8.Prezentacje programu PowerPoint

8. Prezentacje programu PowerPoint

8.1. Przeznaczenie programu PowerPoint

Program PowerPoint jest najpopularniejszym programem do tworzenia prezentacji multimedialnych. Typowa prezentacja składa się z kilkunastu lub kilkudziesięciu slajdów wyświetlanych podczas prelekcji przy pomocy specjalnego projektora.

Slajdy mogą zawierać napisy, tabele, wykresy, obiekty WordArt lub ClipArt, zdjęcia, filmy, a ich wyświetlaniu zwykle towarzyszą efekty dźwiękowe. Tempo pokazu może być sterowane przez prelegenta (np. przy pomocy klawiatury, myszy czy pilota na podczerwień) lub być z góry zaprogramowane. Ten drugi wariant, w połączeniu z możliwością dołączenia do pokazu podkładu dźwiękowego, umożliwia tworzenie całkowicie zautomatyzowanych pokazów wyświetlanych jak film, bez udziału jakiegokolwiek prelegenta. Zawartość slajdów może zmieniać się dynamicznie (np. można tak zaprogramować slajd, by zdjęcie rodziców płynnie ustąpiło miejsca zdjęciu ich dzieci). Pokazy programu PowerPoint można też przesyłać pocztą elektroniczną (w tym przypadku adresat przesyłki może bez trudu wyświetlić pokaz na swoim komputerze) lub zapisać jako serię powiązanych ze sobą stron HTML. W tym drugim wypadku otrzymamy prezentację internetową, którą możemy umieścić na swojej stronie WWW.

Typowymi użytkownikami programu PowerPoint są menedżerowie firm (prezentacje biznesowe), szkoleniowcy i prelegenci na wszelkiego rodzaju konferencjach i sympozjach.

Dużą zaletą programu jest jego pełne zintegrowanie z innymi programami pakietu MS Office. Oznacza to, że w naszych prezentacjach możemy bez trudu umieszczać wykresy wygenerowane w programie Excel czy znane już edytora Word obiekty WordArt i ClipArt. Oznacza to także, że nauka tego programu dla osób znających już obsługę Excela czy Worda nie stanowi specjalnego problemu, gdyż większość operacji w każdym z tych programów wykonuje się dokładnie tak samo.

8.2. Środowisko programu

Wygląd głównego okna tuż po uruchomieniu programu PowerPoint przedstawia Rysunek 8.1. Odnajdujemy na nim wiele znajomych elementów: pasek tytułu z przyciskami sterującymi programu, paski narzędzi, przyciski zmiany widoku, pasek stanu i okienko zadań Nowy plik.

Oczywiście przestrzeń robocza programu zawiera też zupełnie nowe elementy.

Należy do nich przede wszystkim obszar edycji slajdu, który zajmuje centrum

przestrzeni roboczej. Po jego lewej stronie znajduje się prostokątne okienko z kartami Konspekt i Slajdy. Ułatwiają one nawigację po długiej prezentacji.

Pierwsza z nich zawiera tytuły (i ewentualnie teksty niższego poziomu), a karta Slajdy – miniaturki kolejnych slajdów. Poniżej okna edycji slajdu znajduje się oko edycji notatek prelegenta. Można tu wpisać informacje, osobno dla każdego slajdu;

zawierające np. opis lub wskazówki co do sposobu prezentacji danego slajdu.

Twórcy programu dołożyli wszelkich starań, aby jego obsługa była możliwie jak najbardziej podobna do obsługi innych programów pakietu MS Office. Dlatego jeszcze przed pierwszym kontaktem z PowerPointem użytkownicy edytora Word posiadają już większość umiejętności związanych z formatowaniem tekstu (wytłuszczanie, pochylanie, zmiana kroju, koloru i wielkości czcionki), drukowaniem, tworzeniem rysunków, umieszczaniem zdjęć, korzystaniem ze schowka Windows, wyszukiwaniem i zamianą tekstu, korektą błędów ortograficznych i gramatycznych, cofaniem błędnych czynności edytorskich czy posługiwaniem się systemem pomocy programu. Wystarczy tylko przypomnieć sobie, w jaki sposób czynności te wykonuje się w programie Word czy Excel. W programie PowerPoint wykonuje się je dokładnie tak samo i przy pomocy tych samych metod – myszy, skrótów klawiaturowych, pozycji menu głównego, menu kontekstowych i pasków narzędzi. Dlatego niniejszy opis skoncentruję na elementach specyficznych dla programu PowerPoint.

