Przepisy wstępne
4) sposób postępowania z pakietami wyborczymi, o których mowa w art. 53f
§ 4, oraz kopertami zwrotnymi, o których mowa art. 53i § 2
– mając na względzie zapewnienie poszanowania zasad przeprowadzania wyborów oraz ochrony pakietów wyborczych, a w szczególności kopert zwrotnych i kart do głosowania.
Przepis deleguje obowiązek wydania rozporządzeń wykonawczych poten‑
cjalnie aż na cztery właściwe organy. Zgodnie jednak z aktualnym zakresem działów administracji rządowej, dla działu „łączność” właściwy jest Minister Administracji i Cyfryzacji (ustawa z dnia 4 września 1997 r. o działach ad‑
ministracji rządowej, Dz.U. 2013, poz. 743 z późn. zm.). Wcześniej natomiast dział ten „podlegał” np. Ministrowi Gospodarki, Ministrowi Infrastruktury czy Ministrowi Transportu i Budownictwa. Liczba podmiotów zaangażowa‑
nych w prawidłowe przeprowadzenie głosowania korespondencyjnego świad‑
czy o tym, że ta forma głosowania wymaga dużego zaangażowania wielu szeroko rozumianych podmiotów publicznych.
Szczegółowy tryb postępowania z kopertami zwrotnymi i pakietami wy‑
borczymi w kraju określa uchwała Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 22 grudnia 2014 r. w sprawie sposobu postępowania z kopertami zwrot‑
nymi i pakietami wyborczymi w głosowaniu korespondencyjnym w kraju (M.P. 2015, poz. 37), natomiast dla postępowania za granicą – rozporządzenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 9 marca 2015 r. w sprawie przesyłek w głosowaniu korespondencyjnym za granicą (Dz.U. 2015, poz. 362).
Art. 53k.
§ 1. W przypadku głosowania korespondencyjnego w kraju zadania polegające na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu przesyłek pa-kietów wyborczych oraz przesyłek kopert zwrotnych wykonuje, z zastrze-żeniem art. 53e § 3 i 5 oraz art. 53h § 3 pkt 1 i § 5, operator wyznaczony w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe.
§ 2. Przesyłki, o których mowa w § 1, są przesyłkami listowymi w ro-zumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe.
§ 3. Przesyłki, o których mowa w § 1, są zwolnione z opłat pocztowych.
Informację o zwolnieniu z opłat pocztowych umieszcza się na kopercie, w której znajduje się pakiet wyborczy, oraz na kopercie zwrotnej.
Komentowany przepis potwierdza (a nawet powtarza) to, co wynika już z wcześniejszych przepisów (zob. art. 53e i art. 53h), mianowicie że w zakre‑
sie szeroko rozumianej „obsługi głosowania korespondencyjnego” szczegól‑
ną rolę odgrywa operator wyznaczony, a przesyłki wyborcze zwolnione są z opłat pocztowych.
Art. 53l.
W ponownym głosowaniu w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej oraz ponownych wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej skróceniu ulega-ją następuulega-jące terminy:
1) o którym mowa w art. 53b § 1 pkt 1 – do 10 dnia przed dniem głoso-wania lub wyborów;
2) o którym mowa w art. 53b § 1 pkt 2 – do 11 dnia przed dniem głoso-wania lub wyborów;
3) o którym mowa w art. 53f § 1 – do 9 dnia przed dniem głosowania lub wyborów.
W dwóch przypadkach skróceniu ulegną terminy związane z głosowa‑
niem korespondencyjnym. Pierwszym z nich jest ponowne głosowanie w wy‑
borach Prezydenta Rzeczypospolitej, drugim natomiast – niezbyt precyzyjnie określone „ponowne wybory” na ten urząd. Drugi przypadek dotyczy sytuacji opisanej w art. 293 k.w., a więc będzie miał miejsce wtedy, gdy wybory nie tyle należy powtórzyć, ile ponownie je zarządzić. Skróceniu do 10 dni ulegnie termin na zgłoszenie zamiaru głosowania korespondencyjnego w kraju, a do 11 dni – termin na zgłoszenie zamiaru głosowania korespondencyjnego za granicą. Do 9 dni skrócony zostanie czas na wysłanie pakietu wyborczego do wyborcy głosującego za granicą za pośrednictwem konsula.
