4. Aeroenergetyka w Polsce
4.11. Aeroenergetyka w Polsce – badania ankietowe
Przygotowano i wysïano ponad 100 ankiet socjometrycznych dotyczÈcych aero-energetyki w Polsce zarówno do wïaĂcicieli wiatraków/farm wiatrowych [59], jak i do firm zajmujÈcych siÚ sprzedaĝÈ/montaĝem siïowni wiatrowych [60].
Na ilustracji 21 przedstawiono, liczbÚ wïaĂcicieli (w procentach), którzy uru-chomili swoje elektrownie wiatrowe. WidaÊ, ĝe od 2006 r. nastÈpiï „boom” wia-trakowy. Spadek w latach 2009–2010 byï prawdopodobnie pokïosiem kryzysu. Od 2011 r. liczba stawianych wiatraków ponownie wzrasta.
Il. 21. Udziaï procentowy nowo stawianych wiatraków, na podstawie danych ankietowych
Ankietowani napisali, iĝ okres oczekiwania na inwestycjÚ wynosi aĝ 2–6 lat, przy czym najczÚĂciej sÈ to 4 lata. WidaÊ, ĝe proces ten jest dïugotrwaïy i zaleĝy przede wszystkim od wielkoĂci planowanej farmy wiatrowej, a takĝe od uzyskania niezbÚdnej dokumentacji (np. warunków przyïÈczenia do sieci, certyfikatów Ăro-dowiskowych czy pozwolenia na budowÚ). Sam montaĝ trwa krótko, natomiast powyĝsze wytyczne wymagajÈ zaangaĝowania i cierpliwoĂci w procesie
inwestycyj-Literatura
nym. Kilku ankietowanych doĂÊ mocno obnaĝyïo „dyskryminacjÚ” energetyki wia-trowej w Polsce. Jako gïówne przeszkody wymieniajÈ: brak ustawy o odnawialnych ěródïach energii, skomplikowane procedury i dïugi okres uzyskania wymaganych zezwoleñ oraz brak woli politycznej wspierania aeroenergetyki.
Ankietowani posiadajÈ od 2 do 60 siïowni wiatrowych, czÚsto zlokalizowa-nych w róĝnych czÚĂciach kraju. Z sondaĝu wynika, ĝe najczÚĂciej inwestorzy majÈ 6 bÈdě 17 siïowni wiatrowych. Koszt turbiny zaleĝaï gïównie od mocy i roku jej postawienia i wynosiï od 5 do 10 mln zï/MW. Blisko poïowa ankietowanych nie chciaïa odpowiedzieÊ na to pytanie.
Na pytanie, co byïo przyczynÈ podjÚcia dziaïalnoĂci, ankietowani odpowie-dzieli, ĝe:
– zyski z inwestycji – 46% ankietowanych,
– wzorowanie siÚ na wïaĂcicielach innych farm – 20% ankietowanych, – nowoĂÊ na rynku polskim – 17% ankietowanych,
– chÚÊ ochrony Ărodowiska – 17% ankietowanych.
W mediach czÚsto pojawiajÈ siÚ informacje na temat licznych protestów spo-ïecznoĂci lokalnej, zwiÈzanych z aeroenergetykÈ, dlatego teĝ zadano pytanie, czy ankietowani spotkali siÚ z tym zjawiskiem. 42% respondentów borykaïo siÚ ze sprzeciwem spoïecznoĂci lokalnej lub/i grup ekologicznych. Pozostaïe 58% nie miaïo problemów z budowÈ swoich elektrowni. Kilku respondentów stwierdziïo, ĝe bardzo waĝny jest wïaĂciwy dobór lokalizacji oraz edukacja i dialog ze spoïecz-noĂciÈ lokalnÈ.
Pomimo wielu trudnoĂci, jakie napotykajÈ przedsiÚbiorcy lokujÈcy kapitaï w aeroenergetykÚ w Polsce, 86% ankietowanych jest zadowolonych z inwestycji. Dodatkowo blisko 75% ankietowanych ma w planach montaĝ kolejnych wiatraków.
Literatura
[1] Z. Gloger, Encyklopedia Staropolska Ilustrowana, t. 4, Druk P. Laskauera i S-ki, Warszawa 1903.
[2] S. Maïyszczycki, Mïynarstwo zboĝowe, Wyd. Arkonii, Warszawa 1890.
[3] E. Sackiewicz, Z dziejów mïynarstwa w Polsce, „Studia i Materiaïy Kultury Mate-rialnej”, PWN, Warszawa 1957.
[4] F. Klaczyñski, Wiatraki w Polsce, „Rocznik Muzeum Narodowego Rolnictwa w Szre-niawie”, t. 12, 1981, s. 27–65,
[5] M. Demiñska, Przetwórstwo zboĝowe w Polsce Ăredniowiecznej (X–XIV wiek), Zakïad Narodowy im. Ossoliñskich, Wrocïaw 1973.
