• Nie Znaleziono Wyników

Indeks : pismo Uniwersytetu Opolskiego. 2001, nr 2 (24)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Indeks : pismo Uniwersytetu Opolskiego. 2001, nr 2 (24)"

Copied!
56
0
0

Pełen tekst

(1)

icz - doktor honoris causa

skiego: N isk o się wam kłaniam zym je s t dla m nie to wyróżnienie...

W numerze m.in.:

Gutorow Grabowski

Hanuszkiewicz Nicieja

Smolińska Suchoński

^Wieczorek

BO BG UO i

Wierciński Syty

PISMO UNIWERSYTETU OPOLSKIEGO

iR 2 (24) luty - marzec 2001

SSN 1427-7506 cena 3 zł

(2)

INDEKS nr 2 (

W tym numerze „Indeksu"

Kronika uniw ersytecka...3

Posiedzenie Senatu U O ... 7

„Nisko się wam kłaniam...” ... 8

L audacja... 11

Pilnujcie szczęścia, pilnujcie światłości... 13

Potrzebuję akceptacji... 14

Nieduże miasta - duże szanse... 16

UM K w pigułce... 16

Uniwersytet tożsamy z m iejscem ... 17

Certyfikat akredytacyjny dla Instytutu H isto rii... 18

Nominacje profesorskie...18

Nowe władze Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju U O 19 Nowości przydać p aty n y ... 19

Bliżej S łońca... 20

Nowoczesny podgląd n ie b a...21

Collegium po raz drugi o tw a rte ...21

Salon profesora D u d k a ... 22

Wydawnictwo UO: sukcesy i k ło p o ty ... 24

Laury za prace o Śląsku... 24

Sprawniej i nowocześniej... 24

Wygnany z E g ip tu ... 25

Kędzierzyńscy bankowcy - naszej uczelni... 28

Stypendium dla młodego naukow ca...28

W mojej pracowni - Zrozumieć R o sję ...29

Przyszedł Słowianin do M cD onalda...30

Prof. Adam Suchoński o „przygłupich bohaterach” 33 Sensy chicha ... 31

Małe jest p ię k n e ...35

Była kiedyś „Fama” ... 39

„Świętości szargać, czyli paszkwil na profesorów! ” ...40

„Opolski Akropol” ... 43

Z cyklu: Głowy opolskie... 44

Odeszła dr Antonina Saw icka...45

Medal z O p a w y ... 45

Zaproszenie na konferencję... 45

Fizyka filozofią naszych czasów ... 46

Absolwentka naszej fizyki... 46

Kość policzkowa kością niezgody... 48

„MOST” - nic chciana szansa?... 49

Zatruta w rażliw ość... 49

Mistrz - idea w tradycji...50

Trzecie tysiąclecie...51

Idea uniwersytetu ( I I I ) ...52

Jak prostować cudze ścieżki?... 53

Wydawca: Uniwersytet Opolski, ul. Oleska 48, Opole, gm ach główny U O , pok. 149, tel. 454-58-41 w. 2406 Zespół redakcyjny:

Barbara Stankiewicz-Buchowska (red. naczelna), Beata Zarem ba-Lekki.

Zdjęcia: Jerzy Mokrzycki.

Skład: Dariusz Olczyk, 0-602876121.

D ruk: D rukarnia św. Krzyża.

Reklam a: tel. 0-606723307, 0-602816827.

e-mail: redakcja@indeks.uni.opole.pl Internet: www.indeks.uni.opole.pl

„W mojej drodze z Profesorem-materią, po każdym prze stawieniu (tak się złożyło, że były one spontanicznie przyjm wane przez publiczność i agresywnie przez krytyków, bo ka da nowa forma drażni ludzi, którzy nie wiedzą, na czym p lega teatr), starałem się wyciągnąć wiadomości teoretyczne : zrobionego spektaklu. Sumowałem to, czego się nauczyłe.

przy okazji robienia spektaklu i o czym natychmiast - robi:

kolejny sjaektakl - z całą świadomością zapominałem.

Wystąpienie Adama Hanuszkiewicza w trakcie urc czystości nadania mu tytułu doktora honoris causa Un wersytetu Opolskiego - na str. 13.

„Unika się tu mentorstwa i jakiegokolwiek doktryner stwa. Nie tworzy się żadnych syntez, nie zamyka tematów nie przyjmuje stanowisk. Nie należy tutaj nawoływać i agito wać za czymkolwiek. Nad dyskusją unosi się aura życzliwo ści, szacunku bądź uprzejmości w stosunku do polemistj i kontrowersyjnych opinii.”

O słynnym wrocławskim salonie prof. Józefa Dudka - czytaj na str. 22.

„Nie jest to książka wprost o Lwowie, mimo że tam są jej prawdziwe korzenie. Jest to zanotowanych 35 migawek pamię­

ci o tym, jak historia przerzucała ludzi z kąta w kąt, jak okolicz­

ności powodowały, że oni rośli, stawali się bohaterami, zadzi­

wiali swymi czynami i swą postawą. Ale też o tym, jak niektó­

rzy z nich karleli i ocierając się o nikczemność, a nawet podłość, zapadli się w ludzką niepamięć albo bolesne wsjaomnienie.”

O najnowszej książce Jerzego Janickiego pt. „Czkaw­

ka” pisze na str. 25 prof. Stanisław Sławom ir Nicieja w tekście „Wygnany z Egiptu”.

„Rosjanie są w stadium poszukiwania własnej tożsamości, własnej drogi. Od lat dziewięćdziesiątych trwa w Rosji wiel­

ka dyskusja nad przyszłością Rosji właśnie. Sołżenicyn wydał broszurę, w której pytał i próbował odpowiedzieć, jak odbu­

dować Rosję. Na to pytanie do dziś nie ma jednej odpowie­

dzi. Dużo jest natomiast w nastrojach Rosjan pesymizmu, po­

wodowanego refleksją na temat utraconej wielkości impe­

rium. Tęsknota za imperium mocno tkwi w tej nacji, bo Ro­

sjanin zawsze miał świadomość tego, że mieszka w ogrom­

nym kraju. Przestrzeń to część duszy Rosjanina.”

Rozmowa z prof. Aleksansandrą W ieczorek z Instytu­

tu Filologii Wschodniosłowiańskie-

j U O - na str. 29.

„Przestrzegamy dzieci, żeby w dniu wigilijnym zachowy­

wały się grzecznie - bo »jaka Wigilia, taki cały rok« - i nie zdajemy sobie sprawy, że tak samo postępowali nasi pra­

przodkowie, ale dla nich był to wyraz szacunku, jakim obda­

rzali przybywające w tym dniu na ziemię dusze. Dalej - sian­

ko kładzione pod obrusem, według wykładni Kościoła, »na pamiątkę żłóbka małego Jezuska«. I ten zwyczaj ma swoje korzenie w czasach słowiańskich. W tym dniu Słowianie nie­

śli na groby swoich bliskich - pokryte o tej porze roku suchą trawą, czyli takim siankiem - pokarm.”

O tym, że folklorystyka jest pasjonującą dziedziną nauki przekonuje dr hab. Teresa Smolińska, kierownik Katedry Folklorystyki Instytutu Filologii Polskiej U O - na str. 30.

„Chory na śląskość, chorował na nią i wtedy, kiedy było tylu odwróconych. Od czasu do czasu - raz gorzko, kiedy in­

dziej prześmiewczo - mówi o ogłupiaczach ludu śląskiego.

