Pacjent szpitala pediatrycznego

W przestrzeni szpitala, w szczególności w obszarze poczekalni, istotne jest wprowadzanie rozwiązań, które będą powodować redukcję stresu, niepokoju związanego z oczekiwaniem na przyjęcie, odwrócenie uwagi pacjentów od ich dolegliwości.

Izba Przyjęć i obszary jej przynależne są nie tylko płaszczyzną pierwszego kontaktu pacjenta ze szpitalem i procedurą przyjęcia, są także terenem intensywnych działań personelu, a w dalszej kolejności miejscem pobytu osób odwiedzających.

Z badań autorki wynika, że jednym z głównych problemów w obszarze Izby Przyjęć szpitali dziecięcych w Polsce jest brak możliwości separacji chorych i bardzo duże ryzyko wzajemnych zakażeń.

Inną, stwierdzoną niedogodnością jest brak w Izbie Przyjęć sali do dziennej obserwacji pacjenta¹⁴⁰. Skutkuje to każdorazowo koniecznością przyjmowania na oddziały szpitalne dzieci wymagających jedynie kilkugodzinnej obserwacji czy podania kroplówki etc.

Ryc. 78 Projekt rozbudowy oddziału pediatrycznego szpitala w Lozannie w Szwajcarii.

Arch. GMP i Partnerzy¹⁴¹

Podane powyżej przykładowe problemy nie wynikają z obowiązujących przepisów prawnych, ale jedynie z braku właściwej organizacji funkcjonalno - przestrzennej w obrębie Izby Przyjęć. To z kolei odgrywa kluczową rolę w organizacji pracy na oddziałach.

Izba Przyjęć formalnie znajduje się w szpitalu, zazwyczaj w obrębie głównego wejścia.









139Na podstawie rozdziału artykułu Patient in a hospital architectural space, opublikowanego w monografii

„Patient in healthcare system”, Polskie Towarzystwo Nauk o Zdrowiu, Poznań 2013.Współautorzy:

E.Pruszewicz-Sipińska, K.Skalska.

140Na podstawie wywiadów z personelem medycznym szpitali: SZOZ nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu oraz Szpitala Klinicznego im. Karola Jonchera w Poznaniu.

141źródło: http://www.gmp-architekten.com/projects.html, stan na: 15.07.2014r.

Jej nieformalny zakres rozciąga się jednak już w strefie wokół budynku szpitalnego, obejmuje parkingi, wszystkie dojazdy i dojścia do szpitala oraz teren zieleni wokół budynku. Wszystkie elementy architektury, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz szpitala, powinny być spójne ze sobą, oznaczone przemyślaną identyfikacją przestrzenną, intuicyjnie pozwalającą odnaleźć drogę pacjentom. Detale architektoniczne, wyposażenie, oświetlenie, elementy dekoracyjne nie powinny wywoływać niepokoju, ale odwracać uwagę od stresu czy cierpienia, łagodząc tym samym pobyt w szpitalnym wnętrzu.

Ryc. 79 Szpital Pediatryczny w Paryżu. DP Architekci. ¹⁴²

Bardzo duże znaczenie dla właściwej diagnozy, w momencie przyjmowania pacjentów na oddział, ma ich stan psychofizyczny.

Zauważono, że bardzo duży stres u pacjenta i panika mogą zostać wywołane, gdy w przestrzeni komunikacyjnej ma on kontakt z pacjentami w stanie przed lub pooperacyjnym, lub gdy w Izbie Przyjęć dochodzi do mieszania się Przyjęć pacjentów na planowane zabiegi z pacjentami przywożonym na SOR¹⁴³. Stąd należy dążyć do takich rozwiązań architektonicznych, by unikać przecinana się dróg tych dwóch grup pacjentów, zarówno w komunikacji poziomej jak i pionowej (dobrze gdy wyodrębniona jest winda obsługująca odziały operacyjne, z której nie mają możliwości korzystania pacjenci przyjmowani na oddział lub chorzy z innych oddziałów).









142źródło: http://www.archdaily.com/40829/paris-children-hospitals-cases-bp-architectures/ stan na 17.07.2014r.

143SOR - szpitalny oddział ratunkowy (patrz. rozdział 2.2 Definicje podstawowych pojęć).

