• Nie Znaleziono Wyników

Nagroda im. Hilarego Koprowskiego

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Nagroda im. Hilarego Koprowskiego"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

551

Kronika • Current events in Polish oncology

NOWOTWORY Journal of Oncology 2015, volume 65, number 6, 551

DOI: 10.5603/NJO.2015.0114

© Polskie Towarzystwo Onkologiczne ISSN 0029–540X www.nowotwory.viamedica.pl

Nagroda im. Hilarego Koprowskiego

W dniu 18 grudnia 2015 r. w Centrum Onkologii — In- stytucie im. Marii Skłodowskiej Curie, Oddział w Gliwicach, odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody im. Hilarego Koprowskiego.

Profesor Hilary Koprowski, urodzony w roku 1916 w War- szawie, zmarły 11 kwietnia 2013 w Filadelfii, był lekarzem, wirusologiem i immunologiem, muzykiem i kompozytorem, twórcą pierwszej w świecie szczepionki przeciwko wirusowi polio. Od roku 1944 mieszkał i pracował w USA, gdzie był organizatorem i wieloletnim dyrektorem Instytutu Wistara w Filadelfii, a później kierownikiem instytutów badawczych na Uniwersytecie Thomasa Jeffersona również w Filadelfii.

Znany jest ponadto jako założyciel Fundacji Koprowskich, której zadaniem jest wspieranie polsko-amerykańskiej współpracy naukowej. Prof. Koprowski jest Kawalerem Krzy- ża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski (1998) oraz doktorem honoris causa wielu polskich uczelni.

Nagroda im. Hilarego Koprowskiego przyznawana jest od roku 2007 przez Polskie Towarzystwo Onkologiczne za najlepszą wykonaną w polskim ośrodku badawczym pracę naukową w zakresie onkologii klinicznej lub doświadczalnej.

Laureatem Nagrody za rok 2015 został zespół autorów z Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-

-Curie Oddział w Gliwicach, który opublikował cykl prac dotyczących czynników prognostycznych w leczeniu raków głowy i szyi:

Rutkowski T, Wygoda A, Składowski K, Hejduk B, Rutkow- ski R, Kołosza Z, Maciejewski B. Prognostic role of tumor vo- lume for radiotherapy outcome in patient with T2 laryngeal cancer. Strahlenther Onkol 2013; 189: 861–6.

Rutkowski T. Impact of initial tumor volume on radio- therapy outcome in patients with T2 glottic cancer. Strah- lenther Onkol 2014; 190: 480–4.

Rutkowski TW, Maciejewski B, Kołosza Z, Wygoda A, Składowski K, Hejduk B, Rutkowski R. The effect of tumor volume on radiotherapy outcome and correlation with other prognostic factors in patients with T2 supraglottic cancer.

Contemp Oncol (Pozn) 2014; 18: 429–35.

Rutkowski T. The role of tumor volume in radiotherapy of patients with head and neck cancer. Radiat Oncol 2014; 9: 23.

Głównym Laureatem Nagrody jest dr hab. Tomasz Rutkowski, pierwszy autor nagrodzonych prac, który w imie- niu zespołu odebrał nagrodę z rąk Przewodniczącego ZG Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, prof. Jacka Fijutha.

Prof. Piotr Widłak

Cytaty

Powiązane dokumenty

Material & Methods: The preoperative platelet counts of 41 women, treated for vulvar cancer in our onco-gy- necology center between March 1994 and January 2007, were

W grupie pacjentów z miejscowym wycięciem guza wpływ na czas przeżycia wykazano dla głębokości naciekania w milimetrach wg Breslowa, poziomu naciekania skóry wg Clarka,

Najlepsze efekty przynosi połączenie leczenia chirurgicznego oraz radiochirurgii stereotaktycznej (stereotactic radiosurgery – SRS) lub radioterapii stereotaktycznej

Celem leczenia jest złagodzenie objawów choroby, zwłaszcza u chorych w dobrym stanie ogólnym, przy prawidłowym pozio- mie bilirubiny i lokalizacji ogniska pierwotnego poza

Niektóre obserwacje, jak obecny trend w kierunku znamienności statystycznej przy ana- lizie czasu przeżycia ogólnego u chorych ze wznową raka trzonu macicy w odniesieniu

MPV levels have a significant impact on the length of progression-free survival (PFS) and overall survival (OS) in many types of solid tumors, such as colorectal carcinoma,

Wyniki póŸniejszych badañ ran- domizowanych wskazuj¹ jednak, ¿e u chorych po amputacji piersi, które otrzymywa³y leczenie ogólnoustrojowe z powodu przerzutów do pachowych

Molgramostim (Leucomax*, ludzki rekom- binowany czynnik stymuluj¹cy wzrost kolo- nii granulocytów-makrofagów, GM-CSF) jest krwiotwórczym czynnikiem wzrostowym, wp³ywaj¹cym zarówno