Nowe dane na temat budowy geologicznej okolic Brodeł k. Alwerni, Wyżyna Krakowska

HIGGS K, CLAYTON G. & KEEGAN B.J. 1988 — Stratigraphic and systematic palynology of the Tournaisian rocks of Irland. Geol. Surv. Irel. Spec. Pap., 7: 1–93.

JURKIEWICZ H. & ¯AKOWA H. 1983 — Aglutynuj¹ce otwornice z utworów famenu i karbonu Jab³onnej, Góry Œwiêtokrzyskie. Biul. Inst. Geol., 345: 155–172.

SZULCZEWSKI M. 1981a — Stratygrafia utworów dewonu i dolnego karbonu w kamienio³omie Ostrówka. Przew. 53 Zjazdu Pol. Tow. Geol., 193–197.

SZULCZEWSKI M. 1981b — Dewon œrodkowy i górny zachodniej czêœci Gór Œwiêtokrzyskich. 53 Zjazdu Pol. Tow. Geol., 68– 82.

SZULCZEWSKI M. 1995 — Depositional evolution of the Holy Cross Mts. (Poland) in the Devonian and Carboniferous — a review. Geol. Quart., 39: 471–488.

TAPPAN H. 1980 — The palaeoobiology of plant protist. W. H. Freeman & Co., San Francisco.

TURNAU E. 1978 — Spore zonation of Uppermost Devonian and Lowermost Carboniferous deposits of Western Pomerania (N Poland). Meded. Rijks. Geol. Dienst., 30: 1–35.

¯AKOWA H. 1983 — Ma³¿e rodzaju Guerichia Rzehak, 1910 z utwo-rów famenu i turneju Jab³onnej, Góry Œwiêtokrzyskie. Biul. Inst. Geol., 345: 177–217.

¯AKOWA H., SZULCZEWSKI M. & CHLEBOWSKI R. 1983 — Górny dewon i karbon synkliny borkowskiej. Biul. Inst. Geol., 345: 5–118.

Nowe dane na temat budowy geologicznej okolic Brode³ k. Alwerni,

Wy¿yna Krakowska

Renata Jach*

Obszar Alwernia–Brod³a–Grojec nie by³ do tej pory szczegó³owo kartowany, w wyniku czego wa¿ne elementy tektoniczne nie by³y wyznaczone na publikowanych mapach geologicznych. Linie uskoków wyznaczono na podstawie kartowania oraz wykorzystano dostepne materia³y wiertnicze. Obecnie wyró¿niono tu dwie generacje uskoków: starsz¹ od paleogeñskiej powierzchni zrównania, która nie zaznacza siê w morfologii terenu, oraz m³odsz¹, której uskoki wyznaczaj¹ widoczne w morfologii zrêby i rowy tektoniczne. Stwierdzono istnienie uskoku w Brod³ach, gdzie w skarpie znajduje siê ostatnie na zachód ods³oniêcie wapieni jurajskich w rowie Rybnej.

S³owa kluczowe: tektonika uskokowa, Wy¿yna Krakowska

Reanta Jach — New data on the geology of the Brod³a region near Alwernia, Cracow Upland (southern Poland). Prz. Geol., 48: 1159–1162.

S u m m a r y. Until now, Alwernia–Brod³a–Grojec area has not been mapped in detail and its tectonic features has not been indicated on published geological maps. The aim of the article is to fill up the vacant part. The tectonics of this part of the Cracow Upland is dom-inated by Tertiary block-faulting. This faulting includes: 1 — the lower Tertiary faults produced before the onset of Paleogene planation and, 2 — the Neogene faults. These latter are clearly expressed in the present topography in the form of gravity elevated horsts flanked by step-fault escarpments. It is to be noted that the fault scarp in Brod³a is the last exposure of Jurassic limestones in the Rybna graben.

Key words: fault tectonics, Cracow Upland

Obszar Brode³, po³o¿ony ok. 25 km na W od Krakowa w po³udniowo-wschodniej czêœci Wy¿yny Krakowskiej, od dawna by³ przedmiotem badañ geologów. By³o to zwi¹zane z eksploatacjê na tym terenie jurajskich glinek kaolinowych tzw. glinek grojeckich. Efektem tych badañ by³o sporz¹dzenie w XIX w. wielu map geologicznych obejmuj¹cych rejon Brode³. Na szczególn¹ uwagê zas³ugu-je te¿ mapa Zarêcznego (1894) w skali 1 : 75 000, która zas³ugu-jest w du¿ej mierze aktualna do dziœ. Obszar Brode³ na wspó³czesnych mapach jest przedstawiany w formie zapre-zentowanej przez Zarêcznego (1894), pomimo i¿ wiado-mo, ¿e ma on budowê uskokow¹, a nie jak zak³ada³ Zarêczny (1894), fa³dow¹.

