Arkusz egzaminacyjny dla poziomu podstawowego zawierał 30 zadań, w tym 10 zadań zamkniętych wielokrotnego wyboru. Wśród zadań otwartych występowały zadania złożone, w których poszczególne części badały różne umiejętności. Zadania otwarte oraz zamknięte sprawdzały wiadomości i umiejętności określone w standardach wymagań dla poziomu podstawowego, przede wszystkim posługiwanie się pojęciami i wielkościami fizycznymi do opisywania zjawisk, wyjaśnianie przebiegu zjawisk na podstawie znanych zależności i praw oraz wyjaśnianie zasady działania urządzeń technicznych. Niektóre zadania sprawdzały umiejętności związane z wykorzystaniem informacji przedstawionej w postaci tekstu o tematyce fizycznej lub astronomicznej, tabeli lub wykresu, uzupełnianiem brakujących elementów tabeli lub wykresu, przetwarzaniem oraz wykonywaniem obliczeń fizycznych. Kilka zadań sprawdzało umiejętność tworzenia informacji.
Za poprawne rozwiązanie wszystkich zadań w arkuszu egzaminacyjnym dla poziomu podstawowego zdający mógł otrzymać maksymalnie 50 punktów.
Arkusz dla poziomu rozszerzonego zawierał 5 zadań złożonych, składających się łącznie z 31 zadań cząstkowych sprawdzających różne umiejętności. Zadania te sprawdzały wiadomości i umiejętności określone w standardach wymagań dla poziomu rozszerzonego, przede wszystkim umiejętność korzystania z różnych źródeł informacji, ich analizy, selekcji danych i porównywania oraz interpretacji, a także wykonywania obliczeń fizycznych. Część zadań sprawdzała umiejętności związane z tworzeniem informacji, takie jak przedstawianie i wyjaśnianie zjawisk i procesów fizycznych, oraz przewidywanie przebiegu zjawisk i formułowania wniosków. Wymagania egzaminacyjne dla poziomu rozszerzonego obejmują również zakres wymagań dla poziomu podstawowego.
Za poprawne rozwiązanie wszystkich zadań w arkuszu egzaminacyjnym dla poziomu rozszerzonego zdający mógł otrzymać maksymalnie 60 punktów.
Tematyka zadań egzaminacyjnych w obu arkuszach obejmowała treści zawarte w Podstawy programowej, przy czym najliczniej reprezentowane były zadania dotyczące zjawisk związanych z ruchem i siłami, matematycznym opisem ruchu, oddziaływaniami w przyrodzie, energią, przemianami energii oraz jej transportem, światłem i jego rola w przyrodzie, procesami termodynamicznymi, ich skutkami i zastosowaniem oraz budową i ewolucją Wszechświata.
2. Wyniki egzaminu 2.1. Poziom podstawowy
Wykres 1. Rozkład wyników egzaminu na poziomie podstawowym Tabela 1. Wyniki egzaminu – parametry statystyczne
Liczba zdających Minimum Maksimum Mediana Średnia Odchylenie
standardowe Odsetek sukcesów
3539 2 100 50,00 50,59 20,70 85%
Parametry statystyczne wyliczono do wyników wyrażonych w procentach.
Do egzaminu z fizyki i astronomii na poziomie podstawowym przystąpiło 3 539 maturzystów, którzy wybrali ten przedmiot jako obowiązkowy. Średni wynik egzaminu na poziomie podstawowym wynosi 50,59% i jest niższy niż w roku ubiegłym (57%). W roku 2009 niższy jest również odsetek zdających, którzy uzyskali co najmniej 30% punktów i zdali egzamin – w roku 2008 egzamin na poziomie podstawowym zdało 92% maturzystów tj. o 7 % więcej niż w roku bieżącym. Wśród osób, które przystąpiły do egzaminu, najliczniejszą grupę stanowili absolwenci liceów ogólnokształcących. Zdawalność egzaminu w tej grupie maturzystów była najwyższa i wynosiła 90%.
Zdawalność w technikach i technikach uzupełniających wyniosła odpowiednio 61% i 9% (najniższa zdawalność). Niską zdawalność odnotowano w liceach profilowanych (37%) oraz w liceach uzupełniających – tylko 20%. W liceach i technikach uzupełniających do egzaminu z fizyki i astronomii na poziomie podstawowym przystąpiło tylko odpowiednio 10 i 11 maturzystów. Rozkład wyników obejmuje prawie całą skalę, co świadczy o dużym zróżnicowaniu umiejętności zdających.
