1. Koszt ufundowania prywatnego stypendium
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, którą rozlicza na podstawie po-datkowej księgi. Z uwagi na trudności z pozyskaniem pracowników posiadają-cych specjalistyczne wykształcenie zdecydował o utworzeniu programu stypen- dialnego. Na podstawie umów zawieranych z uczniami i studentami szkół o okre-ślonym profilu kształcenia będzie im wypłacał stypendia przez cały okres nauki.
W zamian oni będą zobowiązani do podjęcia zatrudnienia u podatnika i świad-czenia na jego rzecz pracy przez określony czas. Czy wypłacane stypendia będą stanowić koszt podatkowy podlegający wpisaniu do podatkowej księgi w kolum-nie 13?
Świadczenia wypłacane w ramach programu stypendialnego, którego celem jest za-pewnienie firmie pracowników mających wymagane specjalistyczne wykształcenie, są kosztami podatkowymi. Jako pozostałe wydatki związane z działalnością, należy je wpisywać do podatkowej księgi w kolumnie 13.
1.1. Stypendium jako koszt fundatora
W art. 23 ust. 1 updof brak jest zastrzeżenia, że fundowane osobom prywatnym stypendia nie są uważane za koszty uzyskania przychodów. Zatem możliwe jest kwalifikowanie wydat-ków ponoszonych w związku z ich wypłatą do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych określonych w art. 22 ust. 1 updof. Oznacza to, że wydatki z tego tytułu muszą być ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Z okoliczności opisanych w pytaniu wynika, że o utworzeniu programu stypendialnego zdecydował fakt, że podatnik miał problemy z zatrudnieniem pracowników posiadających od-powiednie wykształcenie. Natomiast dzięki ufundowaniu stypendiów zagwarantował sobie, że stypendyści po zakończeniu nauki na pożądanych kierunkach, podejmą pracę w jego fir-mie. Mając to na uwadze, należy uznać, że w sytuacji podatnika decyzja o uruchomieniu programu stypendialnego jest racjonalna i gospodarczo uzasadniona. Brak odpowiednio wy- szkolonych kadr stanowi bowiem przeszkodę dla rozwoju działalności gospodarczej i osiąga-nia z niej przychodów. Fundowany program stypendialny ma zapobiegać tym niekorzystnym skutkom poprzez związanie stypendystów przyrzeczeniem podjęcia pracy w firmie podatnika po zakończeniu nauki. Uzasadnione jest zatem stwierdzenie, że wydatki jakie podatnik bę-dzie ponosił w związku z ufundowaniem stypendiów, będą miały na celu zachowanie albo zabezpieczenie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a w dalszej perspekty-wie również osiąganie przychodów. Warto dodać, że w podobnych okolicznościach organy podatkowe przyznają, iż wydatki na stypendia fundowane przez przedsiębiorców osobom uczącym się w szkołach o odpowiednim profilu mogą być ujmowane do kosztów uzyska-nia przychodów (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 stycznia 2020 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.495.2019.1.PC).
W rezultacie wydatki, o których mowa podatnik będzie mógł ujmować do kosztów uzy-skania przychodów. Przy czym skoro koszty te nie wiążą się bezpośrednio z przychodami osiąganymi z prowadzonej działalności gospodarczej, to w rozliczeniu podatkowym należy
je uwzględniać w dacie poniesienia. U podatnika prowadzącego podatkową księgę przycho-dów i rozchodów, za datę poniesienia kosztu uzyskania przychodów przyjmuje się generalnie dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksię-gowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b updof).
1.2. Ujęcie w podatkowej księdze
Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544). Obowiązkiem jest prowadzenie księgi zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Koszty ujmuje się w niej w kolumnach 10-13 z uwzględnieniem podziału na następujące ich rodzaje: koszty zakupu towarów han-dlowych i materiałów, koszty uboczne zakupu, wynagrodzenia (w gotówce i w naturze) oraz pozostałe wydatki.
W okolicznościach analizowanej sprawy na uwagę zasługuje kolumna 12 „wynagrodze- nia w gotówce i w naturze”. Jest ona przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto pra-cowników oraz wynagrodzeń osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub o dzieło (por. ust. 12 objaśnień zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia). Tymczasem podat-nik będzie ponosił koszty wynikające z umów o wypłatę stypendiów na rzecz stypendystów (uczniów, studentów) niezwiązanych z nim stosunkiem pracy, zlecenia czy umową o dzieło.
Oznacza to, że koszty, o których mowa powinny być wpisywane w księdze w kolumnie 13
„pozostałe wydatki”. Kolumna ta służy bowiem wykazaniu kosztów podatkowych z działalno- ści gospodarczej, nieobjętych wykluczeniem na podstawie art. 23 updof, innych niż wymie-nione w kolumnach 10-12.
