Niezwłocznie po złożeniu planu restrukturyzacyjnego oraz zatwierdzeniu spisu wierzytelności, sędzia-komisarz wyznacza termin zgromadzenia wierzycieli w celu głosowania nad układem (art. 281 ust. 1 Pr. Rest.).
Jeżeli po złożeniu spisu wierzytelności zostanie ujawniona wierzytelność, która nie została umieszczona w spisie, nadzorca albo zarządca sporządza uzupełnienie spisu wierzytelności. Przepisy art. 84-91 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 100 ust. 1 Pr. Rest.).
Sędzia-komisarz zmienia spis wierzytelności stosownie do przedstawionych mu prawomocnych orzeczeń. Przepisy art.
89-91 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 101 ust. 2 Pr.
Rest.).
W postępowaniu układowym oraz postępowaniu sanacyjnym w terminie dwóch (2) tygodni od dnia obwieszczenia o dacie złożenia spisu wierzytelności uczestnicy postępowania mogą złożyć do sędziego-komisarza sprzeciw co do umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności. Dłużnik może złożyć sprzeciw, o ile spis wierzytelności nie jest zgodny z jego oświadczeniem, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 9 Pr. Rest. Jeżeli dłużnik nie złożył oświadczenia, może złożyć sprzeciw tylko w przypadku, gdy wykaże, że nie złożył oświadczenia z przyczyn od niego niezależnych (art. 91 ust. 1 Pr. Rest.).
W terminie, o którym mowa w art. 91 ust. 1 Pr. Rest., dłużnik lub wierzyciel, który nie został umieszczony w spisie wierzytelności, może złożyć sprzeciw co do pominięcia wierzytelności w spisie wierzytelności (art. 91 ust. 2 Pr. Rest.).
Sprzeciw powinien odpowiadać wymogom formalnym pisma procesowego, a ponadto wskazywać pominiętą lub zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać wniosek co do pominięcia lub umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności wraz z uzasadnieniem i wskazaniem dowodów na jego poparcie (art.
92 ust. 1 Pr. Rest.).
Sprzeciw co do pominięcia wierzytelności w spisie wierzytelności powinien ponadto spełniać wymogi formalne, o których mowa w art. 92 ust. 2 Pr. Rest.
Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony sędzia rozpoznaje sprzeciw na posiedzeniu niejawnym w terminie dwóch (2) miesięcy od dnia jego wniesienia (art. 95 ust. 1 Pr. Rest.).
Jeżeli sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony sędzia uzna za potrzebne wyznaczenie rozprawy, zawiadamia o niej nadzorcę sądowego albo zarządcę, dłużnika oraz wierzyciela, który złożył sprzeciw, i wierzyciela, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy.
Niestawiennictwo tych osób, nawet usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia (art. 95 ust. 2 Pr. Rest.).
„W tym kontekście pojawia się problem, jaki organ powołuje sędziego wyznaczonego, gdyż prawo restrukturyzacyjne nie podaje w tym zakresie żadnych rozwiązań, jak to ma miejsce w przypadku zastępcy sędziego-komisarza. Możliwe są tutaj dwa wyjścia. Pierwsze polega na zastosowaniu per analogiam art. 21 ust. 1 Pr. Rest. i w tej koncepcji sędziego wyznaczonego powoływałby sąd restrukturyzacyjny. Drugie rozwiązanie opiera się na odpowiednim zastosowaniu konstrukcji wyznaczonego sędziego, o której mowa w art. 235
§ 1 KPC i którą można zaadaptować do niniejszego przypadku za pośrednictwem odesłania wynikającego z art. 209 Pr. Rest.
Wedle tej koncepcji sędzia wyznaczony byłby ustanawiany przez sędziego-komisarza”. D. Chrapoński, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Torbus, A. Witosz, A.J. Witosz
KAZUS
Dłużnik wniósł sprzeciw co do umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności. Sprzeciw został rozpoznany przez sędziego-komisarza dopiero po upływie czterech (4) miesięcy.
Czy rozpoznanie sprzeciwu z naruszeniem terminu wskazanego w art. 95 ust. 1 Pr. Rest. wywołuje skutki prawne?
Na postanowienie w przedmiocie sprzeciwu zażalenie przysługuje dłużnikowi, nadzorcy sądowemu albo zarządcy oraz wierzycielom (art. 95 ust. 5 Pr. Rest.).