Najwięcej maturzystów (ok. 45 %) otrzymało wyniki z przedziału 15 – 27 pkt (30 – 54 %). Prawie połowa maturzystów otrzymała wynik wyższy od wartości średniej. Świadczyć to może o tym, że dość duża część zdających podjęła świadomą decyzję o wyborze przedmiotu i dobrze przygotowała się do egzaminu na poziomie podstawowym.
Wykres 2. Średnie wyniki w różnych typach szkół
Arkusz dla poziomu podstawowego zastosowany na tegorocznym egzaminie okazał się umiarkowanie trudny dla ogółu zdających. Najwyższy średni wynik uzyskali absolwenci liceów ogólnokształcących (54 %) oraz absolwenci techników (33 %) i dla tych zdających egzamin był umiarkowanie trudny. Dla absolwentów pozostałych typów szkół egzamin okazał się trudny.
Najniższy średni wynik uzyskali absolwenci techników i liceów uzupełniających oraz liceów profilowanych – odpowiednio 15, 17 i 28 %, a więc wynik poniżej progu zaliczenia egzaminu.
Różnice między wynikami, jakie uzyskali absolwenci różnych typów szkół są znaczące, np. średni wynik maturzystów z techników i liceów uzupełniających jest o prawie 40 punktów procentowych niższy niż średni wynik uzyskany przez absolwentów liceów ogólnokształcących.
Tabela 2. Poziom wykonania zadań i moc różnicująca Nr
zad.
Obszar
standardów Sprawdzana umiejętność Poziom
wykonania zadania
Moc różnicująca 1 Wiadomości
i rozumienie
Wyznaczenie wartości prędkości
i przyspieszenia ciała wykorzystując równanie ruchu.
0,77 0,35
2 Wiadomości i rozumienie
Wskazanie przyczyny występowania przyspieszenia dośrodkowego ciała poruszającego się po okręgu ruchem jednostajnym po okręgu.
0,33 0,48
3 Wiadomości i rozumienie
Wyznaczenie wartość zmiany prędkości ciała
odbijającego się od podłoża. 0,37 0,21
4 Wiadomości i rozumienie
Dobranie właściwego wykresu do
przedstawionej przemiany gazowej. 0,57 0,30
5 Wiadomości i rozumienie
Wybranie właściwego opisu dotyczącego
przepływu prądu w miedzianym przewodniku. 0,66 0,25 6 Wiadomości
i rozumienie
Ustalenie, jak zmienia się ogniskowa i zdolność skupiająca soczewki oka, gdy człowiek przenosi wzrok z czytanej książki na odległą gwiazdę.
0,61 0,23
7 Wiadomości i rozumienie
Wskazanie zjawiska, dzięki któremu możliwe jest przesyłanie sygnału świetlnego przy użyciu światłowodu.
0,76 0,25
8 Wiadomości i rozumienie
Wybranie prawdziwej informacji dotyczącej
masy jądra berylu. 0,42 0,50
9 Wiadomości i rozumienie
Ustalenie, jak zmienia się wartość prędkości
liniowej satelity podczas zmiany orbity. 0,39 0,40 10 Wiadomości
i rozumienie
Ustalenie związku między długościami fal
de Broglie’a dla określonych cząstek. 0,41 0,45
11.1 Wiadomości i rozumienie
Obliczenie wartość średniej prędkości ciała
dla przytoczonego opisu jego ruchu. 0,77 0,53
11.2 Wiadomości i rozumienie
Obliczenie wartości siły nacisku ciała na podłogę windy w ruchu jednostajnie przyspieszonym do góry.
0,71 0,58
11.3 Korzystanie z informacji
Narysowanie i zapisanie nazwy sił działających na ciało w windzie (układ nieinercjalny) podczas ruszania windy do góry.
0,23 0,47
12.1 Korzystanie z informacji
Narysowanie siły działającej na cząstkę
obdarzoną ładunkiem elektrycznym poruszającą
się w jednorodnym polu magnetycznym. 0,60 0,43
12.2 Tworzenie informacji
Wyprowadzenie wzoru określającego energię kinetyczną cząstki obdarzonej ładunkiem elektrycznym poruszającej się w jednorodnym polu magnetycznym.
0,43 0,68
12.3 Korzystanie z informacji
Wykazanie, że w układzie SI energia
kinetyczna protonu wyrażona jest w dżulach. 0,37 0,65
13.1 Korzystanie z informacji
Obliczenie współczynnika sprężystości
sprężyny na podstawie wykresu zależności siły wprawiającej ciało w drgania od jego
przemieszczenia.
