A C T A U N I V E R S I T A T I S L O D Z I E N S I S
FO LIA O EC O N O M IC A 28, 1983
Janina Bernacka-Baranowa*
DELIMITACJA STREFY ŻYWICIELSKIEJ W OJEW ÓDZTW A MIEJSKIEGO ŁÓDZKIEGO
Zaopatrzenie w podstaw ow e produkty żywnościowe dużydh miast może odbyw ać się w oparciu o import i produkcję krajow ą żywności, jak to czynią kraje w ysoko rozwinięte, lub głównie o produkcję rol-ną rozw ijarol-ną w kraju. W arunki społeczno-gospodarcze i polityczne kw alifikują Polskę do stosow ania drugiego sposobu zaopatryw ania du-żych miast w produkty spożywcze. W obec tego pow staje probiera ciągłości lub przestrzennego rozproszenia strefy żyw icielskiej miasta. Istniejące w arunki spole czno-ekonomiczne w środkow ej Polsce prze-mawiają za ciągłością strefy żyw icielskiej woj. m iejskiego łódzkiego. Strefa żiywicielska ciągła, znajdująca się n a jego zapleczu, jest niczym innym jak jego regionem węzłowym.
„Regiony węzłowe (modalne) — wg D. W hittleseya — są jednoli-te ze względu na swą w ew nętrzną stru k tu rę lub organizację. Istot-nymi elem entam i tej struktury są: ognisko, w zględnie ogniska i ota-czający je obszar pow iązany z ogniskiem liniami krążenia (...) Podsta-wowym atrybutem regionów węzłowych jest krążenie osób i dóbr, pow iązania kom unikacyjne i inne aspekty ruchu [...] ich granice prze-biegają tam, gdzie w ystępuje zanik bądź też osłabienie z własnym ogniskiem na rzecz jakiegoś innego ogniska" [14].
Koncepcja regionu węzłowego jako obszaru w zajem nego oddziały-w ania m iasta i zaplecza pojaoddziały-w iła się oddziały-w naukach społeczno-ekonomicz- nych w XJX w. J. H. T hunen [11] w swoich rozw ażaniach teoretycz-nych nad lokalizacją rolnictw a przedstaw ił koncentryczne układy roz-mieszczenia produkcji rolnej w okół centralnie usytuow anego miasta. Rozpatrując relacje miasto-zaplecze niemiecki ekonom ista p rzyjął kilka założeń upraszczających, jak np. jednorodność urodzajną gruntów na badanym obszarze, istnienie jednego rynku zbytu, w prostproporcjonal- ność kosztów transportu do odległości, wagi produktu i jego
nietrwa-• Dr, a d iu n k t w Z ak ład zie G o sp o d ark i P rz e strz e n n e j, In s ty tu t P o lity k i R eg io n al-n e j UL.
łości, istnienie wolnej konkurencji. Stwierdził, że odległość od rynku zbytu (miasta) oddziałuje na rodzaj produkcji przez mechanizm renty gruntow ej będącej funkcją określonych cech produktów, takich jak: zbiorów z jednostki powierzchni, cen rynkowych, kosztów produkcji oraz staw ek przewozowych. Koncepcję lokalizacyjną J. H. Thunena zapisali m atem atycznie A. Lósch i E. S. Dunn w następującej postaci:
R = E(P — a) — Efd, gdzie:
R — wielkość zmienna renty ekonom icznej na jednostkę pow ierz-chni;
d — wielkość zmienna odległości od rynku;
E, P, a, f — w artości stałe dla poszczególnych produktów, reprezen-tujące kolejno: zbiorjy z jednostki powierzchni, ceny rynkowe, koszty produkcji oraz staw ki przewozowe.
