1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI, PRODUCENTA I DYSTRYBUTORA
Nazwa produktu: Siarkowodór Wzór chemiczny: H2S
Inne nazwy: fosforotian O,O,O-tris(2(lub 4)- -C9-10-izoalkilofenylu Producent:
Dystrybutor:
2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH
Substancja stwarzająca zagroŜenie:
Nazwa chemiczna % wag. Nr CAS Nr WE Symbole
ostrzegawcze Zwroty zagroŜenia (R)*
siarkowodór 100 7783-06-4 231-977-3 F+, T+, N 12-26-50
Objaśnienie: T+= bardzo toksyczny, T= toksyczny, C= Ŝrący, Xn= szkodliwy, Xi= draŜniący, E= wybuchowy, O= utleniający, F+= skrajnie łatwo palny, F= wysoce łatwo palny, N= niebezpieczny dla środowiska
*Pełne znaczenie zwrotów zagroŜenia R z punktu 2 ujęto w punkcie 16
3. IDENTYFIKACJA ZAGROśEŃ
Substancja została zaklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z obowiązującym prawem.
F+ T+ N
ZagroŜenie poŜarowe: Gaz skrajnie łatwo palny. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe.
ZagroŜenie toksykologiczne:
Działa bardzo toksycznie przez drogi oddechowe. Gaz silnie toksyczny.
JeŜeli stęŜenie gazu jest odpowiednio duŜe (powyŜej 1,4 mg/dm³), powoduje nagłą utratę przytomności, a śmierć następuje wskutek poraŜenia układu oddechowego.
ZagroŜenie
ekotoksykologiczne:
Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
4. PIERWSZA POMOC
Uwaga: W pierwszej kolejności naleŜy wyprowadzić poszkodowaną osobę ze skaŜonego siarkowodorem środowiska. UłoŜyć na lewym boku z głową skierowaną w dół. Skontaktować się z lekarzem. Ratujący muszą zadbać równieŜ o własne bezpieczeństwo.
Następstwa wdychania:
1. Wyprowadzić poszkodowaną osobę na świeŜe powietrze.
2. W razie potrzeby natychmiast rozpocząć sztuczne oddychanie lub z przerwami podawać tlen.
JeŜeli to moŜliwe, zastosować respirator automatyczny. NaleŜy pamiętać, Ŝe odór zgniłych jaj jest wyczuwalny tylko przy niskich stęŜeniach.
Zapewnić jak najszybszą pomoc lekarską.
5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POśARU
ZagroŜenia poŜarowe: Gaz skrajnie łatwo palny. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe.
Pojemniki naraŜone na działanie ognia lub wysokiej temperatury bezzwłocznie usunąć poza obszar zagroŜenia. Nagrzane pojemniki pękają, potęgując zagroŜenie.
W przypadku poŜaru sąsiednich obiektów:
Stosować środki w zaleŜności od rodzaju i rozmiaru poŜaru.
Zalecenia szczegółowe: Uwaga: W ogniu wydzielają się z siarkowodoru toksyczne gazy, pary i
dymy.
Sprzęt ochronny straŜaków:
Aparaty izolujące drogi oddechowe. NiezaleŜne aparaty oddechowe.
Uwaga dodatkowa: Gaz silnie toksyczny.
6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA
Zalecenia ogólne: W przypadku wydostania się siarkowodoru w pomieszczeniu zamkniętym do likwidowania skaŜenia mogą przystąpić wyłącznie przeszkolone w ratownictwie chemicznym osoby, chronione stosownymi ochronami osobistymi, a w szczególności aparatami oddechowymi i kombinezonami gazoszczelnymi. Osoby dokonujące jakichkolwiek czynności związanych z akcją ratowniczą, w skaŜonej siarkowodorem atmosferze, powinny być ubezpieczane jeszcze przez dodatkowe dwie osoby. Jedna osoba asystuje wewnątrz skaŜonego pomieszczenia (obiektu, którym mogą być równieŜ zbiorniki, kanały, studzienki kanalizacyjne, studnie, zagłębienia terenowe i inne), zaś druga, która znajduje się na zewnątrz tego pomieszczenia (obiektu), w kaŜdej chwili musi być gotowa do udzielenia lub sprowadzenia pomocy.