8.3. Praca z gotowymi pokazami slajdów

Opis programu rozpocznę w pewnym sensie od końca, czyli od przedstawienia sposobów posługiwania się gotowym pokazem slajdów. Oczywiście najpierw musimy go wczytać, najlepiej jedną ze standardowych technik (por. Rozdz. 1.3).

Następnie możemy go uruchomić; czasami warto go też wydrukować (np. jeżeli zawiera materiały szkoleniowe).

menu

główne przyciski sterujące programu

paski narzędzi

Okienko zadań

„Nowy plik”

obszar edycji slajdu

przyci ski zmian

y widok

u

obszar edycji notatek do slajdu pasek

stanu pasek tytułu karta

„Slajd y”

karta

„Konspe kt”

Rysunek 8.1. Główne elementy okna programu PowerPoint.

8.3.1. Uruchamianie projekcji

Projekcję slajdów można rozpocząć na trzy sposoby:

 Przyciśnięcie klawisza F5.

 Kliknięcie symbolu na pasku przycisków zmiany widoku (por. Rys. 8.1).

 Wybranie z menu głównego pozycji Pokaz slajdówWyświetl pokaz.

Podczas wyświetlania prezentacji, program przechodzi w tzw. tryb pełnoekranowy (znikają wszystkie graficzne elementy sterujące programu, np. obramowanie okienka i przyciski , i , a slajdy wypełniają całą dostępną powierzchnię). W trakcie prezentacji można wykonać m.in. następujące czynności:

 Przejście do następnego slajdu: kliknięcie lewym klawiszem myszy, przyciśnięcie klawisza N, Spacja, Enter, PageDown,  lub .

 Powrót do poprzedniego slajdu: klawisze BackSpace, P,  lub .

 Zakończenie prezentacji: klawisz Esc.

 Zaczernienie i odsłonięcie slajdu: klawisz B (ang. ‘Black’ = ‘czarny’).

 Wyświetlenie menu kontekstowego: klikniecie prawym klawiszem myszy.

Lista ta obejmuje tylko operacje najbardziej użyteczne. Pełna lista czynności, które można wykonać w trakcie pokazu, zawiera kilkanaście pozycji i obejmuje m.in. tworzenie tymczasowych rysunków na slajdzie czy wyświetlanie okienka z notatkami. Dostęp do wszystkich tych funkcji zapewnia menu kontekstowe.

8.3.2. Drukowanie slajdów

Drukowanie slajdów proponuję zawsze rozpoczynać od wyświetlenia okna podglądu wydruku (Rys. 8.2). Liczne przyciski znajdujące się w jego górnej części dają dostęp do wszystkich opcji związanych z drukowaniem; jednocześnie podgląd wydruku daje nam dobre wyobrażenie o tym, co i jak faktycznie znajdzie się na papierze.

Drukowanie po jednym slajdzie na stronę to raczej wielka rozrzutność – typowy slajd składa się z prostych rysunków i króciutkich tekstów składanych bardzo dużą czcionką. Dobrze jest więc na jednej stronie umieszczać kilka zmniejszonych

następ na strona poprzedn ia strona

numer bieżąc

ej strony okno dialogowe

„Drukuj”

co i jak drukowa

ć?

powiększe nie podglądu

orienta cja papier

u

dodatko we opcje

zamknię cie okna

poprzed nia strona

następ na strona

Rysunek 8.2. Elementy sterujące okna podglądu wydruku.

slajdów – nie będzie to miało żadnego wpływu na czytelność wydruku, a pozwoli oszczędzić papier i drukarkę. W tym celu w polu Drukuj wybieramy rodzaj drukowanych materiałów (slajdy, materiały informacyjne lub strony notatek).

Materiały informacyjne to nic innego jak kilka slajdów umieszczonych na jednej stronie. Przy drukowaniu typowych materiałów szkoleniowych zalecam wybieranie opcji 9 slajdów na stronę przy poziomej orientacji papieru lub 6 slajdów na stronę przy orientacji pionowej. Ogólnie slajdy zaleca się drukować w orientacji poziomej.

