Dziennik Urzędowy. Informacje i zawiadomienia

(1)

PL

C 319

Informacje i zawiadomienia

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

Rocznik 62 23 września 2019

Wydanie polskie

Spis treści

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2019/C 319/01 Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . . . . 1

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

2019/C 319/02 Sprawa C-40/17: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf — Niemcy) — Fashion ID GmbH &

Co.KG/Verbraucherzentrale NRW eV (Odesłanie prejudycjalne — Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych — Dyrektywa 95/46/WE — Artykuł 2 lit. d) — Pojęcie „administratora danych” — Operator witryny internetowej, który umieścił w niej wtyczkę społecznościową umożliwiającą ujawnianie dostawcy tej wtyczki danych osobowych osoby odwiedzającej witrynę — Artykuł 7 lit. f) — Legalność przetwarzania danych — Uwzględnienie interesu operatora witryny internetowej lub interesu dostawcy wtyczki społecznościowej — Artykuł 2 lit. h) i art. 7 lit. a) — Zgoda osoby, której dane dotyczą — Artykuł 10 — Przekazywanie informacji osobie, której dane dotyczą — Uregulowanie krajowe zezwalające stowarzyszeniom ochrony interesów konsumentów na występowanie przed sądem) . . . 2

(2)

Beter Leefmilieu Vlaanderen ASBL/Conseil des ministres (Odesłanie prejudycjalne — Środowisko naturalne — Konwencja z Espoo — Konwencja z Aarhus — Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory — Dyrektywa 92/43/EWG — Artykuł 6 ust. 3 — Pojęcie „przedsięwzięcia” — Ocena skutków wywieranych na dany teren — Artykuł 6 ust. 4 — Pojęcie „powodów o charakterze zasadniczym wynikających z nadrzędnego interesu publicznego” — Ochrona dzikiego ptactwa — Dyrektywa 2009/147/WE — Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne — Dyrektywa 2011/92/UE — Artykuł 1 ust. 2 lit. a) — Pojęcie „przedsięwzięcia” — Artykuł 2 ust. 1 — Artykuł 4 ust. 1 — Ocena oddziaływania na środowisko — Artykuł 2 ust. 4 — Wyłączenie z przeprowadzenia oceny — Stopniowe zamykanie elektrowni jądrowych — Ustawodawstwo krajowe przewidujące z jednej strony wznowienie na okres niemal dziesięciu lat przemysłowej produkcji energii elektrycznej w zamkniętej elektrowni jądrowej, którego skutkiem jest przesunięcie o dziesięć lat pierwotnie wyznaczonej przez ustawodawcę krajowego daty jej wyłączenia i zakończenia przez nią działalności, a z drugiej strony przesunięcie, również o dziesięć lat, pierwotnie przewidzianego przez tego ustawodawcę terminu wyłączenia i zakończenia przemysłowej produkcji energii elektrycznej w działającej elektrowni jądrowej — Brak oceny oddziaływania na środowisko) . . . 3

2019/C 319/04 Sprawa C-469/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — - Niemcy) — Funke Medien NRW GmbH/Bundesrepublik Deutschland (Odesłanie prejudycjalne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Społeczeństwo informacyjne — Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych — Artykuł 2 lit. a) — Prawo do zwielokrotniania — Artykuł 3 ust. 1 — Publiczne udostępnianie — Artykuł 5 ust. 2 i 3 — Wyjątki i ograniczenia — Zakres — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej) . . . 5

2019/C 319/05 Sprawa C-476/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Pelham GmbH, Moses Pelham, Martin Haas/Ralf Hütter, Florian Schneider-Esleben (Odesłanie prejudycjalne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Społeczeństwo informacyjne — Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych — Próbkowanie (sampling) — Artykuł 2 lit. c) — Producenci fonogramów — Prawo do zwielokrotniania — Zwielokrotnianie „częściowe” — Artykuł 5 ust. 2 i 3 — Wyjątki i ograniczenia — Zakres — Artykuł 5 ust. 3 lit. d) — Cytowanie — Dyrektywa 2006/115/WE — Artykuł 9 ust. 1 lit. b) — Prawo do rozpowszechniania — Prawa podstawowe — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 13 — Wolność sztuki) . . . 6

2019/C 319/06 Sprawa C-516/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Spiegel Online GmbH/Volker Beck (Odesłanie prejudycjalne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Społeczeństwo informacyjne

— Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych — Artykuł 5 ust. 3 — Wyjątki i ograniczenia — Zakres — Artykuł 5 ust. 3 lit. c) i d) — Sprawozdania z aktualnych wydarzeń — Cytowanie — Zastosowanie hiperlinków — Zgodne z prawem podanie do publicznej wiadomości — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 11 — Wolność wypowiedzi i informacji) . . . 7

2019/C 319/07 Sprawa C-556/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság — Węgry) — Alekszij Torubarov/Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal (Odesłanie prejudycjalne — Wspólna polityka w dziedzinie azylu i ochrony uzupełniającej — Wspólne procedury udzielania ochrony międzynarodowej — Dyrektywa 2013/32/UE — Artykuł 46 ust. 3 — Pełne rozpatrzenie ex nunc — Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej — Prawo do skutecznego środka prawnego — Zakres uprawnień sądu pierwszej instancji — Brak uprawnień o charakterze reformatoryjnym — Odmowa podporządkowania się orzeczeniu sądu przez właściwy organ administracyjny lub właściwy organ quasi-sądowy) . . . 8

2019/C 319/08 Sprawa C-589/17: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluña — Hiszpania) — Prenatal S.A./Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC) (Odesłanie prejudycjalne — Przywóz odzieży zgłoszonej niezgodnie z prawdą jako odzież pochodząca z Jamajki — Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych — Wniosek o umorzenie należności celnych — Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 — Wspólnotowy kodeks celny — Artykuł 220 ust. 2 lit. b) i art. 239 — Decyzja Komisji Europejskiej o odrzuceniu wniosku w szczególnym przypadku — Ważność) . . . 9

(3)

Magyarországi Fióktelepe/Fővárosi Törvényszék (Odesłanie prejudycjalne — Zamówienia publiczne — Procedury odwoławcze — Dyrektywa 89/665/EWG — Dyrektywa 92/13/EWG — Prawo do skutecznej ochrony sądowej — Zasady skuteczności i równoważności — Skarga o rewizję orzeczeń sądowych naruszających prawo Unii — Odpowiedzialność państw członkowskich w przypadku naruszenia prawa Unii przez sądy krajowe — Ocena objętej odszkodowaniem szkody) . . . 10

2019/C 319/10 Sprawa C-654/17 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Bayerische Motoren Werke AG/Komisja Europejska, Freistaat Sachsen (Odwołanie — Pomoc państwa — Regionalna pomoc inwestycyjna — Pomoc dla dużych projektów inwestycyjnych — Pomoc w części niezgodna z rynkiem wewnętrznym — Artykuł 107 ust. 3 TFUE — Konieczność pomocy — Artykuł 108 ust. 3 TFUE — Rozporządzenie (WE) nr 800/2008 — Pomoc przekraczająca próg indywidualnego zgłoszenia — Zgłoszenie — Zakres wyłączenia grupowego — Odwołanie wzajemne — Dopuszczenie interwencji przed Sądem Unii Europejskiej — Dopuszczalność) . . . 11