SkaŜone pomieszczenia (obiekty) muszą być intensywnie wentylowane świeŜym powietrzem.
Środki
ochrony osobistej:
Unikać kontaktu z uwolnionym siarkowodorem. Stosować ubrania ochronne z tkanin gazoszczelnych, rękawice ochronne, okulary ochronne w szczelnej obudowie, niezaleŜne aparaty oddechowe. NaleŜy pamiętać o ograniczonym czasie działania ochronnego filtrów gazowych (filtr gazowy oznaczony kolorem brązowym i literą A).
Zalecenia szczegółowe: Starać się odciąć źródło skaŜenia środowiska (uszczelnić uszkodzone opakowanie i umieścić w opakowaniu awaryjnym), odciąć dopływ z instalacji. Stosować środki mechaniczne, szczelne pojemniki, sorbenty pochodzenia organicznego i nieorganicznego.
Zabezpieczenie środowiska:
Zabezpieczyć studzienki ściekowe. W przypadku skaŜenia wód powiadomić odpowiednie władze.
Metody utylizacji: Unieszkodliwianie na drodze spalania – zgodnie z wymogami prawa krajowego.
7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE
Postępowanie z substancją:
Podczas stosowania siarkowodoru nie jeść, nie pić, unikać kontaktów z siarkowodorem, unikać wdychania gazu, przestrzegać zasad higieny osobistej, stosować odzieŜ i sprzęt ochrony osobistej, pracować w wentylowanym pomieszczeniu.
Zapobieganie
poŜarom/wybuchom:
Gaz palny. Wymaga szczególnego trybu postępowania w tym zakresie.
Magazynowanie: W oryginalnych, właściwie oznakowanych opakowaniach, w magazynie gazów technicznych, palnych, trujących, wyposaŜonym w instalację wentylacyjną. Przechowywać w odpowiednio zabezpieczonych pomieszczeniach. Na terenie magazynu przestrzegać zakazu palenia, spoŜywania posiłków, uŜywania otwartego ognia. Zasady magazynowania określa norma PN-89/C-81400.
Metody postępowania Za odpad moŜna uznać siarkowodór, który w Ŝadnej postaci nie nadaje się do
z odpadami: zagospodarowania. Odpadowy siarkowodór odstawiany jest do wskazanego przez słuŜbę ochrony środowiska miejsca, celem utylizacji.
8. KONTROLA NARAśENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ
Rozwiązania techniczne: Stosowanie się do rygorów bezpiecznej pracy (ochrony osobiste, wentylacja wyciągowa, brak moŜliwości skaŜenia kanalizacji i otaczającego środowiska). Wszelkie manipulacje wykonywać pod czynnym dygestorium. Odpadki umieszczać w oddzielnym, oznakowanym, szczelnym pojemniku.
Osobiste wyposaŜenie ochronne:
Drogi oddechowe: Maski ochronne z filtrami par i cząsteczkowymi (filtr gazowy oznaczony kolorem brązowym i literą A oraz filtr cząsteczkowy oznaczony kolorem białym i symbolem P2).
Ręce: Rękawice ochronne z tworzywa powlekanego.
Oczy: Okulary ochronne w szczelnej obudowie.
Skóra i ciało: Ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne.
Ogólne środki ochrony:
Higiena pracy: Obowiązują przepisy ogólne przemysłowej higieny pracy. Unikać bezpośredniego kontaktu powierzchni ciała i dróg oddechowych z siarkowodorem. Nie wdychać par i aerozoli. Zanieczyszczone ubranie wymienić. Po pracy dokładnie wymyć powierzchnię ciała. Nie jeść, nie pić podczas pracy.
Obowiązujące w Polsce najwyŜsze dopuszczalne stęŜenie (mg/m3) w środowisku pracy:
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ze zmianą z dnia 1.10.2005r. (Dz.U. 212 poz.1769).
NajwyŜsze dopuszczalne stęŜenie w środowisku pracy dla siarkowodoru:
Nr CAS Składnik NDS (mg/m³) NDSCh (mg/m³)
7783-06-4 siarkowodór 10 20
9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Masa cząsteczkowa: 34,08 g/mol
Postać fizyczna, barwa, zapach: W warunkach normalnych siarkowodór jest silnie trującym, bezbarwnym gazem, o odraŜającym zapachu zgniłych jaj.
