• Nie Znaleziono Wyników

"Bobolanum", 3, 1992 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""Bobolanum", 3, 1992 : [recenzja]"

Copied!
6
0
0

Pełen tekst

(1)

Stefan Moysa

"Bobolanum", 3, 1992 : [recenzja]

Collectanea Theologica 64/1, 161-165

(2)

C o lle c ta n e a T h e o lo g ic a 6 4 (1 9 9 4 ) nr 1

R E C E N Z J E

B o bolan u m 3 (1 9 9 2 ) s. 1-144, W a rsza w a 1992, red. J ó z e f K U L I S Z SJ.

S p o śr ó d d o ty c h c z a so w y c h n u m er ó w ro czn ik a B obolan u m ten je st najbardziej te m a ty c z ­ nie je d n o lity . W przew ażającej b o w ie m m ierze za w iera m a ter ia ły sy m p o zju m zo r g a n iz o w a n e ­ g o w d n ia ch o d 18-20 k w ietn ia 1991 rok u , p rzez Sekcję św . A n d rzeja B o b o li P a p iesk ieg o W y d zia łu T e o lo g ic z n e g o w W arszaw ie d la u czcze n ia ro k u ig n a cja ń sk ieg o . T e m a t sy m p o zju m b rzm iał J e zu ic i w E u ro p ie Ś ro d k o w o - W sch odn iej w c zo ra j i d ziś. D o ty ch referatów w y d a w ca d o d a ł trzy arty k u ły d o ty c z ą c e d u c h o w o śc i i h istorii z a k o n u .

D a w n e i n o w sz e d zieje je z u itó w w E u ro p ie Ś r o d k o w o -W sc h o d n ie j to d zieje w ielk ieg o w k ła d u w ku ltu rę n a r o d ó w , w śró d k tó ry ch p rzy szło p ra co w a ć sy n o m św . Ig n a ce g o , to też d zieje u cisk u , p rześla d o w a ń i w y trw a ło ści sięgającej a ż d o m ęczeń stw a . A u to r z y referatów nie zatrzym u ją się jed n a k n a p rzeszło ści, ale starają się o d c z y ta ć w ezw a n ia n o w y c h cz a só w i m o ż n a p o w ie d z ie ć c u d o w n ie o d zy sk a n ej w o ln o śc i.

W p ierw szy m referacie O . P eter К o 1 a r, a k tu a ln y sekretarz n o w e g o p row in cjała c z e sk ie g o m ó w i o dziejach sw ojej prow in cji p o ro k u 1950-tym . D ep o rta cja je z u itó w i za k a z ich d z ia ła ln o śc i, o g ło sz o n y n o cą z 13 n a 14 k w ietn ia 1950 ro k u o d b y ła się, o d z iw o , p rzy pew nej a p ro b a cie sp o łe c z e ń stw a . D a się to w y tłu m a czy ć n a tle p rzeszło ści, w której jezu ici byli jed n ą z n a jm o cn iejszy c h „ p o d p ó r " K o śc io ła k a to lic k ie g o zw ią z a n e g o z m o n a r ch ią h a b sb u rsk ą , p rzy c z y m p ro testa n ty zm , w sz c z e g ó ln o śc i h u sy ty zm b y ł id e o lo g ią o d zw iercied la ją cą d ą żen ia n ie p o d le g ło śc io w e n a ro d u czesk ieg o . R ew o lu cja „ a k sa m itn a ” (1 7 listo p a d a 1989) p o z o ­ sta w iła je z u itó w p o z a biegiem w y p a d k ó w n a sk u tek ich zasadn iczej n ieu fn o ści do. K a rty 77 u cieleśniającej o p o z y c ję p rzeciw k o m u n iz m o w i. W o ln o ść , k tó r a p rzyszła w raz z w sp o m n ia n ą rew olu cją za sta ła je z u itó w r o z p r o sz o n y c h p o p a ra fia ch lub starych i n ie z d o ln y c h d o pracy. Stąd przed z a k o n e m staje o b e c n ie z a d a n ie p e w n e g o zw ro tu o d k on serw a ty w n ej, p rzed ­ p o b o ro w ej p rzeszło ści k u now ej z a p o czą tk o w a n ej p rzez V a tica n u m II, w y p ro w a d zen ie „ sił ż y w o tn y c h ” z p rac p a ra fia ln y ch celem u tw o rzen ia w ła śc iw y ch d la je z u itó w śr o d k ó w o d d z ia ły w a n ia , ja k d o m y rek olek cyjn e, d u szp a ster stw o stu d e n tó w i in n y ch grup z a w o d o ­ w y ch , czy fo rm a cja m ło d y c h .

