kontroli łączenia przedsiębiorców w świetle rekomendacji oecd
5.2 polskie postępowanie antymonopolowe w sprawach z zakresu kontroli łączenia przedsiębiorców w świetle z zakresu kontroli łączenia przedsiębiorców w świetle
dokumentów eca
jak wskazano wcześniej, na forum eca przyjęto dwa dokumenty dotyczące współpracy pomiędzy organami ochrony konkurencji. Są to: zasady stosowania przez krajowe organy ochrony konkurencji w ramach eca art. 4 ust. 5 oraz 22 unijnego rozporządzenia w sprawie kontroli koncentracji oraz przewodnik proceduralny – wymiana informacji pomiędzy członkami eca na temat wielojurysdykcyjnych koncentracji. pierwszy z nich jest interesującym przykładem uzgodnień pomiędzy
41 Uwagi dotyczą przepisów procesowych. analiza regulacji materialnoprawnych wykracza poza ramy niniejszej pracy.
119
państwami zrzeszonymi w eca i dotyczącym kwestii wspomnianego wcześniej systemu odesłań do komisji koncentracji o wymiarze krajowym. w dokumencie tym wskazano przesłanki i okoliczności, którymi powinny się kierować organy krajowe, występując do komisji z wnioskami na podstawie przepisów art. 4 ust. 5 oraz art. 22 eUmr. w zakresie rozwiązań proceduralnych zachęca się organy krajowe i przedsiębiorców uczestniczących w koncentracji do ścisłej współpracy, w tym także z komisją. taka współpraca winna się rozpoczynać już na etapie prenotyfikacyjnym. kontakty z komisją, jak również z innymi krajowymi organami winny mieć charakter poufny aż do momentu upublicznienia szczegółów transakcji przez przedsiębiorców lub podjęcia decyzji na podstawie art. 4 ust. 5 eUmr przez inny organ.
jeżeli organ krajowy otrzymuje zgłoszenie zamiaru koncentracji, które z uwagi na swój charakter może nadawać się do przekazania do komisji, winien on ustalić, czy koncentracja podlega zgłoszeniu w innym państwie członkowskim eca oraz czy takie zgłoszenie już nastąpiło. jeżeli się okaże, że koncentracja podlega notyfikacji w innym państwie zrzeszonym w eca, organ winien wysłać stosowną informację do zainteresowanych państw, które razem mogą podjąć decyzję w sprawie wspólnego wystąpienia do komisji o przejęcie sprawy. przesłanie informacji ani kontakt między organami krajowymi nie powinny być uzależnione od tego, czy faktycznie wszystkie zainteresowane państwa zostały już oficjalnie notyfikowane. dokładne omówienie reguł współpracy wynikających z tego dokumentu zostało zawarte w rozdziale V niniejszej pracy.
analiza wskazanego dokumentu prowadzi do wniosku, że mechanizmy współpracy w nim zawarte bazują przede wszystkim na szybkiej i elastycznej wymianie informacji pomiędzy krajowymi organami antymonopolowymi. promuje on nawiązywanie nieformalnych kontaktów już w fazie prenotyfikacyjnej. co więcej, przewiduje on, że istotną rolę (często wręcz równoprawną) w całym procesie odgrywa przedsiębiorca, który może inicjować pewne działania i wywierać wpływ na komisję oraz antymonopolowe organy krajowe. z punktu widzenia polskiego ustawodawstwa antymonopolowego oraz praktyki prezesa Uokik opisane mechanizmy mają charakter rewolucyjny. jak wskazano wcześniej, ustawa antymonopolowa bazuje na tradycyjnym modelu postępowania administracyjnego opartego na sformalizowanym ciągu czynności prawnych oraz inkwizycyjności postępowania. Stąd też brak jest w polskich przepisach jakichkolwiek ram prawnych dla takiej współpracy. Szczególnie nieformalne kontakty na etapie prenotyfikacyjnym mogą budzić poważne wątpliwości. Słabość tego rozwiązania jest widoczna i zwraca się uwagę, że jeszcze przed zastosowaniem komentowanych zasad eca każdy z krajowych organów antymonopolowych powinien określić, czy i w jakim zakresie dopuszcza możliwość nieformalnych kontaktów
z przedsiębiorcami na etapie prenotyfikacyjnym42. w samych zasadach brak jest takiej jasnej deklaracji. co istotne, przewidziane w dokumencie mechanizmy współpracy pozostają niewykorzystane, o czym świadczy praktyka polskiego organu antymonopolowego oraz dowodzą przeprowadzone badania. w badanym okresie nie doszło do podjęcia jakichkolwiek działań w oparciu o przewidziane w normach eca zasady współpracy. co istotne, działań tych ani nie inicjował prezes Uokik, ani żaden inny organ krajowy lub przedsiębiorca nie odwołał się do nich, występując do polskiego organu. podkreślić jednakże należy, że w sprawach, w których prezes Uokik stosował art. 4, 9 lub 22 eUmr, nie było konieczności stosowania wypracowanych przez eca reguł, gdyż sprawy te dotyczyły rynków o wymiarze lokalnym (np. sprawa carrefour/ahold) albo miały one wyraźnie charakter wspólnotowy (koncentracja na rynku produkcji melaminy).
