testu 3) i pokwitowanego rachunku zwrotnego4)
80 ust. weksl.) na równi z doręczeniem skargi
§ 8 ord. konk. z 25 grudnia 1868 L. 1 D. n. p. z r. 1869 stanowi:
Zgłoszenie wierzytelności wekslowych w konkursie ma te same skutki, co w myśl art. 80 ust. weksl. dorę
czenie skargi7). Jeżeli przy rozprawie konkursowej rzetel
ność zgłoszonej wierzytelności zaprzeczono, i jeżeli ce
lem rozstrzygnięcia tej sprawy wdrożono nowy spór lub też podjęto na nowo postępowanie toczące się przed otwarciem konkursu, wówczas uważa się przedawnienie tylko za wstrzymane, i nie wlicza się do terminu prze
dawnienia czasu od dnia wniesienia zgłoszenia aż do dnia, w którym wierzycielowi wydano celem wdrożenia lub pod
jęcia na nowo sporu potrzebne załączniki (§ 1 2 5 )8).
1) Prócz okoliczności wymienionych w art. 80 i przytoczo
nych przy nim przepisach ustawowych inne przyczyny przerwy przedawnienia, znane prawu cywilnemu, nie stosują się do przeda
wnienia wekslowego. W szczególności nie wywołuje przerwy: uzna
nie długu, które może mieć znaczenie tylko dla prawa cywilnego P. 151, Cz. 37, 73, O. z 15 października 1891 L. 11897 Cb. 1892 nr. 40, O. T. L. IV. 375; prośba o zwłokę (o ile nie przyszło do prolongaty) O. z 3 lutego 1898 L. 661 JB1. 1898 s. 154; częściowa zapłata K. 207, O. T. L. VIII. 147; zapłata odsetek Zb. c. 7433, o ile nie nastąpiła w takich warunkach, iżby należało przyjąć umowną prolongatę K. 118, Por. jednak Cz. 581, przytocz, w uw. 8.
2) Wniesienie skargi nie przerywa przedawnienia P. 117, 218, choćby nawet przed upływem przedawnienia usiłowano bez
owocnie uskutecznić doręczenie 0. z 15 października 1891 L.
11897 Cb. 1892 nr. 40 Zb. c. 13954; tembardziej nie ma mowy o przerwie, skoro skargę z powodu wadliwej formy zwrócono po
wodowi K. 212. Por. także uw. 4.
3) Musi to być skarga o pretensyą wekslową; wystarczy je
dnak doręczenie skargi ustalającej O. T. L. VIII. 147. Doręczenie nakazu zapłaty przerywa przedawnienie o tyle, o ile równocześnie nastąpiło doręczenie skargi.
Nie przerywa przedawnienia doręczenie; skargi nie zaopa
trzonej w przepisane ustawą załączniki Cz. 46; skargi wniesionej przez sąd niewłaściwy Cz. 234, Zb. c. 5367; skargi, którą powód później cofnął P. 138, O. T. N. XXXIII. 394.
Doręczenie skargi wekslowej o część sumy wekslowej nie przerywa przedawnienia co do reszty 0. T. N. X. 103 Links 274.
Do przerwy przedawnienia wystarczy sam fakt doręczenia należyte popieranie sporu, którego żąda § 1497 k. c., nie jest potrze
bne przy przedawnieniu wekslowem P. 348, K. 60, 169, Cz. 204, 383 Rep. 118, 387, 540, O. z 10 grudnia 1896 L. 13096 Beil. BI.
1338 Links 4756, O. z 26 maja 1897 s. L. 6306 Przegl. pr. 1897 s. 233 Links 4990 (przeciwnie P. 307, K. 54, Cz. 226, 344). Jeżeli raz nastąpiła przerwa wskutek doręczenia skargi, odtąd możliwe jest już tylko przedawnenie pretensyi zaskarżonej (t. zw. przedawnienie sporu) lub przysądzonej wyrokiem (t. zw. przedawnienie wyroku).
Tylko w razie, gdy skargę oddalono w takich warunkach, że pono
wne wniesienie skargi jest możliwe, przedawnienie wekslowe z chwilą prawomocności wyroku oddalającego rozpoczyna biedź na nowo O. T. N. V. 122.
Na dłużniku, który twierdzi, iż mu skargę zapóino dorę
czono, spoczywa ciężar dowodu P. 148.