E m il V a n i m ó w i w n a stęp n y m referacie o w k ła d zie je z u itó w w rozw ój sz k o ln ictw a i k u ltu ry n a S ło w a cji. P o c z ą tk i tej d zia ła ln o ści d atu ją się o d za ło ż e n ia k o leg iu m w T rnaw ie w ro k u 1564, k tóre je d n a k m u sia ło przerw ać n a u c z a n ie w rok u 1567 n a sk u tek p ożaru . W rok u 1635 w z n o w iło sw oją d z ia ła ln o ść ja k o u n iw ersy tet p o sia d a ją cy w y d zia ły te o lo g ic z n y , p ra w n iczy i lek arski. U n iw e r sy te t ten w y w a rł d u ży w p ły w n a rozw ój w ied zy i k u ltu ry na S low âcji. A b so lw e n c i w y d zia łu p ra w n iczeg o p o ło ż y li w y b itn e z a słu g i w k iero w a n iu życiem o b y w a telsk im . Z c za sem p o w sta ły ró w n ież in n e u czeln ie, a w ięc gim nazja i d rugi u n iw ersytet w K o sz y c a c h , k tó r e o d eg ra ły z n a czą cą rolę w ż y c iu religijnym kraju. S z k o ln ic tw o to z o sta ło z n isz c z o n e z ch w ilą k a sa ty z a k o n u w ro k u 1773. P o w sk r zesze n iu je z u itó w i p od jęc iu p racy na S iow acji w drugiej p o ło w ie X I X w iek u p rzeo rien to w a li o n i sw o ją d z ia ła ln o ść w kieru n k u b ezp ośred niej p racy d u szp a stersk iej, której rysem ch ara k tery sty czn y m b y ło p ro w a d zen ie sod alicji m a ria ń sk ich . W rok u 1950 w szy scy jezu ici zo sta li o sa d ze n i w k la szto ra ch k o n c e n ­ tracyjnych, ale n a w et w ta k ich w a ru n k a ch p r a c o w a li w uk ryciu i zd o ła li p o ta jem n ie w y św ięcić 4 b isk u p ó w i 31 k a p ła n ó w m ających u k o ń c z o n e te ż in n e w y ższe stu d ia , k tó r zy z ch w ilą g d y p rzyszła w o ln o ść , p od jęli p racę w w in n icy P ańsk iej.

W ielk i w k ła d je z u itó w dla k u ltu ry ch orw ack iej p rzed sta w ił w sw o im w y stą p ien iu Mijo_ К o r a d e . Jeszcze za ży cia św . Ig n a ce g o p ra co w a li jezu ici ja k o k azn o d zieje w Z a d a rz e’ i D u b r o w n ik u . P o czą tk iem ich d z ia ła ln o śc i w d zied zin ie sz k o ln ictw a b y ło stw o rze n ie K o le g iu m U ir \jsk ie g o w L o r eto (1 5 8 0 ) i A k a d e m ii Iliryjskiej w ram ach K o le g iu m R z y m ­ sk ieg o . M ło d y stu d en t B artol K a sie u ło ż y ł w ó w c z a s na p o le c e n ie gen erała A q u a v iv a p ierw szą g ra m a ty k ę języ ka c h o r w a c k ie g o (In stitu tio n e s linguae Illyrica e, R o m a 1604). In n y jezu ita A le k sa n d e r K o m u lo v ic , w y d a ł w r o k u 1582 p ierw szy k a tech izm c h o rw a ck i, a w ro k u 1603

(3)

p rzetłu m a cz y ł m a ły k ate ch izm B ełlarm in a, k tóry w X V II i X V III w ie k u był najbardziej r o z p o w sz e c h n io n y m dziełem w C h orw acji. M o ż n a p o w ie d z ie ć , że jezu ici, tacy ja k w s p o ­ m n ia n y K a sie i in n i stw orzyli p o d sta w y p o d literack i ję z y k ch o rw a ck i fo rm u łu ją c z a sa d y g ra m a ty c zn e p ro p o n u ją c o rto g ra fię w p r o w a d z o n ą n a stęp n ie o ficja ln ie w p o ło w ie X I X w iek u i p o z o sta ją c przy a lfa b e cie ła ciń sk im w p r zek o n a n iu , że C h orw acja n a leży d o k u ltu ry św iata z a c h o d n ie g o . Jezuici za k ła d a li też sz k o ły w y ższe i k o leg ia , byli p ro m o to r a m i sztu k i b a ro k o w ej. Z b u d o w a n e przez n ich k o śc io ły w Z agrzeb iu , V a ra żd in ie, D u b r o w n ik u są d o d ziś n ajstarszym i i najp ięk n iejszym i św ią ty n ia m i w ty ch m ia sta ch . W d zied zin ie n au k ścisłych z a sły n ę li sz czeg ó ln ie, zm arły w 1624 M a rk a n tu m d e D o m in is ja k o p rek u rsor n au k o p ty c z ­ n y ch i R u d er B o sk o v ic (zm arły w ro k u 1787) z n a n y na ca ły m św iecie filo z o f, m a tem a ty k i a str o n o m , p rek u rsor d zisiejszych n a u k em p iry czn y ch .

O . K o r a d e w o m a w ia n y m a rtyk u le m ó w i p raw ie w y łą czn ie o p rzeszło ści jezuitów ' w je g o ojczy źn ie. B rakuje n a m tu d ziejó w w sp ó łc z e sn y c h i lo só w T o w a r z y stw a J ezu so w eg o w cza sa ch p a n o w a n ia T ity. S to su n ek je z u itó w d o ju g o sło w ia ń sk ie j fo rm y k o m u n izm u p o z o sta je n iew y ja śn io n y .

