Aktualne problemy polityki geoinformacyjnej państwa w kontekście INSPIRE

AKTUALNE PROBLEMY

POLITYKI GEOINFORMACYJNEJ PAÑSTWA

W KONTEKŒCIE INSPIRE

CURRENT PROBLEMS IN NATIONAL GEOINFORMATION

POLICY IN THE CONTEXT OF INSPIRE

Jerzy GaŸdzicki

Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej

S³owa kluczowe: geoinformacja, infrastruktura informacji przestrzennej, INSPIRE, polityka geoinformacyjna pañstwa

Keywords: geoinformation, spatial information infrastructure, INSPIRE, national geoinformation policy

Wstêp

Polska Infrastruktura Informacji Przestrzennej (PIIP) powstaje obecnie w ramach wiel-kiego i z³o¿onego przedsiêwziêcia, jakim jest tworzenie infrastruktury europejskiej znanej powszechnie pod nazw¹ INSPIRE. Prace nad INSPIRE, zainicjowane przez Dyrektoriat Generalny ds. Œrodowiska (DG Environment), Eurostat i Wspólnotowe Centrum Badawcze (Joint Research Centre – JRC), prowadzone s¹ we wszystkich Pañstwach Cz³onkowskich UE oraz na poziomie Komisji Europejskiej przez miêdzynarodowe zespo³y specjalistów przy wspó³pracy i konsultacji ponad 200 europejskich i krajowych Spo³ecznoœci Zainteresowania Danymi Przestrzennymi (Spatial Data Interest Community – SDIC) oraz ponad 120 Organi-zacji Uprawnionych (Legally Mandated Organization – LMO). Realizowana jest druga faza programu prac nad INSPIRE przewidziana na lata 2007–2009, która w Pañstwach Cz³on-kowskich koncentruje siê na transpozycji dyrektywy INSPIRE (Dyrektywa, 2007) do pra-wa krajowego ka¿dego z tych pañstw, a na poziomie Komisji Europejskiej polega g³ównie na opracowywaniu przepisów implementacyjnych (implementing rules) jako decyzji Komisji okreœlaj¹cych szczegó³owo zasady tworzenia i funkcjonowania INSPIRE. W pracach tych bior¹ udzia³ rz¹dy Pañstw Cz³onkowskich, ich wyspecjalizowane instytucje zajmuj¹ce siê informacj¹ przestrzenn¹ oraz setki jeœli nie tysi¹ce specjalistów. Postêp prac prowadzonych przez Komisjê Europejsk¹ jest zgodny z planami, a uzyskiwane wyniki w postaci kolejnych dokumentów w zakresie przepisów implementacyjnych oceniane s¹ pozytywnie. Œwiadczy to z jednej strony o powszechnym docenianiu znaczenia inicjatywy INSPIRE, a drugiej – o zapewnieniu przez Komisje Europejsk¹ w³aœciwych warunków wspó³pracy uczestnicz¹cych w przedsiêwziêciu pañstw, instytucji i ekspertów.

Dobra organizacja wspó³pracy i w³aœciwa koordynacja jest równie¿ niezbêdna w ka¿dym z Pañstw Cz³onkowskich, tworz¹cych swoje infrastruktury krajowe jako czêœci INSPIRE. W dyrektywie, kieruj¹c siê zasadami subsydiarnoœci (przenoszenie podejmowania decyzji na mo¿liwie niski szczebel administracji) i proporcjonalnoœci (wykonywanie tylko takich dzia-³añ, które s¹ konieczne i niezbêdne dla osi¹gniêcia celów okreœlonych w prawie wspólnoto-wym) nie ingeruje siê w rozwi¹zania prawne i organizacyjne przyjmowane dla tworzenia i funkcjonowania infrastruktur w poszczególnych pañstwach, pod warunkiem zapewnienia dostêpnoœci i interoperacyjnoœci danych i us³ug zgodnie z wymogami dyrektywy i zwi¹za-nych z ni¹ przepisów implementacyjzwi¹za-nych. Z tego te¿ wzglêdu dyrektywa zawiera tylko bar-dzo ogólne stwierdzenia i postanowienia dotycz¹ce organizacji i koordynacji dzia³añ w Pañ-stwach Cz³onkowskich. Poœwiêcony tym zagadnieniom rozdzia³ VI Koordynacja i dzia³ania

uzupe³niaj¹ce jest bardzo krótki, a zadania Pañstw Cz³onkowskich okreœlaj¹ jedynie podane

ni¿ej zapisy.