2019/C 319/11 Sprawa C-659/17: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione — Włochy) — Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)/Azienda Napoletana Mobilità SpA (Odesłanie prejudycjalne — Pomoc państwa — Pomoc w zakresie zatrudnienia — Zwolnienie ze składek na ubezpieczenie społeczne związanych z umowami o szkolenie i pracę — Decyzja 2000/128/WE — Systemy pomocy przyznanej przez Włochy w zakresie działań wspierających zatrudnienie — Pomoc w części niezgodna z rynkiem wewnętrznym — Zastosowanie decyzji 2000/128/WE względem przedsiębiorstwa świadczącego na zasadzie wyłączności usługi lokalnego transportu publicznego bezpośrednio powierzone mu przez gminę — Artykuł 107 ust. 1 TFUE — Pojęcie „zakłócenia konkurencji” — Pojęcie „wpływu na wymianę handlową” między państwami członkowskimi) . . . 12

2019/C 319/12 Sprawa C-680/17: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Utrecht — Niderlandy) — Sumanan Vethanayagam, Sobitha Sumanan, Kamalaranee Vethanayagam/Minister van Buitenlandse Zaken (Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Wspólnotowy kodeks wizowy — Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 — Artykuł 5 — Państwo członkowskie właściwe do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy i podjęcia decyzji w jego sprawie — Artykuł 8 — Porozumienie o reprezentacji — Artykuł 32 ust. 3

— Odwołanie od decyzji o odmowie wydania wizy — Państwo członkowskie właściwe do orzekania w przedmiocie odwołania w przypadku zawarcia porozumienia o reprezentacji — Uprawnieni do wniesienia odwołania) . . . 13

2019/C 319/13 Sprawa C-38/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Bari — Włochy) — postępowanie karne przeciwko Massimowi Gambinowi, Shpetimowi Hyce (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych — Dyrektywa 2012/29/UE — Normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw

— Artykuły 16 i 18 — Przesłuchanie ofiary przez sąd karny pierwszej instancji — Zmiana składu orzekającego — Ponowne przesłuchanie ofiary na wniosek jednej ze stron postępowania — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuły 47 i 48 — Prawo do rzetelnego procesu i prawo do obrony — Zasada bezpośredniości — Zakres — Prawo ofiary do ochrony w trakcie postępowania karnego) . . . 14

2019/C 319/14 Sprawa C-124/18 P: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Red Bull GmbH/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Marques, Optimum Mark sp. z o.o. (Odwołanie — Znak towarowy Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 4 i art. 7 ust. 1 lit. a) — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Kombinacja dwóch kolorów jako takich — Brak dokładnych dyspozycji dotyczących określonego z góry i stałego sposobu połączenia kolorów) . . . 14

2019/C 319/15 Sprawa C-209/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Komisja Europejska/Republika Austrii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie dyrektywy 2006/123/WE i art. 49 i 56 TFUE — Ograniczenia i wymogi dotyczące położenia siedziby, formy prawnej, własności udziałów i działalności wielodyscyplinarnej w odniesieniu do spółek inżynierów budownictwa, rzeczników patentowych i lekarzy weterynarii) . . . 15

(4)

przeciwko/Blue Air — Airline Management Solutions Srl (Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 — Transport lotniczy — Odmowa przyjęcia na pokład — Pojęcia „odszkodowania” i „dalszego odszkodowania” — Rodzaj szkody podlegającej naprawieniu — Szkoda majątkowa i krzywda — Odliczenie — Dalsze odszkodowanie — Pomoc — Informacje dostarczone pasażerom). . . 16

2019/C 319/17 Sprawa C-359/18 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Europejska Agencja Leków/Shire Pharmaceuticals Ireland Ltd, Komisja Europejska (Odwołanie — Rozporządzenie (WE) nr 141/2000 — Sieroce produkty lecznicze — Artykuł 5 — Wniosek o oznaczenie produktu leczniczego jako „sierocy produkt leczniczy” — Zatwierdzenie — Istnienie uprzedniego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dla tego samego produktu leczniczego) . . . 17

2019/C 319/18 Sprawa C-388/18: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Finanzamt A/B (Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Dyrektywa 2006/112/WE — Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) — Artykuł 288 akapit pierwszy pkt 1 i art. 315 — Procedura szczególna dla małych przedsiębiorstw — Procedura szczególna dla podatników pośredników — Podatnik pośrednik objęty procedurą marży — Roczny obrót decydujący o zastosowaniu procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw — Marża lub pobrane kwoty). . . 17

2019/C 319/19 Sprawa C-436/18 P: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Shanxi Taigang Stainless Steel Co.

Ltd/Komisja Europejska, Eurofer, Association Européenne de l'Acier, ASBL (Odwołanie — Dumping — Nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz niektórych produktów pochodzących z Chin — Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/1429 — Rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 — Artykuł 2 ust. 7 lit. a) — Wartość normalna — Ustalenie na podstawie ceny w państwie trzecim o gospodarce rynkowej — Wybór odpowiedniego państwa trzeciego — Państwo trzecie o gospodarce rynkowej będące przedmiotem tego samego dochodzenia — Dostosowania) . . . 18

2019/C 319/20 Sprawa C-451/18: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Győri Ítélőtábla — Węgry) — Tibor-Trans Fuvarozó és Kereskedelmi Kft./DAF TRUCKS N.V. (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 — Jurysdykcja szczególna — Artykuł 7 pkt 2 — Postępowanie, którego przedmiotem jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego — Miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę — Miejsce, w którym szkoda się urzeczywistniła — Żądanie naprawienia szkody spowodowanej przez porozumienie uznane za niezgodne z art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym) . . . 19

2019/C 319/21 Sprawa C-481/18: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Komisja Europejska/Republika Włoska (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 2012/39/UE — Wymogi techniczne dotyczące badania tkanek i komórek ludzkich — Niepowiadomienie lub brak transpozycji w wyznaczonym terminie) . . . 19

2019/C 319/22 Sprawa C-438/18: Postanowienie Trybunału ósma izba) z dnia 15 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD) — Portugalia) — Galeria Parque Nascente-Exploração de Espaços Comerciais SA/Autoridade Tributária e Aduaneira (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Wspólny system podatkowy mający zastosowanie do połączeń, podziałów, częściowych podziałów, wniesienia aktywów i wymiany akcji pomiędzy spółkami różnych państw członkowskich — Dyrektywa 90/434/EWG — Artykuły 4 i 11

— Dyrektywa 2009/133/WE — Artykuły 4 i 15 — Tak zwane połączenie „odwrotne” — System podatkowy prowadzący do tego, że w przypadku tak zwanego połączenia odwrotnego koszty poniesione przez spółkę dominującą związane z pożyczką zaciągniętą przez nią w celu zakupu akcji przejmującej spółki zależnej, które podlegają odliczeniu po stronie owej spółki dominującej, nie są uznawane za podlegające odliczeniu po stronie owej spółki zależnej). . . 20

2019/C 319/23 Sprawa C-530/18: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 10 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Ilfov — Rumunia) — EP/FO (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Jurysdykcja w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej — Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 — Artykuł 15 — Przekazanie sprawy sądowi innego państwa członkowskiego, lepiej umiejscowionemu dla jej osądzenia — Wyjątek od zasady jurysdykcji ogólnej sądu miejsca zwykłego pobytu dziecka — Szczególny związek z innym państwem członkowskim — Kryteria pozwalające na ustalenie sądu lepiej umiejscowionego dla osądzenia sprawy