Rozdział 7
Głosowanie przez pełnomocnika
Postulat dopuszczenia możliwości głosowania przez pełnomocnika został wysunięty przez Państwową Komisję Wyborczą już w 1992 r., w jednym z opracowanych przez nią projektów ordynacji wyborczej. W następnych la‑
tach powracał często na gruncie prac legislacyjnych oraz w kolejnych wystą‑
pieniach Rzecznika Praw Obywatelskich.
Głosowanie przez pełnomocnika jest praktykowane w wielu państwach, głównie Europy Zachodniej (m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii czy holandii – od 1928 r.). W każdym z państw stosowane regulacje w zakresie szczegółowych rozwiązań mają własną specyfikę. Odmiennie wyznaczony jest chociażby krąg osób, które mogą zarówno udzielać pełnomocnictwa, jak i je przyjmować. Różnice występują również w zakresie możliwości cofnięcia pełnomocnictwa i czasu, na jaki zostało ono udzielone.
Akceptację głosowania przez pełnomocnika wyraziła również Komisja Rady Europy na rzecz Demokracji przez Prawo (Komisja Wenecka) w Ko‑
deksie dobrej praktyki w sprawach wyborczych, w którym stwierdzono, że głosowanie przez pełnomocnika powinno podlegać szczegółowej regulacji prawnej i należy ograniczyć liczbę pełnomocnictw posiadanych przez jedne‑
go wyborcę.
Instytucja głosowania przez pełnomocnika cieszyła się dużym zaintere‑
sowaniem doktryny, zarówno na etapie poprzedzającym jej wprowadzenie w życie, jak i po unormowaniu jej w Kodeksie wyborczym (zob.: Aktywny obywatel, nowoczesny system wyborczy. Red. L. kolarSka ‑BoBińSka, j. ku
-charczyk, j. zBieranek. Warszawa 2006; Alternatywne sposoby głosowania a aktywizacja elektoratu. Red. S. graBowSka, r. graBowSki. Rzeszów 2007;
M.P. gaPski: Nowe techniki głosowania w świetle zasady bezpośredniości wyborów. „Przegląd Sejmowy” 2009, nr 2, s. 79–90; K. kozłowSki: Instytu-cja głosowania przez pełnomocnika a konstytucyjna zasada bezpośredniości wyborów – problem, który wciąż nie został rozwiązany. W: Aktualne proble-my prawa wyborczego. Red. B. BanaSzak, a. BiSztyga, a. feja ‑PaSzkiewicz. Zielona Góra 2015, s. 215–226; J. Mordwiłko: Instytucja pełnomocnika wy-borcy w aspekcie porównawczym. „Zeszyty Prawnicze Biura Analiz Sej‑
mowych” 2006, nr 3, s. 55–60; idem: W sprawie ustanowienia w polskim prawie wyborczym instytucji pełnomocnika wyborcy oraz możliwości gło-sowania drogą pocztową (głogło-sowania korespondencyjnego). „Przegląd Sej‑
mowy” 2001, nr 1, s. 67–71; A. rakowSka: Głosowanie przez pełnomocnika (uwagi krytyczne). „Studia Wyborcze” 2007, T. 4, s. 65–77; K. Skotnicki: O możliwościach tzw. alternatywnych sposobów głosowania przez obywateli polskich przebywających w dniu głosowania za granicą. „Zeszyty Prawnicze
Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu” 2008, nr 1, s. 257–265; idem: Zagadnienia związane z instytucją głosowania przez pełnomocnika. „Zeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu” 2007, nr 3, s. 173–176;
P. ŚcieBior ‑jońSka: Głosowanie przez pełnomocnika. „Wrocławskie Studia Po‑
litologiczne” 2014, nr 16, s. 57–67; J. zBieranek: Alternatywne procedury głosowania w polskim prawie wyborczym – gwarancja zasady powszechności wyborów czy mechanizm zwiekszania frekwencji wyborczej? Warszawa 2013;
idem: Nowe procedury: głosowanie korespondencyjne i przez pełnomocnika.
