• Nie Znaleziono Wyników

Medycyna Weterynaryjna - Summary Medycyna Wet. 62 (11), 1219-1221, 2006

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Medycyna Weterynaryjna - Summary Medycyna Wet. 62 (11), 1219-1221, 2006"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Medycyna Wet. 2006, 62 (11) 1219

Artyku³ przegl¹dowy Review

Zaka¿enia bakteryjne ró¿nych tkanek i narz¹dów wywo³ane przez lekooporne formy bakterii stwarzaj¹ w praktyce medycznej powa¿ne problemy terapeutycz-ne (3, 13, 17). Wi¹¿¹ siê oterapeutycz-ne ze sta³ym pojawianiem siê szczepów bakteryjnych, opornych na antybiotyki, w tym na antybiotyk tzw. ostatniej szansy – wanko-mycynê. W piœmiennictwie coraz czêœciej u¿ywa siê stwierdzenia, ¿e wchodzimy w erê przedantybiotyko-w¹ (13).

AntybiotykoopornoϾ bakterii

Jednym z najwa¿niejszych mechanizmów opor-noœci bakterii na najczêœciej stosowane antybiotyki laktamowe jest ich zdolnoœæ do wytwarzania beta--laktamaz – enzymów zdolnych do zablokowania dzia-³ania antybiotyków tej grupy. Enzymy te posiadaj¹ zdolnoœæ rozbijania pierœcienia beta-laktamowego an-tybiotyku, co ca³kowicie blokuje jego aktywnoœæ bio-logiczn¹ (9).

Zjawisko powszechnej antybiotykoopornoœci bak-terii stwarza powa¿ne problemy terapeutyczne. Powa¿-ny niepokój budzi tak¿e fakt pojawienia siê w ostat-nich latach szczepów enterokoków opornych na wan-komycynê, a tak¿e ostatnio na linezolid.

Opornoœæ bakterii na antybiotyki, jak równie¿ ich nadmierne i nie zawsze w pe³ni uzasadnione stosowa-nie, wyjaœnia z jednej strony zjawisko wystêpowania zaka¿eñ wywo³anych przez antybiotykooporne bakte-rie, a z drugiej strony stwarza koniecznoœæ zastosowa-nia innych czynników zdolnych do opanowywazastosowa-nia tych zaka¿eñ.

Bakteriofagi – wirusy niszcz¹ce bakterie Bakteriofagi (fagi) nale¿¹ do grupy szeroko rozpo-wszechnionych w przyrodzie wirusów, których cykl ¿yciowy zwi¹zany jest wy³¹cznie z komórk¹ bakteryj-n¹ (1). Opisano dot¹d ponad 5000 fagów aktywnych wobec wielu znanych gatunków bakterii. S¹ wszech-obecne – izoluje siê je ze wszystkich œrodowisk natu-ralnych – wód s³odkich i s³onych (tak¿e z gor¹cych Ÿróde³) i gleby oraz z organizmów ludzi i zwierz¹t.

Potencjalne mo¿liwoœci wykorzystania bakteriofagów

w leczeniu zaka¿eñ bakteryjnych zwierz¹t*

)

BEATA WEBER-D¥BROWSKA, ANDRZEJ GÓRSKI, MICHA£ ZIMECKI,

MARZANNA £USIAK-SZELACHOWSKA, MIROS£AW GRZÊDA*, MA£GORZATA LIS*, RYSZARD MIÊDZYBRODZKI, WOJCIECH FORTUNA, ANDRZEJ DUBIEL**,

KINGA ŒWITA£A-JELEÑ, JANUSZ BORATYÑSKI

Instytut Immunologii i Terapii Doœwiadczalnej PAN, ul. R. Weigla 12, 53-114 Wroc³aw *Biowet Pu³awy Sp. z o.o., ul. Arciucha 2, 24-100 Pu³awy

**Katedra i Klinika Rozrodu, Chorób Prze¿uwaczy oraz Ochrony Zdrowia Zwierz¹t Wydzia³u Medycyny Weterynaryjnej AR, pl. Grunwaldzki 49, 50-366 Wroc³aw

Weber-D¹browskaB., GórskiA., ZimeckiM., £usiak-SzelachowskaM., GrzêdaM., Lis M., MiêdzybrodzkiR., FortunaW., DubielA., Œwita³a-Jeleñ K., Boratyñski J.

