• Nie Znaleziono Wyników

Refleksje - Rose Lipszyc - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Refleksje - Rose Lipszyc - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

ROSE LIPSZYC

ur. 1929; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublinm współczesność Słowa kluczowe Lublin, refleksje o życiu

Refleksje

I'm impressed. Because it seems to be the, the younger generation... is different. I don't think you carry the hate, I think you accept it. The juice for part of your history.

The juice people of part of your history. And czuję inaczej. Nie czuję tego antysemityńskie, co jak byłam mała dziewczynka czułam. I nie mogę, zaczęła mi ktoś, mówi, ale ja, I can't blame the next generation for what theirs fathers did. I can't do that. Co oni zrobili, ja zawsze myślałam, to kościół trochę... Dużo w kościele mówili. Że Żydy biorą dziecka... a to nie była prawda. Bo Żydzi nawet mięsa nie jedzą jeżeli jest krew. Takie głupie rzeczy powiedzieli. I ludzie wierzyli, ale nie były. I'm gonna say it - I think, the Germans were the most educated people in Europa. Polacy nie byli tak. To było bardzo dużo ludzi, co mało do szkoły chodzili i nie uczyli, i nie wiedzieli lepiej. To ja zawsze mówię, że wszystko... są Niemcy. Ja wiem, że Polacy pomagali im. Ale oni nie wiedzieli lepiej. Nie byli tak sophisticated, they were so sophisticated that is Germans were. The Germans did it with precision and hate, and they were gonna destroy us all. Because they told that they do that. Ale oni dużo pomarli i dużo pomarli drugiej strony. Ale dzisiaj widzę, że ta nowa, ten... the new generation is completely different. And that makes me feel good. The they understand, that hate is not a good thing. That they understand and I don't blame them for theirs fathers doing. I can't blame them for theirs grandfathers or fathers…

Dużo przyjemniej mi jest teraz, jak przyjechałam. Polski język jest dla mnie polski język, ja się urodziłam z tym językiem. Sześćdziesiąt pięć lat nie mówię po polsku zupełnie. Zupełnie nie mam z kim. Nie mam z kim mówić. Tam, gdzie ja mieszkam, nikt nie mówi po polsku. Wszyscy mówią po angielsku.

(2)

Data i miejsce nagrania 2017-07-05, Lublin

Rozmawiał/a Piotr Lasota

Redakcja Piotr Lasota

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

„Pamiętam dzień, było po południu tyż, przyszedł koło studni, przyszedł...” Nie pamiętam jak to idzie.. Bardzo znana piosenka, bardzo

To tej nocy on nie mógł pójść, bo była zima i bardzo zimno, i jego te buty były całkiem rozerwane. To te dwa chłopcy poszli i ktoś

I tylko jedna trzecia kibuców tego kraju – mamy około dwieście pięćdziesiąt kibuców w całym kraju – i jedna trzecia tylko trzyma się dawnej idei kibucowej, a dwie trzecie

Jest Eurosport, to jest Polak, jeden nazywa się Tymek i drugi [zapomniałem], on [jest] bardzo silny człowiek. Jak on otrzymuje pierwsze miejsce, to ja dzisiaj się czuję dobrze,

I dla niego nigdy nie było problemu, żeby się utożsamić z jakąś sytuacją, którą on przeżywa, dlatego że on stale jakby czuje i w swojej poezji daje o tym wyraz, że

W parku to ja byłam ciągle, bo przecież naprzeciwko naszego domu na Żulinkach była brama, to albo odsuwałyśmy tą bramę i tam można było przejść, albo pod

Któregoś dnia przychodzą do mnie ludzie i mówią, że budynek jest zajęty przez PC i murarze już tam robią remont.. Albo ktoś im dał klucze, albo po prostu się włamali i

Byłam wychowana w duchu patriotycznym, ale to co powtarzam moim dzieciom, to to, że zawsze się buntowałam, przeciw temu, że ktoś zawsze wiedział lepiej za mnie, co