W: Kodeks wyborczy. Wstępna ocena. Red. K. Skotnicki. Warszawa 2011, s. 36–71).
Celem głosowania przez pełnomocnika jest umożliwienie udziału w gło‑
sowaniu wąskiej (ściśle wyznaczonej) grupie wyborców, którzy z różnych względów nie mogą samodzielnie (lub jest to dla nich znaczącym utrud‑
nieniem) głosować osobiście w dniu wyborów w lokalu wyborczym. Moż‑
liwość głosowania przez pełnomocnika ma więc sprzyjać realizacji zasady powszechności wyborów.
Możliwość głosowania w ten sposób była również przedmiotem oceny jego konstytucyjności, jakiej dokonał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 20 lipca 2011 r., K 9/11 (OTK ‑A 2011, nr 6, poz. 61). We wspomnia‑
nym wyroku – w zakresie oceny głosowania przez pełnomocnika – kluczowe było rozstrzygnięcie, czy głosowanie przez pełnomocnika nie narusza zasady bezpośredniości głosowania, oraz czy pełnomocnik nie staje się faktycznie dysponentem większej liczby głosów niż inni wyborcy, co byłoby sprzeczne z zasadą równości praw wyborczych w jej formalnym ujęciu. Zdaniem wnio‑
skodawców, zasada bezpośredniości wyborów oznacza konieczność osobiste‑
go głosowania przez wyborców. Zasada równości praw wyborczych, wywo‑
dzona z art. 62 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 Konstytucji, jest naruszana z tego względu, że pełnomocnik, w przeciwieństwie do wyborcy, dysponuje dwoma głosami, tj. głosem własnym i swojego mocodawcy. Wyborca nie ma wpły‑
wu na działanie lub zaniechanie pełnomocnika, na rzecz którego dokonuje swoistej „cesji głosu”. W efekcie pełnomocnik może oddać głos niezgodnie z wolą wyborcy. Głosowanie przez pełnomocnika – zdaniem wnioskodaw‑
ców – może również naruszać art. 2 Konstytucji, który stanowi gwarancję przestrzegania standardów wyborczych obowiązujących w państwie demokra‑
tycznym oraz jest podstawą ochrony zaufania obywateli do państwa i prawa.
W uzasadnieniu tego zarzutu wskazano potencjalne niebezpieczeństwa zwią‑
zane z wywieraniem wpływu na osoby mogące udzielać pełnomocnictwa, co dodatkowo może również oddziaływać na końcowy rezultat wyborów.
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, głosowanie przez pełnomocnika nie narusza zasady bezpośredniości, gdyż nie oznacza ona wymogu głosowa‑
nia osobistego. Trybunał Konstytucyjny zauważył, że przepisy konstytucyjne dotyczące bezpośredniości odnoszą się do wyborów, a nie do aktu samego
głosowania. Bezpośredniość wyborów przesądza o ich jednostopniowości, czyli o tym, że wyborcy głosują bezpośrednio na swojego kandydata (do or‑
ganu przedstawicielskiego lub na urząd jednoosobowy), a nie na elektorów, którzy dopiero będą dokonywać ostatecznego wyboru. Bezpośredniość wy‑
borów stwarza również wymóg takiego skonstruowania systemu wyborcze‑
go, by wyborca miał możliwość oddania głosu na konkretnego kandydata określonego z imienia i nazwiska. Zauważyć jednak należy, że przedwojenne rozwiązania prawne przewidywały zasadę bezpośredniości, a jednocześnie stosowane były listy zamknięte, co słusznie podkreślił K. Skotnicki w glosie do omawianego wyroku (zob. K. Skotnicki: Glosa do wyroku TK z 20 lipca 2011 r. „Przegląd Sejmowy” 2012, nr 1, s. 122–123), a czego nie wziął pod uwagę Trybunał Konstytucyjny.
