Środki poprawy obsługi prawnej

Józef Stopnicki

Środki poprawy obsługi prawnej

Palestra 10/1(97), 61-63

N r 1 (97) Ś ro d k i p o p ra w y obsługi p ra w n e j 61 -w czasie z a tru d n ie n ia lu b w ciągu 2 la t po u sta n iu z a tru d n ie n ia . A d w o k at — czło­ n e k zespołu adw okackiego je s t p rac o w n ik iem w ro zu m ien iu przepisów o z a o p atrz e­ niu em e ry ta ln y m (art. 77 p ra w a o u s tro ju ad w o k a tu ry ). O kres z a tru d n ie n ia dla osób, k tó re ukończyły 30 ro k życia, w ynosi 5 la t (art. 38 d e k re tu o p.z.e.).

Z m ocy § 4 pow ołanego w p y ta n iu ro zporządzenia ad w okatow i, k tó ry b y ł człon­ kiem zespołu w 1964 r., zalicza się do z a tru d n ie n ia o k res w y k o n y w an ia zaw odu w ciągu o sta tn ic h 10 la t przed p o w stan iem in w alid ztw a . A zatem a d w o k a t, k tó ry b y ł członkiem zespołu w 1964 r., m a okres z a tru d n ie n ia ró w n a ją cy się okresow i czasu od 1.1.1964 r. (lub od późniejszej daty, jeżeli w stą p ił do zespołu po 1.1.1964 r., a p rze d 31.XII.1964 r.). W obecnej chw ili (g rudzień 1965 r.) n ajd łu ższy ok res za­ tru d n ie n ia (tzn. liczony od 1.1.1964 r., gdy k to ś ju ż w te j dacie b y ł członkiem zespo­ łu) w yn o si n ie p ełn e 2 la ta i te n o k res nie d ałb y — rzecz ja s n a — p ra w a do re n ty in w alid zk iej. Do tego o k resu należy je d n a k doliczyć okres w y k o n y w an ia zaw odu a d w o k a ta przed 1.1.1964 r.

W re z u lta c ie w ięc a d w o k a t, k tó ry był członkiem zespołu 1.1.1964 r. lu b w stą p ił do zespołu w 1964 r., o trzy m a r e n tę in w alid zk ą , jeżeli jego in w alid ztw o pow stało w czasie członkostw a w zespole obecnego ty p u i je że li przez 5 la t w y k o n y w ał zaw ód a d w o k a ta (przed i po 1.1.1964 r.) w ciągu o sta tn ic h 10 la t p rzed p o w stan iem in w alid ztw a .

P rzy k ła d . A dw . X p ro w a d ził in d y w id u a ln ą k a n c e la rię w czasie od 1.III.1956 r. do 30.XII.1960 r. W ok resie od 1.1.1961 r. do 1.III.1962 r. sk re ślił się z listy a d w o k a tó w w zw iązku z w yjazdem * za g ranicę. P onow nie u zy sk ał po tem w pis n a listę z dn. 1.IV.1962 r. i w ty m że d n iu w stą p ił do zespołu, w k tó ry m pozos­ ta w a ł do 30.XI.1965 r. Z a in w alid ę został u zn a n y 1.VI.1965 r. i tę d a tę p rz y ję to ja k o d atę p o w sta n ia in w alid ztw a . A d w o k a t te n m a o k res z a tru d n ie n ia od 1.1.1964 r. do 1.VI.1965 r., tj. 17 m iesięcy. B ra k u je m u do pięcioletniego ok resu 43 m iesięcy. T e b ra k u ją c e m iesiące w y p ełn ia o k res zaliczalny do za tru d n ien ia, tj. okres od 1.IV.1962 r. do 31.XII.1963 r., czyli 20 m iesięcy, oraz ok res 23 m ie ­ sięcy licząc w stecz od 31.XII.1960 r., tj. o k res od 1.11.1959 r. do 31.XII.1960 r., gdyż w ty c h o k resa ch w y k o n y w ał zaw ód ad w o k a ck i w k a n c e la rii in d y w id u a ln ej i w zespole daw nego ty p u . W rez u lta c ie ad w o k a t te n o trzy m a re n tę inw alidzką.

S . G A R L IC K I

f f t a S Z Ę O e t o s

1.

JÓ ZEF STOPNICKI

Środki poprawy obsługi prawnej

Cel je st ja sn y : d o b ra obsługa p ra w n a w gospodarce uspołecznionej. A środki? Ś ro d k ó w do tego celu p row adzących je s t dużo i są one różne, a n ie k tó re z nich są n aw e t koniecznością. P o s ta ra jm y się o w łaściw e u szeregow anie n ie k tó ry ch w a r u n ­ ków zm ierzający ch do zam ierzonego celu.