W iedzę o regionie węzłowym bardzo poważnie rozbudował W. Chris- talier [4]. W teorii ośrodków centralnych przedstaw ił w ielostopniow y układ jednostek osadniczych i ich powiązań z zapleczami. Poddał an a-lizie ośrodki osadnicze, których centralne funkcje handlowe i usługowe, po niektóre produkcyjne włącznie w ykraczały poza ich granice. W opar-ciu o w ykryte zależności w sieci miast (południowych Niemiec stw orzył model heksagonalnej sieci osadniczej, w którym m iasta i ich regiony węzłowe obejm ow ały skończoną ilość jednostek osadniczych i zapleczy niższego rzędu. Model sieci osadniczej opisany przez W. ChristaUera danymi liczbowymi nie spraw dził się w innych w arunkach pow staw a-nia i kształtow aa-nia sieoi osadniczej. W szystkie późniejsze badaa-nia sieci osadniczej w skazywały na duże rozbieżności w porów naniu ze stroną rachunkow ą modelu W. ChristaUera, co wiązało się z odm ienną gene-zą pow staw ania miast, innymi w arunkam i społeczno-gospodarczymi, w iększą spójnością sieci osadniczej. W szystkie jednak badania potw ier-dzają w ykryte przez W. ChristaUera, jak i J. H. Thunena trw ałe za-leżności w sieci osadniczej i regionach węzłowych, do których m. in. można zaliczyć hierarchiczność miast i ich regionów, zależność pow ią-zań miasta z zapleczem od czynnika odległości.
Pierw otnym i związkami m iasta i regionu są przepływ y ludności, tow arów i informacji. W tórne oddziaływ ańie znajduje w yraz w zmie-niającej się strukturze i fizjonomii zaplecza. Przeprow adzone badania w ew nętrznej stru ktury strefy w pływ u miasta w skazały na zm niejsza-nie się pow iązań zaplecza z miastem w m iarę oddalania się od niejsza-niego, co znalazło w yraz w w yszczególnieniu w ew nętrznych stref w obszarze oddziaływ ania miasta. Na przykład G. Chabot [4] wyróżnia strefę pod-miejską, środkowego zaplecza i zew nętrznego zaplecza. Strefa podm
iej-ska wg niego stanowi obszar bezpośrednich powiązań z miastem przez m igracje wahadłow e ludności, dostaw y świeżych produktów , dojazdy do targowiska, zakupy w sklepach, przew agę kontaktów telefonicznych (powyżej 50%). Strefę środkow ego zaplecza charakteryzuje w ielkość od 10 do 25% zakupów dokonyw anych w mieście, 25—50% kontaktów tele-fonicznych, dojazdy na jarm arki okresow e. Strefa zew nętrzna zaplecza pokryw a się z obszarem rekrutacji do szkół i uczelni w yższych oraz identyfikuje się z regionem rozpow szechniania prasy lokalnej.
O kreślenie struk tury w ew nętrznej strefy w pływ u m iasta wym aga przeprow adzenia badań całokształtu zjawisk społeczno-gospodarczych.
W yznaczenia granic regionu węzłowego dokonać można przez an a-lizę em piryczną oddziaływ ania funkcji m iasta na otaczający go obszar lub na podstaw ie m etod statystyczno-m atem atycznych określających siłę ciążenia danego miasta i zaplecza w oparciu o ogólne cechy cha-rakteryzujące układy funkcjonalne.
W ychodząc z założenia ciągłości przestrzennej regionów węzłowych można ustalić zasięg w pływ u danego miasta przez rozgraniczenie obszarów w pływ ów dwu sąsiednich m iast tego samego stopnia h
ierar-chicznego. W tym celu można posłużyć się zmodyfikowaną postacią modelu graw itacji, na podstaw ie której można obliczyć m iejsca jed-nakow ego w pływ u dwu sąsiadujących jednostek osadniczych [6]:
1 + V — P/Pt
gdzie:
Pi, Pj — liczba ludności m iasta i oraz j,
d — punkt równowagi w pływ ów dwu miast na linii łączącej i oraz j, d,| — odległość m iasta i od punktu z,
dy — odległość m iędzy i a j, i - 1,
j = 1 , n.