H isto r y c z n y p rzed e w szy stk im ch arak ter m a też a rty k u ł O . Z u z к a T o w a rzy stw o

J e zu so w e w S ło w en ii k ie d y ś i d zisia j, c h o ć w sp ó łc z e sn o ść je st tu bardziej u w z g lę d n io n a . D zieje

je z u itó w w S ło w e n ii sięgają p ierw szych to w a rzy sz y św . Ign acego: B o b a d illi i Le Jayia. S zk oły je z u ic k ie p o ło ż y ły d u że zasłu gi dla in k ultu racji ch rześcijaństw a w S ło w en ii. P ierw sza k a to lic k a k sią żk a w tym kraju, a m ia n o w ic ie przek ład k ate ch izm u K a n iz e g o , w y d a n y w 1573 rok u , je st p ió r a jezu ity . P o d o b n ie p ierw szy p rzek ła d E w an gelii i L istó w na ję z y k sło w e ń sk i z o s ta ł d o k o n a n y p rzez jezu itę O . Ivan a C a n d ik a . W o cen ie a u to r a n o w e T o w a r z y stw o nie p o tr a fiło p rzep ro w a d zić takiej in k ultu racji ja k d a w n e. W L u b la n ie o sie d lili się jezu ici p od k o n ie c X I X w iek u , a w pierw szej p o ło w ie X X w ie k u n ie po tr a fili o d n a le ź ć sw e g o m iejsca, gd yż n ie zw racali n ależytej u w a g i n a n o w e p rąd y w d u c h o w o śc i katolick iej.

D z iś, g d y r o zp a d ł się k o m u n iz m , jezu ici sto ją w o b e c o lb rzy m ich za d a ń . K o m u n iz m , tak ja k w szęd zie, p o z o sta w ił g łę b o k ie b lizn y, u p a d ek m o ra ln y i p u stk ę d u ch o w ą . C o ra z w ięcej lu d zi o g lą d a ją c się w zw iercia d le sta lin izm u z o b a c z y ło sp u sto sz e n ia ja k ie d o k o n a ł i za c z ę ło o d c z u w a ć p o tr zeb ę o d n o w y d u ch o w ej. U d z ia ł T o w a r z y stw a w tej o d n o w ie jest zn aczący. N a sta w ia się o n o n a z o r ie n to w a n ie sw ojej d u c h o w o śc i z d ziew iętn a sto w ieczn ej na w sp ó łc z e s­ n ą , z b u d o w a n ą n a p ełn i w a rto ści p rzy n ie sio n y c h przez o sta tn i so b ó r.

O b raz je z u itó w n a W ęg rzech p rzed sta w ia E m m erich A n d r à s , k tó r y d a ł sw o jem u refera to w i p o d ty tu ł: n ieu sta n n e za czy n a n ie o d n o w a . P ierw szy p o c z ą te k to p o w sta n ie p ro w in cji austriackiej w r o k u 1562, w ra m a ch której d z ia ła li te ż jezu ici w ęg ierscy . U tw o r z y li o n i w sw o im kraju 6 k o le g ió w , siedem m n iejszych d o m ó w z a k o n n y c h i 2 stacje m isyjne. W ch w ili k a sa ty z a k o n u w ro k u 1773 b y ło n a W ęgrzech o k o ło 9 0 0 je z u itó w , k tó rzy p racow ali w 18 k o le g ia c h , 20 m n iejszych d o m a c h z a k o n n y c h i n a 11 stacjach m isyjn ych . W zn o w ien ie d z ia ła ln o śc i z a k o n u n a W ęgrzech n a stą p iło w ro k u 1853 z ch w ilą o tw a rcia k o leg iu m w N a g y s z o m b a t. P ro w in cja w ęg iersk a u z y sk a ła sa m o d z ie ln o ść d o p ie r o w r o k u 1909, g d y n a W ęg rze ch ro z p o c z ą ł się też ok res w ie lk ie g o ren esa n su k a to lic y z m u . G d y w ła d ze k o m u n isty c z ­ n e n a k a za ły ro zw ią za n ie z a k o n u w ro k u 1950 b y ło n a W ęgrzech p rzeszło 4 0 0 je z u itó w z a a n g a ż o w a n y c h w ró żn y ch d zied zin a ch d u szp a ster stw a , w n a u cza n iu na śred nich i w y ższy ch u czeln ia ch i w p racach p isarsk ich . P o ro k u 1950 provyincja w ęgiersk a p o d z ie liła się n a dw ie sekcje: c z ło n k o w ie z a k o n u n a W ęg rzech i p o z a gran icam i kraju, gd zie p o w sta ła o so b n a w icep ro w in cja . W śr ó d tych p ierw szy ch 15 b y ło z a tru d n io n y ch w p ełn ien iu p o słu g k a p ła ń s­ k ich w p ara fia ch , in n i byli zajęci w tak zw an ej p o m o c n ic zej słu żb ie k o ście ln ej, k o ście ln i, o ra g n iśc i, itp. Z a gran icą p ra co w a li a lb o w w ęg iersk ich o śr o d k a c h d u szp a ster sk ich , alb o w in sty tu cja ch , k tó r e n io sły p o m o c o jczy źn ie ja k R a d io W a ty k a ń sk ie, c z a s o p ism a i in sty tu ty n a u k o w e . W ro k u 1989 z o sta ł zn ie sio n y za k a z d z ia ła ln o śc i z a k o n u n a W ęgrzech . J ezu ici w tej sytu acji staw iają so b ie za cel p rio ry teto w y p o sz u k iw a n ie k a n d y d a tó w d o z a k o n u i z a p e w ­ n ien ie im w y k sz ta łcen ia . O b ie sekcje z o sta ły z n ó w p o łą c z o n e w je d n ą p ro w in cję, c h o cia ż w ię k sz o ść je z u itó w za g ra n iczn y ch tam p o z o s ta ła p racu jąc d la ojczy zn y i p rzyb yw ając o k r e so w o d o kraju w ró żn y ch m isjach.

