Zygmunt Ziątek
"Ofelia Stanisława Wyspiańskiego",
Grażyna Królikiewicz, "Rocznik
Komisji Historycznoliterackiej" t.XII
(1974) : [recenzja]
Biuletyn Polonistyczny 18/2 (56), 176
( I I ) KRÓLIKIEWICZ Grażyna: O fe lic Stanisława Wyspiań skiego. "Rocznik Komisji H istoryczn oliterackiej" 1974 t . XII s.
125-139-Stanisława Wyspiańskiego koncepcję postaci O fe lii autor ka ustala na podstawie "Studium o Hamlecie" oraz fragmentu dramatycznego "śmierć O f e l i i " , odnajdując punkty wspólne między obydwoma tekstami. Wyspiański dostrzega w O f e li i ten sam "dramat in t e lig e n c ji" , jak i określa postać Hamleta. To też i w "Śmierci O f e li i " stworzył nową koncepcję szaleństwa t e j p o staci, polemiczną wobec tra d y c ji Słowackiego, Maeter- lincka i Himbauda. Postępowanie Wyspiańskiego w tym kon kretnym przypadku autorka uważa za charakterystyczne dla jego obcowania z tekstami klasycznymi.
BF/56/29 Z.Z.
( I I ) KUKULSKI Leszek: Andrzeja Morsztyna sonet "Do tru p a ". "Przegląd Humanistyczny" 1974 nr 10 s. 121-128. Autor określa rodowód lit e r a c k i jednego z n ajszerzej znanych utworów XVII wieku. Jest on wiernym spolszczeniem sonetu Giańbattisty Marina "Ad un cadavere” , choć oryginal ność włoskiego pierwowzoru je st również wątpliwa. Ten sam bowiem schemat dwóch ciągów myślowych - realistycznego i przenośnego - układających się w op is, zamkniętych podsumo waniem i pointą, da się zauważyć w p o ezji petrarkistowskiej z czasów neapolitańskiej szkoły Serafina (koniec XV wieku - la ta trzydzieste wieku XVI). Widoczna je st także bezpośred nia zależność utworu Marina od "Canzoniere" P etrark i.
