Top 10 Christo! Zobacz niesamowity land art duetu Christo & Jeanne-Claude

Top 10 Christo! Zobacz niesamowity land art duetu Christo & Jeanne-Claude

Christo (właśc. Christo Wladimirow Jawaszew, bułg. Христо Владимиров Явашев, znany także jako Christo Javacheff, ur. 13 czerwca 1935 w Gabrowie) – pseudonim artystyczny amerykańskiego artysty pochodzenia bułgarskiego. Jeden z twórców sztuki krajobrazu.

Życiorys

Jego ojciec Władimir Jawaszew był naukowcem, a matka Cweta Dimitrowa była pracowniczką akademii artystycznej.

Od 1953 studiował na kierunkach artystycznych - początkowo w Bułgarii, następnie w Pradze i w Wiedniu (gdzie osiadł w roku 1957). Mieszkając w Paryżu, stał się apatrydą. Rozpoczął

malowanie portretów, co stało się jego źródłem utrzymania. Potem wraz z żona tworzą projekty takie jak: Running Fence^[1] , zapakowanie w 1995 berlińskiego Reistagu, czy Surrounded Islands gdy 11 wysp w Zatoce Biscayne niedaleko Miami zostało otoczonych różowym materiałem^[2]. Zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Wiele lat tworzył wraz z żoną, Francuzką Jeanne-Claude (ur. 13 czerwca 1935 w Paryżu, zm. 19 listopada 2009)^[3].

Christo & Jeanne-Claude to artyści, którzy zrewolucjonizowali

sztukę. Stworzyli najwybitniejsze przykłady sztuki ziemi – zwanej

land art. Ich dzieła wychodziły poza ramy galerii, gigantyczne

prace ingerowały w krajobraz. Duet zasłynął ze swoich emballage,

czyli opakowań. Owinęli płachtami materiału Reichstag, wyspy

koło Miami, a nawet kanion w Kolorado. Zobacz 10 najlepszych

prac duetu Christo & Jeanne-Claude! ChristoWłaściwie Christo

Javacheff (ur. 1935), bułgarski artysta-abstrakcjonista, tworzący od

1957 na Zachodzie i w USA. Łączy koncepcje land-artu (sztuka

ziemi) i arte-povera (sztuka uboga). Słynny ze swoich licznych kontrowersyjnych emballage (opakowań), tj. wykonywanych z

udziałem setek pomocników działań, polegających na przejściowym opakowywaniu olbrzymimi płachtami kolorowej folii czy materiału form krajobrazu (2 km skalistego wybrzeża w Australii 1969), mostów (Pont Neuf w Paryżu 1985) czy budynków miejskich

(Reichstag w Berlinie 1995). w 1972 w Kolorado w USA przedzielił wąwóz poprowadzoną między skalnymi ścianami kurtyną o

wysokości 60 m. i długości 420 m. Działania te Christo opisuje w kategoriach pozoru i istoty (np. jako ukazanie "prawdziwego"

przedmiotu, oddzielonego od jego dotychczasowej funkcji), wyzwania rzuconego komercjalizacji społeczeństwa, wyjścia ze sztuką do ludzi nie odwiedzających muzeów.

Więcej

https://archirama.muratorplus.pl/lifestyle/top-10-christo-zobacz- niesamowity-land-art-duetu-christo-jeanne-claude,70_1307.html

1. Największy balon świata - 1968

W 1968 roku Christo & Jeanne-Claude brali udział w Documenta 4 w Kassel. Tam zrealizowali po raz pierwszy, spektakularny projekt. Wielki, pionowy balon powietrza o pojemności 5600 m3, podniesiony przez

dźwigi i widoczny z odległości 25 km. Uniesienie balonu udało się dopiero za trzecim razem przy użyciu największego wtedy dźwigu w Europie.

Sama instalacja była też największą nadmuchiwaną strukturą bez

szkieletu kiedykolwiek zbudowaną przez człowieka. Miała 85 m wysokości

a jej koszt wyniósł 70 tys. dolarów.

2. Little Bay - 1969

W 1969 roku Christoi Jeanne-Claude zostali zaproszeni przez

australijskiego kolekcjonera Johna Kaldora do Sydney. Tam owinęli 2,5 km wybrzeża Little Bay i klify na 26 m wysokości. Praca ta była pierwszą z serii projektów artystów realizowanych w krajobrazie, wpisujący się w nowy wtedy nurt w sztuce zwany land art. Zużyto w niej 95,6 tys.

metrów kw. syntetycznej tkaniny, a w realizacji brało udział stu

pracowników i jedenastu wolontariuszy, którzy poświęcili na nią 17 tys.

godzin pracy.

