cena: 3 złote
numer 1 (263),
grudzień 2020/styczeń 2021 roku
BOŻE NARODZENE NOWY ROK
Gdy się Chrystus rodzi, i na świat przychodzi.
Ciemna noc w jasności,
promienistych brodzi.
Pokój zamieszka, kiedy Pan przybędzie.
W adwentowej refleksji, w skupieniu przy konfesjonale, w ciszy wyczekiwania na wigilijną gwiazdę, do gorącego i otwartego serca niech przyjdzie Pan i umocni nas swoim pokojem, byśmy Go mogli rozdawać wszędzie tam, gdzie niepokój.
Błogosławionych świąt Bożego Narodzenia oraz
radosnego, pełnego zdrowia Nowego Roku.
Życzą Duszpasterze i Redakcja Gazetki
Obrzęd Wieczerzy Wigilijnej
Prowadzący: W imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
ZAPALENIE ŚWIECY
P: Oto światłość, która w noc dzisiejszą przyszła na ziemię, by rozproszyć ciemności grzechu.
W: Bogu niech będą dzięki.
P: W sześćdziesiątym piątym tygodniu lat według proroctwa Daniela, w sto dziewięćdziesiątej czwartej olimpiadzie według kalendarza greckiego, w 752 roku po założeniu Rzymu, w 42 roku Oktawiana Augusta, cesarza rzymskiego, gdy w całym świecie nastał pokój, zechciał Jezus Chrystus, wieczny Bóg i Syn wiecznego Ojca, świat uświęcić przez swoje błogosławione przyjście. Dlatego święcimy dziś narodzenie Pana naszego Jezusa Chrystusa według ciała. Z głęboką wiarą, jak to czynili nasi ojcowie, posłuchajmy słów Ewangelii opisującej to najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Syna Bożego.
(Z Ewangelii św. Łukasza 2, 1 – 14)
P: W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybrali się więc wszyscy aby się zapisać, każdy do swojego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i z rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, będącą w stanie odmiennym. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, dlatego że miejsca dla nich nie było w gospodzie.
Otóż w tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swą trzodą.
Naraz stanął przy mnich Anioł Pański i jasność Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, czyli Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
„Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.
P: Oto Słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.
PROŚBY
P: Chrystus, który przyszedł na świat, aby nas zbawić, prośmy słowami: Obdarz nas miłością i pokojem.
W: Obdarz nas miłością i pokojem.
P: Panie Jezu Chryste, nasza Mocy, pomnij na swój Kościół, którego jesteśmy członkami u na tych, których powołałeś do poznania swojej prawdy.
W: Obdarz nas miłością i pokojem
P: W duchu Twojej mądrości prowadź tych, którzy nami rządzą, aby kierowali nami w pokoju
W: Obdarz nas miłością i pokojem
P: Panie Jezu, który narodziłeś się ubóstwie i poniżeniu, pomnij na smutnych, osamotnionych i cierpiących.
W: Obdarz na miłością i pokojem
P: Spraw aby małżeństwa i rodziny nie mające własnego domu jak najszybciej znalazły się u siebie.
W: Obdarz nas miłością i pokojem
P: Naszym zmarłym (rodzicom, braciom, znajomym) racz dać zmartwychwstanie i życie wieczne oraz radość, którą dałeś światu, rodząc się w stajni betlejemskiej.
W: Obdarz nas miłością i pokojem.
Ojcze nasz …
P: Panie Jezu Chryste, który w dzisiejszą noc przyszedłeś na świat rodząc się z grocie betlejemskiej z Najświętszej Maryi Panny, przyniosłeś pokój całemu światu i uświęciłeś życie rodzinne, pozostań w naszej rodzinie i zespól ją więzami twojej miłości, a słowo Twoje niech w nas przebywa z całym swym bogactwem. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W: Amen.
P: Pobłogosław, Panie Boże, nas, pobłogosław ten posiłek, tych, którzy go przygotowali, i naucz nas dzielić się chlebem i radością ze wszystkimi. Przez Chrystusa Pana naszego.
W: Amen.
P: A teraz w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem, chlebem miłości.
