Okres mistagogii

Etap formacji odpowiadający okresowi mistagogii przewidzianemu „Ordo Initiationis Christianae Adultorum”, rozpoczyna się od wakacyjnej Oazy Rekolekcyjnej Trzeciego Stopnia. Tematyka skoncentrowana jest wokół rzeczywistości misterium Kościoła, Kościoła -

483

Zob. Wprowadzenie w Biblię jako historię zbawienia. Konspekty dla animatora do 11 kręgów biblijnych, Lublin 1994. Tematy kręgów są następujące: Stworzenie, czyli wypowiedź niewidzialnego Boga; Historia ludzkości: Bóg poszukuje człowieka, aby go zbawić; Spotkanie z Bogiem przez wiarę; Historia zbawienia - historią przymierzy; Patriarchowie, sędziowie, królowie, prorocy, apostołowie, uczniowie; Czas proroków; Pełnia czasu, czyli objawienie Boga Trójosobowego; Czas Ducha Świętego i Kościoła; Historia ludzka, historia zbawienia a powstanie Biblii; Światło–Życie.

484

Por. Formacja deuterokatechumenalna Ruchu Światło-Życie. Rok II. Krąg liturgiczny do czytań roku B (bmrw), s. 1.

485

Zob. Podręcznik ONŻ II stopnia, część A, s. 13; por. Krąg liturgiczny do czytań roku A, B i C,

Światło -Życie 1983, s. 87 i 82.

486 Odnowa przyrzeczeń chrzcielnych w czasie trwania Triduum Paschalnego przeżywanego w formie rekolekcyjnej odpowiada w katechumenacie czasowi przyjęcia sakramentów inicjacji – por. Ordo

wspólnoty⁴⁸⁷. Jej podstawowym zadaniem jest doprowadzenie uczestnika do jak najpełniej-szego przeżycia misterium Kościoła w jego wymiarze wertykalnym i horyzontalnym. Tu uwidacznia się realizacja wytycznych Soboru Watykańskiego II oraz wizji rozumienia Kościoła w myśli ks. Franciszka Blachnickiego.

Koncepcja programu tej oazy została wyrażona w haśle „Ecclesia Mater - Mater Ecclesiae". Zgodnie z tą formułą, Maryja – będąca w Biblii i Tradycji Pierwowzorem Kościoła – otwiera uczestnikom drogę do „zrozumienia jego tajemnicy w aspekcie relacji międzyosobowych, a więc w aspekcie tego, co stanowi samo serce Kościoła żywego i życiodajnego”488

.

Po oazie III stopnia rozpoczyna się etap, który ma za zadanie pogłębienie świadomości eklezjalnej uczestników w oparciu o „12 etapów na drodze do wspólnoty”⁴⁸⁹.

Ostatnim cyklem programowym jest tzw. „Szkoła Chrystusa"⁴⁹⁰. Tematy poruszane na tym etapie dotyczą zagadnień związanych z pojęciem powołania chrześcijańskiego i ukazaniem jego wymiaru eklezjalnego⁴⁹¹. Cykl ten zamyka podstawowy pion formacji deuterokatechumenalnej. Po jego zakończeniu, a nieraz wcześniej, proponuje się osobom, które w nim uczestniczyły wyjazd na rekolekcje specjalistyczne, przygotowujące do posługi w grupach diakonii, podejmujących rożne posługi zarówno wobec samych wspólnot oazowych, jak też w ramach całej parafii czy diecezji, co ma stanowić stały element życia osób uformowanych przez Ruch Światło-Życie. Do podjęcia różnych zadań mają przygotować poszczególne typy proponowanych rekolekcji. Należą do nich: Kurs Oazowy dla Animatorów (KODA), Oaza Rekolekcyjna Animatorów Ewangelizacji (ORAE), Oaza Rekolekcyjna Animatorów Ruchu (ORAR), Oaza Rekolekcyjna Diakonii Wyzwolenia (ORDW), Kurs Oazowy dla Animatorów, Kurs Oazowy Diakonii Liturgicznej i inne. Obecnie w archidiecezji wrocławskiej (jak również w innych diecezjach Polski) przeprowadza się większość z wymienionych kursów, które przygotowują do pełnienia posługi w diakoniach. W ten sposób droga formacji ma doprowadzić do stałej diakonii w ramach wspólnot lokalnych lub też w Ruchu Światło-Życie⁴⁹².

Obrzęd błogosławieństwa animatorów zamyka całość deuterokatechumenalnej drogi ku dojrzałości chrześcijańskiej, stanowiącej podstawową formację Ruchu Światło-Życie. Obrzęd

487

Zob. Podręcznik ONŻ II stopnia, część A, s. 13. 488

Oaza Nowego Życia III stopnia, Podręcznik. Część A – ogólna, s. 13. 489

Por. D. O’Donell, 12 etapów na drodze do chrześcijańskiej wspólnoty, (bmrw).