Więcej

https://archirama.muratorplus.pl/lifestyle/top-10-christo-zobacz-

niesamowity-land-art-duetu-christo-jeanne-claude,70_1307.html

3. Kurtyna - 1972

Kanion Kolorado Christo & Jeanne-Claude przegrodzili pomarańczową kurtyną wysokości 42 metrów, w 1972 roku. Potrzebne było 14 tys.

metrów kw. tkaniny, która miała być powieszona na stalowych kablach, doczepionych do słupów wmontowanych w beton. Koszty przedsięwzięcia

wzrosły do 400 tys. dolarów, artyści mieli więc problem z finalizacją projektu. W październiku 1971 roku kurtyna była gotowa do powieszenia,

jednak została rozerwana przez wiatr. Dopiero dziesiątego sierpnia 1972 roku druga próba powieszenia materiału udała się. Kurtynę powieszono jednak tylko na 28 godzin z powodu zapowiadanej, zbliżającej się burzy.

Projekt został pokazany w filmie dokumentalnym, Christo's Valley

najlepszy dokumentalny film krótkometrażowy.

4. Płot - 1976

Imponującą instalacją był także Running Fence z 1976 r., płot o wysokość 5,5 m i długość 40 km, który można było oglądać w Kalifornii przez 14 dni. Christo i jego żona po raz kolejny musieli wykazać się duża

cierpliwością ponieważ instalacja przebiegała przez ziemie 59

kalifornijskich farmerów i para potrzebowała zgody na zbudowanie płotu

od nich wszystkich. Po długiej walce z biurokracją udało się zrealizować

environment i 10 września praca była gotowa.

5. Pomarańczowa rewolucja - 1977

1977 rok to czas realizacji pt. Wrapped Walk Ways. Christo & Jeanne- Claude pokryli wtedy pomarańczowym, święcącym nylonowym

materiałem 4,5 km chodników, w parku Loose, w Kansas City, w

stanie Missouri. Na tę instalację zużyli 12,5 tys. metrów kw. materiału.

Spacerowicze mogli ciszyć swój wzrok projektem przez 2 tygodnie

października. Koszt tego projektu wyniósł 130 tys. dolarów.

6. Miami - 1983

W 1983 roku Christo otoczył 11 wysp w pobliżu Miami różową tkaniną

szerokości niemal 70 metrów. Świetlisty różowy kolor z błyszczącego

materiału doskonale harmonizował z tropikalną roślinnością, a instalacje

można było podziwiać przez 2 tygodnie, od 4 maja 1984. Na projekt

zużyto 6,5 mln metrów kw. tkaniny. To jedno z najbardziej widowiskowych dzieł sztuki land

7. Parasole - 1991

W latach 1984–91 Christo & Jeanne-Claude pracowali nad projektem The Umbrellas, Japan–USA. W tym samym czasie ustawili 3100 parasolek w dwóch państwach, w Japonii niebieskie, w USA żółte, wszystkie o

wymiarach 6 m wysokości i 8,66 m średnicy. Ostateczny koszt projektu

wyniósł 26 mln. dolarów. Instalacja stała się wielką atrakcją turystyczną.

Organizowano tam nawet przyjęcia weselne i śluby. 26 października 1991 roku, jeden z parasoli w Kalifornii przewrócił się przez silny wiatr

zabijając kobietę i raniąc kilka osób. Projekt kazano natychmiast

zdemontować.

8. Reichstag - 1995

Pakowanie Reichstagu płachtami srebrnego, ognioodpornego materiału rozpoczęli dopiero 17 czerwca 1995 roku i zakończyli 24 czerwca. Akt

„pakowania” oglądało ponad 5 milionów mieszkańców i turystów w

Berlinie. Artyści marzyli również o opakowaniu Łuku Triumfalnego w

Paryżu, wieżowców na Manhattanie, opery w Sydney. Tych marzeń nie

udało im się jednak zrealizować.

