• Nie Znaleziono Wyników

Wyznaczanie fundamentalnego zbioru rozwiązań równań różniczkowych liniowych jednorodnych drugiego rzędu, gdy znamy jedno rozwiązanie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Wyznaczanie fundamentalnego zbioru rozwiązań równań różniczkowych liniowych jednorodnych drugiego rzędu, gdy znamy jedno rozwiązanie"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

Wyznaczanie

fundamentalnego zbioru

rozwiązań równań

różniczkowych liniowych

jednorodnych ...

Autorzy:

Julian Janus

2019

(2)

(1)

(2)

(3)

Wyznaczanie fundamentalnego zbioru rozwiązań równań różniczkowych liniowych jednorodnych drugiego

Wyznaczanie fundamentalnego zbioru rozwiązań równań różniczkowych liniowych jednorodnych drugiego

rzędu, gdy znamy jedno rozwiązanie

rzędu, gdy znamy jedno rozwiązanie

Autor: Julian Janus

Wyznaczenie fundamentalnego zbioru rozwiązań równania

gdy współczyniki nie są stałymi, jest z reguły trudnym zadaniem. Jeżeli znamy jedno rozwiązanie równania ( 1 ) to kolejne, liniowo niezależne rozwiązanie szukamy w postaci gdzie jest nieznaną funkcją. Metoda ta prowadzi do wyznaczenia rozwiązania równania różniczkowego liniowego rzędu gdzie niewiadomą jest funkcja . W praktyce metoda ta jest użyteczna dla równań rzędu drugiego.

TWIERDZENIE

Twierdzenie 1:

Twierdzenie 1: Liouville'a

Liouville'a

ZAŁOŻENIA: ZAŁOŻENIA:

Zakładamy, że funkcja jest rozwiązaniem równania

gdzie są funkcjami ciągłymi określonymi w przedziale i dla .

TEZA: TEZA:

Wtedy funkcja

jest rozwiązaniem równania ( 2 ) i wówczas oba rozwiązania są liniowo niezależne .

DOWÓD: DOWÓD:

Szukamy rozwiązania równania ( 2 ) liniowo niezależnego z w postaci gdzie jest nieznaną funkcją. Liczymy , i podstawiamy do równania ( 2 ).

Uwzględniając, że otrzymujemy równanie

, w którym dokonując podstawienia dostajemy równanie różniczkowe rzędu pierwszego o zmiennych rozdzielonych:

Po rozdzieleniu zmiennych otrzymujemy równanie

które następnie całkujemy obustronnie. Wtedy

Uwzględniając, że można przedstawić w postaci i przenosząc logarytmy na prawą stronę równania otrzymujemy, że

Stąd wynika, że

gdzie stała może przyjmować wartości dodatnie jak i ujemne. Całkując powyższą równość otrzymujemy

(t) +

(t)

(t) + ⋯ + (t) (t) + (t)y(t) = 0, t ∈ I,

y

(n)

a

n−1

y

(n−1)

a

1

y

a

0

(t)

a

i

y

1

(t)

y(t) = u(t) (t),

y

1

u(t)

n − 1,

u(t)

(t)

y

1

(t) + (t) (t) + (t)y(t) = 0, t ∈ I,

y

′′

a

1

y

a

0

(t),

(t)

a

0

a

1

I

y

1

(t) ≠ 0,

t ∈ I

(t) = (t) ∫

dt

y

2

y

1

e

− ∫ (t)dta1

(t)

y

2 1

(t), (t)

y

1

y

2

(t)

y

1

y(t) = u(t) (t),

y

1

u(t)

(t)

y

y

′′

(t)

+

+ y = u + 2

+

+ (u +

) + u =

y

′′

a

1

y

a

0

y

′′ 1

u

y

′1

u

′′

y

1

a

1

y

′1

u

y

1

a

0

y

1

+ (2 +

) + u( +

+

) = 0.

y

1

u

′′

y

1′

a

1

y

1

u

y

1′′

a

1

y

1′

a

0

y

1

+

+

= 0,

y

′′ 1

a

1

y

1′

a

0

y

1

(t) (t) + (2 (t) + (t) (t)) (t) = 0

y

1

u

′′

y

′1

a

1

y

1

u

v(t) = (t)

u

(t) (t) + [2 (t) + (t) (t)]v(t) = 0.

y

1

v

y

1′

a

1

y

1

= − (2

+ (t)) dt,

dv

v

y

y

1′

(t)

(t)

1

a

1

ln |v(t)| = −2 ln | (t)| − ∫ (t)dt + c.

y

1

a

1

c

c = ln c

1

ln(

|v(t) (t)|

y

12

) = − ∫ (t)dt.

c

1

a

1

v(t) = c

1

e

− ∫ (t)dta1

(t)

y

2 1

c

1

u(t) = ∫ v(t)dt = ∫

1

dt + .

− ∫ (t)dt1 2

(3)

(4)

(5) Zatem

Przyjmując i dostajemy drugie rozwiązanie równania ( 2 ) postaci

Funkcje są liniowo niezależne ponieważ wrońskian

nie jest równy zero.

