Urszula Kaźmierska urodziła się 9 lutego 1945 roku w Glinnie Wielkim, leżącym w powiecie inowrocławskim. Jej ojciec Izydor Kaźmierski prowadził małe gospodarstwo rolne, a matka Maria była nauczycielką i kierowała miejscową szkołą podstawową. Tuż po wojnie, szkoła ta była ośrodkiem życia kulturalnego mieszkańców wsi i okolicznych miejscowości. Maria Kaźmierska prowadziła chór oraz zespoły muzyczne i teatralne.
Urszula lata dziecięce spędziła na wsi. Ma starsze rodzeństwo – siostrę i brata.
Jej rodzice przez całą okupację ukrywali dorosłego rosyjskiego Żyda o nazwisku Grojnowski (pamięć o jego imieniu już się nie zachowała). Uciekł on z konwoju pro-wadzonego do obozu pod Inowrocławiem i skrył się w zbożu. Tam znalazł go Izydor Kaźmierski i nie zważając na śmiertelne niebezpieczeństwo grożące całej rodzinie, ukrył go w stodole, w słomie. Oczywiście poza rodzicami nikt o tym nie wiedział. Grojnowski odwdzięczył się później swoim wybawicielom. Kiedy w styczniu 1945 roku zbliżył się rosyjski front i rodzinie Kaźmierskich groziła śmierć, ocalony Żyd wstawił się za nimi u znajomego rosyjskiego dowódcy i w ten sposób ich uratował. Grojnowski po wojnie wyjechał do Ameryki.
Urszula Kaźmierska szkołę podstawową ukończyła w 1958 roku w Glinnie Wielkim.
Kiedy zmarła jej matka, wyjechała do ciotki mieszkającej w Gryficach. W mieście tym uczęszczała do liceum ogólnokształcącego. Zainteresowania artystyczne, które wyniosła z domu, uwidoczniły się w szkole średniej. Należała do zespołu teatralnego oraz muzycz-nego. Świadectwo maturalne otrzymała w 1962 roku. Wtedy też podjęła naukę w studium bibliotekarskim w Państwowym Ośrodku Kształcenia Bibliotekarzy w Jarocinie, którą ukończyła w 1963 roku, zdobywając kwalifikacje bibliotekarskie.
Pracę zawodową rozpoczęła w bibliotece jednostki wojskowej w Trzebiatowie. Była w niej zatrudniona od sierpnia 1963 do końca 1967 roku. Od stycznia 1968 do końca lutego 1971 roku pracowała w Powiatowym Domu Kultury w Gryficach – początkowo jako instruktorka, a od października 1969 roku kierowała już jego pracą. Równocześnie podnosiła swoje kwalifikacje. W latach 1967–1970 kształciła się w Zaocznym Studium Oświaty i Kultury Dorosłych w Poznaniu oraz na kursach specjalistycznych. Następnie wróciła do pierwotnego zawodu. Przeniosła się do Szczecina i od 1971 do 1975 roku pracowała – najpierw jako kierowniczka biblioteki Wojewódzkiego Domu Kultury, a
póź-S
SYLWETKIniej jako instruktorka i kierowniczka Działu Instrukcyjno-Metodycznego. W okresie tym rozpoczęła współpracę z komitetem organizacyjnym Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu, która trwała przez wiele lat. W latach 1973–1977 studio-wała zaocznie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Szczecinie na Wydziale Pedagogiki Pracy Kulturalno-Oświatowej, gdzie uzyskała tytuł magistra.
Urszula już w tym czasie dała się poznać jako osoba o dużych umiejętnościach or-ganizacyjnych, toteż w 1975 roku władze poprosiły ją, aby objęła funkcję kierowniczki, będącego w stadium organizacji, Domu Pracy Twórczej w Międzyzdrojach. Wówczas do miasta tego przyjeżdżało wiele chórów, które uczestniczyły w Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Chóralnej. Za owocną działalność i wielokrotne uczestniczenie w pra-cach komitetu organizacyjnego festiwalu otrzymała z rąk prof. Jana Szyrockiego – jako specjalne wyróżnienie ufundowane przez naczelnika Miasta i Gminy w Międzyzdrojach – Bursztynową Amforę.
Można stwierdzić, że tam gdzie powstawały nowe instytucje kultury, sięgano po umie-jętności Urszuli Kaźmierskiej, mając na uwadze jej wiedzę i kompetencje organizacyjne.
Z tego też względu znalazła się w 1977 roku w Łomży na stanowisku wicedyrektorki Wojewódzkiego Domu Kultury, który po reformie administracyjnej kraju był w trakcie organizacji. W mieście tym prowadziła też filię Studium Oświaty i Kultury Dorosłych.