Niewiele badań obejmuje wpływ środowiska szpitalnego na pacjentów w szpitalach dziecięcych. W swoich badaniach, naukowcy z Norwegii¹⁴⁴ wykazali, że dzieci postrzegają środowisko szpitalne jako „dziwne” i „raczej nieprzyjazne”, niemniej wykazują dość duże zdolności adaptacyjne, a najważniejszy jest dla nich kontakt z bliskimi oraz dostęp do prywatnej przestrzeni. Jednak ogólny brak zrozumienia choroby i tego, co się dzieje jest dla dziecka źródłem silnego niepokoju, co odróżnia go od dorosłego pacjenta, który ma zazwyczaj świadomość, co mu dolega. W związku z tym, dzieci mają poczucie dużej niepewności sytuacji, w której się znalazły. Zdefiniowano zbieżne dla małych pacjentów preferencje związane z architekturą szpitalnego wnętrza.¹⁴⁵

Ryc. 80 Szpital Pediatryczny w Melbourne. Projekt: Buro North¹⁴⁶

Ryc.81 Szpital Pediatryczny w Melbourne. Projekt: Buro North¹⁴⁷

I tak, dzieci wykazują predyspozycje w kierunku palety kolorów w odcieniach niebieskiego oraz zieleni i raczej preferują proste rozwiązania.









144
Ruberg Ekra E.M., Gjengdal E., Being hospitalized with a newly diagnosed chronic illnes - A phenomenological study of children’s lifeworld in the hopsital, Int Qualitative Stud health Well-being, August 2012, 7:18694.

145




Coad J., Coad N., Children and young people‘s preference of thematic design and colour for their hospital environment, Journal of Child Health Care, 12 (1), 33-48

146za: http://www.dexigner.com/news/24905.

147Źródło: : http://www.dexigner.com/news/24905, stan na: 12.12.1013r.

Jednocześnie, bardziej odpowiada im tematyka marynistyczna, związana z morzem, wodą, naturą . Dlatego właśnie różnice w odbiorze szpitalnego wnętrza przez pacjentów w różnych wieku, przekładają się na proponowane rozwiązania architektoniczne dedykowane szpitalom pediatrycznym.

W badaniach przedstawionych w 2013 r. przez naukowców z Uniwersytetu w Toronto wykazano bardzo pozytywne skutki instalacji w poczekalni szpitala pediatrycznego bezdotykowych ekranów multimedialnych, które zastąpiły dotychczasowe, tradycyjne, elementy skupiające uwagę dzieci, takie jak: zabawki, telewizory, akwaria i gry wideo.¹⁴⁸

W przeciwieństwie do wyżej wymienionych, bezdotykowe, interaktywne ekrany multimedialne nie stawiały ograniczeń dla dzieci z dysfunkcją ruchu. Zabawki, które umieszczane są w pudłach, są trudno dostępne dla dzieci poruszających się na wózkach inwalidzkich. Ze względu na bezdotykową obsługę, ekrany nie powodowały ryzyka wtórnych zakażeń w Izbie Przyjęć. W ocenie ich użytkowników uprzyjemniały czas pobytu w poczekalni, redukowały stres i stwarzały interakcje pomiędzy pacjentami.¹⁴⁹

Ryc. 82 Elewacja klinika dziecięcej w Paryżu z bramką do gry w piłkę nożną.

Projekt: Marjan Hessamfar & Joe Verons¹⁵⁰









148




Biddis, E. McPherson A., Shea G. i wsp., The design and testing of interactive hospital spaces to meet the needs of waiting children, Health Environments Research & Design Journal, 2013, 6(3), 49-68.

149Biddis, E. McPherson A., Shea G. i wsp., The design and testing of interactive hospital spaces to meet the needs of waiting children, Health Environments Research & Design Journal, 2013, 6(3), 49-68.

150źródło: http://www.hessamfar-verons.fr/projets/centre-daccueil-durgence/, stan. na 14.08.2014r.

5. Uwarunkowania legislacyjne a projekt szpitala

Zgodnie z teorią ekosystemów¹⁵¹, organizacja jaką jest szpital współzależy od sytuacji prawnej, polityki władz, w tym regionu, i systemu finansowania.