9. Drzewa - 1998

W 1998 r. udało im się stworzyć nietypowy land art. W Bazylei opakowali 178 drzew. Płachty srebrnej tkaniny musiały być dla każdego drzewa specjalnie zaprojektowane, ponieważ gałęzie rozpierały materiał na zewnątrz. Podobnie jak w innych swoich projektach, ten również finansowany był ze sprzedaży oryginalnych dzieł, szkiców, rysunków.

Wszystkie materiały wykorzystane w tym projekcie zostały poddane

recyklingowi, kiedy już został rozebrany.

10. The Gates - 2004

W 2004 roku Christo & Jeanne-Claude zrealizowali projekt „Bramy”

w Central Parku w Nowym Jorku. Dokładny tytuł tej pracy brzmiał The

realizację projektu. Dopiero burmistrz Michael R. Bloomberg wydał zgodę na tę interwencję w przestrzeń publiczną miasta. Bramy miały pięć

metrów wysokości i intensywny kolor pomarańczowy, a ich koszt budowy wyniósł 21 mln dolarów.

Było to ostatnie wspólne dzieło duetu Christo & Jeanne-Claude. W 2009

roku zmarła żona artysty. Jednak lata wcześniej złożyli sobie obietnicę, że

mimo śmierci któregokolwiek z nich będą realizować nawet samotnie

wspólnie wymyślone projekty. Christo nas pewnie jeszcze zaskoczy nie

jednym arcydziełem land artu!

Więcej

https://archirama.muratorplus.pl/lifestyle/to p-10-christo-zobacz-niesamowity-land-art- duetu-christo-jeanne-claude,70_1307.html?

&page=1

CHRISTO I JEANNE- CLAUDE W

WARSZAWIE

Bułgarski Instytut Kultury w Warszawie 13 czerwca 2005 otwiera wystawę fotografii Sabiny Szafrankowskiej "Bramy" Christo i Jeanne-Claude.

Bułgarski Instytut Kultury w Warszawie 13 czerwca 2005 otwiera wystawę fotografii Sabiny Szafrankowskiej Szafranowe Bramy-Central Park, New York Christo i Jeanne-Claude. Wydarzeniu patronują Ambasadorzy Bułgarii - Latchezar Petkov i Stanów Zjednoczonych Ameryki - Victor Henderson Ashe. 13 czerwca 2005 w przypadają 70. urodziny Christo Javacheffa i Jeanne-Claude Denat de Guillebon. Bułgar urodzony w Gabrowie i Francuzka urodzona w Casablance mieszkają w Nowym Jorku od 1964. Są małżeństwem, które łączy wspólna data urodzenia i uprawianie od 40 lat sztuki w przestrzeni otwartej. Sabina Szafrankowska, mieszkająca w Nowym Jorku artystka, utrwaliła najgłośniejszą i największą instalację artystyczną Christo i Jeanne-Claude, zrealizowaną w lutym 2005 na 32 km alei spacerowych w Central Parku. Ich dzieło tworzyło 7500 bram, w których niczym flagi, powiewały szafranowe płaty. Artyści użyli 101 000 metrów kwadratowych szafranowej tkaniny zaprojektowanej specjalnie dla tej instalacji. Obserwowane z okien nowojorskich drapaczy chmur barwy zdawały się zlewać ze sobą tworząc wrażenie szafranowej rzeki, która pojawiła się nagle w parku na wysokości 59 Ulicy, przyciągając uwagę tysięcy uczestników. Wyraźny i jaskrawy nurt mienił

się w wielu krętych strumieniach nad chodnikami, którymi płynął tłum ciekawy parkowych instalacji.

Szafranowa wstęga miała źródło w wyobraźni i woli dwojga artystów a barwny strumień niespodziewanie znikał na wysokości 110 Ulicy Manhattanu.

Sabina Szafrankowska fotografuje od 30 lat. W jej dokonaniach widać wrażliwość na przyrodę, przywiązanie do historii oraz artystyczne utrwalania duchowości. Pokazywała na wystawach bajeczny urok kwiatów i kwitnących krzewów Florydy, dokumentowała amerykańskie ślady i miejsca związane z Tadeuszem Kościuszko, którego wizerunek amerykański sport balonowy utrwalił na pięknym obiekcie podarowanym w 1985 Polsce. Organizowała wystawy fotografii artystycznej w Stanach Zjednoczonych i Polsce. Propaguje sztukę sakralną czerpiąc inspiracje z bogatej tradycji polskiej. Pisze o fotografii artystycznej w prasie amerykańskiej. Wystawa Szafrankowskiej oddaje klimat instalacji na

Manhattanie, a zaciera brak zainteresowania Warszawy opakowaniem PKiN, co proponowali przed laty Christo i Jeanne Claude.