Potential application of bacteriophages in bacterial infections in animals

Summary

Antibiotic–resistant bacterial infections have caused serious therapeutic problem in medicine and veterinary practice. Resistance to antibiotics is currently increasing, which is related to, among other factors, the capability of bacteria to produce specific enzymes rendering them resistant to most available antibiotics. Renewed interest in the possibilities of using bacteriophages, viruses that can attack and destroy bacterial cells, in antibacterial therapy in humans and animals has been observed in many countries. Phage therapy of bacterial infections in humans has been conducted by our Institute since 1980. The most successful results were obtained in cases of meningitis, furunculosis, otitis media, cancer, and septicemia (100% of patients). Experimental phage therapy in animals is provided by many centers. Successful therapeutic and protective phage therapy has been observed in calves, piglets, lambs, chickens and mice. Our results on the phage treatment of colibacterosis in foxes, piglets and balanoposithis in bears have demonstrated its high effectiveness. A study on phage preparates for their use in bovine mastitis is currently underway.

Keywords: bacterial infections, bacteriophages, phage therapy

*) Badania finansowane ze œrodków Ministra Nauki w latach 2003-2006 jako

projekt badawczy zamawiany (grant nr PBZ-MIN-007/P04/33) oraz jako granty KBN – nr 5P06K 00518 i nr 3P06K 01125.

(2)

Medycyna Wet. 2006, 62 (11) 1220

Wystêpuj¹ tak¿e w produktach spo¿ywczych pocho-dzenia zwierzêcego.

Jak wspomniano, cykl ¿yciowy bakteriofagów zwi¹-zany jest z komórk¹ bakteryjn¹, przy czym mo¿liwe s¹ dwa ró¿ne typy oddzia³ywania faga na gospodarza. Cykl lityczny (wirulentny), prowadzi do ca³kowitego zniszczenia komórki bakteryjnej, a bakteriofagi zosta-j¹ uwolnione do œrodowiska w procesie lizy komórki bakteryjnej, m.in. z udzia³em fagowych enzymów li-tycznych. W cyklu lizogenicznym (³agodnym) mate-ria³ genetyczny faga po wnikniêciu do komórki bakte-ryjnej ulega wbudowaniu w chromosom bakteryjny (tzw. profag) i jest przekazywany komórkom potom-nym podczas podzia³u komórki. Proces namna¿ania fagów zachodzi zarówno w warunkach in vitro, jak i in vivo.

Praktyczne zastosowanie bakteriofagów. Swoistoœæ gatunkowa fagów i lizotypia bakterii Wiêkszoœæ bakteriofagów cechuje wysoka swoistoœæ dzia³ania. Oznacza to, i¿ ich aktywnoœæ lityczna zwi¹-zana jest zwykle z jednym gatunkiem drobnoustroju. I w³aœnie ta cecha pozwoli³a, z jednej strony, na wyko-rzystanie bakteriofagów do okreœlania przynale¿noœci gatunkowej bakterii, a z drugiej strony, na zró¿nico-wanie szczepów bakteryjnych w obrêbie tego samego gatunku. Opracowano wiele zestawów fagów typuj¹-cych, umo¿liwiaj¹cych ró¿nicowanie bakterii na pod-stawie ich reakcji z fagami typuj¹cymi (tzw. lizotypia) (1).

Wykorzystanie bakteriofagów w terapii zaka¿eñ bakteryjnych

Jak wspomniano, zaka¿enia bakteryjne wywo³ane lekoopornymi szczepami bakterii, stanowi¹ powa¿ny problem wymagaj¹cy poszukiwañ nowych terapii do walki z patogennymi drobnoustrojami. Krótko po od-kryciu bakteriofagów podjêto pierwsze próby ich za-stosowania w terapii antybakteryjnej u ludzi. W ci¹gu ostatnich kilku lat opublikowano wiele prac postulu-j¹cych celowoœæ rozszerzenia badañ nad wykorzysta-niem bakteriofagów w terapii antybakteryjnej (3, 5, 17), co równie¿ potwierdzaj¹ wyniki uzyskane w tej dziedzinie przez Instytut Immunologii i Terapii Do-œwiadczalnej PAN (1, 17).