Autorka uznała za istotne odniesienie się w pracy badawczej do uwarunkowań legislacyjnych, które determinują zasady i rozwiązania w zakresie projektowania architektonicznego służby zdrowia. Krajem wiodącym, jeśli chodzi o normatywne i systemowe rozwiązania w projektowaniu szpitali, jest od wielu lat Wielka Brytania^152. W polskim systemie prawnym obowiązuje szereg ustaw, rozporządzeń jak i programów zdrowotnych dość ogólnie determinujących sposób projektowania architektonicznego szpitali.

Obowiązujące Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dn. 29 czerwca 2012r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą definiuje m.in. takie kwestie określone w Rozporządzeniu jako “ogólno - przestrzestrzenne” a związane z projektem szpitala jak m.in.:

- lokalizowanie pomieszczeń szpitala - pokoi chorych powyżej poziomu terenu

- poniżej poziomu terenu mogą zostać lokalizowane pomieszczenia o funkcji diagnostycznej, terapeutycznej, magazynowej lub innych pomocniczych funkcjach z przeznaczeniem na pobyt ludzi, pod warunkiem uzyskania odrębnych zezwoleń.

- pomieszczenia - pokoje chorych nie mogą być przechodnie

Rozporządzenie precyzuje, do pewnego stopnia, również aranżację pokoi chorych:

- taka lokalizacja łóżek by były dostępne z trzech stron, w tym z dwóch dłuższych.

Przepis opisuje również wyposażenie izolatek, śluz umywalkowo-fartuchowych, śluz szatniowych i rozwiązania ogólnobudowlane, wytyczne instalacyjne i dla materiałów wykończeniowych wnętrz.

Dodatkowo, załącznik do niniejszego Rozporządzenia reguluje (w odniesieniu do szpitalnej Izby Przyjęć oraz dziecięcych oddziałów łóżkowych):

konieczność zadaszenia wejścia do Izby Przyjęć oraz zapewnienia podjazdu dla co najmniej jednego pojazdu oraz układ funkcjonalny IzbyPrzyjęć, w skład której powinny wchodzić takie pomieszczenia jak: punkt rejestracji pacjentów, poczekalnia, pomieszczenie do przeprowadzenia badań lekarskich, co najmniej jedno pomieszczenie higieniczno - sanitarne z natryskiem, przystosowane dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim, pomieszczenie - izolatka dla osób z podejrzeniem zachorowania na chorobę zakaźną, a gdy Izba Przyjęć jest









151W nawiązaniu do hierachicznego układu jednostek, w oparciu o zapisy Regionalnej Strategii Innowacji dla Wielkopolski na lata 2010-20.

152Na podstawie „Health Building Notes 23 Hospital accomodation for children and young people” (2004) oraz „Getting the right start: National Service Framework for Children. Standard for Hospital Services”

(2003).

miejscem przyjmowania dzieci, powinna być wyposażona dodatkowo w pomieszczenie higieniczno - sanitarne przystosowane dla dzieci i wyposażone w natrysk.

Rozporządzenie określa również w ogólny sposób parametry funkcjonalno -przestrzenne oddziałów dziecięcych tzn.:

- podział oddziału ogólnego lub wydzielenie tzw. pododdziału ze względu na wiek dzieci: do 3 lat (dzieci młodsze), powyżej 3 lat (dzieci starsze.).

- w oddziale dziecięcym, konieczność co najmniej jednej izolatki

- w oddziałach dzieci młodszych - łóżka zestawiane w zespoły ze śluzą umywalko-fartuchową i punktem pielęgniarskim

- punkty pielęgniarskie lub sale dla niemowląt wyposażone w zestawy do mycia i pielęgnacji niemowląt

- ściany pomiędzy pokojami oraz ściany pomiędzy pokojami a punktem pielęgniarskim przeszklone, dające możliwość obserwacji pacjentów przez personel;

Natomiast na oddziale dzieci młodszych również drzwi projektuje się jako przeszklone (wszystkie szklenia projektuje się przy użyciu szkła bezpiecznego).