Obszar ten nie by³ do tej pory objêty szczegó³owymi pracami kartograficznymi, wskutek czego istotne elementy tektoniczne nie zosta³y wyznaczone na publikowanych mapach (Doktorowicz-Hrebnicki, 1954; P³onczyñski & £opusiñski, 1993a). Opisywany obszar s¹siaduje z

terena-mi kartowanyterena-mi w pocz¹tku lat piêædziesi¹tych przez S. D¿u³yñskiego od wschodu i S. Siedleckiego od zachodu. Wykonane przez tych autorów mapy pos³u¿y³y do skon-struowania mapy Doktorowicza-Hrebnickiego (1954), na której z kolei opieraj¹ siê obecne mapy geologiczne rejonu œl¹sko-krakowskiego. Natomiast mapy D¿u³yñskiego i Siedleckiego do dzisiaj nie zachowa³y siê.

Z dotychczasowych opracowañ wiadomo, ¿e obszar Brode³ znajduje siê w strefie kontaktu trzech wiêkszych jednostek tektonicznych Wy¿yny Krakowskiej (ryc. 1; D¿u³yñski, 1953; P³onczyñski & £opusiñski, 1993a, b). Najwiêksz¹ z nich jest zr¹b Tenczynka, który ma z³o¿on¹ budowê tektoniczn¹. Jego krawêdzie maj¹ charakter usko-ków schodowych. KrawêdŸ po³udniowa zrzuca warstwy jurajskie, które zanurzaj¹ siê schodowo w stronê drugiej wa¿nej jednostki, rowu Rybnej. Obni¿enie to bêd¹ce rowem tektonicznym jest wype³nione utworami mioce-ñskimi. W zachodniej czêœci rowu Rybnej, w okolicach Brode³ spod przykrycia osadów miocenu wynurzaj¹ siê utwory jury, tworz¹c wyniesiony element — tak zwan¹ wierzchowinê brodelsk¹, która jest pomostem morfolo-gicznym pomiêdzy pasmem Tenczynka, a zrêbowymi

1159 Przegl¹d Geologiczny, vol. 48, nr 12, 2000

* Instytut Nauk Geologicznych, Uniwersytet Jagielloñski, ul. Oleandry 2a, 30-063 Kraków; e-mail: jach@ing.uj.edu.pl

wzgórzami nadwiœlañskimi (Wójcik, 1910; D¿u³yñski, 1956). Wyniesienie to le¿y na osi rowu Rybnej. Trzeci¹ wa¿n¹ jednostk¹ tektoniczn¹ jest blok P³azy, bêd¹cy zrê-bem o z³o¿onej budowie. Blok ten jest oddzielony od zrêbu Tenczynka stref¹ uskoków i jest zbudowany z utworów karbonu, permu i triasu, a na pó³nocy tak¿e jury (Siedlecki, 1954). Dodaæ trzeba, ¿e rejon Brode³ znajduje siê w œrod-kowej czêœci starszej, waryscyjskiej jednostki tektonicznej okreœlanej jako zapadlisko Nieporaz–Brod³a (ryc. 1). Utworzone zosta³o ono pod koniec karbonu i jest przed³u¿eniem ku SE innej waryscyjskiej jednostki tekto-nicznej — rowu S³awkowa. Zapadlisko o szerokoœci 3–4 km, wype³nione jest utworami permu, triasu i jury.