Badania w³asne wykaza³y wysok¹ skutecznoœæ te-rapii fagowej w grupie 2000 chorych w zaka¿eniach lekoopornymi szczepami bakteryjnymi, zarówno w zaka¿eniach jednorodnych, jak i mieszanych, bez wzglêdu na rodzaj schorzenia, wiek pacjenta czy wczeœniej prowadzon¹ antybiotykoterapiê (19). Szcze-gólnie wysok¹ skutecznoœæ fagoterapii (85%) obser-wowano u chorych z posocznic¹, a pe³ny efekt tera-peutyczny uzyskano u 20 chorych, u których zaka¿e-nia bakteryjne wyst¹pi³y w przebiegu procesu nowo-tworowego. Na szczególne podkreœlenie zas³uguje fakt, i¿ w czasie prowadzonej fagoterapii nie obserwowa-no istotnych objawów ubocznych.

Eksperymentalna fagoterapia zaka¿eñ bakteryjnych u zwierz¹t

Zaka¿enia bakteryjne wywo³ane przez lekooporne bakterie stwarzaj¹ powa¿ne problemy terapeutyczne w praktyce weterynaryjnej. Sta³e pojawianie siê wieloopornych szczepów gronkowców, enterokoków, paciorkowców i bakterii z rodzajów Escherichia, Salmonella, Pseudomonas oraz Campylobacter stano-wi zagro¿enie dla zdrostano-wia i ¿ycia zstano-wierz¹t hodowla-nych (4, 6, 7). Badania nad mo¿liwoœci¹ wykorzysta-nia bakteriofagów w terapii antybakteryjnej s¹ prowa-dzone na zwierzêtach doœwiadczalnych od kilkudzie-siêciu lat (4-8, 10-12, 14, 15, 18). W 1943 r. Dubos i wsp. (8) wykazali m.in. skuteczne dzia³anie fagów podanych dootrzewnowo myszom z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywo³anym letaln¹, domózgo-w¹ dawk¹ Shigella dysenteriae. Bardzo interesuj¹ce wyniki eksperymentalnego zastosowania fagów przed-stawili Smith i wsp. (14-16). Autorzy ci wykazali sku-teczne, terapeutyczne dzia³anie fagów w biegunce doœwiadczalnie wywo³anej enteropatogennym szcze-pem Escherichia coli u ciel¹t, prosi¹t i jagni¹t (15). W badaniach tych uzyskano skuteczniejsze dzia³anie fagów w porównaniu do antybiotyków. Podane bakte-riofagi w 1 do 8 godzin przed zaka¿eniem wykazywa-³y dzia³anie ochronne. W kolejnych badaniach auto-rzy ci wykazali równie¿ ochronne dzia³anie fagów Escherichia coli u zwierz¹t trzymanych w pomiesz-czeniach, w których uprzednio przebywa³y zwierzêta leczone fagami lub fagi by³y w nich rozprowadzone (16). Autorzy wykazali tak¿e zdolnoœæ fagów do na-mna¿ania siê in vivo, a tak¿e wp³yw ró¿nych czynni-ków zewnêtrznych na prze¿ycie bakteriofagów w œro-dowisku. Podobnie skuteczne dzia³anie fagów w prze-biegu posocznicy i zapalenia opon mózgowo-rdzenio-wych u ciel¹t i drobiu wykazali Barrow i wsp. (5). Izo-lowany ze œcieków fag E. coli R wykazywa³ dzia³anie lityczne szczepu E. coli K1. Jednoczesne domiêœnio-we podanie faga i bakterii ca³kowicie chroni³o zwie-rzêta przed rozwojem zaka¿enia. Autorzy ci wykazali tak¿e, ¿e u kurcz¹t zaka¿onych drog¹ doczaszkow¹ fagi przechodz¹ barierê krew–mózg.

