UKD 551.T~5.1:550.322:5S2.52:552. 517.4:564.1:564.533.1:561:551.243.32 (438.312-16 Jaroszowlec k. Olk:usza)
Dolny karbon w Jaroszowcu
kołoOlkusza
W profilu wiercenia BJ-46, usytuowanego w okoHcy Olkusza (fig. 1) przy 'rozwidleniu drogi KluC'ze - Wolbrom ku miejscowości Pazul"ek
(około 4 km na IDNE od Klucz), występują utwory dolnego karbonu. Leżą
one pod dolomitami retu i obejmują odcinek rdzenia 179,1-300,0 m (nie przewiercone). Określenie wieku tych utworów było możliwe dzięki zna- lezieniu dość bogatej, charakterystycznej fauny, a także uwęglony,ch szczątków roślinnych i mikroflory.
'. / ~._ Krze,s"zowice J'-"",
"-"'., ~ ... .Y
I ....
. o 20 40km
~
Fj,g. 1. .IJokalizacja otWOlI'U JaJrIOSOO-Me'C BiJ-46 ,Ilia Itle :rejonu Olkusza 'oll."az Górill-OŚląiS
kiego Za,głębia W ęg,}owego
Sd.tua.mon ofboll."e hole JaJrOS7X)wiec BJ-46 wi<thin the OtlkllLS.Z Teg,j,on and the Upper SLleslilan Coall .BasdJn
Pragnę wyrazić serdeczne podziękowania doc. drowi hab. S. Alexan- drowiczowi za zachętę do podjęcia tematu i cenne wskazówki, drowi I. Li- piarskiemu za dyskusję i życzliwe uwagi, drowi K. Bojkowskiemu i mgr A. Musiał za oznaczenie znalezionych okazów fawny oraz mgr H. Kmie- cik za opracowanie mikrospor. .
KwartaLnik Geologiczny, t. 16, nrr l, 1972 r.
88
OPIS PROFILU
W badanym otworze stwierdzono utwory następujących formacji ge- ologicznych: 0,0-:-9,7 m czwartorzęd; 9,7-:-40,0 m jura; 40,0-:-179,1 m trias;
179,1-:-184,5 m pstre utwory piaszczysto-ilaste; 184,5-:-300,0 m dolny kar-
~'::'-:=-''-:7-'''': ..L...L
. '-±=±:;:± ....
.ę-@'=':-':::7-::
I~\II• • • ....:.. • ...J- _ . _.- ...L
1'--. .:.. . ..:.. -L-L.
I~' oL ....
..L. --<.
r:::::::l 2
g_
~ ._._. _;)
. 3f=-=~j -- 4-
W
5GfO
~11
[LJ
120
'3[D
14-~15 'bon.
Na podstawie badań
paleontologicznych do dol- nego karbonu zaliczono o- sady z głębokości 300,0 do 184,5 m. Ich profil jest
zróżnicowany pod wzglę
dem litologicznym na trzy
części (fig. 2). Podział
oparto na ilościowym wy-
stępowaniu mułowców,
piaskowców i iłowców.
W dolnej części profilu
mułowce są skałą dominu-
jącą. Posiadają barwę jas-
noszarą do szarej, często są wami:nowane, przy czym laminy podkreślone są
skupieniami detrytusu ro-
ślinnego. W mułowcach
makroskopowo wyróżnial
ne są Iblaszki muskowitu,
Ftg. 2. lProfil osadów dolno-
IkaTbońsikich z otworu IBJ-46
Section of the CaJrbo- n'iferou:s deposills i'n bore hole BJ-46 1 - dolomit, 2 - piasko- wiec, 3 - mułowiec, 4 -
iłowiec, 5 - hieroglify
prądowe, 6 - syderyt, 7 - piryt, 8 - spękania
i szczeliny, 9 - detrytus
roślinny, 10 - grubsze
sz~zątki roślinne, 11 - nigmarie, 12 - kalamity, 13 - paprociolistne, 14 - fauna, 15 - mie'sca po- brania próbek do badań
palynologicznych 1 - dolomite, 2 - sand- stone, 3 - sUstone, 4 - clayst<me, 5 - current marks, 6 - siderite, 7 - pyrite, 8 - fractures and fissures, 9 - plant detri- tUB, 10 - coarser vegetal debris, 11 - stigmariae, 12 - calamites, 13 - fern -like plants, 14 - fauna, 15 - sampling sites for
p~ynologlcal research
Dolny ka!d)l()n 'W Ja,oosZlOWlCu ikołoOilJkusrzJa 89
gęsto rozsiane w maSie skalnej. Mułowce tej cZęSci profilu charaktery-
zują się spękaniami prostopadłymi do uławicenia, z reguły wypełnio
nymi kalcytem. W obrębie mułowca występują mniej więcej regularne WaTstwy Howca. Iłowiec tworzy także nieregularne, zazębiające się z mu-
łowcem soczewy i wyklinowujące się warstewki, powodujące falistą tek-
sturę. Miejscami ,obsel'Wuje się w nim 'lam'inację. Na ogół iłowiec jest ciemnoszary i szary, z wyjątkiem stropowej części utworów dolnokar-
bońskich, gdzie przybiera barwy' pstre. Piaskowce występują głównie
w tej części płrofilu; ,są one z reguły jasnoszare, drobnoziarniste i zbite;
tworzą warstwy o grubości dochodzącej do 1,2 m.