Zapach jest bardzo silny i wyraźnie odczuwalny nawet w bardzo duŜym rozcieńczeniu 1:100 000 (1cm3 H2S na 100 dm3 powietrza). W wyŜszych stęŜeniach ma zapach odraŜająco słodkawy. Zapachu tego nie odczuwa się juŜ po krótkim czasie przebywania w atmosferze stęŜonego gazu, poniewaŜ nerw węchowy ulega wówczas poraŜeniu.
Temperatura topnienia: -85,6oC Temperatura wrzenia: -60,2oC
Gęstość: 1,5355 g/dm3
Gęstość gazu względem powietrza: 1,19 Temperatura samozapalenia: 270oC
Zakres tworzenia mieszanin 4,3-45,4% obj. (60-650 g/m3)
wybuchowych z powietrzem:
Rozpuszczalność w wodzie: Siarkowodór dobrze rozpuszcza się w wodzie (4 g/l w 20oC), tworząc wodę siarkowodorową o właściwościach kwasowych, której solami są bardzo rozpowszechnione w przyrodzie siarczki. Woda siarkowodorowa jest odczynnikiem w analizie chemicznej.
Wartość pH (4 g/l H2O/20oC): 4,5
PręŜność par w 20oC: 18100 hPa ZagroŜenie wód: DuŜe.
Reaktywność: Siarkowodór jest substancją reaktywną chemicznie.
Gwałtownie, a nawet wybuchowo, reaguje z tlenkami halogenów, nadtlenkami, dymiącym kwasem azotowym.
Dezaktywuje wiele katalizatorów stosowanych w przemyśle.
Właściwości korozyjne: Wyraźne w środowisku kwaśnym.
Inne: Siarkowodór występuje w przyrodzie. Naturalnym źródłem tej substancji są gazy wulkaniczne. Wchodzi w skład ropy naftowej i gazu ziemnego. Występuje w wodach mineralnych. DuŜe ilości powstają w wyniku rozkładu gnilnego związków organicznych, stąd obecność tego niebezpiecznego gazu w kanałach, wykopach, grobowcach, rowach odwadniających, studzienkach kanalizacyjnych, ściekach, zbiornikach odpadowych, dołach kloacznych, na wysypiskach śmieci. Siarkowodór jest obecny w wielu procesach przemysłowych. Rzadko stosowany jest jako surowiec technologiczny, zaś znacznie częściej występuje jako produkt uboczny wielu procesów technologicznych, w których udział bierze siarka lub jej związki: w przemyśle chemicznym przy produkcji kwasu siarkowego i solnego, dwusiarczku węgla, w fabrykach celulozy i sztucznego jedwabiu, w przemysłach naftowym, gumowym, metalurgicznym, w koksowniach i gazowniach, w kopalniach gipsu i węgla. Siarkowodór często występuje tam, gdzie stosowane są tradycyjne metody garbowania skór, ponadto w fabrykach Ŝelatyny i kleju, cukrownictwie, silosach i wszędzie tam, gdzie mają miejsce procesy połączone z rozkładem białek.
10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ
Stabilność i reaktywność: Siarkowodór jest substancją chemicznie reaktywną. Wybucha po zmieszaniu z substancjami utleniającymi.
Właściwości korozyjne: ZauwaŜalne w obecności wilgoci.
11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Drogi naraŜenia człowieka: Wdychanie.
Informacja ogólna: Do organizmu człowieka siarkowodór dostaje się przede wszystkim drogami oddechowymi. Niewielkie ilości mogą przeniknąć przez skórę. Niewielkie stęŜenia siarkowodoru powodują blokowanie metali, a tym samym ograniczenie działania enzymów posiadających metale w swej grupie prostetycznej. Siarkowodór łączy się równieŜ z methemoglobiną, tworząc sulfmethemoglobinę, przy czym nie łączy się z hemoglobiną. W organizmie człowieka siarkowodór
zostaje utleniony do kwasu siarkowego, który następnie wydalany jest z moczem w postaci nieszkodliwych siarczanów. Część siarkowodoru wydalana jest drogami oddechowymi w stanie niezmienionym. Pewna ilość wchłoniętego siarkowodoru rozkłada się we krwi i tkankach z wydzieleniem siarki, która z nierozłoŜonym siarkowodorem tworzy wielosiarczki (H2Sn). W organizmie siarkowodór nie ulega kumulacji.