O tych wczorajszych i tych dzisiejszych. Z tylu różnych pa­

rafii. Sam do własnej śląskości dookreśleń me potrzebuje.

Czasem tylko zgrzeszy silesiocentryzmem. Żartuje z innych, pokpiwa i z siebie. Wie dużo. Z wielu dziedzin.”

Czyj portret kreśli tym razem dr Adam Wierciński w swoich „Głowach opolskich” ? Czytaj na str. 44.

(3)

luty - m arzec 2001 3

KRONIKA UNIWERSYTECKA

19 stycznia. Prorektor U O prof.

Józef Musielok wziął udział w spotka­

niu zorganizowanym przez Uniwer­

sytet Śląski, poświęconym zagadnie­

niom zakupu aparatury naukowej w sytuacji zmieniających się przepi­

sów podatkowych VAT.

Rektor U O prof. Stanisław S. N i- cieja był gościem „Salonu profesora D udka” (o salonie prof. Dudka czytaj na stronie 22).

23 stycznia. Rektor U O prof. Sta­

nisław S. Nicieja wziął udział w uro­

czystości wręczenia dyplomów, przy­

znawanych osobom i instytucjom za­

angażowanym w ratowanie zabytków.

Uroczystość - z udziałem zastępcy ge­

neralnego konserwatora zabytków dra Marka Rubnikowicza - odbyła się w Villi Académica - nagrodzonym obiekcie (rozmowa z dr. Markiem Rubnikowiczem - na stronie 17).

24 stycznia. Odbyło się Walne Ze­

branie Stowarzyszenia na Rzecz Roz­

woju U O . Wybrano nowy Zarząd oraz Komisję Rewizyjną Stowarzy­

szenia. Przewodniczącym Stowarzy­

szenia został N orbert Kwaśniok, wi­

ceprzewodniczącą - dr Janina Haj- duk-Nijakowska.

Władze Uniwersytetu podzięko­

wały ustępującym członkom Zarządu - przewodniczącemu Stowarzyszenia mgr. inż. Stanisławowi Podwińskie-

m u i wiceprzewodniczącej mgr Alinie Jakubowskiej-Kieler. (Rozmowa

z Norbertem Kwaśniokiem - na stro­

nie 19).

25 stycznia. Odbyło się posiedze­

nie Senatu Uniwersytetu Opolskiego - gościem specjalnym był JM Rektor

Uniwersytetu Mikołaja Kopernika prof. Jan Kopcewicz (o wizycie prof.

Jana Kopcewicza czytaj na stronie 16).

26 stycznia. Prorektor U O prof.

Leszek Kuberski oraz pełnomocnik rektora ds. rekrutacji dr Jerzy Wie- chuła uczestniczyli w konferencji zor­

ganizowanej przez UŚ, poświęconej problemowi „Matury 2002”.

29 stycznia. Gośćmi prorektora U O prof. Józefa Musieloka byli: O li­

vier Jacquot, attache ds. współpracy uniwersyteckiej Ambasady Francji w Polsce oraz Elizabeth de Pont- briand-Leżańska, delegat generalny ds. Alliance Française w Polsce. G o­

ście wizytowali opolski Ośrodek Aliance Française, którym opiekuje się dr hab. Krystyna Modrzejewska z Instytutu Filologii Polskiej U O .

1 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja wspólnie z kwestor mgr Marią Najdą spotkał się z Małgorzatą Miszkiewicz - dyrektor Banku Pekao SA Oddział w C>polu. Omawiano za­

sady współpracy i sponsoringu.

7 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja spotkał się z prof. A n­

drzejem Gawdzikiem - dyrektorem Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicz­

nej w Kędzierzynie-Koźlu. Omawia­

no sprawy dot. współpracy między obu placówkami naukowymi.

8 lutego. Prorektor U O prof. Jó­

zef Musielok wziął udział w posiedze­

niu Sekcji Uniwersyteckiej Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego w Warszawie.

12 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja spotkał się z Krystyną i Andrzejem Szczepańskimi - projek­

tantami przebudowy klasztoru podo- minikańskiego. Omówiono ostatecz­

ny kształt rozwiązania architekto­

nicznego wieży rektorskiej oraz sztu­

katerii na elewacjach: frontowej i na dziedzińcu wewnętrznym.

Prof. Jan Kopcewicz, rektor UMK w Toruniu, gościem Senatu UO.

Uroczystość wręczenia dyplomu - wyróżnienia w konkursie „Zabytek zadbany". Na zdjęciu od lewej: wicewojewoda opolski Jacek Suski, dr Marek Rubnikowicz - zastępca generalnego konserwatora zabytków, rektor UO prof. Stanisław S. Nicieja.

(4)

4 INDEKS nr 2 (

Zjazd Rektorów Uczelni Technicznych w Kamieniu Śląskim. Na zdjęciu prof.

Edmund Wittbrodt. minister edukacji narodowej (w środku) w rozmowie z rek­

torem Politechniki Wrocławskiej prof. Andrzejem Mulakiem i rektorem UO prof. Stanisławem S. Nicieją.

13 lutego. Odbyła się uroczystość przekazania teleskopu Meade 12 z ka­

merą CCD , daru Fundacji Alexandra von Humboldta, Instytutowi Fizyki U O . W imieniu Fundacji teleskop przekazał Rolf Papenberg, konsul R F N w Opolu (o uroczystości czytaj na stronie 20).

14 lutego. JM Rektor U O prof.

Stanisław S. Nicieja - na zaproszenie JM Rektora Demetera Krupki - wziął udział w uroczystościach 10-lecia Uniwersytetu Śląskiego w Opawie.

W trakcie uroczystości został uhono­

rowany pamiątkowym medalem Uni­

wersytetu Opawskiego - w uznaniu

zasług na rzecz współpracy między uczonymi polskimi i czeskimi.

15 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja wziął udział w spotka­

niu podsumowującym obrady Konfe­

rencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, gdzie spotkał się z mi­

nistrem edukacji narodowej prof. Ed­

mundem Wittbrodtem. Obrady od­

bywały się w Centrum Kultury i N a­

uki Wydziału Teologicznego w Ka­

mieniu Śląskim.

Tego samego dnia rektor U O prof.

Stanisław S. Nicieja spotkał się z pre­

zesem Zarządu Wojewódzkiego N O T w Opolu Janem Broniewiczem oraz

z zastępcą szefa Komendy Wojewóc kiej Policji w Opolu Janem Kuleszą W Klubie Akademickim odbył : jubileusz 70-lecia doc. dra Zygmur Łomnego, zorganizowany przez śr dowisko opolskich pedagogów.

Prorektor U O prof. Józef M usi lok wziął udział w posiedzeniu Rac Głównej Szkolnictwa Wyższeg w Warszawie.

15-17 lutego. Prorektorzy UC prof. Leszek Kuberski oraz prof. Józe Musielok wzięli udział w podsumo waniu projektu TEMPUS. Semina rium, które odbyło się w Jeleniej Gó rze, dotyczyło tematu: „Zapewnienk jakości uczelni jako narzędzie zmian”.

16 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja spotkał się z redakto­

rem naczelnym „Trybuny Śląskiej”

Maciejem Siembiedą, absolwentem naszej uczelni. Omawiano sprawy współpracy między Uniwersytetem Opolskim a redakcją tej największej na Śląsku gazety.

Tego samego dnia rektor U O prof.