Otwierając serca nasze w miłości wzajemnej, otwieramy je na przyjście Pana. W Nim każdy człowiek znajdzie dobroć i przyjaźń. Niech On będzie zawsze z nami w naszym domu.
Dzielenie się opłatkiem
MODLITWA PO WIECZERZY
P:. Dziękujemy Ci, Boże, nasz dobry Ojcze, za Syna Twego Jezusa Chrystusa, złożonego na sianie, dziękujemy za miłość wszystkich ludzi, za ten błogosławiony wieczór i dary, które spożywaliśmy. Tobie chwała na wieki.
W:. Tobie chwała na wieki.
Pomoc dla ks. Marka Glodka
W Składzie Apostolskim odmawiamy „wierzę w świętych obcowanie”, to wyznanie naszej wiary w łączność z tymi, którzy od nas odchodzą, przechodząc na drugą stronę przez śmierć. Każdy kto wierzy wie, że musimy przejść przez oczyszczenie czyśćca, a nasze modlitwy i Msze św. pomagają wszystkim zmarłym w skróceniu tego momentu.
Składane ofiary do skarbonki „Za dusze w czyśćcu cierpiące” są nasza pomocą w szybkim zjednoczeniu z Bogiem w niebie. Możemy również pomóc ks. Markowi, który odprawia te Msze św.
NAJWIĘKSZE BOGACTWO ŚWIATA
Zbliża się Boże Narodzenie – czas rodzinnych spotkań i dzielenia się opłatkiem, czas przebaczenia i życzliwości, a nade wszystko czas spotkania z Nowonarodzonym Zbawicielem... Spodziewamy się wprawdzie, że tegoroczne święta Bożego Narodzenia mogą być zupełnie inne niż dotychczasowe, ale jedno pozostaje niezmienne: Bóg z miłości do człowieka staje się człowiekiem.
Rodzi się dla każdego z nas, a Jego narodziny są znakiem nadziei, pokoju, miłosierdzia, pocieszenia, wyzwolenia...
W świątecznym numerze naszej gazetki – podobnie jak w poprzednich latach – chciałabym zaprosić Czytelników do refleksji nad wybranymi słowami Papieża Polaka o Bożym Narodzeniu.
Korzystając również z okazji, życzę Bożego błogosławieństwa oraz wiary, nadziei i miłości na ten świąteczny czas i każdy dzień nadchodzącego Nowego Roku.
Barbara Colik
Rodząc się w Betlejem, wiekuisty Syn Boży wszedł w dzieje każdego człowieka, który żyje na ziemi. Jest już obecny w świecie jako jedyny Zbawiciel ludzkości.
(Orędzie Urbi et Orbi na Boże Narodzenie 2003r.)
Boże Narodzenie jest szczególną okazją, by zwrócić uwagę na jedną z najcenniejszych wartości chrześcijańskich.
Dzięki narodzinom Jezusa w prostocie i ubóstwie w Betlejem Bóg przywrócił godność życiu każdego człowieka; dał wszystkim możliwość uczestniczenia w Jego Bożym życiu. Oby zawsze znalazły się serca gotowe przyjąć ten nieskończony dar!
(Homilia podczas Mszy św. dla środowisk akademickich Rzymu, 11.12.2003r.)
Obchodzimy tej nocy tajemnicę Betlejem, tajemnicę szczególnej Nocy, która w pewnym sensie znajduje się w czasie i poza czasem. Z łona Dziewicy narodziło się Dziecię, żłóbek stał się kolebką dla Życia nieśmiertelnego. Boże Narodzenie jest świętem życia, gdyż Ty, Jezu, przychodząc na świat jak każdy z nas, pobłogosławiłeś godzinę narodzin: godzinę, która symbolicznie przedstawia tajemnicę ludzkiego istnienia, łącząc ból z nadzieją, cierpienie z radością.
To wszystko stało się w Betlejem: Matka porodziła, „narodził się na świat człowiek”, Syn Człowieczy. Tajemnica Betlejem!
(Homilia podczas Pasterki, 25.12.2000r.)
Na progu szopki kontemplujemy Tego, który z miłości do człowieka ogołocił się z chwały Bożej i stał się ubogi. Stojąca obok szopki świąteczna choinka, mieniąca się światłem lampek, przypomina nam, że wraz z narodzeniem Jezusa na nowo zakwita drzewo życia na pustyni ludzkości. Szopka i choinka: cenne symbole, które przekazują czasom prawdziwy sens świąt Bożego Narodzenia.
