BADANIE SŁUCHOWYCH POTENCJAŁÓW WYWOŁANYCH PNIA MÓZGU U RAS PREDYSPONOWANYCH

EVAlUATING BRAINSTEM AUDITORY EVOKED RESPONSE IN PREDISPOSED BREEDS OF DOGS

S t r e s z c z e n i e

Badanie słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu jest metodą oceny słuchu u zwierząt, poprzez badanie aktywności nerwu czaszkowego przedsionkowo- -słuchowego (NC VIII) oraz części słuchowej pnia mózgu. Badanie to pozwala na róż-nicowanie między dwoma typami głuchoty występującymi w neurologii weterynaryj-nej – pochodzenia nerwowego oraz przewodzeniowego.

Celem naszej pracy było przeprowadzenie badań monitoringowych na repre-zentatywnej grupie psów ras predysponowanych do głuchoty.

Badanie przeprowadzono na 10 psach ras predysponowanych. U wszystkich psów przeprowadzono pełne badanie kliniczne, neurologiczne oraz, po zastosowaniu premedykacji, badanie otoskopowe i audiometryczne. Badanie audiometryczne wyko-nane zostało przy obustronnej stymulacji dźwiękowej 1000 klików o głośności 75 dB i 95 dB, oraz z zastosowaniem dźwięku maskującego, odpowiednio 40 dB i 60 dB.

SKN Medyków Weterynaryjnych Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autorzy:

Monika Godzik Aleksandra Pawlak

Opiekun naukowy dr Tomasz Piasecki

DIAGNOSTYKA SCHORZEń UCHA ŚRODKOWEGO U SZYNSZYlA I KRÓlIKA

DIAGNOSIS OF THE MIDDlE EAR INFECTION IN RABBIT AND CHINCHIllA

S t r e s z c z e n i e

Zapalenie ucha środkowego (otitis media) dotyczy jamy ucha środkowego i może pojawiać się na tle infekcyjnym lub nieinfekcyjnym. Właściwa diagnostyka tego schorzenia, w tym odróżnienie go od zapalenia ucha zewnętrznego czy zapaleń OUN, co często ma miejsce u królików, jest istotna ze względu na odmienne metody leczenia wymienionych stanów chorobowych.

Na pierwszym etapie pracy przeprowadzono badania mające na celu określe-nie budowy anatomicznej ucha królika i szynszyla, pod kątem dostępności do badania struktur ucha środkowego i obserwacji zmian towarzyszących tym schorzeniom. Ba-daniu poddano 20 królików i 10 szynszyli w różnym wieku oraz różnej płci, w tym po 5 zwierząt każdego z gatunków badano przyżyciowo, a pozostałe pośmiertnie. Wy-konano zdjęcia RTG bez oraz z użyciem kontrastu pozytywnego przy zachowanej i sperforowanej błonie bębenkowej. Następnie wykonano preparację umożliwiającą po-znanie budowy struktur ucha zewnętrznego i błony bębenkowej jako granicy z uchem środkowym. U sekcjonowanych zwierząt wykonano również badanie otoskopowe przy użyciu wideootoskopu celem określenia przydatności wymienionych technik badaw-czych w diagnostyce oraz ocenie integralności błony bębenkowej.

Na drugim etapie pracy dokonano analizy przypadków klinicznych: określono najczęściej występujące objawy kliniczne oraz ustalono optymalne metody diagnostyki schorzeń ucha środkowego.