[6] J. ¥wiÚch, Wiatraki. Mïynarstwo wietrzne na Kujawach, Oficyna Wydawnicza Wïo-cïawskiego Towarzystwa Naukowego, Wïocïawek 2001.
[7] F. Klonowski, Z historii inwentaryzacji wiatraków na Warmii, Mazurach i PowiĂlu,
„Rocznik Olsztyñski” 1, 1958, s. 193–222.
[8] Z. Gloger, Encyklopedia staropolska ilustrowana, t. 3, Druk P. Laskauera i S-ki, Warszawa 1902.
[9] J. ¥wiÚch, Tajemniczy Ăwiat wiatraków, „ódzkie Studia Etnograficzne”, t. XLIV, ódě 2005.
[10] B. Baranowski, Rozmiary i rejonizacja przemysïu mïynarskiego w Polsce od XVI– XVIII wieku, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu ódzkiego” 1 (75), 1971, s. 15–37. [11] M. Pawlik, Wiatraki póïnocno-wschodniej Polski, Dziaï Wydawnictw Filii
Uniwer-sytetu Warszawskiego, Biaïystok 1984.
[12] R. Wailes, The English windmill, Routledge & Kegan Paul, London 1954. [13] http://wiatraki1.home.pl/wiatraki/info/typy.php (wejĂcie 07.01.2014).
[14] U. Janicka-Krzywda, Atrybut, patron, symbol, czyli co o ĂwiÚtych i bïogosïawionych powinien wiedzieÊ – przewodnik, Oddziaï Akademicki PTTK, Kraków 1987. [15] D. Forstner, ¥wiat symboliki chrzeĂcijañskiej, Wyd. PAX, Warszawa 1990.
[16] B. Baronowski, Kultura ludowa XVII i XVIII wieku na ziemiach Polski Ărodkowej,
ódě 1971.
[17] http://regionwielkopolska.pl/kultura-ludowa/tance/wiatraki.html (wejĂcie 09.01.2014).
[18] http://ck-smigiel.pl/go.php?fstrona=ciekawe_miejsca,0111 (wejĂcie 09.01.2014). [19] http://www.bibliotekapiosenki.pl/Wiatraki (wejĂcie 10.01.2014).
[20] K. Jankowska, Rozwój aeroenergetyki w Polsce, praca magisterska, Toruñ 2013. [21] http://www.wiatraki.org.pl (wejĂcie 10.01.2014).
[22] http://mwmskansen.pl (wejĂcie 10.01.2014).
[23] K. Kopecki, Jutro energetyczne Polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1981. [24] J. Bogdanienko, Odnawialne ěródïa energii, Biblioteka Problemów PWN, Warszawa
1989.
[25] H. Lorenc, Struktura i zasoby energetyczne wiatru w Polsce, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Warszawa 1996.
[26] http://www.imgw.pl (wejĂcie 26.10.2008).
[27] G. WiĂniewski, K. Michaïowska-Knap, S. KoÊ, Energetyka wiatrowa – stan
aktu-alny i perspektywy rozwoju, Instytut Energetyki Odnawialnej, Warszawa 2012.
[28] G. WiĂniewski (red.), OkreĂlenie potencjaïu energetycznego regionów Polski w
za-kresie odnawialnych ěródeï energii – wnioski dla Regionalnych Programów Ope-racyjnych na okres programowania 2014–2020, Instytut Energetyki Odnawialnej,
Warszawa 2011.
[29] G. WiĂniewski (red.), [R]ewolucja energetyczna dla Polski. Scenariusz zaopatrzenia
Polski w czyste noĂniki energii w perspektywie dïugookresowej, Instytut Energetyki
Odnawialnej, Warszawa 2008.
[30] G. WiĂniewski (red.), Morski wiatr kontra atom. Analiza porównawcza kosztów
morskiej energetyki wiatrowej i energetyki jÈdrowej oraz potencjaïu tworzenia miejsc pracy, Instytut Energetyki Odnawialnej, Warszawa 2011.
Literatura
[31] UrzÈd Regulacji Energetyki, Mapa odnawialnych ěródeï energii, http://www.ure. gov.pl/uremapoze/mapa.html (wejĂcie 18.02.2014).
[32] Minister Gospodarki, Krajowy plan dziaïania w zakresie energii ze ěródeï odna-wialnych, Warszawa 2010.
[33] http://pl.wikipedia.org/wiki/Elektrownie_wiatrowe_w_Polsce (wejĂcie 20.01.2014). [34] J. Zimny, M. Laskowski, Energetyczna farma wiatrowa Barzowice o mocy 5 MW,
http://pga.org.pl/biblioteka/artykuly/Energetyczna_Farma_Wiatrowa_Barzowice-_o_mocy_5MW.pdf (wejĂcie 20.01.2014).