0,68 0,56
13.2 Korzystanie z informacji
Wykazanie, że maksymalna wartość przyspieszenia drgającej kulki jest równa podanej wartości.
0,85 0,37
14.1 Tworzenie informacji
Ustalenie, jak zmieniła się gęstość gazu w przedstawionej przemianie gazowej.
Uzasadnienie odpowiedzi, przez podanie odpowiedniej zależności.
0,55 0,45
14.2 Korzystanie z informacji
Ustalenie, który z wymienionych w tabeli
gazów poddano opisanej przemianie gazowej. 0,52 0,68 15 Korzystanie
z informacji
Obliczenie długość fali światła emitowanego
przez laser. 0,28 0,70
16 Tworzenie informacji
Narysowanie dalszego biegu promieni świetlnych w sytuacjach przedstawionych na rysunkach.
0,33 0,59
17.1 Wiadomości
i rozumienie Zapisanie reakcji rozpadu atomu złota. 0,52 0,52
17.2 Korzystanie z informacji
Obliczenie masy izotopu złota pozostałego po określonym czasie w preparacie
promieniotwórczym.
0,81 0,50
18.1 Korzystanie z informacji
Wyznaczenie wartości energii atomu wodoru dla przypadku, gdy elektron znajduje się na n - tej orbicie.
0,62 0,57
18.2 Korzystanie z informacji
Przedstawienie na wykresie związku energii atomu wodoru z promieniem orbity, na której znajduje się elektron.
0,38 0,54
18.3 Korzystanie z informacji
Obliczenie (na podstawie postulatu Bohra) wartości prędkości elektronu na pierwszej orbicie w atomie wodoru,.
0,11 0,40
19 Tworzenie informacji
Ustalenie i zapisanie pełnych nazw wielkości fizycznych, jakie trzeba zmierzyć w opisanym doświadczeniu.
0,38 0,36
20.1 Korzystanie z informacji
Obliczenie energii wypromieniowywanej
w określonym czasie przez gwiazdę. 0,48 0,55
20.2 Korzystanie z informacji
Wykazanie, że średnia gęstość Aldebarana jest
wielokrotnie mniejsza niż Syriusza B. 0,75 0,46
Wskaźniki łatwości zadań mieszczą się w przedziale 0,11 – 0,85. Jedno zadanie okazało się bardzo trudne, 13 trudnych a 16 łatwych i umiarkowanie trudnych. Arkusz nie zawierał zadań bardzo łatwych. Zadania w arkuszu miały moc różnicującą w zakresie 0,21 – 0,70. Wartości wskaźnika mocy różnicującej świadczą o tym, że zadania zadowalająco i dobrze różnicowały zdających.
Tabela 3. Rozkład wyników zdających na skali staninowej
Klasa
Procent zdających w kraju, którzy uzyskali wyniki w poszczególnych przedziałach (procenty podano w przybliżeniu)
1 najniższa 0 – 14 4
Wyrażone w procentach zakresy odpowiadające klasom wyników są zależne od osiągnięć całej populacji. Wyniki egzaminu w 2009 r. są niższe niż wyniki zeszłoroczne, dlatego niższe są również wartości graniczne przedziałów dla poszczególnym klas wyników. Zdający, których wyniki znalazły się w klasie średniej, uzyskali w tym roku 45-54 % punktów, podczas gdy w ubiegłym roku uzyskali 53-62 %. Aby wynik został zaliczony do klasy najwyższej zdający musiał uzyskać co najmniej 87 % punktów (w roku ubiegłym – 91 %).
2.2. Poziom rozszerzony
Wykres 3. Rozkład wyników egzaminu na poziomie rozszerzonym Tabela 4. Wyniki egzaminu – parametry statystyczne
Liczba zdających Minimum Maksimum Mediana Średnia Odchylenie
standardowe Odsetek sukcesów
19 871 0 100 63,33 61,14 21,08 99%
Parametry statystyczne wyliczono do wyników wyrażonych w procentach. Dane w ostatniej kolumnie tabeli dotyczą tyko tych absolwentów, którzy zadeklarowali chemię jako przedmiot obowiązkowy.
Do egzaminu z fizyki i astronomii na poziomie rozszerzonym przystąpiło 19 871 zdających.