4) Doręczenie skargi ustanowionemu należycie (§ 276 k. c ,
§§ 116—118 p. c.) k u r a t o r o w i skutkuje przeciw kurandowi Cz.
3, 52, 58; por. jednak Cz. 267, które takiemu kuratorowi nie po
zwala wnosić zarzutów. Tak n. p. doręczenie skargi kuratorowi spadku przerywa przedawnienie przeciw dziedzicom dłużnika P.
53, O. T. L. XIX. 314 (tembardziej doręczenie skargi deklarowa
nym dziedzicom K. 142). W szczególności żądać można ze wzglę
du na grożące przedawnienie ustanowienia kuratora, jeżeli skarga została wniesiona na czasie, a niewiadomo, czy została doręczona mimo, iż koniec przedawnienia się zbliża Cz. 52, 58; tak samo, jeżeli termin nadchodzi, a dłużnik wyjechał i adres jego nie jest wiadomy P. 33. Jeżeli jednak doręczenie w ten sposób uskuteczniono, wszelkie późniejsze poprawki co do osoby pozwanego są niedo
puszczalne Cz. 296.
Jeżeli wierzyciel zaskarży jednego tylko dłużnika, przeda
wnienie przerywa się tylko co do pozwanego, a co do reszty zobo
wiązanych biegnie dalej O. T. L. XXII. 413; z drugiej jednak strony przerwa przedawnienia skutkuje tylko na korzyść tego, kto wytoczył skargę (por. art. 16 uw. 8). Jeżeli przeto posiadacz weksla zaskarżył wystawcę i przyjemcę, wystawca wykupiwszy weksel na przerwę wywołaną tą skargą nie może się powołać wobec przy- jemcy, choćby mu nawet posiadacz weksla swe prawa cedował Cz.
48, 0. T. L. V. 361. Dlatego też i zgłoszenie do konkursu spółki jawnej nie powinno przerywać przedawnienia przeciw spólnikom mimo art. 122 kod. handl; por. jednak Cz. 581 przytocz, w uw. 8.
5) Zawiadomienie o sporze, dokonane przez powoda, nie przerywa przedawnienia w stosunku do dłużnika zawiadomionego P. 218. Co do formy zawiadomienia zob. § 21 p. c.
6) Przerwa wywołana zawiadomieniem kończy się z prawo- mocnem ukończeniem sporu, do którego się zawiadomienie
odno-siło 0. T. L. XVI. 364 Od tej chwili rozpoczyna się nowe prze
dawnienie wekslowe O. T. N. XXXII. 358.
7) Okoliczność, że zgłoszenie nastąpiło przed upływem ter
minu zakreślonego dla wierzycieli konkursowych w edykcie, jest dla przedawnienia wekslowego zupełnie obojętną K. 1, gdyż termni ten w prawie wekslowem jest bez znaczenia P. 172. Zgłoszenie do konkursu spółki jawnej nie przerywa przedawnienia przeciw spólnikom; por. atoli 0. T. N. V. 67 i Cz. 581 w uw następnej.
8J Przerwa kończy się z chwilą, kiedy wierzyciela zawiado
miono o uchyleniu konkursu Cz. 135. Jeżeli konkurs spółki jawnej zamknięto później, a konkurs spólnika wcześniej, przedawnienie przeciw spólnikowi zaczyna biedź na nowo dopiero od zniesienia konkursu spółki, gdyż przedtem wobec art. 12 2 k. h. spólnika skarżyć nie można Cz. 581 (? skarga ustalająca?). Nowe prze
dawnienie jest również przedawnieniem wekslowem.
XIV. Prawo skargi wierzyciela wekslowego.
Art. 8 1 . Zobowiązanie z weksla ciąży na wystawcy, przyjemcy i indosancie w ek sla1), jak również na każdym, kto współpodpisał weksel, odpis weksla, przyjęcie lub indos, i to nawet wtedy, gdyby ten współpodpisujący oznaczył siebie tylko jako ręczyciela (per aval)2).
Zobowiązanie tych osób odnosi się do wszystkiego, czego wierzyciel ma prawo żądać z powodu niedopełnienia zobowiązania wekslowego3).
Dzierżyciel weksla może na każdym z osobna do
chodzić całej swej wierzytelności; od jego wyboru za
leży, kogo z wekslowo zobowiązanych chce najpierw po
ciągnąć do odpowiedzialności4).