Srodkową część profilu cechuje dominacja iłowca nad mułowcem.
W rtej 'części iłowiec formuje warstwy o grubości do 'około 1 m, poprze- dzielane kilku centymetrowymi warstewkami mułowca. Lokalnie' obser- wuje się w iłowcu spękania i 'Szczeliny, z których część wypełniona jest kalcytem. Oprócz tego stwierdza się w nim występowanie bądź to syde- rytów ilastych w formie warstewek o grubości 0,04 m, bądź też sferosy- derytów. Zanotowano także mineralizację siarczkami żelaza w postaci okruchowych wtrąceń oraz spirytyzowanychszczątków roślinnych. Mu-
łowce tej części występują na ogół w' postaci cienkich, często nieregular- nych warstewek o grubości od kilku do kilkunastu centymetrów. Są one zbite, nadal widoczna jest
w
nich duża zawartość muskowitu. Na po- wierzchniach stropowych mułowca występują hieroglify prądowe.W górnej 'części profilu ponownie zaznacza się przewaga mułowca nad pozostałymi osadami. Od głębokości 202,0 m w górę pr,ofilu występują plamy o zabarwieniu różowym, czerwonym i zielonym, ku górze stopnio- wo obejmując coraz to' szensze partie rdzenia. Iłowiec w tej części wy-
stępuje w fOTmie reguła'rnych warstewek oraz soczew, podobnie jak w części dolnej.
Powyżej głębokości 184,5 m występuje seria pias;kowcowo-ila'sta o zde- cydowanie pstrym zabarwieniu. Zaczyna się ona dwiema warstwami (o
grubości 0,26 m i 0,40 m) luźnego piasku gruboziąrnistego o różowym za-,
, barwieniu. ,Ziarna kwarcu o przeciętnej średnicy 2 mm wykazują złe
obtoczenie. Warstwy piasku są rozdzielone szarozielonym mułowcem,' la-
sującym się pod wpływem wilgoci. Te utwory zalega warstwaczerwo- nego mułOwca, przykryta pstrym iłowcem (aż do głębokości 179,1 m). Za- równo mułowiec, ja'~ j iłowiec 1Vystępują, wfor~ie gruzełkowatej· i pod
wpływem nacisku rozsypują się na okruchy. W obrębie tych warstw wi- doczne są liczne powierzchnie zlustrowań. . . " . . . .
Seria osadów występująca w przedziale głębokościowym 184,5 do 1.79,1
in nie zawiera jakichkolWiek \Szczątków 'Org~i:licznych. Povvyżej głębokości
179,1 m wyS'~ępuje jasnozielony, warstwowany dolomit retu. . , . Ogólnie m:ożna,powi~zieć, że,w dolno karbońskich Qsadach rejonu Ja- roswwca dominującą skałą w dolnej i górnej, części profilu są mułowce,
natomiast w części środkowej w przewadze są iłowce. Upad ,warstw na
całej długoś,ci rdzenia jest stały i waha się w granicach 20--30°, co okre-
śla rzeczywistą mią:ilszość utworów dolnokarbońskich na około 105 m.