„Zażalenie może wnieść każdy z wierzycieli danego dłużnika. Nie tylko ten, który uprzednio wniósł sprzeciw, czy ten, którego wierzytelności sprzeciw dotyczył. Na powyższe wskazuje redakcja art. 95 ust. 5 Pr. Rest., który odmiennie niż art. 95 ust. 2 i 3 Pr. Rest. posługuje się ogólnie pojęciem wierzyciela, bez rozróżnienia już na wierzyciela, który złożył sprzeciw, i wierzyciela, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy”.
Ł. Lipowicz, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
„Umieszczenie wierzytelności w spisie na skutek sprzeciwu ma wpływ na prawa i obowiązki innych wierzycieli, albowiem oddziałuje na zdolność zaspokojenia wierzycieli w ramach postępowania restrukturyzacyjnego, w szczególności na propozycje układowe”.
D. Chrapoński, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Torbus, A.
Witosz, A.J. Witosz
złożenie sprzeciwu
Po uprawomocnieniu się postanowienia uwzględniającego sprzeciw w spisie wierzytelności dokonuje się zmian w zakresie określonym w postanowieniu (art. 96 Pr. Rest.).
W postępowaniu układowym oraz sanacyjnym po upływie terminu do złożenia sprzeciwu, a w przypadku jego złożenia – po uprawomocnieniu się postanowienia w przedmiocie sprzeciwu, sędzia-komisarz zatwierdza spis wierzytelności (art. 98 ust. 1 Pr. Rest.).
W przyspieszonym postępowaniu układowym oraz w postępowaniu układowym nadzorca sądowy przedstawia na zgromadzeniu wierzycieli główne założenia planu restrukturyzacyjnego (art. 114 ust. 1 Pr. Rest.).
Nadzorca sądowy albo zarządca składa na zgromadzeniu wierzycieli opinię o możliwości wykonania układu (art. 115 Pr. Rest.).
złożenie przez
sporządzenie przez nadzorcę sądowego dokumentów, o których mowa w art. 280 Pr.
Rest., i złożenie ich sędziemu-komisarzowi oraz sporządzenie dokumentów, o których
mowa w art. 275 ust. 1-2 Pr. Rest
Po otwarciu postępowania układowego przepisy art. 238-256 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 273 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 240 Pr. Rest. wynika, że z dniem otwarcia postępowania układowego mienie służące prowadzeniu przedsiębiorstwa oraz mienie należące do dłużnika staje się masą układową.
Ze stosowanego odpowiednio art. 252 ust. 1 Pr. Rest. wynika, że od dnia otwarcia postępowania układowego do dnia jego zakończenia albo uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania układowego, spełnianie przez dłużnika albo zarządcę świadczeń wynikających z wierzytelności, które z mocy prawa są objęte układem, jest niedopuszczalne.
W terminie trzydziestu (30) dni od dnia otwarcia postępowania układowego nadzorca sądowy ustala skład masy układowej na podstawie wpisów w księgach dłużnika oraz dokumentów bezspornych (art. 274 ust. 1 Pr. Rest.).
Ustalenie składu masy układowej następuje przez sporządzenie spisu inwentarza (art. 275 ust. 1 Pr. Rest.).
Wraz ze spisem inwentarza dokonuje się oszacowania mienia wchodzącego do masy układowej (art. 275 ust. 2 Pr. Rest.).
Otwarcie postępowania układowego nie wyłącza możliwości wszczęcia przez wierzyciela postępowań sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych i przed sądami polubownymi w celu dochodzenia wierzytelności podlegających umieszczeniu w spisie wierzytelności (art.
276 zd. 1 Pr. Rest.).
Nadzorca sądowy wstępuje z mocy prawa do postępowań sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych oraz przed sądami polubownymi, dotyczących masy układowej (art. 277 ust. 1 Pr. Rest.).
„Wstąpienie nadzorcy sądowego do postępowań sądowych i administracyjnych dotyczących masy układowej następuje »z mocy prawa«, i to po stronie dłużnika (res ipsa loquitur), nie wymaga więc ani wydania postanowienia o dopuszczeniu nadzorcy do udziału w sprawie, ani wniesienia pisma procesowego w rozumieniu przepisu art. 77 KPC, lecz tylko stosownego »zawiadomienia« organu prowadzącego postępowanie, w którym nadzorca sądowy ma wziąć udział obok dłużnika. Wstąpienie to mogłoby nastąpić także przez dokonanie przez nadzorcę czynności procesowej wymaganej według stanu sprawy albo przez stawienie się na rozprawę”.
