Kampania
,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy..."
Wrzesień – Listopad 2012
Pakiet informacyjny
Drodzy opiekunowie, nauczyciele, pedagodzy oraz rodzice,
dziękujemy Wam za zainteresowanie Kampanią "Aby dobrze się uczyć potrzebujemy...".
Mamy nadzieję, że w tym pakiecie informacyjnym znajdziecie wszystkie informacje, które umożliwią Waszym dzieciom i wychowankom uczestnictwo w Kampanii. Chcielibyśmy, żeby projekt był również okazją dla nas wszystkich do przeprowadzenia ciekawych dyskusji z dziećmi.
Jeśli macie jakieś pytania, nie wahajcie się dzwonić (22 616 10 20) lub pisać e-maile (tapori@interia.pl).
Kampania jest działaniem w ramach akcji Tapori, jednego z projektów
ruchu ATD Czwarty Świat (www.atd.org.pl). Kampania "Aby dobrze się
uczyć potrzebujemy..." ruszy pod Patronatem Rzecznika Praw Dziecka,
przy finansowym wsparciu Ministerstwa Edukacji Narodowej (w ramach
programu "Żyjmy z Pasją").
Kampania
,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy..."
Wrzesień – Listopad 2012
Spis treści
1. Działania z dziećmi, do których Was zapraszamy 2. Harmonogram kampanii
3. Główne ćwiczenie: stwórz ,,Magiczną miksturę dobrej nauki"
4. Teksty pomocne w dyskusji 5. Dodatkowe pomysły na zajęcia
6. Janusz Korczak i Kampania Tapori ,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy..."
7. Ruch Tapori dla dzieci
1. Działania z dziećmi, do których Was zapraszamy
W ramach kampanii Tapori pt. ,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy..." zapraszamy Was do zebrania opinii dzieci na temat tego, czego potrzebują, aby dobrze się uczyć i rozwijać swoje pasje. Udzielimy im głosu i pozwolimy opowiedzieć o tym, co jest potrzebne, aby mieć dobre warunki do nauki, znaleźć do niej motywację oraz jak dzieci mogą pomagać sobie nawzajem w nauce.
W pakiecie proponujemy Wam różne sposoby rozmowy i pracy z dziećmi.
W głównym ćwiczeniu zachęcamy Was do stworzenia plakatu „Magicznej mikstury dobrej nauki”.
Proponujemy Wam także różne dodatkowe pomysły na zajęcia z dziećmi, jeśli chcielibyście porozmawiać z nimi o nauce w trochę inny sposób.
Możecie także wymyślić własne ćwiczenia i sposoby, aby znaleźć odpowiedź na pytanie kampanii ,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy...".
Kampania jest czasem upowszechniania myśli Janusza Korczaka, słynnego polskiego pedagoga i lekarza. Jest tym, co robił Janusz Korczak: uczeniem się od dzieci, udzielaniem im głosu i możliwości zdobywania doświadczeń w dziedzinach, które są dla nich ważne oraz zachęcaniem dorosłych do partnerskiej relacji z dziećmi.
Zachęcamy Was do aktywnego spędzania czasu na zajęciach, wspierania dzieci w wyrażaniu, zapisywaniu oraz rozwijaniu ich myśli, tak by mogły je zapisać w więcej niż jednym słowie.
Chcemy, żeby dzieci porozmawiały o tym, co jest dla nich ważne, aby mogły się dobrze uczyć i rozwijać swoje pasje, a potem stworzyły coś, co pozwoli im przekazać swoje myśli.
Kampania była prowadzona również w innych krajach na świecie. W nadesłanych materiałach prezentujemy myśli dzieci z różnych stron świata. Te teksty mogą posłużyć jako wstęp do dyskusji z dziećmi, prowokować je do wyrażania własnych opinii.
Zachęcamy Was do przeprowadzenia zajęć z dziećmi do 10 listopada i przesłania nam najszybciej jak to możliwe rezultatów Waszych prac.
Ekipa Tapori w Warszawie zbierze prace zrobione przez grupy z całej Polski, z których zostanie stworzona Wielka Księga Nauki. Będzie ona zawierać teksty, rysunki oraz zdjęcia prac wykonanych różnymi technikami plastycznymi.
Ważnym momentem Kampanii będzie początek grudnia, kiedy to około piętnaścioro dzieci zaprezentuje Wielką Księgę Nauki i swoje przemyślenia Rzecznikowi Praw Dziecka w Warszawie. Delegacja dzieci zostanie wybrana po rozmowach z grupami uczestniczącymi w kampanii.