Spośród nich 1 091 maturzystów (ok. 5,5 %) wybrało ten przedmiot jako obowiązkowy. Żaden absolwent techników uzupełniających nie wybrał egzaminu na poziomie rozszerzonym jako obowiązkowego. Średni wynik egzaminu na poziomie rozszerzonym wynosi 61,14 % i jest wyższy od wyniku, jaki uzyskali zdający w roku ubiegłym (54 %). Odsetek zdających, którzy przystąpili do egzaminu z fizyki i astronomii jako przedmiotu obowiązkowego i zdali egzamin, wynosi 99% i jest o 1 punkt procentowy wyższy niż w roku ubiegłym. Wśród osób, które przystąpiły do tego egzaminu, najliczniejszą grupę stanowili absolwenci liceów ogólnokształcących – 96,3 %. Zdawalność egzaminu w tej grupie maturzystów była najwyższa i wynosiła 99 %. Zdawalność w technikach była niższa
i wyniosła 97 % – absolwenci techników stanowili 3,3 % osób, które wybrały egzamin z fizyki i astronomii na poziomie rozszerzonym jako obowiązkowy. W liceach profilowanych 3 osoby a w liceach uzupełniających 1 osoba wybrała ten egzamin i wszystkie go zdały. Rozkład wyników obejmuje całą skalę wyników, co świadczy o bardzo dużym zróżnicowaniu umiejętności zdających.
Tylko ok. 5 % zdających egzamin z fizyki i astronomii na poziomie rozszerzonym uzyskało wynik niższy od 30% punktów. Jednocześnie ok. 19 % tegorocznych maturzystów osiągnęło wyniki wysokie, to jest ponad 80%. Duża liczba wyników wyższych od wartości średniej (ok. 67 %) świadczy o tym, że znaczna część zdających podjęła świadomą decyzję o wyborze przedmiotu i poziomu egzaminu i skutecznie do niego się przygotowała.
Wykres 4. Średnie wyniki w różnych typach szkół
Arkusz dla poziomu rozszerzonego zastosowany na tegorocznym egzaminie okazał się umiarkowanie trudny dla ogółu zdających. Najwyższy średni wynik uzyskali absolwenci liceów ogólnokształcących (62 %) i dla tych zdających egzamin był umiarkowanie trudny. Dla absolwentów techników i liceów profilowanych (wynik średni odpowiednio 43 i 31 %) egzamin okazał się trudny.
Tylko dziewięciu absolwentów liceów i techników uzupełniających przystąpiło do egzaminu z fizyki i astronomii na poziomie rozszerzonym, zatem średni wynik z egzaminu dla tych grup osób nie ma wartości statystycznej.
Tabela 5. Poziom wykonania zadań i ich moc różnicująca Nr
zad. Obszar
standardów Sprawdzana umiejętność Poziom
wykonania zadania
Moc różnicująca
1.1 Korzystanie z informacji
Narysowanie toru ruchu ciała w rzucie ukośnym.
Narysowanie wektora siły działającej na ciało w określonym punkcie toru jego ruchu.
0,45 0,48
1.2 Korzystanie
z informacji Obliczenie czasu poruszania się ciała. 0,55 0,63 1.3 Korzystanie
z informacji
Obliczenie wartości prędkości początkowej jaką
nadano ciału. 0,84 0,46
1.4 Korzystanie z informacji
Obliczenie maksymalnej wysokości jaką
osiągnęło ciało. 0,46 0,65
1.5 Tworzenie
informacji Wyprowadzenie równanie toru ruchu ciała. 0,45 0,58
1.6 Korzystanie z informacji
Obliczenie maksymalnego zasięgu w rzucie ukośnym z określoną wartością prędkości początkowej, przyjmując, że ruch ciała odbywa się bez oporu powietrza.
0,55 0,54
1.7 Korzystanie z informacji
Obliczenie liczby moli gazu znajdujących się
w naczyniu w danej temperaturze. 0,55 0,62
2.1 Tworzenie informacji
Wyjaśnienie, dlaczego właściwy kalorymetr składa się z dwóch naczyń umieszczonych jedno wewnątrz drugiego.
0,70 0,29
2.2 Korzystanie z informacji
Narysowanie wykresu zależności temperatury cieczy w naczyniu od czasu dla danych zawartych w tabeli oraz przewidzenie i naszkicowanie dalszego przebiegu krzywej na wykresie do chwili, w której temperatura cieczy praktycznie przestaje się zmieniać.
0,90 0,32
2.3 Wiadomości i rozumienie
Ustalenie, jak zmieniała się szybkość przepływu ciepła (ΔQ/Δt) z naczynia z wodą do otoczenia w miarę upływu czasu.