Kolejną ważną cechą slajdów, którą warto mieć na uwadze podczas ich drukowania, jest to, że z reguły mają mnóstwo kolorowych elementów, a przede wszystkim kolorowe tło. Oznacza to, że wydruk typowego slajdu jest bardzo nieekonomiczny – zaczernieniu ulega praktycznie cała kartka, co szybko prowadzi do wyczerpania tonera lub atramentu w drukarce. Co więcej, wiele osób ma dostęp wyłącznie do drukarek czarno-białych, które kolory oddają jako odcienie szarości.

Może się zdarzyć, że czerwony tekst na niebieskim tle zostanie wydrukowany jako tekst szary na tak samo szarym tle, czyli będzie zupełnie niewidoczny! Poza tym wydruk slajdów korzystających z tła w ciemnym kolorze (np. granatowym) bardziej przypomina klepsydry niż materiały szkoleniowe. Aby poradzić sobie z tymi problemami, klikamy przycisk Opcje i w rozwijanym menu wybieramy

Kolory/Skala odcieni szarości. Następnie możemy wybrać zakres kolorów na wydruku: Kolor, Skala odcieni szarości lub Wyłącznie czarno białe (Rys. 8.3).

W menu Opcje dostępna jest także inna ważna funkcja – Nagłówki i stopka, która umożliwia zdefiniowanie zawartości nagłówka i stopki na każdej stronie wydruku. Mogą one zawierać m.in. numer bieżącej strony czy nazwę prezentacji.

Po ustaleniu wszystkich parametrów wydruku można przystąpić do właściwego drukowania. W tym celu w oknie podglądu wydruku klikamy przycisk Drukuj (lub w zwykłym trybie edycji slajdów przyciskamy Ctrl+P). Spowoduje to wyświetlenie rozszerzonego okna dialogowego Drukuj (Rys. 8.4). W jego górnej części znajdują się standardowe opcje drukowania (por. Rozdz. 4.11 i Rys. 4.22), natomiast w części dolnej – opcje charakterystyczne dla programu PowerPoint. W zasadzie pokrywają się one z opcjami dostępnymi w oknie podglądu wydruku, aczkolwiek brakuje tu kilku ważnych funkcji, np. zmiany orientacji papieru.

Rysunek 8.3. Menu „Opcje” okna podglądu wydruku.

8.4. Zmiana widoku slajdów

Naszym kolejnym celem będzie samodzielne zaprojektowanie pokazu slajdów.

Jednak zanim przystąpimy do tej pracy, powinniśmy zapoznać się z pewnymi charakterystycznymi elementami okien programu PowerPoint.

8.4.1. Trzy typy widoków

Przede wszystkim należy mieć świadomość, że PowerPoint oferuje pracę w trzech typach widoku prezentacji: Normalny, Pokaz slajdów i Sortowanie slajdów. Pierwszy z nich służy do edycji slajdów i zostanie szczegółowo omówiony poniżej.

Drugi widok został już omówiony w rozdziale 8.3.1. Z kolei w widoku Sortowanie slajdów program wyświetla miniaturki slajdów – ich ilość można ustalać poprzez zmianę powiększenia widoku (Rys. 8.5). Widok ten bardzo ułatwia dokonywanie zmian w uporządkowaniu slajdów – w tym celu wystarczy dany slajd zaznaczyć myszką i przeciągnąć go w upatrzone miejsce. W ten sam sposób można też przenosić całe grupy slajdów (do zaznaczania kilku slajdów przydają się klawisze Shift i Ctrl). Jeżeli podczas ruchu myszki wciśniemy klawisz Ctrl, zaznaczony slajd

Standardow a zawartość okna

„Drukowanie

”

Opcje specyficzne dla programu PowerPoint

Rysunek 8.4. Okno dialogowe „Drukowanie”.

Rysunek 8.5. Widok sortowania zawiera ciąg miniaturek slajdów.