(Orędzie Urbi et Orbi na Boże Narodzenie 2003r.)
Boże Narodzenie jest wydarzeniem pełnym światła, jest świętem światła: w Dziecięciu z Betlejem pierwotne światło powraca, by na nowo zabłysnąć na niebie ludzkości, i rozprasza chmury grzechu. Blask ostatecznego triumfu Boga pojawia się na horyzoncie historii, by ukazać ludziom będącym w drodze nową przyszłość, pełną nadziei.
(Homilia podczas Pasterki, 25.12.2001r.)
W tę świętą noc spełnia się pradawna obietnica. Czas oczekiwania dobiegł końca i Dziewica wydaje na świat Mesjasza. Jezus
rodzi się dla ludzkości poszukującej wolności i pokoju. Rodzi się dla każdego człowieka udręczonego grzechem, potrzebującego
zbawienia i
spragnionego nadziei.
Tej nocy Bóg
odpowiada na
nieustanne wołanie ludów: „Przyjdź, Panie, zbaw nas!” Jego przedwieczne Słowo miłości przyjęło nasze śmiertelne ciało. Słowo
weszło w czas. Narodził się Emmanuel – Bóg z nami.
(Homilia podczas Pasterki, 25.12.2002r.)
Niemowlę leżące w ubogim żłóbku:
oto Boży znak. Mijają wieki i tysiąclecia, ale znak pozostaje i przemawia również do nas, mężczyzn i kobiet trzeciego tysiąclecia. Jest to znak nadziei dla całej rodziny ludzkiej; znak pokoju dla tych, którzy cierpią z powodu wszelkiego rodzaju konfliktów; znak wolności dla biednych i uciśnionych; znak miłosierdzia dla tych, którzy zamknięci są w błędnym kole grzechu; znak miłości i pocieszenia dla każdego, kto czuje się samotny i opuszczony.
Jest to znak mały i delikatny, skromny i milczący, ale bogaty w moc Boga, który z miłości stał się człowiekiem.
(Homilia podczas Pasterki, 25.12.2002r.)
Ponieważ w Betlejem zawsze jest Boże Narodzenie, w sercach chrześcijan każdy dzień jest Bożym Narodzeniem. Każdego dnia zostajemy wezwani, aby nieść światu orędzie Betlejem – ogłaszać „radość wielką”:
Odwieczne Słowo, „Bóg z Boga i Światłość ze Światłości”, stało się ciałem i zamieszkało między nami. Nowo narodzone Dziecię, bezbronne i całkowicie zależne od opieki Maryi i Józefa, zawierzone ich miłości, jest całym bogactwem świata. Ono jest dla nas wszystkim! W tym Dziecięciu – Synu, który został nam dany – znajdujemy wytchnienie dla naszych dusz i prawdziwy chleb, który nigdy się nie kończy – Chleb eucharystyczny, zapowiedziany już przez samą nazwę tego miasta: Beth-lehem, „dom chleba”. Bóg jest ukryty w Dziecku; Bóstwo jest ukryte w Chlebie Życia.
(homilia podczas Mszy św. na Manger Square, Betlejem, 22.03.2000r.)
Święta Bożego Narodzenia przypominają nam czułą miłość Boga do ludzkości, objawioną w Jezusie, oraz to wciąż nowe betlejemskie orędzie: „Pokój na ziemi ludziom, których Bóg miłuje!”
(Przemówienie podczas spotkania z korpusem dyplomatycznym, 12.01.2004r.)
ROK ŚWIĘTEGO JÓZEFA
Z okazji 150 rocznicy ustanowienia św. Józefa Patronem Kościoła powszechnego, papież Franciszek opublikował list apostolski „Patris Conde” i ogłosił Rok św. Józefa.
„Ukochany ojciec, ojciec czułości, w posłuszeństwie i w gościnności, ojciec twórczej odwagi, robotnik, zawsze w cieniu” – tymi słowami Papież opisuje św.