FAUNA
Badany odcinek rdzenia zawierał bogatą faunę morską. Jej przynależ
ność systematyczną można określić następująco:
90
Głębokość występowania WID
19'5,0 204,0 20·5,5 221,0 222,0 222,5 223,0 223.,2 223,25 122a,4 2M,a
-225,25 226,0 22:1,3 233,2 245,15 246,2
~,4
246,6 246,8 247,0 047,3 2418,4
~77,5
S1lBlntisław Majewski
Tabela 1 Wykaz fa.uny
Ganiatites ISP.
Beyrichoceratoides ef. Pruncatus (P h i [ 1.) {?)Goniatites creni.stria intermediu.s (IK o b (} l d) 'lllieomac·ane frlBgmenlty fauny
Myolina sublaJmeZ1.osa E t h r. (2 X)
niel()~na'czał'll!e kagrrnenty głowonogów
Posidcmia becheri Bll"onn.
Posidonia becheTli B;t on n.
niooml'lłJC'Zalne Wagmenty goniatyta odcisk łodyżki li1:iowca i ~a:gment małża n:ieoZlnacmJny fr!aJgme.nt gondJaty1:a, nie'07lIla'ĆŻa1na !fauna
nieo2iooc'za,lny fragment gon:ilartyta fra!gment łodyżki lilioWC18.
(?}Goniatites Clr'e""i.stria intermedit/Js (K!o b o l d) (?)Goniatites CT€'nistria intermedius ,tiK I() b o 'ł dl) nu,e'Oz.n.'ac:ZIa1ny fregm·ent g10niatyta
Posidonia becheri B:r o n n.
Posidonia becheri B:r o ·n n.
Posidonia becheri B r-o n n.
Posidonia becheri B:r o n n.
Posidonia becheri B:r o n n.
Posidonia becheri B:r o n n.
(?)Goniatitescrenistria intermedius (K o b ,o 1 d)
Brzedstawi'ona fauna występuje w obrębie iłowców; z reguły jest ona dobrze zachowana w ,postaci-odcisków lub Odlewów całych muszli. Wśród
wymienionych form występuje kilka <> charakterze przewodnim (tab1. I).
Dokumentują one odcinek profi1uod głębokości 195,00 do 277,50 m jako wizen górny (piętro Posidonia becheri). Obecność zaś w powyższym zes- pole fO:rniy (?) Goniatites crenistria intermedius K o b o l d pozwalałaby
(jeśli przyjąć oznaczenie za pewne) określić dokładniej odcinek profilu
277,50-:-20~,50 m jako podpoziom Goa 4, czyli dolną 'część górnego wizenu.
Występowanie wyżej wymienionej fauny na północny wschód od Gór-
nośląskiego Zagłębia Węglowego przedstawia się następują'Co: Posidonia becheri B r o n n. - w górnym wizenie z otworów wiertniczych Bolesław, Głazówka, Słomniki, Marszowice, Koniusza; Beyrichoceratoides cf. trun- catus (P h iII.) - w otworach Marszowice, Strożyska dokumentują pod- poziomy Goa -Goli . Występowanie formy Myolina sublamellosa E t h r.
stwierdzono na:tomiast na Dolnym Sląsku w Wałbrzychu Mieśde - w
poopoziomach Goa - Goli. .
FLORA
Prawie na całym badanym odcinku profilu stwierdzono występowanie szczątków roślinnych, mniej lu'b bardziej rozproszonych. Większe sku- pienia szczątków roślinnych zanotowano na licznych płaszczyznach kon-
Dolny kaIrbon rw Jaro~owcu ko,ło O~a 91 taktu mułowca z iłowcem. W obrębie iłowców szczątki roślinne są z re-
guły rozpl'oszone w masie skalnej, natomiast w mułowcach występują na
płaszczyznach oddzielności. W piaSkowcach szczątki te występują bardzo rzadko w formie nielicznych i źle zachowanych okazów.
Wśród nielicznych, grubszych fragmentów roś1innychstwierdzono
występowanie nieoznaczalnych gatunkowo łodyg kalamitów oraz listecz- ków roślin papro'ciQl~istnych. Wykaz znalezionych i określooych form
roślinnych przedsłtawia się następująco:
Tabela 2
Głębokość występowania Forma rośHDDa' (m)
1'90,0 Calamites sp.
223,0 Calamites sp.
225,0 LepidophyUum sp.
1234,0 Asterocalamites 'sp.
00,0 Aula.copteris
Ma,5 sti:gmarie 1245,0 apendyklsy 1252,0 Calamites sp.