Celem pracy autorki by³o sporz¹dzenie szczegó³owego zdjêcia geologicznego obszaru Brode³ i wyjaœnienie na tym obszarze wzajemnych relacji powy¿ej wymienionych trzech du¿ych jednostek tektonicznych Wy¿yny Krakow-skiej. Badany obszar rozci¹ga siê pomiêdzy Alwerni¹,

Grojcem a Brod³ami i obejmuje ok. 16 km2_{. Materia³y do}

konstrukcji mapy pochodzi³y z obserwacji w³asnych, jak i z danych archiwalnych. Wskutek niewielkiej liczby ods³oniêæ powierzchniowych autorka wykorzysta³a profile szeœciu wierceñ (ryc. 2), a tak¿e jedenastu p³ytkich wko-pów badawczych wykonanych wczeœniej na tym terenie. W celu okreœlenia linii uskoków, autorka przyjê³a za g³ówny poziom korelacyjny strop utworów keloweju. Kry-terium to stosowali wczeœniej Bogacz (1967) i Rutkowski (1986). Ponadto przy wyznaczaniu uskoków autorka uzna³a obecnoœæ brekcji przyuskokowych, widocznych w ods³oniêciach powierzchni uskokowych, a tak¿e kryterium morfologiczne (por. D¿u³yñski, 1953).

Na badanym obszarze ods³aniaj¹ siê utwory od karbo-nu po czwartorzêd (ryc. 2; Gradziñski, 1972). Wiêksze naturalne ods³oniêcia daj¹ w zasadzie jedynie wapienie

skaliste górnej jury, gdy¿ spoœród wystêpuj¹cych tam ska³ s¹ szeroko rozprzestrzenione i stosunkowo odporne na ero-zjê (D¿u³yñski, 1952). Najokazalsze ska³ki osi¹gaj¹ wyso-koœæ do 20 m (patrz ryc. 4).

Na kartowanym obszarze jest zlokalizowanych ponad-to kilka innych interesuj¹cych ods³oniêæ. Jedno z nich znaj-duje siê w w¹wozie Czerwone Do³y, po³o¿onym na pó³noc od Alwerni. Ods³ania siê tam profil triasu obejmuj¹cy utwory od pstrego piaskowca do dolnych warstw gogoliñ-skich (Siedlecki, 1952). W g³êboko wciêtej dolince na po³udnie od Grojca zosta³o znalezione nieopisywane dotychczas ods³oniêcie jury œrodkowej. Wystêpuje tam stromatolit o mi¹¿szoœci do 15 cm (ryc. 3). Ma on budowê kolumienkow¹, a interstycja s¹ wype³nione pelitycznym wapieniem z domieszk¹ glaukonitu. W obrêbie stromatoli-tu s¹ inkorporowane rostra belemnitów i niewielkie amoni-ty. Dodaæ trzeba, ¿e jest to jedyne ods³oniêcie utworów œrodkowego keloweju na badanym obszarze. Pozosta³e ods³oniêcia znane Wójcikowi (1910), na podstawie któ-rych Ró¿ycki (1953) i Szulczewski (1968) oparli opisy utworów jury okolic Brode³ s¹ obecnie niedostêpne. Ana-logiczny stromatolit jest znany natomiast z po³o¿onego poza kartowanym terenem kamienio³omu w Zalasie (Gi¿e-jewska & Wieczorek, 1976).

Równie¿ s¹ niedostêpne wszystkie klasyczne ods³oniê-cia kaolinowych glinek grojeckich (por. Raciborski, 1894; Budkiewicz & Wrochniak, 1957; Koz³owski, 1957), któ-rych wiek uznano za batoñski (Jurkiewiczowa, 1974; por. te¿ Reymanówna, 1963). Œlady dawnych kopalni i szybi-ków znacz¹ obecnie wy³¹cznie zaroœniête ha³dy. Jedyne, niewielkie ods³oniêcie tych utworów jest zlokalizowane przy wschodniej granicy obszaru badañ, w pó³nocnej skar-pie przekopu do nieczynnego kamienio³omu Orlej. W nie-wielkim wkopie ods³aniaj¹ siê tam bia³e, plastyczne i³y.

Okolice Brode³ (ryc. 2) cechuj¹ siê intensywnie rozwi-niêt¹ tektonik¹ uskokow¹. Stwierdzone zosta³o istnienie uskoków o przebiegu NNW–SSE o zrzucie ponad kilka-dziesi¹t metrów. Uskoki te prawdopodobnie uk³adaj¹ siê zgodnie z waryscyjskimi za³o¿eniami tektonicznymi (por. P³onczyñski & £opusiñski, 1993b). Pokrywaj¹ siê one z krawêdziami starszego, waryscyjskiego zapadliska Niepo-raz–Brod³a, ograniczaj¹c je zarówno od pó³nocnego wschodu, jak i od po³udniowego zachodu. Uskoki te maj¹ charakter schodowy i no¿ycowy. Otwieraj¹ siê w kierunku SSE i bli¿ej Zalasu, wielkoœæ ich zrzutu siê zmniejsza (D¿u³yñski, 1950). Zrzucaj¹ one warstwy w kierunku po³udniowo-zachodnim, w stronê osi zapadliska Niepo-raz–Brod³a. Równie¿ zachodnia krawêdŸ zapadliska Nie-poraz–Brod³a ma charakter uskokowy. Utwory jurajskie kontaktuj¹ tam poprzez uskoki z utworami triasowymi i permskimi.