*) Odpowiedzialność tych osób omówiono już przy art. 8, 14, 21 i 23; por. także art. 60. Tu należy jeszcze dać odpowiedź na pytanie, kto odpowiada wekslowo z podpisu. Jasną jest rzeczą, że przedewszystkiem odpowiada sam podpisany, z którym na ró
wni stoją jego spadkobiercy; pewnem jest również, że dług wekslo
wy może przejąć na siebie inna osoba (n. p. nabywca przedsię
biorstwa), która wtedy odpowiada wekslowo lak samo jak pierwo
tny dłużnik Cz. 571 (natomiast zawarte w osobnym dokumencie oświadczenie, iż się bierze na siebie odpowiedzialność wystawcy lub żyranta, nie stwarza zobowiązania z weksla, choć treść odpo
wiedzialności może być taka sama K. 114 — inaczej a błędnie K.
165.) Otwarta jednak zostaje kwestya, kto odpowiada z podpisu firmy, która nie należy do osoby pojedynczej (jeżeli właścicielem firmy jest osoba pojedyncza, można zaskarżyć tak firmę jak i obecnego jej właściciela osobiście A. 1608; jeżeli jednak wy
dano nakaz zapłaty przeciw firmie, nie należy wydawać osobnego nakazu przeciw właścicielowi, choć jego nazwisko różni się od brzmienia firmy O. z 29 kwietnia 1891 L. 5139 Gz. 1891 nr. 27).
Otóż z podpisu r e j e s t r o w a n e j s p ó ł k i j a w n e j i k o m a n d y t o w e j spólnicy odpowiadają wekslowo Cz. 464, i na podstawie podpisu firmy może być przeciw nim wydany nakaz zapłaty, skoro stwierdzonem będzie zapomocą wyciągu z rejestru, iż oni do spółki należą Cz. 560. A. 1633, O. z 29 kwietnia 1896 L. 4991 Cb. 1897 nr. 62; nawet po rozwiązaniu i wykreśleniu firmy spółki można uzyskać nakaz przeciw byłym spólnikom, je
żeli się przedłoży poświadczenie z rejestru Cz. 359, 1114. Trzeba jednak do tego, by p o d p i s f i r my był położony na wekslu O. T.
L. XII. 172; podpis spólnika jawnego nawet z dodatkiem in »firma A et B« nie zobowiązuje spółki, ehoćby wola stron niewątpliwie była skierowaną na zobowiązanie spółki O. T. L. XIV. 701, nato
miast podpis, w którym figurują napisane jedną ręką brzmienie
firmy i nazwisko spólnika, uważa się za podpis spółki Cz. 451.
Nie potrzeba bynajmniej, by firma spółki w chwili podpisu była już wpisaną do rejestru ; owszem, akcept położony w imieniu spółki za zgodą spólników stanowi właśnie początek istnienia spółki w myśl. art. 110 kod. handl. 0. T. L. XII. 413; jeżeli jednak firma ma być pozwaną, musi być w chwili skargi zarejestrowaną': istnie
nie warunków potrzebnych do uzyskania wpisu nie wystarczy A.
1400, a po wykreśleniu firmy już jej skarżyć nie można A. 356 (inaczej A. 1114). Jeżeli na wekslu znajduje się podpis firmy s p ó ł k i w y ł ą c z o n e j od r e j e s t r o w a n i a , odpowiada z niego ten tylko, kto firmę podpisał, jeżeli jego nazwisko znajduje się w firmie Cz. 103 (por. art. 95); jeżeli na podstawie takiego podpisu wniesiono skargę przeciw s p ó l n i k o m , których nazwiska znajdują się w fir
mie, wdrożyć należy postępowanie wekslowe Cz. 183, 512, 0. z 7 gru
dnia 1892 L. 14065 Gh. 1893 nr. 20; skarga jednak wniesiona przeciw takiej f i r m i e odrzuconą być winna a limine Cz. 42,399, 512. Natomiast z podpisu firmy spółki a k c y j n e j lub k o m a n d y t o w e j n a a k c y e odpowiadać może tylko spółka (por. art. 2, 1. 2 ust. weksl.): z indosu s t o w a r z y s z e n i a członkowie nie od
powiadają wekslowo, choćby przedłożono poświadczenie z rejestru, iż w chwili podpisu do stowarzyszenia należeli i choćby ich od
powiedzialność według statutu była solidarna Cz. 218. Osoby, które na mocy swego upoważnienia położyły na wekslu podpis spółki akcyjnej i t. p., nie odpowiadają wekslowo (art. 2 1. 2 u. w.);
por. także Cz. 12 przy art. 23 uw. 1. i art. 95.