Tu można zdefiniować wielkość miniaturek

Tu włącza się widok sortowania

slajdów

(lub grupa slajdów) ulegnie skopiowaniu. Slajdy możemy też zaznaczać kursorem klawiatury (z przyciśniętym klawiszem Shift) i kopiować lub przenosić poprzez schowek Windows. Do złudzenia przypomina to techniki zaznaczania, przenoszenia lub kopiowania tekstu w edytorze Word (por. Rozdz. 1.9). Zastosowanie widoku sortowania do definiowania przejść między slajdami będzie omówione w rozdziale 9.8.

Do przełączania widoków służą opcje menu głównego (pozycja Widok) lub trzy przyciski w lewym dolnym rogu okna (por. Rys. 8.1):

 – widok normalny

 – widok sortowania

 – pokaz slajdów

8.4.2. Siatka i prowadnice

W widoku normalnym mamy możliwość włączenia lub wyłączenia dwóch funkcji niezwykle użytecznych przy precyzyjnym umieszczaniu rysunków lub tekstów na slajdzie. Są to siatka i prowadnice (Rys. 8.6). Ich omówienie rozpocznę od prowadnic, czyli dwóch linii, jednej poziomej i jednej pionowej, które mogą być wyświetlane na ekranie podczas tworzenia slajdu. Jeśli na slajdzie umieścimy jakiś obiekt graficzny, np. wykres lub zdjęcie, i zaczniemy go przemieszczać myszką w okolicach prowadnic, spostrzeżemy, że na chwilę zatrzymują one ruch obiektu, niejako przyklejając go do siebie. I właśnie o to chodzi! Dzięki temu „przyklejaniu”

mamy możliwość bardzo dokładnego definiowania pozycji obiektów na slajdzie.

Podobną funkcję pełni siatka, która składa się z kilkudziesięciu linii pionowych i poziomych wypełniających w regularny sposób obszar slajdu. One również mają właściwość „przyklejanie” do siebie obiektów graficznych.

Do zarządzania właściwościami siatki i prowadnic służy okno dialogowe Siatka i prowadnice (Rys. 8.7), które można wyświetlić, wybierając w menu głównym opcję WidokSiatka i prowadnice. W oknie tym znajdują się następujące pola wyboru:

Rysunek 8.6. Widok siatki (po lewej) i prowadnic (po prawej).

Przycisk służy do szybkiego włączania lub wyłączania wyświetlania siatki

 Przyciągaj obiekty do siatki. Zaznaczenie tego pola włącza działanie siatki.

 Przyciągaj obiekty do innych obiektów. Zaznaczenie tego pola powoduje włączenie przyciągania przez inne obiekty.

 Odstępy. Pole to służy do definiowania odstępów między sąsiednimi liniami siatki.

 Wyświetl siatkę na ekranie. Zaznaczenie tego pola włącza wyświetlanie siatki na ekranie (tylko podczas edycji slajdu). Szybszą metodą włączania widoku siatki jest kliknięcie przycisku na pasku narzędzi Standardowy. Jeżeli siatka jest bardzo gęsta, program wyświetli tylko niektóre spośród jej linii.

 Wyświetl prowadnice rysowania na ekranie. Pole to służy do włączania lub wyłączania wyświetlania (i działania) prowadnic.

Położenie prowadnic można zmieniać przy pomocy myszki (metodą „chwyć i przeciągnij”), natomiast jedyną metodą zmiany położenia linii siatki jest zmiana odstępów w oknie dialogowym Siatka i prowadnice. Prowadnice działają tylko wtedy, gdy są wyświetlane na slajdzie, natomiast siatka funkcjonuje niezależnie od tego, czy jest wyświetlana. Standardowo siatka jest włączona, acz nie jest wyświetlana. Właśnie dlatego wszelkie zmiany położenia lub wielkości obiektu przy pomocy myszki lub klawiatury mają w programie PowerPoint charakter „skokowy”

– obiekty lub ich krawędzie przemieszczają się pomiędzy kolejnymi liniami niewidocznej siatki. Działanie siatki można na chwilę wyłączyć, jeśli podczas ruchu myszą przyciśnie się klawisz Alt.

