Kronika

Kronika

Palestra 2/1(5), 112-115

K

R O (Si I K A

1. PO SIED ZEN IE P L E N U M ZA R ZĄ D U GŁÓW NEGO Z PP

W d n ia ch 7 i 8 grudnia 1957 r. odbyło się w W arszaw ie p osied zen ie P len u m Zarządu G łó w n eg o Z rzeszenia P ra w n ik ó w Polskich.

S p raw ozd an ie z p r z e b ie g u . obrad podam y w n astęp n ym n u m erze „P alestry".

2. A P L IK A C JA , E G ZA M INY A DW O KA CK IE

W czw a rty m k w a r ta le roku ub. od b yły się w e w szy stk ich izb ach eg za m in y a d w o k a ck ie. O prócz a p lik a n tó w egzam in y te zd a w a li tak że ci spośród dopuszczo­ n y ch do eg za m in ó w ad w o k a ck ich przez M inistra S p ra w ied liw o ści, którzy w p o ­ p rzed n im term in ie u zy sk a li w y n ik n ied ostateczn y.

P o za k o ń czo n y ch egzam in ach , na zw oln ion e eta ty zostan ą w p isa n i aplikanci, a d w o k a ccy . L iczba e ta tó w a p lik a n ck ich została p odniesiona z 214 eta tó w is tn ie ją ­ c y c h w rok u 1S57 do 240 na rok 1958. Jed n ak że zw ięk szen ie liczb y eta tó w nie- w p ły n ie c h w ilo w o n a z w ię k sz e n ie dopływ u do a d w ok atu ry w tej drodze, gdyż: z w ię k sz e n ie tej liczb y n ie zd o ła zrów n ow ażyć p rzed łu żen ia o k resu a p lik a cji do. la t trzech.

W rok u 1957 po raz p ierw szy dobór k an d y d a tó w na a p lik a cję od b y w a ł si% w e w sz y stk ic h izbach na p o d sta w ie egzam inu k w a lifik a cy jn eg o , k tórego r e g u la m in zam ieszczon y został w poprzednim num erze „ P a lestry ”. E gzam in taki zorgan izo­ w a n y został po raz p ierw szy w roku 1956 w W arszaw skiej Izbie A dw okackiej.. P o z y ty w n e d o św ia d czen ia teg o sy stem u doboru kan d yd atów na ap lik ację z a c h ę c ił» N a czeln ą R ad ę A d w o k a ck ą do rozszerzenia go n a w sz y stk ie izb y adw okackie.

3. W Y BO R Y DO R A D NARODOW YCH

Z ostała o p u b lik o w a n a u c h w a ła R ady P a ń stw a u stalająca term in w y b o ró w do> rad n a ro d o w y ch na d zień 2 lu te g o 1958 r.

W radach n arod ow ych , w k tórych kadencja dobiega końca, zn ajd ow ało s ię sto­ su n k o w o n ie w ie lu p raw n ik ów . N ie dysponujem y co praw da sta ty sty k ą , która b y p o zw o liła d o k ła d n ie ok reśljć tę liczbę, jed n ak że na p o d sta w ie cy fr szacunkow ych, m ożn a stw ierd zić, ż e u d ział ten b y ł n iep rop orcjon aln ie n isk i w sto su n k u d o z n a ­

Nr 1 K RO N IK A

czen ia, ja k ie d zia ła ln o ść p raw n icza m a dla życia sp ołeczn ego. P rzy czy n y teg o sta n u rzeczy są w y sta rcza ją co znane i n ie istn ieje p otrzeba ich om aw ian ia.

O b ecn ie sy tu a cja je s t ca łk o w ic ie odm ienna. N ajszerzej p ojęta praw orządność z o sta ła uznana za jed n ą z fu n d a m en ta ln y ch zasad n a szeg o u stroju. O dbudow a ł ś c is łe p rzestrzeg a n ie p orządku p raw n ego życia sp ołeczn ego zostało p ow szech n ie u zn an e za n iezb ęd n y w a ru n ek rozw oju gospodarczego k raju i p ra w id ło w ej, sku­ teczn ej d ziałaln ości ad m in istracji p a ń stw o w ej. W tych d zied zin ach coraz w ięk szą ro lę o d gryw ają rady n arod ow e. D la teg o jak n ajszerszy u dział p ra w n ik ó w w radach n a ro d o w y ch sta n o w i ich sp o łeczn y ob ow iązek , od k tó reg o sp ełn ien ia n ie w o ln o s ię u ch ylać.