258,0 Cordaites S'p.
1272,a Lepidodendron 15p.
277,a Cord.a.ites sp.
280,0 Asterocalamites osp.
i282,a lIodyżka ·z .g,rUJpy Articulatae
285,0 przypus'ZC'Zlrl:nie listeczek ptecridofiła i stiJgmarie
289,0 Aulacopteris
~91,0 Calamites sp.
WYNIKI BADAŃ PALYNOLOGICZNYCH
Z badanego profilu pobrano jedenaście próbek punktowych do 'badań
palynologicznych. Oznaczenia niikrospor otrzymanych z maceracji pró- bek przedstawia tab. 3. Z analizy mikrospor wynika, że wiek badanych osadów na odcinku 296,00 m do 210,10 m można określić jako górny wi- rzen - dolny namur A. Diagnozę tę opaiI'to na podstawie występowania
w próbkach takich mikrospor przewodnich jak: Convolutispora flexuosa f. major H a c q., Densosporites sp. cf. rarispinosus P l a y., Munospora sp., Acanthotriletes d., unionus; Macroreticulatisporites fundatus (H o f f.
S t a p 11. et M a 11.) S t a
p
l i n, Chaetosphaerites pollensimilis{H o r s t) B u t t. et W iII., Punctatisporites coronatus B u t t. et W i 11., Schulzo- spora sp., Stenozonotriletes commendatus I s c h., Trachytriletes sp., Pun- ctatisporites glaber (N a u m.) P l a y., Convolutispora florida H o f f., S t a p 11. et M a 11., Knoxisporites cinctus (Wal t z) B ut
t. et W i 11., Euryzonotriletes sp., Tripartites aductus (I s c h.) J a c h., T. rugosus (I s c h.) J a c h., T. annosus (I s c h.) J a c h., T. cristatiformis J a 'c h., T.confragosus J a c h., T. cristatus D y 'b. et J a c h., T. pseudorugosus Jach.
92 Stalnlisław iMajoe<Wl&ki
POZYCJA STRATYGRAFICZNA I PALEOGEOGRAFICZNA BM>ANYCH OSADOW
Stropową 'c'zęść opisywaneg.o profilu, poniżej dolomitów retu, stano-
wią utwory piaszczysto-ilaste o pstrym zabarwieniu, nie zawierające szczątków organicznych, co wwoduje trudność w określeniu ich przyna-
leżności stratygraficznej. Można przy.puszczać, że należą one do dolnego karbonu, gdyż niżej zalegające utwory wizeńskie (udokumentowane pa- leontologicznie) pod względem litologicznym są podobne i w swej części
stropowej wykazują również pstre zabarwienie.
W przedziale głębokościowym 184,5-195,5 m ,występują osady piasz- czysto-ilaste o pstrym za'barwieniu, których przynależność do dolnego karbonu okTeślono na podstawie występowania szczątków roślinnych,
m.in. oznac:l!Ono Calamites sp.
Od głębolmścil95,O m do 277,5 m dolny karbon udokumentowany
został występowaniem fauny goniatytów (?)Goniatitescrenistria inter- medius (K o b o l d) oraz małży Posidonia becheri B r o n n. jako wizen
gĆ?rny (goniatytty dokła.dniej określiłyby poziom Go 4, gdyby przyjąć
ich oznaczenia j'ako pewne).
Badania palynologiczne potwierdzają diagnozę w odniesieniu do wie- ku osadów opartą na występowaniu fauny, w szerszym tylko przedziale
określają gO!l1a górny wiz en - dolny namur A.
Na podstaWie analizy litologiczno-paleontologi,cznej można przypu-
szczać, że badane osady należą do IV strefy sedymentacyjnej Wieliczka -
Woźniki (K. Bojkowski, S. Bukowy, 1966), a dokładniej do okręgu Woź-
. nik, wyróżnionego w obrębie tej strefy przez tychże autor6w. G6rnowi-
zeńskie osady tego rejonu reprezentowane są przez ciemnoszare iłowce
z goniatytami, zawierające wkładki laminowanych mułowc6w i drobno- ziarnistych piaskowców. W ich obrębie widoczne są poziome laminacje i faliste warstwowanie. Podobne utwory zostały stwierdzone w wierceniu w Głaz6wce Dolnej, skąd F. Rutkowski (1928) określił wi~k spągowych,
ciemnych łupków na górny wizen na podstawie wy'stępowania Posidonia becheri B r o n n. Tę samą pozycję stratygraficzną zajmują osady nawier- Cone w Hucie Starej, reprezentowane przez utwory analogicznej facji.