W przywołanym wyroku większość składu orzekającego uznała również, że pełnomocnik głosuje w imieniu mocodawcy, zatem sam nie dysponuje większą liczbą głosów niż inni wyborcy. Tym samym nie narusza to zasady równości praw wyborczych w ujęciu formalnym, oznaczającej, że wyborcy powinni mieć jednakową liczbę głosów. Pogląd ten został jednak uzasadniony jedynie na podstawie oceny procedury dotyczącej głosowania przez pełno‑
mocnika i istniejących w niej mechanizmów zapobiegających ewentualnym nieprawidłowościom czy nadużyciom. W ocenie konstytucyjności głosowania przez pełnomocnika istotniejsza jest więc realizacja woli wyborcy w zakre‑
sie udzielenia pełnomocnictwa osobie, którą darzy pełnym zaufaniem, niż faktyczny brak możliwości weryfikacji realizacji woli mandanta, co w przy‑
padku niedochowania woli udzielającego pełnomocnictwa sprowadzi się do przyznania pełnomocnikowi „podwójnego głosu”, a w niektórych przypad‑
kach – nawet „potrójnego głosu” (zob. trzy zdania odrębne zgłoszone do tej części wyroku).
Poza związkiem głosowania przez pełnomocnika z zasadami równości i bezpośredniości wyborów, należy mieć na uwadze, że ta forma głosowania wpływa również na treść zasady tajności głosowania. Aby mówić o pełno‑
mocnictwie, a nie przekazaniu głosu, wyborca musi ujawnić pełnomocnikowi swoje preferencje wyborcze, rezygnując tym samym z prawa do tajnego gło‑
sowania.
Polskie kilkuletnie doświadczenia dotyczące głosowania przez pełnomoc‑
nika (po raz pierwszy możliwość głosowania przez pełnomocnika zastosowano w wyborach Prezydenta RP w 2010 r.) dowodzą, że nie cieszy się ono specjal‑
nym zainteresowaniem wyborców. Na przykład w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 r. głosowało w ten sposób 0,02% osób, w wyborach do Sejmu RP w 2011 r. liczba ta wyniosła 0,08%, a w wyborach prezydenckich w latach 2010 i 2015 były to wartości oscylujące wokół 0,05%, nieznacznie większe w przypadku głosowań ponownych. Trudno jednoznacznie wyjaśnić przyczyny, dla których wymienione wartości są niewielkie. Założyć można,
że jednym z podstawowych powodów takiego stanu jest fakt, że sporządze‑
nie pełnomocnictwa jest czynnością bardzo sformalizowaną, wymagającą od wyborcy niemałego zaangażowania i wysiłku. Często może stanowić nawet większe utrudnienie niż udanie się w dniu wyborów do lokalu wyborcze‑
go osobiście. Dodatkowo również na niewielką liczbę wyborców głosujących przez pełnomocnika wpływa konieczność odpowiednio wcześniejszego zgło‑
szenia zamiaru głosowania w ten sposób. Znaczna część wyborców swoje decyzje związane z szeroko rozumianym głosowaniem podejmuje w tygodniu poprzedzającym wybory, czyli wtedy, gdy termin na złożenie wniosku już minął. Równocześnie jednak należy podkreślić, że głosowanie przez pełno‑
mocnika jest swego rodzaju „awaryjną procedurą”. Ponadto jest to rozwiąza‑
nie stosunkowo nowe w polskim prawie wyborczym i z pewnością potrzeba więcej czasu, by większe grono wyborców miało świadomość, że można gło‑
sować w ten sposób.
Art. 54.
§ 1. Wyborca niepełnosprawny o znacznym lub umiarkowanym stop-niu niepełnosprawności w rozumiestop-niu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełno-sprawnych może udzielić pełnomocnictwa do głosowania w jego imieniu w wyborach, zwanego dalej „pełnomocnictwem do głosowania”.
§ 2. (uchylony).
§ 3. Przepis § 1 stosuje się również do wyborcy, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 75 lat.
§ 4. Głosowanie za pośrednictwem pełnomocnika jest wyłączone w przy- padku głosowania w obwodach głosowania utworzonych w jednostkach, o których mowa w art. 12 § 4 i 7, oraz w obwodach głosowania utworzonych za granicą i na polskich statkach morskich, a także w przypadku zgłoszenia przez wyborcę niepełnosprawnego zamiaru głosowania korespondencyjne-go, o którym mowa w art. 61c § 1.