2. Dokumentowanie kosztów najmu
Prowadzę działalność gospodarczą, na potrzeby której wynajmuję lokal od oso-by prywatnej (niebędącej przedsiębiorcą). Wynajmujący nie wystawia faktur ani rachunków. Czy w takiej sytuacji mogę wpisywać do podatkowej księgi koszty naj-mu na podstawie przelewu bankowego lub dowodu wpłaty (KP)?
Przelew bankowy czy dowód wpłaty (KP) mogą być podstawą zapisu w księdze kosz- tów z tytułu najmu lokalu od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, ale w ta- kim przypadku należy gromadzić dowody potwierdzające, że tak udokumentowany wyda-tek stanowi koszt poniesiony w związku z działalnością gospodarczą.
2.1. Koszty najmu jako koszty podatkowe
Koszty związane z wynajęciem lokalu nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie-uważanych za koszty uzyskania przychodów zawartym w art. 23 updof. Koszty z tego tytułu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, gdy są poniesione w celu osiągnię- cia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a więc gdy zacho-dzą przesłanki określone w art. 22 ust. 1 updof.
Jednocześnie przyjmuje się, że aby koszty związane z działalnością gospodarczą mogły być rozliczone jako koszty uzyskania przychodów, muszą być właściwie udokumentowane.
W szczególności ważne jest posiadanie dowodu księgowego, na podstawie którego dany koszt może być ujęty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jak bowiem wynika z art. 22 ust. 6b updof, data wystawienia takiego dowodu określa datę poniesienia wydatku, a tym samym stanowi potwierdzenie jego poniesienia.
2.2. Dowody będące podstawą zapisu w księdze
W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest przepisów odnoszących się do kwestii związanych z dokumentowaniem kosztów uzyskania przychodów na potrzeby ich ewidencjonowania oraz ujęcia w rozliczeniu podatkowym.
Z kolei rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544), zwane dalej rozporządze- niem, wprowadza regułę, że podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe. Jednocze-śnie w § 23 rozporządzenia wskazano, że zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 11-15 rozporządzenia.
Generalnie za podstawę zapisu kosztów w podatkowej księdze uważa się faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami. Do-puszcza się jednak również dokumentowanie kosztów na potrzeby ich ewidencji w księdze na podstawie innych dowodów, wymienionych w § 12 i 13 rozporządzenia, stwierdzających fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem, o ile zawiera-ją one co najmniej:
– wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestni-czących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
– datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpo-wiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
– przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
– podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.
W myśl § 12 pkt 4 i 5 rozporządzenia, do kategorii innych dowodów zaliczają się dowody opłat pocztowych i bankowych, a także inne dowody opłat oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia. Zatem takie dokumenty, jak: przelew ban- kowy, wyciąg z rachunku bankowego, umowa cywilnoprawna, dowód wpłaty (KP), są dowo-dami księgowymi i mogą stanowić podstawę dokonania zapisu w podatkowej księdze.
Z interpretacji organu podatkowego
„(…) w kwestii udokumentowania przedmiotowych kosztów (tj. wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – przyp. red.) zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
(…) brak możliwości zaewidencjonowania danych wydatków z uwagi na brak posia-dania przez podatnika wymaganej formy ich udokumentowania – nie oznacza automa-tycznego braku możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem podatnik w inny spo-sób rzetelnie udokumentuje poniesienie kosztu podatkowego, powinien to uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego”.
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 październi-ka 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.227.2019.1.GM)
Podatnik wynajmując lokal na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej od osoby fizycznej, która nie ma obowiązku wystawiania faktur czy rachunków, powinien dochować należytej staranności w zakresie udokumentowania zaistnienia zdarzenia gospodarczego (tu: zawarcia umowy najmu) oraz kosztów będących następstwem tego zdarzenia i związku między ich poniesieniem a osiąganymi przychodami. W analizowanym przypadku szczegól-nie istotne znaczemiędzy ich poniesieniem a osiąganymi przychodami. W analizowanym przypadku szczegól-nie ma zawarcie umowy na piśmie oraz ujęcie w niej postanowień doty-czących przede wszystkim takich okoliczności jak: przedmiot najmu, czas trwania umowy, wysokość i częstotliwość wnoszenia opłat na rzecz wynajmującego, zastrzeżenie obciążenia najemcy kosztami dotyczącymi używania lokalu, sposób dokonywania płatności (np. na ra-chunek bankowy lub w gotówce za potwierdzeniem przyjęcia zapłaty).
