Wnioskodawca:
Grupa 73 aptekarzy prowadzących apteki prywatne - ogólnodostępne reprezentowane przez 11 osobową grupę
inicjatywną reprezentowaną przez farmaceutów:
Dane do wiadomości redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny Wydział Cywilny
ul. Jasna 6
00-013 Warszawa
Dotyczy: wydawania koncesji na prowadzenie aptek Wniosek o wydanie precedensowego orzeczenia Wysoki Sądzie
1. Strona wnioskująca prosi o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że kluczowy dla strony zapis przepisany w art. 86 ustawy Prawo Farmaceutyczne (ustawa z dnia 15.02.2002) o brzmieniu cyt. „apteka jest placówka ochrony zdrowia publicznego” - nie jest adekwatny i zgodny ze stosowaną w Polsce praktyką traktowania i rejestracji aptek w sposób jednolity w stosunku do pozostałych placówek sprzedaży detalicznej. Uważamy, że jest to niekonse-kwencja - błąd w procedowaniu. Sprzeczność w przepisach stanowionych pozwala na to, iż sprawa „aptecznego” bezpieczeństwa spoczywa w rękach:
• osób nie będących farmaceutami - czyli kupców zatrudniających farmaceutów w cha-rakterze kierowników aptek.
• sieci aptecznych i grup kapitałowych liczących nawet kilkadziesiąt aptek
W krajach Unii Europejskiej po złych doświadczeniach wprowadzono powszechną za-sadę „Apteka dla Aptekarza” Vide orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu z dnia 19.05.2009r. sygn. C - 171/07 w sprawach połączonych oraz w sprawie C-531/06.
Wszyscy polscy aptekarze, którzy mogą gwarantować „bezpieczeństwo lekowe” tj. jakość leków, przyjmowanie i prawidłowe stosowanie środków leczniczych, powinni uzyskać ry-gorystycznie traktowany przywilej posiadania i prowadzenia apteki bez żadnych wyjątków jako najbardziej merytorycznie przygotowana grupa zawodowa. Inne potraktowanie sprawy doprowadzi do analogicznych sytuacji jakie miały miejsce w krajach europejskich: Niem-czech. Włoszech, Hiszpanii, Norwegii, Bułgarii i na Węgrzech, gdzie zniknęły tradycyjne apteki, a grupy kapitałowe przystąpiły do eliminacyjnej walki wewnętrznej co w efekcie doprowadziło do 2 krotnego wzrostu cen leków. W takiej sytuacji kraje te musiały interwe-niować i doprowadzić do nacjonalizacji tego sektora. Precedensowe orzeczenie Wysokiego Sądu - jak to już miało miejsce, mogłoby spowodować profi laktyczne i prewencyjne efekty oraz stabilizację sytuacji na prawnych zasadach.
2. W załączonych do przedmiotowego wniosku skrótach orzeczeń Trybunału Sprawied-liwości w Luksemburgu, podkreślił, że:
• szczególny charakter produktów leczniczych, ponieważ skutki lecznicze odróżniają je zasadni-czo od innych towarów (w Polsce traktuje się leki na równi z kosmetykami). Nie mówimy już o różnicy w wielkości nakładów inwestycyjnych na przygotowanie apteki i sklepu z butami.
ST A N O W IS K A , O PIN IE , I N FO R M A C JE
• produkty lecznicze muszą być przyjmowane w odpowiedni sposób ponieważ nabyte na stacjach benzynowych, w sklepach zielarskich, dyskontach - mogą w poważny sposób zaszkodzić zdrowiu, albowiem nie mają możliwości właściwego kontrolowania jakości leków i nie posiadają wykwalifi kowanej kadry posiadającą taka wiedzę. A zagrożeń zdrowia i życia jest coraz więcej dzięki rozszerzającego się importowi zewnętrznemu leków nie będących pod żadną kontrolą instytucji państwowych.
• nadmierne i nie prawidłowe przyjmowanie leków do czego zachęcają codziennie publi-katory prasowe i medialne - przynosi marnotrawstwo zasobów fi nansowych państwa, które generuje koszty (zwiększona refundacja leczenia zatruć polekowych), a przez to bardzo ogranicza operatywność służby zdrowia.
• farmaceuta dąży do osiągnięcia zysku ze swej pracy (w Polsce stale malejącego), ale prowadzi on aptekę nie tylko dla zysków lecz aby realizować swe obowiązki zawodo-we. Jego prywatny interes jest ograniczony przez jego wykształcenie, doświadczenie zawodowe i odpowiedzialność jaka na nim ciąży, zważywszy, że ewentualne naruszenie przepisów Prawa lub zasad etyki zawodowej nie tylko obniża wartość jego inwestycji, ale zdecydowanie podważa jego byt zawodowy.