Kampania będzie podsumowana w grudniu 2012 roku. Każde dziecko i dorosły, który uczestniczył w kampanii otrzyma broszurę prezentującą zawartość Wielkiej Księgi Nauki.
2. Harmonogram kampanii
20 wrzesień – 10 październik Rekrutacja grup dzieci zainteresowanych udziałem w projekcie.
25 wrzesień - 10 listopad Animatorzy prowadzą zajęcia z dziećmi.
Wy decydujecie o tym, jak zorganizować zajęcia.
Możecie stworzyć więcej niż jedną pracę z dziećmi oraz przeprowadzić z nimi kilka rozmów. Dzieci będą miały więcej czasu na przemyślenia, jeżeli przeprowadzicie kilka spotkań. Być może dzięki temu przygotują bardziej złożone wypowiedzi.
Dla nas ważne jest, aby dzieci i wychowawcy czuli się swobodnie, bez pośpiechu czy presji czasu.
20/25 październik Grupy otrzymają pierwszy list kampanii.
W liście uczestnicy otrzymają informacje o pracach zrobionych przez inne dzieci.
Do 10 listopada Wysyłanie materiałów do Wielkiej Księgi Nauki.
Prosimy o przysłanie nam swoich prac (oryginały lub ich zdjęcia) oraz plakatu z „Magiczną miksturą dobrej nauki”.
Adres: Tapori, Al. Waszyngtona 4/8 03-905 WARSZAWA
20/25 listopad Grupy otrzymają drugi list kampanii.
Grupy otrzymają kolejne informacje o pracach zrobionych przez inne dzieci.
Listopad Dyskusje z grupami w celu wyłonienia delegacji dzieci na spotkanie z Rzecznikiem Praw Dziecka.
Listopad/Grudzień Spotkanie delegacji dzieci z Rzecznikiem Praw Dziecka.
Połowa grudnia Przesłanie uczestnikom broszury „Wielkiej Księgi Nauki”.
Jeśli macie jakieś pytania, nie wahajcie się dzwonić (22 616 10 20) lub pisać e-maile (tapori@interia.pl).
3. Stwórzmy „Magiczną miksturę dobrej nauki”
Na dole kartki formatu A2 lub większej dzieci rysują kociołek, który mogą ozdobić w dowolny sposób. Każde dziecko wycina i ozdabia jeden kolorowy bąbelek, na którym pisze/rysuje „czego potrzebuje, aby dobrze się uczyć” (każdy pomysł jest dobry i ważny).
Tak przygotowany bąbelek przykleja nad kociołkiem. Jeżeli dzieci mają więcej pomysłów mogą wypełnić dodatkowe bąbelki. Praca będzie jedną z kart „Wielkiej Księgi Nauki”.
(przykład na następnej stronie) W trakcie zajęć mogą zostać poruszane kwestie wrażliwości na drugiego człowieka, prawa dziecka do: mówienia własnym głosem, rozwijania osobistych pasji, śmiałych marzeń i podejmowania prób ich realizacji. Kwestie te stanowią niektóre z idei popularyzowanych przez Janusza Korczaka.
Zapraszamy Was do stymulowania w taki czy inny sposób dyskusji z dziećmi zanim przejdziecie do konkretnych zajęć plastycznych.
Po skończonych zajęciach prosimy o krótką ocenę ćwiczeń. W tym celu dzieci mogą wypełnić kartę ewaluacyjną zamieszczoną na stronie 14 (dzieci mogą pokolorować buźkę z którą się identyfikują). Prosimy również Was, czyli animatorów o wysłanie nam refleksji z zajęć.
Jeśli macie jakieś pytania, nie wahajcie się dzwonić (22 616 10 20)
lub pisać e-maile (tapori@interia.pl).
Mój sposób aby dobrze się uczyć w szkole, to dzielić dobre momenty z przyjaciółmi
podczas przerw.
(Emilie) Aby uczyć się
potrzebny jest spokój.
W trakcie kłótni, nie możemy się uczyć.
Potrzeba mieć dobre
otoczenie.