3. Relacja z dyżuru telefonicznego
3.1. Polisa ubezpieczenia OC wystawiona na współwłaściciela samochodu Posiadam 50% udział we własności samochodu osobowego, który wprowadziłem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Czy mogę uwzględnić w kosztach podatkowych składkę na ubezpieczenie OC samocho-du, w przypadku gdy ubezpieczenie to wykupił drugi współwłaściciel (mój ojciec)?
Podatnik nie poniósł wydatku na zakup polisy ubezpieczenia, a więc nie stanowi ona kosztu uzyskania przychodu związanego z prowadzoną przez niego działalnością.
Każdy właściciel czy współwłaściciel samochodu osobowego musi posiadać ubezpie-czenie OC. Gdy samochód stanowi środek trwały, możliwe jest uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatku poniesionego w związku z opłaceniem tego ubezpieczenia. W kontek-ście przedstawionego pytania trzeba jednak pamiętać, że kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof są takie koszty, niewymienione w art. 23 updof, które zo-stały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W świetle tej definicji istotne jest, aby koszt został poniesiony przez podatnika, tzn. spowodował zmniejszenie jego aktywów.
W analizowanym przypadku polisę ubezpieczenia samochodu wykupił drugi współwłaściciel i on poniósł związany z tym wydatek. Oznacza to, że warunek poniesienia kosztu przez podat- nika nie został spełniony. W rezultacie nie ma podstaw, by uwzględnił koszt tego ubezpiecze-nia w kosztach uzyskania przychodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
3.2. Diety z tytułu podróży służbowej
Prowadzę działalność gospodarczą – studio fotograficzne. Zdarza się, że świad- czę usługi w terenie, obsługując różnego rodzaju imprezy (np. śluby). Czy do kosz-tów, poza udokumentowanymi wydatkami związanymi z wyjazdami służbowymi, mogę ujmować również diety?
Ustawa o PIT zezwala na ujęcie w kosztach podatkowych diet za czas podróży służ-bowej przedsiębiorcy.
Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 52 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet za czas podroży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą
i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Na gruncie tego przepisu przyjmuje się, że diety z tytułu podróży służbowych przedsiębior-ców ustalone zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o podróżach służbowych pra-cowników i w wysokości określonej w tych przepisach, mogą być ujmowane w rachunku podatkowym jako koszty uzyskania przychodów. Dodajmy, że jeżeli przedsiębiorca odbywa zagraniczną podróż służbową, to diety ustala się w wysokości obowiązującej dla państwa docelowego takiej podróży.
Ponieważ diety stanowią świadczenie ryczałtowe, a tym samym brak jest dowodu potwier- dzającego poniesienie kosztu, na potrzeby udokumentowania zapisu tych kosztów w podat- kowej księdze, podatnik (przedsiębiorca) sporządza we własnym zakresie dowód wewnętrz-ny, zwany rozliczeniem podróży służbowej. Tak wynika z § 13 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przy-chodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544) oraz ust. 13 objaśnień zamieszczonych w załączniku nr 1 do tego rozporządzenia.
Wymagania jakie powinien spełniać dowód wewnętrzny dotyczący wartości diet z tytułu podróży służbowej osoby prowadzącej działalność gospodarczą, określa § 13 ust. 3 rozpo-rządzenia. W jego myśl powinien on zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwi-sko, cel podróży, nazwę miejscowości docelowej, liczbę godzin i dni przebywania w podróży służbowej (datę i godzinę wyjazdu oraz powrotu), stawkę i wartość przysługujących diet.
3.3. Wartość samochodu uwzględniana przy ustalaniu kosztów z tytułu ubezpieczenia GAP
Wykupiłem polisę ubezpieczenia GAP dla samochodu osobowego o wartości przekraczającej 150.000 zł wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W polisie na potrzeby ubezpieczenia przy-jęta została inna wartość samochodu, jednak również przekraczająca 150.000 zł.
Którą wartość pojazdu należy przyjąć na potrzeby wyliczenia części składki ubez-pieczenia GAP podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów?
W tym przypadku należy uwzględnić wartość samochodu osobowego przyjętą dla ce-lów ubezpieczenia.
Przedsiębiorca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów składkę na ubezpie-czenie GAP dotyczącą samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzo-nej działalności gospodarczej. Ponieważ jednak składka tego ubezpieczenia jest kalku-lowana w oparciu o wartość samochodu przyjętą dla celów ubezpieczenia, ustalając koszt podatkowy z tego tytułu, trzeba mieć na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 47 updof. Stanowi on, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie firmowego samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej propor-cji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubez- pieczenia. Z treści tego przepisu wynika wprost, że istotna jest wartość samochodu przyję-ta dla celów ubezpieczenia, a nie jego faktyczna wartość. Skoro z polisy wykupionej przez podatnika wynika, że wartość samochodu osobowego dla celów ubezpieczenia GAP prze-wyższa 150.000 zł, musi on zastosować ograniczenie przy zaliczaniu składki do kosztów podatkowych.
