Edward Sztafrowski
Posoborowe prawodawstwo
kościelne : 76. Instrukcja Kongregacji dla Spraw Kultu Bożego poszerzająca możliwość udzielania Komunii pod dwiema postaciami
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 14/3-4, 274-280
1971
fessionis religiosae ritu m p e r ti
n ent.
4. P rom issionis em issio actu s est co m m u n ita ti p ra e se rtim s e r
v atu s; n am prom issio eo in prim is sp e c ta t u t ca n d id a tu s v ita m r e li
giosam e x p e ria tu r e t In s titu to p ro b e tu r. Ideoque ritu s con g ru a so
b rie ta te est persolvendus.
tego, co n a mocy p ra w a lu b d a w nego zw yczaju należy do obrzędu p ro fe sji zakonnej.
4. Złożenie przyrzeczenia je st czynnością p rze w id zia n ą przede w szy stk im dla w spólnoty; P rz y rzeczenie bow iem to m a n a jp ie rw n a uw adze, by k a n d y d a t dłużej przygotow yw ał się do życia za
konnego i dłużej był b ad a n y przez d any in s ty tu t zakonny. S tąd też obrzęd w in ie n być dokonany z z a chow aniem odpow iedniej prostoty.
76.
IN S T R U K C JA K O N G R E G A C JI DLA SPRA W K U LTU BOŻEGO p oszerzająca m o żliw o ść u d ziela n ia K om u n ii pod d w iem a p ostaciam i IN STR U C TIO DE A M PLIO R E FA C U LTA TE SACRAE COM M UNION IS
SUB U TRA QUE SPE C IE A D M IN ISTRA N D A E (O sservatore Rom ano, 3. IX. 1970, s. 3) Sacra-m entali C om m unione f i
deles p erfec tiu s in se ri in cele
b ratio n em e u c h aristica m u n iv e rsa tra d itio Ecclesiae docet. Hoc en im m odo S acrificii eu c h a ristic i plene f iu n t particip es, id est non ta n tu m fide e t e x te rn a p recatione, neq u e C h risto su p e r a lta re oblato sese sp iritu a li ta n tu m m odo a ffec tu iungentes, sed etia m E um ipsum sa c ra m e n ta lite r sum endo, u t sibi san ctissim i huius S acrificii fru c tu m co m p aren t u beriorem .
Quo a u te m clariu s p len itu d o signi in convivio eu ch aristico f i
delib u s p a te r e t,1 firm is p rin cip iis dogm aticis a Concilio T rid en tin o sta tu tis, quibus do cetu r etia m sub a lte ra specie to tu m a tq u e in te g ru m C h ristu m v eru m q u e sa c ra m e n tu m su m i,2 S acro san ctu m O e- sum en icu m C oncilium V atican u m II cen su it ut, q u ib u sd a m in casi-
Cała tra d y c ja kościelna zgodnie naucza, że w ie rn i przez s a k r a m e n ta ln ą K om unię w łąc za ją się do doskonałej w sp raw o w an ie E u ch ary stii. W te n bow iem sposób s ta ją się w pełni uczestn ik am i O fiary E ucharystycznej, a w ięc nie ty lk o w ia rą i ze w n ętrzn ą m o
dlitw ą, oraz nie ty lk o duchow o łączą się z C h ry stu sem o fiaro w a
nym n a ołtarzu, lecz ta k ż e p rz y j
m u ją Go sa k ra m en taln ie, aby otrzym ać obfitszy owoc te j N a j
św iętszej O fiary.