Dane toksykologiczne dotyczące siarkowodoru:
LDLO (inhalacyjnie, człowiek) = 5000 ppm (zgon), LC 50 (inhalacyjnie, szczur) = 713 ppm/1 godz., LC 50 (inhalacyjnie, mysz) = 674 pmm/1 godz.
Skutki naraŜenia na róŜne stęŜenia siarkowodoru w powietrzu:
Objawy StęŜenie (mg/dm³) Czas naraŜenia
PrzybliŜony próg zapachowy 0,0007-0,2 od kilku sekund do jednej minuty
Próg podraŜnienia spojówek 16-32 6-7 godzin
Ostre zapalenie rogówki 75-150 powyŜej 1 godziny
Zanik wyczuwania zapachu 225-300 2-15 minut
Działanie miejscowe (skóra, oczy, błony śluzowe):
Wdychanie gazu i aerozoli: Siarkowodór jest gazem wyjątkowo niebezpiecznym. Działa draŜniąco na błony śluzowe i skórę. Po przedostaniu się do organizmu drogą resorpcji poprzez płuca, siarkowodór powoduje powaŜne zaburzenia w procesie oddychania komórkowego. JeŜeli stęŜenie gazu jest odpowiednio duŜe (powyŜej 1,4 mg/dm³), powoduje nagłą utratę przytomności, a śmierć następuje wskutek poraŜenia układu oddechowego. Pod tym względem siarkowodór przypomina działanie cyjanowodoru. Małe ilości wywołują szkody w układzie oddechowym, sercowo-naczyniowym, pokarmowym, w układzie nerwowym. Zaburzają psychikę człowieka. Zatrucia zawodowe są zjawiskiem stosunkowo częstym.
Zatrucia ostre: DuŜe stęŜenia siarkowodoru (ponad 5 000 ppm) powodują śmierć w ciągu kilku do kilkunastu sekund. Człowiek pada i traci przytomność. Występuje sinica i duszności. PoraŜony zostaje układ oddechowy. Przy mniejszych stęŜeniach natychmiast pojawia się zapalenie spojówek i bolesne nadŜerki rogówki. Zostaje podraŜniony nos i gardło, pojawia się zapalenie oskrzeli. Powikłaniami są odoskrzelowe zapalenie płuc oraz obrzęk płuc. Zmianom ulega tętno, pojawia się napadowa niewydolność wieńcowa serca. Osłabieniu ulega mięsień sercowy. Ze strony układu pokarmowego występują nudności, utrata apetytu, nudności, zaparcia. Uszkodzony zostaje układ nerwowy – w cięŜszych przypadkach na stałe. Siarkowodór powoduje anoksję oraz bezpośrednie uszkodzenie komórek oun. Następstwa tego uszkodzenia są róŜnorodne – po zaburzenia psychiczne, utratę pamięci, parkinsonizm.
Zatrucia przewlekłe: Objawami zatruć przewlekłych są następstwa, które nie dają charakterystycznego obrazu klinicznego. Poszkodowani skarŜą się na bóle głowy, łatwe męczenie się, nudności, zawroty głowy, niepokój nerwowy, pobudliwość. Stwierdzany jest chorobliwy wygląd poszkodowanych, spadek masy ciała, zapalenie dróg oddechowych, zapalenie spojówek, rozregulowanie wegetatywne.
Zatrucia lekkie: Lekkie zatrucia mogą przebiegać bez następstw.
Rokowania: Rokowanie przy cięŜkim zatruciu jest złe. JeŜeli zatrute osoby przeŜyją, nierzadko pozostają u nich trwałe następstwa, szczególnie w układzie nerwowym i psychicznym.
Zapobieganie: Tam gdzie występuje moŜliwość pojawienia się niebezpiecznych stęŜeń siarkowodoru, naleŜy stosować indywidualne środki ochrony osobistej (sprzęt ochrony dróg oddechowych, okulary ochronne). NaleŜy bezwzględnie przestrzegać zasady, Ŝeby maksymalna zawartość siarkowodoru w powietrzu nie przekraczała 10 ppm. Konieczne jest instalowanie urządzeń odsysających i wentylatorów w miejscach zagroŜonych. Niezbędna jest stała kontrola lekarska. Nowoczesne środki wykrywające pozwalają na nieustanne śledzenie zawartości siarkowodoru w kontrolowanej atmosferze. Osoby zagroŜone wyposaŜane są w indywidualne, pracujące w sposób ciągły, wykrywacze siarkowodoru.
