mjr Piotr Balon
PRZEGLĄD SIŁ ZBROJNYCH nr 3 / 2014
83
– dozorowanie wyznaczonych rejonów szczególnego zainteresowania rozpoznawczego;
– koordynację zapotrzebowań na zastosowanie BSP oraz za analizowanie zdjęć.
W zgrupowaniach bojowych koordynacją działań rozpoznawczych zajmowały się sekcje S-2 Zgrupowa-nia Bojowego „Alfa” i Samodzielnej Grupy Powietrz-no-Szturmowej.
Zadania grupy rozpoznawczej polegały na:
– pozyskiwaniu informacji oraz aktualizacji danych dotyczących specyfiki rejonu z uwzględnieniem zagad-nień kultury, religii i innych aspektów życia lokalnej społeczności, mających bezpośredni wpływ na prowa-dzenie działań oraz istniejące zagrożenia;
– zdobywaniu wszelkich informacji zapewniających bezpieczeństwo siłom koalicyjnym i bazom PKW w czasie operacji;
– prowadzeniu rozpoznania patrolowego, osobowego, obrazowego i elektronicznego.
Do ich wykonania utworzono elementy rozpoznania:
– patrolowego – dwie sekcje rozpoznawcze, – sygnałowego (SIGINT) – trzy sekcje (dwie stacjo-narne, jedna mobilna),
– obrazowego – klucz mini-BSP składający się z dwóch obsług,
– osobowego (HUMINT) – złożone z dwóch grup.
Sztabowe komórki rozpoznawcze oraz komponenty grupy rozpoznawczej były wspierane przez elementy patrolowe ze Zgrupowania Bojowego „Alfa”, zespoły ds. współpracy cywilno-wojskowej (CIMIC), sekcję działań informacyjnych (IO), grupę wsparcia psycho-logicznego (PSYOPS), zespoły doradcze MAT (Mili-tary Advisory Team) i PAT (Police Advisory Team), zespół odbudowy prowincji (Provincial Reconstruc-tion Team – PRT), obsługę BSP Scan Eagle z wojsk specjalnych oraz elementy systemu ISR (Intelligence Surveillance Reconnaissance) przełożonego. Informa-cje rozpoznawcze pozyskiwano także od amerykań-skich źródeł rozpoznawczo-wywiadowczych i PRT.
Znaczna ich część napływała również od przedstawi-cieli Afgańskich Sił Bezpieczeństwa (ASB).
ZGODNIE Z WYMAGANIAMI
Wymienione zasadnicze elementy rozpoznawcze za-pewniły funkcjonowanie systemu rozpoznania zgodnie z wymaganiami ISTAR, obejmującego następujące składowe:
Intelligence – wymiana informacji realizowana przez komórki rozpoznawczo-analityczne PKW: IFC (NGIA – National Geospatial Intelligence Agency, CIAT – Counter Insurgent Analisis Team, COIC – Counter-IED Operations / Intelligence Integration Center); S-2 PKW i S-2 Zgrupowania Bojowego
„Alfa” oraz w ramach współdziałania (wymiany infor-macji) z: Narodową Komórką Kontrwywiadu (NKK), Narodową Komórką Wywiadu (NKW), Grupą Wspar-cia Informacyjnego Wojsk Specjalnych (GWI WS), Regional Command East (Combined Joint-2 RC-E) i komórkami analitycznymi sąsiadów.
Surveillance – dozorowanie obszaru przez siły i środ-ki PKW: SIGINT – mobilny i stacjonarny, IMINT – mi-ni-BSP Orbiter, systemy obserwacyjne: BLIMP, RAID, CERBERUS, SSOT, M-STAR, statki powietrzne Samodzielnej Grupy Powietrzno-Szturmowej oraz siły i środki RC-E: SIGINT i IMINT.
Target Acquisition – identyfikacja i wskazywanie obiektów (celów) oraz ocena skutków oddziaływania, które były zadaniem takich elementów kontyngentu, jak: IFC, C-IED, posterunki obserwacyjne, patrole, Joint Terminal Attack Controller, BSP i RC-E: środki IMINT (z możliwością rażenia celów) oraz lotnictwa.
Reconnaissance – rozpoznanie rejonów prowadzone w formie działań aktywnych i pasywnych przez: rozznanie patrolowe, osobowe (HUMINT, CI, NKW), po-wietrzne (statki popo-wietrzne Samodzielnej Grupy Powietrzno-Szturmowej) oraz działalność wojsk (patro-lowanie, CP – Checkpoint, TCP – Temporary Checkpo-int, ubezpieczanie przemieszczających się kolumn itp.) oraz siły i środki RC-E: HUMINT.