Co ważne, Rozporządzenie określa, że na oddziałach dziecięcych należy zapewnić dodatkowe łóżka lub odrębne pomieszczenia umożliwiające pobyt na oddziale i asystę rodzicom lub opiekunom dzieci. Co więcej, oddział powinien być wyposażony w dodatkowe pomieszczenie sanitarno-higieniczne z natryskiem przeznaczone dla rodziców lub opiekunów.

Najważniejszym z aktualnych programów zdrowotnych jest, opracowany w 2000r., „Narodowy Program Zdrowia na lata 2007-2015”, powstały w oparciu o wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) „Zdrowie dla wszystkich”.

Zgodnie z deklaracją Ministerstwa Zdrowia, NPZ nawiązuje do:

(za: www.mz.gov.pl)

- Światowej Deklaracji Zdrowia¹⁵³,

- Strategii Zdrowie 21 – zdrowie dla wszystkich w XXI wieku¹⁵⁴,

- założeń programu Unii Europejskiej w dziedzinie zdrowia publicznego,

nowej strategii zdrowia publicznego zaproponowanej przez Komisję Europejską wyrażonej w wystąpieniach programowych komisarzy ds. zdrowia i konsumentów UE: Davida Byrne'a i Markosa Kyprianou, projektu Decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej wspólnotowy program w dziedzinie zdrowia na lata 2007 – 2013.

Za najistotniejsze należy uznać, leżące u podstaw NPZ, podejście do ochrony zdrowia oparte na definicji zdrowia z konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), która mówi, że:

” zdrowie to stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niepełnosprawności”.









153Deklaracja przyjęta w maju 1998r. na XXXI Światowym Zgromadzeniu Zdrowia przez państwa członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

154 Jest to dokument określający 21 celów polityki zdrowotnej Państw Członkowskich Światowej Organizacji Zdrowia na XXI wiek.

5. Metody oceny jakości POE w procesie modernizacji.

Partycypacja społeczna w projektowaniu szpitala

Zgodnie z teorią przedstawioną przez Krzysztofa Lenartowicza¹⁵⁵, definicja psychologii architektury, odnosząca się do „metasystemu jako obejmującego systemy: architektury i psychologii”, coraz bardziej jest wiązana z udziałem/partycypacją użytkowników w procesie projektowym.

W przypadku szpitali, to nie tylko kadra zarządzająca i personel ale przede wszystkim pacjenci, osoby odwiedzające oraz inne podmioty np. świadczące usługi outsourcingowe na terenie i dla szpitali, jak np. cattering czy szkoła.

Partycypacja w architekturze bierze swój początek od partycypacji społecznej.

Sam nurt narodził się w latach 70tych.

Wg Charlesa Abramsa¹⁵⁶, partycypacja społeczna (community participation) to teoria, która mówi, że lokalna społeczność powinna odgrywać aktywną rolę w programach i zmianach, bezpośrednio jej dotyczących”.¹⁵⁷

Koncepcję stosowania partycypacji społecznej w architekturze Krystyna Pawłowska¹⁵⁸ definiuje, jako ideę włączania nieprofesjonalistów w proces tworzenia i realizacji przedsięwzięć przestrzennych.¹⁵⁹

Wydawać się może, że wcześniej architektura była partycypacyjna bardziej niż obecnie.

Czasy standaryzacji i masowości pozbawiły ją personalizmu i indywidualizmu.

Proces jest oczywiście bardziej skomplikowany, niemniej obecnie trend postulujący udział nieprofesjonalistów, przyszłych użytkowników w projektowaniu czy modernizowaniu budynków jest bardzo obecny w architekturze. Dlatego tak dużą sławę zdobył wspomniany wcześniej szpital w Oslo, gdzie projektowanie było wspierane wiedzą i doświadczeniem bezpośrednich użytkowników.

Dla szpitali, podobnie jak dla budynków biurowych, przeprowadza się szereg badań obiektów istniejących, na etapie tworzenia programu dla nowo-projektowanych.









155Lenartowicz K., Słownik Psychologii Architektury, Kraków, Wydawnictwo PK, 2007.

156 Charles Abrams (1902-1970), prawnik oraz urbanista, polskiego pochodzenia, być może autor sformułowania „socjalizm dla bogatych, kapitalizm dla ubogich”. Zajmował się m.in. rolą społeczeństwa w procesach miastotwórczych.