Urządzenia te sygnalizują akustycznie i optycznie przekroczenie bezpiecznej granicy. Kontrola moŜe być
równieŜ przeprowadzana okresowo za pomocą rurek wskaźnikowych posiadających bardzo szerokim spektrum oznaczalności.
12. INFORMACJE EKOLOGICZNE
Dopuszczalne stęŜenie w powietrzu atmosferycznym dla siarkowodoru:
Dopuszczalne stęŜenie zanieczyszczeń w mg/m3
Obszary chronione Obszary specjalnie chronione w ciągu
30 min
średnio- dobowe
średnio- roczne
w ciągu 30 min
średnio- dobowe
średnio- roczne
0,06 0,02 0,0032 0,008 0,003 0,0005
Działanie na organizmy wskaźnikowe:
Ryby: Granica śmiertelności dla linów wynosi 10 mg/dm³, próg szkodliwości dla pstrągów 1 mg/dm³.
Denzer określa próg szkodliwości dla pstrąga tęczowego w wysokości 0,8 mg/dm³. Siarczek sodowy Na2S w ilości 12 do 13 mg/dm³ wody destylowanej stanowi roztwór, w którym ginie róŜanka.
W wodach, które zawierały 50 mg/dm³ H2S, występowały bakterie siarkowe rozmaitego rodzaju i sinica.
Wody, w których występował siarkowodór w ilościach większych aniŜeli 50 g/dm³, zawierały juŜ tylko czerwone bakterie siarkowe. Przy zawartości H2S w ilości 10 mg/dm³ ginęły w czasie od 1,5 do 6 godzin organizmy strefy oligosaprobowej, strefy mezosaprobowej w przeciągu od 3 godzin do 3 dni, strefy mezosaprobowej i polisaprobowej w ciągu 14 godzin do 5,5 dnia.
Rośliny: Siarkowodór oddziałuje na przemianę chlorofilu w feofitynę. Feofityna później znika i następuje zbielenie. Na moczarkę kanadyjską siarkowodór działa szkodliwie dopiero w stęŜeniu wyŜszym niŜ 1:19600 (=50 mg/dm³).
Wskaźnik oceny dla ostrej toksyczności: wobec ssaków: 7,0
wobec ryb: 6,3
wobec bakterii: 5,8 Stopień zagroŜenia wód: skrajny
13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI
Metody unieszkodliwiania:
Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U.62 poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz. 1206) Sposób likwidacji (D10) - termiczne przekształcanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach zlokalizowanych na lądzie.
ZuŜyte opakowania dostarczać do uprawnionych do ich przerabiania przedsiębiorstw.
Opakowania opróŜnić całkowicie.
14. INFORMACJE O TRANSPORCIE
Numer UN (ONZ): 1053 SIARKOWODÓR
Klasa RID/ADR/IMO: 2
Kod klasyfikacyjny: 2TF
Ilości ograniczone: LQ0
Numer rozpoznawczy zagroŜenia: 236
Nalepki ostrzegawcze wg ADR/RID Nr 2.3+2.1::
15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH
Substancja została zaklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z obowiązującym prawem.
Na etykietach naleŜy umieścić następujące informacje:
Symbol ostrzegawczy na opakowaniu jednostkowym:
Napis ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:
F+ Produkt skrajnie łatwo palny
T+ Produkt bardzo toksyczny
N Produkt niebezpieczny dla środowiska
Zwroty wskazujące rodzaj zagroŜenia R 12 Produkt skrajnie łatwo palny.
R 26 Działa bardzo toksycznie przez drogi oddechowe.
R 50 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
Zwroty określające warunki bezpiecznego stosowania S 1/2 Przechowywać pod zamknięciem i chronić przed dziećmi.
S 9 Przechowywać pojemnik w miejscu dobrze wentylowanym.
S 16 Nie przechowywać w pobliŜu źródeł zapłonu – nie palić tytoniu.