W k r ó tk im szk icu F elicjan P a l u s z k i e w i c z p rzed sta w ia dzieje je z u itó w litew sk ich w la ta ch 1 9 4 0 -1 9 5 0 k o n cen tr u ją c się n a k ilk u w y b itn iejsz y ch p o sta c ia c h ja k o jc o w ie D a n y ła , G r u o d is, L ig n u g a ris i in n y ch , k tó r zy n ie ty lk o o w o c n ie d zia ła li w w a ru n k a ch p rzem o cy , ale też w iele w ycierp ieli sp ęd zając d łu g ie la ta w w ięzien ia ch i o b o z a c h K G B . M ie d z y in n y m i na

(4)

6 lat g u tagu i 4 la ta w y sie d le n ia z o sta ł sk a za n y O . T a m k ev iciu s, k tóry za in icjo w a ł sz e r o k o zn a n ą n a Z a c h o d z ie K ro n ik ę d o ty c z ą c ą p r z e śla d o w a n ia w ierzących n a L itw ie o ra z z a ło ż y ł K a to lic k i K o m ite t n a rzecz O b ro n y P raw L u d zi W ierzących.

Bardziej o g ó ln y i p r o b le m o w y ch arak ter n io są d w a n a stęp n e referaty, k tóre w p ew n y m sen sie p o d su m o w u ją treści sy m p o zju m . W p ierw szy m z n ich K r z y s z to f R en ik m ó w i 0 n iek tó r y ch p ro b lem a ch K o śc io ła na W sc h o d zie . O b o k h ero ic z n o śc i w iary chrześcijańskiej p o d p a n o w a n ie m k o m u n izm u za zn a cza się tam brak p o c z u c ia h ierarch iczn ości i p o w sz e c h n o ­ ści K o śc io ła , k tó r y w św ia d o m o śc i w iern ych o g r a n ic z o n y b y ł w y łą czn ie d o w łasnej parafii 1 najbliższej w sp ó ln o ty . Stąd k o n ie c z n o ść ro zszerzen ia w ięzi parafialnej zo sta ła za c h o w a n a w znacznej m ierze d zięk i fo r m o m p o b o ż n o śc io w y m d o k tórych p rzy w ią za n i są b ard zo lu d zie starsi, a le k tó r e d la m ło d s z y c h p o z o sta ją c a łk o w ic ie n iezro zu m ia łe. D la te g o też przy p o sz a n o w a n iu tej tradycji n a leży sięg n ą ć d o n o w y c h form d u szp a ster stw a i p a m ię ta ć 0 k o n ie c z n o śc i o d n o w y życia k o śc ie ln e g o p o legającej p rzed e w szy stk im n a transm isji n a u cza n ia k o śc ie ln e g o w ży cie c o d zien n e. Z p o w o d u sp ec y ficzn y ch w a r u n k ó w w iern i n a W sc h o d zie przyjm ują sa k ra m en ty jed y n ie o k a z jo n a ln ie , n a p rzyk ład o d b y w a ją p ierw szą sp o w ie d ź i przyjm ują p ierw szą k o m u n ię św . z o k a zji p r z y g o to w a n ia d o m a łżeń stw a . Stąd k o n ie c z n o ść u św ia d a m ia n ia w iern y m o b o w ią z k u p rzyjęcia c a łe g o cy k lu sa k ra m en ta ln e g o w o d p o w ie d n im cza sie i p o rzą d k u . N a le ż y tez z b u d o w a ć n o rm a ln y sy stem k a te ch ety c zn y , k tó r y by n a w ią zy w a ł d o k ate ch ezy p od ziem n e j, ale sięgał d a le k o p o z a nią. K a p ła n i m iejsco w i są m o c n o za k o rzen ien i w tam tejszej r zec zy w isto ści, d la te g o też p o m o c im u d zielan a n ie m o ż e b yć p o u c z e n ie m lecz ty lk o słu żb ą. T a p o m o c w in n a a k c e n to w a ć p otr zeb ę w yjścia c z ło w ie k a p o z a d o ty c h c z a so w y m o d e l d u szp a ster stw a i zw ra c a ć u w a g ę n a k o n ie c z n o ść p o d jęc ia p racy z m ło d z ie ż ą n a szerszą sk alę.

K o śc ió ł w rzec zy w isto ści w sch o d n iej m usi zw r ó c ić się d o w iern y ch z b ard zo k o n k retn y m p rzesła n iem m o ra ln y m d o ty c z ą c y m p rzed e w szy stk im za g a d n ień etyk i seksu aln ej, za b ija n ia nie n a r o d z o n y c h , sto su n e k d o w ła sn o śc i, etyk i pracy. W y k ro czen ia w ty ch d zied zin a ch n ie są p o jm o w a n e w k a te g o ria ch grzechu i to nie ty lk o p rzez lu d zi n iew ierzą cy ch , ale też przynajm niej c z ę śc io w o p rzez w ierzących . T a k ie przesła n ie n ie b ęd zie ła tw e, g d y ż na p rzyk ład tru d n o w y tłu m a czy ć lu d z io m o g ra b io n y m z w sz y stk ie g o , że w y n iesie n ie c z e g o ś z za k ła d u p racy je st grzechem . N ie m niej je d n a k trzeba p o d ją ć te p ro b lem y w sp o s ó b b ard zo k o n k retn y , a „ u e la sty c z n ie n ie ’’ n au k i K o śc io ła w w y m ie n io n y c h za g a d n ien ia ch b y ło b y ro zw ią za n iem b a rd zo k r ó tk o w z r o c z n y m . N a sk u tek ateizacji p ro w a d zo n ej p rzez system k o m u n isty c z n y na terenie b y łe g o Z S R R i p o u p a d k u k o m u n iz m u z a zn a cza się tam w ielk i g łó d w a rto ści d u c h o w y c h . T en g łó d w yk o rzy stu ją n a jr o zm a itsz e se k ty i ruchy religijne, k tó r e sto su ją m e to d y n ie k o n w e n c jo n a ln e i są w n iek tó r y ch w y p a d k a ch b a rd zo atrakcyjne. K o śc ió ł m usi sp ro sta ć tem u w ezw a n iu n ie tyle p rzez z w a lcza n ie sekt, ile p rzez u k a za n ie w a rto ści d u c h o w y c h , p ro w a d z e n ie d u szp a ster stw a ró w n ież p o z a m uram i k o śc io łó w , e w a n g elizo w a n ie p rzez przyk ład w ła sn e g o życia.