— Istnienie różnych norm prawnych — Dobro dziecka) . . . 21

(5)

e Higiene de la Comunidad de Madrid y Sindicato de Sanidad de Madrid de la CGT/Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid . . . 22

2019/C 319/25 Sprawa C-150/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Koszalinie (Polska) w dniu 21 lutego 2019 r. — V.C. Sp. z o.o. przeciwko P.K. . . 23

2019/C 319/26 Sprawa C-396/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 13 marca 2019 r. w sprawie T-730/16, Espírito Santo Financial Group/EBC, wniesione w dniu 22 maja 2019 r. przez Europejski Bank Centralny . . . 24

2019/C 319/27 Sprawa C-506/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 8 maja 2019 r. w sprawie T-434/15, Islamic Republic of Iran Shipping Lines i in./Rada., wniesione w dniu 2 lipca 2019 r. przez Islamic Republic of Iran Shipping Lines; Hafize Darya Shipping Lines (HDSL); Safiran Payam Darya Shipping Lines (SAPID); Khazar Sea Shipping Lines Co.; Rahbaran Omid Darya Ship Management Co.; Irinvestship Ltd i IRISL Europe GmbH . . . 25

2019/C 319/28 Sprawa C-511/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Areios Pagos (Grecja) w dniu 4 lipca 2019 r. — AB v Olympiako Athlitiko Kentro Athinon — Spyros Louis . . . 26

2019/C 319/29 Sprawa C-594/19 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 17 maja 2019 r. w sprawie T-764/15, Deutsche Lufthansa AG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 2 sierpnia 2019 r. przez Deutsche Lufthansa AG . . . 28

Sąd

2019/C 319/30 Sprawa T-516/19: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2019 r. — VDV eTicket Service/Komisja i INEA . . . 29

2019/C 319/31 Sprawa T-545/19: Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2019 r. — Global Steel Wire i in./Komisja . . . 30

2019/C 319/32 Sprawa T-554/19: Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2019 r. — Hiszpania/Komisja. . . 31

2019/C 319/33 Sprawa T-558/19: Skarga wniesiona w dniu 13 sierpnia 2019 r. — Luz Saúde/EUIPO — Clínica La Luz (HOSPITAL DA LUZ LEARNING HEALTH TRAINING, RESEARCH & INNOVATION CENTER . . . 32

(6)

(7)

IV

(Informacje)

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ

Ostatnie publik-

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2019/C 319/01) Ostatnia publikacja

Dz.U. C 312 z 16.9.2019 Wcześniejsze publikacje Dz.U. C 305 z 9.9.2019 Dz.U. C 295 z 2.9.2019 Dz.U. C 288 z 26.8.2019 Dz.U. C 280 z 19.8.2019 Dz.U. C 270 z 12.8.2019 Dz.U. C 263 z 5.8.2019

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

(8)

V

(Ogłoszenia)

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf — Niemcy) — Fashion ID GmbH &

Co.KG/Verbraucherzentrale NRW eV

(Sprawa C-40/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych — Dyrektywa 95/46/WE — Artykuł 2 lit. d) — Pojęcie „administratora danych” — Operator witryny internetowej, który umieścił w niej wtyczkę społecznościową umożliwiającą ujawnianie dostawcy tej wtyczki danych osobowych osoby odwiedzającej witrynę — Artykuł 7 lit. f) — Legalność przetwarzania danych — Uwzględnienie interesu operatora witryny internetowej lub interesu dostawcy wtyczki społecznościowej — Artykuł 2 lit. h) i art. 7 lit. a) — Zgoda osoby, której dane dotyczą — Artykuł 10 — Przekazywanie informacji osobie, której dane dotyczą — Uregulowanie

krajowe zezwalające stowarzyszeniom ochrony interesów konsumentów na występowanie przed sądem)

(2019/C 319/02)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Fashion ID GmbH & Co.KG

Strona pozwana: Verbraucherzentrale NRW eV

przy udziale: Facebook Ireland Ltd, Landesbeauftragte für Datenschutz und Informationsfreiheit Nordrhein-Westfalen

Sentencja

1) Artykuły 22–24 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu zezwalającemu stowarzyszeniom ochrony interesów konsumentów na występowanie przed sądem przeciwko domniemanemu sprawcy naruszenia ochrony danych osobowych.

(9)

2) Operatora witryny internetowej, takiego jak Fashion ID GmbH & Co. KG, który umieszcza we wspomnianej witrynie wtyczkę społecznościową umożliwiającą przeglądarce osoby odwiedzającej tę witrynę pobieranie treści od dostawcy wspomnianej wtyczki i przekazywanie w tym celu temu dostawcy danych osobowych osoby odwiedzającej, można uznać za administratora danych w rozumieniu art. 2 lit. d) dyrektywy 95/46. Jego odpowiedzialność jest jednak ograniczona do operacji lub do zestawu operacji przetwarzania danych osobowych, której lub których cele i sposoby rzeczywiście on określa, mianowicie gro- madzenia rozpatrywanych danych i ich ujawniania poprzez transmisję.

3) W sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której operator witryny internetowej umieszcza we wspomnianej witrynie wtyczkę społecznościową umożliwiającą przeglądarce osoby odwiedzającej tę witrynę pobieranie treści od dostawcy wspomnianej wtyczki i przekazywanie w tym celu rzeczonemu dostawcy danych osobowych osoby odwiedzającej, jest konieczne, by w ramach tych operacji przetwarzania zarówno operator ten, jak i dostawca dążyli do realizacji uzasadnio- nych interesów w rozumieniu art. 7 lit. f) dyrektywy 95/46, aby operacje te były względem każdego z nich uzasadnione.

4) Artykuł 2 lit. h) i art. 7 lit. a) dyrektywy 95/46 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której operator witryny internetowej umieszcza we wspomnianej witrynie wtyczkę społeczno- ściową umożliwiającą przeglądarce osoby odwiedzającej tę witrynę pobieranie treści od dostawcy wspomnianej wtyczki i przekazywanie w tym celu rzeczonemu dostawcy danych osobowych osoby odwiedzającej, zgoda, o której mowa w tych prze- pisach, powinna zostać uzyskana przez tego operatora wyłącznie w odniesieniu do operacji lub do zestawu operacji przetwarzania danych osobowych, której lub których cele i sposoby wspomniany operator określa. Ponadto art. 10 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że w takiej sytuacji obowiązek informacyjny przewidziany w tym przepisie ciąży również na wspomnianym operatorze, przy czym jednak informacja, jaką ten ostatni musi przedstawić osobie, której dane dotyczą, powinna odnosić się wyłącznie do operacji lub do zestawu operacji przetwarzania danych osobowych, której lub których cele i sposoby on określa.