Józefa w Liście apostolskim „Patris Conde – Z ojcowskim sercem”, opublikowanym 8 grudnia z okazji 150 rocznicy ogłoszenia Oblubieńca Maryi patronem Kościoła katolickiego.
To właśnie
błogosławiony Pius IX, dekretem Quemadmundum Deus, podpisanym 8 grudnia 1870 roku, obdarzył tym tytułem św.
Józefa.
Franciszek zaznaczył, że św. Józef konkretnie wyraził swoje przybrane ojcostwo, „czyniąc ze swego życia ofiarę z siebie w miłości oddanej służbie Mesjaszowi”. W Nim „Jezus widział czułość Boga”, czułość, która „pozwala przyjąć naszą słabość”, ponieważ „to właśnie pomimo naszej słabości i poprzez nią” realizuje się większość Bożych planów. Józef jest również ojcem w posłuszeństwie Bogu: poprzez swoje „fiat” ratuje Maryję i Jezusa oraz uczy swojego przybranego Syna „wypełniania woli Ojca”. Wezwany przez Boga do służby misji Jezusa, współuczestniczy w wielkiej tajemnicy Odkupienia i jest prawdziwie sługą zbawienia”.
Odpusty na Rok św. Józefa.
„ Z Rokiem św. Józefa, który potrwa przez następne 12 miesięcy związany jest dar specjalnych odpustów.
1. „Najważniejszym wymiarem powołania Józefa było pełnienie funkcji stróża Świętej Rodziny z Nazaretu. Aby wszystkie rodziny chrześcijańskie czuły się wezwane do tej samej atmosfery jedności, miłości i modlitwy, w której żyła Święta Rodzina dar Odpustu zostaje udzielony rodzinom oraz narzeczonym, którzy odmówią modlitwę różańcową.
2. Papież Pius XII wprowadził 1 maja 1955 toku święto św. Józefa Robotnika z intencją, aby wszyscy szanowali godność pracy i obowiązków. Odpust zupełny będą też mogli otrzymać ci, którzy zawierzą codziennie św. Józefowi swoją pracę oraz wierny wzywający Cieśli z Nazaretu, aby każdy poszukujący pracy znalazł zajęcie oraz, aby praca wszystkich stawała się godniejsza.
3. Józef jest ponadto patronem osób w niebezpieczeństwie, cierpiących, zmuszonych do ucieczki, tych, którzy są odepchnięci oraz opuszczeni. Udziela się odpustu zupełnego wiernym, którzy odmówią Litanię do św. Józefa lub Akatyst ku jego czci, albo jakąkolwiek modlitwę do św. Józefa, według własnej tradycji liturgicznej w intencji Kościoła prześladowanego wewnątrz lub na zewnątrz oraz o umocnienie wszystkich chrześcijan poddanych różnym formom prześladowania.
4. Aby podkreślić uniwersalność patronatu św. Józefa w Kościele, Penitencjaria Apostolska udziela odpustu zupełnego wiernym, którzy odmówią jakąkolwiek modlitwę prawnie zatwierdzoną lub spełnią innym akt pobożności ku czci św. Józefa; szczególnie przy okazji świat jemu dedykowanych, a więc: 19 marca i 1 maja, a także w Święto św.
Rodziny, w Niedzielę św. Józefa (według tradycji bizantyńskiej), 19 każdego miesiąca oraz w każdą środę, czyli w dzień szczególnie poświęcony św. Józefowi w tradycji łacińskiej.
5. W aktualnym kontekście zagrożenia sanitarnego dar Odpustu zupełnego zostaje rozszerzony szczególnie na starszych, chorych, konających oraz tych, którzy z uzasadnionych powodów nie mogą wychodzić z domu, a którzy odrzucą wszelkie upodobania do grzechu oraz będą mieli intencję zadośćuczynienia, kiedy tylko stanie się to możliwe trzem pozostałym zwykłym warunkom odpustu oraz we własnym domu, lub tam, gdzie aktualnie się znajdują spełnią akt pobożności ku czci św. Józefa, ofiarując cierpienia oraz niedogodności swojego życia
6. Penitencjaria Apostolska wzywa ponadto wszystkich upoważnionych kapłanów oraz innych szafarzy do chętnego posługiwania wiernym w sakramencie pojednania oraz udzielania Komunii św. chorym.
