Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Zabawa Szczenięta i kocięta.
Rozwiązywanie rymowanych zagadek związanych z kotem.
Zabawa ruchowo-naśladowcza Kotki bawią się piłeczkami.
IV 2IV 5 I 5 II. Kotki, koteczki – ćwiczenia liczbowe. Cel: rozwijanie umiejętności liczenia.
Zabawa ruchowo-naśladowcza Kotki bawią się piłeczkami.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawa ruchowa Zrób tak, zabawa Bu-dzimy nasze ciała.
IV 15 I 5I 4, I 5
III. Zabawa muzyczno-ruchowa Pieski.
Słuchanie wiersza Marcina Przewoźniaka Futrzana sierotka.
Ćwiczenia pantomimiczne – naśladowanie ruchów drżącego, małego pieska.
I 5, IV 7 IV 5IV 1
Cel główny:
− rozwijanie umiejętności liczenia.
Cel operacyjny:
Dziecko:
− liczy do trzech.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Środki dydaktyczne: wiersze: Marii Terlikowskiej Mruczanka kołysanka, Marcina Przewoźniaka Futrzana sierotka, piłeczki, sylwety kotków, ilustracja do wiersza, kartki, klej, kredki, grzechotka, kołatka.
Przebieg dnia
• Zabawa Szczenięta i kocięta. I
N. mówi: Wyobraźcie sobie, że wszyscy jesteśmy na wiejskim podwórku, gdzie znajdują się szczenięta i kocięta. Najpierw musimy wszystkim tym zwierzętom, małym kotkom i małym pieskom, nadać głosy. Szczenięta nie potrafią jeszcze dobrze szczekać, ale umieją już warczeć.
Pozwólcie mi usłyszeć warczenie małego, milutkiego pieska. (Dzieci naśladują warczenie). Tak, właśnie taki głos może wydawać szczeniaczek: rrrrrrr. A teraz pozwólcie mi usłyszeć głos małych kociąt. Pamiętajcie, że są małe, delikatne, mięciutkie kociątka, których głos jest tak miękki jak ich sierść. (Dzieci naśladują miauczenie małych kotków). Tak, to jest piękny głos kotka: miau.
Teraz ustawcie się w pewnej odległości od siebie. Podejdę do każdego z was i szepnę mu do ucha, jakim ma być zwierzęciem, gdy za chwilę będziemy się bawić. Zapamiętajcie dobrze, jakim jesteście zwierzątkiem. Za chwilę będziecie wydawać dźwięki, które pasują do tego zwierzęcia.
Poszukacie innych dzieci, które mówią tak samo jak wy. Pieski połączą się z innymi szczeniaczka-mi, kotki – z innymi kotkami. Także te zwierzątka, które już się odnalazły, nie przestaną wydawać z siebie głosu. Pomoże to innym dzieciom znaleźć swoją grupę.
• Rozwiązywanie rymowanych zagadek.
Ten mały, biały kłębuszek Czasem sypia pod moją kołderką, to jest mój kotek… (Puszek) ma białe, puszyste, miękkie… (futerko) Siedzi na fotelu, nie chodzi daleko,
najlepiej lubi białe, smaczne… (mleko)
• Zabawa ruchowo-naśladowcza Kotki bawią się piłeczkami.
Małe piłki.
Dzieci w przysiadzie podpartym, przed każdym z nich leży piłeczka. Popychają piłeczki przed sobą i idą za nimi na czworakach – naśladują zabawę małych kotków. Na sygnał wszystkie siadają i podnoszą piłeczki w górę, by pokazać, że żadna z nich nie zginęła.
Kotki, koteczki – ćwiczenia liczbowe. II
• Słuchanie wiersza Marii Terlikowskiej Mruczanka kołysanka.
Lubisz kołysać swego braciszka?
Albo siostrzyczkę? Małą, tyciutką…
Gdy nie chce usnąć – cicho jak myszka, zamrucz mruczankę.
Prostą i krótką.
Mru, mru… Cichutko…
Mru, mru… O, właśnie!
I zaraz dzidziuś spokojnie zaśnie.
Mru, mru, miau, miau, miau…
Zaraz dzidziuś będzie spał.
Miau, miau, miau, mru, mru, mru…
Oczka zmruż do snu…
Mru, mru, mru, hi, hi, hi…
Były sobie kotki trzy…
Jeden chrapie na kanapie, na dywanie drugi chrapie…
Trzeci zwinął się w kłębuszek i maleństwu wlazł na brzuszek!
Mru, mru, miau, miau, miau, zaraz dzidziuś będzie spał.
Mru, mru, hi, hi, jak te kotki trzy.
• Próby inscenizowania wiersza.
• Dzieci naśladują kołysanie małego dziecka (w ramionach), odpowiednio mrucząc mu lub miaucząc.
• Chrapią jak kotki (ten na kanapie, ten na dywanie).
• Rozmowa na temat wiersza.
− Dlaczego kołyszemy małe dziecko?
− Ile było kotków?
− Co robiły dwa kotki?
− Co robił trzeci kotek?
• Przeliczanie kotków na ilustracji (do wiersza).
Ilustracja do wiersza.
• Wybieranie trzech sylwet kotków (każde dziecko indywidualnie).
Sylwety kotków, kartki, klej, kredki.
• Określanie wyglądu swoich kotków (białe lub czarne).
• Próby używania liczebników porządkowych (N. pomaga, zadając pytania), np. dziecko mówi, że ten kotek jest biały, a tamte dwa – czarne. N. pyta: Który kotek: pierwszy, drugi czy trzeci, jest czarny (biały)?
• Przyklejanie sylwet kotków na kartkach. Dorysowywanie miseczek (tyle samo co kotków).
• Zabawa ruchowo-naśladowcza Kotki bawią się piłeczkami (przewodnik, cz. 1, s. 134).
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa Zrób tak.
Tamburyn.
Dzieci poruszają się po wyznaczonym miejscu ogrodu przedszkolnego, przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy w grze przyjmują pozycję, jaką podał N., np. przysiad, skłon boczny, stanie na jednej nodze (próby)…
• Zabawa Budzimy nasze ciała.
Dzieci opukują części ciała, których nazwy podał N., np. kolana, nos, plecy…
• Zabawa muzyczno-ruchowa Pieski. III Kołatka, grzechotka.
Dzieci są pieskami. Przy dźwiękach kołatki biegają po sali, a przy dźwiękach grzechotki – udają, że zasypiają.
• Słuchanie wiersza Marcina Przewoźniaka Futrzana sierotka.
Mokre futro, w oku łezka. Otulając się ogonem,
Kto małego weźmie pieska? marznę tutaj, pod twym domem.
Kto przygarnie dziś zwierzaka, Mały pies, co z chłodu drży…
gdy na dworze zamieć taka? Pomóż mi…”
„Zimno, głodno, mokro, źle, czemu nikt nie weźmie mnie?
• Rozmowa na temat wiersza.
• Wyjaśnienie zaznaczenia słowa zamieć.
− Jak wyglądał piesek?
− Na co czekał?
• Ćwiczenia pantomimiczne.
Naśladowanie ruchów drżącego, małego pieska.
Listopad, tydzień 3 Domowi ulubieńcy