D ru g i, o g ó ln ie p o d su m o w u ją c y sytu ację referat, z o sta ł w y g ło sz o n y przez O . B o g u sła w a S t e c z k a a sy sten ta p r z e ło ż o n e g o g en era ln eg o je z u itó w d o spraw E u ro p y W sc h o d n iej. Z w raca o n u w a g ę n a reorien tację d zia ła ln o ści z a k o n u n astęp u ją c ą w tych krajach. W P o lsce d u że g r o n o je z u itó w o d b y w a sw oją form ację za gran icą, a a p o sto la t w kraju bardziej u w zg lęd n ia sp ec y ficzn e p ra ce jezu ick ie. D z ia ła ją d w a p a p iesk ie W yd ziały: T e o lo g ic z n y w W arszaw ie i F ilo z o fic z n y w K r a k o w ie , g d zie o b o k je z u itó w stu d iu je sz ero k ie g r o n o sióstr z a k o n n y c h i św ieck ich . C ztery d o m y rek o lek cy jn e w C z ę sto c h o w ie , C zec h o w ic a ch , Starej W si 1 G d y n i p ro w a d zą o w o c n y a p o sto la t tak w ła śc iw y je z u ito m , ja k ćw icze n ia d u ch o w n e. Z w y ją tk iem C z e c h o w ic w szy stk ie p o w sta ły w o sta tn ic h la ta ch . O . Steczek m ó w i te ż k ró tk o o d z ia ła ln o śc i z a k o n u n a terenie byłej J u g o sła w ii, w C zec h a c h i n a S ło w a cji, a b y się n ie c o za trzy m a ć nad d z ia ła ln o śc ią w R u m u n ii, k tó r a najbardziej u cierp iała p o d p a n o w a n iem k o m u n izm u .

W 1947 ro k u b y ło tam 30 je z u itó w , k tó ry ch d o tk n ę ło p rześla d o w a n ie z d w ó c h p o w o d ó w : ja k o z a k o n n ik ó w i ja k o n a leżą cy ch w w ię k sz o śc i d o o b rzą d k u w sc h o d n ie g o . D z ie w ię c iu je z u itó w sp ę d z iło w w ięzien ia ch łą czn ie 63 la ta , n iek tó r zy za k o ń c z y li w n ich ży cie, w szy scy z o sta li ro zp ro szen i i stracili sw e d zieła a p o sto lsk ie i d o m y z a k o n n e . G d y w ro k u 1989 p row in cja w y szła z p o d z ie m ia liczyła za led w ie 2 o jc ó w i 6 braci, w szy stk ich w p o d e sz ły m w iek u . W czer w cu 1990 ro k u p r z e ło ż o n y gen era ln y je z u itó w O . K o lv e n b a c h p o d ją ł decyzję z r e k o n str u o w a n ia p row in cji rum uńskiej i z w ró c ił się d o ca łe g o T o w a r z y stw a z p ro śb ą

(5)

0 p o m o c . O d p o w ie d z ia ło n a ten ap el k ilk u n a stu je z u itó w n a ca ły m św iecie, z k tó ry ch część p rzy b y ła ju ż d o R u m u n ii, a reszta w c ią g u n a stęp n y ch lat d o nich d o łą czy . K raj p rzeżyw a d u że tru d n o ści m a teria ln e, lu d zie p o c h ło n ię c i są zd o b y w a n ie m najbardziej elem en ta r n y c h śr o d k ó w d o ży cia i nie m ają o c h o ty a n g a ż o w a ć się w c o ś w ięcej. N iem n iej je d n a k jezu ici o tw o rzy li ju ż sw ój n o w icja t, p ro w a d zą d u szp a ster stw o w k o śc ie le p rzezn a cz o n y m d la d y p lo m a tó w 1 o tw ierają o śr o d e k n au k i ję z y k ó w o b cy ch , n a c o je st w ielk ie z a p o trzeb o w a n ie.