PRZYKŁAD

Przykład 1:

Przykład 1:

Wyznaczyć rozwiązanie problemu początkowego

jeżeli wiadomo, że jest rozwiązaniem równania jednorodnego.

Równanie jednorodne w ( 4 ) po podzieleniu stronami przez można zapisać w postaci

Najpierw wyznaczymy drugie liniowo niezależne rozwiązanie równania ( 4 ). Na podstawie twierdzenia Liouville'a szukane drugie rozwiązanie ma postać

Ponieważ wiadomo, że i są to rozwiązania liniowo niezależne, więc rozwiązanie ogólne równania ( 5 ) ma postać

Uwzględniając warunek początkowy otrzymujemy następujący układ równań

którego rozwiązaniem jest i .

Zatem rozwiązanie problemu początkowego ( 4 ) ma postać

u(t) = ∫ v(t)dt = ∫

c

1

e

dt + .

− ∫ (t)dta1

(t)

y

2 1

c

2

y(t) = u(t) (t) =

y

1

c

1

y

1

(t) ∫

e

dt +

(t).

− ∫ (t)dta1

(t)

y

2 1

c

2

y

1

= 1

c

1

c

2

= 0,

(t) = (t) ∫

dt.

y

2

y

1

e

− ∫ (t)dta1

(t)

y

2 1

(t), (t)

y

1

y

2

W( , ) =

y

1

y

2

=

y

1

y

′ 1

dt

y

1

e

− ∫ dta1

y

2 1

dt +

y

′ 1

e

− ∫ dta1

y

2 1

e

− ∫ dta1

y

1

e

− ∫ dta1

{

t

y(1) = 0, (1) = −1

2

y

′′

(t) − 3t (t) + 4y(t) = 0,

y

y

t ∈ (0, +∞)

(t) =

y

1

t

2

t

2

(t) −

(t) + y(t) = 0, t ∈ (0, +∞).

y

′′ 3 t

y

t42

(t)

y

2

(t) = ∫

dt = ∫

dt = ∫

dt = ∫ dt = ln t.

y

2

t

2

e

∫ dt3 t

t

4

t

2

e

3 ln t

t

4

t

2

e

ln t3

t

4

t

2

1

t

t

2

(t)

y

1

y

2

(t)

y(t) =

c

1

y

1

(t) +

c

2

y

2

(t) =

c

1

t

2

+

c

2

t

2

ln t.

{ y(1) = + ln 1 = = 0,

c

1

c

2

c

1

(1) = 2 + (2 ln 1 + 1) = 2 + = −1

y

c

1

c

2

c

1

c

2

= 0

c

1

c

2

= −1

y(t) = − ln t.

t

2

(4)

PRZYKŁAD

Przykład 2:

Przykład 2:

Funkcja jest rozwiązaniem równania

Wyznaczyć rozwiązanie ogólne tego równania.

Drugie liniowo niezależne rozwiązanie wyznaczamy ze wzoru ( 3 )

Zatem ogólne rozwiązanie ma postać

gdzie są to dowolne stałe.

Publikacja udostępniona jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej. Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści publikacji pod warunkiem wskazania autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej jako autorów oraz podania informacji o licencji tak długo, jak tylko na utwory zależne będzie udzielana taka sama licencja. Pełny tekst licencji dostępny na stronie

http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/.

Data generacji dokumentu: 2019-04-15 07:15:57

Oryginalny dokument dostępny pod adresem: https://epodreczniki.open.agh.edu.pl/openagh-permalink.php? link=4928acdb5391d6138d2ad8ad8db98417

Autor: Julian Janus

(t) =

y

1

e

at

− 2a + y = 0.

y

′′

y

a

2

(t) =

dt =

dt =

∫ dt = t.

y

2

e

at

e

∫ 2adt

e

2at

e

at

e

2at

e

2at

e

at

e

at

y(t) =

c

1

e

at

+

c

2

e

at

t =

e

at

( + t),

c

1

c

2

,

c

1

c

2

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zmniejszenie kroku h istotnie polepsza dokładność metody łamanych, przy czym należy pamiętać, że nadmierne zmniejszenie kroku daje efekt odwrotny do spodziewanego.

Struktura zbioru rozwiązań układu

Dla każdego układu równań znaleźć układ fundamentalny (tzn. bazę prze- strzeni kierunkowej zbioru rozwiązań).... Dla każdego układu równań znaleźć układ

temperatury, natomiast, co już może dziwić, czasami widać, że zarejestrowane stężenie tlenu jest wyższe niż stężenie nasycenia, ale i to jest normalne i zdarza się,

[r]

*) Dyar.. wojska przysięgi stawił się pod animadwersyją artykułów wojskowych". 17 stycznia porucznik z pułku Dzia- łyńskiego, Bierzyński przywiózł z Jass

Wtedy obszerne zamiary jego były zniszczone: Wschód cały juz mu zamykał wstęp dalszy; powrót do Franoyi był mu przecięty; po świetnych nawet zwycięz- twach

WTszystko przeto przyczyniało się do tego, aby w sercu synowskiem Wirginii najżywsze przywią­ zanie, z głęboką czcią i uszanowaniem połączone, dla ojca