37 3 Ia csego! (D tem frgsyły najfpr3ec3niejge

mieści. itfómiono, £e 3el3yła cefala, 30 ßg mplgta*

la m 3apr3vßi3enie politycsne, 30 blu5nila bogom r3pmiańffim i tym pobobne. TCift atoli nie mie*

b3iaf pramb3imei prsycsyny jej nmi^ienia próc3 6ulpicju§a i Biaubji. Damaris, najlepßa p^yja*

ciółFa Blaubji, ob rofu gościem m jej bomn, była

<f)r3eścianFq. 0 tem bomieb3iano ßg m Bsymie, a pemna myfoFa bama, bamna niepr3yjaciófFa Blau»

bji, fpomobomafa umilenie mlobego b3iemc3?cia.

Co 3aś to 3nac3ylo pob panomaniem cefar3a*ßIo*

3ofa tttarfa Ttureliufsa, sacigtego ntepr3yjaciela

$03eścian, miebsiał fasby.

Stgb Blaubja była ßrojfana i prmosona*

Cały b3ień *nie jabła ani piła; tera3 pob miec3Ór ßala m pi^ebßonftj o fłupa^> Famiennyd?, oparta o ma3£ marmuromg i mpatrymała ßg m baßyn, 3 Ftórego belßn mieb3iany mytrypał obßte pru*

mienie moby- Cmar3 (ej była blaba i (trapiona, u ciemny^ rsgfóm, ocieniajgcyp) 0C3y umifła 13a.

(Dbra3 (ej umig3ionej pr3yjaciół?i poi (ej pr3eb oc3yma, mib3i fwitnącq b3iemc3yng m ciemnem, moFrem mi^ientu, i niemyfłomiona boleść ścipa (ej ferce. Kie mose ßg błu^e} mP^ymać, boleścig 3bfgta opaba na łamfg, i we 13a$ msby^a: „0 Daman's, bla C3egoseś mnie nie ufłupjała! mie*

b3iałam ja, 30 tmój 3abobon cig 3gubi.“

Zaf fteb^iala 3atopiona m ponuryp) myślap), as jej małjoneF 3 miapa pomrócił, i 3 ma^eń jej, obof niej ßabajgc, bubsił łagobnem fłomem:

„Blaubjo, moja broga maljonFo, opamigtaj ßf"

„3af$e jig ma Bamaris? nie fpofói jej uwolnić?“ 3apptała jig Blaubja, ocierając 13p.

„Kiefletp nie ma sabnej mb^iti. D31Ś rano pr$eb fąbem jamnie tnp3nala, £e jefł dp^eścianFą.“

„3 bla tego ma umrzeć?" 3awolała Blaubja m najwpißem rogbra^nieniu.

„tylfo bla tego. XDieß pr^ecie^,, 3 jaFą niena=

roiścią i furowością cefar3 pr3eślabuje ef^eścian.“

^iec3 gbpbp por3ucila fwój 3abobon?“

6ulpicjuß milc3al pr3^3 <f>wilg, potem r3eft:

„©bpbp jig wpr3eFła fwego 3abobonu, bpłabp ocalonq. 2Ue 03p jig wpr3ec3e? (Dna, co 3 taFą żarliwą be3pr3pfłabną miłością tic3epila jig tego tta3arejc3pfa. 3a triem, |e raczej umr3e. H)ib3ta*

lern ja ntejebną (^^eścianFg na ftojie. prgb3ejbpś flcńce obwrócifa ob biegu jego, m3 c&i^eścianfg, jaFo Bamarig, obwrociß ob jej 3abobonu."

.^3a jig obawiam, 3c maß ftußnoec,“ obporoie^

b3tala Blaubja 3 głgboFiem wefi^nieniem. „21 pr3e;

cie3 nie mogg jig gniewać na nią. U) tej Jarli^

mości, w tej nieogranic3onej miłości bo tego jej ufr3p3owanego C^rpftufa jefł coś taF wielFiego, taF + W3niofłego, 3c nie mogg jej obmówić gacunFu, ba uwielbienia. — 21 gbp fobie pr3ebftawiam tego Ra3areńc3pFa, jaFo mi go ntera3 gorąco opifpwafa, 3 blabem obiłem, w cierniowej na głowie Foto­

nie, umierającego na Fr3p3u 3a lub3t, 3a niep^pja?

ciół fwoi$, wtebp pojmujg, 3c wp3nawcp jego, mającp go 3a ®pna Bodego, fą w ffanie 3a niego bać fig ćwiartować, Fr3P3ować. pojmujg ♦ . .