przyczyn niewielkiej praktycznej użyteczności zasad eca może być kilka. zasady stworzone przez eca zakładają wysoki poziom współpracy pomiędzy organami krajowymi. tymczasem intensywność tych kontaktów jest wciąż niska. analiza akt administracyjnych oraz praktyka polskiego organu antymonopolowego dowodzi, że współpraca ta głównie sprowadza się do zapytań o doświadczenia w definiowaniu rynków właściwych lub rozwiązywaniu innych stypizowanych problemów z zakresu kontroli koncentracji. taka ograniczona współpraca wynika z niewiążącego charakteru zasad eca oraz okoliczności polegających na tym, że nie mogą one stanowić podstawy wymiany informacji prawnie chronionych43. pewną rolę może odgrywać tutaj także świadomość prawna urzędników krajowych organów antymonopolowych odnośnie istnienia zasad stworzonych przez eca. wydaje się także, że cały system jest do pewnego stopnia zbyt skomplikowany, aby był efektywny w praktyce. względy prakseologiczne mają tu istotne znaczenie, gdyż w przypadku norm soft law o ich przestrzeganiu często decyduje ich praktyczna użyteczność, która w omawianym przypadku może być w pewnym stopniu ograniczona. jednakże najważniejszą przyczyną leżącą u podstaw braku stosowania komentowanych regulacji jest okoliczność polegająca na tym, że wciąż jest zbyt mała liczba spraw koncentracyjnych, gdzie można by stosować zasady eca. Stworzony przez eca system w istotnym stopniu wyprzedza rzeczywistość gospodarczą i polityczną, co przesądza o jego wysoce ograniczonej przydatności. w związku z powyższym oddziaływanie omawianych zasad eca na kształt postępowania antymonopolowego w sprawach kontroli koncentracji jest wysoce ograniczony. ich rola jest przede wszystkim komplementarna – tworzą one niewiążącą i elastyczną propozycję postępowania w przypadku rozpatrywania sprawy koncentracji, która może zostać przesłana przez komisję lub do niej odesłana.
42 j. connolly, S. rab, m. mcelwee, Pre-Notification Referral under the EC Merger Regulation: Simplifying the Route to the One Stop Shop, european competition law review 2007, nr 3, s. 170. 43 ch. bright, m. persson, Article 22 of the EC Merger Regulation: An Opportunity Not to Be Missed?, european competition law review 2003, nr 10, s. 495.
121
drugi z dokumentów dotyka bardzo ważkiego problemu możliwości wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami antymonopolowymi w sytuacji jednoczesnego i równoległego rozpatrywania zgłoszenia tej samej koncentracji o charakterze wielojurysdykcyjnym. jego celem jest ułatwienie współpracy pomiędzy organami antymonopolowymi w przypadku równoległego rozpatrywania koncentracji wielojurysdykcyjnych. podstawowym mechanizmem tej współpracy jest niezwłoczne informowanie zainteresowanych państw, w których koncentracja jest lub będzie notyfikowana, o wszczęciu postępowania w tej sprawie. Skutkiem wymiany informacji powinna być sytuacja, kiedy odpowiedni urzędnicy organów antymonopolowych państw eca mają możliwość bezpośredniego kontaktu oraz wymiany opinii na temat rozpatrywanej sprawy. co do zasady, chyba że prawo krajowe na to zezwala, nie ma możliwości wymiany tą drogą informacji zawierających tajemnice prawnie chronione. jednakże jeżeli rozpatrywana sprawa niesie z sobą potencjalne antykonkurencyjne skutki i/lub istnieje konieczność opracowania warunków (ang. remedies), które uczestnicy koncentracji winni przyjąć, aby zamierzona koncentracja nie naruszała krajowych przepisów antymonopolowych, a wymiana takich informacji może pomóc w lepszym wyjaśnieniu sprawy i wypracowaniu wspomnianych warunków, organ antymonopolowy może zwrócić się do stron postępowania o zgodę na przekazanie takich informacji. dokument podkreśla, że zgoda przedsiębiorcy jest w tej sytuacji warunkiem koniecznym dla podjęcia takich działań.