Żeby je d n a k w czasie uczty eu ch ary sty czn ej ja śn ie j u ja w n ia ła się w ie rn y m p ełn ia z n a k u1 — przy zachow aniu w mocy zasad dogm atycznych określonych przez Sobór T rydencki, k tó ry naucza, że także pod je d n ą ty lk o p ostacią p rzy jm u je się w pełni całego C h ry stu sa i p raw d ziw y s a k r a m en t 2 — P ow szechny Sobór W a-
1 Cf. In s titu tio generalis M issalis rom ani, η. 240.
2 Cf. Cone. Trid., Sess. X X I, D ecr. de C o m m unione eucharistica, с. 1—3: Denz. 929—932 (1725—1729).
bus ab A postolica Sede d e fin ie n dis, fideles sa cram C om m unionem sub u tra q u e specie rec ip ere pos- s e n t.3
H aec a u te m Concilii v o lu n ta s g ra d a tim ad efe ctu m d ed u c ta e s t,4
p ro g re d ien te fid eliu m p r a e p a r a tio ne, quo u b erio res p ie ta tis e t sp i
ritu a lis em o lu m en ti fru c tu s ex im m u ta ta E u ch a ristia e disciplina securius e v e n iren t.
E xinde v ero m agis m agisque o p ta tu m est, u t casus, cum sub u tra q u e specie C om m unionem m i
n is tra ri licet, u lte riu s m u ltip lic a re n tu r pro diversis tu m regionum tu m p e rso n a ru m adiunctis.
H aec po rro S a c ra C ongregatio p ro C u ltu Divino, a tte n tis p e titio nibus p lu riu m Episcoporum , im m o e t C o n fe re n tia ru m E piscopalium , necnon S u p erio ru m fa m ilia ru m r e ligiosarum , de m a n d ato Sum m i P o n tficis, circ a fa c u lta te m sacrae C om m unionis sub u tra q u e specie m in istra n d a e ea q u a e se q u u n tu r decernit:
1. C om m unio sub u tra q u e sp e cie d istrib u i potest, secu n d u m iu - d icium O rd in arii, in casibus ab A postolica Sede defin itis, p ro u ti in a d n f ко elencho rec en se tu r.
2. In su p e r C o n fere n tiae E pisco
pales s ta u e fe p o ssu n t q u aten u s q u ib u sq u e iudiciis e t condicionibus O rd in a rii C om m unionem sub u t r a que specie concedere v a le a n t in
ty k a ń sk i II postanow ił, iż w ie rn i b ęd ą m ogli p rzyjm ow ać K om unię św. pod dw iem a postaciam i, w w y p ad k a ch określonych przez
Stolicę A p ostolską.3
W spom niana pow yżej w ola So
bo ru by ła stopniow o w p ro w a d z a n a w życie,4 w połączeniu z p ro gresy w n y m p rzygotow aniem w ie r
nych, by n a te j drodze zm ieniona w odniesieniu do E u ch a ry stii d y scy p lin a kościelna p rzyniosła w sposób b ard z iej bezpieczny ob
fitsze owoce pobożności i korzyści duchow ych.
S tą d je s t rzeczą coraz bard ziej pożądaną, by w dalszym ciągu zw iększać w ypadki, w k tó ry c h w ie rn y m w olno p rzyjm ow ać K o
m unię św. pod dw iem a p o sta cia
mi, m a jąc na uw adze różne oko
liczności regionów i osób.
Z tej to r a c ji K o ngregacja dla S p ra w K u ltu Bożego, b io rąc pod uw agę prośby w ielu biskupów , a ta k ż e K o n fe re n cji B iskupich oraz przełożonych zakonnych, za
rządza — na zlecenie O jca św. — w sp raw ie m ożności udzielan ia K om unii św. pod dw iem a p o sta ciam i co n astęp u je:
1. W edług u zn a n ia o rd y n a riu sza, K om unia św. pod dw iem a p ostaciam i może być u d zielan a w w y p ad k a ch określonych przez S tolicę A postolską, w yliczonych w załączonym w ykazie.