„Blaubjo, Blaubjo, pr3eftań“ prawie 3c jira*

4>em 3awołał Sulpicjuß „C3pś i tp 3wieb3iona[?“ f

r

39

Ę'^t'3.tvieb$icnct? (D nie! 2(le c$yś niebamno fam nie pomniał, gbyśmy ftę m faunia* Dytufa pr^y, fłu*imali *r3eściańjFiemu filo3ofomi 3uj!ynomi, i3 m bgieji^ciu minuta* mięcej mypomieb^iaf pramb, ni$eś m b^ießgciu lata* uffygal ob Faplanóm m>

§y* bogom?“

„Pomiatałem taF i (lotnie,“ obpomieb3iał @ul*

picjug nieco rojfłrojony. „Kle mimo to naufa ty*

9 $Ta3arejc3yFóm je|ł ftragnym 3abobonem, a i niebe3»

piec3nem ma^ycielftmem. ^ec3 bofyc o tern, *ob3 rac3ej 3c mnq obej^eć gofpobarflmo; t^eba mi tam rójne mybać ro3pot3qb3enia.“

Cemi

fłomy 3aFońc3yl

mu być

3onFf fmojq

3 C3ufościq

3

3a

*milFę m pięFnym, cieniftym ogrob3ie.

II.

U> {ebnem 3 public3ny* midien m %ymie 4 mfłgpmy bo ciemnej, mqjTiej FomórFi. &Ó3F0 3 jtenniFiem, bremniany ftćl i tala3 lamFa ftanomiq cale ur3qb3enie tego mftrętnego miewania, prse3 , male oFtenFo mpaba promień flonec3ny i ośmieca

I

Damarie — bo ona to jeft — pr3ebyła ftra*

§nq noc. 3aftragajqce jq trapiły fny. tP^iala me śnie 3apaIone fłofy, na Ftóry* palili jię mę3*

capänf, Fobietp, baieci, a migbap niemi pokuła fmoicb najbliaßpcf) Fremnp$. Stoforn tp$ coraa mip*

cej prapbpmalo, płomienie coraa barb3icj jig roage- raalp, aa jq famq ogarnplp.— U) tem amienilopp ano=

mu mibomifFo. 23pfa m mielFtm cprFu m Bapmie.

ICpP^ce mibaóm prapglpbpmalo pp a pobnagajqcp<|>

(ip m pólfole pebaifF te| ogromnej praeßraeni. Wab

capia a bjiHeml $win$ętan\if Ftóre faarpafp jej (ufnie. Raraa legała na aicmi, ogromnp tpgrpß H

poloapl lapp fmojq na jej pierß, emiertelnp jg ogar*

ngl firafy i a glośnpm mpFrapfiem praebubaila (ip.

Słońce jua pało na niebie, a cienie rannej mgłp, ppbagce praea male ofienFo mipaienia, tmoraplp fan*

tajłpcane poßacte.

©IpboFo roabraaniona temi, fnami pomfłała a npbanego (mego loj« i upabla na lamce. Rie mogła atoli obapfFać ampflego fobie poFoju bußp.

Coraa to nome obraap groap pomßajq m jej roa*

gorqcaFomanej mpobraani. Xt>ibai praeb fobg nie- uniFnionq śmierć, a jegcae nie moae pp roalgcapć a apciem. IDgaF niebamno jegcae rójomo pp jej prapglość uśmiechała, XO robainnem mieście Bo* ^ rpncie a?M M ieBc$e robaice, nie anajqcp innej rabości nab gcapście jebpnej córFi; proca nich jegcae jeben całomief, bliaßp namet ni$ robaice, a a Ftó*

rpm an nieblugo ma pp na $awge połgcapć, caeFa § a upragnieniem jej pomrotu. % ona terna ma urn* | raeć m Bapmie, a9ln^ć m ciemnem milgotriem mip*

aieniu, i nie oglgbać mipcej robainnpch ßron! Ra tp mpśl palona boleść ścijFa jej (erce. „3uś to mam umraeć? 3ua mae Fo^ani robaice i ciebie brogi Xpajaßu nie mam oglgbać na mieFi? Stef) &

41