Stanisław S. Nicieja spotkał się z Wło­

dzimierzem Czarzastym - sekreta­

rzem Krajowej Rady ds. Radia i Tele­

wizji oraz z posłanką Aleksandrą Ja­

kubowską.

Rada Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej rozstrzygnęła Konkurs o Sty­

pendia Krajowe dla Młodych N a­

ukowców na rok 2001. Jednym z lau­

reatów konkursu został dr Maciej Bu­

jak, pracownik Instytutu Chemii U O (szczegóły - na stronie 28).

17 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja gościł prof. Andrzeja Pelczara - przewodniczącego Rady

Na zdjęciu, od lewej: prorektor UO prof. Leszek Kuber­

ski, zastępca komendanta wojewódzkiego Policji w Opo­

lu Jan Kulesza, rektor UO prof. Stanisław S. Nicieja oraz Jan Broniewicz, prezes ZW NOT w Opolu.

Od lewej: Włodzimierz Czarzasty - sekretarz Krajowej Rady ds. Radia i Telewizji, posłanka Aleksandra Jakubow­

ska, rektor UO prof. Stanisław S. Nicieja.

(5)

luty - m arzec 2001 5

Od lewej: prof. W ładysław Hendzel, prof. Tadeusz Bujnicki, dziekan Wydz. Filologicznego prof. Stanisław Kochman, prof. Andrzej Pelczar - przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, rektor UO prof. Sta ­ nisław S. Nicieja.

Głównej Szkolnictwa Wyższego (by­

łego rektora UJ). Podczas spotkania przedstawił stan obecny i perspekty­

w y rozwoju naszego Uniwersytetu.

Po spotkaniu prof. Andrzej Pelczar i prof. Stanisław S. Nicieja wyjechali wspólnie do Torunia.

18-19 lutego. JM Rektor U O prof. S. Nicieja wziął udział w posie­

dzeniu Konferencji Rektorów Uni­

wersytetów Polskich, połączonym z jubileuszem 55-lecia Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu - z okazji jubileuszu rektor U O prze­

kazał na ręce JM Rektora UM K prof.

Jana Kopcewicza specjalny adres gra­

tulacyjny od opolskiego środowiska uniwersyteckiego.

19 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja spotkał się z prof. Kar­

lem Dedeciusem - dyrektorem Insty­

tutu Polskiego w Darmstadt oraz z drem Eugeniuszem Gorczycą - se­

kretarzem Fundacji na Rzecz Współ­

pracy Polsko-Niemieckiej.

W Uniwersytecie Opolskim odby­

ła się debata pt. „Mniejszość niemiec­

ka na Śląsku Opolskim w świetle in­

tegracji Polski z Unią Europejską”.

Zorganizował ją Instytut N auk Spo­

łecznych oraz Niezależne Zrzeszenie Studentów U O .

21 lutego. Rektor U O prof. Stani­

sław Sławomir Nicieja oraz prof. Le­

szek Kuberski, prorektor U O gościli Zespół Oceniający Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej, której prze­

wodniczył ks. prof. Piotr Wąsowicz

Spotkanie rektora UO prof. Stani­

sława S. Nicieji z Karlem Dedeciusem, dyrektorem Instytutu Polskiego w Darmstadt.

z KUL-u. W komisji byli m.in. prof.

Wiesław Kaczanowicz (UŚ) i prof.

Wojciech Wrzosek (UMK) (szczegóły - na stronie 18).

Rektor U O prof. Stanisław S. N i­

cieja spotkał się z dyrektorem „Ener- gobudowy”, Andrzejem Susło. O m a­

wiano sprawy finalizacji prac przy budowie akademika „Niechcic”.

22 lutego. Obradował Senat U O (czytaj na stronie 7).

Rektor U O prof. Stanisław S. N i­

cieja spotkał się w Villi Académica z architektem Andrzejem Krzyżań- skim. Omawiano sprawy stworzenia lapidarium na cmentarzu przy ul.

Wrocławskiej w Opolu.

23 lutego. Podczas wyjazdowego posiedzenia Parlamentu Studenckiego U O w Pokrzywnej Leszek Kuberski, prorektor U O ds. dydaktyki i spraw studenckich przedstawił bieżącą sytu­

ację uczelni i możliwości rozdziału środków z funduszu pomocy mate­

rialnej dla studentów.

26 lutego. W Centrum Kultury i Nauki Wydziału Teologicznego w Kamieniu Śląskim odbyło się uro­

czyste posiedzenie Rady Wydziału Teologicznego związane z uzyskaniem uprawnień do nadawania stopnia na­

ukowego doktora habilitowanego oraz jubileuszem 65. urodzin ks. prof.

Janusza Czerskiego. Rektor U O prof.

Stanisław S. Nicieja przekazał na ręce ks. prof. Alfonsa Nossola - Wielkiego Kanclerza Wydziału Teologicznego i ks. prof. Helmuta Sobeczki - dzieka-

Narada dotycząca przebudowy wzgórza klasztornego. Od lewej: rektor UO prof. Stanisław S. Nicieja, wiceprezydent Opola Władysław Brudziński, prezydent Opola Leszek Pogan, Zdzisław Sworowski - zastępca dyr. admini­

stracyjnego UO ds. inwestycji.

(6)

na Wydziału Teologicznego specjalny adres gratulacyjny. W adresie tym na­

pisano m.in.: „W ydarzenie to zosta­

nie zapisane złotym i zgłoskami w annałach Uniw ersytetu Opolskie­

go. Jest to bowiem nie tylko pełna emancypacja jednego z głównych

wydziałów naszej Uczelni, ale jedno­

cześnie najpoważniejszy czynnik na drodze do pełnej autonom ii, k tórą dzięki tem u faktowi Uniwersytet Opolski otrzym ał.

Dziś bowiem nasza Uczelnia li­

czy 69 profesorów ty tularnych (do praw autonom icznych potrzeba 60) i połowa wydziałów uniwersytec­

kich posiada praw a habilitowania.

A takie wym agania stawia przed nam i R ada G łów na Szkolnictwa Wyższego i M inisterstwo Edukacji N arodow ej. Jesteśmy dziś więc U n i­

w ersytetem w pełni autonom icz­

nym, z wszelkimi praw am i przysłu­

gującymi m u z racji tej pozycji.

W dziele dochodzenia do au to ­ nom ii U niw ersytetu Opolskiego rola W ydziału Teologicznego, kie­

row nictw a i całej kadry naukow o- dydaktycznej jest tru d n a do przece­

nienia. Proszę więc przyjąć wyrazy jak najserdeczniejszych podzięko­

wań oraz wielkiego uznania, które kieruję przede wszystkim na ręce w spółtwórców naszego Uniwersy­

te tu - ks. arcybiskupa prof. Alfonsa Nossola i ks. dziekana prof. H elm u ­ ta Sobeczki oraz wszystkich człon­

ków społeczności W ydziału Teolo­

gicznego: wielkich budowniczych kam pusu teologicznego w naszym mieście i wspaniałych o rganizato­

rów s tru k tu r wydziałowych oraz

sem inaryjnych, k tóre w tak świetny sposób sprawdzają się na co dzień w n o rm alnym rytm ie pracy U n i­

wersytetu.