W oparciu o te same kryteria ustalono daleko idące podobieństwo ba- danych osadów do utwor6w jednej ze stref facjalnych i struktur geolo-
gicżnychwyróżnionych w północno-wschodnim .obrzeżeniu GZW przez S. Bukowego (1964b). Autor ten wymienia pięć 'stref facjalnych, przypi-
sując je odpowiedriimsłrukturom geologicznym~ Przybliżona lokalizacja i wykształcenie facjalnE! badanych· utworów' ż dość zriaczną pewnością pozwalają je porównyWać z osadami II strefy· 'facjalnej (5. Bulmwy, 1964b). Utwory kaTbońskie tej strefy reprezentowane są przez czarne
mułowce z dużą zawartością detrytusu roślinnego· oraz licznymi wkład
kami drobnoziarnistego piaskowca. Pdniżej niezgodnie zalegają łupki muł
kowe i ilaste z kilkoma warstewkami tufitu. W iłowcach stwieTdzono wy-
stępowanie lic'znych Posidonia becheri oraz goniatyt6w wskazujących na
górną 'część wizenu. Niżej występuje' cienko ławicowa seria brunatnych, marglistych mułowców, naprzemianległych z czarnymi iłowcami oraz mu-
łowcami. W dolnej części osadów karbońskich wzrasta wapnistość tak,
że pojawiają się 'Cienkapłytowe wapienie słabo laminowane. Są one ila-
S1lreszC'Zeme
nieczyszczo:ne dużą ilością iłu i wkładkami łupkowymi. To zailenie wa- pieni wg S. Bukowego powoduje, że nie można ich porównywać z wapie- niami z grzbietu Dębnika i nie można ich uważać za "wapień węglowy".
W tym świetle można sądzić, że badane osady z otw. BJ -46 są pod wzglę
dem litologicznym odpowiednikiem górnej i środkowej części karbonu II strefy facjalnej (8. BukO'wy, 1964b), co tłumaczyłO'by brak O'becnO'ści wa- pieni. Tym samym mO'żna sądzić, że zhadane utwory zajmują w profilu
północno-wschO'dniego obrzeżenia GZW pozycję odpowiadającą O'sadO'm .ilastym leżącym powyżej wapieni z grzbietu Dębnika. Należy jednak
zwrócić uwagę na fakt występO'wania form Goniatites crenistria interme- dius i Gigantoproductus giganteus (ta ostatnia dokumentuje górne pię
trO'wapieniJa węglowego
=
górny wizen okolic Krzeszowic) w jednympiętrze stratygraficznym.
Według 8. Bukowego (1964a, b) cała II strefa facjalna wchodzi w obręb
synkliny Słomnik, co wyjaśniłO'by przynależnO'ść do1nokarbońskich utwo- rów BJ-46 dO' jednej ze' struktur geolO'gicznych, wyróżnionych przez te-
goż autora IW północnO'-wschodnim obrzeżeniu Górnośląskiego Zagłębia Węglowego.
Instytut Geologii Regionalnej i ZłóJ!; Węgli AGH Kraków, Al. Mickiewicza 30
Nadesłano dnia 11 marca 1970 r.
PISMlENNICTWO
BOOKOWS!KI K" lBUiroOWY 8.(1'966) - Strefy facjalne doiLuego karbonu an:tykllino- dum śląsko-k.ratkowskdego. 'Acta geol. po1., 16, nr. 2. Wal"SZJawa.
~UKOlWY S. CI964a) - No.we. poglądy na' budQwę półnoono-wschodn1egQ obrzeżenia GÓirlntdślą1Skiiego Zlagłębbll Węglowego.. BiuI. !In'st. Geol., 184, p. 5-15.
iWaI'lS'Z'awa.
BUlKOIWY S. U964b) - Uwagi o budrow;ie ,geologicznej paleozoiku wschodndego ob-
II'ze'żenia Gólnośląsk:iiego ~głębi:a Węglowego. BiuI. ffinSlt. 'Geol., 184, p.
21-34. WalI"SZawa.