W Łomży pozostała przez dziewięć lat, pracując na różnych stanowiskach. Była kie-rowniczką Filii Zbirów Specjalnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej, a następnie starszym inspektorem w Wydziale Kultury Urzędu Wojewódzkiego. Uczestniczyła aktywnie w życiu kulturalnym województwa. Szczególną uwagę przywiązywała do kul-tywowania tradycji obrzędów ludowych oraz corocznych przeglądów kapel i śpiewaków folklorystycznych. Za swoją pracę otrzymała: dwukrotnie dyplom i nagrodę pieniężną ministra kultury i sztuki, Odznakę za Zasługi dla Województwa Łomżyńskiego, Srebrny Krzyż Zasługi.
Urszula Kaźmierska do Szczecina wróciła w 1986 roku, aby przez ponad trzy lata pełnić funkcję dyrektora Domu Kultury Środowisk Twórczych Klub 13 Muz (1 listopada 1986 – 15 lutego 1990). Zajmowała się organizowaniem Ogólnopolskiego Przeglądu Teatrów Małych Form, licznych wernisaży malarskich, fotograficznych, koncertów muzycznych i spektakli teatralnych. Tam wypatrzył ją Stanisław Krzywicki, dyrektor biblioteki wojewódzkiej w Szczecinie, i zatrudnił w prowadzonej przez siebie instytucji.
Było to już ostatnie jej pełnoetatowe miejsce pracy. Na emeryturę przeszła z końcem grudnia 2004 roku. Początkowo w książnicy pełniła funkcję instruktorki w Dziale In-strukcyjno-Metodycznym, a od 2003 roku kierowała pracą tej agendy.
Pełniąc swoje obowiązki, współuczestniczyła w organizacji konferencji i seminariów metodycznych oraz wyjazdach instruktażowych. Specjalizowała się też w organizacji wystaw z różnych dziedzin sztuki, zarówno w Książnicy Pomorskiej, jak i objazdowych w bibliotekach publicznych na terenie całego województwa. Przygotowywała do nich drukowane informacje i katalogi. Spośród zorganizowanych w Książnicy Pomorskiej
Urszula Kaźmierska (pierwsza od prawej) podczas wyjazdu służbowego do Biblioteki Narodowej w Rydze.
Wizyta w domu prywatnym (1995)
Absolwenci i wykładowcy Studium Bibliotekarskiego w 2005 roku. Urszula Kazimierska na pierwszym planie, pierwsza od prawej
S
SYLWETKInajbardziej znaczące były: wystawa rzeźb Xawerego Dunikowskiego (z okazji otwarcia nowego gmachu biblioteki); dwie wystawy fotografii Tomasza Gudzowatego – zwierząt egzotycznych oraz Być najlepszym (prezentująca sportowców niepełnosprawnych, towa-rzyszyły jej trofea zdobyte przez szczecinian). Tematyka innych ekspozycji dotyczyła między innymi malarstwa Bronisławy Kaczor czy masek karnawałowych Kornelii Jurkowieckiej. Współpracując z Teatrem Lalek Pleciuga, pozyskiwała rekwizyty wy-korzystywane w spektaklach, by prezentować je na wystawach w bibliotekach położo-nych na terenie województwa. Popularyzowała także twórczość artystów zawodowych i amatorów w placówkach regionu.
Urszula Kaźmierska dodatkowo (w niepełnym wymiarze czasu pracy) była zatrud-niona w filii Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy (od 2000 roku Centrum Edukacji Bibliotekarskiej, Informacyjnej i Dokumentacyjnej) jako sekretarka i wykła-dowca (1991–2003), a później jako kierowniczka (do 2005). Społecznie przez jedną kadencję pełniła także funkcję ławnika Sądu Okręgowego w Szczecinie (1994–1998).
Za swoją wybitną działalność zawodową i społeczną została uhonorowana:
• odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1974),
• Srebrną Odznaką Honorową Polskiego Związku Chórów i Orkiestr – za zasługi dla społecznego ruchu muzycznego (1983),
• Odznaką za Zasługi dla Województwa Łomżyńskiego (1984),
Urszula Kaźmierska podczas dekoracji Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego (2005)
• Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984),
• Srebrnym Krzyżem Zasługi (1985),
• Honorową Odznaką Szczecińskiego Towarzystwa Kultury (1987),
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002),
• Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego (2005).
Będąc już na emeryturze, Urszula aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym miasta, współorganizuje spotkania Sekcji Bibliotekarzy Seniorów.
Jej życie zawodowe było pełne wyzwań i sukcesów. Teraz przyszedł czas na od-poczynek i korzystanie z uroków życia. Interesuje ją między innymi turystyka, czemu daje wyraz, biorąc udział w wycieczkach krajowych i zagranicznych, przywożąc z nich foldery promocyjne i zdjęcia oraz prezentując je koleżankom i kolegom na comiesięcz-nych towarzyskich spotkaniach bibliotekarzy emerytów.
Pomyślności i wielu lat w dobrym zdrowiu.
Urszula Kaźmierska (z czerwonymi koralami) wśród seniorów Książnicy Pomorskiej (2005)
B
BIOGRAFIEWładysław Michnal
Emerytowany pracownik Książnicy Pomorskiej (pracował w l. 1962–2003)