Jestem osobiście zaszczycony, że przyszło mi kierować Uniwersytetem w latach jego wielkiej rozbudowy i że mogę współpra­

cować na co dzień z tak zna­

komitymi uczo­

nymi, duszpaste­

rzami, kreatora­

mi opolskiej teo­

logii i bliskimi mi bardzo ludź­

mi, przez ich wrażliwość, po­

czucie obowiąz­

ku oraz piękne cechy lojalności, k o l e ż e ń s t w a i przyjaźni, które zawsze znajdo­

wałem i znajduję na tym najprężniej rozwijającym się na Uniwersytecie Opolskim Wydzia­

le, jakim jest Teologia”.

26-27 lutego. Odbyła się XI Zi­

mowa Giełda Piosenki zorganizowa­

na przez Samorząd Studencki UO.

Zespół Natalia Grosik Band otrzymał z rąk Leszka Kuberskiego, prorektora U O , nagrodę Rektora U O i Złoty Wiatraczek.

28 lutego. Prorektor U O Leszek Kuberski uczestniczył w uroczystości

nadania tytułu Doktora Honor;

Causa Uniwersytetu Wrocławskieg profesorom: Adamowi Bielańskierm i Romanowi Wapińskiemu.

1 m arca. Rektor U O prof. Stani sław S. Nicieja spotkał się z ordyna riuszem opolskim ks. abp. prof. Al fonsem Nossolem. Omawiano spra­

wy ważkie dla przyszłości nasze uczelni i regionu.

2 m arca. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja spotkał się z prezyden­

tem O pola Leszkiem Poganem. O m a­

wiano warunki przejęcia przez naszą uczelnię budynku tzw. Sierocińca Po- rscha na Opolskim Akropolu. Dys­

kutowano o niejasnościach prawnych i zabiegach U rzędu Marszałkowskie­

go, pragnącego przejąć ten obiekt dla swoich potrzeb.

5 m arca. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja - na zaproszenie Pre­

zydenta RP Aleksandra Kwaśniew­

skiego - uczestniczył w spotkaniu przedstawicieli środowisk naukowych z kraju i zagranicy z okazji 10-lecia miesięcznika „Nauka i Przyszłość”.

Spotkaniu, które odbyło się w Sali Obrazowej Pałacu Prezydenckiego, przewodniczył prof. Janusz Tazbir, wiceprezes Polskiej Akademii Nauk.

Tego samego dnia rektor U O prof.

Stanisław S. Nicieja spotkał się z prof.

Henrykiem Ratajczakiem - dyrekto­

rem Stacji Naukowej PA N w Paryżu (byłym rektorem Uniwersytetu W ro­

cławskiego), wybitnym polskim che­

Jubileusz Kazimierza Górskiego. Na zdjęciu: Jubilat z żoną (z prawej), od lewej - rektor UO Stanisław S. Nicieja, Jerzy Janicki i Karol Soroczko, lekarz drużyny Górskiego.

B L . * -is

■«¡¡1

WĘ'

’ f v

1'

|

$(

w

L- ik

-jm :

- Hik. 1 ^ ^

K .V

**

i

.

Spotkanie rektora UO prof. Stanisława S. Nicieji z Jolantą Szymanek-Deresz, szefową Kancelarii Prezy­

denta RP.

(7)

luty - m arzec 2001 7

mikiem, członkiem rzeczywistym PAN. Omawiano szczegóły przyjaz­

du prof. Henryka Ratajczaka do Opola oraz prezentacji opolskiego środowiska w Paryżu (dyrektor Stacji Naukowej P A N w Paryżu bardzo mocno angażuje się w promocję pol­

skich uniwersytetów we Francji).

Rektor U O prof. Stanisław S. N i­

cie ja spotkał się z szefową Kancelarii Prezydenta RP minister Jolantą Szy- manek-Deresz.

Rektor U O prof. Stanisław S. Ni- cieja uczestniczył w jubileuszu 80-le- cia urodzin Kazimierza Górskiego.

6 marca. Rektor U O prof. Stani­

sław S. Nicieja i prorektor U O prof.

Leszek Kuberski wręczyli 18 wyróż­

niającym się studentom Uniwersytetu Opolskiego Nagrody Rektora za bar­

dzo dobre wyniki w nauce i aktywną pracę na rzecz środowiska akademic­

kiego w roku 1999/2000.

7 marca Prorektor U O prof. Le­

szek Kuberski wziął udział w nara­

dzie prorektorów uczelni państwo­

wych z udziałem ministra Edmunda W ittbrodta. Narada poświęcona była zasadom rekrutacji na studia w roku akademickim 2002/2003 i aktualnej

sytuacji w zakresie pomocy material­

nej dla studentów.

Koło Naukowe Teologów zorga­

nizowało spotkanie z redakcją „Tygo­

dnika Powszechnego” pt. Zatruta wrażliwość. Wykład wiodący wygło­

sił rektor Uniwersytetu Śląskiego prof. Tadeusz Sławek (o sesji czytaj na stronie 49).

8-9 marca. Jubileusz powołania Uniwersytetu Opolskiego połączony z nadaniem tytułu doktora honoro­

wego Adamowi Hanuszkiewiczowi (o uroczystości i honorowym dokto­

rze czytaj na stronie 8).

Posiedzenie Senatu UO

22 lutego 2001 r.

• Przewodniczący Senatu prof.

Stanisław Nicieja poinformował 0 posiedzeniu Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich, które od­

było się w dniach 17-19 lutego br.

w Toruniu i połączone było z ob­

chodami 55-lecia Uniwersytetu Mi­

kołaja Kopernika. Konferencja p o ­ święcona była kondycji szkolnictwa wyższego, coraz trudniejszej sytuacji finansowej niektórych polskich uczelni - m.in. Uniwersytetu Biało­

stockiego, Akademii G órniczo-H ut­

niczej w Krakowie.

R ektor poinformował, że Mini­

sterstwo Edukacji Narodowej zło­

żyło obietnicę podniesienia w bieżą­

cym roku wynagrodzeń asystentom 1 adiunktom , a w najbliższej per­

spektywie zrównania tych zarobków ze średnią krajową.

Kilka słów poświęcił prof. St. S.

Nicieja zorganizowanemu przez Po­

litechnikę Opolską Zjazdowi R ekto­

rów Uczelni Technicznych, w k tó ­ rym wzięli udział minister edukacji narodowej prof. Edm und W ittbrodt oraz przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego prof. A n­

drzej Pelczar. O brady odbyły się w C entrum K ultury i N auki W y­

działu Teologicznego U O w Kamie­

niu Śląskim.

N a koniec rektor poinformował o uzyskaniu przez Instytut Historii U O akredytacji na najbliższych 3 lat oraz o prow adzonych działaniach na

rzecz pozyskania budynku po byłym szpitalu dziecięcym przy placu Ko­

pernika.

• Przewodniczący Senatu prof.

Stanisław Nicieja pogratulował prof.

dr. hab. Joachimowi Glenskowi mianowania na stanowisko profeso­

ra zwyczajnego. Pogratulował rów ­ nież dr hab. Aleksandrze Wieczo­

rek uzyskania tytułu naukowego profesora nauk humanistycznych.

• Decyzją JM Rektora U O sty­

pendia naukowe z funduszu stypen­

dialnego przeznaczonego na zakoń­

czenie prac naukowo-badawczych (związanych ze złożeniem w nio­

sków o nadanie tytułu naukowego profesora) otrzymali: dr hab. Kry­

styna Czaja, ks. dr hab. Piotr Ja- skóła, dr hab. Bronisław Kodzis, ks. dr hab. Józef Król, dr hab. Ja­

nusz Kyzioł, dr hab. Wanda Lasz- czak, dr hab. Krystian Ledwoń, dr hab. Józef Musielok, dr hab. R o­

man Nowacki, dr hab. Wiesław Olkusz, dr hab. Ryszard Pietrzak, dr hab. Teresa Smolińska, dr hab.