Artyku³ 18.

Pañstwa cz³onkowskie zapewniaj¹ wyznaczenie odpowiednich struktur i mechanizmów w celu koordynacji, na poszczególnych szczeblach administracji, udzia³u wszystkich podmiotów, które s¹ zainteresowane infrastrukturami informacji przestrzennej pañstw cz³onkowskich.

Struktury te koordynuj¹ udzia³ miêdzy innymi u¿ytkowników, producentów, dostawców us³ug o wartoœci dodanej i organów koordynuj¹cych, w zakresie okreœlania w³aœciwych zbiorów danych, potrzeb u¿ytkowników, przekazywania informacji o istniej¹cych praktykach oraz informacji zwrot-nej na temat wykonania niniejszej dyrektywy.

Artyku³ 19.

1. Komisja jest odpowiedzialna za koordynacjê INSPIRE na szczeblu wspólnotowym i jest wspomagana w tym zakresie przez odpowiednie organizacje, w szczególnoœci przez Euro-pejsk¹ Agencjê Ochrony Œrodowiska.

2. Ka¿de pañstwo cz³onkowskie wyznacza punkt kontaktowy, zwykle organ publiczny, który ma byæ odpowiedzialny za kontakty z Komisj¹ w kwestiach zwi¹zanych z niniejsz¹ dyrektyw¹. Punkt ten bêdzie wspierany przez strukturê koordynacyjn¹ uwzglêdniaj¹c¹ podzia³ uprawnieñ i obowi¹zków w danym pañstwie cz³onkowskim.

Jak widaæ, w dyrektywie pisze siê tylko o odpowiednich strukturach i mechanizmach koordynacyjnych nie wnikaj¹c w jakiekolwiek szczegó³y i nie proponuj¹c jakichkolwiek kon-kretnych rozwi¹zañ, zwracaj¹c jedynie uwagê na kontakty z Komisj¹ Europejsk¹.

Stan obecny w Polsce

W roku 2004 wszczêty zosta³ proces legislacyjny dyrektywy INSPIRE w wyniku przed-³o¿enia przez Komisjê Europejsk¹ jej projektu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie UE. Udzia³ w tym procesie ze strony Polski bra³y:

m jako jednostka wiod¹ca Ministerstwo Infrastruktury, ze wzglêdu na

przyporz¹dkowa-nie temu ministerstwu G³ównego Geodety Kraju z podleg³ym mu G³ównym Urzêdem Geodezji i Kartografii (GUGiK), w którego zakres dzia³ania wchodz¹ zasoby danych georeferencyjnych,

m jako jednostka wspó³pracuj¹ca Ministerstwo Œrodowiska, ze wzglêdu na prowadzone

Po wejœciu dyrektywy w ¿ycie, co nast¹pi³o 15 maja 2007 roku, przedstawiony wy¿ej podzia³ kompetencji zosta³ utrzymany w odniesieniu do reprezentowania Polski w Komitecie INSPIRE, z tym, ¿e na skutek zmiany przyporz¹dkowania G³ównego Urzêdu Geodezji i Kartografii rola jednostki wiod¹cej przypad³a Ministerstwu Spraw Wewnêtrznych i Admini-stracji. Ministerstwo to powierzy³o G³ównemu Geodecie Kraju (Prezesowi GUGiK) funkcje Punktu Kontaktowego INSPIRE i zwi¹zan¹ z tym odpowiedzialnoœæ za kontakty z Komisj¹ Europejsk¹.