(www.vaticannews.va)
Patron miesiąca
W świąteczno-noworoczny czas zapraszam na spotkanie z pochodzącym ze Śląska Opolskiego błogosławionym o. Alojzym Ligudą.
Nasz błogosławiony urodził się 23 stycznia 1898 roku w Winowie (obecnie dzielnica Opola) jako szóste z siedmiorga dzieci w rodzinie Wojciecha i Rozalii Ligudów. W domu panowała atmosfera wzajemnej serdeczności i głębokiej religijności. Mama była dla Alojzego wzorem skromności i dokładności w pracach domowych, tata zaś zaangażowania w pracy i aktywności w życiu parafialnym - był organizatorem
i przewodnikiem pieszych pielgrzymek do Wambierzyc i na Górę Św. Anny.
W wieku 6 lat Alojzy rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Był bardzo bystrym i pilnym uczniem uzyskującym najlepsze oceny.
Dużo czytał, zwłaszcza o krajach misyjnych, o których wiedzę czerpał z czasopism religijnych.
Wychowany blisko Kościoła zapragnął posługiwać jako misjonarz. Mając 15 lat został przyjęty do Niższego Seminarium Misyjnego Misjonarzy Werbistów w Nysie Dalsze plany pokrzyżowała I wojna światowa.
Alojzy został wcielony do wojska i jako artylerzysta dostał się na front francuski. Na front trafili również jego trzej bracia. Dwaj z nich zginęli, jeden wrócił jako inwalida, Alojzy wyszedł bez szwanku...
Po zdaniu matury w 1920 roku, Alojzy zgłosił się do nowicjatu Zgromadzenia Słowa Bożego w Międzynarodowym Seminarium
Misyjnym św. Gabriela pod Wiedniem. 7 lat później przyjął święcenia kapłański. Swoją pierwszą Mszę młody werbista odprawił w kościele św. Krzyża w Opolu.
Nie spełniły się jednak marzenia o.
Alojzego o pracy misyjnej w Chinach i na Nowej Gwinei. Jego przełożeni zdecydowali, że młodzi i dobrze wykształceni werbiści potrzebni są w Polsce. I tak O. Alojzy trafił do Zakładu Misyjnego św. Józefa w Górnej-Grupie koło Grudziądza, gdzie został wykładowcą. Po dwóch latach został skierowany na filologię polską na Uniwersytecie
w Poznaniu. Na rok przed magisterium otrzymał polskie obywatelstwo — do tej pory go nie miał, ponieważ pochodził z rejonu znajdującego się w Rzeszy Niemieckiej. W 1934 r.
powrócił do Górnej Grupy i został nauczycielem języka polskiego i historii. W niedziele i święta posługiwał
w jednostce wojskowej,
a w dni wolne od nauki oraz wakacje, prowadził rekolekcje.
Alojzy był barczystym, zawsze uśmiechniętym i żywo gestykulującym mężczyzną. Gdy coś go zafascynowało i wydawało się wartościowe, angażował się w to z całą swoją energią, zarażając swoim optymizmem i zapałem innych. Jego parafianie opowiadali, że Msze św. odprawiał bardzo pobożnie i z wielkim skupieniem, natomiast kazania głosił z werwą i dużym poczuciem humoru, a równocześnie pokazywał nam Pana Boga jako źródło miłości i miłosierdzia.
W czerwcu 1939 r. o. Ligudzie powierzono urząd rektora w Górnej Grupie. Gdy wybuchła wojna, okupant zamienił klasztor w obóz dla ok
80. księży i kleryków. Jeden z więzionych tam, wspominał: Przyjmuje nas ks. Rektor Liguda.
Potężna jego postać w sutannie, dzielnie, odważnie i z pewnością siebie krąży między esesmanami. To dodaje otuchy. W następnych dniach i tygodniach dodawał otuchy przez wielką życzliwość i właściwy sobie humor.
Chętnie go widziano, bo mówił jak prorok, rozgrzewał jak słońce, szedł przez salę jak anioł pokoju z dobrym słowem na ustach.