Krzysztof Tarka, dr hab. Bogu­

sław Wyderka, dr hab. Jacek Zale­

ski, dr hab. Marek Zybura.

Za przyznanie stypendiów w imieniu wszystkich wyróżnionych podziękowała dr hab. (prof. U O ) Teresa Smolińska.

• Dziekan Wydziału Filologicz­

nego prof. dr hab. Stanisław Koch- man poinformował o przebiegu prac związanych z nadaniem Adamowi

Hanuszkiewiczowi tytułu doktora honoris causa U O .

N a wniosek dziekana prof. Stanisła­

wa Kochmana Senat Uniwersytetu Opolskiego podjął następującą uchwałę:

Senat Uniwersytetu Opolskiego na swym posiedzeniu w dniu 22 lutego 2001 r. jednomyślnie podjął uchw a­

łę o nadaniu Adam ow i Hanuszkie­

wiczowi tytułu doktora honoris cau­

sa Uniwersytetu Opolskiego.

• D r Wanda Matwiejczuk, dy­

rektor Biblioteki Głównej U niw er­

sytetu Opolskiego przedstawiła działalność biblioteki w 2000 r.

Sprawozdanie dyrektor W andy Matwiejczuk uzupełnił przewodni­

czący Rady Bibliotecznej, prof. Stani­

sław Kochman. Zaznaczył, że w 2001 roku trzeba wygospodarować ok. 300 tys. złotych w związku z konieczno­

ścią opracowania projektu nowego obiektu bibliotecznego. Bibliotece potrzebne są także nowe pomieszcze­

nia magazynowe, fundusze na zakup nowych książek i modernizację po­

mieszczeń bibliotecznych.

• Zbigniew Zuchewicz, prze­

wodniczący Samorządu Studenckie­

go, przedstawił sprawozdanie z dzia­

łalności organizacji w 2000 roku.

• Protokół z poprzedniego posie­

dzenia Senatu przyjęty został bez uwag.

Przygotowała:

Lucyna Kusyk

(8)

8 INDEKS n r 2 (2 ‘

Adam Hanuszkiewicz - doktorem honorowym Uniwersytetu Opolskiego

„Nisko się wam kłaniam..."

Na wniosek Rady Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Opolskiego Senat UO podjął uchwałę o uho­

norowaniu Adama Hanuszkiewicza tytułem doktora honoris causa. Wolę Senatu UO wypełnił rektor UO prof. Stanisław Sławomir Nicieja, nadając Hanuszkiewiczowi tę najwyższą akademicką godność.

Uroczystość odbyła się 9 marca 2001 roku, w przed­

dzień siódmej rocznicy powstania Uniwersytetu O pol­

skiego, w auli Wydziału Teologicznego U O . Przybyli na nią m.in. przedstawiciele wielu polskich uczelni w yż­

szych, władz wojewódzkich i miasta Opola, parlamenta­

rzyści, ludzie kultury, szefowie placówek kulturalnych i oświatowych, a także firm, które od lat wspomagają na­

szą uczelnię. W uroczystości wziął również udział ks. abp Alfons Nossol, pierwszy - w siedmioletniej historii U ni­

wersytetu Opolskiego - doktor honoris causa U O , Wiel­

ki Kanclerz W ydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Po odśpiewaniu przez chór akademicki D ram m m a per Musica hymnu narodowego, głos zabrał rektor U O prof.

Stanisław Sławomir Nicieja, który pokrótce scharaktery­

zował dotychczasowe osiągnięcia i pozycję Uniwersytetu Opolskiego wśród polskich uczelni wyższych. Postać Adama Hanuszkiewicza przybliżył w swoim wystąpieniu prof. Stanisław Kochman, dziekan Wydziału Filologiczne­

go U O , uzasadniając przyznanie mu tego zaszczytnego ty­

tułu słowami: Kandydatura A dam a H anuszkiewicza, wybitnego współczesnego artysty i reżysera, do tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego jest,

m oim zdaniem , ze wszech m iar uzasadniona, a w szczę­

cie postępowania w tej sprawie przynosi zaszczyt W y­

działow i Filologicznemu. Opowiadając się za tą kandy­

daturą dajem y w yraz temu, ja k hum anistyka opolska wysoko ceni twórców i artystów tej miary co Kazim ierz K utz, Wojciech Kilar, Tadeusz R óżew icz i A dam H a­

nuszkiewicz. O ileż uboższe byłoby nasze życie ducho­

we, nasze człowieczeństwo, nasz świat wyobraźni, sys­

tem wartości, gdyby nie b ył nieustannie p rze z ponad p ó ł w ieku karm iony ich propozycjami artystycznymi. A dam H anuszkiew icz jest szczególnie bliski mojem u pokole­

niu. N iekonform istyczna postawa artystyczna, intelektu­

alna i życiowa A dam a H anuszkiew icza była dla nas w trudnych czasach w zlo tó w i upadków wielką ostoją i wsparciem duchowym.

Laudację, którą co chwila przerywały oklaski (Hanusz­

kiewicza szczególnie rozbawiła wzmianka o jego walorach osobistych: m.in. urodzie i głosie), wygłosił prof. d r hab.

Piotr Obrączka (tekst laudacji - na str. 11), po czym rek­

tor U O prof. Stanisław Sławomir Nicieja wręczył Adamo­

wi Hanuszkiewiczowi dyplom doktora honoris causa U ni­

wersytetu Opolskiego. Odczytywanie treści dyplomu zbiegło się w czasie z biciem kościelnych dzwonów na

Na zdjęciu od lewej: prorektor UO prof. Leszek Kuberski, prorektor UO prof. Józef Musielok, rektor UO prof. Sta­

nisław S. Nicieja, prorektor UO prof. Krystyna Borecka, dziekan Wydziału Filologicznego UO prof. Stanisław Kochman, dziekan Wydziału Teologicznego UO ks. prof. Helmut Sobeczko, Adam Hanuszkiewicz.

(9)

luty - m arzec 2001 9

Jj}

Hanuszkiewicza szczególnie rozba­

wiła wzmianka o jego walorach osobistych...

Anioł Pański - wykorzystał to składający Hanuszkiewi­

czowi gratulacje wicewojewoda opolski Jacek Suski, utrzymując, że jest to dow ód przychylności niebios dla nowego doktora honoris causa naszej uczelni. Oprócz gra­

tulacji (także od nieobecnych na uroczystości - pisemne gratulacje i życzenia przysłali Hanuszkiewiczowi m.in.:

minister kultury i dziedzictwa narodowego Kazimierz Mi­

chał Ujazdowski, minister edukacji narodowej prof. Ed­

mund W ittbrodt, prof. Jan Bratkowski, Jan Englert oraz rektorzy największych polskich uczelni wyższych) dostał Adam Hanuszkiewicz i dwa oryginalne prezenty: statuet­

kę opolskiej Karolinki (wręczyła ją wiceprezydent Opola, Halina Żyła, z dedykacją: Dla znaw cy piękna i pięknych kobiet) oraz laskę z odkręcaną rączką, w której wnętrzu kryła się... buteleczka. Ten ostatni prezent wręczył H a­

nuszkiewiczowi N orbert Kwaśniok, prezes Stowarzysze­

nia na Rzecz Rozwoju Uniwersytetu Opolskiego, który przybył na tę uroczystość z delegacją Towarzystwa Miło­

śników Rybnika, a zwracając się do bohatera uroczystości powiedział: Trzy dni tem u stuknęła m i siedemdziesiątka.

