Łódzki Sejmik Osób Niepełnosprawnych dobrze zna, rozumie i wy-soko ceni działalność wszystkich związków, fundacji, stowarzyszeń. Łódzkie Hospicjum dla Dzieci, Polskie Towarzystwo Stwardnienia Roz-sianego, Stowarzyszenie Osób po Zabiegach Chirurgicznych Krtani, Fundacja „Spełnijmy Nadzieję” w Ozorkowie… Zarząd Sejmiku składa się przecież z przedstawicieli tego środowiska.
Te wszystkie różnorodne zadania, podejmowane i realizowane w po-szczególnych stowarzyszeniach, wymagają wiele wysiłku, zaangażowa-nia, czasu, pozyskiwania środków finansowych i coraz bardziej profe-sjonalnej wiedzy oraz umiejętności. Szeroko pojęta edukacja jest siła napędową wszelkich zmian, dobrze zdajemy sobie z tego sprawę! Dlate-go jedną z form działań ŁódzkieDlate-go Sejmiku Osób Niepełnosprawnych jest organizowanie kursów, szkoleń, seminariów, wspólnych konferen-cji, wspieranie działalności wydawniczej na rzecz środowiska.
W ramach programu PARTNER organizowano Kursy
komputero-we dla osób niepełnosprawnych: na poziomie podstawowym i
za-awansowanym, w zakresie grafiki komputerowej oraz Internetu. Zaję-cia, prowadzone w małych, 10-osobowych grupach, przez wysoko kwa-lifikowanych instruktorów, pozwalają zapewnić bardzo indywidualne podejście do każdego uczestnika. Kursy komputerowe są bardzo przy-datne dla ludzi działających w stowarzyszeniach, podnoszą kwalifika-cje czynnych zawodowo osób niepełnosprawnych i przyczyniają się do aktywizacji zawodowej tych, którzy pracy znaleźć nie mogli lub wcale jej nie szukali, nie wierząc w swoje możliwości.
Z inicjatywy ŁSON, w Ośrodku szkoleniowym KŁOS168 w pod-łódzkich Jedliczach, odbyło się Integracyjno-szkoleniowe
spotka-nie liderów organizacji. W programie znalazły się m.in.: prelekcje
168 KŁOS – Koalicja Łamania Oporów Społecznych, stworzona przez Towarzystwo Przyjaciół Niepełnosprawnych, aby osobom zagrożonym wykluczeniem społecznym na skutek przebytych chorób psychicznych oraz długotrwale bezrobotnym, mieszkańcom terenów wiejskich położonych w obrębie Gminy Zgierz, poprzez program komplekso-wych działań umożliwić powrót do społeczeństwa i na rynek pracy.
B A R B A R A F I B I C H - E K I E L
edukatora zdrowia w zakresie profilaktyki chorób nowotworowych, in-spirujące testy psychologiczne w zakresie kreatywności itp. Zaplano-waliśmy również spotkanie z Rzecznikiem Osób Niepełnosprawnych i przedstawicielami Wydziału Spraw Społecznych Urzędu Miasta Łodzi, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, Regionalnego Centrum Polity-ki Społecznej oraz ŁódzPolity-kiego Oddziału Państwowego Funduszu Reha-bilitacji Osób Niepełnosprawnych. Omawiane sprawy dotyczyły sposo-bu składania wniosków o dofinansowanie zadań, wymaganej dokumen-tacji i sposobów rozliczania się z dodokumen-tacji. Przedstawialiśmy też swoje tro-ski i kłopoty związane z realizacją i rozliczaniem podjętych zadań, wyni-kające często z nieżyciowych przepisów lub podejścia do tych przepisów. Między innymi, wnioskowano do RCPS o zmianę zasad nienaruszalno-ści wkładu własnego, w przypadku przyznania mniejszej dotacji, o moż-liwość usunięcia zauważonych na wstępie braków formalnych przy skła-daniu wniosków, zamiast odrzucania całego wniosku bez rozpatrzenia, o prawo do przemieszczania środków w ramach tego samego zadania, bo życie często stwarza liczne nieprzewidziane okoliczności w trakcie re-alizacji projektu. Zdarzało się np. że na trasie zaplanowanego (i zatwier-dzonego) przejazdu, z powodu remontu dróg kierowca musiał dokonać objazdu, a potem wystawił rachunek na kwotę większą, niż uzgodniono. Żeby wybrnąć z kłopotu finansowego, organizatorzy i uczestnicy impre-zy wspólnie postanowili zreimpre-zygnować z jednego posiłku, po cimpre-zym okaza-ło się przy rozliczeniu, że pieniądze przeznaczone na obiad i niewyko-rzystane trzeba było zwrócić instytucji dofinansowującej, a nadwyżkę za przejechane dodatkowo kilometry stowarzyszenie musiało pokryć z wła-snych środków. Sugerowano też, żeby zamiast trzymiesięcznej ważno-ści wypisu z Krajowego Rejestru Sądowego (wymaganego jako załącznik do wszelkich składanych ofert), uznawać roczną ważność tych wypisów, przy złożeniu oświadczenia organizacji, że nie było zmian w zapisach KRS. Pozwoliłoby to znacznie oszczędzić czas oraz pieniądze przy zała-twianiu tych formalności. Niektóre zgłaszane przez liderów organizacji propozycje przyjmowane były ze zrozumieniem, jednakże… większość postulatów okazała się, „w świetle obowiązujących przepisów i regulami-nów niemożliwa do spełnienia”. Między innymi wnoszone prośby o ujed-nolicenie dokumentacji przez wszystkie instytucje, do których zwracamy z wnioskami. A przecież właśnie o to chodziło, żeby w wyniku wspólnych konsultacji nad „przepisami i regulaminami” usuwać niepotrzebne ba-riery, również biurokratyczne.