(¹) Dz.U. C 112 z 10.4.2017.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle — Belgia) — Inter-Environnement Wallonie ASBL,

Bond Beter Leefmilieu Vlaanderen ASBL/Conseil des ministres (Sprawa C-411/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Środowisko naturalne — Konwencja z Espoo — Konwencja z Aarhus — Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory — Dyrektywa 92/43/EWG — Artykuł 6 ust. 3 — Pojęcie

„przedsięwzięcia” — Ocena skutków wywieranych na dany teren — Artykuł 6 ust. 4 — Pojęcie „powodów o charakterze zasadniczym wynikających z nadrzędnego interesu publicznego” — Ochrona dzikiego ptactwa — Dyrektywa 2009/147/WE — Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na

środowisko naturalne — Dyrektywa 2011/92/UE — Artykuł 1 ust. 2 lit. a) — Pojęcie „przedsięwzięcia” — Artykuł 2 ust. 1 — Artykuł 4 ust. 1 — Ocena oddziaływania na środowisko — Artykuł 2 ust. 4 — Wyłączenie z przeprowadzenia oceny — Stopniowe zamykanie elektrowni jądrowych — Ustawodawstwo krajowe przewidujące z

jednej strony wznowienie na okres niemal dziesięciu lat przemysłowej produkcji energii elektrycznej w zamkniętej elektrowni jądrowej, którego skutkiem jest przesunięcie o dziesięć lat pierwotnie wyznaczonej przez ustawodawcę krajowego daty jej wyłączenia i zakończenia przez nią działalności, a z drugiej strony przesunięcie, również o dziesięć lat, pierwotnie przewidzianego przez tego ustawodawcę terminu wyłączenia i zakończenia przemysłowej

produkcji energii elektrycznej w działającej elektrowni jądrowej — Brak oceny oddziaływania na środowisko)

(2019/C 319/03) Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający Cour constitutionnelle

(10)

Strona skarżąca: Inter-Environnement Wallonie ASBL, Bond Beter Leefmilieu Vlaanderen ASBL

Strona pozwana: Conseil des ministres

przy udziale: Electrabel SA

Sentencja

1) Artykuł 1 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze, art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowi- sko naturalne należy interpretować w ten sposób, że wznowienie na okres niemal dziesięciu lat przemysłowej produkcji energii elektrycznej w zamkniętej elektrowni jądrowej, którego skutkiem jest przesunięcie o dziesięć lat pierwotnie wyznaczonej przez ustawodawcę krajowego daty jej wyłączenia i zakończenia przez nią działalności, oraz przesunięcie również o dziesięć lat pierwotnie przewidzianego przez tego ustawodawcę terminu wyłączenia i zakończenia przemysłowej produkcji energii elektrycznej w działającej elektrowni jądrowej — środki, które wiążą się z pracami modernizacyjnymi w danych elektrowniach mogącymi wpłynąć na stan fizyczny miejsca — stanowią „przedsięwzięcie” w rozumieniu tej dyrektywy, które powinno co do zasady i z zastrzeżeniem weryfikacji, których przeprowadzenie należy do sądu odsyłającego, podlegać ocenie oddziaływania na środowisko przed przyjęciem tych środków. Okoliczność, że wdrożenie tych ostatnich wymaga w odniesieniu do jednej z rozpatrywanych elektrowni przyjęcia późniejszych aktów, takich jak wydanie nowego indywidualnego zezwolenia na przemy- słową produkcję energii elektrycznej, nie jest w tym względzie rozstrzygająca. Prace nierozerwalnie związane z tymi środkami powinny również zostać poddane takiej ocenie przed przyjęciem tychże środków, jeżeli — co powinien zweryfikować sąd odsyłający — ich charakter i potencjalny wpływ na środowisko dają się na tym etapie w wystarczającym stopniu zidentyfiko- wać.

2) Artykuł 2 ust. 4 dyrektywy 2011/92 należy interpretować w ten sposób, że zezwala on państwu członkowskiemu na wyłącze- nie przedsięwzięcia takiego jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym z oceny oddziaływania na środowisko w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej wyłącznie w przypadku, gdy to państwo członkowskie wykaże, że zagrożenie dla bezpieczeństwa wspomnianych dostaw jest racjonalnie prawdopodobne, a dane przedsięwzięcie ma pilny charakter mogący uzasadniać brak takiej oceny, pod warunkiem że spełnione są obowiązki przewidziane w art. 2 ust. 4 akapit drugi lit. a)–c) tej dyrektywy. Taka możliwość wyłączenia nie narusza jednak zobowiązań ciążących na danym państwie człon- kowskim na podstawie art. 7 wspomnianej dyrektywy.

3) Artykuł 1 ust. 4 dyrektywy 2011/92 należy interpretować w ten sposób, że ustawodawstwo krajowe, takie jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym, nie stanowi szczególnego aktu ustawodawstwa krajowego w rozumieniu tego przepisu, który na mocy tego przepisu jest wyłączony z zakresu zastosowania tej dyrektywy.

4) Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory należy interpretować w ten sposób, że środki takie jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym, łącznie z pracami modernizacyjnymi oraz dostosowaniem do aktualnych norm bezpieczeństwa, stanowią przedsięwzięcie podlegające odpowiedniej ocenie skutków wywieranych na dane tereny chronione. Środki te powinny być przedmiotem takiej oceny przed ich przyjęciem przez ustawodawcę. Okoliczność, że wdrożenie tych środków wymaga w odniesieniu do jednej z rozpatrywanych elektrowni przyjęcia późniejszych aktów, takich jak wydanie nowego indywidualnego zezwolenia na przemysłową pro- dukcję energii elektrycznej, nie jest w tym względzie rozstrzygająca. Prace nierozerwalnie związane z tymi środkami powinny również zostać poddane takiej ocenie przed przyjęciem tychże środków, jeżeli — co powinien zweryfikować sąd odsyłający — ich charakter i potencjalny wpływ na tereny chronione dają się na tym etapie w wystarczającym stopniu zidentyfikować.

5) Artykuł 6 ust. 4 akapit pierwszy dyrektywy 92/43 należy interpretować w ten sposób, że cel, jakim jest zapewnienie stałego bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w państwie członkowskim, stanowi powód o charakterze zasadniczym wynika- jący z nadrzędnego interesu publicznego w rozumieniu tego przepisu. Artykuł 6 ust. 4 akapit drugi tej dyrektywy należy inter- pretować w ten sposób, że w przypadku gdy teren chroniony, na który może mieć wpływ przedsięwzięcie, obejmuje typ siedliska przyrodniczego lub gatunek o znaczeniu priorytetowym, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego, jedynie konieczność uniknięcia rzeczywistego i poważnego zagrożenia polegającego na przerwaniu dostaw energii elektrycznej w danym państwie członkowskim może stanowić, w okolicznościach takich jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym, wzgląd bezpieczeństwa publicznego w rozumieniu tego przepisu.

(11)

6) Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy może, o ile zezwala na to prawo krajowe, wyjątkowo utrzymać w mocy skutki środków, takich jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym, które zostały przyjęte z naruszeniem obowiąz- ków wynikających z dyrektywy 2011/92 i dyrektywy 92/43, jeżeli to utrzymanie w mocy jest uzasadnione nadrzędnymi względami związanymi z koniecznością uniknięcia rzeczywistego i poważnego zagrożenia polegającego na przerwaniu dostaw energii elektrycznej w danym państwie członkowskim, któremu nie można zaradzić za pomocą innych środków i roz- wiązań alternatywnych, w szczególności w ramach rynku wewnętrznego. Wspomniane utrzymanie w mocy może obejmować jedynie okres ściśle niezbędny do usunięcia tej niezgodności z prawem.

(¹) Dz.U. C 300 z 11.9.2017.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — - Niemcy) — Funke Medien NRW

GmbH/Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-469/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Społeczeństwo informacyjne — Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych — Artykuł 2 lit. a) —

Prawo do zwielokrotniania — Artykuł 3 ust. 1 — Publiczne udostępnianie — Artykuł 5 ust. 2 i 3 — Wyjątki i ograniczenia — Zakres — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej)

(2019/C 319/04)

Bundesgerichtshof

Strona skarżąca: Funke Medien NRW GmbH

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Sentencja

1) Artykuł 2 lit. a) i art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że stanowią one środki pełnej harmonizacji materialnej treści praw, o których w nich mowa. Artykuł 5 ust. 3 lit. c) przypadek drugi i art. 5 ust. 3 lit. d) tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie stanowią one środków pełnej harmonizacji zakresu wyjątków lub ograniczeń, które zawierają.