8.5. Tworzenie prostej prezentacji

Spójrzmy jeszcze raz na Rys. 8.1 i uwidocznione na nim okienko zadań Nowy plik prezentacji. W sekcji Nowy mamy do wyboru trzy opcje: Pusta prezentacja, Z szablonu projektu i Z kreatora zawartości. Zdecydowanie odradzam używanie kreatora zawartości, natomiast dla początkujących godne polecenia jest użycie szablonu projektu. Po wybraniu opcji Z szablonu projektu, na ekranie zostanie wyświetlone nowe okienko zadań – Projekt slajdu (Rys. 8.8). Tak naprawdę występuje ono w trzech postaciach: jako okno Szablony projektów, Schematy kolorów i Schematy animacji. Konkretną postać okienka wybieramy w jego górnej części, która jest zawsze taka sama (por. Rys. 8.8).

Rysunek 8.7. Okno dialogowe „Siatka i prowadnice”.

Krok 1: wybór szablonu projektu i schematu kolorów prezentacji

Rozpoczynamy od wybrania okienka Szablony projektów i wybrania w nim ogólnego wyglądu slajdów. Powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na ewentualne ozdobniki i ich położenie na slajdzie oraz rodzaj zastosowanej czcionki. Nie musimy natomiast zbytnio przejmować się kolorami, gdyż te można łatwo zmienić w okienku Schematy kolorów (Rys. 8.8 w środku). Odradzałbym jednak, by już na wstępnym etapie projektowania slajdu wykonywać jakiekolwiek czynności w oknie Schematy animacji. Zawsze będziemy mogli wrócić tu później, po ustaleniu zawartości całej prezentacji; okno to będzie szczegółowo omówione w rozdziale 9.8.2.

Celem wyboru szablonu projektu i schematu kolorów jest ustalenie eleganckiego, jednolitego wyglądu poszczególnych slajdów. Ustawienia te nie muszą być ostateczne – okienka Szablony projektów i Schematy kolorów można bowiem otwierać na dowolnym etapie projektowania prezentacji.

Krok 2: zaprojektowanie slajdu tytułowego

Zazwyczaj po wstępnym wyborze szablonu slajdów przystępuję do zaprojektowania pierwszego slajdu prezentacji. Spójrzmy jeszcze raz na Rys. 8.1. Jak widać, na początku program wyświetla dwa prostokątne obszary, w których należy wpisać tytuł i podtytuł prezentacji. Ja najczęściej w polu przeznaczonym na podtytuł umieszczam swoje imię i nazwisko, o pod nimi miejsce i rok prezentacji (np.

„Wrocław 2005”) . Na stronie tytułowej można umieszczać jeszcze inne napisy lub rysunki – szczegóły opis tych czynności zostanie opisany w rozdziale 9.

Podczas tworzenia slajdu przydadzą się umiejętności, które nabyliśmy podczas nauki posługiwania się edytorem Word. I tak:

 Wszelkie błędne czynności edytorskie można cofać kombinacją Ctrl+Z.

 Większość podstawowych zadań związanych z formatowaniem tekstu można wykonać przy pomocy przycisków na pasku narzędziowym Formatowanie lub poprzez okno dialogowe Czcionka (FormatCzcionka).

Rysunek 8.8. Trzy wcielenia okienka zadań „Projekt slajdu”.

(1) „Szablony projektów”; (2) „Schematy kolorów”; (3) „Schematy animacji”.

1 2 3

 PowerPoint korzysta z tych samych słowników ortograficznych co Word.

Dokładnie w ten sam sposób podkreśla słowa, których nie ma w słowniku. I dokładnie w ten sam sposób można w programie PowerPoint poprawić błędne słowo lub dodać nowe słowo do słownika (prawym klawiszem myszki).

 Tekst lub obiekty graficzne można kopiować na slajdy przy pomocy schowka Windows (Ctrl+C, Ctrl+V).

 PowerPoint posiada przycisk malarza formatów ( ), przy pomocy którego można kopiować format tekstu między slajdami (por. Rozdz. 2.8).

 Pola tekstowe i ramki obiektów graficznych można swobodnie przemieszczać po powierzchni slajdu (myszką lub klawiaturą); na ich brzegach program wyświetla kwadraciki umożliwiające zmianę szerokości, wysokości lub proporcji tych obiektów.

 Właściwości każdego obiektu można modyfikować przy pomocy opcji menu kontekstowego (zaznaczamy obiekt myszką i klikamy prawym klawiszem myszki).

 Do dokładnego ułożenia obiektów na slajdzie można użyć opisanych w punkcie 8.4.2 prowadnic i siatki.