Interesuj¹ce wyniki zosta³y przedstawione przez zespó³ W. E. Huffa i wsp. (10, 11). W wielokierunko-wych badaniach autorzy wykazali zarówno ochronne, jak i terapeutyczne dzia³anie fagów w eksperymental-nym zaka¿eniu dróg oddechowych u drobiu, wywo³a-nym przez patogenny szczep E. coli O2. Badano sku-tecznoœæ fagów w zale¿noœci od drogi podania (do-miêœniowo, wziewnie), od jednoczesnego lub opóŸ-nionego podania faga w stosunku do zaka¿enia, od wielokrotnoœci podawanych dawek faga oraz od faga podanego bez jednoczesnego u¿ycia antybiotyku lub z antybiotykiem. Wykazano wiêksz¹ skutecznoœæ te-rapii fagowej przy domiêœniowym podaniu faga oraz statystycznie istotne lepsze wyniki terapii fagowej sko-jarzonej z podaniem antybiotyku. Tak¿e wyniki

(3)

przed-Medycyna Wet. 2006, 62 (11) 1221

stawione przez innych autorów wskazuj¹ na skutecz-n¹ fagoterapiê eksperymentalnie wywo³anej posocz-nicy u myszy po dootrzewnowym podaniu letalnej dawki wankomycynoopornego szczepu Enterococcus faecium (6), natomiast Atterbury i wsp. (4) wskazuj¹ na mo¿liwoœæ skutecznego zastosowania bakteriofa-gów do eliminacji szczepów Campylobacter koloni-zuj¹cych skórê kurcz¹t, co mog³oby w przysz³oœci pro-wadziæ do wykorzystania bakteriofagów do celów te-rapeutycznych.

Fagi w weterynarii – badania w³asne

Pierwsze próby zastosowania bakteriofagów by³y prowadzone przez nasz Instytut ju¿ w latach 1970-1979 w przypadkach kolibakteriozy u lisów (18) i prosi¹t (12). Bakteriofagi zastosowano u 175 lisów z objawa-mi ostrego zapalenia b³ony œluzowej jelit, wywo³ane-go zaka¿eniem pa³eczk¹ Escherichia coli. Bakteriofa-gi (o mianie 105 czf/ml) podano doustnie (dwukrotnie

w odstêpach dwudniowych), uzyskuj¹c pe³ne wylecze-nie 173 zwierz¹t. Skuteczna tak¿e okaza³a siê terapia fagowa kolibakteriozy 1213 prosi¹t. Po zastosowaniu swoistego bakteriofaga E. coli odsetek wyleczonych zwierz¹t wynosi³ 95,6%, co dawa³o korzystniejszy wynik w porównaniu do grupy kontrolnej leczonej chemioterapeutykami.

W zwi¹zku z problemem niep³odnoœci wystêpuj¹-cej u knurów, zwi¹zanej z zapaleniem b³ony œluzowej pr¹cia i napletka (balanoposthitis), wywo³anym zaka-¿eniem Pseudomonas, w ramach wspólnie realizowa-nego grantu KBN z Akademi¹ Rolnicz¹ we Wroc³a-wiu, bakteriofagi zastosowano u 15 knurów z ró¿nych stacji unasienniania. Poliwalentny preparat fagowy zosta³ przygotowany w oparciu o okreœlenie wra¿li-woœci na swoiste bakteriofagi 50 szczepów Pseudo-monas. U wszystkich zwierz¹t uzyskano ca³kowite ust¹pienie objawów zaka¿enia po 2 tygodniach doust-nej i miejscowej fagoterapii. Uzyskany efekt terapeu-tyczny okaza³ siê trwa³y – w kilkukrotnych badaniach bakteriologicznych nie wykazano obecnoœci pa³eczek Pseudomonas. Wykazano tak¿e statystycznie istotny wp³yw fagoterapii na prze¿ywalnoœæ plemników (o 230%) (7).