z przeprowadzonej analizy akt administracyjnych wynika, że polski organ antymonopolowy zaczął w pełni współpracować z innymi członkami eca w zakresie wymiany informacji o koncentracjach wielojurysdykcyjnych od 2008 r. w okresie wcześniejszym nie stwierdzono wysyłania stosownych zawiadomień. w badanym okresie w roku 2008 polski organ antymonopolowy wysłał zawiadomienie o toczących się przed nim postępowaniach w 14 przypadkach. natomiast otrzymał 98 zawiadomień od innych członków eca. w pięciu przypadkach nie wysłano stosownych zawiadomień, pomimo że rozpatrywane sprawy były koncentracjami wielojurysdykcyjnymi. w żadnej z notyfikowanych spraw nie doszło do kontaktu pomiędzy polskim organem a innymi organami ochrony konkurencji. należy także wskazać, że poziom współpracy ze strony pozostałych krajowych organów antymonopolowych jest różny. można wskazać kraje, takie jak niemcy, holandia, Szwecja czy hiszpania, które powiadamiają o notyfikowanych koncentracjach wielojurysdykcyjnych. jednocześnie istnieją kraje, w których takiej współpracy brakuje. można tu wymienić przykładowo czechy, Słowację czy litwę44.
44 było to możliwe do zweryfikowania, gdyż prezes Uokik rozpatrywał sprawy podlegające zgłoszeniu w tych państwach, jednakże poza polskim organem żaden z pozostałych organów, którym transakcje były notyfikowane, nie przesłał stosownej informacji, np. sprawa przejęcia przez grupę ppF grupy zentiva czy utworzenie polsko-litewskiego mostu energetycznego.
5.3 polskie postępowanie antymonopolowe w sprawach
z zakresu kontroli łączenia przedsiębiorców w świetle
wytycznych i dobrych praktyk icn
jak wskazano wcześniej, icn nie jest organizacją międzynarodową, ale forum współpracy krajowych organów ochrony konkurencji oraz w pewnym zakresie także ekspertów z organizacji pozarządowych, co oznacza w tym przypadku kancelarie prawnicze, firmy konsultingowe, prawników wewnętrznych dużych korporacji oraz akademików. z uwagi na liczbę i rodzaj zaangażowanych podmiotów icn stała się najważniejszym miejscem współpracy i dyskusji o sprawach polityki i prawa konkurencji.
dorobek icn jest szczególnie widoczny w zakresie współpracy przy rozpatrywaniu wielojurysdykcyjnych koncentracji45. tematyka ta stanowi również jedną z najważniejszych sfer aktywności sieci. w ramach prac grupy roboczej ds. kontroli koncentracji46 wypracowano wiele dokumentów. pierwszym i programowym dokumentem są zasady przewodnie procedury zgłoszenia oraz rozstrzygania spraw koncentracyjnych47. zasady te można potraktować jako zasady ogólne, na których podstawie winny być konstruowane procedury kontroli łączenia przedsiębiorstw. według założeń icn mają one stanowić „mapę drogową” dla krajowych organów ochrony konkurencji przy tworzeniu i zmianie przepisów krajowych dotyczących kontroli koncentracji48. tymi zasadami są:
1) suwerenność – każdy kraj ma pełną niezależność w zakresie stosowania kra-jowych przepisów do zgłaszanych spraw koncentracyjnych;
2) przejrzystość – proces kontroli koncentracji powinien być przejrzysty w zakresie stosowanych przepisów, dobrych praktyk, polityki organu, osoby prowadzącej sprawę, standardu rozstrzygania sprawy;
3) niedyskryminacja – państwa powinny się powstrzymać od wszelkich działań mogących dyskryminować jakikolwiek podmiot ze względu na kraj jego po-chodzenia;
4) sprawiedliwość proceduralna – strony postępowania powinny mieć zapewniony czynny udział w postępowaniu i winny wiedzieć o wszystkich ustaleniach organu mogących mieć wpływ na wynik sprawy. przedsiębiorcy
45 g. roebling, S.a. ryan, d. Sjoblom, The International Competition Network (ICN) Two Years on: Concrete Results of a Virtual Network, competition policy newsletter 2003, nr 3, s. 38.
