• Nie Znaleziono Wyników

Przemiany struktury funkcjonalnej w małych miastach województwa opolskiego

Kluczowymi dla funkcjonowania społeczności małych miast województwa opol­

skiego zagadnieniami wydają się: sytuacja na rynku pracy, zmiany liczby pracują­

cych spowodowane m.in. restrukturyzacją przemysłu, upadkiem nierentownych przedsiębiorstw i prywatyzacją co w rezultacie prowadzi do zmian w strukturze funkcjonalnej miast i ujawnienia się zjawiska bezrobocia. Przedmiotem analizy bę­

dzie dynamika zmian liczby pracujących w latach 1992-2000 (por. rys. 9) oraz obecna sytuacja na rynku pracy badanych miast.

Tabela 2. Pracujący w miastach liczących do 5 tys. mieszkańców w województwie opolskim w latach 1992-2000

Miasta Liczba pracujących ogółem w latach:

1992 1995 1998 2000

Dobrodzień 1 246 1 611 1 534 1 562

Gorzów Śląski 1 049 801 794 715

Leśnica 646 462 483 410

Kolonowskie 557 580 678 605

Korfantów X 972 1 057 1 024

Baborów 996 921 898 654

Biała 678 552 709 505

Ujazd 375 351 426 386

Byczyna 604 667 604 524

Źródło: Obliczenia własne na podstawie danych statystycznych.

Tabela 3. Pracujący w miastach liczących od 5 do 10 tys. mieszkańców w województwie opolskim w latach 1992-2000

Miasta Liczba pracujących ogółem w latach:

1992 1995 1998 2000

Głogówek 1 641 1 679 1 418 1 266

Praszka X 2 920 3 003 2 499

Kietrz 1 979 1 550 1 141 1 050

Niemodlin 2 067 2 206 2 081 1 780

Wołczyn 1 560 1 474 1 652 1 134

Otmuchów 1 419 1 530 1 541 1 271

Lewin Brzeski 1 235 1 067 1 139 1 243

Paczków 2 672 2 183 2 360 2 240

Gogolin 730 653 819 626

Grodków 2 762 3 050 3 112 2 352

Zawadzkie 4 183 4 132 3 798 2 816

Źródło: Jak w tab. 2.

liczba pra cu ją cych

Rys. 9. Liczba pracujących w latach 1992, 1994, 1996, 1998, 2000 w małych miastach wojewódz­

twa opolskiego

W rozwoju sytuacji na lokalnym rynku pracy małych miast województwa opol­

skiego (por. tab. 2 i 3) okres transformacji systemowej zaznaczył się pewnymi prawidłowościami. I tak:

- Zapoczątkowanie restrukturyzacji gospodarki całego kraju, w tym omawiane­

go regionu oraz przemiany rynkowe skutkują spadkiem liczby zatrudnionych (por.

lata 1992-1995). Pracodawcy, kierując się prawami gospodarki rynkowej, ograni­

czają nadmierne zatrudnienie, co w efekcie powoduje ujawnienie się bezrobocia.

W wielu badanych miastach liczących do 5 tys. mieszkańców oraz skupiających od 5 do 10 tys. ludności zaznacza się wyraźny spadek zatrudnienia. Potwierdza to brak

możliwości przystosowawczych do wymogów rynkowych, słabą elastyczność spowodowaną złą strukturą zatrudnienia i pełnieniem przez małe miasta często jed­

nej funkcji.

- W latach 1995-1998 względna stabilizacja rynku pracy związana jest z zaha­

mowaniem regresu, powolnym wychodzeniem z recesji gospodarczej. Stopniowa poprawa sytuacji rynkowej daje oczekiwane efekty w postaci niewielkiego wzrostu zapotrzebowania na pracujących (Leśnica, Korfantów, Praszka, Wołczyn, Otmu­

chów, Lewin Brzeski, Paczków, Grodków).

- W latach 1998-2000 następuje odwrócenie pozytywnych tendencji na rynku pracy i stopniowe pogarszanie się sytuacji gospodarczej w warunkach obniżenia wzrostu gospodarczego (rys. 9).

Najbardziej odczuwalnym negatywnym zjawiskiem procesów transformacyjnych jest problem bezrobocia. Szczególnie dotyczy on małych miast. Zmiany w struktu­

rze zatrudnienia przy wysokim wskaźniku bezrobocia wskazują, że małe miasta nie odnalazły jeszcze miejsca w zrestrukturyzowanej gospodarce kraju. Przy nieurucha- mianiu czynników aktywizujących małe miasta (m.in. przez samorządy terytorial­

ne) sytuacja taka może doprowadzić do ich regresji. Zagraża to zwłaszcza miastom najmniejszym jednofiinkcyjnym. Obraz tegoż zjawiska jest jednak niepełny, kiedy analiza nie uwzględnia dojazdów ludności małych miast do pracy w sąsiednich większych ośrodkach miejskich, które w sposób pośredni łagodzą problem bezro­

bocia małych miast. Na obszarze badanego województwa nie istnieją wszakże poza Opolem i Kędzierzynem-Koźlem, znaczniejsze ośrodki regionalne, które zwięk­

szałyby dynamikę rozwoju społeczno-gospodarczego i łagodziły skutki procesów transformacyjnych gospodarki. Przekształcenia funkcjonalne małych opolskich miast, będące efektem procesów transformacji gospodarki obrazują tabele 4 i 5.