Zapalenie gruczo³u mlekowego u krów (mastitis) stanowi powa¿ny, o œwiatowym wymiarze problem terapeutyczny (2). Organizmy bakteryjne bêd¹ce przy-czyn¹ mastitis to g³ównie szczepy z rodzaju Strepto-coccus i StaphyloStrepto-coccus. Stosowane dot¹d metody te-rapii antybakteryjnych w mastitis z u¿yciem antybio-tyków i szczepionek nie przynosz¹ zadowalaj¹cych rezultatów. W ramach realizowanego przez Instytut wspólnie ze spó³k¹ „Biowet Pu³awy” grantu zamawia-nego prowadzone s¹ m.in. badania zmierzaj¹ce do opracowania preparatów bakteriofagowych, swoistych dla szczepów bakteryjnych bêd¹cych najczêstsz¹ przy-czyn¹ zapalenia gruczo³u mlekowego u byd³a. Zgro-madzono blisko 200 szczepów gronkowca z³ocistego izolowanego z mleka krów, pochodz¹cych z okolic

Pu³aw, Kielc oraz województwa warmiñsko-mazur-skiego. Okreœlono profil wra¿liwoœci szczepów na antybiotyki oraz na poliwalentne bakteriofagi Staphy-lococcus aureus, co bêdzie podstaw¹ do przygotowa-nia preparatów fagowych dla potrzeb terapeutycznych. Zjawisko opornoœci bakterii na aktualnie dostêpne chemioterapeutyki stwarza koniecznoœæ opracowania nowych strategii do walki z lekoopornymi drobnoustro-jami. Uzyskane dot¹d wyniki badañ nad terapeutycz-nym zastosowaniem bakteriofagów w leczeniu zaka-¿eñ bakteryjnych u ludzi i zwierz¹t uzasadniaj¹ celo-woœæ ich kontynuowania. Opracowanie preparatów fagowych o dzia³aniu zarówno terapeutycznym, jak i profilaktycznym mo¿e okazaæ siê w przysz³oœci jed-n¹ z najskuteczniejszych metod do walki z bakteriami patogennymi dla ludzi i zwierz¹t.

Piœmiennictwo

1.Ackermann H. W., Dubow M. S.: Viruses of Prokaryotes I. General Properties of Bacteriophages. CRC Press. Boca Raton FL. 1987, 1-172.

2.Adesiyun A. A.: Characteristic of Staphylococcus aureus strains isolated from bovine mastitic milk: bacteriophage and antimicrobial agent susceptibility and enterotoxigenicity. J. Vet. Med. B. 1994, 42, 129-139.

3.Alisky J., Iczkowski K., Rapoport A., Troitsky N.: Bacteriophage show promise as antimicrobial agents. J. Infect. 1998, 36, 5-15.

4.Atterbury R. J., Connerton P. L., Dodd C. E., Rees C. E., Connerton J. F.: Application of host specific bacteriophages to the surface of chicken skin leads to a reduction in recovery of Campylobacter jejuni. Appl. Environ. Microbiol. 2003, 69, 6302-6306.

5.Barrow P. A., Lovell M., Berchieri A. Jr.: Use of lytic bacteriophage for control of experimental Escherichia coli septicemia and meningitis in chickens and calves. Clin. Diagn. Lab. Immunol. 1998, 5, 294-298.

6.Biswas B., Adhya S., Washard B.: Bacteriophage therapy rescues mice bacte-remic from a clinical isolate of vancomycin-resistant Enterococcus faecium. Infect. Immun. 2002, 70, 204-210.

7.Dubiel A., Kozdrowski R., Bielas W., Siemieniuch M., Weber-D¹browska B., Mulczyk M.: Wp³yw swoistych bakteriofagów na w³aœciwoœci nasienia knurów zaka¿onych pa³eczk¹ ropy b³êkitnej. Med. Vet. 2005, 4(2), 33-40.

8.Dubos R. J., Straus J. H., Pierce C.: The multiplication of bacteriophage in vivo and its protective effect against an experimental infection with Shigella dysen-teriae. J. Exp. Med. 1943, 20, 161-168.

9.Dzier¿anowska D.: Mechanizmy bakteryjnej opornoœci na chemioterapeutyki oraz znaczenie kliniczne tego zjawiska. Medycyna po Dyplomie, wydanie spe-cjalne wrzesieñ 1995, 3-15.

10.Huff W. E., Huff G. R., Rath N. C., Balong J. M., Donoghue A. M.: Prevention of Escherichia coli infection in broiler chicken with a bacteriophage aerosol spray. Poult. Sci. 2002, 81, 1486-1491.

