przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem
Zwrot „suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem” może sugerować, że wierzytelności te uprawniają do głosowania nad układem.
Niemniej jednak są to takie wierzytelności, które gdyby nie były sporne, to uprawniałyby do głosowania nad układem.
Wierzyciele mieliby wówczas prawo głosu w głosowaniu nad układem.
Wierzytelności sporne trzeba odróżnić od wierzytelności nieuprawniających do głosowania nad układem (np. art. 116 Pr. Rest.).
„Dla określenia sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem nie bierze się pod uwagę wierzytelności nieuprawniających do głosowania nad układem […]”.
A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
KAZUS
Spółka X ma 4 wierzycieli. Pan Y posiada w stosunku do niej wierzytelność w wysokości 120 tys. zł., Pani Z w wysokości 80 tys. zł., Pan H w wysokości 50 tys. zł., a Pan Q w wysokości 35 tys. zł, przy czym wierzytelność Pana Q ma charakter sporny (Spółka jej nie uznaje).
Czy Spółka X może zawrzeć z wierzycielami układ w postępowaniu układowym?
W postępowaniu o otwarcie postępowania układowego sąd może zabezpieczyć majątek dłużnika przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego (art. 268 ust. 1 zd. 1 Pr.
Rest.).
postępowanie
Sąd może, na wniosek dłużnika lub tymczasowego nadzorcy sądowego, zawiesić postępowania egzekucyjne prowadzone w celu dochodzenia należności objętych z mocy prawa układem oraz uchylić zajęcie rachunku bankowego, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celów postępowania układowego. Uchylając zajęcie rachunku bankowego, sąd ustanawia tymczasowego nadzorcę sądowego, jeżeli wcześniej nie został ustanowiony (art. 268 ust. 2 Pr. Rest.).
Dyspozycje dłużnika dotyczące środków na rachunku bankowym, którego zajęcie uchylono, wymagają zgody tymczasowego nadzorcy sądowego (art. 268 ust. 3 Pr. Rest.).
Wniosek o otwarcie postępowania układowego powinien spełniać wymogi formalne wskazane w art. 227 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 6-10 oraz ust. 2 i 3 Pr. Rest. (art. 265 Pr. Rest.).
„Do wniosku o otwarcie postępowania układowego nie załącza się wykazu majątku ani bilansu. Wynika to z tego, że w toku postępowania układowego nadzorca sądowy ustala skład masy układowej, sporządzając spis inwentarza (art. 274 ust. 1 Pr. Rest.). Ponadto postępowanie układowe z założenia trwa dłużej niż przyspieszone postępowanie układowe, a więc zarówno nadzorca sądowy, jak i wierzyciele będą mieli odpowiednią ilość czasu, aby zapoznać się z sytuacją finansową i majątkową dłużnika”.
A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
Do wniosku o otwarcie postępowania układowego nie dołącza się odpisów propozycji układowych (art. 266 ust. 2 Pr.
Rest.).
„W przeciwieństwie do wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego do wniosku o otwarcie postępowania układowego nie załącza się odpisów propozycji układowych. Wynika to z faktu, że postępowanie układowe z założenia może trwać dłużej niż przyspieszone postępowanie układowe, a więc złożenie propozycji układowych już po otwarciu postępowania nie spowoduje jego przedłużenia […]”.
A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
Przepisy art. 228 i art. 229 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 266 ust. 3 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 228 ust. 1 Pr. Rest. wynika, że wraz z wnioskiem o otwarcie postępowania układowego dłużnik składa na piśmie oświadczenie, że informacje zawarte we wniosku i załącznikach są prawdziwe i zupełne.
Sąd rozpoznaje wniosek o otwarcie postępowania układowego na posiedzeniu niejawnym (art. 270 ust. 1 Pr. Rest.).
Wniosek o otwarcie postępowania układowego rozpoznaje się w terminie dwóch (2) tygodni od dnia złożenia wniosku, chyba że istnieje konieczność wyznaczenia rozprawy. W takim przypadku wniosek rozpoznaje się w terminie sześciu (6) tygodni (art. 270 ust. 2 Pr. Rest.).
Do zażalenia na postanowienie w przedmiocie otwarcia postępowania układowego przepisy art. 236 i art. 237 Pr.