Przepis ten ma zastosowanie jedynie w wyborach do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego oraz w wyborach wójtów, burmistrzów i prezydentów miast przeprowadzanych w trakcie kadencji 2014–2018.
§ 4. Głosowanie za pośrednictwem pełnomocnika jest wyłączone w przypadku głosowania w obwodach głosowania utworzonych w jed-nostkach, o których mowa w art. 12 § 4 i 7, oraz w obwodach głosowania utworzonych za granicą i na polskich statkach morskich, a także w przy-padku zgłoszenia przez wyborcę zamiaru głosowania korespondencyj- nego.
§ 5. (uchylony).
Głosowanie przez pełnomocnika jest rozwiązaniem skierowanym do dwóch grup wyborców. Pierwszą z nich stanowią wyborcy niepełnosprawni o znacz‑
nym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrud‑
nianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. 2011, nr 127, poz. 721 z późn. zm.). Do drugiej grupy natomiast należą wyborcy, którzy najpóźniej w dniu wyborów kończą 75 lat. Wystarczy spełnić jedynie jedno z tych kryteriów. Definicję wyborcy niepełnosprawnego zawiera Kodeks wyborczy (zob. art. 5 pkt 11).
Zgodnie z nią, pod pojęciem „wyborca niepełnosprawny” należy rozumieć wyborcę o ograniczonej sprawności fizycznej, psychicznej, umysłowej lub w zakresie zmysłów, która utrudnia mu wzięcie udziału w wyborach. W przy‑
padku ograniczonej sprawności umysłowej trzeba pamiętać, że równocześnie może być ona przyczyną ubezwłasnowolnienia. Osoba ubezwłasnowolniona nie ma czynnego prawa wyborczego i nie może ustanowić pełnomocnika.
W zakresie określania stopnia niepełnosprawności słusznie odwołano się do wyżej wymienionej ustawy. Ustawodawca postanowił wyznaczyć w sposób stosunkowo szeroki krąg osób niepełnosprawnych, które mogą głosować przez pełnomocnika. Co prawda, uprawnienie to nie przysługuje osobom z lekkim stopniem niepełnosprawności, ale równocześnie w kręgu osób ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności może być znaczna grupa wyborców, którzy pomimo swojej niepełnosprawności nie będą mieli jakich‑
kolwiek trudności w samodzielnym dotarciu do lokalu obwodowej komisji wyborczej i osobistym głosowaniu.
Z głosowania przez pełnomocnika nie mogą skorzystać wyborcy (spełnia‑
jący wymienione wcześniej kryteria), jeżeli głosowanie odbywa się w zakła‑
dzie opieki zdrowotnej, domu pomocy społecznej, zakładzie karnym i areszcie śledczym oraz w oddziale zewnętrznym takiego zakładu i aresztu, w domu studenckim lub zespołach domów studenckich oraz w obwodach głosowania utworzonych za granicą i na polskich statkach morskich. Również zgłoszenie przez wyborcę zamiaru głosowania korespondencyjnego wyklucza głosowa‑
nie przez pełnomocnika.
Termin na zgłoszenie zamiaru głosowania korespondencyjnego przypa‑
da wcześniej niż termin na zgłoszenie wniosku o sporządzenie aktu pełno‑
mocnictwa. Wyborca, który zgłosił zamiar głosowania korespondencyjnego, mógłby wnioskować o sporządzenie aktu pełnomocnictwa, ale tylko wyco‑
fując wcześniejsze zgłoszenie zamiaru głosowania korespondencyjnego i pod warunkiem, że nie został mu jeszcze wysłany pakiet korespondencyjny.
Art. 55.
§ 1. Pełnomocnikiem może być tylko osoba wpisana do rejestru wy-borców w tej samej gminie, co udzielający pełnomocnictwa do głosowania lub posiadająca zaświadczenie o prawie do głosowania, jeżeli przepisy
szczególne dotyczące danych wyborów przewidują możliwość uzyskania takiego zaświadczenia, z zastrzeżeniem § 4.