Zgodnie ze swoimi kompetencjami G³ówny Geodeta Kraju powo³a³ Radê ds. Implementa-cji INSPIRE, która:

m stanowi platformê wymiany informacji i uzgadniania pogl¹dów, nie maj¹c uprawnieñ

decyzyjnych,

m sk³ada siê z upowa¿nionych przedstawicieli administracji publicznej, którzy s¹

wspie-rani przez ekspertów,

m dzia³a przez wyra¿anie opinii, przedstawianie propozycji i formu³owanie wniosków na

podstawie dostarczanych ekspertyz,

m koncentruje siê na:

– wspó³pracy miêdzyresortowej w zakresie i formach niezbêdnych dla utworzenia PIIP jako czêœci INSPIRE,

– wspieraniu Polskiego Punktu Kontaktowego INSPIRE oraz polskich ekspertów w zespo³ach i komisjach INSPIRE,

m funkcjonuje przy G³ównym Geodecie Kraju, jako jego cia³o doradcze, ale ze wzglêdu

na swój sk³ad wp³ywa równie¿ na kszta³towanie opinii i poœrednio na dzia³ania w skali miêdzyresortowej.

Niew¹tpliwie cenne inicjatywy i dzia³ania Rady ds. Implementacji INSPIRE opieraj¹ siê na wspó³pracy resortów, nie maj¹c bezpoœredniego znaczenia koordynacyjnego, ze wzglêdu na ograniczone w tym zakresie uprawnienia G³ównego Geodety Kraju. Obecny stan rzeczy trudno jest uznaæ za zadowalaj¹cy, co wynika g³ównie z braku podstaw prawnych tworzenia PIIP.

Tworzenie podstaw prawnych PIIP

Podstawy prawne PIIP zostan¹ stworzone w wyniku transpozycji dyrektywy INSPIRE do prawa polskiego. Wynika to z faktu, ¿e PIIP bêdzie stanowiæ czêœæ INSPIRE realizowan¹ przez Polskê jako Pañstwo Cz³onkowskie Unii Europejskiej. Wi¹¿¹cy jest w tym zakresie artyku³ 24 tej dyrektywy, w którym stwierdza siê, co nastêpuje:

Artyku³ 24

1. Pañstwa cz³onkowskie wprowadzaj¹ w ¿ycie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyj-ne niezbêdadministracyj-ne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóŸniej w terminie do 15 maja 2009 r. Przepisy przyjête przez pañstwa cz³onkowskie zawieraj¹ odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzêdowej publikacji. Metody dokonywania takiego odnie-sienia okreœlane s¹ przez pañstwa cz³onkowskie.

2. Pañstwa cz³onkowskie przekazuj¹ Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjêtych w dziedzinie objêtej niniejsz¹ dyrektyw¹.

Procedura transpozycji wspólnotowych aktów prawnych do polskiego porz¹dku praw-nego okreœlona przez Urz¹d Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE) zosta³a przyjêta przez Komitet Europejski Rady Ministrów (KERM) w dniu 11 paŸdziernika 2005 roku (Urz¹d, 2005). Procedura ta obejmuje kolejne dzia³ania, jakie powinny byæ wykonane przez Krajowe-go Koordynatora Transpozycji Dyrektyw (KKTD), którym jest Sekretarz Komitetu Integra-cji Europejskiej oraz ministerstwo wiod¹ce z udzia³em ministerstw wspó³pracuj¹cych w zakresie transpozycji. Najwa¿niejsze spoœród tych dzia³añ przedstawione s¹ poni¿ej.

Dzia³ania wstêpne

1. W ci¹gu tygodnia od dnia opublikowania aktu prawnego Unii Europejskiej (UE) KKTD przesy-³a pismo skierowane do ministerstwa wiod¹cego, oraz do wiadomoœci ministerstw zaanga¿owa-nych w dotychczasowe prace nad projektem aktu prawnego UE, z proœb¹ o uzupe³nienie har-monogramu o nastêpuj¹ce informacje:

a) wskazanie ewentualnego ministerstwa wspó³pracuj¹cego;

b) wskazanie aktów prawnych wymagaj¹cych nowelizacji (ustawa, rozporz¹dzenie) lub ko-niecznoœci uchwalenia nowych aktów w celu transponowania aktu prawnego UE;

c) wskazanie przez ministerstwo wiod¹ce terminu przes³ania do uzgodnieñ miêdzyresortowych aktów prawa krajowego, transponuj¹cych akt prawny UE; wyznaczaj¹c ten termin nale¿y uwzglêd-niæ obszernoœæ aktu prawnego UE;

d) wskazanie zakresu transpozycji aktu prawnego UE przy pomocy za³o¿eñ do tabeli zbie¿no-œci (relacji); na tym etapie wystarczaj¹ce jest wskazanie czy poszczególne artyku³y wymagaj¹, czy te¿ nie wymagaj¹, transpozycji, a w przypadku koniecznoœci udzia³u w transpozycji mini-sterstwa wspó³pracuj¹cego – jaki bêdzie jego zakres odpowiedzialnoœci oraz przekazanie in-formacji o ewentualnej koniecznoœci notyfikacji.