W śród zaw od ów p raw n iczych szczeg ó ln e p rzy g o to w a n ie do p ełn ien ia tej fu n k cji m ają ad w ok aci. S ta ły , bezpośredni k o n ta k t z m asam i sp ołeczeń stw a oraz w szech ­ stro n n a znajom ość w szelk ich p rzeja w ó w p raw a w różn ych dzied zin ach życia Po­ z w o liły im zdobyć d ośw iad czen ie, k tó re sta n o w ić m oże szczeg ó ln ie cen n y w k ład w p r a c ę rad n arod ow ych .

M am y n ad zieję, że w sz y sc y k o led zy zech cą sp ełn ić sw ój o b ow iązek i w ezm ą czy n n y u d ział w ak cji przedw yborczej oraz ż e n iek tórzy z n ich w e jd ą w skład n o w o ob ran ych rad n arod ow ych .

4. O B S Ł U G A P R A W N A PREZYDIÓ W PO W IA TO W Y CH R A D NARODOW YCH R ada M in istrów rozp atru je p ro jek t przyznania e ta tó w rad ców p ra w n y ch w pre­ zy d ia ch p o w ia to w y ch rad n arodow ych.

J a k w iadom o, dotych czas p rezydia p o w ia to w y ch rad n arod ow ych n ie k orzy­ s ta ły z w ła sn ej ob słu gi p raw n ej. M ogły on e jed y n ie k orzystać z u słu g kom órek p r a w n y c h p rezy d ió w w o jew ó d zk ich rad n arodow ych. N ie zasp ok ajało to jednak potrzeb p rezy d ió w p ow ia to w y ch rad n arodow ych, k tóre w , sw ej codziennej d ziałal­ n o ści opartej na p rzepisach p raw a ad m in istracyjn ego sta le iru szą rozstrzygać za- g td n ie n ia praw ne, n iejed n o k ro tn ie n a w e t bardzo sk om p lik ow an e.

T rudności te b y ły ty m bardziej d o tk liw ie od czu w an e przez to, że w aparacie p r ezy d ió w p o w ia to w y ch rad narod ow ych urzęd n icy z w y k szta łcen iem p raw n iczym sta n o w ili bardzo n ik ły o d setek ogółu zatru d n ion ych , zn aczn ie niższy n iż w in n ych o g n iw a c h ad m in istracji p a ń stw o w ej. W prezyd iach p o w ia to w y ch rad narodow ych zatru d n ion ych b yło za led w ie 453 p ra co w n ik ó w z u k oń czon ym w y ższy m w y k szta ł­ cen iem p raw n iczym lu b ek on om iczn ym . Z resztą p ra co w n icy ci — m im o p osiad an ego w y k szta łcen ia — częstokroć n ie p osiad ali d ostateczn ych k w a lifik a c ji do w y k o n y ­ w a n ia o b ow iązk ów rad cy p raw nego.

O d czu w ając konieczność posiad an ia rad cy p raw n ego, a n ie d ysp on u jąc odpo­ w ied n im etatem , część p rezy d ió w p o w ia to w y ch rad narod ow ych szukała innych dróg do za p ew n ien ia sob ie w ła śc iw e j o b słu g i praw n ej. W tym c e lu korzystano cza sem z p racy społecznej p oszczególn ych p ra w n ik ó w sw eg o terenu, n ajczęściej a d w ok atów , w in n ych zaś w y p a d k a ch k orzystan o z u słu g rad ców p ra w n y ch za­ tru d n ion ych w p rzed sięb iorstw ach p o d leg ły ch radom .

P rzy d zielen ie prezydiom p o w ia to w y ch rad n arod ow ych e ta tó w rad ców p ra w ­ n y ch m oże w p ły n ą ć n a p o p ra w ę istn ie ją c e j sy tu a c ji w za k resie o b słu g i praw nej

114 K R O N IK A _{Nr 1}

w radach, ja k k o lw iek n ie rozw iąże to rad yk aln ie w szy stk ich tru d n ości w o m a w ia ­ nej dzied zin ie. N a stęp n y m z k o lei problem em , szczeg ó ln ie ostro w y stę p u ją c y m w m n iejszych ośrodkach, b ęd zie spraw a obsadzenia e w en tu a ln y ch e ta tó w radców p raw n ych lu d źm i o o d p ow ied n ich k w a lifik a cja ch , tzn. p o sia d a ją cy m i n ie ty lk o u kończone stu d ia praw niczej a le ró w n ież o d p o w ied n ie d o św ia d czen ie, w ła śc iw ą prak tyk ę praw niczą.