O . S t e c z e k p rzed sta w ił ró w n ież n o w e m o ż liw o śc i p racy otw ierające się n a terenie b y łe g o Z S R R . P raca ta n a w ią zu je d o d z ia ła ln o śc i je z u itó w w cesarstw ie rosyjsk im , gd zie je z u ic i d zia ła li p o zn iesie n iu z a k o n u w rok u 1773. S zereg je z u itó w p ro w a d zi a p o sto la t na teren ie U k r a in y i B ia ło ru si, są p r o p o zy cje reorgan izacji filo z o fii św ieckiej na U n iw ersy tec ie w N o w o s y b ir sk u , o ra z d zia ła n ia w o b ręb ie cen tru m k u ltu ra ln eg o w L e n in g ra d zie. Z e swej stro n y m o ż e m y d o d a ć , że sytuacja tam u lega szybkiej ew o lu cji, o b ecn ie z o s ta ł u tw o r z o n y ju ż sa m o d z ie ln y o k ręg jezu ick i, k tó r e g o p r z e ło ż o n y m z o s ta ł p o lsk i jezu ita O . S ta n isła w O pielą; sta le rezyduje o n w M o sk w ie i m a za m ia r u tw o rzy ć tam cen tru m ku ltu raln e. P r o b le m ó w nie b rakuje, z k tó ry ch je d n y m z n ajp o w a ż n iejszy ch je st sto su n ek d o K o śc io ła p ra w o sła w n e g o . J a sn e je st, że o g r o m n a w ię k sz o ść w ierzą c y ch w R osji p o z o sta n ie czło n k a m i teg o K o śc io ła ; z drugiej stro n y n ie p o d o b n a za b ro n ić z a r ó w n o a te isto m ja k i lu d zio m w ierzą cy m , k tórzy p rzy ch o d zą d o o śr o d k ó w k a to lick ich k o n ta k tó w i u czestn ictw a w ich d zia ła ln o ści

Jak w sp o m n ie liśm y n a p o czą tk u w r ece n z o w a n y m c z a so p iśm ie znajdują się trzy artyk uły n a p isa n e n ieza leżn ie o d sy m p o zju m . O . R o m a n D a r o w s к i o m a w ia k r ó tk o ży cie i d z ia ła ln o ść W a w rzy ń ca B artiliu sa filo z o fa , te o lo g a i a d m in istra to ra je z u ic k ie g o ż y ją ceg o na p rzeło m ie X V i X V I w iek u . O . Julian H u m e ń s к i n a to m ia st p rzed sta w ia z a sa d y w ojen n e p o d a n e p rzez W o jciech a T y lk o w sk ie g o je z u itę ży ją ceg o w X V II w iek u . M a m y tam d o k ła d n e w s k a z ó w k i, c o d o u zb rojen ia p o tr z e b n e g o w ó w c z e sn y c h cza sa ch , ch arak teru ja k i p o w in ie n m ieć w ó d z , d y scy p lin y w w o jsk u , sy stem u w alk i i ty m p o d o b n y c h sz c z e g ó łó w . A w ięc i takim i sp raw am i jezu ici się w ó w c z a s z a jm o w a li i m o ż e m y ty lk o w yrazić z a d o w o le n ie , że o d esz li od teg o ty p u d zia ła ln o ści.

T e m a ty k i ściśle jezu ick iej d o ty c z y ró w n ież a rty k u ł Jack a B o l e w s k i e g o S J o Ć w ic ze ­

niach D u ch o w n ych św . Ig n a c e g o L o y o li j ich zn a c z e n iu dla d ia lo g u z b u d d y z m em Z e n . N a

w stęp ie a u to r p rzy p o m in a p o d a n ą w Ć w iczen ia ch za sa d ę św . Ig n a ce g o L o y o li, że d o b ry ch rześcijanin w in ien b yć bardziej sk o ry d o o c a le n ia w y p o w ie d z i b liźn ieg o n iż d o jej p o tę p ie n ia i że w e w zajem nej ro z m o w ie w in n o się d o jść d o o k reślen ia d o k ła d n e g o zn a czen ia tej w y p o w ie d z i. A u to r słu szn ie za u w a ża , że ta za sa d a otw iera d ro g ę d o d ia lo g u z in n y m i religiam i w m y śl so b o ro w ej d eklaracji N o s tr a a e ta te . O . B o le w sk i p ragn ie w yjaśn ić, ja k i je st sens p ojęcia m ed ytacji w ch rześcija ń stw ie i w b u d d y z m ie, ale n ap rzó d zajm uje się n iew y sta rcza ją cy m je g o z d a n iem p o d ejściem d o m ed ytacji za w a rty m w L iśc ie b isk u p ó w K o śc io ła k a to lic k ie g o

0 n ie k tó ry c h a sp e k ta ch m e d y ta c ji ch rześcija ń sk iej z 15 p a źd ziern ik a 1989 rok u , w y d a n y m przez

K o n g reg a cję d o Spraw N a u k i W iary. W 17 str o n ic o w y m a rty k u le 3 stro n y p o św ię c a tem u listo w i, k tó r y b e zp o śr ed n io z tem a tem a rty k u łu nie je st z w ią za n y i p o d d a je g o b ard zo k rytycznej o cen ie.

N ie w c h o d z ą c w m eritu m za g a d n ien ie, na co nie m a m iejsca w in form acyjn ej n o ta tce, trzeba zw ró c ić u w a g ę n a w yrażen ia, k tó r y m i p o słu g u je się a u to r w sw ojej krytyce. Z arzuca m ięd zy in n y m i listo w i g łę b o k ą a m b iw a le n c ję, „ u cin a n ie m o ż liw o śc i g łęb sz eg o zro zu m ien ia ró w n ież ch rześcijańsk iej m o d litw y , k alek ie p o jm o w a n ie m ed ytacji n iech rześcijań sk iej” , p ejo ra ty w n ą o c e n ę tech n ik m o d litw y i w iele jeszc ze in n y ch spraw . A p rzecież je st to d o k u m e n t m a g isteria ln y , w yraz z w y cz a jn eg o n a u cza n ia K o śc io ła , k tóry p ragn ie p o m ó c w p ra k ­ ty k o w a n iu o w o cn ej m o d litw y . M o ż e n a le ż a ło b y najpierw , sk o r o ju ż a u to r n iep o tr zeb n ie n a szy m zd a n iem m ó w i o tej sp raw ie, rzeteln ie p rzed sta w ić treść listu i u zn a ć je g o p o z y ty w n e w a rto ści. N ie w yd aje się, a b y k rytyka ta k ich w y p o w ie d z i K o śc io ła b yła d ro g ą p otr zeb n ą 1 o w o c n ą d la te o lo g ii k a to lick iej, a w s z c z e g ó ln o śc i d la te o lo g ii p o lsk iej, k tó r a w ca le n ie m usi n a śla d o w a ć p o d tym w zg lęd em n iek tó r y ch te o lo g ó w za ch o d n ich .