4. Teksty pomocne przy dyskusji
W 2011 roku Ruch Tapori zaprosił dzieci z różnych krajów do dyskusji na temat: ,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy..." Mała kolekcja odpowiedzi dzieci (w języku angielskim) znajduje się na międzynarodowej stronie Tapori (www.tapori.org), a przede wszystkim na następujących podstronach:
www.tapori.org/site/Learning-is-essential.html www.tapori.org/site/To-learn-I-need.html www.tapori.org/site/I-cannot-learn-when.html
www.tapori.org/site/Helping-each-other-to-learn.html Refleksje dzieci dotyczą czterech sprecyzowanych tematów:
Nauka jest ważna...
Aby móc dobrze się uczyć potrzebuję...
Nie mogę uczyć się dobrze kiedy...
Pomaganie sobie nawzajem aby się uczyć...
Poniżej prezentujemy po polsku niektóre odpowiedzi dzieci z całego świata. Stanowią one przykłady tematów, które mogą być dyskutowane z dziećmi oraz stanowić inspirację dla nowych pomysłów.
Nauka jest ważna...
Uczenie się jest ważne. Pomoże nam odpowiedzieć na trudne pytania (Sidney).
Aby doskonalić wiedzę, odkrywać świat i inne kultury. (Aymen)
Lubię bardzo chodzić do szkoły, ponieważ studiowanie pomaga nam w osiąganiu tego, czego chcemy w życiu. Lubię uczyć się matematyki i dowiadywać się coraz więcej na temat natury. Kiedy dorosnę chcę zostać policjantem, aby pomagać ludziom. Lubię pomagać ludziom. (Olimpio)
Uważam, że nauka jest ważna, ponieważ pomaga nam w życiu i pomaga zapewnić dobrą przyszłość naszym dzieciom. (Pauline)
Nauczyć się czytać i liczyć, jest ważne aby robić zakupy. (Marie)
Aby móc dobrze się uczyć potrzebuję...
Aby uczyć się potrzebny jest spokój. W trakcie kłótni, nie możemy się uczyć. Potrzeba mieć dobre otoczenie. (dzieci z grupy Point aux Sables)
Każdy potrzebuje kogoś, aby móc dobrze się uczyć i czuć się akceptowanym i zauważonym.
Potrzebni są przyjaciele, aby móc dobrze się uczyć. Żeby móc pomagać innym i wspólnie robić rożne rzeczy. (Caroline)
Dobrze jest mieć rodziców. Jeśli nie masz taty albo mamy, czujesz się inny. Każde dziecko powinno czuć się dumne ze swoich rodziców nawet, jeśli nie mają wszystkiego. (Chansela)
W szkole, nikt nigdy nie pyta mnie o opinię. A …. tak! Czasami dyrektor pyta nas o opinię, kiedy jest problem z nauczycielem. Mówimy to, co myślimy, chociaż czasami się boimy. Czasami to coś zmienia. Aby dobrze móc się uczyć, trzeba słuchać. Chociaż, mimo że słucham, nie rozumiem wszystkiego.
Aby słuchać i pracować, nie powinno się mieć problemów.
Uważam, że aby móc dobrze się uczyć, muszę iść do szkoły, ponieważ nie będę tam sam i znajdzie się ktoś, kto pomoże. Nauczyciel nam doradzi, a także koledzy, przyjaciele, rodzice.
Każdy potrzebuje domu, w którym może żyć szczęśliwie ze swoją rodziną.
Nie mogę uczyć się dobrze kiedy...
Żadne dziecko nie powinno być głodne w domu i w szkole, ponieważ wtedy trudno jest się uczyć.
(dzieci z grupy: Colombes d'Abidjan - Afrika)
W szkole, jest chłopiec, który nie umie czytać. Nauczyciel sadza go na końcu sali. Reszta dzieci śmieje się z niego. (Anais)
Strach jest bardzo złym uczuciem, nie możemy dobrze pracować, zająć się zajęciami.
Podchodzimy z rezerwą i nie jesteśmy otwarci. (dzieci z grupy Koula-Mandja)
Uważam, że nie powinniśmy być odtrącani, ponieważ to przeszkadza nam w koncentracji, kiedy widzimy dzieci uczące się ze swoimi przyjaciółmi. (Pauline)
Nie ma światła, uczę się przy lampie olejnej, która pali się każdego wieczoru przy zeszytach.
Chodzenie daleko do szkoły sprawia, że czuję się zmęczony. Potrzebuję książek, które pomogą mi uczyć się lepiej. (Paul)
Jeśli nie jesteś dobrze ubrana/y, to niedobrze, ponieważ to tworzy różnice. Ludzie oceniają cię po tym jak się ubierasz, a nie po tym, co masz w środku czy po inteligencji. (Emilie)
Pomaganie sobie nawzajem aby się uczyć...