S 36 Nosić odpowiednią odzieŜ ochronną.
S 38 W przypadku niedostatecznej wentylacji stosować odpowiednie indywidualne środki ochrony dróg oddechowych.
S 45 W przypadku awarii lub jeŜeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza – jeŜeli to moŜliwe, pokaŜ etykietę.
S 61 Unikać zrzutów do środowiska. Postępować zgodnie z instrukcją lub kartą charakterystyki.
Kartę wykonano zgodnie z:
• Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11.01.2001r. (Dz.U.11 poz.84; z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzeniem w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1171) ze zmianą z dnia 14.12.2004r. (Dz.U. 2 z 2005r. poz.2).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28.09.2005r w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz.U.201 poz.1674), (29ATP).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1679 z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 171, poz. 1666 z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ze zmianą z dnia 1.10.2005r (Dz.U. 212 poz.1769).
• Ustawą z dnia 27.04.2001r. o odpadach (Dz.U.62 poz.628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27.09.2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz.1206).
• Ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz.U. 2001 nr 63 poz. 638).
• Klasyfikacją towarów niebezpiecznych zgodnie z Umową Europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR).
• Ustawą z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. 2002 nr 199 poz. 1671) z późniejszymi zmianami.
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005r. Nr 11, poz. 86).
• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005r. Nr 11, poz. 86).
• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).
16. INNE INFORMACJE
Chemiczne określenie produktu:
Siarkowodór
Symbol ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych F+ Produkt skrajnie łatwo palny.
T+ Produkt bardzo toksyczny.
N Produkt niebezpieczny dla środowiska.
Znaczenie zwrotów zagroŜenia z punktu 2 R 12 Produkt skrajnie łatwo palny.
R 26 Działa bardzo toksycznie przez drogi oddechowe.
R 50 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
Normy na sprzęt ochronny:
PN-EN 141:2002 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze i filtropochłaniacze, wymagania, badanie, znakowanie;
PN-EN 344:1996 Wymagania i metody badania obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego do uŜytku w pracy. Zmiana A1;
PN-EN 166:2002 (U) Ochrona indywidualna oczu. Wymagania;
PN-EN 374-3:2004 (U) Rękawice chroniące przed chemikaliami i mikroorganizmami. Wyznaczanie odporności na przenikanie chemikaliów;
PN-EN 466:1998 OdzieŜ ochronna. Ochrona przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące odzieŜy chroniącej przed chemikaliami z połączeniami nieprzepuszczającymi cieczy (typ 3);
Powietrze na stanowiskach pracy
PN-EN 1540:2004 Powietrze na stanowiskach pracy. Terminologia
PN-EN 689:2002 Powietrze na stanowiskach pracy. Wytyczne oceny naraŜenia inhalacyjnego na czynniki chemiczne przez porównanie z wartościami dopuszczalnymi i strategia pomiarowa.
Uwaga:
UŜytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów
prawa krajowego. Informacja zawarta w powyŜszej karcie stanowi opis wymogów bezpieczeństwa uŜytkowania preparatu. UŜytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu do określonych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy uŜytkownika. Karta charakterystyki nie moŜe być traktowana jako gwarancja właściwości preparatu.
Produkt nie moŜe być uŜywany bez pisemnej zgody w Ŝadnym innym celu aniŜeli podanym w p.1 karty charakterystyki.
Karta charakterystyki jest bezpośrednio przekazywana dystrybutorowi produktu, bez zapewnień lub gwarancji co do kompletności bądź szczegółowości wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.
Kartę wykonano w Przedsiębiorstwie EKOS S.C. 80-266 Gdańsk, al. Grunwaldzka 209, tel/fax: (0-58)305-37- 46, www.ekos.gda.pl e-mail: ekos@ekos.gda.pl na podstawie informacji i konsultacji uzyskanych od Zamawiającego oraz materiałów z własnej bazy danych.
Informacje zawarte w niniejszej karcie charakterystyki są zgodne z aktualnym stanem naszej wiedzy i spełniają warunki prawa krajowego oraz Unii Europejskiej.
Informacje zawarte w niniejszej karcie charakterystyki nie są gwarancją parametrów technicznych czy przydatności do określonych zastosowań.
