Wykonanie makiety: „Zagrodzie wiejskiej” z
wykorzystaniem darów jesieni oraz pudełek po zapałkach
1.Cele lekcji
a)Wiadomości Uczeń:•zna podstawowe zasady BHP na zajęciach technicznych,
•zna zasady konstruowania postaci zwierząt i budowli,
•zna zasady współpracy w zespole.
b)Umiejętności Uczeń:
•potrafi posługiwać się podstawowymi narzędziami na technice,
•potrafi umiejętnie wykorzystać przyniesione materiały,
•potrafi zgodnie współpracować w zespole,
•potrafi rozwiązywać zagadki.
2.Metoda i forma pracy
Pokaz, pogadanka, ćwiczenia, praca z całą klasą, praca indywidualna, praca grupowa.
3.Środki dydaktyczne
Naturalne materiały przyrodnicze: liście drzew, mech, porosty, gałązki krzewów, żołędzie, kasztany, szyszki, wycinanki, pudełka po zapałkach, wstążki, włóczka, piórka, wata, klej, nożyczki, plastelina, zagadki, styropian.
4.Przebieg lekcji
a)Faza przygotowawcza
Nauczyciel przeprowadza krótką pogadankę na temat jesieni i darów, jakie nam przynosi.
Uczniowie, którzy znają wierszyk lub piosenkę o jesieni, prezentują je przed całą klasą nagradzani brawami. Nauczyciel czyta kilka zagadek na temat jesieni, a uczniowie odgadują je (załącznik 1). Następnie prosi, aby uczniowie wyjęli materiały przyniesione na zajęcia i dzieli uczniów na zespoły po cztery osoby.
b)Faza realizacyjna
1.Nauczyciel przypomina zasady BHP na zajęciach techniki. Następnie podaje temat pracy, którym jest wiejska zagroda. Krótko omawia, jakie podstawowe elementy powinna zawierać makieta.
2.Uczniowie pracują w grupach. Ustalają między sobą, kto wykona jakie elementy makiety.
Następnie każdy pracuje nad swoimi elementami. Gotowe elementy układają na podstawie ze styropianu, pomalowanej na zielony kolor. Przylepiają trawkę wykonaną z kolorowego papieru. Z patyczków wykonują ogrodzenie.
c)Faza podsumowująca
Gotowe makiety uczniowie ustawiają na przygotowanych stolikach, tworzących wystawę.
Sprzątają dokładnie z ławeczek śmieci. Następnie wszyscy podchodzą do wystawy i
podziwiają wykonane prace. Oceniają nawzajem swoje prace i wybierają najciekawszą z nich.
Na zakończenie nauczyciel czyta wiersz Elżbiety Ostrowskiej pt.: „ Bajka o jesiennym szalu”
(załącznik 2) i krótko go omawia z uczniami.
5.Bibliografia
1.Kot W., Szedł czarodziej, cz. 2, Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1986.
2.Stec J., Zagadki dla najmłodszych, Kielecka Oficyna Wydawnicza PW „MAC” S.A., Kielce 1997.
6.Załączniki
a) Zagadki:
załącznik 1
Co to za pani w złocie, czerwieni, Sady maluje, lasy przemieni?
A gdy odejdzie gdzieś w obce kraje, śnieżna zawieja po niej nastaje.
(jesień)
Co jesienią z dębu spada?
Co ze smakiem dzik zajada?
(żołędzie)
Kiedy kolczasta łupinka pęknie,
W brązowej skórce jest mu najpiękniej.
(kasztan)
b) Wiersz: „Bajka o jesiennym szalu”:
załącznik 2.
Bajka o jesiennym szalu
Barwne liście wiatr gdzieś niesie.
Pod drzewami chodzi Jesień.
Chodzi jesień zadumana.
— Już mnie rosy ziębią z rana.
Wkrótce przyjdą chłody, deszcze, a tu szala nie mam jeszcze.
Wiem, co zrobię! — Zaraz Jesień nazbierała liści dziesięć
i z pomysłu swego rada szybko w rządek je układa.
Truś — zajączek — przysiadł w trawie.
Patrzył długo i ciekawie.
— Szal za krótki! — pisnął. — Szkoda!
Zaraz jeden listek dodam, bo wiem przecież doskonale, że są modne dłuższe szale.
Wiewióreczka stroszy kitkę.
— Po co kłaść tu liście brzydkie?
O! Ten mi się nie podoba, tamten zeschły — wyrzuć oba!
De teraz ci zostanie?...
Licz — ja biegnę na śniadanie!
Wśród drzew wścibski wiatr się schował, szybko liście porachował.
— Fiu!... Na szalik jest za mało!
Więcej, więcej by się zdało!
I wnet zawiał porywiście:
— Masz tu jeszcze cztery liście!
— Takie piękne! Takie duże!
Lecz trzy spadły mi w kałużę!
Jesień liczy je przez łzy — Jeden, dwa, trzy... odjąć trzy.
Na to żuczek: — Zbędne smutki.
Dla nas, żuczków, będą łódki!
Przyfrunęły dwa wróbelki, każdy przyniósł liść niewielki.
Już prezenty swoje kładą.
Jesień woła: — Co za radość!
I uśmiecha się złociście:
— Znów mam więcej o dwa liście!
Poznajecie tu borsuka?
Właśnie pilnie czegoś szuka.
Czego?... Psst, to tajemnica!
Chyłkiem wyjrzał już z ukrycia.
Chwycił jeden listek spory i z powrotem myk, do nory.
Leciał dzięcioł i niechcący aż trzy listki z drzewa strącił.
Jesień liczy: — Będzie... ile?
Oj, w rachunku wciąż się mylę.
Na liczydłach ktoś mi może w dodawaniu tym pomoże!
Głośno kracze mądry kruk:
— Ja bym też szal zrobić mógł.
Posłuchajcie mnie, kruczęta:
Jesień także niech pamięta:
liście trzeba, kra kra kra, poukładać w rządki dwa!
Przechodziły właśnie dzieci.
— Patrzcie! Liście na bukiecik!
Ten za duży, ten za mały... — długo w liściach przebierały.
Grześ trzy wybrał, jeden Ola i pobiegły do przedszkola.
Szedł na spacer lis Chytrusek.
— Jakąś psotę zrobić muszę.
Wiem!... Jesieni szal rozrzucę!
Szast, prast — kitą i już uciekł!
Lecą liście rozrzucone...
(Zacznij czytać pierwszą stronę.
Znowu — mimo lisiej psoty — weź się raźno do roboty.
A gdy będzie dość na dzisiaj, wtedy płotkiem zastaw lisa.)
7.Czas trwania lekcji
2 x 45 minut
8.Uwagi do scenariusza
brak