2. W przypadku stwierdzenia koniecznoœci podjêcia dzia³añ legislacyjnych, ministerstwo wiod¹-ce przekazuje – nie póŸniej ni¿ w ci¹gu kolejnego miesi¹ca:

a) uzupe³niony, uzgodniony z ministerstwem wspó³pracuj¹cym harmonogram do KKTD, b) za³o¿enia do tabeli zbie¿noœci (relacji) dla ca³ego transponowanego aktu prawnego UE, c) w uzasadnionych przypadkach – wskazuje termin przedstawienia pod obrady KERM za³o¿eñ do projektowanego aktu.

Projektowanie ustaw

1. Ministerstwo wiod¹ce/wspó³pracuj¹ce po dokonaniu oceny skutków regulacji, opracowuje pro-jekt ustawy (lub propro-jekty ustaw) maj¹cej na celu transpozycjê aktu prawnego UE, uwzglêdniaj¹c koniecznoœæ przeprowadzenia konsultacji z organizacjami zwi¹zkowymi oraz organizacjami pracodawców, zgodnie z postanowieniami art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o zwi¹zkach zawodowych oraz art. 16 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców oraz z pozosta³ymi podmiotami, na które dany akt prawny bêdzie wywiera³ istotny wp³yw.

2. Ministerstwo wiod¹ce/wspó³pracuj¹ce w przypadku, gdy w trakcie opracowywania projektu ustawy pojawi siê koniecznoœæ dokonania notyfikacji, informuje o tym KKTD i zapewnia jej dokonanie w odpowiednim terminie.

3. W przypadku, gdy wymagana jest wspó³praca innego ministerstwa (transpozycja aktu prawne-go UE w drodze zmian wiêcej ni¿ jedneprawne-go krajoweprawne-go aktu prawneprawne-go), do zadañ ministerstwa wiod¹cego nale¿y zapewnienie, aby wszystkie projekty transponuj¹ce akt prawny UE zosta³y jednoczeœnie rozes³ane do uzgodnieñ miêdzyresortowych, albo te¿ nale¿y nadanie ostatecz-nego kszta³tu jednemu projektowi ustawy transponuj¹cej akt prawny UE na podstawie przeka-zanych przez ministerstwa wspó³pracuj¹ce wk³adów merytorycznych w zakresie zmian poszcze-gólnych aktów prawa.

Uzgodnienia

1. W sk³ad dokumentacji przesy³anej do uzgodnieñ miêdzyresortowych wchodz¹:

a) projekt ustawy transponuj¹cej akt prawny UE lub projekty takich ustaw, jeœli jedna ustawa nie jest wystarczaj¹ca;

b) uzasadnienie do ka¿dego projektu ustawy transponuj¹cej akt prawny UE, w którym zawarta jest informacja, wskazuj¹ca na stopieñ transpozycji aktu prawnego UE oraz informacja o zakre-sie transpozycji tego aktu w innych aktach prawa krajowego;

c) ocena skutków regulacji do ka¿dego projektu ustawy, transponuj¹cej akt prawny UE, wraz z informacj¹ o koniecznoœci, je¿eli zachodzi taka potrzeba, dokonania notyfikacji;

d) tabela zbie¿noœci kompletna dla ca³ego transponowanego aktu prawnego UE;

e) opinia wstêpna do ka¿dego projektu ustawy, transponuj¹cej akt prawny UE o zgodnoœci projektu aktu prawa krajowego z prawem Unii Europejskiej, opracowana przez ministerstwo wiod¹ce oraz ministerstwa wspó³pracuj¹ce.