W yznaczenie miejsc jednakow ego wpłiywu dwu jednostek osadni-czych wg powyższego w zoru opiera się na dwóch cechach: liczbie lud-ności i odległości. W niniejszych rozw ażaniach posłużono się m iarą dostępności przestrzennej w yrażoną w odległości drogow ej, kolejow ej i w linii prostej oraz dwoma układami osadniczymi. W pierw szym uk ła-dzie osadniczym, poza Łodzią, przyjęto 11 miast: W arszaw ę, Częstocho-wę, Poznań, Toruń, Bydgoszcz, Kielce, Radom, W rocław , Płock, Kraków i Opole, w drugim aglom eracje: katowicką, w arszaw ską, krakow ską, wrocławską, poznańską, staropolską, bydgosko-toruńską, opolską, częs-tochowską oraz łódzką.
03 T a b e l a 1 O b lic z e n ia p o m o cn icze z w ią z a n e z w y zn aczen iem te o re ty c z n e g o z asięg u w p ły w u
Łodzi w 1976 r. M iasto L udność (w ty s.) Pi P /P , O d le g ło ść (w km) V * s p, d ro g o w a (a) k o le jo w a (k) w lin ii p ro s te j (p)
^ ( a ) d H(a> diJ(k) d»J<P) d *i(p)
W a rs z a w a 1463,4 1,8067 1,3441 133 56,73 138 58,87 119 50,76 K rak ó w 700,7 0,8651 0,9301 241 124,8 292 151,3 187 96,9 P o zn ań 527.0 0,6506 0,8066 201 111,3 251 138,9 187 103,5 W ro cław 584,5 0,7216 0,8495 215 116,2 243 131,6 187 101,1 B ydgoszcz 330,4 0,4079 0,6367 202 123,3 229 139,7 181 110,5 C zęsto ch o w a 202,9 0,2505 0,5005 127 84,6 151 100,6 113 75,3 R adom 179,8 0,2220 0,4712 147 99,9 152 103,3 119 80,9 T o ru ń 157,6 0,1946 0,4411 155 107,6 178 123,5 150 104,1 K ielce 156,9 0,1937 0,4401 147 102,0 194 134,7 125 86,8 O p o le 108,3 0,1338 0,3658 184 134,7 243 177,9 163 119,3 Płock 90,9 0,1122 0,3349 102 76,4 121 90,6 87 65,2
Z r ó d ! o: Wg J. B e r n a c k a - B a r a n o w a , Strela iyw lcielska wojew ództw a m le/tkiego łódzkie-go. ..Przegląd Społeczno-Ekonomiczny Miasta Łodzi" 1980, nr 1.
Ja n in a B e rn a c k a -B a ra n o w a
T a b e l a 2 O b lic z e n ia p o m o cn icze z w ią z a n e z w y zn aczen iem
te o re ty c z n e g o z a się g u w p ły w u ŁAM
A g lo m e ra c ja L udność (w tys.) Pi P ./P . O d le g ło ść (w km )
V p i/p » d ro g o w a (a) k o le jo w a (k) w lin ii p ro s te j (p)
‘W ) ‘W ) ^iKp) ^ Kp) K a to w ic k a 2 992.7 3,0875 1,7571 193 70,0 239 86,7 175 6 3 3 W a rs z a w sk a 1 894,3 1,9543 1,3979 133 5 5 3 138 5 7 3 119 49,6 K ra k o w s k a 9 1 4 3 0,9435 0,9713 241 122,2 292 148,1 187 94.9 W ro c ła w s k a 600,6 0,6196 0,7871 215 120,3 243 135,9 167 104,6 P o z n a ń sk a 565,0 0,5829 0,7635 201 113,9 251 142,3 187 106.0 S ta ro p o lsk a 515,9 0,5322 0,7295 147 84,9 175 101,2 120 69,4 B y d g o sk o -to ru ń sk a 483,8 0,4991 0,7065 175 102,5 200 U 7.2 165 96,7 O p o lsk a 309,1 0,3189 0,5647 184 117,B 243 155,3 163 104,2 C z ęsto ch o w sk a 285.4 0,2544 0,5043 127 84,4 151 100,4 113 75,1 2 r 6 d ł o : W g B e r n a c k a - B a r a n o w a , op. cii.
