Adam Mickiewicz Ajudah
Lubię poglądać wsparty na Judahu skale, Jak spienione bałwany to w czarne szeregi Ścisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi W milijonowych tęczach kołują wspaniale.
Trącą się o mieliznę, rozbiją na fale, Jak wojsko wielorybów zalegając brzegi, Zdobędą ląd w tryumfie i, na powrót zbiegi, Miecą za sobą muszle, perły i korale.
Podobnie na twe serce, o poeto młody!
Namiętność często groźne wzburza niepogody;
Lecz gdy podniesiesz bardon, ona bez twej szkody Ucieka w zapomnienia pogrążyć się toni
I nieśmiertelne pieśni za sobą uroni,
Z których wieki uplotą ozdobę twych skroni.
Jaki to rodzaj wiersza?
Czemu poświęcone są dwie pierwsze strofy, a co poeta opisuje w dwóch ostatnich?
Wyjaśnij znaczenie licznych porównań. Podaj ich przykłady.
Policz liczbę sylab, wskaż średniówkę. Co zauważasz?
Podaj datę powstania utworu.
Kim jest podmiot liryczny? Czy można utożsamić go z autorem wiersza?
Ajudah to góra. Gdzie się znajduje? Jaką ma wysokość?
Z jakim elementem biografii poety romantycznego związany jest ten wiersz?
Co autor zestawia z sercem poety?
Czym jest natchnienie dla artysty?
Czego symbolem jest bardon, czyli lutnia?
Adam Mickiewicz odwołuje się do toposu „exegi monumentum”. Skąd wywodzi się ten topos? Co oznacza?