2. W celu zapewnienia spójnoœci rozwi¹zañ transponuj¹cych akt prawny UE, projekty aktów wykonawczych rozpatrywane s¹ ³¹cznie z projektami ustaw do momentu ich przyjêcia przez Radê Ministrów;

3. Projekty ustaw podlegaj¹ ocenie pod wzglêdem ich zgodnoœci z prawem Unii Europejskiej, dokonywanej przez Urz¹d Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE) (nie dotyczy to projektów aktów wykonawczych, które s¹ do³¹czane do projektu/projektów ustaw transponuj¹cych w celu oceny kompletnoœci transpozycji przez KKTD);

4. Uwagi ministerstw, zg³aszane w ramach uzgodnieñ miêdzyresortowych, przekazywane s¹ do ministerstwa wiod¹cego (wspó³pracuj¹cego);

5. Ministerstwo wiod¹ce (wspó³pracuj¹ce) organizuje i prowadzi, w przypadku zg³oszenia du¿ej iloœci uwag o charakterze merytorycznym, konferencjê uzgodnieniow¹;

6. Projekty ustaw transponuj¹cych akt prawny UE s¹ przekazywane pod obrady KERM, a póŸniej do Rz¹dowego Centrum Legislacji, gdzie mog¹ podlegaæ ocenie dokonywanej przez Komisjê Prawnicz¹;

7. W sytuacji gdy akt prawny UE jest transponowany w drodze zmian wiêcej ni¿ jednego krajowe-go aktu prawnekrajowe-go przy udziale ministerstw wspó³pracuj¹cych, ministerstwo wiod¹ce koordynuje ich prace. Jeœli przedstawiany jest jeden projekt ustawy na podstawie wk³adów merytorycznych, ministerstwo wiod¹ce pe³ni rolê wnioskodawcy projektu, jednak¿e za prezentacjê w³aœciwych rzeczowo wk³adów na KERM oraz RM odpowiadaj¹ poszczególni ministrowie;

Dalsze dzia³ania

1. Projekty ustaw transponuj¹cych akt prawny UE s¹ przekazywane pod obrady Rady Ministrów, a w dalszej kolejnoœci do Sejmu.

W przypadku PIIP ministerstwem wiod¹cym jest MSWiA, jako ministerstwo, któremu podlega G³ówny Geodeta Kraju. Lista ministerstw wspó³pracuj¹cych w rozumieniu przepi-sów tej procedury jest doœæ d³uga. Ministerstwa te zosta³y okreœlone w dokumencie Rady ds. Implementacji INSPIRE pt. Tematy danych przestrzennych INSPIRE oraz ich

przypo-rz¹dkowanie organom centralnej administracji rz¹dowej (Rada, 2007) jako jednostki

wiod¹-ce w realizacji co najmniej jednego z 34 tematów INSPIRE. W obecnej fazie prac nale¿y uznaæ, ¿e s¹ to:

1) Ministerstwo Budownictwa 2) Ministerstwo Gospodarki

3) Ministerstwo Gospodarki Morskiej

4) Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego 5) Ministerstwo Obrony Narodowej

6) Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi 7) Ministerstwo Rozwoju Regionalnego 8) Ministerstwo Œrodowiska

9) Ministerstwo Transportu 10) Ministerstwo Zdrowia 11) G³ówny Urz¹d Statystyczny

Szczególnie istotna jest rola Ministerstwa Œrodowiska, co wynika z podstawowego prze-znaczenia INSPIRE zwi¹zanego z szeroko pojêtym œrodowiskiem. Do bezpoœrednio zainte-resowanych informacj¹ przestrzenn¹ w tym resorcie nale¿¹:

1) G³ówny Geolog Kraju

2) G³ówny Inspektor Ochrony Œrodowiska 3) G³ówny Konserwator Przyrody

4) Krajowy Zarz¹d Gospodarki Wodnej 5) Lasy Pañstwowe

G³ówny Inspektor Ochrony Œrodowiska reprezentowa³ dotychczas Ministerstwo Œrodo-wiska w pracach nad dyrektyw¹ INSPIRE i tym samym jest predestynowany do kontynu-acji dzia³ania w tym zakresie.