Zapadlisko Nieporaz–Brod³a jest przeciête uskokiem o biegu po³udniowy zachód-pó³nocny wschód. Uskok ten zrzuca po³udniow¹ czêœæ zapadliska. Jego zrzut przekracza 30 m. Na wisz¹cym skrzydle uskoku, w rejonie Grojca, mi¹¿szoœæ osadów œrodkowej i górnej jury jest erozyjnie zredukowana. W skutek tego p³ytko pod powierzchni¹ terenu wystêpuj¹ tam najstarsze na obszarze krakowskim utwory jurajskie — glinki grojeckie. Taka budowa geolo-giczna zadecydowa³a o zlokalizowaniu w tym rejonie kil-kunastu niewielkich kopalni tych glinek (por. ryc. 2).

1160

Przegl¹d Geologiczny, vol. 48, nr 12, 2000

Ryc. 1. Lokalizacja obszaru badañ na tle jednostek tektonicz-nych po³udniowo-zachodniej czêœci Wy¿yny Krakowskiej Fig. 1. Location of the investigated area in the framework of tectonic units of the south-western part of the Cracow Upland

ZR¥B TENCZYÑSKI RÓW KRZESZOWICKI KRZESZOWICE GRABEN RÓW RYBNEJ RYBNA GRABEN RÓW CHOLE RZYN-PÓ£ WIEŒ CHOLERZYN-PÓ£ WIEŒ GRABEN P£YTA OJCOWSKA OJCÓW BLOCK ZR¥BKAJASÓWKI ZA PA DL ISK_O CH RZ AN OW SK_O -D UL_OW SK_IE ZAP ADLISKO NIEPORAZ-BROD£A NIEPORAZ-BROD£A GRABEN BLOK P£AZY P£AZA BLOCK W is_³a Polska Kraków TENCZYNEK HORST KAJASÓWKA HORST NADWIŒLAÑSKIE HORSTS ZRÊBY NADWIŒLAÑSKIE 5 km

Kolejne uskoki, o przebiegu wschód–zachód dziel¹ zapadlisko Nieporaz–Brod³a na mniejsze bloki tektonicz-ne. Jeden z nich, opisany z kopalni glinek grojeckich „Stel-la”, ma zrzut ok. 30 m (ryc. 2C; Budkiewicz & Wrochniak, 1957; Koz³owski, 1957). Uskoki ograniczaj¹ce zapadlisko Nieporaz–Brod³a i poprzeczne nie zaznaczaj¹ siê w dzisiej-szej morfologii. Przyjmuj¹c kryteria D¿u³yñskiego (1953), uskoki te s¹ wieku wczesnotrzeciorzêdowego i nale¿¹ do starszej generacji uskoków Wy¿yny Krakowskiej.

Natomiast rów Rybnej jest obciêty od zachodu nieroz-poznanym dotychczas uskokiem o przebiegu pó³noc-po³udnie o zrzucie ponad 40 m (ryc. 2). Uskok ten zaznacza siê jako pas ska³ zbudowanych z wapieni skalistych górnej jury, które tworz¹ skarpê na wschodnim brzegu potoku 1161 Przegl¹d Geologiczny, vol. 48, nr 12, 2000

ALWERNIA PORÊBA-¯EGOTY POTOK BROD£A

III I II Ru_dn o Bro d³a 300 300 29₀ 2₈ 0 BROD£A GROJEC IV PORÊBA-¯EGOTY BROD£A NW m n.p.m. m n.p.m. 300 250 200 150 100 50 300 250 200 150 100 50 300 250 200 150 100 50 500m 500m 350 300 250 200 150 100 50 350 GROJEC SE WNW ESE S N

B

C

certain geological boundaries

granice warstw geologicznych przypuszcalne geological boundaries inferred

nieczynna kopalnia Stella abandoned mine Stella Ska³y Gaudynowskie Gaudynowskie Cliffs