Mój sposób aby dobrze się uczyć w szkole, to dzielić dobre momenty z przyjaciółmi podczas przerw.
(Emilie)
Zawsze zachęcam tych, którzy nie chcą chodzić do szkoły. Mówię im, że szkoła to nasza przyszłość.
(Leslye)
Lubię uczyć się z moim tatą. On uczy mnie czytać i radzić sobie samemu. Sam naprawiam sieci i on jest z tego dumny. (Mois)
W mojej klasie, nauczycielka wie, że nie potrafimy dobrze czytać. Ona miesza dziewczynki, które potrafią już trochę czytać z tymi, które nie potrafią. Jeśli nie wiemy, możemy zawsze zapytać inną dziewczynkę. Nauczycielka pozwala nam pomagać sobie nawzajem. (Cloe)
Kiedy uczymy się razem, nauka staje się łatwiejsza. Zachęcamy się nawzajem i czujemy się silniejsi.
Nikt na świecie nie może uczyć się sam. Każdy potrzebuje kogoś żeby móc się uczyć.
To, co wiesz, dzielisz z innymi. W ten sposób nikt nie pozostanie obojętny. (dzieci z grupy Etoiles) Kiedy jesteśmy razem, zapominamy o naszych słabościach. (Christelle)
******
Fragment książki Tapori „Moje serce jest w tym kamyku”
Tekst zaprezentowany poniżej jest fragmentem książki „Moje serce jest w tym kamyku” napisanej na podstawie listów i historii, którymi dzieci z całego świata dzieliły się z ruchem przyjaźni Tapori.
Jest to prawdziwa historia dzieci. Jean-Pierre, bohater opowiadania, mieszka na jednej z wysp Oceanu Indyjskiego.
Tekst może posłużyć jako wstęp do dyskusji z dziećmi o szkole. Można zapytać dzieci o to, co myślą na temat historii, którą właśnie usłyszały, jak one poszukują odpowiedzi na swoje pytania.
Grupa może również spróbować odpowiedzieć na jedno z pytań, które zadawali sobie bohaterowie opowiadania, np. jak stworzyć lepszą atmosferę w klasie, co zrobić, aby każdy czuł się w niej dobrze. Tekst powinien także po prostu inspirować dzieci do dalszych działań, zachęcać je do stawiania sobie i otoczeniu nawet trudnych pytań, a także do poszukiwania odpowiedzi na nie.
„Mój najlepszy przyjaciel”
W szkole i wśród kolegów Jean-Pierre widzi jak delikatną sprawą jest przyjaźń. Jak trzeba ją tworzyć każdego dnia od nowa i nigdy nie można jej zdobyć raz na zawsze. Jedna kłótnia, bezmyślnie wypowiedziane słowo, dziwne spojrzenie i… przyjaźń jest zagrożona.
Podobnie jak wiele dzieci, które znam, Jean-Pierre pragnie zrozumieć:
- Dlaczego ludzie robią wojny?
- Kto wymyślił niewolnictwo?
- Dlaczego ptaki, zwane „dodo”, zniknęły z naszej wyspy?
- Dlaczego w naszym kraju niektórzy ludzie są bardzo biedni?
- Gdzie jest Marie-Laure teraz, kiedy umarła?
- Dlaczego nie ma pracy dla wszystkich?
- Co ja mógłbym zrobić, żeby świat był lepszy?
Kiedy wieczorem mama siada na chwilę przy łóżku, by mu powiedzieć dobranoc, chłopiec zwierza się jej z tych pytań. Pewnego razu, gdy Jean-Pierre postawił jedno z trudnych pytań, powiedziała: „Mamy i tatusiowie nie znają wszystkich odpowiedzi. Być może znaleźlibyśmy jakieś rozwiązanie, gdybyśmy się zastanowili wspólnie z innymi.”
Bardzo mu się spodobał ten pomysł. Wiedział, że jego koledzy, Desmond i Richard, też mają wiele pytań, na które nie znajdują odpowiedzi w szkole. Zaproponował im, żeby się spotkać i wspólnie o tym porozmawiać.