5. ZG O N W IC ED ZIE K A NA J. OLCHOW ICZA

W dniu 25 listop ad a ub.r. od b ył się na cm entarzu p ow ązk ow sk im w W arszaw ie pogrzeb n agle zm arłego w iced ziek an a W arszaw skiej R ady A d w o k a ck iej śp. adw . Jan u sza O lchow icza. W u roczystościach żałob n ych w zięli udział: rodzina zm arłego, n ajb liżsi znajom i, oraz liczn e grono a d w o k a tó w i sęd ziów . Po n a b o żeń stw ie tru m n ę z e zw łok am i p rzen iesion o na ram ionach do grobu rodzinnego zm arłego. N ad gro­ bem w ygłoszon o p rzem ów ien ia, p od k reślające w y ją tk o w e cech y charakteru oraz dużą w ied zę p raw niczą zm arłego. M iędzy in n ym i w im ie n iu N a czeln ej R ady A d w ok ack iej przem aw iał sekr. N R A ad w . W. Ż yw ick i, a w im ien iu W arszaw sk iej Rady A d w ok ack iej d ziek an adw . S ta n isła w G arlicki.

6

1

2. W zw ią zk u z dużą ilością w p isó w (61) na lis tę a d w o k a tó w w n aszej Izb ia w cią g u ostatn iego roku z jed n ej stron y oraz szczupłością m iejsca w zesp ołach adw okackich z drugiej strony, zaszła k o n ieczn ość zorgan izow an ia n o w y ch zesp o łó w adw okackich. W szczególn ości część a d w o k a tó w w C zęstoch ow ie i w B ie ls k u -B ia ­ łej p ragn ie zorganizow ać trzeci zesp ół adw okacki.

3. W ojew ódzka K om isja D y scyp lin arn a w K atow icach op racow ała roczne sp r a ­ w ozd an ie ze sw ej d ziałaln ości. R ozpatrzono w ty m czasie 31 sp raw , z czego z a ­ ła tw io n o 26, pozostało zaś do za ła tw ien ia 5.

O rzeczeń sk azu jących b y ło 10 o n a stęp u ją cy ch rodzajach kar: za w ie sz o n o w czyn n ościach za w o d o w y ch 1 osobę, u d zielon o n agan y 1 osobie, a up om n ien ia —

8

O rzeczeń u n iew in n ia ją cy ch b yło 14, a um orzeń postęp ow an ia d y scy p lin a rn eg o 2. O czyw iście bardzo w ie le sp ra w zostało um orzonych przez rady ad w o k a ck ie,

a

4. Z godnie z ży czen iem k o le g ó w R ada A d w ok ack a w K a to w ica ch p rzy stą p iła do zorganizow ania fu n d u szu za p om ogow o-oszczęd n ościow ego. W zw iązk u z ty m zo sta ł w y sła n y do zesp ołów ad w ok ack ich od p ow ied n i o k ó ln ik w tej sp ra w ie. O stateczn ie opinia w ięk szo ści zesp o łó w zad ecyd u je o ty m funduszu.

Nr 1 KRO N IK A _11»

I z b a ł ó d z k a

N a zeb ran iu a d w o k a tu ry Izb y łód zk iej p ow zięto w d n iu 4 listo p a d a 1957 r. rezo lu c ję treści n astęp u jącej:

P a ń stw o , opierając się na zd ecyd ow an ej opinii sp ołeczn ej, p rzystąp iło do w zm o ­ żen ia w a lk i z p rzestęp czością gospodarczą. O dbyw a się m ob ilizacja w szy stk ich c z y n n ik ó w p ow o ła n y ch z przezn aczen ia sw ego do tej w a lk i. A d w ok atu ra Izby łó d zk iej — w dobrze zrozu m ian ym in teresie sp o łeczeń stw a i P a ń stw a — w łącza s ię do tej ak cji i z ca łą sta n o w czo ścią potęp ia w sz e lk ie p rzeja w y p rzestęp czości gospodarczej.