Na podstawie analizy danych zawartych w tabelach 4 i 5 można zauważyć, że małe miasta województwa opolskiego wykazują ostatnio (2000 r.) dominację funk­

cji złożonej: usługowo-przemysłowęj (6 miast - Głogówek, Kietrz, Niemodlin, Wołczyn, Grodków i Korfantów) i przemysłowo-usługowej (6 miast - Otmuchów, Lewin Brzeski, Paczków, Kolonowskie, Baborów, Ujazd) nad funkcją przemy­

słową (4 miasta — Praszka, Zawadzkie, Dobrodzień, Gorzów Śląski) i usługową (4 miasta - Gogolin, Leśnica, Biała, Byczyna).

Transformacja gospodarcza kraju doprowadziła do przyśpieszenia dynamiki zmian funkcjonalnych opolskich małych miast, zarówno tych w grupie wielko­

ściowej do 5 tys. mieszkańców, jak i liczących od 5 do 10 tys. mieszkańców.

W 1992 r. w pierwszej grupie miast istniały 4 typy funkcji (usługowa, usługowo- przemysłowa, przemysłowo-usługowa i usługowo-rolnicza), w grupie drugiej zaś tylko 2 typy funkcji (przemysłowa i usługowo-przemysłowa). W grupie miast liczących do 5 tys. mieszkańców wynikało to ze ścisłego powiązania z obsługą ludności wiejskiej i pełnieniem roli pośredniej między miastem a wsią. W grupie

Tabela 4. Typy funkcjonalne miast liczących do 5 tys. mieszkańców w województwie opolskim w latach 1992-2000

Miasta Typy funkcjonalne miast" w latach:

1992 1995 1998 2000

” P - oznacza funkcję przemysłową (produkcyjną), PU - produkcyjno-usługową, U - usługową, UP - usługowo-przemysłową, UR - usługowo-rolniczą,(wg M. Jerczyński, Funkcje i typy funkcjonalne polskich miast, w: Statystyczna charakterystyka miast. Funkcje dominujące.

Statystyka Polski, Warszawa 1997, s. 20-54).

Źródło: Jak w tab. 2.

Tabela 5. Typy funkcjonalne miast liczących od 5 tys. do 10 tys. mieszkańców w województwie opolskim w latach 1992-2000.

Miasta Typy funkcjonalne miast w latach:

1992 1995 1998 2000

Lewin Brzeski P PU PU PU

Paczków P PU UP PU

Gogolin UP U u u

Grodków UP U UP UP

Zawadzkie P P P p

Źródło: Jak w tab. 2.

miast o zaludnieniu od 5 do 10 tys. mieszkańców wiodącą była funkcja przemy­

słowa. W latach późniejszych wykształcały się złożone typy funkcjonalne miast, będące konsekwencją zmian w gospodarce polegających m.in. na likwidowaniu nierentownych przedsiębiorstw, wprowadzaniu bardziej nowoczesnych techno­

logii ograniczających zatrudnienie, prywatyzacji i innych przedsięwzięć dykto­

wanych wymogami rynku. W rezultacie w 2000 r. w miastach do 5 tys. mie­

szkańców wyraźną dominację zyskały funkcje usługowa i

przemysłowo-usługo-wa (wystąpiły one w 6 miastach spośród 9), natomiast w drugiej grupie miast funkcje poszerzyły się do 4 typów z tym, że zdecydowanie przeważały funkcje mieszane - usługowo-przemysłowa i przemysłowo-usługowa (w 8 miastach spo­

śród 11).

Ogólnie biorąc, w badanym okresie skurczyła się znacznie liczba ośrodków miejskich o funkcjach przemysłowych, natomiast odnotowano wzrost znaczenia funkcji usługowo-przemysłowej i przemysłowo-usługowej małych miast. Tylko dwa z analizowanych miast konsekwentnie w całym okresie 1992-2000 opierały swoją gospodarkę na jednej ugruntowanej i dobrze rozwiniętej funkcji: Leśnica- na usługowej, Zawadzkie - na przemysłowej.

Miasta o dominacji w 2000 r. funkcji przemysłowej zlokalizowane są w strefie oddziaływania miasta przemysłowego województwa opolskiego, Kędzierzyna-Koźla oraz województwa śląskiego i wykazują powiązania z przemysłem tych obszarów.

Miasta o funkcjach złożonych dominują w strefach peryferyjnych województwa, spełniając tam rolę lokalnych ośrodków zaspokajających potrzeby ludności kształtu­

jące się pod wpływem zmian społeczno-gospodarczych. Miasta o funkcji usługowej (poza Byczyną) zlokalizowane są w strefie oddziaływania ośrodka regionalnego Opola.

Przekształcenia typów funkcjonalnych miast w okresie transformacji systemo­

wej przekładają się na zmiany w strukturze zatrudnienia ludności w badanej przez nas grupie jednostek terytorialnych. W 2000 r. dominowało w nich zatrudnienie w sferze usług, co ilustruje rysunek 10.