I z o d y n y w y z n a c z o n e na p o d s t a w i e o d l e g ł o ś c i m i ę d z y : a ) m i a s t a m i --- w l i ni i p r c s t e j — — — kol e j o wej ♦ d r o g o w e j b) a g l o m e r a c j a m i . ... — w l i ni i p r o s t e j ... k o l e j o w e j - i —i-i d r o g o w e j
Rys. 1. Z asięg w p ły w u w oj. m iejsk ieg o łódzkiego. Ź ródło: O p ra c o w a n ie w łasn e na p o d staw ie tab . 1, 2.
Rys. 2. Z a się g ż y w ic ie lsk ie j s tre fy w o j. m ie js k ie g o łó d zk ieg o . Ź ró d ło : O p ra c o w a n i* w ła s n e n a p o d sta w ie ta b . 2
Obliczone punkty równowagi w pływ u Łodzi lub ŁAM w obydw u układach osadniczych (tab. 1, 2) pozwoliły n a w ykreślenie 6 alte rn a
-tyw zasięgu łódzkiego regionu w ęzłow ego (rys. 1).
G ranice strefy w pływ ów Łodzi na wschodzie i zachodzie w arunku-je zbieżność wszystkich izodyn, w części południowej trzech izodyn. Na północy cztery altern aty w y zasięgu regionu węzłowego przem aw ia-ły za włączeniem obszaru gminy i m iasta Brześć Kujawski, miasta W łocław ek oraz części południow ej gminy W łocław ek do strefy w pły-wów Łodzi. Granicę w ytyczono jednak bardziej na południe, ze względu na krzyżujące się na tym obszarze w pływ y aglom eracji w arszaw -skiej, toruńsko-bydgoskiej i łódzkiej.
W obec tego w yznaczony zasięg łódzkiego regionu węzłow ego pokrył się z izodyną określoną na podstaw ie oddziaływ ania m iędzy
aglome-racjami miejskimi po liniach prostych. W skład tak pojętej strefy w pływów weszły w całości trzy w ojew ództw a: m iejskie łódzkie, piotr-kowskie i sieradzkie oraz niektóre m iasta i gminy woj. kaliskiego, konińskiego, włocławskiego, płockiego i skierniew ickiego (patrz wykaz miast ii gmin w zał. 1 oraz rys. 2).
U stalony zasięg łódzkiego regionu w ęzłow ego w oparciu o zmo-dyfikow any model graw itacji koresponduje z em pirycznie (fra-gm entarycznie) określonym i granicam i strefy w pływ ów Łodzi przez Z. Chojnickiego (5), P. Eberhardta [81, K. Kucińskiego i W. Rakow-skiego (10), A. Niepsuja, K. Płazę i E. Tomczak [13], H, Morfcimer* Szymczak [12] oraz przez autorkę [1, 2], Szczegółową analizę porów -nawczą autorka przeprow adza w artykule Strefa żyw icielską w
oje-w ództoje-w a m iejskiego łódzkiego [3].
Za przyjęciem regionu węzłowego (rys. 2) jako strefy żywlciel- skiej woj. m iejskiego łódzkiego przemawia w ysoki em piryczny stopień jego domknięcia, określany przez stosunek w ielkości przepływów w ew nątrzregionalnych do przepływów m iędzyregionalnych [6] lub przez relację przepływów zew nętrznych do przepływów całkow itych [7] pro-duktów żywnościowych, takich jak: ziemniaki, mleko, w arzyw a i owo-ce, mięso i żywiec [2, 5] oraz w ysoki stopień em pirycznych powiązań Łodzi z zapleczem określony w oparciu o łączne przepływ y surowców rolnych, takich jak: pszenica, żyto, inne zboża, strączkow e, ziemniaki, buraki cukrowe, w arzyw a i owoce, pasze roślinne, len i konopie [8] oraz mięso i żywiec [2]. Za takim traktow aniem w yznaczonego regionu węzłowego Łodzi jako strefy żyw icielskiej woj. m iejskiego łódzkiego przem aw iają również rozważania zaw arte w arty k u le Zapotrzebowanie na żywność oraz bilans żyw nościow y... zamieszczony w niniejszym zeszycie.