Rok później o. Liguda został wywieziony najpierw do Sachsenhausen, a następnie do Dachau, gdzie otrzymał numer 22604. Mimo głodu, brudu, ciężkiej pracy i bicia o. Liguda i tu szybko stał się dobrym aniołem organizującym Msze św. i rozdającym Komunię św.
O. Alojzy był doskonałym organizatorem, i ta jego umiejętność rozdzielania zadań wg możliwości, niejeden raz pomogła współwięźniom w obozie w Dachau uniknąć problemów. Tak pisze jeden z więźniów, ks.
kan. Stanisław Sokołowski: W Dachau był już o. Liguda. Przejmuje nad nami przewodnictwo.
(...) Szybciej wyskoczyć, to posyłał młodszych.
Starszych do lżejszej pracy. Chciał chronić tych najstarszych (…), chciał im dać zajęcie na miejscu, jakieś sprzątanie, zamiatanie. Żeby ich nie wysyłać za obóz; tam gdzie można esesmanów spotkać, potknąć się, posyłał młodych. On znał język. Momentalnie rozumiał żądania Niemców, organizował nas szybko.
Wyskakiwaliśmy, no i nie cierpiał cały blok.
Jako, że rodzina Ligudów miała obywatelstwo niemieckie, a sam Alojzy służył w pruskiej armii podczas I wojny światowej, istniały wszelkie przesłanki, by nasz przyszły błogosławiony odzyskał wolność. Wstawiał się też za nim pastor ewangelicki z Górnej Grupy, gdyż o. Liguda obronił jego rodzinę przed gniewem wzburzonych ludzi po napaści Niemiec na Polskę. (Ten sam pastor już wcześniej obronił o. Ligudę, gdy groziło mu rozstrzelanie). Wszystkie te starania nie przyniosły spodziewanego efektu, ponieważ o.
Liguda podkreślał w rozmowach z Gestapo, że jest Polakiem i w przyszłości chce pracować w Polsce. Tą decyzją ks. Alojzy przypieczętował swój los.
Życie obozowe nie oszczędzało nikogo.
Ks. Liguda nieraz był bity żelaznym prętem za to, że na chwilę przystanął w pracy.
Ostatnie dni pobytu ks. Alojzego w obozie tak wspomina ks. Jan Kozak: Pod koniec wyszczuplał, ale zachował optymizm i podtrzymywał nas na duchu. Dobrze pamiętam ostatnie z nim widzenie. Była mniej więcej 3-4 po południu. Byłem z innymi księżmi na placu apelowym. Przez plac przejeżdżał ciężarowy samochód, odkryty i na nim stał o. Liguda, był sam. Ubrany w pasiak. Gdy przejeżdżał koło nas, zrobił gest ręką i powiedział głośno: „Do widzenia koledzy! Spotkamy się w niebie!”.
Odjechał. Odtąd już go nie widzieliśmy...
Okoliczności śmierci O. Ligudy pozostawały dość długo nieznane, ujawnił je dopiero w 1993 roku zamieszkały w USA ks.
Bernard Goebel, świadek ostatnich godzin ks.
Alojzego. Wg jego świadectwa, o. Liguda zginął zamęczony w trakcie barbarzyńskich eksperymentów pseudomedycznych.
Zwłoki kapłana spalono w krematorium w Dachau 12 grudnia 1942 r. Kilka dni później prochy w glinianej urnie z numerem 22604 przesłano do Winowa. O. Alojzy Ligudę spoczął w grobie swojego ojca.
13.06.1999 r. w Warszawie św. Jan Paweł II beatyfikował Ojca Alojzego w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej
O. Alojzy jest patronem Opola, a jego wspomnienie przypada na 8. 12.
Grażyna Kaptur
Literatura:
https://www.werbisci.pl/index.php/pl/strefa-svd- logowanie/88-kategoria-informacje-ogolne/kategoria-o- werbistach/saint-blessed-txt-pl/37-bl-ojciec-alojzy-liguda https://dziedzictwo.ekai.pl/@@bl_alojzy_liguda http://liguda.pl/o-liguda/biografia.html
http://liguda.pl/aktualno%C5%9Bci.html
ODWIEDZINY DUSZPASTERSKIE KOLĘDA’2021
Aktualna sytuacja epidemiczna uniemożliwia przeprowadzenie tzw.
kolędy w tradycyjnej formie. Odwiedziny duszpasterskie ograniczamy wyłącznie do błogosławieństwa nowych domów lub mieszkań na
zaproszenie gospodarzy.