Od tego czasu, co dwa tygodnie zaczęli się spotykać wokół dużego stołu w salonie. Najpierw było ich tylko pięcioro, potem dołączył Loorna i Paul, Nawaz i Naffeza. Mama Jean-Pierre’a, jego starsza siostra, Nathalie i Philippe, jego starszy brat, także przychodzili, żeby im towarzyszyć, poradzić…
5. Dodatkowe pomysły na zajęcia:
1) „Nasza idealna szkoła”
Inspiracją dla tej aktywności może być fragment tekstu Janusza Korczaka z książki "Kiedy znów będę mały" (patrz strona 15).
W tym ćwiczeniu zadaniem dzieci jest wybudowanie swojej idealnej szkoły. Podłożem szkoły jest papier pakowy (dobrą metodą może być użycie jednego arkusza papieru dla wszystkich). To właśnie na nim dzieci wybudują swoją szkołę. Do budowy dzieci mogą użyć wszystkiego, co tylko przyjdzie im do głowy, np.:
- pudełka po zapałkach, - włóczki,
- bibuły, - gazety,
- rolki papieru toaletowego.
Kiedy dzieci skończą budowlę, animator może je prosić o wytłumaczenie tego, co oznaczają poszczególne części szkoły i dlaczego są one tak ważne.
Podczas tego ćwiczenia dzieci mogą odpowiedzieć na wiele pytań, np.: dlaczego marzy im się taka szkoła? Co im się w niej podoba?
Jeśli wybrałeś/łaś te zajęcia, nie zapomnij wysłać nam zdjęć dziecięcej szkoły oraz ich refleksji.
2) „Medale”
Medal przygotowuje i otrzymuje każde dziecko za to, w czym jest bardzo dobre lub w czym chciałoby być. Dzięki temu dzieci mogą zobaczyć, że każdy jest w czymś dobry, ma lub może mieć jakąś wyjątkową umiejętność. Instrukcja na dole pomoże wam przygotować medale.
Krok po kroku jak zrobić medal:
1. Wymieszaj 1 szklankę wody, 1 szklankę soli, 2 szklanki mąki pszennej. Zagnieć ciasto. Powinno mieć zwartą konsystencję. Gdyby było zbyt rzadkie, dodaj mąkę a jeśli będzie za gęste - dolej wody.
2. Rozwałkuj porcję ciasta i wytnij kółka używając szklanki.
3. Włóż między dwa kółka kapsel z zawleczką (może być z Tymbarka) i starannie sklej ciasto.
4. Ozdób medal na swój sposób (np. możesz użyć skuwki od pisaka lub wykałaczki i odcisnąć na cieście wzorki).
5. Odłóż medale na kilka dni do wyschnięcia albo włóż je na 15 minut do piekarnika. Kiedy medale będą suche pomaluj je złotą farbą.
6. Przez zawleczki w kapslach przeciągnij wstążki
Jeśli wybrałeś tą aktywność nie zapomnij wysłać nam zdjęć medali.
3) Losowanie rysunków i dyskusja
Na stronie nr12 i 13 znajdziesz rysunki (możesz również skorzystać z własnego zbioru obrazków, które związane są z uczeniem się). Dzieci losują spośród obrazków jeden, a następnie opowiadają o tym, co o nich myślą, co one przedstawiają i z czym im się kojarzą.
(Warsztat może pomóc dzieciom pomyśleć o składnikach potrzebnych do „Magicznej mikstury na dobrą naukę”).
4) Plakat „ogród wiedzy”
Dzieci rysują na papierze trzy elementy (promyk słońca, kwiatki i chmury). Mogą używać żółtego papieru dla promyków, szarego dla chmur i kolorowego papieru dla kwiatów.
Mogą je wyciąć a następnie na poszczególnych fragmentach napisać, co myślą o zdaniach:
,,pomaganie sobie nawzajem aby się uczyć..." (na promykach);
,,aby móc dobrze się uczyć potrzebuję...” (na kwiatkach);
,,nie mogę dobrze się uczyć kiedy…” (na chmurach).
Dzieci mogą zrobić wspólną pracę. Elementy można nakleić na materiale lub dużym papierze.
W ten sposób powstanie wspólny „ogród”.