2) Awalistą czyli ręczycielem wekslowym jest ten, kto pod
pisał pewne oświadczenie wekslowe innej osoby obok niej i przez to wziął na siebie taką samą odpowiedzialność. F o r m a a wa l u jest obojętną, byleby treść nie ulegała wątpliwości (por. art. 78 uw. 3); dodatek «jako świadek* wyklucza wszelką odpowiedzialność P. 333, Cz. 71, 120, 505, O. T. L. XII. 150; z drugiej jednak
stro-Powbk. Ust. wekslowa. 1 3
ny nie ma awalu, skoro podpisany według treści swego oświadcze
nia chce odpowiadać zupełnie samoistnie, nie jako ręczyciel wekslo
wy tego, czyje oświadczenie wekslowe podpisuje (n. p. dwie osoby wystawiają weksel na własne zlecenie i umieszczają łącznie żyro;
weksel jest zaadresowany do A i B, którzy go obydwaj przyjmują).
Potrzeba więc, by z weksla widocznem było, że a w a l i s t a r ę c z y i za k o g o r ę c z y . Co do tego ostatniego punktu wystarczy w każdym razie położenie podpisu tuż przy podpisie tej osoby, za którą się ręczy O. T. L. XIX. 89, a wogóle podpis nieprzekaza- nego bez dodatku na pierwszej stronie przyjętego już weksla uważa się za awal przyjęcia K. 146, Cz. 336: z tego powodu odpowiada na równi z przyjemcą indosant, który się podpisał bez dodatku także na pierwszej stronie weksla 0. z 5 listopada 1897 L. 12978 JB1.
1897 s. 610 Links 5118; podobnie i nie przekazany, który podpi
sał na pierwszej stronie przyjęty już weksel na własne zlecenie wystawcy i wręczył go bez żyra wierzycielowi, odpowiada na ró
wni z przyjemcą i nie może się bronić tem, że weksel podpisał jako wystawca K. 130 (zbyt daleko idzie zd. n. K. 124, które pod
pisującego na pierwszej stronie traktuje jako awalistę przyjemcy nawet w tym razie, gdy weksel opiewał na zlecenie tego wierzy
ciela, któremu go wręczono, i gdy ten wierzyciel — zd. n. bez
prawnie — wpisał się za wystawcę). Z drugiej jednak strony awal przyjęcia może się - znajdować' i na odwrotnej stronie weksla;
w tym atoli razie trzeba odpowiedniego dodatku 0. T. L. XII.
257, gdyż bez niego podpis na odwrotnej stronie, nie stojący w związku z treścią weksla, bynajmniej nie musi mieć znaczenia wiążącego, i dlatego przeciw takiemu podpisanemu wdrożyć można tylko postępowanie wekslowe Cz. 382. Choć atoli odgadpąć nie można, do czyjego oświadczenia odnosi się obce oświadczenie, podpisany pod tem ostatniem odpowiada w e d ł u g t r e ś c i s we g o o ś w i a d c z e n i a , jeżeli według niego niewątpliwie chciał się
wekslowo zobowiązać n. p. jeżeli weksel podpisał na pierwszej stronie z dodatkiem *jako żyrant* Cz. 83, w którym to razie od
powiada zupełnie samoistnie, lecz na równi z zwrotnie zobowiąza
nymi i w razie niezałożenia protestu jest wolny. Na równi z pod
pisem awalisty stoi własnoręczne oświadczenie »A ręczy za za
płatę*, choć brak podpisu P. 35; w razie wątpliwości odpowiada oświadczający w takim razie na równi z zwrotnie zobowiązanymi.
Awalista może ograniczyć swą odpowiedzialność do części sumy wekslowej O. T. L. XII. 259; dodatek jednak, że ręczy pe
wnej oznaczonej osobie, nie wyklucza odpowiedzialności wobec trzeciego nabywcy P. 35.