SKN Medyków Weterynaryjnych Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autorzy:

Piotr Łoś

Hieronim Borowicz

Opiekun naukowy dr Artur Niedźwiedź

OCENA EKSTENSYWNOŚCI ZARAŻENIA KONI lARWAMI gastEroPhilus SPP. U KONI ZIMNOKRWISTYCH

Z TERENU POlSKI

OCCURRENCE OF gastEroPhilus SPP. lARVAE IN COlD-BlOODED HORSES FROM POlAND

S t r e s z c z e n i e

Gasterofilozę (gzawicę) koni wywołują owady z rodzaju Gasterophilus należą-ce do rzędu dwuskrzydłych (Diptera). Atakują one koniowate na całym świecie. Wśród 6 znanych gatunków – do najbardziej rozpowszechnionych należą Gasterophilus

inte-stinalis oraz Gasterophilus nasalis. Do zarażenia dochodzi drogą żołądkowo-jelitową

lub przez skórę. Formą pasożytniczą są larwy L1, L2 i L3, które w żywicielu przeby-wają ok. 9–10 miesięcy, a ich oddziaływanie chorobotwórcze zależy od intensywności inwazji. Larwy pierwszego stadium lokalizują się w jamie ustnej, natomiast drugiego oraz trzeciego – w różnych odcinkach przewodu pokarmowego, najczęściej jednak w żołądku i dwunastnicy. Niewielka inwazja larw przebiega zazwyczaj bezobjawo-wo, podczas gdy duża liczba pasożytów może być przyczyną upośledzenia czynności gruczołowej żołądka, uszkodzeń i owrzodzeń jego śluzówki oraz innych odcinków przewodu pokarmowego. W przebiegu masowych inwazji obserwuje się również obja-wy morzyskowe, niedokrwistości i postępujące obja-wychudzenie. Celem pracy była próba określenia stopnia inwazji larwami Gasterophilus spp. u koni oraz porównanie stopnia inwazji z dwóch kolejnych lat. Badanie przeprowadzono w okresie od lutego do marca 2009 r. na grupie 200 koni oraz w okresie od lutego do marca 2010 r. na grupie 200 koni

SKN Medyków Weterynaryjnych Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Autorzy:

Joanna Paczuska Jacek Mrowiec Małgorzata Nowak

Opiekun naukowy

prof. dr hab. Tadeusz Stefaniak

OCENA PRZYDATNOŚCI OZNACZEń STĘŻENIA KORTYZOlU I HAPTOGlOBINY DO OSZACOWANIA POZIOMU STRESU

PRZEDUBOJOWEGO ŚWIń I DZIKÓW

THE USEFUlNESS OF SERUM CORTISOl AND HAPTOGlOBIN DETERMINATION TO EVAlUATE THE STRESS AT SlAUGHTER

OF PIGS AND WIlD BOAR S t r e s z c z e n i e

Obecnie wiele uwagi poświęca się zagadnieniom dotyczącym etyki uboju zwierząt. Nadal istnieją sprzeczne opinie na temat tego, czy śmierć zadawana zwierzę-tom rzeźnym jest bardziej humanitarna niż odstrzał zwierząt dzikich w czasie polowań. Celem naszych badań było porównanie poziomu stresu, jakiego doznają świnie ubijane w standardowych warunkach w rzeźniach oraz dzików odstrzelonych podczas polo-wań. Ponieważ świnia domowa (Sus scrofa f. domestica) jest udomowioną formą dzika (Sus scrofa f. scrofa), gatunek ten stanowi naturalny wzorzec porównawczy dla oce-ny poziomu stresu, jakiego doznają zwierzęta w odmienoce-nych warunkach zadawanej śmierci.

Materiał badawczy stanowiły próbki krwi pobrane bezpośrednio po śmierci od 15 dzików różnej płci i wieku pozyskanych podczas polowań na terenie Dolnego Ślą-ska oraz próbki krwi pobrane poubojowo w rzeźni od 20 tuczników. Stężenie kortyzolu i haptoglobiny było oceniane w celu charakterystyki wielkości stresu, jaki przeżywały badane zwierzęta bezpośrednio przed śmiercią. Wyniki pomiarów zostały porównane z fizjologicznymi wartościami badanych parametrów, opisanymi w dostępnych publi-kacjach.

SKN Medyków Weterynaryjnych Sekcja Dermatologiczna

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Autorzy:

Anna Rozwód Julia Kęsik

Opiekun naukowy dr Piotr Wilkołek

OCENA TESTÓW ŚRÓDSKÓRNYCH U KONI ATOPOWYCH