2. P o n ad to K o n feren cje B isk u pie m ogą zadecydow ać, w ja k im zakresie, na sk u te k ja k ich ra c ji oraz w ja k ic h okolicznościach, o r
dy n ariu sz e m ogliby zezw alać n a
3 Cf. C onst, de sa c ra L itu rg ia , „Sactosanctum C oncilium ", n. 551
4 S. Congr. R itu u m . D ec re tu m g e n e rale quo r itu s conceleb ratio n is e t C om m unionis sub u tra q u e specie p ro m u lg a tu r, „Ecclesiae se m p e r”, 7 m a rtii 1965: A. A. S., 57, 1965, pp. 411—412; In stru c tio de cu ltu M ysterii e u ch aristici, „E ucharisticum m y s te r iu m ”, 25 m a ii 1967, n. 32: A. A. S., 59, 1967; In s titu tio generalis M issalis rom ani, nn. 76, 242.
aliis casibus, qui m agnum m o m en tu m h a b e n t in v ita sp iritu a li a li
cuius co m m u n itatis v el coetus f i
delium .
3. I n tra hos fines, O rd in a rii c a sus p a rtic u la re s in d ic are possunt, e a ta m en lege ne fac u lta s in d is- c rim in a tim co ncedatur, sed u t ce
le b ra tio n e s bene d e fin ia n tu r atq u e re s cav en d ae in d ic e n tu r; v ite n tu r p r a e te r e a occasiones su m m agnus e s t com m u n ican tiu m num erus.
C oetus quoque, quibus haec fa c u l
ta s conceditur, s in t ben e circ u m scripti, o rd in a ti e t eiusdem n a tu rae.
4. H as fa c u lta te s trib u e re p o te st O rd in ariu s loci pro om nibus eccle
siis e t o rato riis in suo te rrito rio ; O rd in ariu s v ero religiosus p ro suis dom ibus.
Ip so ru m a u tem est c u ra re u t no rm ae ab A postolica Sede vel a C o n fere n tia E piscopali s ta tu ta e se rv e n tu r. A n te q u a m vero fa c u l
ta te m concedant, ipsis co nstare d eb et om nia ita rea p se p era g i posse, u t sa n ctitas sa c ra m e n ti in tu to collocetur.
5. A n teq u a m vero fideles ad sa c ra m C om m unionem sub u tr a q ue specie a d m itta n tu r, sem per d eb ita catechesis p rae ced a t, quae h u iu s ritu s sig n ificatio n em p lan e eos edoceat.
6. U t a u te m C om m unio sub u t ra q u e specie c o n g ru e n ter m in is
tr e tu r, sedulo c u ra re op o rtet om nia d eb ita cum re v e re n tia ag e n d a ritu m q u e se rv a n d u m , q u i in In stitu tio n e g en e rali M issalis R om ani, nn. 244—251, d escrib itu r.
K om unię św. pod d w iem a p o sta ciam i — w in n y c h jeszcze w y p ad k a ch , p o sia d ający c h duże z n a czenie w życiu duchow ym ja k ie jś w spólnoty lu b zespołu w iernych.
3. W ustalo n y ch w te n sposób g ran ic ac h m ogą ord y n ariu sze określać poszczególne w ypadki, je d n ak ż e ta k , by zezw olenie nie było u d zielan e ogólnikow o. M ia
now icie sam e w y p ad k i pow inny być w y ra źn ie sprecyzow ane, z za
znaczeniem czego należy unikać.
T rzeb a n astęp n ie w ykluczyć te sytu acje, w k tó ry c h je s t w ielk a liczba k o m u n ik u jący ch . W reszcie, gdy idzie o zespoły (grupy), k tó ry m u dziela się zezw olenia, to pow inny być dobrze określone, u p o rząd k o w an e (zorganizow ane) i jednolite.
4. O rd y n a riu sz m iejsca może udzielać ta k ic h zezw oleń w szy st
k im kościołom i k aplicom na sw oim te ry to riu m . N ato m iast o r
d y n ariu sz zakonny może to czynić w odniesieniu do sw oich domów.
O rd y n ariu sze m a ją czuw ać nad tym , ażeby były zachow ane n o r
m y określone przez Stolicę A po
sto lsk ą lu b K o n feren cję B iskupią.
Z anim zaś udzielą zezw olenia po w in n i u stalić, że w szystko rzeczy
w iście może się ta k odbyć, by z a bezpieczona b y ła św iętość s a k ra m entu.