I II

czwartorzêd: gliny zwa³owe, lessy, piaski (tylko na przekrojach) Quaternary: boulder clays, loess, sands (on cross-sections only) miocen: i³y, wapienie

Miocene: clays, limestones jura górna: wapienie Upper Jurassic: limestones

jura œrodkowa - kelowej: piaski, zlepieñce, wapienie Middle Jurassic - Callovian: sands, conglomerates, limestones jura œrodkowa - baton: glinki kaolinowe,

Middle Jurassic - Bathonian: kaolinite clays trias: wapienie, dolomity, ¿wiry Triassic: limestones, dolomites, gravels perm: tufy

Permian: tuffs perm: porfiry i melafiry Permian: porphyres and melaphyres perm: zlepieñce

Permian: conglomerates

karbon górny: piaskowce, mu³owce, wêgle Upper Carboniferous: sandstones, mudstones, coals karbon dolny: mu³owce, wapienie

Lower Carboniferous: mudstones, limestones

SG SG SG SG KS KS KS ALWERNIA PORÊBA -¯EGOTY WRZOSY ZALAS a c c c c e a b d d e b

A

Ryc. 2. Mapa geologiczna okolic Brode³, czêœciowo wg P³onczyñskiego & £opusiñskiego (1993a), zmodyfikowana przez autorkê (A), przekroje geologiczne (B, C)

Fig. 2. Geological map of the Brod³a region, partly after P³onczyñski & £opusiñski (1993a), modified by the autor (A), geological cross-sections (B, C)

5 cm

Ryc. 3. Fragment stromatolitu, Grojec. Widoczne inkorporowane bioklasty, A — amonit, B — rostra belemnitów

Fig. 3. Fragment of stromatolite, Grojec. Incorporeted bioclasts are visible, A — ammonite, B — belemnite guards

Brod³a (ryc. 4). Ska³y te s¹ w zachodniej czêœci wsi Brod³a nazywane Ska³ami Gaudynowskimi. Strefa uskokowa jest szczególnie dobrze widoczna w zarzuconym ³omie wapie-nia, gdzie jego wschodnia œciana pokrywa siê z powierzch-ni¹ uskoku (ryc. 5). Na ods³oniêtej powierzchni uskoku jest widoczne lustro tektoniczne z rysami i zadziorami, œwiadcz¹cymi o zrzutowym charakterze dyslokacji, jednak okreœlenie kierunku zrzutu jest niemo¿liwe z powodu wie-trzenia. Kwestiê t¹ ostatecznie mog³oby wyjaœniæ

wierce-nie wykonane na zachodnim skrzydle uskoku. W skrzydle wschodnim s¹ widoczne szczeliny uskokowe wype³nione brekcj¹ tektoniczn¹ (ryc. 5). Na jednej ze szczelin rozwi-niêta jest jaskinia Gaudynowska o ³¹cznej d³ugoœci koryta-rzy 44 m (Ro¿nawski, 1992), opisywana wczeœniej przez Kowalskiego (1953; p. 126) jako „schronisko w dolinie Brode³” o d³ugoœci 8 m. Uskok Ska³ Gaudynowskich pe³ni rolê strefy drena¿u, o czym œwiadcz¹ rozmieszczone wzd³u¿ niego Ÿród³a.

Autorka serdecznie dziêkuje prof. Stanis³awowi D¿u³yñskie-mu i dr Joachimowi Szulcowi za cenne uwagi oraz dyskusje. Materia³y z wierceñ i wkopów zosta³y uprzejmie udostêpnione przez mgr Jacka P³onczyñskiego (Przedsiêbiorstwo Geologiczne Kraków) oraz przez Urz¹d Gminy i Zak³ady Chemiczne w Alwerni, za co autorka sk³ada osobne podziêkowania.

Literatura

BOGACZ K. 1967 — Budowa geologiczna pó³nocnego obrze¿enia rowu krzeszowickiego. Pr. Geol. Kom. Nauk Geol. PAN Kraków, 41: 1–89.

BUDKIEWICZ M. & WROCHNIAK W. 1957 — Glinki ceramiczne obszaru Krzeszowic. Prz. Geol., 2: 55–61.

DOKTOROWICZ-HREBNICKI S. 1954 — Mapa geologiczna Górno-œl¹skiego Zag³êbia Wêglowego 1 : 50 000, ark. Alwernia. Wyd. Geol., Instytut Geologiczny.