46 grupa ta dzieli się jeszcze na dwie podgrupy: 1) podgrupę ds. notyfikacji oraz procedur i 2) podgrupę ds. dochodzeń oraz analiz w sprawach koncentracyjnych.
47 Guiding Principles for Merger Notification and Review, http://www.internationalcompetitionnetwork. org/media/library/conference_1st_naples_2002/icnnpworkinggroupguiding.pdf (4 października 2008 r.). 48 Implementation of the ICN Recommended Practices for Merger Notification and Review Procedures, http://www.internationalcompetitionnetwork.org/media/archive0611/050505merger_np_ implementationrpt.pdf (3 października 2009 r.), s. 6.
123
winni mieć możliwość odwołania się do niezależnego organu lub sądu. osoby trzecie, których interesy mogą zostać zagrożone przez dokonanie koncentracji, winny mieć zapewnioną możliwość wyartykułowania swoich opinii w trakcie postępowania;
5) wydajna, szybka i skuteczna procedura – w toku postępowania organy winny uzyskać od przedsiębiorców wszelkie informacje, ale tylko w zakresie niezbędnym do oceny transakcji. postępowanie winno toczyć się sprawnie i kończyć w przewidywalnym terminie;
6) koordynacja – kraje winny koordynować swoje wysiłki przy rozpatrywaniu spraw, co przełoży się na szybkość i koherentność rozstrzygnięć oraz zmniejszy koszty transakcyjne dla biznesu;
7) zbliżanie przepisów – kraje winny dążyć do zbliżania swoich ustawodawstw do przyjętych dobrych praktyk;
8) ochrona tajemnic – w trakcie postępowania należy chronić wszelkie poufne informacje przekazane organom przez przedsiębiorców.
w powyższych zasadach widać wyraźnie międzynarodowy aspekt działalności icn w postaci podkreślenia wyłącznej kompetencji każdego państwa w tworzeniu prawa krajowego oraz jednocześnie w promowaniu zasady niedyskryminacji ze względu na kraj pochodzenia przedsiębiorcy. jednakże ów aspekt międzynarodowy powoduje, że nie wszystkie z wymienionych zasad są niekontrowersyjne. w szczególności zasada zbliżania ustawodawstw nasuwa pewne wątpliwości z powodu jej bezpośredniego związku z efektywną procedurą antymonopolową. przepisy procesowe nie funkcjonują w próżni, ale są częścią porządku prawnego i instytucjonalnego danego kraju. w tym też kontekście należy mierzyć efektywność danej procedury, a nie w odniesieniu do abstrakcyjnego wzorca, który w czystej postaci nie obowiązuje nigdzie.
w ramach icn zostały także stworzone rekomendacje w zakresie materialnej oceny koncentracji49, a także narzędzia przydatne przy prowadzeniu postępowania50 oraz przy postępowaniu dowodowym51. icn wypracowała także narzędzia pomocne przy konstruowaniu krajowych przepisów z zakresu kontroli koncentracji52. w ramach
49 Recommended Practices for Merger Analysis, http://www.internationalcompetitionnetwork.org/ media/library/cartels/merger_wg_1.pdf (3 października 2009 r.).
50 ICN Merger Guidelines Workbook, http://www.internationalcompetitionnetwork.org/media/ library/conference_5th_capetown_2006/icnmergerguidelinesworkbook.pdf (3 października 2009 r.).
51 ICN Investigative Techniques Handbook for Merger Review,
http://www.internationalcompetition-network.org/media/library/conference_4th_bonn_2005/investigative_techniques_handbook.pdf (3
października 2009 r.).
52 Implementation Handbook, http://www.internationalcompetitionnetwork.org/media/library/ conference_5th_capetown_2006/implementationhandbookapril2006.pdf (3 października 2009 r.).
icn przygotowano też szereg różnych użytecznych raportów53. z punktu widzenia polskiego postępowania antymonopolowego w sprawach kontroli koncentracji najważniejsze znaczenie mają rekomendowane dobre praktyki dotyczące procedury notyfikacyjnej54 (dalej także jako „rekomendacja icn”, „dobre praktyki icn”). kwestiom proceduralnym poświęcony jest również dokument dotyczący kształtowania upoważnień do przekazywania innym organom antymonopolowym prawnie chronionych informacji przedsiębiorców55.
