1. Czy posiadanie zagranicznego oddziału skutkuje obowiązkiem sporządzania CIT-ST?
Spółka z o.o. posiada zagraniczne oddziały, w których pracują oddelegowani pracownicy. W Polsce prowadzi działalność tylko w miejscu swojej siedziby. Czy w tej sytuacji powinna złożyć do urzędu skarbowego informację CIT-ST?
Spółka nie powinna składać do urzędu skarbowego informacji CIT-ST, ponie-waż nie wykazuje się w niej pracowników oddelegowanych do zagranicznych od-działów firmy.
Informacja CIT-ST to informacja podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorzą-du terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. Załącznik do tej informacji to CIT-ST/A – informacja o zakładach (oddziałach).
CIT-ST składać należy:
– w terminie wpłaty zaliczki na podatek za pierwszy miesiąc roku podatkowego, –
każdorazowo, w terminie wpłaty zaliczki na podatek w przypadku zmian stanu za-trudnienia w trakcie roku podatkowego, wpływających na zmianę procentowego udziału liczby zatrudnionych w zakładach (oddziałach) położonych na terenie da-nej jednostki samorządu terytorialnego w liczbie zatrudnionych ogółem oraz – jako informację roczną – łącznie z zeznaniem.
Podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu te- rytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby są obowiązani składać do urzędu skarbowe- go w terminie wpłat zaliczek miesięcznych lub kwartalnych oraz załączać do zeznania o wy-sokości dochodu (straty) informacje, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z po-datku dochodowego od osób prawnych. Tak wynika z art. 28 updop.
Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 28 updop są przepisy ustawy z dnia 13 li-stopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 23 ze zm.). Stosownie do art. 10 tej ustawy, jeżeli podatnik CIT posiada zakład (oddział) poło-żony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla jego siedziby, to część dochodu z tytułu udziału we wpływach z tego podatku jest przekazywana do budże-tu jednostki samorządu terytorialnego, na której obszarze znajduje się ten zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby zatrudnionych w nim osób na podstawie umowy o pracę (z zastrze- żeniem). Zakładem (oddziałem) w rozumieniu ustawy o dochodach jednostek samorządu te- rytorialnego jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na ob- szarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego wła-ściwa dla siedziby podatnika (art. 10 ust. 3 tej ustawy). Jednostki samorządu terytorialnego to gminy, powiaty i województwa (art. 2 pkt 1 tej ustawy).
Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, by spółka zatrudniała pracowników na terytorium jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialne-go, na obszarze której spółka prowadzi swoją działalność. Stąd wniosek jak na wstępie.
2. Zwolnienie kontrahenta z długu – skutki podatkowe u wierzyciela
Spółka z o.o. dzierżawi maszynę produkcyjną. Dzierżawca znalazł się w trud-nej sytuacji finansowej i od kilku miesięcy nie płaci czynszu. W wyniku porozu-mienia podpisanego z kontrahentem spółka sprzeda mu maszynę i zwolni go z długu z momentem wpływu na rachunek spółki ostatniej raty płatności z tytułu sprzedaży maszyny. Kiedy wartość umorzonej wierzytelności będzie w spółce kosz-tem uzyskania przychodów?
Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość (w kwocie netto) umorzonej wierzytelności w dniu wpływu na rachunek bankowy spółki ostatniej raty płatności z tytułu sprzedaży maszyny.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umo- rzonych wierzytelności, z wyjątkiem takich, które uprzednio (choćby częściowo) zostały zara-chowane jako przychody należne, do wysokości zarachowanej jako przychód należny.
Dodatkowo trzeba mieć na uwadze przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 updop. Zgodnie z nim nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.
W przypadku umowy mającej za przedmiot umorzenie wierzytelności poprzez zwolnienie dłużnika z długu, kluczowe jest ustalenie, czy uprzednio (na podstawie art. 12 ust. 3 updop) należności zostały zarachowane jako przychody należne. W przeciwnym razie wierzyciel jest pozbawiony prawa do zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), nawet jeżeli faktycznie nie uzyskano ich zapłaty, z wyłącze-niem należnego podatku od towarów i usług (art. 12 ust. 3 i ust. 4 pkt 9 updop).
Aby należność mogła zostać zaliczona do kosztów podatkowych, jej umorzenie musi być skuteczne. Z art. 508 Kodeksu cywilnego wynika, że zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Dłużnik był stroną porozumienia, w którym strony ustaliły warunki umorzenia, więc należy przyjąć, że wierzyciel posiada zgo-dę dłużnika na zwolnienie go z długu.
Z treści pytania wynika, że na mocy porozumienia spółka zwolni kontrahenta z długu z momentem wpływu na rachunek spółki ostatniej raty płatności z tytułu sprzedaży maszyny.
Wobec tego zaliczenia przedmiotowej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów bę-dzie można dokonać w tym momencie.
3. Odliczanie straty przez podatnika, którego rok podatkowy różni się od roku kalendarzowego
Spółka z o.o. w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r.
do 31 grudnia 2019 r. poniosła stratę z innych źródeł niż zyski kapitałowe w kwo-cie ok. 4.000.000 zł. Kolejny rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzo-wym. Czy w zeznaniu za 2020 r. spółka będzie mogła obniżyć jednorazowo dochód o kwotę tej straty?
Nie. W zeznaniu za 2020 r. od dochodu z tego samego źródła przychodów spół-ka będzie mogła odliczyć co najwyżej połowę wartości tej straty.
W myśl art. 7 ust. 5 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych ko-lejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pię-cioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
Przepis w tym brzmieniu ma zastosowanie do strat powstałych począwszy od roku podat-kowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2018 r. (art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym – Dz. U. poz. 2244).