Odpowiedzialność awalisty jest odpowiedzialnością z poręki wekslowej. Jako ręczyciel nie odpowiada awalista, skoro w e d ł u g w e k s l a nie ma zobowiązania tej osoby, za którą ręczył, n. p.
jeżeli awal odnosi się do przyjęcia, a weksel zupełnie nie został przyjęty O. T. L. XV. 346 (przeciwnie — zd. n. błędnie — K. 150), jeżeli nie ma wystawcy, a w tem miejscu, gdzie jest zazwyczaj podpis wystawcy, znajdują się tylko dwa podpisy per aval O. T.
N. X. 4 (w tym przypadku nadlo weksel jest nieważny: zob. art.
7), jeżeli podpis główny składa się z znaku ręcznego nie legalizo
wanego O. T. L. XV. 346. Idzie jednak tylko o to, czy j u ż sa m wy
g l ą d w e k s l a wyklucza zobowiązanie z podpisu głównego. Jeżeli tak nie jest, ważność zobowiązania awalisty nie traci nic na tem, że podpis główny nie zobowiązuje podpisanego z przyczyn prawa mate- ryalnego, co wynika już z art. 3, 75 i 76 u. weksl. Awalista odpowiada tedy, choć podpis główny jest sfałszowany O. z 31 października 1894 L. 12071 Cb. 1895 nr. 429, a i w innych kierunkach zobo
wiązanie jego jako zobowiązanie z weksla jest zupełnie samoistne, choć co do treści równa się zobowiązaniu tego, za kogo awalista ręczył. Tak więc co do awalisty rozstrzyga treść weksla w ohwili, kiedy on umieścił awal, choćby w chwili podpisu głównego była
inna K. 116, a prolongata udzielona umownie temu, za kogo on ręczył, ani mu za obronę służyć nie może O. T. L. XVIII. 304, ani jego odpowiedzialności nie przedłuża P. 220; również odpo
wiada on, choć wierzyciel dłużnika głównego uwolnił od odpo
wiedzialności (o ile przy tern nie miał zamiaru zrzeczenia się całej pretensyi wekslowej) O. T. N. XL. 57 Links 289; wreszcie stosunek za
chodzący między nim a tym, za kogo ręczył, jest wobec posiadacza weksla w dobrej wierze bez znaczenia, i awalista nie może żądać od tego ostatniego zwrotu zapłaty, choćby wyrokiem karnym stwierdzono, że głównie zobowiązany wyłudził oszukańczo awal Cz. 322. Z drugiej zaś strony jego zobowiązanie wekslowe prze
dawnia się w tym samym czasie, co zobowiązanie z podpisu głó
wnego P. 220, Cz. 130, a kroki przedsięwzięte w celu utrzymania praw wekslowych przeciw temu, za kogo ręczył, wystarczają także przeciw niemu 0. T. N. VIII. 6 6; nie ma on także obowiązku przypozywać głównie zobowiązanego 0. T. N. III. 219.
W stosunku do tego, wobec kogo bezpośrednio awalista bie
rze na siebie zobowiązanie, treść jego odpowiedzialności może być umownie zmodyfikowana. Tak z jednej strony wiąże umowa, iż awal ma mieć tylko skutki zwyczajnej poręki według prawa cy
wilnego O. T. N. XL. 57 Links 289; z drugiej zaś strony może awalista ręczyć także za dług cywilny, a wtedy odpowiada i po przedawnieniu weksla za pretensyą z art. 83, co jednak wierzyciel musi udowodnić O. T. N. IV. nr. 3 s. 12 (por. Zb. c. 1313).
Według prawa cywilnego oceniać należy stosunek awalisty do tego, za kogo ręczył; wekslowego roszczenia z tego tytułu awalista nie ma Cz. 598, O. z 5 listopada 1897 L. 12978 JB1.
1897 s. 610 Links 5118, 0. T. L. XVI. 240; nawet w razie cesyi nie może awalista przyjemcy, skoro uiścił zapłatę posiadaczowi, wstąpić w spór rozpoczęty przez posiadacza przeciw przyjemcy Cz. 211. Nawet gdyby weksel przed terminem zapłacił i dał na
siebie żyrować, to przecież zobowiązanie gaśnie, skoro weksel w czasie płatności znajduje się u niego, i jego skarga wekslowa przeciw przyjemcy nie jest dopuszczalna Cz. 191 (przeciwnie 0.