157Abrams Ch. (1971). The Language of Cities: A Glossary of Terms 1, wg Marty Spasiewicz.

158prof. dr hab. inż. arch. Krystyna Pawłowska - Kierownik Pracowni Podstaw Kulturowych Architektury Krajobrazu. Zajmuje się m.in. jest tworzeniem polskiego modelu partycypacji społecznej w gospodarce przestrzennej.

159Pawłowska K. (2010). Zanim wybuchnie konflikt. Idea i metody partycypacji społecznej w ochronie krajobrazu i kształtowaniu przestrzeni, praca zbiorowa pod red. Krystyny Pawłowskiej. Kraków: Fundacja Partnerstwo dla Środowiska.

Metoda oceny jakości POE (post occupancy evaluation) powstała w latach 80-tych, jako skutek zainteresowania naukowców wpływem środowiska zbudowanego na problemy behawioralne. W latach 60-tych, w Stanach Zjednoczonych, zaczęto analizować związek pomiędzy rozwiązaniami architektonicznymi budynków a rozwojem zachowań patologicznych jego użytkowników.¹⁶⁰

Metoda POE bada jakość budynku na etapie jego użytkowania.

W metodzie POE rozróżnia się: jakość techniczną, funkcjonalną, behawioralną oraz organizacyjną i ekonomiczną.

Przedmiotem badań POE jest użytkownik budynku, zarówno pojedynczy człowiek jak i zbiorowość lub organizacja (np. firma, szpital), oraz jego satysfakcja z użytkowanej przestrzeni.

W celu diagnozowania skali i rodzaju potrzeb przestrzennych i funkcjonalnych przeprowadza się złożone badania, ankiety, wywiady ze wszystkimi partycypantami przestrzeni szpitala.

Analizuje się wcześniejsze wyniki badań sporządzone dla szpitali o podobnym profilu.

Przeprowadza się wielokrotne wizje lokalne obiektów, sporządza się dokumentację fotograficzną. Bada się dokumentację wszystkich remontów, przebudów i innych zmian funkcjonalno - przestrzennych w budynku szpitala.

Metoda pozwala dopasować budynek do rzeczywistych potrzeb użytkownika, bo traktuje go jako eksperta w sprawie jakości zajmowanej przez niego przestrzeni.¹⁶¹

Ryc. 83 SAHMRI (the South Australian Health and Medical Research Institute). Arch. Woods Bagot¹⁶²









160Niezabitowska E., praca zbiorowa Wybrane elementy Facility Management w architekturze, Gliwice, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej 2004.

161Ibidem.

162Źródło: http://www.woodsbagot.com/project/south-australian-health-and-medical-research-institute-sahmri, stan na 31.08.2014r.

W 2006r., w Wielkiej Brytanii przeprowadzono badania jakościowe wśród pacjentów największych szpitali ogólnych w kraju (liczba łóżek 400-1200), mające na celu ocenę jakości przestrzeni oraz wpływu koloru i oświetlenia w architekturze na pacjentów, personel i osoby odwiedzające.¹⁶³ Przede wszystkim, personel podkreślał, że jakość przestrzeni architektonicznej determinuje zachowanie i podnosi morale pracowników. Ponadto, jednym z głównych oczekiwań personelu był dostęp do wyizolowanych miejsc odpoczynku, nawet tylko przez kilka minut w ciągu dnia. Zauważono, że kolorystyka wnętrza ma znaczenie w przypadku orientacji w budynku dla nowo-zatrudnionego personelu.

Personel pielęgniarski podkreślał zaś konieczność wyeksponowania, poprzez kolor i światło, swoich stanowisk pracy, co ułatwia komunikację i organizację pracy na oddziałach.

Jednocześnie zwrócono uwagę na potrzebę harmonii i równowagi w aranżacji wnętrz szpitala, tak potrzebną w odpoczynku i rekonwalescencji.

Pacjenci szpitali dziecięcych, w przeciwieństwie do pacjentów dorosłych, w większym stopniu oczekiwali silnych bodźców zewnętrznych w postaci zróżnicowanych kolorów i faktur.