O rzekan ie o w in ie oraz w y m ia r k a ry w stosu n k u do u zn an ych za w in n y ch sp ra w u ją sąd y po w y słu ch a n iu osk arżyciela i obrońcy. Im w ięcej p rzestęp stw , ty m w ię c e j obron. W o b y w a telu n ied ostateczn ie zo rien to w a n y m w konstrukcji pro­ cesu , k tó reg o zasad n iczym cele m je s t zap ew n ien ie osk arżon em u o b iek ty w n ej oceny jeg o czyn u , fu n k cja obrony rodzić m oże opaczne w yob rażen ia. Jak że bardzo n ie ­ b ezp iecz eń stw u tem u sp rzyjają u w agi form u łow an e np. tak, że obrońca u żyw a

ad w o k a ck ich kruczków , że z każdego przestęp cy u siłu je zrobić w ariata itp. P o ­ w ta rza ją ce się procesy i zgłaszan e w nich w n iosk i obrońców , ch oćb y najbardziej u zasad n ion e, sk ład ają się na m onotonną k an w ę, n a której w yob raźn ia h a ftu je p o zb a w io n e proporcji w zory. M usim y jak n ajstaranniej w y strzeg a ć się (i zdaw ać e c b ie z tego spraw ę) w y w o ły w a n ia tak ich sytu acji, k tóre stw arzają w yob rażen ie, ż e obrona czło w ie k a sięg n ęła w sfe r ę u sp ra w ied liw ia n ia p rzestęp stw . M usim y p a m ięta ć, że szczeg ó ln e n a silen ie ok reślonych k ategorii p rzestęp stw ob ow iązu je nas w w ięk szy m stop n iu do jask raw ego odcinania in d y w id u a ln ej w in y czło w iek a od g od n ego n ajw yższej d ezaprobaty, bo godzącego w in teresy p ań stw a i narodu, E jaw iska przestępczości. N a s z o b y w a t e l s k i o b o w i ą z e k w a l k i z n a ­ g m i n n ą p r z e s t ę p c z o ś c i ą i n a s z z a w o d o w y o b o w i ą z e k o b r o ń c z y n i e p o z o s t a j ą z e s o b ą w k o l i z j i i c i ą ż ą n a n a s w j e d n a k o w y m s t o p n i u .

N iem o żliw o ścią je s t op racow an ie recep ty na n a jw ła ś c iw sz e w n io sk i obrońcy 1 n a k on stru k cję m o w y obrończej. J ed y n y m i k ryteriam i m uszą tu p ozostaw ać rozum na celo w o ść i k on ieczn y w k ażdym działan iu takt. Z arysują on e g ran ice w ła śc iw e j roli ad w ok ata, n ik ogo n ie rażącej i nie w y w o łu ją cej w rażen ia d w u zn acz­ n ości. R o l a t a j e s t c a ł k o w i c i e j e d n o z n a c z n a : t a k a p o m o c c z ł o w i e k o w i , n a j a k ą z a s ł u g u j e .

A d w ok atu ra nasza, m ająca ch lu b n e tradycje w y r o słe w zm agan iu się z b ez­ p raw iem , m oże żądać od sw y c h człon k ów , aby w y ró żn ia li s ię w sw y ch obronach rozu m em i taktem . W szelkie od stęp stw o od tych zasad jest n iedopuszczalne.

J a k n ajbardziej staran n ym doborem w n io sk ó w obrończych opartych na p rze­ m y śla n y ch w y w o d a ch dopom ożem y sądom w w ym iarze sp ra w ied liw o ści w tej tak tru d n ej i groźnej — zarów no dla m orale sp ołeczeń stw a, ja k i dla m ajątku naro­ d o w eg o — sytu acji. D opom ożem y P a ń stw u L udow em u do och ron y dóbr sta n o w ią ­ cy ch w sp ó ln ą w ła sn o ść w szy stk ich jeg o obyw ateli.

M y liłb y się, k to by rozum iał, że treść tej d ek laracji m a na c e lu p rzytęp ien ie ostrza obrony człow iek a. D eklaracja ta w naszych trudnych w arunkach gosp od ar­ czych pobudza n a s do żarliw ego u rzeczy w istn ien ia w sposób p rzek on yw ający sp o łeczeń stw o hasła: „N iech p raw o za w sze p raw o znaczy, a sp ra w ied liw o ść — sp r a w ie d liw o ść !”