(12)

2) Ustanowione w art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej wolność informacji i wolność prasy nie mogą uzasadniać, poza wyjątkami i ograniczeniami przewidzianymi w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/29, odstępstwa od wyłącznych praw autorów do zwielokrotniania i publicznego udostępniania, o których mowa, odpowiednio, w art. 2 lit. a) i w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy.

3) W ramach wyważenia, jakiego sąd krajowy powinien w świetle wszystkich okoliczności konkretnej sprawy dokonać pomiędzy z jednej strony prawami wyłącznymi autora, o których mowa w art. 2 lit. a) i w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29, a z drugiej strony prawami użytkowników przedmiotów objętych ochroną, o których mowa w art. 5 ust. 3 lit. c) przypadek drugi i w art.

5 ust. 3 lit. d) tej dyrektywy, powinien on oprzeć się na wykładni tych przepisów, która, uwzględniając ich brzmienie i zacho- wując ich skuteczność (effet utile), jest w pełni zgodna z zagwarantowanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej prawami podstawowymi.

(¹) Dz.U. C 382 z 13.11.2017.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Pelham GmbH, Moses Pelham, Martin

Haas/Ralf Hütter, Florian Schneider-Esleben (Sprawa C-476/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Społeczeństwo informacyjne — Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych — Próbkowanie (sampling) — Artykuł 2 lit. c) — Producenci fonogramów — Prawo do zwielokrotniania — Zwielokrotnianie

„częściowe” — Artykuł 5 ust. 2 i 3 — Wyjątki i ograniczenia — Zakres — Artykuł 5 ust. 3 lit. d) — Cytowanie — Dyrektywa 2006/115/WE — Artykuł 9 ust. 1 lit. b) — Prawo do rozpowszechniania — Prawa podstawowe —

Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 13 — Wolność sztuki)

(2019/C 319/05) Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający Bundesgerichtshof

Strona skarżąca: Pelham GmbH, Moses Pelham, Martin Haas Strona pozwana: Ralf Hütter, Florian Schneider-Esleben

Sentencja

1) Artykuł 2 lit. c) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji nie- których aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że przyznane w tym przepisie na rzecz producenta fonogramów wyłączne prawo do zezwalania na zwielokrotnianie lub zakazywania zwielokrotniania jego fonogramu umożliwia mu sprzeciwienie się wykorzystaniu przez osobę trzecią próbki dźwiękowej, nawet bardzo krótkiej, pobranej z jego fonogramu w celu włączenia tej próbki do innego fonogramu, chyba że próbka ta zostanie na nim zamieszczona w zmienionej i nierozpoznawalnej dla ucha postaci.

(13)

2) Artykuł 9 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej należy interpre- tować w ten sposób, że fonogram, który zawiera próbki muzyczne przeniesione z innego fonogramu, nie stanowi „kopii” tego fonogramu w rozumieniu tego przepisu, ponieważ nie obejmuje on całości lub istotnej części tego fonogramu.

3) Państwo członkowskie nie może ustanowić w swoim prawie krajowym wyjątku lub ograniczenia w odniesieniu do przewidzianego w art. 2 lit. c) dyrektywy 2001/29 prawa producenta fonogramów innego niż wyjątki lub ograniczenia przewidziane w art. 5 tej dyrektywy.

4) Artykuł 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „cytowania”, o którym mowa w tym przepisie, nie obejmuje sytuacji, w której niemożliwe jest zidentyfikowanie danego utworu poprzez rozpatrywany cytat.

5) Artykuł 2 lit. c) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że stanowi on środek pełnej harmonizacji materialnej treści prawa, o którym jest mowa w tym artykule.

(¹) Dz.U. C 347 z 16.10.2017.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Spiegel Online GmbH/Volker Beck

(Sprawa C-516/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Społeczeństwo informacyjne — Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych — Artykuł 5 ust. 3 —

Wyjątki i ograniczenia — Zakres — Artykuł 5 ust. 3 lit. c) i d) — Sprawozdania z aktualnych wydarzeń — Cytowanie — Zastosowanie hiperlinków — Zgodne z prawem podanie do publicznej wiadomości — Karta praw

podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 11 — Wolność wypowiedzi i informacji)

Sąd odsyłający Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym Strona skarżąca: Spiegel Online GmbH Strona pozwana: Volker Beck

Sentencja

1) Przepisy art. 5 ust. 3 lit. c) przypadek drugi i art. 5 ust 3 lit. d) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że nie stanowią one środków pełnej harmonizacji zakresu wyjątków lub ograniczeń, które zawierają.

(14)

2) Ustanowione w art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej wolność informacji i wolność prasy nie mogą uzasadniać, poza wyjątkami i ograniczeniami przewidzianymi w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/29, odstępstwa od wyłącznych praw autorów do zwielokrotniania i publicznego udostępniania utworów, o których mowa, odpowiednio, w art. 2 lit. a) i w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy.

3) W ramach wyważenia, jakiego sąd krajowy powinien w świetle wszystkich okoliczności konkretnej sprawy dokonać pomiędzy z jednej strony prawami wyłącznymi autora, o których mowa w art. 2 lit. a) i w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29, a z drugiej strony prawami użytkowników przedmiotów objętych ochroną, o których mowa w art. 5 ust. 3 lit. c) przypadek drugi i w art.

5 ust. 3 lit. d) tej dyrektywy, powinien on oprzeć się na wykładni tych przepisów, która, uwzględniając ich brzmienie i zacho- wując ich skuteczność (effet utile), jest w pełni zgodna z zagwarantowanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej prawami podstawowymi.

4) Artykuł 5 ust. 3 lit. c) przypadek drugi dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który ogranicza stosowanie wyjątku lub ograniczenia przewidzianego w tym przepisie do przypad- ków, w których uprzednie ubieganie się o udzielenie zezwolenia na wykorzystanie utworu objętego ochroną do celów sporzą- dzenia sprawozdania z aktualnych wydarzeń nie jest w rozsądny sposób możliwe.

5) Artykuł 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „cytowania”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje odesłanie na pomocą hiperlinku do pliku dostępnego w sposób niezależny od głównego tekstu.

6) Artykuł 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, iż utwór został już zgodnie z prawem podany do publicznej wiadomości, jeżeli w tej konkretnej postaci został już wcześniej opublikowany za zezwoleniem podmiotu praw autorskich lub też na podstawie niedobrowolnej licencji lub zezwolenia ustawowego.