Podstawą funkcjonowania systemu rozpoznania był przepływ informacji, w którym wiodącą rolę odgrywa-ło Centrum Operacji Taktycznych (TOC), odpowie-dzialne za ich przesyłanie do podmiotów PKW (mel-dunki i komunikaty rozpoznawcze). System meldunko-wy zapewniał przekazywanie ich do Dowództwa Operacyjnego oraz CJTF (Combined Joint Task Force).
Współpracę ułatwiały spotkania w ramach grup robo-czych, jakie organizowano cyklicznie lub doraźnie (IO, IFC, Counter Improvised Explosive Device).
CHARAKTERYSTYKA ZADAŃ
Sekcja S-2 została podzielona na zespoły: analiz oraz planowania i współdziałania. Działalność pierwszego polegała głównie na gromadzeniu i analizie danych roz-poznawczych oraz na opracowywaniu prognoz krótko- i długookresowych. Zespół przygotowywał materiały do targetingu oraz rozkazów i zarządzeń bojowych. Efek-tem współpracy był znaczny wzrost jakościowy przed-stawianych scenariuszy działania przeciwnika.
Drugi zespół skupiał się na użyciu elementów rozpo-znawczych podległych dowódcy PKW oraz środków ISR (Intelligence Surveillance Reconnaissance), zapo-trzebowanych i przydzielanych naszemu kontyngentowi przez RC-E. Dodatkowo do jego zadań należało plano-wanie użycia ISR w działaniach zespołów bojowych oraz składanie zapotrzebowań i koordynowanie użycia środków walki elektronicznej przełożonego. Zespół był odpowiedzialny również za opracowywanie materiałów niezbędnych do powstania dokumentów planistycznych, takich jak koncepcja operacji (Concept of Operation – CONOP), rozkaz bojowy, zarządzenie bojowe oraz za-łącznik B wraz z uzupełnieniami. Oficerowie zespołu opracowywali bieżące oraz długoterminowe prognozy pogody oraz koordynowali niszczenie działających w rejonie odpowiedzialności stacji retranslacyjno-prze-kaźnikowych (tzw. repeatereów).
Sekcja ds. informacji rozpoznawczo-wywiadow-czych i targetingu zajmowała się opracowywaniem
DOŚWIADCZENIA
PRZEGLĄD SIŁ ZBROJNYCH nr 3 / 2014
84
tzw. pakietów targetingowych, ukierunkowanych głównie na cele osobowe1 i obiekty. Dodatkowo jej członkowie przygotowywali informacje obrazujące działalność członków lokalnej władzy oraz służb bez-pieczeństwa. Znacznie rozbudowano bazę danych sek-cji dotyczącą partyzantów i miejscowości, w których odtwarzają oni gotowość bojową oraz mogą otrzymy-wać pomoc. Dane te, jak również tworzone przez ana-lityków IFC siatki powiązań ugrupowań partyzanckich operujących w poszczególnych dystryktach, stanowiły podstawę planowania działań. Do analiz wykorzysty-wano różne programy pomagające zobrazować infor-macje na temat powiązań partyzantów z różnymi gru-pami i rejonami ich wpływów.
Podsystem rozpoznania obrazowego w głównej mie-rze wykorzystywał środki pmie-rzełożonego (RC-E). Dodat-kowo używano bezzałogowych statków powietrznych z wojsk specjalnych (Scan Eagle) i organicznych zesta-wów mini-BSP Orbiter. Opierano się również na infor-macjach uzyskanych od zespołu specjalistów (PRT) i grupy wsparcia ogniowego.
Zespół SIGINT prowadził nasłuch rozmów na wyse-lekcjonowanych częstotliwościach radiowych i namie-rzał wybranych abonentów telefonii komórkowej. Po-zwalało to na weryfikację danych HUMINT oraz za-pewniało wiedzę o prawdopodobnych działaniach par-tyzantów w rejonie odpowiedzialności. Zespół wyko-nywał również zadania na rzecz grup rozpoznawczych oraz zgrupowań TF-49 i TF-50. Rozpoznawano sieci radiowe oraz strukturę rozprzestrzeniania się informa-cji. Dokonywano analizy sytuacji pod kątem ustalenia faktycznej aktywności partyzantów podczas działań zgrupowań PKW. Dodatkowo sprawdzano numery te-lefoniczne w celu ustalenia kontaktów z partyzantami.