I tak oto przekroczyłem półm etek. J u ż dawno pow ie­

działem Panu Bogu: szach! C zekam teraz na Jego nie­

uchronne: M A T ! Lecz cieszę się ju ż teraz, że spotkam Tam: Pana Boga i Piotra, i Wszystkich Świętych, przyja­

ciół szczerych, w rogów zawziętych... Schillera, Goethe­

go, Puszkina, Dantego, Słowackiego na H ondzie, Mic­

kiewicza p rzy rondzie... A pierw sze co uczynię tam wśród chm urek w Agencji - na rogu Lw ow skiej i H ali­

cza - w ykupię sobie abonam ent na w szystkie spektakle H anuszkiew icza!

Wystąpienie doktora honoris causa Uniwersytetu O pol­

skiego Adama Hanuszkiewicza poprzedził występ Chóru Akademickiego „Dramma per Musica” pod dyrekcją Elż­

biety Trylnik - w wiązance melodii dedykowanych H a­

nuszkiewiczowi. Po raz pierwszy w dziejach chóru chórzy­

stów zawiodły nerwy (rektor Nicieja uznał to później za wpływ zniewalającego w dzięku bohatera uroczystości)

i do pierwszej z pieśni „podchodzili” dwukrotnie... C o nie zmienia faktu, że chór wzruszył Hanuszkiewicza do łez, śpiewając: G dybym ja była słoneczkiem na niebie, świeci­

łabym ja, Adasiu, dla ciebie...

W absolutnej ciszy sala wysłuchała bardzo osobistego wystąpienia nowego doktora honorowego U niw ersytetu Opolskiego. Adam Hanuszkiewicz (pełny tekst - str. 13) podkreślił, że ten doktorat opolskiej uczelni ma dla niego wielkie znaczenie: - Jest w ydobyciem z sa­

motności. N isko się w a m kłaniam , bo nie wiecie, czym to jest dla mnie.

Niemal w ostatniej chwili do auli Wydziału Teologicz­

nego wpadł Kazimierz Kutz, też doktor honorowy Uni­

wersytetu Opolskiego (1997 rok), który „wywołany do od­

powiedzi” przez rektora U O prof. Stanisława S. Nicieję, wygłosił zaimprowizowaną naprędce, a przyjętą burzliwy­

mi oklaskami mowę: - Magnificencjo, szanowni państwo i ty, Adamie, świeżo upieczony... R ektor zaw sze mnie w yryw a do odpowiedzi i ja zawsze, robiąc te trzy kroki, jakie mnie dzielą od mównicy,, muszę w y myśleć, co po­

wiedzieć. Powiem tak: sądząc po tym, że tu jesteś, specjal­

nością tej uczelni są doktorzy wielożenni. A le to ma wiel­

k i sens. Bo tu żyje i króluje największy humanista mię­

d zy biskupami, arcybiskup Alfons Nossol, który toleran­

cję ma w każdej swojej komórce.

A dam H anuszkiewicz, m im o swego słusznego wieku, enfant terrible polskiego teatru, chłopiec, ma maniakalny stosunek do polskiej tradycji literackiej. Jako aktor, reży­

ser, dyrektor - tym się wyróżnia wśród polskich reżyse­

rów i ju ż za to należy m u się doktorat.

Adasiu, kocham cię od dziecka! Jedna z twoich żon jest moją bliską krewną. Łączy m nie z tobą i to, że obaj swoje żony staraliśmy się dobierać z branży. Bo obca żo­

na - to dodatkowe nieszczęście.

Ten doktorat to praw dziw a omasta twojego życia.

Hej, Adasiu!

(10)

10 INDEKS nr 2 (24)

* * *

Uroczystości związane z nadaniem Adamowi H a­

nuszkiewiczowi tytułu dok­

tora honoris causa U niw er­

sytetu Opolskiego zaczęły się już 8 marca. W tym dniu, w holu budynku głównego Uniwersytetu, otw arta została wystawa monograficzna, poświęcona honorowem u doktorow i - znalazły się na niej fotogra­

fie, dokum enty (m.in. re­

cenzje krytyków), a także karty do gry, z Hanuszkie­

wiczem w roli figur. W ysta­

wę przygotowali pracowni-

Nadanie tytułu doktora h.c. Adamowi Hanuszkiewiczowi.

cy Biblioteki Głównej U n i­

w ersytetu Opolskiego.

Przez dwa kolejne wie­

czory (8 i 9 marca) w opol­

skim Teatrze im. Jana Kocha­

nowskiego aktorzy Adama Hanuszkiewicza z warszaw­

skiego Teatru Nowego wy­

stąpili w reżyserowanej przez niego sztuce „Chopin”.

Spektakl ten został zbudowa­

ny w oparciu o listy, doku­

menty i wspomnienia kom ­ pozytora.

Barbara Stankiewicz współpraca:

Katarzyna Jezierska, studentka Wydz. Politologii i Nauk Społecznych U O

A dam H anuszkiew icz (aktor, reżyser, pedagog) urodził się 16 czerwca 1924 roku we Lwowie. Karie­

rę zawodową rozpoczął w 1945 roku jako aktor teatrów Rzeszowa, Jeleniej Góry, Krakowa i Poznania.

W 1955 roku osiadł w Warszawie. U znanie i popularność zyskał jako pionier Teatru Telewizji Polskiej (w la­

tach 1956-1963 był dyrektorem artystycznym Teatru TVP), realizując program owo - jako jedyny w Euro­

pie - setki nowatorskich przedstawień dramaturgii klasycznej. Przez kolejnych dwadzieścia lat grał, reżyse­

rował i był dyrektorem najpierw w Teatrze Powszechnym (1963-1970), potem w Teatrze N arodow ym (1968- 1982), gdzie prowadził dwie sceny. Zrealizował trzysta premier (klasyka polska i europejska), poszukując cią­

gle nowych środków wyrazu, starając się dotrzeć także do młodej widowni - stąd w wielu spektaklach po­

jawiała się jazzowa ilustracja muzyczna Andrzeja Kurylewicza, stąd Goplana na m otocyklu w „Balladynie”

czy „A ntygona” grana przez aktorów ubranych we współczesne stroje. Jego działalność spotyka się z ży­

wym zainteresowaniem także za granicą - w Wielkiej Brytanii, N iem czech, Francji, Szwecji. O dw ołany ze stanowiska dyrektora Teatru N arodow ego w stanie wojennym, przez kilka lat pracował w teatrach za gra­

nicą i w Łodzi. Po powrocie do Warszawy objął dyrekcję Teatru Narodow ego, którym kieruje do dziś.

Uniwersytet Opolski ma kolejnego doktora honorowego.

(11)

lu ty - m arzec 2001 11

L A U D A C J A

z okazji nadania tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego Adamowi Hanuszkiewiczowi

(wygłoszona przez prof. dra hab. Piotra Obrączkę)

...Uniwersytety milczą dziś i ciągle Hanuszkiewiczowi Honońs Causa nie dają, bo jakże dać Honońs komuś, kto tylko powtarza tę Causę, czyli rzecz przez mądrzejszego od niego, bo przez dramaturga napisaną! - stwierdzał przód laty przekornie Adam Hanuszkie­

wicz. Cytat, dodajmy gwoli ścisłości, nieco spreparowałem, w oryginale nie znalazło się bowiem - zapewne przez skromność - nazwisko Hanuszkiewicza.