Przedstawione wy¿ej fakty i przepisy uzasadniaj¹ podany na stronie obok schemat orga-nizacyjny okreœlaj¹cy organy uczestnicz¹ce w transpozycji dyrektywy INSPIRE i tym sa-mym w tworzeniu podstaw prawnych PIIP.

Podstawowe tezy w sprawie transpozycji dyrektywy INSPIRE w Polsce zosta³y przed-stawione w³adzom i opublikowane jeszcze przed wejœciem jej w ¿ycie (GaŸdzicki, 2007), postuluj¹c opracowanie w pilnym trybie oddzielnej ustawy dotycz¹cej transpozycji tej dyrek-tywy i w konsekwencji ustanawiaj¹cej PIIP. Przedstawiony wówczas postulat znajduje uza-sadnienie w procedurze KERM, która zaleca rozdzielenie dzia³añ legislacyjnych

wynikaj¹-cych z koniecznoœci implementacji wspólnotowego aktu prawnego od ustawodawstwa o cha-rakterze czysto krajowym, a wiêc równie¿ rozdzielenie transpozycji dyrektywy INSPIRE od

projektowanych i równie¿ trudnych, a wiêc zapewne d³ugotrwa³ych prac nad prawem geo-dezyjnym. Niestety, do tej pory procedura transpozycji dyrektywy INSPIRE nie zosta³a wsz-czêta. Bior¹c pod uwagê termin transpozycji podany w art. 24 dyrektywy, nale¿y stwierdziæ, ¿e czas pozosta³y na wykonanie tego niew¹tpliwie z³o¿onego zadania, wchodz¹cego w za-kresy kompetencji licznych ministerstw i wymagaj¹cego zmian w innych ustawach, zmala³ z dwóch lat do pó³tora roku.

PIIP wspólnym dzie³em

Kr¹g potencjalnych u¿ytkowników PIIP jest bardzo szeroki, obejmuj¹c rozliczne urzêdy, organizacje i osoby prywatne zainteresowane korzystaniem z danych przestrzennych i zwi¹-zanych z nimi us³ug. Wœród u¿ytkowników wyró¿niæ nale¿y tych, którzy wnios¹ do tej infrastruktury swój w³asny wk³ad, kieruj¹c siê d¹¿eniem do osi¹gniêcia wspólnego dobra, ale tak¿e uwzglêdniaj¹c has³o stosowane w tworzeniu norweskiej infrastruktury danych prze-strzennych: daæ ma³o, dostaæ du¿o (Flathen, 2007). Do tych organizacji, które bêd¹ nie tylko korzysta³y z PIIP lecz równie¿ czynnie wspiera³y budowê tej infrastruktury (GaŸdzicki, Ba-ranowski, 2004) zaliczyæ nale¿y:

m urzêdy i instytucje rz¹dowe, zw³aszcza te, które zosta³y wymienione w poprzednim

rozdziale,

m urzêdy i jednostki organizacyjne samorz¹du terytorialnego na wszystkich trzech

po-ziomach,

m jednostki gospodarcze publiczne i prywatne produkuj¹ce lub u¿ytkuj¹ce dane

prze-strzenne oraz realizuj¹ce zadania w zakresie tworzenia i funkcjonowania PIIP,

m instytuty badawcze, wy¿sze uczelnie oraz organizacje pozarz¹dowe zajmuj¹ce siê

te-matyk¹ geoinformacji.

Dla osi¹gniêcia powodzenia w tego rodzaju przedsiêwziêciu nie wystarczy dobre prawo i dobre wzory zagraniczne. Niezbêdna jest równie¿ w³aœciwa polityka Pañstwa w zakresie geoinformacji, która powinna:

m doprowadziæ do terminowego utworzenia PIIP zgodnie z dyrektyw¹ INSPIRE przy

jednoczesnym uwzglêdnieniu polskich uwarunkowañ, potrzeb i ambicji,

m wspieraæ inicjatywy budowy regionalnych i lokalnych systemów i infrastruktur

geo-informacyjnych, zapewniaj¹c ich powi¹zanie z PIIP, °

m promowaæ stosowanie rozwi¹zañ prawnych, organizacyjnych, ekonomicznych i

tech-nologicznych, które stanowi¹ wspólny europejski dorobek i s¹ stopniowo wdra¿ane przez INSPIRE,

m stwarzaæ dobre warunki wspó³pracy w ramach PIIP dla wszystkich

zainteresowa-nych,

m rozwijaæ wiedzê o geoinformacji oraz umiejêtnoœci korzystania z niej w

spo³eczeñ-stwie.