5) Gazeta ,,Mały Przegląd Pasji i Nauki"
Janusz Korczak wydawał od roku 1926 „Mały Przegląd”. Był to w całości redagowany przez dzieci dodatek do tygodnika dla dorosłych. „Mały Przegląd” składał się w większości z listów od dzieci, pisanych przez nie krótkich tekstów oraz wywiadów. Dzieci pisały tam o sprawach, które ich dotyczą i są dla nich najważniejsze. Redaktor nie uznawał ich za błahe, czy nieważne, przeciwnie - każdy głos był cenny. Korczak nie wahał się publikować listów o kiwających się zębach mlecznych, o tym, że wuj nie dotrzymał słowa. Nie był to tygodnik "dla" dzieci, ale tygodnik dzieci, ich autorstwa.
Zachęcamy Was, by wrócić do idei „Małego Przeglądu” i stworzyć własną gazetę!
Dzieci przeprowadzają wywiady na temat uczenia się (mogą używać telefonu komórkowego/
aparatu cyfrowego/ dyktafonu/ kamery do nagrywania rozmów).
Podczas wywiadu dzieci będą poszukiwać odpowiedzi na pytania typu:
Kiedy dobrze Ci się uczy?
Czy wolisz uczyć się z koleżankami czy sam/a?
Gdzie Ci się najlepiej uczy (np. w bibliotece, szkole, domu...)?
Co najbardziej przeszkadza Ci w nauce?
Dzieci mogą zadawać własne pytania (te podane powyżej są tylko przykładem). Wywiad może zostać przeprowadzony z dowolnie wybraną osobą. Tak zebrany materiał pozwoli dzieciom napisać artykuł na temat uczenia się, który następnie mogą opublikować we wspólnie stworzonej gazetce.
Karta ewaluacyjna
6) Janusz Korczak i kampania ,,Aby dobrze się uczyć potrzebujemy..."
Janusz Korczak - lekarz, pisarz, wychowawca - jako jeden z pierwszych mówił i pisał o prawach dziecka. Chciał żeby dorośli słuchali ich głosu. Napisał wiele książek dla dzieci o tym jak żyją ich rówieśnicy i o ich marzeniach: „Kajtuś czarodziej”, „Kiedy znów będę mały”, „Sława”,
„Król Maciuś I”, oraz poradników dla dorosłych np.: „Prawo dziecka do szacunku”, „Jak kochać dziecko”.
Janusz Korczak pochodził z zamożnej rodziny, która zubożała po śmierci ojca. Wtedy, jako młody chłopak rozpoczął pracę. W ten sposób pomagał mamie w utrzymaniu domu. Bolał też nad tym, że dzieciom bogatym nie wolno bawić się z tymi z domów biedniejszych, że są oddzielone płotami, zamkniętymi bramami i ścianami uprzedzeń.
Chciał, żeby dzieci były solidarne. Dostrzegał, że mają wrodzone poczucie sprawiedliwości oraz pragną pomagać sobie nawzajem. Zwracał uwagę dorosłych na to, że zdanie dzieci, ich punkt widzenia jest ważny i nie powinien być pomijany.
Stary Doktor zachęcał dzieci, by miały śmiałe ambicje i marzenia, aby nie wahały się w nie wierzyć i wkładać pracę w ich realizację. Jesteśmy dumni, że w bieżącym roku kampanię Tapori ,,Żeby się dobrze uczyć potrzebuję..." realizujemy pod auspicjami Roku Janusza Korczaka.
Poniżej znajduje się kilka fragmentów z książek Starego Doktora.
Mogą one posłużyć jako porcja inspiracji do organizowanych aktywności dla dzieci. Pod tekstami oznaczonymi kropką (●) są podpowiedzi do dyskusji z dziećmi.
Fragment książki ,, Prawidła życia" (Wyd. EZOP, Warszawa 2012, str. 58).
Nie zawsze winien ojciec, że mało zarabia, nie zawsze winien uczeń, że nie ma dobrych stopni.
Mówią często:
- Gdybyś chciał.
Chce nieborak, ale nie może podołać.
- Zdolny, ale leniwy.
Może do jednego zdolny, do drugiego nie. Jeden dobrze pisze wypracowania, a nie może rozwiązać zadania. Jeden nieśmiały gorzej zawsze odpowiada, drugi nie umie prędko myśleć, trzeci nie ma pamięci. Jeden ma silną wolę, drugi łatwo się zniechęca.
Jeżeli słyszy się, że szkoła trudna, nudna, surowa, niesprawiedliwa, to że nic nie może być doskonałe. I tak, i tak, i to i to. Radość, wesołość, dobro, ale i żal, i gniew, i bunt.