0,93 0,21
2.4 Korzystanie z informacji
Oszacowanie ilości ciepła, które oddała woda
w określonym przedziale czasu. 0,75 0,60
2.5 Tworzenie informacji
Obliczenie oporu, jaki powinna mieć grzałka, aby pracując w sposób ciągły utrzymywała stałą temperaturę wody w naczyniu.
0,50 0,70
2.6 Korzystanie z informacji
Obliczenie temperatury zewnętrznej powierzchni naczynia kalorymetru (z zadaną dokładnością), wykorzystując wzór na szybkość przepływu ciepła przez warstwę materiału.
0,64 0,60
3.1 Wiadomości i rozumienie
Ustalenie, jakim zwierciadłem jest wewnętrzna
powierzchnia miski. 0,78 0,26
3.2 Korzystanie z informacji
Obliczenie ogniskowej zwierciadła i wykorzystanie jej do obliczenia innych wielkości.
0,77 0,59
3.3 Korzystanie z informacji
Obliczenie wartości średniej prędkości ciała
w swobodnym spadku. 0,78 0,55
3.4 Tworzenie informacji
Ustalenie, jakim ruchem poruszają się względem
siebie dwa kolejne spadające swobodnie ciała. 0,49 0,19
3.5 Korzystanie z informacji
Wykazanie, że obraz ciała na ekranie w opisanych warunkach jest powiększony n-krotnie. Ustalenie cech otrzymanego obrazu.
0,56 0,66
3.6 Wiadomości i rozumienie
Narysowanie dalszego biegu promienia
świetlnego skierowanego równolegle do głównej
osi optycznej układu zwierciadło-soczewka. 0,45 0,55
4.1 Tworzenie informacji
Rozpoznanie układu pasm energetycznych dla półprzewodnika, przewodnika i izolatora, wykorzystując teorię pasmową przewodnictwa ciał stałych. Rozpoznanie pierwiastków, które są półprzewodnikami.
0,68 0,39
4.2 Tworzenie informacji
Ustalenie rodzaju nośników większościowych
w półprzewodniku określonego typu. 0,39 0,31
4.3 Tworzenie informacji
Analiza wykresu i ustalenie, jak opór elektryczny fotorezystora zależy od natężenia oświetlenia.
Wyjaśnienie zależności oporu elektrycznego fotorezystora od natężenia oświetlenia przez odwołanie się do mikroskopowych własności półprzewodników.
0,43 0,56
4.4 Tworzenie informacji
Wyznaczenie natężenie oświetlenia fotorezystora, wykorzystując dane przedstawione na schemacie obwodu elektrycznego oraz na wykresie
przedstawiającym zależność natężenia prądu płynącego przez fotorezystor od napięcia przyłożonego do jego zacisków przy różnych wartościach natężenia oświetlenia.
0,42 0,70
4.5 Korzystanie z informacji
Obliczenie oporów zastępczych dla układu opornik – fotorezystor, w zależności od sposobu ich połączenia i natężenia oświetlenia
fotorezystora.
0,58 0,63
5.1 Wiadomości i rozumienie
Ustalenie, w którym z zaznaczonych obszarów na diagramie Hertzsprunga-Russela znajduje się określona gwiazda.
Ustalenie rodzaju gwiazd znajdujących się w określonym obszarze na diagramie Hertzsprunga-Russela.
0,63 0,45
5.2 Korzystanie z informacji
Szacowanie (w jednostkach układu SI), w jakich granicach zmienia się moc promieniowania gwiazd leżących na ciągu głównym diagramu Hertzsprunga-Russela.
0,77 0,53
5.3 Korzystanie z informacji
Szacowanie okresu zmian jasności gwiazdy wykorzystując informacje zawarte na wykresie zmiany jej jasności w czasie.
0,75 0,40
5.4 Tworzenie informacji
Wyjaśnienie, dlaczego cefeida δ Cephei emituje znacznie więcej energii od Słońca mimo
podobnej temperatury powierzchni.
0,73 0,25
5.5 Korzystanie z informacji
Obliczenie mocy promieniowania cefeidy
wykorzystując informacje podane w formie tekstu oraz zawarte na wykresie zależności między średnią mocą promieniowania a okresem zmian jasności cefeidy.