5. D opuszczenie w iern y c h do K om unii św. pod dw iem a p o sta ciam i m usi zaw sze poprzedzić o d pow iednia katecheza, pouczająca w sposób w y sta rc za jąc y o znacze
niu tego obrzędu.
6. D la zabezpieczenia zaś u d zie
la n ia K om unii św. pod d w iem a p o staciam i w sposób odpow iedni, trz e b a p iln ie zatroszczyć się o to, b y w szystko odbyw ało się z u ja w nien iem należytego szacu n k u i z zachow aniem obrzędu p rz e p i
sanego w nn. 244—251 W stępu
M odus e lig atu r, quo p ra e v id e tu r ip sa m cum d ig n itate , p ie ta te e t decore m in istra ri posse a tq u e m in o ris re v e re n tia e p e ric u la v ita ri, a tte n tis indole cuiu sq u e coetus litu rg ic i e t a e ta te et condicionibus ac p ra e p a ra tio n e su scipientium .
I n te r modos In stitu tio n e g en e
r a li M issalis ro m an i p ra e stitu to s, C om m unio q u ae s u m itu r ex ipso calice p rim u m locum o b tin e t; a t ta m e n haec elig en d a est tu n c so- lum m odo cum om nia consentaneo ordine neq u e ullo cum periculo irre v e re n tia e erg a S anguinem C h risti fie ri po ssu n t. E g lig a n tu r ig itu r, cum p ra e sto sunt, alii s a cerdotes v el diaconi, a u t acolythi, q u i calicem p o rrig a n t. P ro b a n d a c o n tra no n v id e tu r ra tio agendi, q u a ita fit u t calicem a lte r a lte ri tr a d a t, a u t com m unicantes directe ad calicem acce d an t S anguinem su m p tu ri.
Q uotiescum que m in istri, de qu ib u s su p ra, h a b e ri n eq u e an t, si pau ci s u n t com m unicandi, e t sacra C om m unio su b u tra q u e specie fit b iben d o d irec te e calice, sacerdos ipse C om m unionem d is trib u a t a n te a sub specie panis ac postea sub a lte ra specie.
A lite r p r a e fe ra tu r ritu s C om m unionis sub u tra q u e specie quae f it p e r intin ctio n em , quo m elius o ccurri p o te rit d iffic u lta tib u s p rac ticis e t a p tiu s re v e re n tia e S a c ra m en to d eb itae co n su latu r. Hoc
Ogólnego do M szału Rzym skiego.
B iorąc pod uw agę c h a ra k te r każdego zespołu liturgicznego oraz w iek, w a ru n k i (okoliczności) i p rzygotow anie p rzy stę p u ją cy c h do K om unii św., należy w y b ra ć ta k i sposób udzielania, przez k tó ry zabezpieczonoby p rzy jm o w an ie godnie, pobożnie, i estetycznie, z w ykluczeniem n iebezpieczeństw a b ra k u szacunku.
W śród sposobów przew id zian y ch w e W stępie O gólnym do M szału R zym skiego w y su w a się n a p ie rw sze m iejsce przy jm o w an ie K o
m u n ii św. pod d ru g ą p o stacią przez b ezpośrednie picie z k ie li- licha. Je d n ak ż e pow yższy sposób w in ie n być w y b ra n y ty lk o w tedy, gdy może m ieć to m iejsce z z a chow aniem należytego p o rzą d k u oraz z w ykluczeniem ja k ieg o k o l
w iek n iebezpieczeństw a b ra k u szacu n k u w zględem K rw i C h ry stusow ej. T rz eb a przeto — gdy są do dyspozycji — zaangażow ać ta k ż e innych k ap łan ó w lub d ia k o nów e w e n tu aln ie akolitów , k tó rzy by po d aw ali kielich. Nie w y d a je się g odna z a tw ie rd z en ia p ra k ty k a po d aw a n ia sobie k ie lic h a przez uczestników (jeden drugiem u) lub podchodzenia k o m u n ik u jąc y ch do kielich a celem bezpośredniego spo
życia K rw i P ań sk ie j.