Rest. stosuje się odpowiednio (art. 272 Pr. Rest.).
Ze stosowanych odpowiednio art. 236 ust. 1 oraz art. 237 ust.
1 Pr. Rest. wynika, że:
- na postanowienie o odmowie otwarcia postępowania układowego zażalenie przysługuje wyłącznie dłużnikowi,
- wierzycielowi przysługuje zażalenie na postanowienie o otwarciu postępowania wyłącznie w części dotyczącej jurysdykcji sądów polskich.
„Dłużnik, co do zasady, nie miałby gravamen w zaskarżeniu postanowienia sądu w przedmiocie otwarcia postępowania zainicjowanego na wniosek dłużnika. Dlatego ustawodawca nie przewidział możliwości zaskarżenia przez dłużnika postanowienia uwzględniającego jego wniosek”.
R. Adamus, Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz
Ze stosowanego odpowiednio art. 236 ust. 2 Pr. Rest. wynika, że sąd drugiej instancji nie może orzec o otwarciu postępowania. Orzeczenie o otwarciu postępowania musi bowiem podlegać kontroli instancyjnej.
Ponadto zgodnie z art. 202 Pr. Rest. od postanowienia sądu drugiej instancji skarga kasacyjna nie przysługuje.
postanowienie o otwarciu postanowienia sądu I instancji
i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania
postanowienie o zmianie postanowienia sądu I instancji
zażalenie
postanowienie o oddaleniu zażalenia
postanowienie o uchyleniu postanowienia sądu I instancji
i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania
postanowienie o zmianie postanowienia sądu I instancji poprzez otwarcie postępowania
układowego postanowienie o odmowie
otwarcia postępowania układowego
Do postanowienia o otwarciu postępowania układowego przepisy art. 233-235 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art.
271 ust. 1 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 233 Pr. Rest. wynika, że w postanowieniu o otwarciu postępowania układowego sąd m.
in. wyznacza nadzorcę sądowego.
Ze stosowanego odpowiednio art. 233 Pr. Rest. wynika, że w postanowieniu o otwarciu postępowania układowego sąd m.
in. wyznacza sędziego-komisarza oraz nadzorcę sądowego.
Stan prawny obowiązujący do dnia 23 marca 2020 r.
Dłużnik we wniosku o otwarcie postępowania może wskazać osobę lub spółkę do pełnienia funkcji nadzorcy sądowego na zasadach określonych w art. 38 ust. 2 Pr. Rest.
W postępowaniu układowym (także w przyśpieszonym postępowaniu układowym i postępowaniu sanacyjnym) może zostać ustanowiony fakultatywny organ postępowania restrukturyzacyjnego, jakim jest rada wierzycieli.
Radę wierzycieli ustanawia oraz powołuje i odwołuje jej członków sędzia-komisarz z urzędu, o ile uzna to za potrzebne, albo na wniosek (art. 121 ust. 1 Pr. Rest.).
Jeżeli rada wierzycieli nie została ustanowiona, czynności zastrzeżone dla rady wierzycieli wykonuje sędzia-komisarz (art. 139 ust. 1 Pr. Rest.).
Zarząd własny, w zakresie określonym w art. 39 ust. 1 Pr.
Rest., dłużnik sprawuje pod nadzorem nadzorcy sądowego (art. 67 ust. 1 zd. 2 Pr. Rest.).
Po powołaniu nadzorcy sądowego dłużnik może dokonywać czynności zwykłego zarządu. Na dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymagana jest zgoda nadzorcy sądowego, chyba że ustawa przewiduje zezwolenie rady wierzycieli (art. 39 ust. 1 zd. 1 i 2 Pr. Rest.).
Czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu dokonana bez wymaganej zgody jest nieważna (art. 39 ust. 1 zd. 4 Pr.
Rest.).
Nadzorca sądowy składa sędziemu-komisarzowi sprawozdania ze swoich czynności za każdy miesiąc kalendarzowy pełnienia funkcji (art. 31 ust. 1 Pr. Rest.).
Do czynności nadzorcy sądowego należy, zgodnie z art. 40 Pr.
Rest., w szczególności:
1) zawiadomienie wierzycieli o otwarciu postępowania