Z a ł ą c z n i k 1
M ia s ta ł g m in y w stre fie o d d z ia ły w a n ia Łodzi
W O J. KALISKIE m i a s t a I. K alisz g m i n y 1. B lizanów 2. B rzeziny 3. C ek ó w K o lo n ia 4. C z a s ta ry 5. G alew ice 6. G odziesze W lk. 7. G rabów n /P ro sn ą 8. K oźm inek 9. L isków 10. M ik sta t I I . M y cielin 12. N o w e S k alm ierzy ce 13. D obrzeć
14. S iero szew ice 15. S o k o ln ik i 16. S ta w is z y n 17. S zczytniki 18. Z elazk ó w 19. K alisz W O J. KON IŃSK IE m i a s t a 1. K olo 2. K onin 3. T u re k g m i n y ; 1. B abiak 2. B rudzew 3. C hodów 4. D ąb ie 5. D o b ra 6. G o lin a 7. G rab ó w 8. G rodziec 9. G rzeg o rzew 10. K aw ęczy n U . K azim ierz B iskupi 12. K ło d aw a 13. Koto 14. K ościelec 15. K ram sk 16. K rzym ów 17. M a la n ó w 18. O lszó w k a 19. O sie k M ały 20. P rzedecz 21. P rz y k o n a 22. R y ch w ał 23. R zgów 24. S kulsk 25. Som polno 26. S ta re M iasto 27. Ś lesin 28. Ś w in ice W a rc k ie 29. T u liczk ó w 30. T u re k 31. U n iejó w 32. W ie rz b in e k 33. W ła d y s ła w ó w W O J. ŁÓDZKIE m i a s t a 1. A le k sa n d ró w Łódz. 2. G łow no 3. K o n sta n ty n ó w Łódz. 4. Łódź 5. O zo rk ó w 6. P a b ia n ic e 7. S try k ó w 8. Z gierz g m i n y 1. A le k sa n d ró w Łódz. 2. A n d resp o l 3. B rójce 4. G łow no 5. N o w o so ln a 6. O zo rk ó w 7. P a b ia n ic e 8. P arzęczew 9. R zgów 10. S try k ó w U . Zgierar W O J. PIO TRK O W SK IE m i a s t a 1. B ełchatów 2. K oluszki 3. O poczno 4. P io trk ó w T ryb. 5. P rzed b ó rz 6. R adom sko 7. S u lejó w 8. T om aszów Maz. 9. T u szy n 10. Zelów g m i n y 1. A lek san d ró w . 2. B ełchatów 3. B ędków 4. B iałaczów 5. B iałobrzegi 6. C z a rn o c in 7. C zern ie w ice 8. D łutów 9. D o b ry szy ce 10. D rużbice 11. F alk ó w 12. G om unice 13. G o rzk o w ice 14. G rab ica 15. G ro ch o lice 16. Inow łódz 17. K am ieńsk 18. K leszczów 19. K luczew sko 20. K luki 21. K o b iele W lk. 22. K odrąb 23. K oluszki 24. Lgota W ie lk a 25. L ubochnia 26. Ł adzice 27. Ł ęki S zlach e ck ie 28. M asło w ice 29. M niszków
30. M oszczenica 31. O poczno 32. P a ra d y ż 33. P io trk ó w T ryb. 34. P ośw iętne 35. P rz e d b ó rz 36. R adom sko 37. R ęczno 38. R okiciny 39. R ozprza 40. R ząśn ia 41. R zeczyca 42. S ław n o 43. S u lejó w 44. S u lm ierzy ce 45. S zczerców 46. T o m aszó w M az. 47. T u szy n 48. U jazd 49. W ielg o m ły n y 50. W o la K rz y sz to p o rsk a 51. W olbórz 52. Zelów 53. Ż arn ó w 54. Ż elech lin ek W O J. PŁOCKIE m i a s t a 1. G o sty n