Gdy nie m a do dyspozycji w spo
m n ian y ch m inistrów , a do K o m u nii św. p rz y stę p u je niew iele osób, w te d y w w y p ad k u p rzy jm o w a n ia d ru g iej p ostaci bezpośrednio z k ie licha, sam k a p ła n u dziela n a j
p ie rw K om unii św. pod postacią chleba, a dopiero n astęp n ie pod p o stacią w ina.
W innych sy tu a c ja c h należy na p ierw szym m iejscu postaw ić ob
rzęd K om unii pod dw iem a p o sta ciam i przez zanurzenie. W tym w y p a d k u ła tw ie j m ożna zaradzić tru d n o ścio m p rak ty c zn y m i b a r -
m odo fac ilio r et tu tio r re d d itu r accessus ad C om m unionem sub u tra q u e specie fid elib u s cuiusvis a e ta tis e t condicionis, e t sim u l s e rv a tu r v erita s signi plenioris.
dziej odpow iednio za g w aran to w ać okazanie należnego szacu n k u te m u S ak ram e n to w i. W te n też spo
sób u ła tw ia się i czyni bezpiecz
n y m p rzy stę p o w an ie do K om unii św. pod d w iem a postaciam i w ie r nym jakiegokolw iek w iek u i sta n u oraz jednocześnie zachow uje się pełniejsze w y rażen ie znaku.
P ra e se n te m In stru c tio n e m S u m m us P o n tife x P a u lu s VI, die 26 m ansis Iu n ii anno 1970, ra ta m h a b u it e t con firm av it, a tq u e foras d a ri iussit.
Ex A edibus S acrae C ongrega
tionis pro C ultu Divino, die 29 iu n ii 1970, in so llem n itate SS. P e tr i et P au li, A postolorum .
P ow yższą In s tru k c ję O jciec św,.
P aw eł VI zatw ierd ził w d n iu . 26 czerw ca 1970 ro k u i polecił ją opublikow ać.
W ydana w Siedzibie K o n g re
gacji dla S p ra w K u ltu Bożego, w dniu 29 czerw ca 1970 roku, tj.
w uroczystość Św. A postołów P io tr a i P aw ła.
B enon C ard. GUT P ra efectu s
A . B u gn in i a S ecretis
ZA ŁĄ C ZN IK
W yp ad k i, o k reślon e w e w p ro w a d zen iu ogólnym do M szału R zym sk iego (n. 242), w k tórych m ożna u d ziela ć K om u n ii św . pod d w iem a p ostaciam i
A P P E N D IX
C asu s, In stitu tio n e g en era li M issa lis R om ani d e fin iti (η. 242), quibus C om m unio su b u traq u e sp ecie ad m in istrari p otest
De iudicio O rd in arii, e t d eb ita cate ch e si p raem issa, com m unio c a licis p e r m ittitu r in seq u en tib u s casibus:
1. N eophytis ad u ltis in M issa q u ae B ap tism u m su b se q u itu r; con
firm a tis ad u ltis in M issa suae C on firm atio n is; b a p tiz a tis q u i in E cclesiae com m unionem re c ip iu n tu r ;
2. Sponsis in M issa sui M a tri
m onii;
G dy o rd y n ariu sz uzn a to za słuszne i po u p rze d n iej katechezie (pouczeniu), zezw ala się n a K o m u nię św. pod p o stacią w in a w n a stę p u ją cy ch w ypadkach:
1. N eofitom dorosłym w czasie Mszy św., ja k a je st o d p raw ia n a po ich chrzcie; b ierzm o w an y m doro
słym , w czasie Mszy św. podczas k tó re j p rz y jm u ją bierzm ow anie;
ochrzczonym gdy są p rzy jm o w a n i do w spólnoty z K ościołem ;
2. Now ożeńcom w czasie Mszy św. ich m ałżeństw a;
3. O rd in atis in M issa su a e O r
d in atio n is;