Zespół rozpoznawczy organizował posterunki obser-wacyjne we wskazanych rejonach szczególnego zainte-resowania (Named Area of Interst – NAI), ubezpieczał z wyznaczonych rubieży działające elementy zgrupo-wania bojowego (na przykład podczas oczyszczania głównych arterii komunikacyjnych) oraz zabezpieczał wykonywanie lotów rozpoznawczych przez obsługi mini-BSP. Oprócz tego w okresie zimowym, czyli w warunkach ograniczonych możliwości poruszania się, organizował nocne patrole na głównych arteriach komunikacyjnych w celu ich monitorowania i wystawiał czasowe punkty kontrolne. Ważnym jego zadaniem było wspieranie Afghan National Security Forces w trakcie potwierdzania informacji rozpoznawczo-wy-wiadowczych dotyczących przypuszczalnych miejsc magazynowania materiałów niebezpiecznych (weapon cache) lub miejsc możliwego ataku na FOB (Forward Operating Base) Ghazni (przyległe zabudowania, bazar, hotel). Dodatkowym zadaniem było eskortowanie (ochrona) personelu w ramach działań sił PKW.
Zespoły HUMINT przede wszystkim organizowały spotkania na terenie FOB Ghazni oraz COP (Combat Out Post) Waghez i korzystały w pracy z osobowych
źródeł informacji, mających dostęp do danych z rejonów dystryktów: Ghazni, Waghez, Andar, Khogyani i Khwaya Omari. Taki sposób działania gwarantował największe bezpieczeństwo żołnierzom i był najefek-tywniejszy. HUMINT wspierał też informacyjnie plano-wane i prowadzone przez zgrupowania PKW operacje.
Zgrupowania bojowe organizowane ze składu PKW korzystały również ze środków będących w dyspozycji przełożonego. Najczęściej były to:
– Full Motion Video (FMV), umożliwiające prowa-dzenie na bieżąco obserwacji rejonu działania; dzięki wykorzystaniu programu PSDS podgląd obrazu możli-wy był przez system Centrix.
– Multi-Intelligence i Communication Intelligence (MULTI-INT, COMINT), pozwalające na przechwyty-wanie komunikacji radiowej przeciwnika oraz lokalizo-wanie źródła emisji fal elektromagnetycznych.
– Wide Area Persistent Surveillance (WAPS), uła-twiający gromadzenie informacji (z określonego obsza-ru) dotyczących dnia codziennego (Pattern Of Life) oraz odstępstw od nich dzięki wykorzystaniu kamery o dużej rozdzielczości. Środek znajdował się nad celem przez siedem dni w tych samych godzinach (maksymal-nie cztery) w obszarze o promieniu 4 km. W przypadku stwierdzenia zdarzenia metodą retrospekcji zapisanych danych był w stanie odtworzyć całe zajście.
– Electro-Optical (EO), umożliwiający pozyskanie zdjęć lotniczych wysokiej rozdzielczości wraz z dokład-ną ich analizą.
– Infrared (IR), zapewniający zdjęcia lotnicze terenu w podczerwieni.
– Synthetic Aparture Radar (SAR), sensory pozwala-jące rozpoznać różnice w strukturze gruntu.
– Laser-Induced Differential Absorption Radar (LIDAR), sensory zobrazowujące różnice wysokości terenu. Stosowane są w celu ustalenia posterunków obserwacyjnych, rejonów lądowisk itp.
– Special Intelligence (SI), polegające na ciągłym nadzorze i nasłuchu obiektu zainteresowania. Po pozy-tywnej identyfikacji obiektu (przez środki radiowe) jest on ciągle śledzony z wykorzystaniem zarówno FMV (full motion video), jak i środków radiowych.
SPRAWNOŚĆ DZIAŁANIA
System rozpoznania XII zmiany PKW w Afganista-nie pozwalał na gromadzeAfganista-nie, przetwarzaAfganista-nie i prze-kształcanie informacji w dane umożliwiające tworze-nie jednolitego obrazu przeciwnika i środowiska dzia-łań. Integracja sił i środków rozpoznawczych w znacznym stopniu pozwalała także na wizualizację i wymianę informacji z innymi uczestnikami działań w czasie rzeczywistym. Zdolności poszczególnych ko-mórek systemu rozpoznania zapewniły monitorowanie i stałą weryfikację stopnia rzeczywistego porażenia obiektów uderzeń, a w konsekwencji ułatwiły wypra-cowanie decyzji dotyczącej sposobu prowadzenia dal-szych działań.
1Cele osobowe – przywódcy oraz rebelianci działający przeciwko siłom koalicyjnym oraz władzom afgańskim.
W SEKCJI
PRZEGLĄD SIŁ ZBROJNYCH nr 3 / 2014
85
Autor jest pracownikiem naukowym Instytutu Lotnictwa.