(¹) Dz.U. C 392 z 20.11.2017.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság — Węgry) —

Alekszij Torubarov/Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal (Sprawa C-556/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Wspólna polityka w dziedzinie azylu i ochrony uzupełniającej — Wspólne procedury udzielania ochrony międzynarodowej — Dyrektywa 2013/32/UE — Artykuł 46 ust. 3 — Pełne rozpatrzenie ex nunc — Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej — Prawo do skutecznego środka prawnego — Zakres uprawnień sądu pierwszej instancji — Brak uprawnień o charakterze reformatoryjnym — Odmowa podporządkowania się orzeczeniu sądu przez właściwy organ administracyjny lub właściwy organ quasi-sądowy)

(2019/C 319/07) Język postępowania: węgierski

Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym Strona skarżąca: Alekszij Torubarov

(15)

Strona pozwana: Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

Sentencja

Artykuł 46 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, iż w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w których sąd pierwszej instancji stwierdził, po pełnym rozpatrzeniu ex nunc wszystkich istotnych okoliczności faktycznych i prawnych przedstawionych przez osobę ubiegającą się o udzielenie ochrony międzynarodowej, że na podstawie kryteriów przewidzianych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpań- stwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony wspomniany wnioskodawca powinien uzyskać taką ochronę z powodu, na który powołał się w uzasadnieniu swojego wniosku, lecz następnie organ administracyjny lub organ quasi-sądowy wydał decyzję o przeciwnej treści, bez wskazania, że ujawniły się nowe okoliczności wymagające przeprowadzenia nowej oceny potrzeby zapewnienia wnioskodawcy ochrony międzynarodowej, sąd ten powinien zmienić decyzję niezgodną z jego wcześniejszym wyrokiem i zastą- pić ją własnym rozstrzygnięciem w sprawie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, w razie potrzeby odstępując od stosowania przepisów krajowych, które zakazują mu takiego działania.

(¹) Dz.U. C 5 z 8.1.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluña — Hiszpania) — Prenatal

S.A./Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC)

(Sprawa C-589/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Przywóz odzieży zgłoszonej niezgodnie z prawdą jako odzież pochodząca z Jamajki — Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych — Wniosek o umorzenie należności celnych — Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 — Wspólnotowy kodeks celny — Artykuł 220 ust. 2 lit. b) i art. 239 —

Decyzja Komisji Europejskiej o odrzuceniu wniosku w szczególnym przypadku — Ważność)

(2019/C 319/08)

Język postępowania: hiszpański

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Strona skarżąca: Prenatal S.A.

(16)

Strona przeciwna: Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC)

Sentencja

Analiza decyzji Komisji C(2008) 6317 wersja ostateczna z dnia 3 listopada 2008 r. stwierdzającej zasadność retrospektywnego zaksięgowania celnych należności przywozowych oraz brak zasadności umorzenia tych należności w szczególnym przypadku (sprawa REM 03/07) w świetle art. 220 ust. 2 lit. b) oraz art. 239 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2700/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. nie wykazała żadnego elementu mogącego podważać ważność tej decyzji.

(¹) Dz.U. C 22 z 22.1.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Székesfehérvári Törvényszék — Węgry) — Hochtief Solutions AG

Magyarországi Fióktelepe/Fővárosi Törvényszék (Sprawa C-620/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Zamówienia publiczne — Procedury odwoławcze — Dyrektywa 89/665/EWG — Dyrektywa 92/13/EWG — Prawo do skutecznej ochrony sądowej — Zasady skuteczności i równoważności — Skarga o rewizję orzeczeń sądowych naruszających prawo Unii — Odpowiedzialność państw członkowskich w

przypadku naruszenia prawa Unii przez sądy krajowe — Ocena objętej odszkodowaniem szkody)

(2019/C 319/09) Język postępowania: węgierski

Székesfehérvári Törvényszék

Strona skarżąca: Hochtief Solutions AG Magyarországi Fióktelepe Strona pozwana: Fővárosi Törvényszék

Sentencja

1) Odpowiedzialność państwa członkowskiego za szkody spowodowane orzeczeniem sądu krajowego orzekającego w ostatniej instancji, które narusza przepis prawa Unii, podlega przesłankom określonym przez Trybunał, w szczególności w pkt 51 wyroku z dnia 30 września 2003 r., Köbler (C-224/01, EU:C:2003:513), co nie wyklucza możliwości powstania odpowie- dzialności państwa na podstawie mniej restrykcyjnych przesłanek na gruncie prawa krajowego. Odpowiedzialności tej nie jest wyłącza fakt nabrania przez to orzeczenie powagi rzeczy osądzonej. W ramach stosowania zasad tej odpowiedzialności sąd krajowy, do którego wniesiono o naprawienie szkody, powinien ocenić, biorąc pod uwagę wszelkie czynniki charakteryzujące rozpatrywaną sytuację, czy sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji dopuścił się wystarczająco istotnego naruszenia prawa Unii, w sposób oczywisty naruszając mające zastosowanie prawo Unii, w tym właściwe orzecznictwo Trybunału. Prawo Unii stoi natomiast na przeszkodzie obowiązywaniu przepisu prawa krajowego, który w takim wypadku wyłącza w sposób ogólny z zakresu podlegającej naprawieniu szkody koszty poniesione przez stronę na skutek wyrządzającego szkodę orzeczenia sądu krajowego.

(17)

2) Prawo Unii, a w szczególności dyrektywę Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów usta- wowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2007/66/WE z dnia 11 grudnia 2007 r., i dyrektywę Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawo- wych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamó- wień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji, zmienioną dyrektywą 2007/66, a także zasady równoważności i skuteczności należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie obowiązywaniu uregulowania państwa członkowskiego, które nie dopuszcza zmiany mającego powagę rzeczy osądzonej wyroku sądu tego państwa członkowskiego, który orzekł w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności aktu instytucji zamawiającej, bez rozpatrzenia kwestii, której zbadanie przewidywał wcześniejszy wyrok Trybunału, wydany w odpowiedzi na wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony w ramach postępowania w przedmiocie tej skargi o stwierdzenie nieważności. Jednakże jeśli obowiązujące krajowe normy proceduralne obejmują możliwość dokonania przez sąd krajowy zmiany orzeczenia mającego powagę rzeczy osądzonej, aby doprowadzić do zgodności sytuacji stworzonej wskutek tego wyroku z wcześniejszym prawomocnym krajowym orzeczeniem sądowym, które było już znane sądowi, który wydał ten wyrok, jak również stronom w postępowaniu, w którym on zapadł, wówczas rozwiązanie to, zgodnie z zasadami równoważności i skuteczności, stosowane na takich samych warunkach, musi przeważyć, aby doprowadzić do zgodności sytuacji z prawem Unii w wykładni nadanej wcześniejszym wyrokiem Trybunału.

(¹) Dz.U. C 22 z 22.1.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Bayerische Motoren Werke AG/Komisja Europejska, Freistaat Sachsen

(Sprawa C-654/17 P) (¹)

(Odwołanie — Pomoc państwa — Regionalna pomoc inwestycyjna — Pomoc dla dużych projektów inwestycyjnych — Pomoc w części niezgodna z rynkiem wewnętrznym — Artykuł 107 ust. 3 TFUE — Konieczność

pomocy — Artykuł 108 ust. 3 TFUE — Rozporządzenie (WE) nr 800/2008 — Pomoc przekraczająca próg indywidualnego zgłoszenia — Zgłoszenie — Zakres wyłączenia grupowego — Odwołanie wzajemne —

Dopuszczenie interwencji przed Sądem Unii Europejskiej — Dopuszczalność)

(2019/C 319/10)

Strony

Wnosząca odwołanie: Bayerische Motoren Werke AG (przedstawiciele: M. Rosenthal, G. Drauz i M. Schütte, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Erlbacher, A. Bouchagiar i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy), Fre- istaat Sachsen (przedstawiciel: T. Lübbig, Rechtsanwalt)

Sentencja

1) Odwołanie główne oraz odwołanie wzajemne zostają oddalone.

2) Bayerische Motoren Werke AG pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską związane z odwołaniem głównym.