Przyjemnie dostać zegarek albo rower, ale będzie i zmartwienie, gdy się zepsuje. Przyjemnie mieć dobrego kolegę, ale będzie i sprzeczka, i tęsknota, gdy kolega zachoruje. Może i troski szkoły są ciekawe, a niepowodzenia i trudności budzą myśl.
Fragment książki „Kiedy znów będę mały”
(Wydawnictwo Ossolineum, Kraków 1991, str. 10 - 11).Bohater tej książki jest już dorosły. Jako dziecko marzył, że zostanie nauczycielem. Chciał lepszej szkoły - szkoły marzeń. Marzy...
Aż wezmę i znów inaczej. Że będę nauczycielem. Zbiorę ludzi i powiem:
Trzeba dobrą szkołę wybudować. Żeby nie było tak ciasno, żeby jeden drugiego nie pchał, nie
deptał, nie potrącał.
Przychodzą dzieci do szkoły, a ja się pytam:
Zgadnijcie, co będziemy robili?
Jeden powie: Pójdziemy na wycieczkę.
Drugi mówi:Będą przezrocza.
I to, i sio.
A ja: Nie, nie; wszystko to też będzie, ale i coś ważniejszego.
Aż jak się uspokoją, dopiero:
Szkołę wam zbuduję.
I wymyślam różne przeszkody. Że niby szkoła już prawie gotowa, a tu się zawaliła albo pożar.
Trzeba znów zacząć; ale na złość jeszcze lepszą budujemy.
Zawsze myślałem z przeszkodami. Jak jadę okrętem – to burza. Jak jestem wodzem – naprzód przegrywam, a na końcu dopiero zwycięstwo.
Bo nudzi się, jeżeli się wszystko od samego początku udaje.
Więc przy szkole jest ślizgawka, więc są różne obrazki, mapy, przyrządy, gimnastyka, wypchane zwierzęta.
Nadchodzą święta, a tu się zebrali przed szkołą chłopcy i dziewczęta i krzyczą:
Proszę wpuścić! Nie chcemy świąt, chcemy chodzić do szkoły.
● Do jakiej szkoły chciałoby się chodzić cały czas - nawet w wakacje?
Fragment książki ,, Prawidła Życia"
(Wyd. EZOP, Warszawa 2012, str. 59).Jeden chłopiec taką sobie wymyślił zabawę:
- Kiedy robię zadanie, liczby to są żołnierze. A ja - wódz. Odpowiedź - twierdza, którą mam zdobyć.
Gdy mi źle wypadło, znów zbieram rozbitą armię, robię nowy plan bitwy - i wiodę do ataku. Różnie sobie myślę, żeby się nie nudziło. Każdy szuka innych sposobów i ułatwień. Czasem kolega pomoże, często coś z początku wydaje się trudne i nieciekawe, a potem nagle się zrozumie i już dobrze idzie.
(…) Nie takie ważne, żeby człowiek dużo wiedział, ale żeby dobrze wiedział, nie żeby umiał na pamięć, a żeby rozumiał, nie żeby go wszystko troszkę obchodziło, a żeby go coś naprawdę zajmowało. Żeby miał zamiłowanie.
● Co cię interesuje, w czym jesteś dobry, co cię zajmuje? Jak możemy nawzajem sobie pomagać i przez to także lepiej siebie poznawać?
● Każda sprawa i sytuacja ma swoje blaski i cienie. Czasem to, co w pierwszym momencie jest niepowodzeniem może sprawić, że potem lepiej się nauczysz. Co lubisz w szkole, co pomaga uczyć się? A co jest trudne, jakie są szkolne smutki, czy razem można im jakoś zaradzić?
Fragment książki ,, Sława"
(Wydawnictwo Nasza Księgarnia,Warszawa 1958, str. 96).Dzieci! - dumne miejcie zamiary, górne miejcie marzenia i dążcie do sławy. Coś z tego zawsze się stanie.
W książce „Sława” bohaterowie mieli wielkie marzenia. Olek chciał być wielkim wodzem, Mania wielką poetką a Władek doktorem. Wszyscy troje musieli pracować, aby pomóc swoim rodzicom i brakowało im czasu na naukę, a mimo to pomagali sobie nawzajem opowiadając historie oraz organizując zbiorowe czytania.
● Jakie wy macie sposoby na dobrą naukę, jak sobie radzicie, czy używając wyobraźni, czy ucząc się wspólnie, czy macie jeszcze jakieś swoje pomysły?