Pytanie dotyczy straty poniesionej w roku podatkowym, który rozpoczął się przed 31 grud-nia 2018 r., wobec tego przedmiotowej straty nie można rozliczyć, stosując wymienione wcześniej zasady. Stratę tę spółka powinna odliczać od dochodu, stosując przepisy obowią-zujące w 2018 r. Stosownie do art. 7 ust. 5 updop, w brzmieniu obowiązującym w 2018 r., o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty. Podkreślenia wymaga, że strata wykazana w ramach danego źródła przychodów może być rozliczona wyłącznie z dochodem wykazanym w przyszłych latach po-datkowych z tego samego źródła. Tym samym strata podatkowa poniesiona w ramach in- nych źródeł przychodów, jak ma to miejsce w omawianym przypadku, nie może być rozlicza-na z dochodami z zysków kapitałowych.
4. Zaliczki PIT w kwocie nieprzewyższającej 1.000 zł u podatnika opłacającego zaliczki kwartalnie
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach okre-ślonych w ustawie o PIT. Jako mały podatnik zaliczki PIT opłaca kwartalnie.
Czy korzystając z tego sposobu opłacania zaliczek, ma prawo do zwolnienia z obo- wiązku wpłaty zaliczki w wysokości do 1.000 zł? Czy w sytuacji gdy każda z zali-czek obliczonych za I i II kwartał była niższa niż 1.000 zł, to nie miał obowiązku zapłaty obu tych zaliczek?
Mały podatnik korzystający ze sposobu opłacania zaliczek PIT za okresy kwar-talne ma prawo do zwolnienia z obowiązku wpłaty zaliczki w wysokości nieprze-kraczającej 1.000 zł. Jak korzystać z tego uprawnienia, wyjaśniamy w dalszej czę-ści opracowania.
Możliwość odroczenia zapłaty zaliczki na podatek dochodowy daje art. 44 ust. 15 updof, obowiązujący od 2018 r. Z jego uregulowań wynika, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą nie wpłacać zaliczki na podatek dochodowy, jeżeli podatek należ-ny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszonależ-ny o sumę zaliczek wpłaconych
od początku roku nie przekracza 1.000 zł. Natomiast gdy podatek należny od dochodu osią-gniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza tę kwotę, wówczas wpłacie podlega różnica pomiędzy tym podatkiem a sumą wpłaconych zaliczek. W analizowanym przepisie wskazano również, że zwolnienie doty-czy zaliczki obliczonej według zasad określonych w art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h updof, a więc ma zastosowanie m.in. do zaliczek kwartalnych obliczanych przy zastosowaniu skali podat-kowej bądź 19% podatkiem liniowym.
Odnosząc to do sytuacji podatnika opisanej w pytaniu, należy więc stwierdzić, że jako mały podatnik stosujący kwartalny sposób opłacania zaliczek, jest on uprawniony do korzy-stania z omawianego zwolnienia. Tym samym skoro zaliczka za I i II kwartał nie przekraczała 1.000 zł, nie miał on obowiązku jej opłacenia. Rozwiązanie to było prawidłowe w odniesieniu do zaliczki za II kwartał, o ile podatek należny obliczony od dochodu uzyskanego od po-czątku roku (niepomniejszony o niezapłaconą zaliczkę za I kwartał) nie przekroczył 1.000 zł.
W przeciwnym razie podatnik musiał wpłacić do urzędu skarbowego kwotę odpowiadającą sumie zaliczek za oba okresy rozliczeniowe (kwartały).
5. Zapomoga pieniężna z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych a zwolnienie od podatku
W zakładzie pracy jest tworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
Pracownicy ze środków Funduszu mogą otrzymywać pomoc materialną w for-mie m.in. bezzwrotnych zapomóg (innych niż losowe). Czy w 2020 r. wartość tych świadczeń jest wolna od podatku do wysokości 2.000 zł?
Obowiązujący w 2020 r. limit w kwocie 2.000 zł dotyczy wszystkich świadczeń (pieniężnych i rzeczowych) związanych z działalnością socjalną pracodawcy na rzecz pracowników finansowanych ze środków ZFŚS, w tym również wypłaca-nych zapomóg.
Z ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1070) wynika, że środki tego Funduszu mogą być przeznaczane na finan-sowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu. Przy czym działalność socjalna może polegać m.in. na udzielaniu rzeczowej lub finansowej pomocy materialnej. Nasuwa się zatem wniosek, że bezzwrotne zapomogi przyznawane pracownikom z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS) można uznać za świadczenia związane z finansowaniem działalności socjalnej przez pracodawcę, podlegające zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 updof.
Zgodnie z tym przepisem wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowa-niem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjal-nych lub funduszy związków zawodowych, jest wolna od podatku dochodowego. Generalnie przepis ten określa roczny limit zwolnienia w wysokości 1.000 zł, jednak na mocy art. 52l pkt 3 updof, w 2020 r. i w 2021 r. limit zwolnienia wynosi 2.000 zł. Końcowo należy podkre-ślić, że w limicie tym trzeba uwzględniać wszystkie świadczenia, o których mowa, dokonane w roku podatkowym. W rezultacie, gdy suma świadczeń przekroczy 2.000 zł, nadwyżka bę-dzie podlegać opodatkowaniu.
Zwracamy uwagę, że w Przeglądzie Podatku Dochodowego nr 10 z 2020 r. opublikowali-śmy artykuł pt. „Jak stosować zwolnienie z PIT dotyczące świadczeń z ZFŚS w związku ze zwiększeniem jego limitu w trakcie 2020 r.?”.
NAK ADŁ 12 800