(18)

3) Freissaat Sachsen pokrywa koszty własne związane z odwołaniem głównym.

4) Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Bayerische Motoren Werke AG i Freistaat Sachsen związane z odwołaniem wzajemnym.

(¹) Dz.U. C 94 z 12.3.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione — Włochy) — Istituto nazionale della

previdenza sociale (INPS)/Azienda Napoletana Mobilità SpA (Sprawa C-659/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Pomoc państwa — Pomoc w zakresie zatrudnienia — Zwolnienie ze składek na ubezpieczenie społeczne związanych z umowami o szkolenie i pracę — Decyzja 2000/128/WE — Systemy pomocy

przyznanej przez Włochy w zakresie działań wspierających zatrudnienie — Pomoc w części niezgodna z rynkiem wewnętrznym — Zastosowanie decyzji 2000/128/WE względem przedsiębiorstwa świadczącego na zasadzie wyłączności usługi lokalnego transportu publicznego bezpośrednio powierzone mu przez gminę — Artykuł 107 ust.

1 TFUE — Pojęcie „zakłócenia konkurencji” — Pojęcie „wpływu na wymianę handlową” między państwami członkowskimi)

(2019/C 319/11) Język postępowania: włoski

Corte suprema di cassazione

Strona skarżąca: Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) Strona pozwana: Azienda Napoletana Mobilità SpA

Sentencja

Z zastrzeżeniem ustaleń, jakich powinien dokonać sąd odsyłający, decyzję Komisji 2000/128/WE z dnia 11 maja 1999 r. w sprawie systemów pomocy przyznanej przez Włochy w zakresie działań wspierających zatrudnienie należy interpretować w ten sposób, że ma ona zastosowanie do przedsiębiorstwa takiego jak przedsiębiorstwo uczestniczące w postępowaniu głównym, które świadczyło na zasadzie wyłączności bezpośrednio powierzone mu przez gminę usługi lokalnego transportu publicznego i korzystało z obniżek składek na ubezpieczenie społeczne przewidzianych w uregulowaniach krajowych, które to uregulowania na mocy tej decyzji zostały uznane za częściowo niezgodne z zakazem ustanowionym w art. 107 ust. 1 TFUE.

(¹) Dz.U. C 52 z 12.2.2018.

(19)

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Utrecht — Niderlandy) — Sumanan

Vethanayagam, Sobitha Sumanan, Kamalaranee Vethanayagam/Minister van Buitenlandse Zaken

(Sprawa C-680/17) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Wspólnotowy kodeks wizowy — Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 — Artykuł 5 — Państwo członkowskie właściwe do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy i podjęcia decyzji w jego sprawie — Artykuł 8 — Porozumienie o reprezentacji — Artykuł

32 ust. 3 — Odwołanie od decyzji o odmowie wydania wizy — Państwo członkowskie właściwe do orzekania w przedmiocie odwołania w przypadku zawarcia porozumienia o reprezentacji — Uprawnieni do

wniesienia odwołania)

(2019/C 319/12)

Język postępowania: niderlandzki

Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Utrecht

Strona skarżąca: Sumanan Vethanayagam, Sobitha Sumanan, Kamalaranee Vethanayagam

Druga strona postępowania: Minister van Buitenlandse Zaken

Sentencja

1) Artykuł 32 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks wizowy, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że nie pozwala on osobie zapraszającej na wniesienie we własnym imieniu odwołania od decyzji o odmowie wydania wizy.

2) Artykuł 8 ust. 4 lit. d) i art. 32 ust. 3 rozporządzenia nr 810/2009, zmienionego rozporządzeniem nr 610/2013, należy inter- pretować w ten sposób, że w razie gdy istnieje dwustronne porozumienie o reprezentacji przewidujące, iż organy konsularne reprezentującego państwa członkowskiego są upoważnione do podejmowania decyzji o odmowie wydania wizy, do właści- wych organów tego państwa członkowskiego należy rozpatrzenie odwołania wniesionego od decyzji o odmowie wydania wizy.

3) Wykładnia art. 8 ust. 4 lit. d) w związku z art. 32 ust. 3 rozporządzenia nr 810/2009, zmienionego rozporządzeniem nr 610/2013, zgodnie z którą odwołanie od decyzji o odmowie wydania wizy powinno być wniesione przeciwko państwu reprezentującemu, jest zgodna z podstawowym prawem do skutecznej ochrony sądowej.

(¹) Dz.U. C 63 z 19.2.2018.

(20)

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Bari — Włochy) — postępowanie karne przeciwko Massimowi

Gambinowi, Shpetimowi Hyce (Sprawa C-38/18) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych — Dyrektywa 2012/29/UE — Normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw — Artykuły 16 i 18 —

Przesłuchanie ofiary przez sąd karny pierwszej instancji — Zmiana składu orzekającego — Ponowne przesłuchanie ofiary na wniosek jednej ze stron postępowania — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuły 47 i 48 — Prawo do rzetelnego procesu i prawo do obrony — Zasada bezpośredniości — Zakres — Prawo

ofiary do ochrony w trakcie postępowania karnego)

(2019/C 319/13) Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający Tribunale di Bari

Strony w postępowaniu głównym w sprawie karnej Massimo Gambino, Shpetim Hyka

przy udziale: Procura della Repubblica presso il Tribunale di Bari, Ernesto Lappostato, Banca Carige SpA — Cassa di Risparmio di Genova e Imperia

Sentencja

Artykuły 16 i 18 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępującej decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, na podstawie którego w sytuacji gdy ofiara przestępstwa została przesłuchana po raz pierwszy przez skład orzekający sądu karnego pierwszej instancji, a w składzie tym nastą- piły później zmiany, ofiara ta powinna co do zasady zostać ponownie przesłuchana przez nowy skład, jeżeli któraś ze stron postępo- wania nie zgadza się na to, by rzeczony skład oparł się na protokole pierwszego przesłuchania tej ofiary.

(¹) Dz.U. C 142 z 23.4.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Red Bull GmbH/Urząd Unii Europejskiej ds.

Własności Intelektualnej (EUIPO), Marques, Optimum Mark sp. z o.o.

(Sprawa C-124/18 P) (¹)

(Odwołanie — Znak towarowy Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 4 i art. 7 ust. 1 lit. a) — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku —

Kombinacja dwóch kolorów jako takich — Brak dokładnych dyspozycji dotyczących określonego z góry i stałego sposobu połączenia kolorów)

(2019/C 319/14) Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Red Bull GmbH (przedstawiciele: A. Renck, Rechtsanwalt, S. Petivlasova, abogada)

(21)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i D.

Botis, pełnomocnicy), Marques (przedstawiciele: R. Mallinson, solicitor i T. Müller, Rechtsanwalt), Optimum Mark sp. z o.o. (przedstawiciele: R. Skubisz, J. Dudzik, M. Mazurek i E. Jaroszyńska-Kozłowska, radcowie prawni)

Sentencja

1) Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w pozostałym zakresie oddalone.

2) Red Bull GmbH zostaje obciążony kosztami postępowania.