rekomendacja icn ma na celu zachęcenie krajów członkowskich sieci do zbliżania narodowych przepisów z rekomendacją w zakresie proceduralnych aspektów kontroli koncentracji. omawiana rekomendacja, wbrew swojemu tytułowi, dotyczy nie tylko zagadnień proceduralnych, lecz także materialnoprawnych, np. przedmiotowego zakresu obowiązku notyfikacyjnego oraz kwestii ustrojowych. należy wyraźnie podkreślić, że rekomendacja icn jest prawnie niewiążąca, a organy krajowe mają pełną swobodę w zakresie wdrażania jej w życie. zgodnie z dobrymi praktykami icn istnieje 13 obszarów w przepisach krajowych, które mają najważniejsze znaczenie z punktu widzenia zbliżania ustawodawstw z rekomendowanymi praktykami. wskazane obszary obejmują następujące postulaty:
1) winien istnieć rzeczywisty związek pomiędzy skutkami koncentracji a obszarem państwa, gdzie transakcja ta musi być notyfikowana;
2) przepisy krajowe winny wskazywać jasne i obiektywne przesłanki zaistnienia obowiązku notyfikacyjnego;
3) należy zapewnić elastyczność czasową w zakresie zgłaszania zamiaru koncentracji poprzez umożliwienie zgłaszania koncentracji w czasie odpowiednim dla stron;
4) terminy rozpatrywania spraw koncentracyjnych winny być ukształtowane w sposób, który zapewni dokonanie właściwej oceny zgłoszenia koncentracji w możliwie najkrótszym czasie;
53 Defining „Merger” Transactions for Purposes of Merger Review, http://www.internationalcom-petitionnetwork.org/media/library/conference_6th_moscow_2007/23reportondefiningmergertrans actionsforpurposesofmergerreview.pdf (4 października 2009 r.), Report on the Costs and Burdens of Multijurisdictional Merger Review, http://www.internationalcompetitionnetwork.org/media/library/ conference_1st_naples_2002/costburd.pdf (4 października 2009 r.), Setting notification thresholds for merger review, http://www.internationalcompetitionnetwork.org/media/library/mergers/merger_ wg_2.pdf (4 października 2009 r.), Merger Notification Filing Fees. A Report of the International Com-petition Network, http://www.internationalcomCom-petitionnetwork.org/media/library/conference_4th_ bonn_2005/Filing_Fees.pdf (3 października 2009 r.).
54 Recommended Practices for Merger Notification Procedures, http://www.internationalcompetitionnet-work.org/media/archive0611/mnprecpractices.pdf (3 października 2009 r.).
55 Waivers of Confidentiality in Merger Investigations, http://www.internationalcompetitionnetwork. org/media/archive0611/npwaiversFinal.pdf (3 października 2009 r.).
125
5) wymagania w zakresie dokonywanego zgłoszenia zamiaru koncentracji powinny być ukształtowane tak, aby nie obciążać stron zbędnymi obowiązkami informacyjnymi oraz zapewniać elastyczność w odniesieniu do zakresu żądanych informacji;
6) przebieg postępowania w sprawach kontroli koncentracji powinien być efektywny, wydajny, przejrzysty i przewidywalny. w trakcie postępowania strony winny mieć możliwość spotkania z osobami prowadzącymi sprawę. przed przejściem do drugiej fazy strony winny wiedzieć, jakiego rodzaju problemy rynkowe zostały zidentyfikowane i co będzie przedmiotem dochodzenia w drugiej fazie postępowania;
7) postępowanie w sprawach kontroli koncentracji winno odpowiadać wymogom sprawiedliwości proceduralnej56, gwarantując poszanowanie interesów stron postępowania i osób trzecich. w trakcie postępowania strony winny mieć zapewniony dostęp do akt i mieć swobodę w zakresie przedstawienia swojego stanowiska, w szczególności strony winny mieć zagwarantowaną możliwość wypowiedzenia się co do całości zgromadzonego materiału dowodowego i odniesienia się do zastrzeżeń organu jeszcze przed wydaniem decyzji. Strony winny mieć zagwarantowaną możliwość powtórnego rozpatrzenia sprawy, co do meritum, przez inną niezależną instytucję;
8) przejrzystość postępowania w sprawach z zakresu kontroli łączenia przedsiębiorców polega na pełnej dostępności przepisów i innych reguł stosowanych przez organ antymonopolowy w tych sprawach. organy administracji winny w możliwie najszerszy sposób informować o prowadzonych postępowaniach, wydanych decyzjach oraz innych zagadnieniach istotnych dla kontroli koncentracji;
9) w trakcie postępowania organ winien chronić tajemnice przedsiębiorstwa oraz zachować poufność kontaktów strony i jej pełnomocnika (ang. legal
privelage). organy administracji winny poszukiwać odpowiedniej granicy
pomiędzy ochroną informacji otrzymanych od osób trzecich a zapewnieniem prawa do obrony strony postępowania;
10) w przypadku koncentracji wielojurysdykcyjnych krajowe organy antymonopolowe winny podejmować aktywną współpracę w celu właściwego rozstrzygnięcia sprawy. współpraca ta winna obejmować także udział stron koncentracji i być dokonywana z poszanowaniem krajowych porządków prawnych. współpraca taka jest szczególnie pożądana w sytuacji stosowania w sprawie środków zaradczych;
56 na temat sprawiedliwości proceduralnej zob. z. kmieciak, Idea sprawiedliwości proceduralnej w prawie administracyjnym (Założenia teoretyczne i doświadczenia praktyki), państwo i prawo 1994, z. 10, s. 55 i n.