3.4. Wydatki na rehabilitację przedsiębiorcy
Podczas pracy doznałem kontuzji i wymagam rehabilitacji. Czy fakturę za za-biegi rehabilitacyjne mogę ująć w kolumnie 13 podatkowej księgi?
Wydatki rehabilitacyjne, jako wydatki osobiste nie stanowią kosztów podatkowych i nie podlegają ewidencjonowaniu w podatkowej księdze.
Zgodnie z treścią ust. 13 objaśnień zamieszczonych w załączniku nr 1 do rozporządze-nia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544), kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, któ- rych zgodnie z art. 23 updof nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Wydatki na re-habilitację przedsiębiorcy nie zostały wymienione w tym przepisie jako wydatki wykluczone z kosztów uzyskania przychodów. Tego rodzaju wydatki są jednak kwalifikowane jako wy-datki o charakterze osobistym, które nie służą bezpośrednio osiąganiu przychodów lub za-chowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Skoro wydatki rehabilitacyjne nie speł-niają przesłanek do uznania ich za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof, podatnik nie może tych wydatków wpisywać do podatkowej księgi.
3.5. Dokumentowanie przychodów i kosztów
1) Prowadzę działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pokoi. Wynajem jest dokonywany za pośrednictwem firmy zewnętrznej, od której otrzymuję ze-stawienie danych najemców i czas korzystania przez nich z pokoi. Czy przy-chód z najmu mogę ujmować w podatkowej księdze na podstawie dowodu wewnętrznego?
W określonych przypadkach przychód ze sprzedaży nieudokumentowanej fakturami oraz nieewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących, można ujmować w podatkowej księdze na podstawie dowodu wewnętrznego.
Do kwestii ewidencjonowania przychodów ze sprzedaży bezrachunkowej odnosi się § 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatko-wej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544). Z jego regulacji wynika, że o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży (w związku z powierzeniem prowadzenia księgi biuru rachun-kowemu) lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących, to zapisy dotyczące przychodów
ze sprzedaży nieudokumentowanej fakturami mogą być dokonywane w podatkowej księdze na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego. Ważne jest, by w do-wodzie tym wykazać wysokość przychodów uzyskanych danego dnia. Uzupełniająco dodajmy, że tak udokumentowane kwoty przychodów, stosownie do § 18 ust. 2 i § 27 rozporządzenia, należy wpisywać do podatkowej księgi:
– raz dziennie po zakończeniu dnia i nie później niż przed rozpoczęciem działalno-ści w dniu następnym lub
– w porządku chronologicznym, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za mie-siąc poprzedni – gdy księga jest prowadzona na zasadach określonych dla biur rachunkowych.
]
2) Po uzyskaniu stosownych zezwoleń rozpocząłem prowadzenie działalności go- spodarczej, w ramach której nabywam od osób fizycznych odpady z metali żela-znych i nieżelaznych, w tym m.in. puszki aluminiowe po napojach. Czy w celu ujęcia w podatkowej księdze kosztów zakupu tych puszek mogę wystawiać do-wód wewnętrzny?
Nie ma takiej możliwości, co wynika wprost z uregulowań dotyczących sporządzania takich dowodów.
Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dowody wewnętrzne. Tak wynika z § 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast w § 13 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia wskazano, że dowody wewnętrzne mogą dotyczyć zakupu od ludno-ści odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Po- nieważ puszki aluminiowe stanowią odpad poużytkowy z metali nieżelaznych, na potwierdze- nie kosztów nabycia takich odpadów nie można wystawiać dowodu wewnętrznego (por. in-terpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 grudnia 2017 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.387.2017.1.EC).
Warto zatem mieć na uwadze, że podstawą zapisu kosztów w księdze mogą być m.in. do-kumenty, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem. Za takie dokumenty uważa się sporządzone na piśmie umowy kupna-sprzedaży zawierane z ludnością (tj. z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej). Zatem podatnik mógłby zastosować ten sposób dokumentowania kosztów zakupu puszek. Ponadto ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2020 r. poz. 797) w art. 102 ust. 1 przewiduje, że posiadacze odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali są zobligowani do wystawiania for- mularzy przyjęcia odpadów od osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami. Wymóg spo-rządzania tego formularza nie dotyczy wprawdzie metalowych odpadów opakowaniowych po produktach żywnościowych, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by podatnik zdecydował o wystawianiu takich formularzy również w przypadku przyjęcia od osób fizycznych odpadów w postaci puszek aluminiowych. Wspomniany formularz, zawierający dane określone w § 11 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia, mógłby stanowić podstawę wpisania do podatkowej księgi kosz-tów zakupu tych odpadów.