4. A b batissae, in M issa suae bened ictio n is; v irginibus, in M issa su a e consecrationis; professis eo- ru m q u e p are n tib u s, p ro p in q u is et co n fratrib u s, in M issa prim ae, r e n o v a ta e a u t p e rp e tu a e religiosae professionis, dum m odo v o ta in tra M issam e m itta n t a u t ren o v en t;
5. C oad iu to rib u s m isisonariis laicis, in M issa q u a modo publico m ittu n tu r; necnon aliis, in M issa in q u a m isionem ecclesiasticam a ccip iu n t;
6. In a d m in istra tio n e V iatici, in firm o et om nibus asta n tib u s, cum M issa ad n o rm am iu ris in domo in firm i c e le b ra tu r;
7. Diacono, subdiacono e t m in i
stris, officium su u m im p len tib u s in M issa cum cantu;
8. C um co ncelebratio fit:
a) O m nibus qui in ead em con- c e le b ra tio n e v ero m in iste rio litu r - gico fu n g u n tu r, etiam laicis, n ec
non om nibus se m in a rio ru m a lu m nis qui ei in te rsu n t;
b) In suis au tem ecclesiis vel orato riis, etiam om nibus m em bris In titu to ru m consilia evangelica p ro fite n tiu m a tq u e a lia ru m Socie
ta tu m in qu ib u s p er religiosa vo ta a u t oblationem a u t prom issionem Deo se devovent; p ra e te re a om ni
b u s qui in domo sodalium illorum I n s titu to ru m e t S ocietatu m die n o ctu q u e com m o ran u tr;
9. S acerdotibus, qui m agnis ce
le b ra tio n ib u s in te rs u n t e t c e le b ra r e vel co n c eleb rare non possunt.
10. O m nibus qui ex e rcitiis s p i
ritu a lib u s vacan t, in M issa quae, in te r haec ex e rcitia, sp e c ia lite r pro eiusm odi coetu actuose p a rtic ip a n -
3. P rz y jm u ją c y m św ięcenia w czasie Mszy ich św ięceń;
4. P rzeo ry szy w e Mszy św. jej b en e d y k cji; dziew icom w e Mszy św. ich k o n sek racji, profesom , a ta k ż e ich rodzicom , blisk im i k o n fra tro m , w czasie Mszy św.
ich p ierw szej lu b o d n aw ian ej p ro fesji zakonnej, o ile śluby sk ła d a ją lub o d n aw ia ją podczas M szy św.;
5. Ś w ieckim pom ocnikom m isjo n a rsk im podczas Mszy św., w k tó re j są w sposób p ubliczny p o sy ła
ni, ja k rów nież innym , k tó rzy w czasie Mszy św. o trzy m u ją m i
sję kościelną;
6. P rz y ud zielan iu W iatyku:
chorem u i w szy stk im obecnym , gdy je st o d p raw ia n a M sza św.
w dom u chorego, zgodnie z p rz e p i
sem p raw a;
7. D iakonow i, subdiakonow i i m i
n istro m w y p ełn iają cy m sw oją fu n k cję w e M szy św. śpiew anej;
9. Podczas koncelebry:
a) W szystkim , k tó rz y w k o n ce
lebrze w y p e łn ia ją p raw d ziw ą p o sługę litu rg iczn ą, n aw e t św ieckim , ja k rów nież w szy stk im alum nom sem in ariu m , k tó rzy b io rą w niej udział;
b) We w łasn y ch kościołach lub k aplicach : _ rów nież w szystkim członkom in sty tu tó w p r a k ty k u ją cym ra d y ew angeliczne oraz in nych stow arzyszeń, w k tó ry c h po
św ięcają się Bogu przez śluby z a konne, ofiaro w an ie lu b p rz y rz e czenie; ponad to w szystkim , któ rzy w dom ach tych in sty tu tó w i sto w arzy szeń za m ieszk u ją na sposób stały ;
9. K apłanom , k tó rzy b io rą udział w w ielk ich uroczystościach r e li
gijnych, a nie m ogą od p raw iać lub koncelebrow ać.