Co ważne, dzieci w odróżnieniu od dorosłych, częściej posługują się dotykiem, stąd istotniejszy staje się kolor i faktura, natomiast mniejsze znaczenie mają dla nich formy i kształty.¹⁶⁴

W latach 2005-2006, na przykładzie dużego szpitala pediatrycznego SickKids w Toronto, w Kanadzie, przeprowadzono badania jakościowe, mające na celu ocenę przestrzeni architektonicznej wewnętrznego atrium szpitala z punktu widzenia jej użytkowników, oraz zestawienia otrzymanych wyników z założeniami projektowymi autorów- architektów z biura ZPA¹⁶⁵. Badania wykazały w jaki sposób, dość monumentalna przestrzeń ośmio-kondygnacyjnego atrium jest rozumiana i odbierana przez pacjentów a jak definiują ją architekci. Wbrew oczekiwaniom, przestrzeń, która wydawać by się mogła nieprzyjazna dzieciom, głównie poprzez swoją skalę, okazała się ulubionym miejscem spędzenia ich czasu.

Wielkość atrium, wbrew obawom architektów, pacjenci oceniali jako „w sam raz”, „nie za duże, nie za małe”. ¹⁶⁶

Dodatkowo, uczestnicy badania podkreślali, że kilku - kondygnacyjne atrium nie budzi lęku przestrzeni, przeciwnie, daje im poczucie bezpieczeństwa m.in. poprzez możliwość obserwacji z poziomu „0” atrium kilku kondygnacji szpitala jednocześnie i poruszającego się po nich personelu. Ponad to, w atrium zgromadzono istotne funkcje, takie jak: parkowe skupiska zieleni, sklepy, plac zabaw, kawiarnię czy punkty informacyjne, będące odpowiednikiem miejsc, w których dzieci przebywają na co dzień, poza szpitalem. To również stwarzało poczucie









163Dalke H., Little J., Niemann E., Camgoz N., Setadman G., Hill S., Stott L. Colour and lighting in hospital design, Optics and Laser Technology 38 (2006) 243-365.

164Dalke H., Little J., Niemann E., Camgoz N., Setadman G., Hill S., Stott L. Colour and lighting in hospital design, Optics and Laser Technology 38 (2006) 243-365.

165ZPA - Zeidler Partnership Architects.

166




Adams A., Theodore D., Goldenberg E., McLaren C., McKeever P., Kids in the atrium: Comparing architectural intentions and child’s experiences in a pediatric hospital lobby, Social Since & Medicine 70 (2010) 658-667.

bezpieczeństwa, zwiększało możliwości adaptacyjne, a także dawało okazję socjalizacji z innymi użytkownikami - pacjentami.

Wykreowanie w budynku szpitala przestrzeni o charakterze publiczno-społecznym, odwołującej się do podobnych przestrzeni miejskich, z przeszklonym dachem i przeszkloną fasadą, umożliwia obserwowanie świata na zewnątrz, daje wrażenie mniejszego wyizolowania ze społeczeństwa poprzez pobyt w szpitalu.

Wysoka korelacja pomiędzy intencją projektantów a doświadczeniami pacjentów szpitala, zwraca uwagę na istotną rolę użytkownika obiektu w procesie jego projektowania i programowania.¹⁶⁷

Ryc. 84, 85 Atrium szpitala pediatrycznego SickKids w Toronto.

Realizacja: 1993r. Arch. ZPA¹⁶⁸

6. EVIDENCE BASED DESIGN A PROJEKTOWANIE SZPITALI

(Rozdział uzyskał pozytywną recenzję i został dopuszczony do publikacji w formie rozdziału w monografii naukowej po konferencji „Styl życia a zdrowie” Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Nauk o Zdrowiu, Poznań 2014r. )

EBD w projektowaniu architektonicznym obiektów takich jak szpitale, przychodnie, gabinety powstał w oparciu o wiedzę, że środowisko zbudowane i rozwiązania architektoniczne w obiektach służby zdrowia powinny być oparte na studiach i dowodach empirycznych. Stąd EBD zwane jest również metodą projektowania opartą na dowodach.









167Adams A., Theodore D., Goldenberg E., McLaren C., McKeever P., Kids in the atrium: Comparing architectural intentions and child’s experiences in a pediatric hospital lobby, Social Since & Medicine 70 (2010) 658-667.