in 2. K utno 3. Ł ęczyca 4. Ż ychlin g m i n y 1. B edlno 2. D a sz y n a 3. D ąb ro w ice 4. D obrzelin 5. G o sty n in 6. G óra Sw. M a łg o rzaty 7. K iern o zia 8. K ro śn iew ice 9. K rzy żan ó w 10. K utno 11. Ł anięta 12. Ł ęczyca 13. N o w e O stro w y 14. O p o ró w 15. P a c y n a 16. P iątek 17. R a ta je 18. S trzelce 19. S zczaw in K ościelny 20. W ito n ia W O J. SIERADZKIB m i a s t a 1. Ł ask 2. S ieradz 3. W a rta 4. W ie lu ń 5. Z d u ń sk a W ola g m i n y 1. B iała 2. B łaszki 3. B rąszew ice 4. Brzeżno 5. Buczek 6. B urzenin 7. C z arn o ży ły 8. D alików 9. D obroń 10. D ziałoszyn 11. G oszczanów 12. G ruszczyce 13. K iełczygłów 14. K lonow a 15. K o n o p n ica 16. Lutom iersk 17. L ututów 18. Łask 19. M o k rsk o 20. N iew iesz 21. O sja k ó w 22. O stró w e k 23. P ątn ó w 24. P ęczniew 25. P o d d ęb ice 26. R usiec 27. S ęd ziejo w ice 28. Siem kow ice 29. S ieradz 30. Skom lin 31. Szadek 32. W a rta 33. W a rtk o w ic e 34. W id aw a 35. W ie lu ń 36. U stk ó w 37. W ie rz c h la s 38. W o d z ie ra d y 39. W ró b lew 40. Zadzim 41. Z ap o lice 42. Z d u ń sk a W o la 43. Z łoczew W O J. SKIERNIEW ICKIE m i a s t a 1. Łowicz 2. R aw a M az. g m i n y 1. B ielaw y 2. B rzeziny 3. C h ą śn o 4. C ie lą d z 5. D m osin 6. D o m an iew ice 7. G łuchów 8. G odzianów 9. Jeżó w 10. L ipca R ey m o n to w sk ie 11. Łowicz 12. Ł yszkow ice 13. M aków 14. R aw a Maz. 15. R ogów 16. S łu p ia 17. Z d u n y W O J. W ŁOCŁA W SK IE m i a s t a g mi n y 1. C h o ceń 2. C hodecz 3. Izbica K uj. 4. K ow al 5. L ubień K uj. 6. L u b ran iec 7. P io trk ó w K uj. 8. T o p ó lk a
LITERATURA
[1] B e r n a c k a J., M ig ra cje ze w si do m iasl w w o je w ó d z tw ie łó d zkim , „Z eszyty N a u k o w e UŁ" 1972, S. III, z. 33.
[2] B e r n a c k a - B a r a n o w a J „ P ow iązania p rz e str ze n n e Ł odzi z za p leczem w ś w ie tle p r z e p ły w ó w to w a ro w y c h na p r z y k ła d z ie su ro w ca i p ro d u k tó w g o to w y c h p rz e m y s łu m ięsn eg o , Łódź 1977 (m aszynopis w In s ty tu c ie G eografii UŁ).
[3] B e r n a c k a - B a r a n o w a J., S trefa iy w lc le ls k a w o je w ó d z tw a m ie js k ie g o łó d
z-k ie g o , „P rzeg ląd S połeczno-E z-konom iczny M. Łodzi" 1980, n r 7.
[ 4 ] C h a b o t G., B e a u j e u • G a r n i e r J., Z ary s g eo g ra lli m iast, W a rs z a w a 1971. [5] C h o j n i c k i Z., A n a liza p r z e p ły w ó w to w a ro w y c h w u k ła d z ie m ię d z y w o je w ó d z
-k im , „S tudia KPZK" 1961, t. 1.