§ 2. Pełnomocnictwo do głosowania można przyjąć tylko od jednej oso-by, z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. Pełnomocnictwo do głosowania można przyjąć od dwóch osób, jeżeli co najmniej jedną z nich jest wstępny, zstępny, małżonek, brat, siostra lub osoba pozostająca w stosunku przysposobienia, opieki lub ku-rateli w stosunku do pełnomocnika.
§ 4. Pełnomocnikiem nie może być osoba wchodząca w skład komisji obwodowej właściwej dla obwodu głosowania osoby udzielającej pełno-mocnictwa do głosowania, a także mężowie zaufania, jak również kandy-daci w danych wyborach.
Krąg osób, które mogą zostać pełnomocnikami, jest ograniczony. Pełno‑
mocnictwo może uzyskać osoba, która jest wpisana do rejestru wyborców w tej samej gminie, co udzielający pełnomocnictwa lub osoba, która wcześniej uzyskała zaświadczenie o prawie do głosowania (ta możliwość nie znajdzie zastosowania w wyborach do organów jednostek samorządu terytorialnego).
Istnieje również ograniczenie co do liczby przyjmowanych pełnomoc‑
nictw. Przyjąć można tylko jedno pełnomocnictwo, natomiast dopuszczalne jest przyjęcie pełnomocnictwa od dwóch osób, jeżeli co najmniej jedna z nich jest wstępnym, zstępnym, małżonkiem, rodzeństwem lub osobą pozostającą do pełnomocnika w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Wprowa‑
dzone ograniczenia mają zapobiegać przyjmowaniu większej liczby pełno‑
mocnictw niż to naprawdę konieczne.
Z kręgu osób, które nie mogą być pełnomocnikami, wykluczono również członków obwodowych komisji wyborczych, ale tylko komisji właściwej dla osoby udzielającej pełnomocnictwa. Nie ma więc przeszkód, by pełnomoc‑
nictwo przyjął członek innej komisji obwodowej, terytorialnej czy okręgowej.
Zasadne wydaje się, by pełnomocnictwa nie mogli przyjmować członkowie wszystkich organów wyborczych funkcjonujących w danych wyborach.
Pełnomocnictwa nie mogą również przyjąć mężowie zaufania, jak również kandydaci. W przypadku mężów zaufania zweryfikowanie omawianego zaka‑
zu jest jednak praktycznie niemożliwe. O tym, kto będzie pełnił tę funkcję, wiedzą jedynie osoby związane z komitetami wyborczymi. Mężowie zaufania mogą rozpocząć wykonywanie swojej funkcji dopiero wraz z zakończeniem głosowania, tymczasem przyjęte pełnomocnictwo do głosowania mogą zreali‑
zować przez cały dzień głosowania.
Obowiązujące ograniczenia w przyjmowaniu pełnomocnictwa uznać nale‑
ży za uzasadnione, gdyż wykluczają one z grona pełnomocników osoby, które – jak np. w przypadku członków obwodowych komisji wyborczych – powin‑
ny gwarantować bezstronność, a także te, jak kandydaci, które osobiście są
bardzo zainteresowane wynikiem wyborów. Problematyczne może być jednak egzekwowanie omawianych postanowień.
Art. 56.
§ 1. Pełnomocnictwa do głosowania udziela się przed wójtem lub przed innym pracownikiem urzędu gminy upoważnionym przez wójta do spo-rządzania aktów pełnomocnictwa do głosowania.
§ 2. Akt pełnomocnictwa do głosowania sporządza się na wniosek wy-borcy, wniesiony do wójta gminy, w której wyborca jest wpisany do re-jestru wyborców, najpóźniej w 9 dniu przed dniem wyborów. Wniosek powinien zawierać: nazwisko i imię (imiona), imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL oraz adres zamieszkania zarówno wyborcy, jak i osoby, której ma być udzielone pełnomocnictwo do głosowania, a także wyraźne oznaczenie wyborów, których dotyczy pełnomocnictwo do głosowania.
§ 3. Do wniosku, o którym mowa w § 2, załącza się:
1) kopię aktualnego orzeczenia właściwego organu orzekającego o