168Źródło: www.zeidlerpartnership.com, stan na 12.02.2013r.

W centrum zainteresowań EBD jest pacjent, jego poczucie bezpieczeństwa i jego proces zdrowienia, natomiast niemniej istotny jest czynnik związany z pracą personelu medycznego, jego komfortem, wydajnością i również poczuciem bezpieczeństwa.

Prowadzone przez kilka dekad badania wskazują, że EBD odgrywa znaczącą rolę w ocenie jakości m.in. przestrzeni obiektów służby zdrowia. Przy czym należy podkreślić, że EBD nie jest kompleksowym rozwiązaniem systemowym, a jedynie jest jednym z elementów systemu kształtującego poziom zadowolenia i satysfakcji pacjentów czy personelu w ocenach jakościowych obiektów służby zdrowia.¹⁶⁹

Rozwój Evidence - Based Design został zainspirowany Evidence – Based Medicine i powodowany chęcią uzyskania maksymalnych korzyści dla indywidualnego pacjenta.

Proces EBD zakłada priorytetowe traktowanie pacjenta (uwzględniające jego potrzeby, możliwości oraz ograniczenia), w celu uzyskania maksymalnej, możliwej efektywności procesów leczenia, przy jednoczesnym poczuciu bezpieczeństwa i satysfakcji pacjentów

Krajem, który przoduje w badaniach nad rozwojem EBD są od kilku dekad Stany Zjednoczone.

Szczególnie jest to widoczne w finansowaniu przez rząd USA budowy i rozbudowy obiektów służby zdrowia, mimo kryzysu ekonomicznego.

I tak, w latach 2002-2011 przeznaczono na rozwój, zarówno w sektorze państwowym jak i prywatnym łącznie 376 bilionów dolarów. W latach 2002-2008 odnotowywano roczny wzrost finansowania o 2,8 biliona dolarów, a w latach 2008 – 2011 roczny spadek o 1,7 biliona dolarów. Powyższe wzrosty czy spadki poziomu finansowania nie wiążą się z jednak kryzysem ekonomicznym i jednoznacznie wskazują kierunek w polityce, kładącej szczególny nacisk na rozwój architektury służby zdrowia.¹⁷⁰¹⁷¹

Dalej, przewiduje się, że w związku ze wzrostem demograficznym, zmianami legislacyjnymi i technologicznymi, nakłady na służbę zdrowia będą rosły. Dla przykładu przewiduje się, że w istniejących szpitalach zajdzie konieczność tworzenia dodatkowych przestrzeni dla rosnącego procenta osób powyżej 65 roku życia – generacji baby boom wchodzącej w wiek emerytalny.¹⁷² Co więcej, nakłady w USA mogą być jeszcze zwiększone, gdy w pełni zostanie wprowadzone prawo stanowiące o pokryciu kosztów opieki medycznej osobom nieubezpieczonym¹⁷³.









169Ferris T.K., Evidence-Based Design and the Fields of Human Factors and Ergonomics:

Complementary Systems-Oriented Approaches to Healthcare Design, Health Environments Research &

Design Journal, 2013, Vol. 6 (3), 3-5.

170Ferris T.K., Evidence-Based Design and the Fields of Human Factors and Ergonomics:

Complementary Systems-Oriented Approaches to Healthcare Design, Health Environments Research &

Design Journal, 2013, Vol. 6 (3), 3-5.

171Zengul Ferhart D., O’Connor Stephen J. A review of Evidence Based Design in Healthcare from Resource-Based Perspective, Journal of Management Policy and Practice vol.14(2) 2013.

172Zengul Ferhart D., O’Connor Stephen J. A review of Evidence Based Design in Healthcare from Resource-Based Perspective, Journal of Management Policy and Practice vol.14(2) 2013.

173Ferris T.K., Evidence-Based Design and the Fields of Human Factors and Ergonomics:

Complementary Systems-Oriented Approaches to Healthcare Design, Health Environments Research &

Complementary Systems-Oriented Approaches to Healthcare Design, Health Environments Research &

W dokumencie Pozna ń 2014 (Stron 61-163)