W odróżnieniu nie - farmaceuci nie posiadają w/w cech osobowych - są tylko kupcami, a zatrudnieni przez nich farmaceuci są tylko pracownikami, którzy muszą wykonać pod groźba utraty pracy każde polecenie.
Farmaceuta w swej pracy musi być niezależny, obiektywny i profesjonalny, ale musi mieć po swojej stronie Prawo - inne niż spoczywające na kupcach sklepów spożywczych.
3. W Niemczech działają uregulowania krajowe polegające na:
• Wnioskodawca na aptekę musi być Niemcem lub obywatelem jednego z krajów Unii Europejskiej
• Ma pełna zdolność prawną
• Posiada uprawnienia do wykonywania zawodu farmaceuty
• Jest godny zaufania by prowadzić aptekę
• Jest zdrowy i zdolny do osobistego prowadzenia apteki
• Może prowadzić 1 aptekę i 3 fi lie poza regionem wg wydanego zezwolenia, koncesji przez organ administracji terenowej.
W Polsce żadne regulacje prawne nie działają. O wydaniu zezwolenia decyduje
„pieniądz” i „przekupiony fachowiec” tzw. „słup” dzięki czemu gwałtownie wzrosła licz-ba grup kapitałowych. Dlatego też Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu licz-bada czy przepisy krajowe w krajach Unii uniemożliwiają posiadanie i prowadzenie aptek przez nie - farmaceutów.
4. Rzekome ograniczenia swobody przedsiębiorczości limituje i ogranicza w tym przy-padku zapewnienie stałego i dobrego jakościowo zaopatrzenia społeczeństwa w produk-ty lecznicze. W grupach kapitałowych sprawa jakości leków jak pokazuje to prakproduk-tyka nie zawsze brana jest pod uwagę. Zagrożenie dla zdrowia i życia pacjentów musza być przez Państwo Polskie - członka Unii, traktowane priorytetowo.
5. Marnotrawstwo środków fi nansowych przeznaczonych na refundację (obecnie 8 mld zł) musi zniknąć. Szczegółowe badania (NFZ je ukrywa) pozwalają stwierdzić, iż 70% całej kwoty refundacji przejmują różne spółki kapitałowe. Grupy te mogą żonglować
ST A N O W IS K A , O PI N IE , IN FO R M A C JE
posiadanym kapitałem poprzez darowizny wewnątrz spółki, wyprowadzając fi rmę poza granicę, w ten sposób unikając płacenia podatku dochodowego i wykazywać zmniej-szony podatek obrotowy (warto sprawdzić KRS -y grup kapitałowych). Sposoby i dzia-łania monopolistów mogą i są monitorowane przez państwa będące członkiem Unii.Polskie Państwo mogłoby wykorzystać te same mechanizmy działania aby zdyscypli-nować grupy kapitałowe do przestrzegania Prawa, ale nie czyni tego. Powstaje pytanie kto w Polsce ponosi odpowiedzialność za ochronę zdrowia publicznego skoro sprzedaż leków odbywa się bez żadnej kontroli. Odpowiedź jest prosta - nikt. W takiej sytuacji nie można dopuścić aby za kontynuację leczenia odpowiadał kupiec nastawiony tylko na zysk, a nie uprawniony do tego celu farmaceuta.
Wysoki Sądzie
Można z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że art. 43 WE i 48 WE - upoważ-niają kraje członkowskie i władze regionalne do wprowadzenia uregulowań prawnych porządkujących zły zwyczaj traktowania aptek i farmaceutów w procesie udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności i stosowania odmiennych, charakterystycznych dla działania aptek przepisów administracyjnych. Przeto - precedensowe orzeczenie Wysokiego Sądu przyspieszyłoby proces normalizacji rynku aptecznego przynależące-go do służby zdrowia i dostosowało by je do prężnych, działających aptek prawie we wszystkich krajach Unii Europejskiej.
Załączniki:
• 2 egzemplarze wniosku
• orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu
• podpisy grupy inicjatywnej
p.s. równocześnie wnosimy prośbę, aby Wysoki Sąd zechciał zwolnić nasza grupę zawodowa od stosowania opłat sądowych i procesowych bowiem dochody nasze są nie duże i wciąż maleją a działalność nasza ma charakter prospołeczny i dąży do usunięcia istniejących nieprawidłowości (nie konsekwencji istniejących i stosowanych w praktyce w zapisach prawa stanowionego).