[6] C h o j n i c k i Z., Z a sto so w a n ie m o d e li g ra w ita c ji 1 p o te n c ja łu w badaniach p rz e str ze n n o -e k o n o m ic zn y c h , „S tu d ia KPZK" 1966, t. 14.
[7] D o m a ń s k i R., K szta łto w a n ie o tw a r ty c h reg io n ó w e k o n o m ic zn y c h , W arszaw a 1972.
[8] E b e r h a r d t P., Rola w ie lk ic h m ia st w s tr u k tu r z e re g io n a ln e j p o w ią za ń p rz e
s-tr z e n n y c h w P olsce, „B iu lety n KPZK" 1970, z. 58.
[ 9 ] E b e r h a r d t P., R o zw ó j d e m o g ra lic zn y a g lo m era cji m ie js k ic h w o sta tn im stu
-leciu, „ P rzeg ląd G eo g raficzn y " 1978, t. 50, z. 2.
[10] K u c i ń s k i K., R a k o w s k i W ., S p e c y lik a c ja ru ch ó w m ig r a c y jn y c h na obszarze
In te rle r e n c jl s tre l w p ły w ó w W a r s z a w y 1 Łodzi, „C zasopism o G eo g raficzn e" 1976,
z. 1. |
[11] M c C a r t y H. H. , L i n d « b r g J. B., W p r o w a d z e n ie do g eo g ra lli e k o n o m ic zn e j, W a rs z a w a 1969.
[12] M o r 1 1 m e r • S z y m c z a k H., U w a g i w sp ra w ie d o ja z d ó w do p ra cy, „Łódzkie C zasopism o G o sp o d arcze" 1961, n r 9.
[13] N ^ e p s u j A., P ł a z a K., T o m c z y k E., Z asiąg o d d zia ły w a n ia U n iw e rsy te tu
Ł ó d zk ie g o w św ie tle d a n y c h o p o c h o d zen iu te r y to r ia ln y m s tu d e n tó w I k a n d y d a fó w na stu d ia , „S tudia R eg io n aln e" 1976, z. 1.
[14] R y c h ł o w s k i B., R eg io n a liza cja eko n o m ic zn a , W a rs z a w a 1967.
[15] W r ó b e l A., P o jęcie reg io n u e k o n o m ic zn e g o a te o ria g eogralli, W a rsz a w a 1965.
J a n in a B ernacka-B aranow a
D ELIM ITATIO N O F FO OD ZON E IN ŁODZ URBAN ADM INISTRATIVE PROY IN CE
E ach s e ttle m e n t u n it c re a te s a ro u n d it a zone on w h ich it e x e rts an influence, a n d w h ic h is c a lle d th e k e y reg io n . T h e p rim a ry ties b e tw e e n th e to w n a n d th e re g io n a re re fle c te d in flow s of p o p u la tio n . goods, a n d in fo rm atio n , w h ile th e seco n - d a ry tie s a re e x p re s s e d in th e c h a n g in g s tru c tu re a n d a p p e a ra n c e of th e su rro u n d in g are a . T h e zo n e of Łódź in flu e n c e ha* b e e n d e te rm in e d ac c o rd in g to th e follow tng form uła:
1 + V - p / p ,
It en co m p a sses th e a re a of a d m in is tra tiv e p ro v in ces of Łódź, Sieradz, Piotrków , a n d c e rta in a d m in is tra tiv e d istric ts in p ro v in ces of K alisz, K onin, W ło cław ek , Płock a n d S k iern iew ice. It th e p re s e n t n a tu ra l, an d socio-econom ic co n d itio n s of C e n tra l P o lan d th e k e y reg io n of th e a d m in is tra tiv e u rb a n p ro v in c e of Łódź m ay be tre a te d as its food zone, w h ich w as co n firm e d by th e o re tic a l an d em p irical stu d ies.