Wnioski koñcowe

1. Zgodnie z potrzebami krajowymi i zobowi¹zaniami wspólnotowymi nale¿y zapewniæ w Polsce powszechn¹ dostêpnoœæ geoinformacji.

2. Polityka pañstwa w tym zakresie powinna koncentrowaæ siê na budowie Polskiej Infra-struktury Informacji Przestrzennej (PIIP) spe³niaj¹cej wymogi okreœlone dyrektyw¹ usta-nawiaj¹c¹ infrastrukturê europejsk¹ INSPIRE oraz dostosowanej do warunków krajo-wych.

3. Pierwszoplanowym i bardzo pilnym zadaniem jest obecnie stworzenie podstaw praw-nych PIIP, co nast¹pi w wyniku transpozycji dyrektywy INSPIRE.

4. Dla wykonania tego zadania nale¿y postêpowaæ zgodnie z procedur¹ transpozycji dyrek-tyw przyjêt¹ przez Komitet Europejski Rady Ministrów w roku 2005.

5. Realizuj¹c politykê pañstwa w zakresie geoinformacji nale¿y zwróciæ szczególn¹ uwagê na koordynacjê dzia³añ prowadzonych przez administracjê publiczn¹ wszystkich szczebli oraz na zapewnienie w³aœciwych warunków wspó³pracy publicznych i prywatnych pod-miotów uczestnicz¹cych w budowie PIIP.

6. Powierzone G³ównemu Geodecie Kraju funkcje Punktu Kontaktowego INSPIRE powin-ny byæ wykopowin-nywane przy wsparciu odpowiedniej struktury koordynacyjnej w G³ówpowin-nym Urzêdzie Geodezji i Kartografii, któr¹ nale¿y mo¿liwie pilnie utworzyæ zgodnie z art. 18 i 19 dyrektywy.

Literatura

Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 roku ustanawiaj¹ca infra-strukturê informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE), Dziennik Urzêdowy UE L 108/1 z 25.4.2007.

Flathen K., 2007: Norway Digital – the most comprehensive administration co-operation in Europe. Roczniki

Geomatyki Tom V Zeszyt 6, PTIP, Warszawa.

GaŸdzicki J., Baranowski M., 2004: Strategiczne aspekty tworzenia Polskiej Infrastruktury Informacji Prze-strzennej, Roczniki Geomatyki, Tom I Zeszyt 2, PTIP, Warszawa.

GaŸdzicki J.,2007: Problematyka transpozycji dyrektywy INSPIRE do prawa polskiego, Przegl¹d

Geode-zyjny 5/2007.

Rada ds. Implementacji INSPIRE, 2007: Tematy danych przestrzennych INSPIRE oraz ich przyporz¹dko-wanie organom centralnej administracji rz¹dowej , www.gugik.gov.pl

Urz¹d Komitetu Integracji Europejskiej, 2005: Procedura transpozycji wspólnotowych aktów prawnych do polskiego porz¹dku prawnego, www.ukie.gov.pl

Summary

The paper presents and analyzes the impact of INSPIRE Directive on organization and coordination of actions conducted by public administration and concerning geoinformation in Poland. Importance and urgency of the INSPIRE Directive transposition is emphasized, drawing attention to the fact that this transposition will result in establishing Polish Spatial Information Infrastructure (PSII). The transposition procedure in Poland is described in detail as well as its application in case of the INSPIRE Directive indicating the role of individual government bodies.

In the final conclusions it is stressed that in the implementation of government policy concerning geoinformation special attention should be paid to ensuring appropriate condition for cooperation of public and private entities participating in the construction of PSII. The Head Office of Geodesy and Cartography should perform the function of a leading entity in building of PSII, which requires the General Surveyor of Poland to create an appropriate coordinating structure specified in the INSPIRE Directive.

prof. zw. dr hab. in¿. Jerzy GaŸdzicki Prezes

Polskiego Towarzystwa Informacji Przestrzennej gazdzicki@post.pl