[35] RozporzÈdzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 grudnia 2005 r. w sprawie szczegó-ïowego zakresu obowiÈzków uzyskania i przedstawienia do umorzenia Ăwiadectw pochodzenia, uiszczenia opïaty zastÚpczej oraz zakupu energii elektrycznej i ciepïa wytworzonych w odnawialnych ěródïach energii, Dz.U. Nr 261, poz. 2187. [36]
http://www.tauron-ekoenergia.pl/elektrownie/energia-z-wiatru/farma-wiatrowa-za-gorze/Strony/start.aspx#ad-image-0, http://pl.wikipedia.org/wiki/Farma_Wiatro-wa_Zag%C3%B3rze (wejĂcie 12.02.2014).
[37] ZdjÚcie z zasobów Wikimedia Commons. [38] http://www.margonin.pl (wejĂcie 12.02.2014).
[39] http://www.ptmew.pl/posts/ruszyla-budowa-fabryki-bilfinger-crist-offshore-583.php (wejĂcie 12.02.14.)
[40] http://www.ptmew.pl/posts/podniesienie-bandery-na-vidarze-584.php (wejĂcie 12.02.2014).
[41] I. Blanco, C. Kjaer, Wind at work – wind energy job creation in the UE, European Wind Energy Association, 2009.
[42] http://www.eurobserv-er.org/pdf/barobilan11.pdf (wejĂcie 13.02.2014).
[43] G. WiĂniewski (red.), Analiza moĝliwoĂci rozwoju produkcji urzÈdzeñ dla
energe-tyki odnawialnej w Polsce dla potrzeb krajowych i eksportu, Instytut Energeenerge-tyki
Odnawialnej, Warszawa 2010.
[44] W. Sztuba i in., Energetyka wiatrowa w Polsce, Raport, listopad 2013, TPA Hor-wath, 2013.
[45] K. J. Mórawski, A. Zwoliñska-Mañczak, Analiza jakoĂci postÚpowañ w sprawach
o wydanie decyzji Ărodowiskowej dla lÈdowych elektrowni wiatrowych na terenie Polski, Instytut Koěmiana, Warszawa 2013.
[46] M. Stryjecki, Energetyka wiatrowa w Polsce w 2007 r., https://www.mos.gov.pl/g2/ big/2009_04/f3d54df577713c1793be9a70ba65a7aa.pdf (wejĂcie 18.02.14.) [47] Ustawa z dnia 3 paědziernika 2008 r. o udostÚpnianiu informacji o Ărodowisku
i jego ochronie, udziale spoïeczeñstwa w ochronie Ărodowiska oraz o ocenach od-dziaïywania na Ărodowisko, Dz.U. 2008 r, Nr 199, poz. 1227.
[48] Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o Ochronie Przyrody, Dz.U. 2004, Nr 92, poz. 880.
[49] http://www.ptmew.pl/media/projekty/websr2/przewodnik_inwestorzy_websr2.pdf (wejĂcie 19.02.2014).
[50] Ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, Dz.U. z 2003, Nr 153, poz. 1503 (ujednolicone). [51] http://www.pwea.pl/pl/energetyka-wiatrowa/offshore (wejĂcie 27.01.2014).
[52] Polska Izba Gospodarcza Energetyki Odnawialnej, Ocena ryzyka Ărodowiskowego przy realizacji inwestycji w energetyce wiatrowej,
ww.pigeo.org.pl/pliki/fck/Pu-blikacje/Ocena Ryzyka Inwestycyjnego przy Realizacji Inwestycji w Energetyce Wiatrowej – Przewodnik dla Inwestorów.pdf (wejĂcie 27.01.2014).
[53] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony Ărodowiska, Dz.U. 2001, Nrb62, poz. 627.
[54] M. angowska, Raport o oddziaïywaniu na Ărodowisko planowanego
przedsiÚwziÚ-cia polegajÈcego na budowie wolno stojÈcej elektrowni wiatrowej wraz z elemen-tami towarzyszÈcymi na dziaïce nr 249 i 248 (zjazd z drogi) poïoĝonych w obrÚbie miejscowoĂci opatki gmina KsiÈĝki, powiat wÈbrzeski, województwo kujawsko--pomorskie, Bydgoszcz 2009.
[55] RozporzÈdzenie Ministra ¥rodowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopusz-czalnych poziomów haïasu w Ărodowisku, Dz.U. 2007, Nr 120, poz. 826.
[56] Ministerstwo Gospodarki, Polityka energetyczna Polski do 2030 r., Warszawa, 9blistopada 2009.
[57] MiÚdzyresortowy Zespóï do Spraw Polityki Morskiej Rzeczypospolitej Polskiej, Polityka morska Rzeczypospolitej Polskiej do roku 2020, Warszawa 2013.
[58] Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej, Stanowisko PSEW w sprawie
mor-skiej energetyki wiatrowej, www.psew.pl (wejĂcie 27.01.2014).
[59] Zakïad Chemicznych Procesów Proekologicznych, Aeroenergetyka w Polsce –
inwe-storzy, Toruñ 2013.
[60] Zakïad Chemicznych Procesów Proekologicznych, Aeroenergetyka w Polsce – firmy, Toruñ 2013.