248 RECENZJE I SPBAWOZDAITIA
Laura Alvarez de la Cadena, Francisca Franco y Samuel Escobar, Analisia Quimico de Ceramicoe Arquelogicas e Historia Mexico, Departement« de Prehistoria,
Tecnologia 1, 1967
Celem, jaki przyświecał'autorom przy przeprowadzanych badaniach, było opracowanie możliwie najbardziej precyzyjnej metody analizy badań che-micznych próbek ceramiki zabytkowej. Opracowali więc i podają metody najwłaściwszego przeprowadzania takiej analizy. Większość z tyèh metod jest w literaturze znana i zasługą autorów jest więc tylko ich wytypowanie i sprawdzenie. Przy wyborze metod brano pod uwagę metody najnowsze, nie zawsze zresztą do celów archeologicznych najwłaściwsze. A to głównie ze względu na konieczność stosowania stosunkowo dużych próbek oraz skom-plikowanych i drogich odczynników chemicznych. Mimo tych uwag należy na korzyść autorów zapisać, że przedstawiony materiał jest pierwszą próbą podania jednej całościowej metody badań w zastosowaniu do ceramiki zabyt-kowej. Ze względu na to, że wiele z proponowanych metod w Polsce jest raczej niestosowana, trudno w tej chwili bez prac dokumentacyjnych przewi-dywać perspektywy przyjęcia się tej propozycji. Niemniej tego typu działanie należałoby rozpocząć.
Drugą, niezmiernie istotną zaletą pracy jest próba usystematyzowania wyników analiz oraz sposobu ich właściwego przedstawiania. W tym celu autorzy proponują zastosować metodę powszechnie w petrografii znaną jako trójkąt Niggliego. Naroża tego trójkąta oznaczają koncentrację bądź po-szczególnych składników, bądź sumy tych składników. Opracowując taki trójkąt i umieszczając na nim interesujące parametry można stwierdzić pewne regularności w składzie chemicznym gliny, co bez zastosowania trójkąta Niggliego jest niekiedy bardzo trudne. Autorzy ilustrują metodę trójkąta Niggliego stosując go do własnych badań, przeprowadzonych na kilkudzie-sięciu próbach. Wyniki te wskazują, że w niektórych przypadkach istnieje możliwość systematyzowania tym sposobem glin garncarskich.