62 J ó z e f S t o p n i c k l Nr 1 (97)

Do dobrego w y k o n y w an ia fu n k c ji rad c y p raw n eg o nie w y sta rc z a ukończenie te o ­ rety c zn y c h studiów praw n iczy ch . W a ru n k iem u zu p ełn iający m , i to w sposób isto t­ ny, je s t zetknięcie się w życiu z p ra k ty k ą czy to sądow ą, czy a d m in istra c y jn ą , i to niezależnie od sp ecyfiki zakładów pracy.

W y d a je m i się, że w sto su n k u do a d w o k a tó w m a jąc y ch za sobą p ra k ty k ę ad w o ­ k a c k ą albo w sto su n k u do a p lik a n tó w adw o k ack ich m a jąc y ch za sobą ap lik ac ję sądow ą, ad w o k a ck ą i egzam in — w a ru n e k te n je s t n ależycie spełniony. N ato m iast to, co zostało — w obec b ra k u dostatecznej chw ilow o liczby a d w o k a tó w — p rze d ­ sięw zięte w sto su n k u do k a n d y d a tó w n a sta n o w isk a rad có w p ra w n y c h po u k o ń ­ czeniu p rzez nich u n iw e rsy te tu , je s t n ie w ą tp liw ie p a lia ty w e m w ysoce n ie d o sta ­ tecznym . J e d e n bow iem ro k a p lik a c ji w a r b itra ż u , o doryw czym p rzy ty m do­ k sz tałcan iu , zad an ia n ie spełnia. Z re sz tą głosy sędziów , p rze d staw ic ie li a rb itra ż u oraz dośw iadczonych rad có w p ra w n y c h p o tw ie rd z a ją ty lk o ta k ą ocenę.

S tą d p łynie w niosek, że d alsza r e k r u ta c ja radców p ra w n y c h spośród adw okatów lu b osób kończących a p lik a c ję ad w o k a ck ą b y ła b y w in te re sie społecznym ja k n a j­ b a rd z ie j pożądana.

Je że li je d n a k liczba ty c h p red e sty n o w an y c h je s t chw ilow o n ie w y sta rc z a ją c a , to ju ż dziś m ożna b y było obsadzić n im i sta n o w isk a w p u n k ta c h kluczow ych, ja k np. w zjednoczeniach, ce n tra la c h , zw iązkach spółdzielczych itp., gdyż co n a jm n ie j n a d ­ zór n ad podległym i im je d n o stk a m i pow inien spoczyw ać w rę k a c h p e łn o w a rto ś­ ciow ych radców p raw n y ch .

*

W ym aga też om ów ienia s ta ry ju ż p o stu la t niezależności rad c y praw nego.

R ad ca p ra w n y pow in ien p raco w ać w w a ru n k a c h , w k tó ry c h nie m ogą mieć m ie jsc a an i lęk p rzed u tr a t ą sta n o w isk a p rz y odm iennym zdaniu k ie ro w n ic tw a za­ k ła d u , an i te ż pozbyw anie się radców , k tó rzy nie chcą ulec b łęd n em u p raw n ie , choć m oże w ygodnem u sta n o w isk u k ie ro w n ic tw a.

D roga do u zd ro w ien ia te j sp ra w y pro w ad zi przez p rzy ję cie zasady, że ro zw ią za­ nie um ow y o p rac ę z ra d c ą p ra w n y m należy do k o m p e ten c ji o rg an u nadrzędnego. P o s tu la t te n był ju ż n ie je d n o k ro tn ie w ysu w an y , a n a w e t z u st czynników u rzę d o ­ w ych słyszało się zapow iedź ta k ieg o w łaśn ie u n o rm o w an ia sto su n k u pracy.

P rz y angażo w an iu je d n a k rad c y n ależało b y m oże sw obodę w y b o ru pozostaw ić k ie ro w n ic tw u , ja k o że będąc bliżej zagadnień codziennych, lep iej rozezna się ono w k w a lifik a c ja c h k a n d y d a ta na radcę.

*

Bodźce ekonom iczne są nieo m al zaw sze czynnikiem w sp o m ag ający m , u ła tw ia ją ­ cym dojście do celu. Je ż e li zatem p ra g n ie się zachęcić a d w o k a tó w do obejm ow ania sta n o w isk rad có w p ra w n y c h , to należy u n orm ow ać ich u p ra w n ie n ia em ery ta ln e p rzez zaliczenie — do o k resu w y słu g i la t — czasu p ra k ty k i adw o k ack iej w zespo­ łach. Inaczej bow iem pięćdziesięcioletni lu b sta rszy a d w o k a t, d ec y d u ją c się na p rze jście na stanow isko rad cy , n a b y łb y u p ra w n ie n ia e m e ry ta ln e (starcze) dopiero z osiągnięciem co n a jm n ie j 75 la t życia.