Łacińskie pojęcie doctor wykładamy jako „nauczyciel, mistrz”, honoris cau­

sa oznacza dosłownie „dla zaszczytu”

(w sensie: za zasługi). Jakie są przeto za­

sługi Mistrza Adama Hanuszkiewicza, które stały się podstawą nadania Mu najwyższej godności uniwersyteckiej?

Odpowiedź - pozornie prosta i oczywi­

sta - nie należy jednak do łatwych, co wynika przede wszyst­

kim z delikatnej materii sztuki, jaką uprawia nowy Doktor.

W przypadku pisarza czy uczonego oceniamy ich dzieła, utrwalone za pomocą tworzywa słownego. Podobnie z arty­

stami - malarzami, rzeźbiarzami, architektami czy kompo­

zytorami, o wielkości których świadczą zmaterializowane wytwory ich ducha.

Adam Hanuszkiewicz jest wybitną indywidualnością twórczą, jest artystą autonomicznej sztuki teatru, sztuki potężnej i wspaniałej, będącej syntezą wszystkich niemal sztuk: słowa, muzyki, plastyki, rzeźby, tańca, a jednocze­

śnie ulotnej i niemożliwej do zaklęcia w trwałą formę. Te­

atr - przywołajmy raz jeszcze słowa Doktora - rodzi się i umiera tegoż wieczoru.

Adam Hanuszkiewicz jest integralnym artystą teatru:

aktorem, reżyserem, pionierskim twórcą widowisk telewi­

zyjnych, autorem scenariuszy teatralnych, organizatorem życia teatralnego, a także teoretykiem teatru.

Żywot artysty rozpoczął jako aktor, występując na sce­

nach Rzeszowa, Jeleniej Góry (w inaugurującej działalność sceny „Zemście” grał rolę Wacława), Krakowa, Poznania, w końcu Warszawy. Doskonałe warunki zewnętrzne - wzrost, postawa, uroda, głos (wspaniałe mówienie wier­

sza!) - predysponowały Go do wielkich ról bohaterskich, zwłaszcza romantycznych i neoromantycznych, takie też znalazły się w Jego repertuarze. Z ogromnej ilości Jego wy­

bitnych kreacji aktorskich wymieńmy przykładowo H am ­ leta, Konrada (w „Wyzwoleniu”), Fantazego, Pirabiego Henryka (w „Nie-Boskiej komedii”), Poetę (w „Weselu”), Cezarego Barykę (w „Przedwiośniu”), Kreona (w „Anty­

gonie”), Molierowskiego D on Juana czy Raskolnikowa (w „Zbrodni i karze”).

W 1952 roku Hanuszkiewicz-aktor debiutuje w roli re­

żysera teatralnego, kilka lat później zostaje głównym reży­

serem Telewizji Polskiej (1957-1963). Telewizja uczyniła Go wielkim i na odwrót: telewizja, w szczególności Teatr Telewizji, zawdzięcza swą sławę właśnie Hanuszkiewiczo­

wi, który stał się prekursorem i głównym twórcą sztuki wi­

dowiskowej, nie będącej ani teatrem, ani kinem, lecz wido­

wiskiem telewizyjnym typu teatralnego. W pionierskim okresie dojrzewania artystycznego Teatru Telewizji stał się Hanuszkiewicz twórcą indywidualnego stylu inscenizacji, twórcą estetyki telewizyjnej, współautorem podstawowych zasad technologii procesu produkcji telewizyjnej oraz - co bodaj najistotniejsze - twórcą ciekawych eksperymentów formalnych i repertuarowych. Warsztatem owych ekspery­

mentów było przede wszystkim stworzone przez Niego Studio 63. Tu objawił się jako autor oryginalnych scenariu­

szy. N a szczególną uwagę zasługuje szereg wieczorów po­

ezji romantycznej - Mickiewicza, Norwida, Słowackiego, Krasińskiego (z cyklu Szkice do portretu), a zwłaszcza ada­

ptacja „Pana Tadeusza”, pokazanego prawie w całości jako cykl godzinnych widowisk. Przedmiotem eksperymentów Studia 63 były też osobliwe kolaże Hanuszkiewicza, zbu­

dowane z poezji, dokumentu, zapisu pamiętnikarskiego, fe­

lietonu dziennikarskiego, publicystyki. D o najcenniejszych widowisk tego typu należały inscenizacje publicystyki Bo­

lesława Prusa („Telepatrzydło Pana Prusa”) i Tadeusza Boya-Żeleńskiego („Obrachunki Boyowskie”). Telewizja stała się bezspornym źródłem inspiracji wielu poczynań ar­

tystycznych Hanuszkiewicza. Doświadczenia telewizyjne przeniósł potem do teatru dramatycznego, teatru żywego planu, i choć odszedł z telewizji pozostanie na zawsze w jej dziejach jako pionier, który wywarł ogromny wpływ na

(12)

12 INDEKS n r 2 (24)

późniejszy kształt i na wielkość Teatru Telewizji, zjawiska wyjątkowego na tle telewizji europejskiej.

Wspomniałem już o Hanuszkiewiczu-autorze oryginal­

nych scenariuszy teatralnych. Rozpoczęte w tym kierunku działania artystyczne w telewizji kontynuował następnie w kierowanych przez siebie teatrach warszawskich - Po­

wszechnym i Narodowym. W zrealizowanym w Teatrze Powszechnym „Przedwiośniu” korzystał jeszcze z adapta­

cji dramaturgicznej Jerzego Adamskiego, adaptacji

„Zbrodni i kary” dokonał wspólnie z Zygmuntem Htibne- rem, pozostałe realizacje były już samodzielnym dziełem Hanuszkiewicza. Wymieńmy niektóre: „Kolumbowie, rocznik 20”, „Pan Wokulski” (wg „Lalki”), „Pani Latter”

(wg „Emancypantek”). (Na marginesie: Hanuszkiewicz dostrzegł w owych tekstach epickich istotne wartości dra­

maturgiczne, co zauważyli później i wykorzystali twórcy dzieł filmowych, opartych o niektóre z wymienionych po­

wieści). W Teatrze Narodowym dojdą później m.in. „N or­

w id”, „Beniowski”, „Proces”, „Trzy po trzy”. N a szcze­

gólną uwagę zasługują widowiska „N orw id” i „Trzy po trzy”, pokazują one bowiem w sposób najdoskonalszy ma­

estrię Hanuszkiewicza-autora scenariuszy teatralnych.

Istnieją reżyserzy, zdolni z najbardziej teatrocentryczne- go tekstu literackiego uczynić w teatrze rzecz martwą, nie- sceniczną czy wręcz antysceniczną. Hanuszkiewicz nato­

miast wybiera tu programowo teksty niesceniczne: z N or­

wida - poematy, prozę artystyczną, fragmenty listów, liry­

ków, pism i satyr poety. Ant fragmentu z jego komedii czy tragedii! Podobnie w widowisku „Trzy po trzy”, w którym wykorzystał - prócz fragmentów komedyj - pamiętniki, wiersze i prozę Aleksandra Fredry. W efekcie powstały zna­

komite przedstawienia, pełne werwy dramatycznej i teatral­

ności. Mówiono wówczas o Hanuszkiewiczu, że potrafi udramatyzować nawet książkę kucharską czy telefoniczną!