RlUT!KOiWS!K1I F. (1928) - Otwór śwlid!l'owy w GJiazówce. Pos. naulk. Rańsrtw. [nISi.
Ge,oil.. DII' 19120. 'Wa!l',Sizawa·.
CraHHCJIaB MAEBCKH
HIDICInłA KAPOOH B JlPOmOB.QE O:KOJIO OJILKYIDA
Pe3lOMe
B CKBaacmłe JIpomoBeu; BJ-46, pacnoJIoJKe:fOłOA B paitoHe OJThxcyma (q>Jłr. 1), no~ ~OJIOMBTO BLIMlI: OTJIOJKeHmlMH p3Ta OTMe'łeHO 3a.JIenWHe HBJKHeKap60HCKHX rJIBli'HcTo-neC'łallHcn.1X OTJIO zel'łldl: <<<pHI'. 2). B B'X pll3J)e3e, Ha OCHOBaHHH JlHTOJIOI"H'łecKB'X 0c06ellHOCTeił, B~emDOTCJI TPB
'łaCTH. HIDKHJIJI H BepXHJIJI 'łacn. pa3pe3a XapaKTepH3yeTcH npe06JIa.,n;aHHeM aJIeBpOJlHTa, a B cpe,I(-.·
94 SllaJnlirslaw Ma:jeWlski
HeA 'l3.CTIiI npeofi.JIaJJ;aIOT apnmmrrOBble OTJIOllCeHHJI. HmK:a:exap60Hcme OTJIOllCeHlilSI TeMHocephle 11 Cephle, 3a IiICKJIIO'IeRliIeM KpOBeJlbltOa lfRCTIiI paJpe3a, rp;e rrpe06JIa,!J;aeT necTpasr oKpacKa. IIa,n;eHliIe IIJIaCTOB no BceR .ltJIl[B:e pa3peJa paBHO 20-30°.
Ha OCROBaRliIliI cyn:(ecTByrounrx PYKOBOP;srnnrK iPopMPositionia becheri Bronn. IiI (?) Goniatites crenistria intermedius Ko bold (Ta6JI. I H Ta6. 1) B03paCT OTJIOllCeHD onpeAeJIeH KaK BepXlte BliI3e.l!:CKIdi:, rrplil'ieM (?) Goniatites. crenistria intermedius TO'IHee oIIpep;emlJl 6b! B03pacT nO.z:\I'0pH- 30HTa Goa4 , TO ecTb HHlICHe:lt 'l3.Cm. BepmerO BH3eSI.
CllJIOplilCTliI'iecme (Ta6. 2), a TaKlICe MHKpoiPJIOpKCTll'leCKliIe (Tafi. 3) IiICCJIeAOBaHKSI B cny'fae H3JIR'IW! iPJIOPbI He HCKJIIO'iaIOT, a nO.D;'I'BeplKJJ;alOT (MlIKPoiPJIopa) BepXaeBH3e:ltCIOlH: B03paCT 3TliIX OTJIOllCeHlilA.
Ha OCHOBaHlillil JIliITOJIoro-naJIeOHTOJIOrlil'iecKBX RCCJIep;oBaHlil:lt rrpOH3Bep;eaO cpaBHeHlile HHlICHe- xapOOltCKHX OTJIOllCemm: C OTJIOllCeHlilSIM:H IV ce.D;lilMeHT3.Il;HOHHOR 30Hhl BeJIlil'iKa - B03LHliIKH
(K. liOHKOBCKRIiI C. liYKOBLI, 1966):IIoKa3aHo TaKlICe IIX CXOP;CTBO C OTJIOllCeHIDIMH 11 iPaU;HaJIhHOA 30BhI (C. liYKOBLI) IiI Ha 3TOM ocltOBaHHH ORII OTlteceHbI K CHHKJIHHaJIH CJIOMHHK.