Innego ty p u bodziec p o trz e b n y je s t w sto su n k u do m łodych p raw n ik ó w , k tó rzy p rz y d a lib y się m oże w sądo w n ictw ie, w a rb itra ż u lu b w p ro k u ra tu rz e , a k tó rzy dziś z reg u ły w y b ie ra ją rad c o stw a , gdzie o trz y m u ją w y n ag ro d ze n ie ró w n e w y n a ­ g rodzeniu dośw iadczonego po w ielu la ta c h p rac y rad c y praw n eg o . S ta n ta k i po zb a­ w iony je s t u za sa d n ien ia p raw n eg o i społecznego.

Nr 1 (97) R e fle k s je k ie ro w n ik a zespołu a d w okackiego

T y ch p a rę u w ag n ie w y cz erp u je — oczyw iście — szeregu zagadnień. Nie w ą tp ię , że koledzy rad c o w ie p ra w n i k a ta lo g te n u zupełnią.

R e je s tru ją c n a ra z ie ty lk o te sp raw y , p ra g n ę p o d k reślić, że n ie k tó re z nich w y ­ m a g a ją u staw ow ego u reg u lo w a n ia. D latego też re a liz a c ja ty c h p o stu lató w zależy w znacznym sto p n iu od bliższego za in te re so w an ia się nim i czynników m a ją c y c h p ra w o reg u lo w a n ia sp ra w y obsługi p ra w n e j n a te re n ie całego k ra ju .

2.

HENRYK HOLAK

Refleksje kierownika zespołu adwokackiego

N ie będę przy p o m in ać an i pow oływ ać się n a u sta w y , za rządzenia i okólniki,' k tó re u sy tu o w a ły stan o w isk o k ie ro w n ik a zespołu adw okackiego w jego codzien­ nym , zaw odow ym życiu. Ja k o k ie ro w n ik Z espołu A dw okackiego chcę się tu po­ dzielić tylk o sw oim i spo strzeżen iam i czy uw agam i, k tó re m ogą n a ła m ac h n aszej p ra sy zaw odow ej w y w o łać d y sk u sję i tym sam ym dopom óc w znalezieniu n a j­ lepszych form życia zespołowego.

K iero w n ik zespołu pow in ien być re a liz a to re m u sta w y o u stro ju a d w o k a tu ry . J e s t on zatem c e n tra ln ą osobą w u rzeczy w istn ien iu życia zespołowego. W ydaje się, że w y znaczanie te m u k iero w n ik o w i ta k ie j fu n k c ji p ro w a d zi siłą rzeczy do p rze ce­ n ia n ia w a rto śc i je d n o stk i kosztem ko lek ty w u , do n a ru sz a n ia rów now agi m iędzy k ie ro w n ik iem a zespołem .

Zespół ad w o k ack i m a c h a ra k te r zrzeszenia socjalistycznego, ja k to słu szn ie w sw oim orzeczeniu z d n ia 2.IV.1965 r. p o d k reślił S ąd N ajw yższy. W ynika stą d , że a d w o k a tu ra nie. m oże być o d erw an a od życia społeczno-politycznego.

Z n a jd u je m y się n a eta p ie p ra c y zespołow ej, p rac y nie fik c y jn e j, fo rm a ln e j, ale rzeczyw istej, tr w a le p o stę p u ją cej. D zięki te m u k ie ro w n ik zespołu, ja k o k o o rd y ­ n a to r p rac y k o le k ty w n e j, nie m oże być i nie je s t re p re z e n ta n te m ta k zw anego jednoosobow ego k ie ro w n ic tw a. W życiu zaś n ie spraw o zd aw czo -p ap ierk o w y m , lecz codziennym k ie ro w n ik zespołu b ie rz e udział — ja k o jego członek — w p rac y i w dochodach tego zespołu. P rz y n aw a le p rac y często jego „kierow nicza ro la " sp ro w ad za się do z a ła tw ia n ia „n a g orąco” niezb ęd n y ch p otrzeb zespołu. W ta k w ytw orzonej sy tu a c ji pozostaje jeszcze k o le k ty w , k tó ry je śli je s t zgrany i w sensie zaw odow ym stoi w ysoko, m oże i pow inien ta k ż e realizow ać założenia p rac y zes­ połow ej.

J a k postąpić, gdy zespół je s t n ied o b ra n y , ciężki w e w spółżyciu i n ie m oże znaleźć w spólnego ję zy k a ? J a k im i śro d k am i „zgrać” jego k olektyw , ja k u ch w y ­ cić nić, k tó ra w iąz ałab y g ru p k ę lu d zi w je d n ą całość?

W iele zależy tu od k ie ro w n ik a , jego ro z u m u politycznego, dośw iadczenia, a u to ­ ry te tu , cierpliw ości. W spólnie z in n y m i członkam i zespołu „nie zagrożonym i a n a r