U XIX-wiecznego dramatopisarza austriackiego Eduar­

da von Bauernfelda czytamy:

„Schwer ist's einen Staat regieren, Zehnmal schwerer ein Theater! ”,

co można spolszczyć jako: Trudno rządzić państwem, dziesięciokrotnie trudniej - teatrem. Mógłby coś o tym powiedzieć nasz Doktor! Kiedy objął dyrekcję warszaw­

skiego Teatru Powszechnego (1963), była to niezbyt atrak­

cyjna, przedmiejska (w dodatku praska, a więc w dzielnicy nie cieszącej się najlepszą opinią) scena bez większych am­

bicji. Hanuszkiewicz uczynił z niej wkrótce głośny, modny t liczący się ośrodek teatralny stolicy. W całej pełni objawi­

ły się tu zdolności dyrektora-reżysera-organizatora życia teatralnego. Pracę tę kontynuował potem, począwszy od trudnych, późnych lat sześćdziesiątych, w Teatrze N arodo­

wym (1968-1982), który stał się za Jego dyrekcji jedną z najważniejszych scen kraju. Wkrótce doszło jeszcze kie­

rowanie Teatrem Małym, a po latach - Teatrem Nowym.

Hanuszkiewicz prowadzi oryginalną i konsekwentną politykę repertuarową. Imponujący i konsekwentny reper­

tuar swego teatru buduje przede wszystkim w oparciu o utw ory polskiego romantyzmu (m.in. „Nie-Boska ko­

media”, „N orw id”, „Balladyna”, „Beniowski”, „Samuel Zborowski”, „Sen srebrny Salomei”, prapremiera „Wacła­

wa dziejów” Stefana Garczyńskiego) i klasyki światowej („Antygona”, „Ham let”, „Makbet”, „Trzy siostry”). D o­

konuje przewartościowania tradycji teatralnych, nowego odczytania klasyków, zwłaszcza romantyków. Wybitny znawca polskiego romantyzmu, Wacław Kubacki, stwier­

dzał na przykład, że „Nie-Boska komedia” Hanuszkiewi­

cza przywróciła dramatowi Krasińskiego należne miejsce w teatrze polskim.

Wokół niektórych inscenizacji powstają ostre kontro­

wersje (słynna „Balladyna” na hondach; drabina jako głów­

ny element scenograficzny w „Kordianie”, itp.), Hanusz­

kiewicz nie jest jednak fanatykiem swych idei. Kiedy część krytyki osądziła surowo realizację „Wesela” z 1963 roku, w której - wbrew intencji Wyspiańskiego - zabrakło osób dramatu, odegranych tu przez Chochoła (kreacja Wojcie­

cha Siemiona), Hanuszkiewicz wraca po latach do tej sztu­

ki, koryguje pierwotną koncepcję, stwarzając tym razem wizję bliższą nakreślonej przez poetę.

Po każdej niemal premierze pojawiają się głosy oburze­

nia i potępienia, a jednocześnie entuzjazmu. Stworzony przez Hanuszkiewicza oryginalny, z niczym nieporówny­

walny, z Jego tylko nazwiskiem i metodą związany model teatru, teatru naprawdę współczesnego, zmusza do zajęcia zdecydowanego stanowiska: Jego twórca jest zawsze albo zimny, albo gorący, nigdy letni, a Jego przedstawienia - ży­

we, atrakcyjne, nigdy zaś nudne czy nijakie.

Hanuszkiewicza-reżysera cechuje niezmiernie bujna wy­

obraźnia teatralna, szczególną wagę przywiązuje do plastycz­

nych i muzycznych walorów spektaklu (stąd np. wykorzy­

stanie jazzowej muzyki Andrzeja Kurylewicza i projektów scenograficznych Mariana Kołodzieja, Xymeny Zaniewskiej i in.). Jego stosunek do tekstu literackiego jest zawsze swo­

bodny, co wywołuje często sprzeciwy, trzeba jednak dodać, że odrzucając programowo postulat tzw. wierności autorowi stara się uszanować ducha (nie literę!) utworu.

Jego teatr zdobywa szeroką sławę w Polsce a także pod­

czas występów zagranicznych, propagując w świecie polską kulturę i sztukę. Funkcję taką pełni też Hanuszkiewicz ja­

ko reżyser pracujący w wielu teatrach Europy (szczególnie w Finlandii, Niemczech i w Norwegii).

Jest Hanuszkiewicz również teoretykiem teatru. Jego teoria teatru nie została wprawdzie w pełni uporządkowa­

na i zwerbalizowana, można ją jednak zrekonstruować z Jego uwag rozproszonych w wywiadach prasowych, ra­

diowych i telewizyjnych, z reżyserskich egzemplarzy insce­

nizowanych przez Niego sztuk, z opracowanych przez Niego scenariuszy teatralnych, wreszcie z; Jego praktyki te­

atralnej. Sporo materiału dostarcza też w tej mierze wspo­

mnieniowa książka „Psy, hondy i drabina”.

Istotę laudacji (z łac. laudatio - pochwała) z okazji przyznania doktoratu honoris causa stanowi chwalenie.

Adam Hanuszkiewicz, nowy D oktor naszego uniwersyte­

tu, w pełni na to zasłużył jako jeden z najwybitniejszych twórców nowoczesnego teatru: aktor, reżyser, pionierski twórca widowisk telewizyjnych, autor scenariuszy teatral­

nych, dyrektor teatrów, organizator życia teatralnego i teo­

retyk teatru. Z pełnym przekonaniem można stwierdzić, iż dzieło Hanuszkiewicza wywarło bardzo wyraźny wpływ na współczesny teatr polski, a Jego osobowość artystyczna i stworzony przez Niego model teatru zapisały się trwale w dziejach polskiego teatru i polskiej kultury.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Już po raz trzeci w auli Liceum Ogólnokształcącego nr 3 w Opolu odbyła się konferencja naukowo- dydaktyczna organizowana przez studentów działających w ramach Kliniki Prawa

gę zwieńczoną majestatycznym ty- tułem: uniwersytet. Szczegółowo, niemal dzień po dniu, opisuje ten szlak prof. Ma- ria Nowakowska wspólnie z profe- sorami: Krystyną

Wydaje się, że trzeba wejść na drogę wiodącą do uniwersytetu w Opolu - jednej, silnej, realizującej potrzeby regionu uczelni i placówki badawczej, oraz

tach 1990-91), a od 1992 roku nazwa jego ugruntowała się i od tego czasu organizowany jest corocznie jako..

gicznego U O odbyła się uroczystość jubileuszowa, w której obok dawnych i obecnych pracowników biblioteki uczestniczyli także przedstawiciele MEN, parlamentarzyści,

my bowiem pisać nie tylko o aktualnym życiu Uniwersytetu Opolskiego, ale także przypominać wydarzenia oraz. ludzi, którzy kiedyś kreowali życie

Prawdą jest więc, że wiele kierunków czy całych wyższych szkół pedagogicznych znajduje się w niżu rozwojowym (bo są „młode”), i prawdą jest też, że wiele

Często jest tak, że im więcej mówi, tym hardziej się odkrywa, dlatego trzeba zachowywać czujność, by w odpowiednim momencie, w którym informowanie zmienia się w