S1lanilSlaw M~I
LOWER CARBONIFEROUS AT JAROSZOWlEC, NEAR OLKUSZ
SummaTy
WWerr- 100000lJiQiniiJferrOUIS cla'y-'Sandy depo,Sitrs {F1ig . . 2) have been found to occur
under the rdolomdttic ifortnaJlli'O!Il!S of Roathian age, ~ shown by bOTe hole Jarroomwiec 8J-46, siofJu,afted un Iflhe OILkusz rr-egion I(lFJig. 1). On the ·basis <Of lithorlogircal features the rsecrtWn of ,thes'e deposw1ls ma~ 'be 'subdJivided linto thT:ee parts. ,Both the lower
'a,ndUiPlper parrtls of the section axe che.rracterrized ,by lthe predominance of rs:iIlJtstones.
whereas an the middle pert C'lraysbom,es prevadl. The LOIwer Oarooniferous deposd:f;s aTe daTk-grrey aJnd grrey iIIJ. colroUll", except frOil" the <bop poli1liKlrn o.f the sect1on, whelI"e theyarre varrtiegaIted. Along the entire section, the tdJip of s,trJa,tra ranges from 20 :to 30°.
!index fOlmls lrlIke Posrid07lii.a becheri B iI1 0 n n. and (?)Goniatites crre1lJistria irotermedi'UIS rK 'O!b 10 I d (Table 1 and P.1a.te II) allow the depQiS'I1ls in study ilio be :refe.nred to the Uwer VisaaJn. JDt showLd be emphaSliized here that !the fOTlIl (?) Gomiatites crrenisrtmia itntermedius mare [pl"ecisely deteTmines ,the age of the depOlSlits rcon,sMerred, whiJCh may crocrespollld rto ,the sub~one Goat, !i.e. to the lower p'a;rt of the Upper Vis'eaaJ..
nroriJSltirc '(Table 2) a'nd mi.rc:rofloo:i-s1lirc fDable 3) studies do not exclude - in the case of fJora - ;but ,coIllflm-m - Iiin the c;as.e of IIIliicr'Olfilooa - the Upperr Vi'sean age of the deposWs CfOIIlsidered.
'Olll liJtholrogliJc-parlaeo,nrbooogica(l evdJdences the Lower OaiI"boiniferQIUs deporsits have
been oompared Wlith rthdse of the IlV sedimenJ1laJ:YZlOlne 'WieldcZ!ka-Woznikd (K. !Boj- k<l'Wls:kii f!liIld S. BUIIrowy,I966). TheIiT similarlty to the depOiSits 'cxfthe .111 f-acial zone (S. BU'~QiWY, 19(4) rallowed the 'author ,to T'efeT Ithem to the S])omndJki syncldne.
'.I1ABL1ICA I
Fig. 3. (?) Goniatites creni,stria intermedius K 10 b old. Flow. 3 X, (pokTyty chIOT- kliem amonowym); glE:b. 245,l5 m
(1) G01IJiatite,s. creniJstria intermedius K'O b old, en!. X 3 (covea:-ed with ammooL1lIIll chJori'de);deprth 245,15 m
F1ig. 4. (1) Goniatites crenistria intermedius K 0 b o:l d. Pow. 3 X, (pokTyty chl~
kliem amooowym); glE:b. 277,50 m
(1) Gania1Jites crem.istrta intermedius K 10 h old, en!. X 3 <'cQve1"ed with ammO!IlJium chiLcJlrliJde); dep>th 277.51) !In
Fig. 5. Gawiatites sp.. ~w. 3 X, (pokIry,ty chlOl1'kiem amonlO'Wym); gl~b. 195 m Gonfntites Sip., enI. X 3 {oovereci wtLth ammonlium chloride); depth 195 m:
Fig. 6. Posidorria beche,ri B ro n.n. Pow. 2 X; gl~b. 246,4 m ,Posidonia bechetr!i B ["onn., enll. X 2, de;p,th 2416,4 m
FiJg. 7. (?) Go1lJia.Utes cr~ni;stra !intermedius K '0 b 'old. Pow. 3 X, (poktryty chIoi'- ,kiem mnoIIlOWym); g:j:~b. 005,5 m
(?) Goniatites crenistria i'lttennedius iK 0 b old; enl. X 3, (covered with amIlIIJOnd,um Chlwide); de,pt1l205,5 m
Fdig. B. Posidon,'ia bec'heri Br '0 n"n. Flow. 2 X, Igl~.b. 223,0 !In
lPosidonia becherti BXionn .. elIli. X 2, depth 223,0 m
kWart. gee!., nr 1, 1972 r. TABLrCA I
FJ.g. 4 :Flitg'. 3
lFig. 6
F.1g.5
:Fli,g.8 Stanislaw MAJEWSKI - Do!ny karbon w Jar03ZOWCU kolo O!kusza
