22
BIULETYN INFORMACYJNY SEKCJI KARDIOLOGII INWAZYJNEJ PTK
www.ki.viamedica.pl
Podczas tegorocznego Kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardio- logicznego w Amsterdamie odbyła się bardzo ciekawa sesja referatowa za- tytułowana: „More on direct sten- ting”. Poświęcona była w całości pro- blemowi bezpośredniej implantacji stentów, bez wstępnego poszerzenia cewnikiem balonowym (DS, direct stenting). Bardzo duża frekwencja podczas sesji oraz ożywiona dyskusja nad prezentowanymi pracami świad- czy o rosnącym zainteresowaniu kar- diologów interwencyjnych tą techniką przezskórnej rewa-
skularyzacji serca.
W trakcie sesji zaprezentowano po raz pierwszy wyniki trzech randomizo- wanych badań kli- nicznych (DISCO, SWIBAP, BET), porównujących bez- pośrednie i odległe wyniki DS z trady- cyjnym stentowa- niem, poprzedzo- nym predylatacją.
W badaniach tych wykazano, iż w wy-
padku zwężeń o długości poniżej 20 mm, pozbawionych masywnych zwapnień, zlokalizowanych w naczy- niach o wymiarze referencyjnym po- wyżej 2,5 mm i niezbyt krętym prze- biegu, skuteczność bezpośrednia DS sięga 97%. Dodatkowo metoda ta wiąże się z mniejszym zużyciem cew- ników balonowych oraz kontrastu rentgenowskiego, a także krótszym czasem fluoroskopii oraz krótszym czasem trwania całego zabiegu. Co ważne, we wszystkich przypadkach niepowodzeń możliwe było bez- pieczne wycofanie stentu oraz jego
Więcej o „stentowaniu bezpośrednim”
Dariusz Dudek, Jacek Legutko
skuteczna implantacja po wykonaniu predylatacji. Analiza pomiarów an- giografii ilościowej (QCA) potwier- dziła, iż wynik bezpośredni DS jest porównywalny ze stentowaniem po- przedzonym predylatacją. Jest to zgodne z naszymi własnymi obserwa- cjami z ultrasonografii wewnątrz- wieńcowej, które zaprezentowaliśmy podczas tej sesji. W naszych bada- niach, dzięki bardzo precyzyjnej ana- lizie ultrasonograficznej, udowodni- liśmy, iż mechanizm angioplastyki (poszerzania się naczynia, kompresji
oraz redystrybucji blaszki miażdży- cowej) jest taki sam dla stentowania klasycznego, jak i DS. Prawdopo- dobnie z tego powodu skuteczność odległa po zabiegach wykonanych rożną techniką jest bardzo zbliżona.
Technika bezpośredniego stento- wania bez predylatacji została pier- wotnie wprowadzona w celu zmini- malizowania urazu ściany naczynia oraz zmniejszenia ryzyka rozwar- stwienia tętnicy. Dane eksperymen- talne wskazywały, iż po DS szybciej dochodzi do regeneracji śródbłonka naczyniowego, czego następstwem
miała być mniejsza proliferacja neo- intimy, a w konsekwencji mniejsza częstość restenozy w stencie. Wyniki zaprezentowanych badań nie po- twierdzają jednak tego założenia, ze względu na podobną częstość nawro- tów zwężenia po DS jak po stento- waniu z predylatacją. Nie potwierdzi- ły się także nadzieje na zmniejszenie częstości zjawiska no-reflow po im- plantacji stentu, szczególnie u pacjen- tów z ostrymi incydentami wieńcowy- mi (ACS, niestabilna dusznica bole- sna, zawał serca). W jedynym jak do- tąd badaniu dotyczą- cym tego problemu częstość no-reflow po implantacji stentu u pa- cjentów z ACS wynosi- ła 9,2% w grupie DS i 7,7% w grupie stento- wania z predylatacją (p = NS).
Tak więc przy za- chowaniu odpowied- niej kwalifikacji cho- rych DS zapewnia uzyskanie porówny- walnych wyników bez- pośrednich i odległych jak stentowanie z pre- dylatacją. Niewątpliwe korzyści ekonomiczne związane z mniejszym użyciem cewników balonowych oraz kontrastu rentgenowskiego, zmniejszenie czasu napromienio- wania pacjenta i personelu, jak rów- nież krótszy czas trwania całego za- biegu wskazują, iż DS powinien być rozważany we wszystkich przypad- kach planowanych do elektywnej implantacji stentu.
Pracownia Hemodynamiki Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie
fot. Artur Krzywkowski