(¹) Dz.U. C 200 z 11.6.2018

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Komisja Europejska/Republika Austrii (Sprawa C-209/18) (¹)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie dyrektywy 2006/123/WE i art. 49 i 56 TFUE — Ograniczenia i wymogi dotyczące położenia siedziby, formy prawnej, własności udziałów i działalności

wielodyscyplinarnej w odniesieniu do spółek inżynierów budownictwa, rzeczników patentowych i lekarzy weterynarii)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Braun i H. Tserepa-Lacombe, pełnomocnicy) Strona pozwana: Republika Austrii (przedstawiciel: G. Hesse, pełnomocnik)

Interwenient popierający stronę przeciwną: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo T. Henze i D.Klebs, a następnie D. Klebs, pełnomocnicy)

Sentencja

1) Utrzymując w mocy wymogi dotyczące położenia siedziby spółek inżynierów budownictwa i rzeczników patentowych, wymogi dotyczące formy prawnej i własności udziałów w odniesieniu do spółek inżynierów budownictwa, rzeczników patentowych i lekarzy weterynarii, a także ograniczenia w zakresie działalności wielodyscyplinarnej w odniesieniu do spółek inży- nierów budownictwa i rzeczników patentowych, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 14 pkt 1, art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 2 lit. b) i c), art. 15 ust. 3 i art. 25 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym.

2) Republika Austrii zostaje obciążona własnymi kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europej- ską.

3) Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

(¹) Dz.U. C 190 z 4.6.2018.

(22)

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w

trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Bacău — Rumunia) — Radu Lucian Rusu, Oana Maria Rusu SC przeciwko/Blue Air — Airline Management Solutions Srl

(Sprawa C-354/18) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 — Transport lotniczy — Odmowa przyjęcia na pokład — Pojęcia „odszkodowania” i „dalszego odszkodowania” — Rodzaj szkody podlegającej naprawieniu —

Szkoda majątkowa i krzywda — Odliczenie — Dalsze odszkodowanie — Pomoc — Informacje dostarczone pasażerom)

(2019/C 319/16)

Język postępowania: rumuński

Tribunalul Bacău

Strona powodowa: Radu Lucian Rusu, Oana Maria Rusu SC

Strona pozwana: SC Blue Air — Airline Management Solutions Srl

Sentencja

1) W pierwszej kolejności — art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, należy interpretować w ten sposób, że kwota przewidziana w tym przepisie nie przewiduje odszkodowania za szkodę taką jak utrata wynagrodze- nia, w drugiej kolejności — szkoda ta może być przedmiotem dalszego odszkodowania przewidzianego w art. 12 ust. 1 tego rozporządzenia, a w trzeciej kolejności — to do sądu odsyłającego należy ustalenie i ocena poszczególnych elementów składa- jących się na tę szkodę, a także zakresu odszkodowania za tę szkodę w oparciu o właściwą podstawę prawną.

2) Rozporządzenie nr 261/2004, a w szczególności jego art. 12 ust. 1 zdanie drugie, należy interpretować w ten sposób, że zezwala ono właściwemu sądowi krajowemu na dokonanie odliczenia odszkodowania przyznanego na podstawie tego rozpo- rządzenia od dalszego odszkodowania, lecz nie zobowiązuje do jego dokonania, ponieważ wspomniane rozporządzenie nie przewiduje warunków, według których właściwy sąd krajowy mógłby dokonać takiego odliczenia.

3) Artykuł 4 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia należy interpretować w ten spo- sób, że zobowiązuje on obsługującego lot przewoźnika lotniczego do przedstawienia odnośnym pasażerom pełnych informacji na temat wszystkich możliwości przewidzianych w drugim z wymienionych przepisów, przy czym pasażerowie ci nie mają żadnego obowiązku aktywnego uczestniczenia w poszukiwaniu informacji w tym celu.

4) Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że w rozumieniu tego przepisu ciężar udowodnienia tego, iż zmiana planu podróży została dokonana na najwcześniejszy możliwy termin, spoczywa na obsługują- cym lot przewoźniku lotniczym.

(¹) Dz.U. C 294 z 20.8.2018.

(23)

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Europejska Agencja Leków/Shire Pharmaceuticals Ireland Ltd, Komisja Europejska

(Sprawa C-359/18 P) (¹)

(Odwołanie — Rozporządzenie (WE) nr 141/2000 — Sieroce produkty lecznicze — Artykuł 5 — Wniosek o oznaczenie produktu leczniczego jako „sierocy produkt leczniczy” — Zatwierdzenie — Istnienie uprzedniego

pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dla tego samego produktu leczniczego)

Strony

Wnoszący odwołanie: Europejska Agencja Leków (przedstawiciele: początkowo S. Marino, S. Drosos, T. Jabłoński i A. Spina, pełnomoc- nicy, następnie S. Marino, S. Drosos i T. Jabłoński, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Shire Pharmaceuticals Ireland Ltd (przedstawiciele: G. Castle, solicitor, D. Anderson, QC, M. Birdling, barri- ster, S. Cowlishaw, solicitor), Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Petersen i A. Sipos, pełnomocnicy)

Sentencja

1) Odwołanie zostaje oddalone.

2) Europejska Agencja Leków (EMA) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Shire Pharmaceuticals Ireland Ltd.

3) Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(¹) Dz.U. C 294 z 20.8.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Finanzamt A/B

(Sprawa C-388/18) (¹)

(Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Dyrektywa 2006/112/WE — Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) — Artykuł 288 akapit pierwszy pkt 1 i

art. 315 — Procedura szczególna dla małych przedsiębiorstw — Procedura szczególna dla podatników pośredników — Podatnik pośrednik objęty procedurą marży — Roczny obrót decydujący o zastosowaniu procedury

szczególnej dla małych przedsiębiorstw — Marża lub pobrane kwoty)

Sąd odsyłający Bundesfinanzhof

(24)

Strony w postępowaniu głównym Strona skarżąca: Finanzamt A Strona przeciwna: B

Sentencja

Artykuł 288 akapit pierwszy pkt 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu lub krajowej praktyce administracyjnej, zgodnie z którymi obrót służący za punkt odniesienia dla stosowania szczególnej procedury dla małych przedsię- biorstw do podatnika podlegającego szczególnej procedurze marży przewidzianej dla podatników-pośredników jest ustalany zgodnie z art. 315 tej dyrektywy tylko z uwzględnieniem uzyskanej marży. Obrót ten należy ustalić na podstawie wszystkich kwot, z wyłącze- niem podatku od wartości dodanej, pobranych lub podlegających pobraniu przez tego podatnika-pośrednika, niezależnie od sposobu, w jaki kwoty te zostaną faktycznie opodatkowane.

(¹) Dz.U. C 328 z 17.9.2018.

Sprawa C-

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 29 lipca 2019 r. — Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd/Komisja Europejska, Eurofer, Association Européenne de l'Acier, ASBL

(Sprawa C-436/18 P) (¹)

(Odwołanie — Dumping — Nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz niektórych produktów pochodzących z Chin — Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/1429 — Rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 —

Artykuł 2 ust. 7 lit. a) — Wartość normalna — Ustalenie na podstawie ceny w państwie trzecim o gospodarce rynkowej — Wybór odpowiedniego państwa trzeciego — Państwo trzecie o gospodarce rynkowej będące

przedmiotem tego samego dochodzenia — Dostosowania)

Strony

Wnoszący odwołanie: Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd (przedstawiciele: E. Vermulst i J. Cornelis, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland i A. Demeneix, pełnomocnicy), Eurofer, Association Européenne de l’Acier, ASBL (przedstawiciele: adwokaci J. Killick, barrister, G. Forwood i C. Van Haute)

Sentencja

1) Odwołanie zostaje oddalone.

2) Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd zostaje obciążone kosztami postępowania.

(¹) Dz.U. C 341 z 24.9.2018.