Forma i kierunki działania Sejmiku Osób Niepełnosprawnych...
Podczas trwania XVI Międzynarodowych Targów Sprzętu Rehabi-litacyjnego w Łodzi, we wrześniu 2008 roku, zorganizowana zosta-ła dwudniowa Konferencja pt. „Niepełnosprawni mają głos”169. Uczestniczyli w niej przedstawiciele innych Sejmików Osób Niepełno-sprawnych z Polski, społecznych rad oraz licznych organizacji działają-cych na rzecz osób niepełnosprawnych, zrzeszonych w ŁSON, rzeczni-cy i pełnomocnirzeczni-cy ds. osób niepełnosprawnych Urzędów Miejskich z in-nych miast oraz pedagodzy, wychowawcy i opiekunowie. Osoby niepeł-nosprawne i bez niepełnosprawności, praktycy i naukowcy. Ważny był udział instytucji państwowych wspomagających osoby niepełnospraw-ne: do uczestnictwa zaproszono bowiem również przedstawicieli Re-gionalnego Centrum Polityki Społecznej, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łodzi, Oddziału Łódzkiego Państwowego Funduszu Re-habilitacji Osób Niepełnosprawnych.
W ramach Konferencji odbyły się dwie sesje tematyczne:
▪ Sesja I w dniu 25.09.2008 r. nt. Rzecznictwo i reprezentacja osób
niepełnosprawnych – dylematy i rozwiązania, którą prowadziła
dr Dorota Podgórska-Jachnik, profesor Wyższej Szkoły Pedagogicz-nej w Łodzi;
▪ Sesja II dniu 26.09.2008 r. nt. Formy wsparcia organizacji
działa-jących na rzecz osób niepełnosprawnych – prezentacja praktycznych
problemów i rozwiązań, po której uczestnicy słusznie oczekiwali, że będzie ona źródłem wielu informacji, możliwością udziału w cieka-wej dyskusji oraz motorem i inspiracją do nowych działań. Osoby niepełnosprawne chcą być obecne we wszystkich sferach życia. Przygotowanych wystąpień, prezentujących różnorodność i proble-mów i działań, było niemało. Jednakże – szczególnie drugiego dnia – konferencję zdominowała gorąca dyskusja uczestników, pełna tro-ski i niepokoju o kontynuację wypracowanych przez lata form dzia-łań organizacji zrzeszających osoby niepełnosprawne; troski spowo-dowanej informacją o wprowadzanych przez Rząd zmianach dotyczą-cych finansowania zadań w zakresie rehabilitacji osób niepełnospraw-nych, wspieranych dotychczas poprzez PFRON. Organizacje otrzyma-ły właśnie informacje o rozwiązaniu porozumień zawartych z PFRON na lata 2008-2013 ramach programu PARTNER III, co wzbudziło tak dużo emocji. Obecny na konferencji dyrektor Oddziału Łódzkiego 169 Współorganizatorzy konferencji: Łódzki Sejmik Osób Niepełnosprawnych, Rzecznik Osób Niepełnosprawnych w Urzędzie Miasta Łodzi, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Łodzi.
B A R B A R A F I B I C H - E K I E L
PFRON, potwierdził stan rzeczy, informując o kontynuowaniu przez Państwo wspierania – na zasadzie pomocniczości – zadań publicznych realizowanych przez organizacje na nowych zasadach, poprzez prze-kazanie środków przeznaczonych na rehabilitację społeczną i zawodo-wą osób niepełnosprawnych – do samorządów. Informacja o tych zmia-nach zrodziła mnóstwo pytań i wątpliwości, dotyczących planowania na rok 2009 działań licznych placówek rehabilitacyjnych, warsztatów terapii zajęciowej, terminów, sposobu występowania o dofinansowanie oraz rozliczania środków, choćby według granic administracyjnych, ze względu na podopiecznych z kilku gmin, a nawet powiatów, itd. Sytu-acja niepewności, braku pewnej, konkretnej wiedzy, wzbudzała duże emocje podczas dyskusji, która przekroczyła granice czasowe konferen-cji. Podjęto decyzję o konieczności pilnego zorganizowania spotkania przedstawicieli organizacji społecznych z urzędnikami PFRON-u, sa-morządu województwa łódzkiego i miasta w celu przeprowadzenia wie-lowątkowych konsultacji społecznych zaangażowanych stron. Przecież mamy takie prawo, a nawet obowiązek. Któż bowiem zna lepiej proble-my określonej grupy ludzi, niż reprezentująca ją organizacja ?