11.Huff W. E., Huff G. R., Rath N. C., Balong J. M., Donoghue A. M.: Evaluation of aerosol spray and intramuscular injection of bacteriophage to treat an Esche-richia coli respiratory infection. Poult. Sci. 2003, 82, 1108-1112.

12.Kaszubkiewicz Cz., Kucharewicz-Krukowska A., Michalski Z., Bocianowski M., So³tysiak Z., Durlak J.: Próba zastosowania bakteriofagów w leczeniu koli-bakteriozy prosi¹t. Medycyna Wet. 1982, 38, 281-282.

13.Merril C. R., Biswas B., Carlton R.: Long-circulating bacteriophage as anti-microbial agents. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 1996, 93, 3188-3192.

14.Smith H. W., Huggins M. B.: Successful treatment of experimental Escherichia coli infection in mice using phage: its general superiority over antibiotics. J. Gen. Microbiol. 1982, 129, 307-318.

15.Smith H. W., Huggins M. B.: Effectiveness of phages in treating experimental Escherichia coli diarrhoea in calves piglets and lambs. J. Gen. Microbiol. 1983, 129, 2659-2675.

16.Smith H. W., Huggins M. B., Shaw K. M.: Factors infuencing the survival and multiplication of bacteriophages in calves and in their environment. J. Gen. Microbiol. 1987, 133, 1127-1135.

17.Sulakvelidze A., Alavidze Z., Morris J. G. Jr.: Bacteriophage therapy. Anti-microb. Agents Chemother. 2001, 45, 649-659.

18.Œlopek S., Kucharewicz-Krukowska A., Kotz J., Michalski Z., So³tysiak Z.: Próba leczenia bakteriofagami kolibakteriozy u lisów. Medycyna Wet. 1979, 34, 672-673.

19.Weber-D¹browska B., Mulczyk M., Górski A.: Bacteriophage therapy of bacte-rial infections: an update of our Institute’s experience. Arch. Immunol. Ther. Exp. 2000, 48, 547-551.

Adres autora: dr Beata Weber-D¹browska, ul. R. Weigla 12, 53-114 Wroc³aw; e-mail: weber@iitd.pan.wroc.pl

Cytaty

Powiązane dokumenty

Starting with the second day of administration, the egg samples showed the presence of residues up to the end of drug administration (the occurrence of sulphadimidine residues

While in the 4°C group, sheep oocytes reached the MI stage at a rate of 30.6%, the Anaphase- -Telephase I (AI-TI) at 2.1% and the Metaphase II at 15.3% a statistically

Two PCR kits were used in the study: AmpliTaq Gold (Applied Biosystems) with added fluores- cent dyes, and QuantiTect SYBR Green PCR kits (Qiagen). PCR primers were selected from

Pole j¹dra komórek tworz¹cych pierwotne cia³o migda³owate, a nastêpnie j¹dro migda³owate podstaw- no-boczne, podobnie jak pole komórki, ulega powiêk- szeniu podczas

tygodniu ci¹¿y mamy do czynienia z prawie w pe³ni wykszta³conymi wêz³ami, na co wskazuje obecnoœæ nielicznych dojrza³ych limfocytów, zatoki wêz³a s¹ w tym okresie

neralno-witaminowy (zawieraj¹cy chelaty Mg, Mn, Cu, Zn, Fe, Co, Se, witaminy ADE i kompleks witamin z grupy B) stwierdzili wzrost wydajnoœci mlecznej (p £ 0,01) i wy¿sz¹ zawartoœæ

3, korelacja dodatnia wy- stêpuje miêdzy odsetkiem æwiartek z mastitis o etio- logii œrodowiskowej a odsetkiem krów z zapaleniami œrodowiskowymi i miêdzy odsetkiem æwiartek z

Stwierdzono równie¿, ¿e aktywnoœæ en- zymów katalizuj¹cych reakcje glukuronidacji i sulfa- tacji u prze¿uwaczy jest istotnie wiêksza ni¿ u zwie- rz¹t monogastrycznych (2, 9,