Jednocześnie zachęcamy duszpasterzy do celebracji w okresie Bożego Narodzenia Eucharystii w intencji parafian z poszczególnych ulic z uwzględnieniem stosownych przepisów sanitarnych.
(Elektroniczny okólnik duszpasterski 19/2020) W związku z rozporządzeniem, w naszej parafii będą sprawowane Msze św. w intencji parafian z poszczególnych ulic. W czasie Mszy świętych będą poświęcone kreda oraz woda święcona aby każdy z
mieszkańców mógł w swoim domu po odmówieniu modlitwy poświęcić swoje mieszkanie.
W czasie tych Mszy św. będą zbierane ofiary kolędowe na utrzymanie parafii.
Można je również wpłacać na konto parafii:
75 1020 2313 0000 3102 0020 2192 Plan Mszy św. w intencji parafian z poszczególnych ulic:
Msza św. kolędowa 4 stycznia 2021 godz. 18.oo
Mieszkańcy ul. Cieszyńskiej, Pomorskiej i Głogowskiej 5 stycznia 2021
godz. 18.oo
Mieszkańcy ul. Wróblewskiego i Wolności i Bałtyckiej
7 stycznia 2021 godz. 18.oo
Mieszkańcy ul. Wolskiego, Omańkowskiej i Powstańców 8 stycznia 2021
godz. 18.oo
Mieszkańcy ul. Dąbrowskiego i Hankego
9 stycznia 2021 godz. 18.oo
Mieszkańcy ul. Hajdy, Kordeckiego i Częstochowskiej
12 stycznia 2021 godz.
18.oo
Mieszkańcy Osiedla „Ruch”
MODLITWA POBŁOGOSŁAWIENIA MIESZKAŃ PRZEZ JEGO MIESZKAŃCÓW W CZASIE PANDEMII
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Prośmy Boga o błogosławieństwo Boże tego mieszkania i jego mieszkańców:
Ojcze nasz … Zdrowaś Mario … Modlitwa
Wiekuisty Boże, Ty z ojcowską dobrocią zaradzasz ludzkim potrzebom. Ześlij hojne błogosławieństwo na naszą rodzinę i to mieszkanie (ten dom), darem swojej łaski uświęć nas, mieszkańców. Niech wiernie zachowujemy Twoje przykazania i chroń nas przed zakusami szatana, abyśmy kiedyś doszli do przygotowanego dla nas mieszkania w niebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
A za zmarłych naszych prosimy:
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Amen.
Pokropienie mieszkania wodą świeconą.
Życie parafii
Pierwszą rocznicę chrztu św. w miesiącu grudniu obchodziła Lena RECZKOWSKA
Pana Jezusa pod postacią Chleba w Komunii św. w miesiącu listopadzie’2020 wierni przyjęci
1 896
razySwoje urodziny w miesiącu grudniu w czasie Mszy św. we Wspólnocie Parafialnej obchodzili:
WADOWSKA Teresa (91); MACHULEC Brygida (80); ZAGÓRSKI Miłosz (10);
PRZEBIERAŁA Hanna (9);
Wszystkim Solenizantom życzymy wielu łask Bożych, Bożego błogosławieństwa na każdy dzień życia oraz zdrowia w codzienności Do Domu Ojca w miesiącu listopadzie odeszli:
DUDA Henryk l. 66 MUDYN Urszula l. 69
PIETRZAK Ryszard l. 86 PIECHOTA Piotr l. 83
KLAWCZYŃSKA Agnieszka l. 80 PARZOCH Iwona l. 57
DRABINA Ewa l. 78 GEMBOLIS Henryk l. 65
SOŁDYŃSKI Stanisław l. 73
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie …
Adres internetowy parafii: duchchorzow@katowice.opoka.org.pl Strona parafii: www.duchchorzow.katowice.opoka.org.pl Gazetka Parafialna Kościoła Ducha Świętego w Chorzowie
redaguje zespół