10. W szystkim , k tó rzy o d p ra w ia ją reko lek cje: w e Mszy św. ja k a w czasie trw a n ia ty c h rek o le k cji je st o d p raw ia n a dla tego zespołu
te c e le b ra tu r; iis om nibus qui p a r tic ip a n t co n v en tu m alicu iu s coetus p a s to ra lis, in M issa q u a m in com m u n i c e le b ra n t;
11. Iis qui sub n u m eris 2 e t 4 rec e n se n tu r, in M issa su o ru m iu - bilaeo ru m ;
12. P a trin o , m a trin ae , p a re n ti
b us e t coniugi necrxon catechistis laicis b a p tiz a ti a d u lti in M issa in i
tia tio n is ipsius;
13. P a re n tib u s, fam iliarib u s, necnon insignibus b en e facto rib u s qui M issam sacerdotis novensilis p a rtic ip a n t;
14.. S odalibus C o m m u n itatu m , in M issa co n v e n tu a li v el „C om m uni
t a tis ”, ad n o rm am n. 76 In s titu tio nis g en eralis M issalis rom ani.
czynnie uczestniczącego; ty m w szystkim , k tó rzy b io rą udział w zeb ran iach ja k ie jś K om isji d u sz
p aste rsk ie j; w czasie Mszy św.
o d p raw ia n ej w tej w spólnocie;
11. Tym , k tó rzy są w yliczeni w n u m e ra ch 2 i 4 ta k ż e w e Mszy św. ich jubileu szu ;
12. C hrzestnem u, chrzestnej, ro dzicom i w spółm ałżonkow i oraz k atec h isto m św ieckim ochrzczone
go dorosłego w czasie Mszy św.
z ra c ji jego ch rztu ;
13. Rodzicom , dom ow nikom (ro
dzinie), ja k rów nież znaczniejszym dobrodziejom uczestniczącym w e Mszy św. p ry m ic y jn ej;
14. C złonkom w spólnot, podczas Mszy św. k o n w en tu a ln e j lub
„w spólnotow ej”, zgodnie z p rz e p i
sem n. 76 W prow adzenia ogólnego do M szału R zym skiego.
77.
DEKRET K O N G R E G A C JI DLA SPRA W K U LTU BOŻEGO p rom u lgu jący n o w y obrzęd p ogrzeb ow y
P ro t. n. 720/69
D E C R E T U M (Ordo ex seq u ia ru m , 5—6) R itib u s ex se q u ia ru m consuevit
p ia M a ter E cclesia non solum d e
functos Deo com m endare, sed et filio ru m su o ru m spem e rig e re fi- d em que suam te s ta ri in fu tu ra m cum C h risto b a p tiz a to ru m r e s u r rectionem .
Q u a p ro p te r S acro sa n ctu m O ecu- m enicum C oncilium V atica n u m II in C o n stitu tio n e de sa c ra L itu rg ia m a n d a v it ritu s ex se q u ia ru m ita esse recognoscendos, u t p asch a lem m o rtis C hristianae indolem m a n i
festiu s e x p rim e re n t, e t u t ritu s se
pelien d i p arv u lo s e tia m p ro p ria . M issa d o n a re n tu r (a rtt. 81—82).
H uiusm odi ritu s C onsilium ad
Ś w ięta M a tk a Kościół m ia ł zw y
czaj przez obrzędy żałobne nie ty l
ko polecać Bogu zm arłych, lecz ta k że potęgow ać n ad zieję sw oich synów i zaśw iadczać sw o ją w ia rę w przyszłe z m artw y ch w sta n ie ochrzczonych z C hrystusem .
Z te j to r a c ji P ow szechny S obór W a ty k a ń sk i II zarządził w k o n sty tu c ji o L itu rg ii, że obrzędy pogrze
bow e należy w te n sposób odno
wić, b y w y ra źn iej u ja w n ia ły p a s
chalny c h a ra k te r śm ierci chrześci
ja ń sk ie j oraz postanow ił, by ob rzę
dy g rze b an ia dzieci o trzy m ały w ła s
n y fo rm u la rz m szalny (a rtt. 81—82).
W spom niane pow yżej obrzędy