J eżeli c h o d z i o g łó w n ą treść arty k u łu a u to r stw ierd za, że m ed ytacja z g o d n a z d u ch em św. Ig n a c e g o to ta k a , k tó r a ob ejm u je ca łe g o c z ło w ie k a i sk u p ia ją c się n a o so b ie Jezu sa C h rystu sa d ą ży d o p o z a p r z e d m io to w e g o , b ezp o śr e d n ie g o d o św ia d c z e n ia B oga. T a k ie p o za p rzed ­ m io to w e ujęcie o d n ajd u je ró w n ież w m ed ytacji Z e n , w ktérej. a u to r d o str z e g a d ro g ę d o p raw d y. A le zd a n iem O . B o le w sk ie g o w sp ó ln y c h e le m e n tó w w Ć w iczen ia ch i b u d d y z m ie jest w ięcej. T a k ja k Jezu s C h rystu s je st p r zed m io tem m ed ytacji ch rześcijańsk iej, ta k w m ed ytacji

(6)

Z en rolę p rzed m io tu o d g ry w a sk u p ien ie się n a czy m ś jed nym : n a o d d e c h u , sło w ie , czy brzm ien iu m a n try lub k o a n u . N a p e w n o sam a sp raw a p o g łę b ie n ia d ia lo g u ch rześcija ń stw a z b u d d y z m em zasługu je n a b a czn ą u w agę. W iele w sk a z u je n a to , że a u to r b ęd zie je szc ze m iał w iele ok azji, b y spraw ę p o su n ą ć n a p rzó d i bardziej sp re cy zo w a ć sw o ją m yśl.

K o ń c z ą c tę in fo rm a cję trzeba stw ierd zić, że r ece n z o w a n y n u m er B obolan u m zaw iera w iele cie k a w y c h ro zw a ż a ń d o ty c z ą c y c h z a r ó w n o h isto rii, ja k też a k tu a ln o ści. M o ż e b yć cen n ą p o m o c ą d la p rzem yśleń te o lo g ic z n y c h i p a sto ra ln y ch , k tó ry ch n am tak dzisiaj w ty m rejonie E u ro p y p o tr zeb a .

ks. S tefa n M o y s a S J , W a rsza w a

T o m a sz M . D Ą B E K - ks. T o m a sz J E L O N E K (red .), A gn u s e t S p o n sa . P ra c e o fia ro w a n e

O . p ro f. A u g u sty n o w i J a n k o w sk iem u O S B , W y d a w n ic tw o B e n e d y k ty n ó w - P o lsk ie T o w a r z y s­

tw o T e o lo g ic z n e , K r a k ó w 1993, s. 325.

W P o ls c e co r a z bardziej z d o b y w a so b ie p ra w o b y tu p ięk n y zw yczaj h o n o r o w a n ia ju b ile u sz y p racy n a u k o w ej i d yd ak tyczn ej w y d a w a n iem o k o lic z n o śc io w e j K s ię g i p a m ią tk o w e j. Z a słu żen i n a u k o w c y o trzy m u ją w ten sp o s ó b n o w ą sp o s o b n o ść d o satysfak cji, n a to m ia st n a u k a w z b o g a c a się o a rtyk u ły i p rzy czy n k i, k tó r e b ez ta k ich in icjatyw p r a w d o p o d o b n ie n ig d y b y n ie p o w sta ły . P o m y s ło w d a w c a m i p rzed sięw zięć i ich w y k o n a w c a m i są zazw yczaj k o le d z y , p rzyjaciele, stu d en ci i w y c h o w a n k o w ie ju b ila tó w . K się g a P a m ią tk o w a to w yraz p rzy w ią za n ia i w d zięczn o ści, a zarazem ilustracja ro zm ia ró w p racy d y d a k ty czn ej o w ocu jącej w d o r o b k u w y c h o w a n k ó w . M ó w ią c najkrócej, n a F e stch rift trzeba za słu ży ć.

O jciec P rofesor A u g u sty n J a n k o w s k i , niegdyś kapłan archidiecezji warszaw skiej, a potem m nich benedyktyński i o p at klasztoru w legendarnym T yńcu, to p o sta ć tyleż m alow nicza, c o i zasłużona dla polskiej teologii, a biblistyki w szczególności. A u to r kilkunastu w artościow ych książek i kilkudziesięciu artykułów jest szeroko znany z o g ro m n eg o w kładu w p rzygotow an ie i opracow anie kilku w yd ań Biblii Tysiąclecia, której bez jeg o praw dziw ie benedyktyńskiej pracy nie m ożn a sobie w yobrazić. U k azan ie się ok oliczn ościow ej publikacji za p lan ow an o p ierw otnie na 70. rocznicę urodzin Jubilata. Jednak odleżała kilka lat, tak że jej pojaw ienie się u czciło 50. rocznicę św ięceń kapłańskich o. Jankow skiego. P rom ocja K sięg i P a m ią tk o w ej i jej w ręczenie Jubilatow i o d b yły się 15 IX 1993 r. pod czas 31 Sym pozjum B iblistów Polskich w Oł- tarzew ie-O żarow ie M azow ieckim . O . prof. Jankow ski wyraził szczerą radość, że tytuł dzieła

A gnus e t Sponsa (B aran ek i O blu bien ica), naw iązujący d o tak um iłow anej przez n iego K sięgi

A p ok alipsy, d osk on ale oddaje jeg o n a u k o w e zainteresow ania i o so b iste u p od oban ia.