Na realizację dzieła Christo i Jeanne-Claude zezwolił w 2003 Burmistrz Nowego Jorku Michael Bloomberg, który podpisał z artystami 43-stronicowy kontrakt precyzując, że wszystkie koszty

realizacji instalacji i przywrócenia Central Parku do kształtu z dnia rozpoczęcia instalacji, szacowane na 23 miliony USD, ponosili artyści. Bloomberg, wcześniej, twórczy przedstawiciel informacji biznesowej, osoba sukcesów giełdowych, multimilioner i prawdopodobnie przyszły kandydat na Prezydenta

Stanów Zjednoczonych Ameryki ma symboliczne związki z Europą i z ojczyzną Christo Javacheff'a. Otóż Michael Bloomberg przyszedł na świat 14 lutego, w dzień Współpatronów Europy i świętych,

patronów Bułgarii, braci Cyryla i Metodego (IX w.).

Otwarcie wystawy fotografii Sabiny Szafrankowskiej w Bułgarskim Instytucie Kultury uświetnia 70.

urodziny jej nowojorskich sąsiadów. Micheala Bloomberga, Christo i Jeanne-Claude zaproszono na wystawę. Sława Christo i Jeanne-Claude rosła dzięki akcjom artystycznym podejmowanym dla opakowania znanych obiektów architektury. Debiutowali w Porcie w Kolonii w 1961. W 1968

"opakowali" średniowieczną wieżę w Spoletto, Kunsthalle w Bernie i 5600 m sześciennych w 4 Dokumenta w Kassel. Dokonania i zachwyt krytyki ułatwiły zgody i pozwolenia na opakowanie Muzeum Sztuki Współczesnej w Chicago oraz wielką instalację w Sydney. W 1970 opakowano w Mediolanie pomnik Wiktora Emanuella, Plazza Duomo i pomnik Leonarda da Vinci. Artyści pracowali w Kansas City (1978) i w Miami (1980-83). Christo i Jeanne Claude wrócili do Europy w 1985 i opakowali Pont Neuf w Paryżu. W latach 1984-1991 pracowali w Japonii i Stanach Zjednoczonych. W 1995 opakowali w Berlinie Reichstag, a w Galerii Richter pokazali w szkicach, rysunkach, planach i obrazach kunszt twórców, wizje malarzy i inżynieryjną dokładność architektów i projektantów.

Finanse na instalację w Central Parku wniosła ich Fundacja, sprzedająca prace graficzne, malarskie oraz licencje do programów filmowych i telewizyjnych.

Szafrankowską poruszyły zachowania zwiedzających w Central Parku. Amerykanów mobilizowała do przyjścia ciekawość wobec dzieła, którą łączono z zachwytem dla odważnego projektu i szacunkiem okazywanym dla wytrwałości artystów. Szafrankowska zaobserwowała jeszcze jeden fenomen.

Anonimowy tłum w krótkim czasie stawał się bliski sobie. Czuło się ładunek bezinteresownej solidarności, przyjaźni i otwarcia na spotykane osoby. Central Park był miejscem bezpiecznym, gdzie zapomniano o sile i przemocy. Park stał się miejscem przyjacielskich spotkań, powitań, serdecznych rozmów między przygodnymi osobami. Zawierano znajomości, dzięki otoczeniu zaskakującego piękna szafranowej rzeki. Rodziły się jednodniowe znajomości, które stawały się tygodniowymi przyjaźniami.

Z szafranowej instalacji korzystały nowojorskie hotele, restauracje, transport. Kultura ożywiła

gospodarkę. Wydawano albumy, plakaty, pamiątki, znaczki. Stanowe podatki cieszyły ekipę Burmistrza Bloomberga. Tysiące ludzi wracało do Parku po kilka czy kilkanaście razy. Park żył życzliwością i przyjaźnią przez całą dobę. Nie zanotowano aktów wandalizmu i agresji. Sztuka Christo i Jeanne- Claude zbliżała do siebie Nowojorczyków, turystów z innych stanów i wielu krajów. Szafrankowska wracała do Parku zauroczona atmosferą miejsca. Fotografowała to, co przez 16 dni zachwycało miliony osób.

Wernisaż wystawy: 13 czerwca 2005,