Można by przypuszczać, że po wprowadzeniu tekstu i – ewentualnie – elementów graficznych strona tytułowa jest już gotowa. Otóż najczęściej wcale tak nie jest. Po zaprojektowaniu strony tytułowej okazuje się zazwyczaj, że wybrane przez nas w kroku 1 szablon projektu i schemat kolorów są niewłaściwe (ozdobniki mogą być zbyt krzykliwe lub mieć barwy zlewające się z kolorami tekstu). Zanim zdecydujemy się na ewentualną korektę tych ustawień, dobrze jest jednak wykonać kolejny krok – zaprojektować pierwszy slajd.

Krok 3: dodanie i zaprojektowanie nowego slajdu

Na razie nasza prezentacja składa się wyłącznie ze slajdu tytułowego. To trochę za mało. Aby dodać pierwszy slajd z treścią pokazu (czyli drugi slajd prezentacji), należy nacisnąć Ctrl+M lub wybrać z menu głównego opcję WstawNowy slajd. Inna metoda polega na kliknięciu prawym klawiszem myszki slajdu lub obszaru między dwoma slajdami na karcie Slajdy (Rys. 8.1) i wybraniu z menu kontekstowego opcji Nowy slajd. Ogólnie rzecz biorąc każda z tych metod powoduje utworzenie nowego slajdu tuż za slajdem aktualnie oglądanym w oknie edycji.

Bezpośrednio po dodaniu nowego slajdu do prezentacji, w obszarze okienka zadań pojawia się okno Układ slajdu (Rys. 8.9). Służy ono do wyboru jednego z kilkudziesięciu standardowych układów slajdu, czyli definicji rozmieszczenia tekstu, rysunków, tabel itp.

Dostępne układy dzielą się na cztery kategorie:

 układy tekstu – zawierają wyłącznie pola tekstowe;

 układy zawartości – zawierają wyłącznie ramki na zdjęcia, wykresy, obiekty ClipArt itp. W ramkach tych pojawia się specjalne okienko z 6 przyciskami służącymi do wstawiania obiektów określonego typu (Rys. 8.10);

 układy tekstu i zawartości – zawierają pola tekstowe i ramki na obiekty graficzne;

 inne układy – np. tytuł, film, i ramka z tekstem.

Należy mieć świadomość, że nie ma obowiązku korzystania z gotowych szablonów układu slajdu. Zawsze można wybrać szablon Pusty, a następnie ręcznie umieścić na slajdzie pola tekstowe i obrazy. Zawsze można też zmodyfikować położenie lub rozmiar pól wygenerowanych z szablonu lub nawet dodać nowe pola.

Gotowe szablony mają jednak pewną nieoceniona zaletę – umożliwiają nadanie całej prezentacji eleganckiego, jednolitego wyglądu (np. tytuły wszystkich slajdów będą złożone dokładnie w tym samym miejscu i tą samą czcionką).

Po wybraniu układu slajdu wypełniamy go treścią i przechodzimy do kroku 4.

Krok 4: sprawdzenie projektu i schematu kolorów prezentacji

Gdy mamy już zdefiniowane 2 pierwsze slajdy, powinniśmy zastanowić się, czy wybór szablonu slajdu i schematu kolorów dokonany w kroku 1 jest rzeczywiście prawidłowy. Jeżeli nie – możemy wyświetlić okno zadań Projekt slajdu i ponownie zdefiniować te dwa ustawienia. Z jednej strony ostatecznego wyboru powinno się

Rysunek 8.9. Okienko zadań „Układ slajdu”.

Wstaw tabelę Wstaw wykres

Wstaw obraz

Wstaw ClipArt Wstaw

filmWstaw diagram lub schemat organizacyjny

Rysunek 8.10. Okienko ułatwiające umieszczanie na slajdzie różnych obiektów graficznych.

dokonać jak najwcześniej (bo może się to wiązać z koniecznością dokonania wielu zmian w istniejących slajdach), z drugiej zaś strony dobrze jest dokonać tego wyboru w sytuacji, gdy znamy już układ treści kilku slajdów i możemy ocenić, czy pasuje on do wybranych ustawień szablonu slajdu i kolorów.