S. Gurgul, Prawo upadłościowe. Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz
W sprawach cywilnych nadzorca sądowy ma uprawnienia interwenienta ubocznego albo uczestnika postępowania, do którego przepisy o współuczestnictwie jednolitym stosuje się odpowiednio (art. 277 ust. 2 Pr. Rest.).
W postępowaniach administracyjnych, sądowo-administracyjnych oraz przed sądami polubownymi nadzorca sądowy ma prawa strony (art. 277 ust. 3 Pr. Rest.).
„Zarówno do nadzorcy sądowego, który ma uprawnienia interwenienta ubocznego w postępowaniu procesowym, jak i nadzorcy sądowego, który ma uprawnienia uczestnika postępowania w postępowaniu nieprocesowym, stosuje się odpowiednio przepisy o współuczestnictwie jednolitym”.
M. Geromin, A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A. Witosz
W postępowaniach, o których mowa w art. 277 ust. 1 Pr. Rest., uznanie roszczenia, zrzeczenie się roszczenia, zawarcie ugody lub przyznanie okoliczności istotnych dla sprawy przez dłużnika bez zgody nadzorcy sądowego nie wywiera skutków prawnych (art. 277 ust. 4 Pr. Rest.).
Postępowanie egzekucyjne dotyczące wierzytelności objętej z mocy prawa układem, wszczęte przed dniem otwarcia postępowania układowego, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem otwarcia postępowania (art. 278 ust. 1 zd. 1 Pr. Rest.).
Przepisy art. 259 ust. 2-4 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 278 ust. 3 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 259 ust. 2-4 Pr. Rest.
wynika, że:
- sędzia-komisarz może na wniosek uchylić zajęcie dokonane przed dniem otwarcia postępowania układowego w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym dotyczącym wierzytelności objętej z mocy prawa układem, jeżeli jest to konieczne dla dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa,
- wszczęcie postępowania egzekucyjnego oraz wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia lub zarządzenia zabezpieczenia roszczenia wynikającego z wierzytelności objętej z mocy prawa układem jest niedopuszczalne po dniu otwarcia postępowania układowego,
- w odniesieniu do roszczeń, co do których jest niedopuszczalne wszczęcie postępowania egzekucyjnego oraz wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia lub zarządzenia zabezpieczenia roszczenia, z dniem otwarcia postępowania układowego bieg przedawnienia roszczenia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu przez czas trwania postępowania układowego.
W postępowaniu układowym przepis art. 260 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 279 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 260 Pr. Rest. wynika, że:
- wierzyciel posiadający wierzytelność zabezpieczoną na mieniu dłużnika hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską może w toku postępowania układowego prowadzić egzekucję wyłącznie z przedmiotu zabezpieczenia,
- sędzia-komisarz może na wniosek zawiesić postępowanie egzekucyjne co do wierzytelności nieobjętych z mocy prawa układem, jeżeli egzekucję skierowano do przedmiotu zabezpieczenia niezbędnego do prowadzenia przedsiębiorstwa.
„Z regulacji art. 260 ust. 2 Pr. Rest. wynika, że możliwość zawieszenia postępowania egzekucyjnego dotyczy wyłącznie postępowań dotyczących wierzytelności zabezpieczonych rzeczowo (przepis mówi bowiem jako o przesłance zawieszenia o skierowaniu egzekucji do przedmiotu zabezpieczenia niezbędnego do prowadzenia przedsiębiorstwa). Oznacza to, że postępowania egzekucyjne dotyczące wierzytelności, które nie są z mocy prawa objęte układem i jednocześnie nie są zabezpieczone na mieniu dłużnika hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym zastawem skarbowym lub hipoteką morską, nie mogą zostać zawieszone […]”.
M. Geromin, A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A. Witosz
Zgodnie z art. 170 Pr. Rest.:
- z dniem uprawomocnienia się postanowienia zatwierdzającego układ postępowania zabezpieczające i egzekucyjne prowadzone przeciwko dłużnikowi w celu zaspokojenia wierzytelności objętych układem ulegają umorzeniu z mocy prawa,
- zawieszone postępowania zabezpieczające i egzekucyjne prowadzone przeciwko dłużnikowi w celu zaspokojenia wierzytelności nieobjętych układem mogą zostać podjęte na wniosek wierzyciela,
- tytuły wykonawcze lub egzekucyjne, obejmujące wierzytelności objęte układem, tracą wykonalność z mocy prawa,
- stronom przysługuje prawo wytoczenia powództwa o ustalenie, że tytuły wykonawcze lub egzekucyjne utraciły wykonalność.