K sią żk ę o tw iera S ło w o w stęp n e o p a ta o. A d a m a K o z ł o w s k i e g o O S B , n a stęp cy o . J a n k o w sk ie g o w za rzą d zen iu o p a c tw e m ty n ie ck im . A u to r e m p rzed m o w y je st ks. T o m a sz J e l o n e k , d ziek a n W y d zia łu T e o lo g ic z n e g o P apiesk iej A k a d e m ii T e o lo g icz n e j w K ra k o w ie. N a F e stc h rift z ło ż y ły się 2 4 artyk uły, za ś ta p r zy p a d k o w a liczb a „ ta k ż e - ja k n a p isa ł ks. J elo n ek - n a w ią zu je d o A p o k a lip s y ” . C zęść a rty k u ło w ą p o p r z e d z a w y k a z d r u k o w a n y c h prac o . o p a ta A . J a n k o w sk ie g o , d o p r o w a d z o n y d o p o ło w y 1993 rok u . O bejm u je 12 je g o w ła sn y ch k sią że k , 10 k sią że k , k tó r y ch je st w sp ó ła u to r e m , 85 a r ty k u łó w n a u k o w y c h , 29 a rty k u łó w p o p u la r n y c h , 3 recenzje i 2 p r z e k ła d y - łą c z n ie 141 p o zy cji. D o c h o d z i niezw y k le p r a c o c h ło n n a i o d p o w ie d z ia ln a redakcja k ilk u w y d a ń B ib lii T y sią c le c ia o ra z w sp ó łr e d a g o w a n ie k ilk u n a sto - k sią żk o w ej serii „ A tte n d e le c tio n i” , w yd aw an ej p rzez K sięg a r n ię św . Ja ck a w K a to w ic a c h . W K s ię d ze P a m ią tk o w e j za b ra k ło , n iestety , z w ię z łe g o ż y cio ry su Ju b ila ta , p rzed sta w ien ia n ajw ażn iejszych e ta p ó w je g o n iezw yk łej d rogi ży cio w ej i kariery n au k ow ej o ra z w sk a z a n ia na su k cesy w d zied zin ie k szta łcen ia i w y c h o w y w a n ia sem in a rzy stó w , z a k o n n ik ó w i m ło d y c h kadr n a u k o w y ch . T o d u ża szkod a! Z ż y cio ry su o . J a n k o w sk ie g o n ie ty lk o m o ż n a w iele się n a u czy ć, lecz czer p a ć też in sp irację d o w łasn ej p racy b ad aw czej i p ed a g o g iczn ej.

A rty k u ły u ło ż o n o w alfabetyczn ej k o lejn o ści n a zw isk a u to r ó w . T o d o b re r o zw ią za n ie, zw ła sz c z a jeżeli się zw a ży na r o zm a ite aspiracje i am bicje. M o ż n a b y ło b y u p o r z ą d k o w a ć p race w ed łu g p o d ejm o w a n ej w n ich p ro b lem a ty k i, p o czy n a ją c o d p r z y c z y n k ó w o ch arak terze o g ó ln y m p rzez te, k tóre m ają za p rzed m io t za g a d n ien ia d o ty c z ą c e S T , d o p o z o sta ły c h z w ią za n y ch z N T . T a k i k lu cz, p o d a ją cy przejrzysty o b ra z p oru szan ej p ro b lem a ty k i, b yłb y ch y b a k o rzy stn iejszy d la cz y te ln ik ó w . A le red ak torzy m ają p ra w o d o w łasnej k o n cep cji, k tóra zresztą też m a sw oje u zasa d n ien ie.

Cytaty

Powiązane dokumenty

receiving frequency is 220 MHz, the band width of amplified frequencies  is 120 kHz. At  the  output  between  the  microvoltmeter  and  the  recorder  an additional

kieleckie w czesne śred nio w iecze. JANOWE K,

Piec zbudow ano z kafli płytowych wypełniających, fryzowych, gzymsowych, aż u ro ­ wych i zw ieńczających oraz z kafli garnkow ych o otw orach kw adratowych i

Odkryto podw alinę pieca ogrzewczego zbudow aną z dwóch w arstw cegieł, pomiędzy którymi znajdowały się zgniecione fragm enty naczyń (ponad 1000 fr.).. Po

Analiza wyobrażeń przestrzeni Łodzi mężczyzn uzyskanych w postaci odręcznych szkiców będących odzwierciedleniem wiedzy o strukturze miasta i jej czytelności

Twórcy fundamentalnych biografii poświęconych Johnowi Marshal- lowi. czy Edward Corwin, opisywali w większej mierze czasy. w których żył ich bohater niż jego samego. Poza tym

Obok czynników warunkujących kształtowanie przekonań i zachowań zdrowotnych w literaturze podkreśla się także znaczenie rodzajów uczenia się społecznego oraz asocjacyj-

Kontekst bliższy czyjBalszy Ijowa: rasah zawsze podkreśla znamię igraeszności i moralnego zła tego czyiju (por. Pod zakaz dekalogu, kjpry używa czasownika rasah nie podpada więc