D¯U£YÑSKI S. 1950 — Tekst objaœniaj¹cy do mapy geologicznej Pasma Tenczyñskiego. CAG Pañstw. Inst. Geol.

D¯U£YÑSKI S. 1952 — Powstanie wapieni skalistych jury krakow-skiej. Rocz. Pol. Tow. Geol., 21: 125–180.

D¯U£YÑSKI S. 1953 — Tektonika po³udniowej czêœci Wy¿yny Kra-kowskiej. Acta Geol. Pol., 3: 325–440.

D¯U£YÑSKI S. 1956 — Przewodnik wycieczki na po³udniowy brzeg Wy¿yny Krakowskiej. Rocz. Pol. Tow. Geol., 24: 435–448.

GI¯EJEWSKA M. & WIECZOREK J. 1976 — Remaks on the Cal-lovian and Lower Oxfordian of the Zalas area (Cracow Upland, Southern Poland). Bull. Acad. Pol. Sc., Sér. Sc. Terre, 24: 167–175. GRADZIÑSKI R. 1972 — Przewodnik geologiczny po okolicach Kra-kowa. Wyd. Geol.

JURKIEWICZOWA I. 1974 — Rozwój jury œrodkowej we wschodniej czêœci obszaru krakowskiego. Biul. Inst. Geol., 278: 201–239. KOWALSKI K. 1953 — Jaskinie Wy¿yny Krakowsko-Wieluñskiej (Jaskinie Polski, t. 1). Pañstw. Muz. Archeol.

KOZ£OWSKI S. 1957 — Problemy eksploatacji glinek liasowych w rejonie Krakowa. Prz. Geol., 8: 66–370.

P£ONCZYÑSKI J. & £OPUSIÑSKI L. 1993a — Szczegó³owa mapa geologiczna Polski 1 : 50 000, ark. Krzeszowice. Pañstw. Inst. Geol. P£ONCZYÑSKI J. & £OPUSIÑSKI L. 1993b — Objaœnienia do szczegó³owej mapy geologicznej Polski 1 : 50 000, ark. Krzeszowice. Pañstw. Inst. Geol.

RACIBORSKI M. 1894 — Flora kopalna ogniotrwa³ych glinek kra-kowskich. Czêœæ I. Pamiêtnik Akademii Umiejêtnoœci, 18: 1–101. REYMANÓWNA M. 1963 — The Jurassic Flora from Grojec near Cracow in Poland. Part I. Acta Palaeobot., 4: 9–12.

RO¯NAWSKI S. 1992 — Jaskinia Gaudynowska. Gacek Biul., 2: 17–18.

RÓ¯YCKI S. Z. 1953 — Górny dogger i dolny malm Jury Krakow-sko–Czêstochowskiej. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 17: 1–412.

RUTKOWSKI J. 1986 — O trzeciorzêdowej tektonice uskokowej oko-lic Krakowa. Prz. Geol., 34: 587–590.

SIEDLECKI S. 1952 — Utwory geologiczne obszaru pomiêdzy Chrza-nowem a Kwacza³¹. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 60: 1–231.

SIEDLECKI S. 1954 — Utwory paleozoiczne okolic Krakowa. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 73: 1–415.

SZULCZEWSKI M. 1968 — Stromatolity jurajskie w Polsce. Acta Geol. Pol., 18: 1–86.

WÓJCIK K. 1910 — Bat, kelowej i oxford okrêgu krakowskiego (Stra-tygrafia). Rozpr. Wydz. Mat.-Przyr. PAU. 50 (B): 409–413.

ZARÊCZNY S. 1894 — Atlas geologiczny Galicji. Mapa geologiczna krakowskiego okrêgu 1 : 75 000 (reprint). Wyd. Geol.

1162

Przegl¹d Geologiczny, vol. 48, nr 12, 2000

Ryc. 4. Dolina potoku Brod³a–Ska³y Gaudynowskie; tektonicz-ne za³o¿enie doliny podkreœlotektonicz-ne jest asymetryczn¹ budow¹ zbo-czy

Fig. 4. Brod³a creek valley–Ska³y Gaudynowskie; the fault tectonics is reflected to the slope asymmetry of the valley

Ryc. 5. Brod³a–Ska³y Gaudynowskie; brekcja przyuskokowa ods³oniêta w zarzuconym ³omie wapienia oksfordzkiego Fig. 5. Brod³a–Ska³y Gaudynowskie; fault breccia exposed in abounded quarry of the Oxfordian limestones