Krok 5: utworzenie pozostałych slajdów pokazu

Teraz już z górki. Po prostu powtarzamy krok 3 tak długo, aż powstaną wszystkie slajdy prezentacji. Podczas pracy z długimi prezentacjami może zajść potrzeba kopiowania, przemieszczania lub usuwania pewnych slajdów. Najłatwiej (i najbezpieczniej) czynności te przeprowadza się po przejściu do opisanego w punkcie 8.4.1 widok sortowania. Aby slajd usunąć, wystarczy go w tym widoku zaznaczyć myszką i przycisnąć klawisz Delete. Kopiowanie i przesuwanie zostało już opisane w punkcie 8.4.1. Od siebie dodam, że sam do kopiowania, przesuwania lub usuwania slajdów najchętniej wykorzystuję zakładkę Slajdy (Rys. 8.1) i jej menu kontekstowe.

8.6. Ćwiczenia

1.

─ Na slajdzie tytułowym wpisz tytuł „MS Office”. Jako podtytuł wpisz swoje nazwisko i – w osobnym wierszu – miejsce i datę (np. „Wrocław, czerwiec 2005”).

─ Utwórz kolejny slajd (Ctrl+M). W polu tytuł wpisz „Składniki pakietu MS Office”. Jako tekst slajdu wpisz (w podpunktach):

 Word

 Excel

 PowerPoint

 Access

─ Utwórz kolejny slajd (Ctrl+M). Wybierz układ slajdu Tylko tytuł. Jako tytuł wpisz „Word 2002”.

─ Otwórz edytor Word, ustal jego rozmiary tak, by zajmował ok. ½ szerokości i wysokości ekranu, przyciśnij Alt+PrintScreen. Powoduje to skopiowanie obrazu okna do schowka Windows

─ Zamknij edytor Word i wróć do programu PowerPoint. Przyciśnij Ctrl+V. Na slajdzie powinien pojawić się obraz okienka edytora Word.

─ Slajd uzupełnij kilkoma strzałkami wskazującymi najważniejsze elementy okna edytora Word (np. obszar roboczy, menu, paski narzędzi, suwaki, pasek stanu).

─ Obok strzałek umieść pola tekstowe ( ) opisujące elementy wskazywane przez strzałki.

─ Otwórz okienko zadań Projekt slajdu i poeksperymentuj z różnymi schematami (okienko to najłatwiej otworzyć z menu kontekstowego slajdu).

Wybierz ten, który Ci najbardziej odpowiada. Zwróć uwagę na inny wygląd slajdu tytułowego i pozostałych slajdów.

─ W okienku zadań Projekt slajdu kliknij opcje Schemat kolorów i poeksperymentuj z jego możliwościami.

─ Poeksperymentuj z różnymi kolorami napisów na ostatnim slajdzie (w polach tekstowych) i ich tłem.

─ Poeksperymentuj z różnymi kolorami i rodzajami linii w strzałkach użytych na ostatnim slajdzie.

─ Spróbuj zmienić położenie kilku obiektów (strzałek, pól tekstowych lub obrazu okna edytora Word) na slajdzie przy pomocy klawiatury (klawisze kursorów) i myszki.

─ Spróbuj precyzyjnie zmienić położenie kilku obiektów na slajdzie przy pomocy klawiatury (klawisze kursorów z przyciśniętym klawiszem Ctrl) i myszki (z przyciśniętym klawiszem Alt).

─ Przejdź do widoku sortowania. Przesuń slajd nr 3 przed slajd nr 2. Cofnij tę czynność kombinacją Ctrl+Z.

─ Zapisz swój pokaz na dysku twardym komputera

─ Obejrzyj swój pokaz slajdów (F5).

─  Prześlij swój pokaz pocztą elektroniczną przyjacielowi lub przyjaciółce.

─  W swoim pokazie wróć do widoku normalnego. Dodaj kolejny slajd (Ctrl+M).

─  Na tym nowym slajdzie wybierz układ Tytuł i tekst dwukolumnowy.

─  Jako tytuł wpisz Zalety programu Word. Następnie w obu kolumnach tekstu wpisz w punktach te cechy edytora Word, które uważasz za najbardziej przydatne.

─  Dodaj kolejny slajd Wady programu Word i uzupełnij jego treść według własnego uznania.