T. L XVIII. 369); podobnie ma się rzecz i wtedy, gdy on komuś trzeciemu zlecił zapłatę i dochodzenie praw przeciw głównie zobo
wiązanemu, a temu trzeciemu zwrócił walutę i umówił sie z nim, że to, co uzyska z realizacyi, ma mu wydać, t zn. głównie zobo
wiązany, o ile wykaże ten stan rzeczy, jest wolny od odpowie
dzialności wekslowej Cz. 207.
Również stosunek wewnętrzny między kilku awalistami za jednego i tego samego dłużnika wekslowego układa się tylko we
dług prawa cywilnego (§§ 896 k. c.) 0. T. L. I. 103. Jeżeli ich razem za pozwano, a jeden z nich zapłacił cały dług, ma już na tej podstawie regres cywilny do reszty o zwrot stosunkowej części 0. z 9 lutego 1898 L. 1889 Beil BI. 1145 (przeciwnie Cz. 561, które daje regres tylko o tyle, o ile to wynika z szczególnego stosunku między awalistami). Por. także uw. 4
Jeżeli wystawca lub indosant albo przyjemca ma wedle umowy z wekslobiorcą być tylko ręczycielem, stosunek między nim a trzecim posiadaczem układa się jedynie według weksla Cz. 573.
3) Por. art. 50 i 51. Tu zbadać tylko należy, czy i o ile przy- jpmca, obok którego istnieją i zwrotnie zobowiązani, odpowiada
za należytości uboczne, do których ma prawo posiadacz, który weksel zaprotestował, lub też wykupił go jako zwrotnie zobowią
zany. Co do odsetek idzie o to, czy przyjemca w takim razie od
powiada za nie od dnia zapadłości, względnie od dnia wykupienia, czy dopiero od dnia przedstawienia mu weksla do zapłaty wzglę
dnie doręczenia skargi ^n. p. w razie, jeżeli protestu nie założono, bo zwrotnie zobowiązany odpowiada »bez protestu*). Art. 81 każe rozstrzygnąć za pierwszą alternatywą, bo skoro posiadacz weksla
może odsetek od chwili zapadłości lub od chwili wykupienia do
magać się od zwrotnie zobowiązanego, a przyjemca jest dłużnikiem solidarnym i mógłby być zapozwany razem z zwrotnie zobowią
zanym, to posiadacz weksla może takich odsetek żądać i od przy- jemcy. Te same zasady odnoszą się także do kosztów protestu i innych kosztów z prawa wekslow.ego oraz do prowizyi Cz. 582, O- T. L. V. 104; por. Lehmann Lehrb. d. D. W. R. s. 451. Oczy
wiście jednak przyjemca za te należytości odpowiada tylko o tyle, 0 ile za nie także zwrotnie zobowiązany odpowiada; nie ponosi ich więc, skoro protest w stosunku do zwrotnie zobowiązanego był spóźniony Cz. 166, lub skoro posiadacz weksla nie zawiadomił swego poprzednika P 3 5 9. Również jasną jest rzeczą, że przy
jemca nie odpowiada w żadnym razie za koszta sporów prowa
dzonych przeciw innym dłużnikom, bo koszta te nie wynikają z prawa wekslowego K.. 209.
Zastaw kredytowy (Kredithypothek) dla akceptów dłużnika obejmuje także należące się z tytułu regresu odsetki i koszta K. 98.
4) Por. art. 49. Dłużnicy wekslowi są dłużnikami solidarny
mi, t. zn. wierzyciel ma prawo tylko do jednorazowej zapłaty, ale za tę zapłatę odpowiada mu samoistnie każdy zobowiązany z weksla. Konsekwencyą tej solidarności jest przedewszystkiem to, że wierzyciel może jednego dłużnika uwolnić od odpowie
dzialności, nie tracąc przez to praw wekslowych do reszty, 1 że pozostali dłużnicy nie mogą mu z tego zrobić zarzutu. Tak może wierzyciel dozwolić jednemu dłużnikowi na wykreślenie pretensyi wekslowej z jego hipoteki, .a inni dłużnicy nie mogą się temu sprzeciwić K. 8 8; może podpis n. p. awalisty wykreślić, a przyjemca nie może się na to żalić Cz. 98; może przyjąć od jednego dłużnika częściową upłatę i zrzec się w zamian za to wszelkich praw do niego oraz dać mu pokwitowanie, a zastrzedz