0,59 0,57
5.6 Tworzenie
informacji Obliczenie odległości do cefeidy. 0,80 0,51 5.7 Wiadomości
i rozumienie
Przeliczenie odległości podanej w kilometrach
na lata świetlne. 0,44 0,63
Łatwość zadań w arkuszu jest zróżnicowana. Wskaźniki łatwości większości zadań są wyższe niż dla zadań w arkuszu dla poziomu podstawowego i mieszczą się w przedziale 0,39–0,93.
Największą liczbę zadań stanowiły zadania umiarkowanie trudne i łatwe (po 10 zadań). Zadań trudnych było 9, a bardzo łatwych dwa. Arkusz nie zawierał zadań bardzo trudnych. Zadania w arkuszu miały moc różnicującą w zakresie 0,19 – 0,70. Wysokie wartości wskaźnika mocy różnicującej świadczą o tym, że zadania dobrze różnicowały zdających.
Tabela 6. Rozkład wyników zdających na skali staninowej
Klasa
(stanin) Nazwa
klasy Wyniki na świadectwie (przedziały procentowe)
Procent zdających w kraju, którzy uzyskali wyniki w poszczególnych przedziałach (procenty podano w przybliżeniu)
1 najniższa 0 – 22 4
2 bardzo niska 23 – 32 7
3 niska 33 – 43 12
4 poniżej średniej 44 – 55 17
5 średnia 56 – 68 20
6 powyżej średniej 69 – 78 17
7 wysoka 79 – 87 12
8 bardzo wysoka 88 – 92 7
9 najwyższa 93 – 100 4
Wyrażone w procentach zakresy odpowiadające klasom wyników są zależne od osiągnięć całej populacji. Wyniki egzaminu w 2009 r. były nieco wyższe niż wyniki zeszłoroczne, dlatego wzrosły również wartości graniczne przedziałów dla poszczególnym klas. Zdający, których wyniki znalazły się w klasie średniej, uzyskali w tym roku 56–68 % punktów, podczas gdy w ubiegłym roku 48–58%. Aby wynik został zaliczony do klasy najwyższej zdający musiał uzyskać co najmniej 93%
punktów (w roku ubiegłym – 89%). Niepokojący jest fakt, że zdający, których wyniki odpowiadają klasie najniższej, uzyskali od 0 do 22% punktów. W 2008 r. maturzyści, których wyniki zaliczono do tej klasy, uzyskali od 0 do 18%.
3. Podsumowanie
1. Egzamin maturalnego z fizyki i astronomii zdawało łącznie 23 410 maturzystów, co stanowi 5,5 % ogółu zdających.
2. Próg zaliczenia – 30 % punktów osiągnęło 3 020 maturzystów, czyli 85,3 % przystępujących do egzaminu na poziomie podstawowym. Egzamin na poziomie rozszerzonym zdało 1 075 maturzystów, co stanowi 98,5 % zdających egzamin z fizyki i astronomii, którzy wybrali ten przedmiot jako obowiązkowy.
3. Średni wynik uzyskany przez zdających za rozwiązania zadań z arkusza dla poziomu podstawowego wynosi 50,59 %, a dla zdających, którzy przystąpili do egzaminu na poziomie rozszerzonym – 61,14 %. Zestawy zadań dla obu grup zdających egzamin okazały się zatem umiarkowanie trudne.
4. Zadania w obu arkuszach dobrze różnicowały zdających. Do egzaminu przystąpiła duża grupa maturzystów, uzyskując wysokie i bardzo wysokie wyniki, dotyczy to zwłaszcza egzaminu na poziomie rozszerzonym. Świadczy to o tym, że większość zdających podjęła właściwe decyzje dotyczące wyboru przedmiotu i poziomu egzaminu. Jednak obok prac bardzo dobrych znalazły się również prace słabe, których autorzy nie potrafili sprostać wymaganiom egzaminacyjnym – dotyczy to głównie osób, które wybrały egzamin na poziomie podstawowym.
5. Zdający poprawnie rozwiązywali zadania typowe i o małym stopniu złożoności. Maturzyści napotykali trudności, rozwiązując zadania nietypowe, które wymagały powiązania kilku elementów i wykorzystania wiedzy z różnych dziedzin fizyki i astronomii. Do najsłabiej opanowanych umiejętności należało wykorzystanie i przetwarzanie informacji uzyskanych z danych zawartych na wykresach, schematach lub w tabelach oraz tworzenie informacji na podstawie wykonanych obliczeń lub narysowanych wykresów.
Teresa Wieczorek Józef Soja
MOCNE I SŁABE STRONY WYKSZTAŁCENIA GEOGRAFICZNEGO