490 Tamże, s. 7; por. Szkoła Chrystusa. Spotkania ewangeliczne, Światło-Życie 1987, s. 137.

491

Por. Szkoła Chrystusa – spotkania ewangeliczne w ramach III roku deuterokatechumenatu. Konspekty dla animatorów. Teksty pomocnicze, bmw. 1982, s. 3.

492

ten jest swego rodzaju potwierdzeniem osiągnięcia przez konkretną osobę stanu dojrzałości chrześcijańskiej. Jednocześnie włącza on ostatecznie człowieka w służbę Kościołowi, co z kolei wiąże się z przekazaniem odpowiedzialności za pewną dziedzinę życia Kościoła lokalnego.

Na tym oczywiście udoskonalenie życia chrześcijańskiego nie może się kończyć. Zwłaszcza ci, którzy podjęli konkretną diakonię i odpowiedzialność w Ruchu zobowiązani są do tzw. formacji permanentnej. Formacja ta jest ściśle powiązana z aktualnymi wydarzeniami z życia Kościoła i Ruchu Światło-Życie, a jej tematyka wypływa najczęściej z rocznego hasła oazy, ustalonego przez coroczne Krajowe Kongregacje Odpowiedzialnych Ruchu. Formacja ta dotyczy w każdym roku pewnej dziedziny życia chrześcijańskiego, której podstawy zawarte są w zasadniczej formacji deuterokatechumenalnej. Stwarza to możliwość doskonalenia konkretnego wycinka chrześcijańskiej formacji (aneks nr 4)⁴⁹³.

W zakończeniu omawianego paragrafu warto podkreślić, że to wszystko, co zostało po-wiedziane o formacji w Ruchu Światło-Życie, zasadza się na fundamencie, którym jest regularna praca w małych grupach. One są tym podstawowym środowiskiem umożliwiającym pielęgnowanie i rozwijanie wartości chrześcijańskich w warunkach codziennego życia. „Małe

grupy staną się jednakże środowiskiem formacyjnym Nowego Człowieka tylko pod tym warunkiem, że nie będą grupami zamkniętymi, ale służebnie otwartymi i zaangażowanymi w

stosunku do nadrzędnej społeczności parafialnej czy innej, w ramach której one działają"⁴⁹⁴.

Ten fundamentalny element formacji deuterokatechumenalnej, jakim są małe grupy w Ruchu Światło-Życie wywodzi się konsekwentnie z metody wychowawczej stosowanej na oazie rekolekcyjnej⁴⁹⁵.

493

Por. R. Balunowski, Idea „nowego człowieka" w Ruchu Światło-Życie, Lublin 1986 (mps BKUL), s.

118-134; Formacja podstawowa służby liturgicznej i Ruchu Światło - Życie, BA z. 3. 494

F. Blachnicki, Ruch Światło-Życie jako pedagogia, dz. cyt., s. 37.

495 Trzeba dodać, że system formacyjny stosowany w Ruchu Domowego Kościoła jest nieco inny. Jest on pomyślany jako element tego samego systemu deuterokatechumenalnego, z tym jednak, że dochodzą elementy formacji małżeńskiej „Equipes Notre Dame". Para małżeńska zobowiązana jest do: uczestnictwa w comiesięcznym kręgu rodzinnym złożonym z kilku par małżeńskich, do comiesięcznego „dialogu małżeńskiego" (w atmosferze modlitwy małżeńska rewizja życia), do codziennej osobistej i rodzinnej modlitwy, do studium miesięcznego (wypracowującego u małżonków możliwie pełny pogląd na duchowość małżeńską i rodzinną), do wypracowania wspólnej reguły życia, do uczestnictwa w oazie rekolekcyjnej lub 4-dniowych rekolekcjach (ORAR). Po trzech latach formacji podstawowej pary małżeńskie mogą przejść formację animatorów wspólnot rodzinnych. Celem tak pojętej formacji jest urzeczywistnianie soborowej wizji rodziny chrześcijańskiej (dowartościowanie personalnej miłości małżeńskiej, Kościoła Domowego jako eklezjoli, rodziny jako katechumenatu, rodziny jako wspólnoty, która służy wspólnocie lokalnej) (Podręcznik ONŻ I stopnia dla rodzin, część A, s. 14-20; zob. także: Krąg rodzinny Ruchu Domowy Kościół. Podręcznik pierwszego roku pracy (8 spotkań), drugiego roku pracy (10 spotkań); List do wspólnot rodzinnych Ruchu Światło-Życie.

Omówiony tu program Ruchu Światło-Życie zawierający etapy i stopnie formacji, prowadzi uczestników do osiągnięcia dojrzałości chrześcijańskiej. Widać wyraźnie, że opiera się on na założeniach formacji katechumenalnej, przywróconej po Soborze Watykańskim II.