11) środki zaradcze winny być stosowane tylko w sytuacji zidentyfikowania potencjalnych zagrożeń dla efektywnej konkurencji i tylko w zakresie, w jakim są niezbędne dla ich usunięcia. procedura ustalania środków zaradczych winna być z góry określona, przejrzysta i zapewniać stronie możliwość aktywnego uczestnictwa. organy administracji winny mieć odpowiednie środki do zapewnienia skutecznego wykonywania środków zaradczych i monitorowania ich stosowania;
12) organ, któremu powierzona jest antymonopolowa kontrola koncentracji, winien mieć odpowiednie kompetencje dostosowane do właściwego wykonywania przez niego zadań. obejmuje to zapewnienie odpowiednio wykwalifikowanej i licznej kadry urzędniczej oraz odpowiedniego stopnia niezależności orzeczniczej organu;
13) należy przeprowadzać okresową ocenę funkcjonowania przepisów o koncentracji łączenia przedsiębiorców. okresowe oceny winny zbliżać krajowe przepisy o kontroli koncentracji do standardów określonych w rekomendacji icn.
jak widać, poszczególne reguły postulowane przez rekomendację icn są dość szczegółowe, ale wystarczająco elastyczne, by móc je dostosować do krajowego porządku prawnego. do każdej z wymienionych zasad dołączone są komentarze ułatwiające zrozumienie danej zasady. Stopień realizacji rekomendacji icn jest różny57. jednakże od samego początku icn podjęła kroki w celu popularyzacji uchwalonych rekomendacji zarówno wśród członków sieci, jak państw niezaangażowanych bezpośrednio w prace tego forum.
istotną rolą icn i jej rekomendacji jest możliwość konfrontacji spojrzenia publicznego (organów antymonopolowych) oraz sektora prywatnego. ta konfrontacja odbywa się w trakcie różnych formalnych i nieformalnych regularnych spotkań i jest odzwierciedlona w brzmieniu rekomendacji. taki sposób pracy i uchwalania aktów pozwala na poznanie poglądów drugiej strony i umożliwia często zmianę podejścia (szczególnie strony publicznej) do rozpatrywanych spraw. nieformalna struktura icn pozwala na tworzenie forum stałego dialogu mającego na celu wzajemne zbliżenie i ujednolicenie podstawowych zasad polityki konkurencji w obrębie światowej wspólnoty ochrony konkurencji58. ocena działalności icn wypada na ogół korzystnie. podkreśla się, że nieformalny sposób działania, niewiążący charakter zaleceń oraz poszanowanie suwerenności każdego z uczestników sieci zdecydowało o jej sukcesie59. mimo nieformalnego charakteru
57 icn podjęła badania na temat tego, w jakim stopniu krajowe członkowskie sieci wdrażają rekomendacje. zob. opublikowany raport z badania – Implementation of the ICN Recommended Practices for Merger..., op. cit.
58 j. jurczak, Międzynarodowa współpraca w zakresie kontroli fuzji i przejęć [w:] Prawo wspólnotowe. Wybrane problemy, j. barcz (red.), wpipg, warszawa 2005, s. 65 i 66.
127
tego forum oraz niewiążącego charakteru prawnego tworzonych dokumentów dorobek icn jest niezaprzeczalny60.