Drodzy Uczniowie! przesyłam Wam opracowanie do tekstu „Śmierć Pułkownika” Adama Mickiewicza. Zachęcam do zapoznania się z lekturą oraz uzupełnieniem notatek. W razie pytań służę pomocą i radą nie tylko w zakresie tego tekstu, ale również codziennych dylematów.
Pamiętajcie, że pomimo tego, że jesteśmy osobno możemy być razem. Pozdrawiam Was serdecznie Justyna Kulig https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/smierc-pulkownika.pdf
Adam Mickiewicz „Śmierć Pułkownika” to jeden z najważniejszych tekstów poetyckich, jakie dotyczą powstania listopadowego.
Utwór Mickiewicza jest hołdem złożonym heroicznej postawie młodej, słabej kobiety, która nie wahała się poświęcić życia w obronie ojczyzny.
Poeta wyraźnie gloryfikuje czyn Platerówny i zestawia ją z największymi bohaterami polskiej historii, takimi jak hetman Stefan Czarniecki.
Emilia stanowi tu niejako wzór idealnego rycerza, wiernego sprawie aż do końca. Nawet w momencie śmierci dziewczyna zachowuje bohaterską i godną postawę. Mimo że w ostatnich chwilach swojego życia jest osamotniona, odchodzi nie jako przestraszona, słaba istota, ale niczym najwięksi
wodzowie – z całym wojskowym rynsztunkiem przy boku (kordelas, pas, pistolety, siodło).
Przyjmuje również ostatnią komunię świętą na znak wyznawanej wiary chrześcijańskiej.
W tym lapidarnym obrazie śmierci Emilii Plater Mickiewicz zawarł więc kwintesencję najważniejszych wartości, które składają się na polskość postrzeganą w kategoriach romantycznych: Bóg, honor, ojczyzna.
Emilia Plater (ur. 1806, zm. 1830) bohaterka powstania listopadowego, pochodziła z patriotycznego rodu Platerów. Emilia od dziesiątego roku życia wychowywała i pobierała nauki się na Litwie razem z chłopcami, z chłopcami spędzała także wolny czas. Dużo czytała, wielkie wrażenie wywarła na
niej historia Joanny D'Arc, którą starała się naśladować. Otrzymała bardzo staranne wychowanie. Popierała ówczesny ruch młodzieżowy i patriotyczny, czytała lektury Filomatów i Filaretów, zachwycała się dziełami wielkich romantyków: Goethego i Schillera.
Na wieść o rozszerzającym się powstaniu Emilia Plater obcięła swoje długie włosy, kazała sobie i swej towarzyszce Marii Prószyńskiej uszyć stroje męskie. Uzbrojona w pistolety i sztylet wyruszyła aby walczyć w powstaniu. Zorganizowała swój oddział i 30 marca 1831 r. wraz ze swym hufcem zajęła stację Dangiele. Po zwycięskiej potyczce 2 kwietnia stoczono także zwycięską walkę pod Ucianami. 4 kwietnia Plater jako przywódca oddziału powstańczego zajęła miasteczko Jeziorosy. Oddział Platerówny - po jeszcze talku stoczonych bitwach w dniach od 20 kwietnia do 4 maja - rozproszył
się, a ona sama dotarła do oddziału Karola Załuskiego i brała udział w bitwie pod Prestowianami. Za zasługi generał Chłapowski mianował ją honorowym dowódcą 1 kompanii 25 pułku piechoty liniowej, formowanego na Litwie.
Po klęsce gen. Antoniego Giełguda pod Wilnem, E. Plater postanowiła przedzierać się ku Warszawie, jednak rozchorowała się. Zmarła w Justianowie 23 grudnia 1831 roku, a zwłoki jej zostały przewiezione do Kopciowa i złożone na miejscowym cmentarzu. Postać Emilii Plater stała się symbolem
bohaterstwa kobiet polskich walczących o niepodległość.
Napisz dedykację do książki będącej nagrodą dla zwycięzcy w konkursie literackim na temat obrońców naszej Ojczyzny.
Odwołaj się do ideałów bliskich Emilii Plater. Możesz nadać ciekawą formę plastyczną, czy graficzną.
Zwróć uwagę na elementy wyróżniające dedykację zamieszczone w powyższej notatce.
