z. 64 Transport 2008
Józef OKULEWICZ Politechnika Warszawska Wydział Transportu ul. Koszykowa 75, 00-662 Warszawa
jok@it.pw.edu.pl
STRUKTURA SYSTEMU LOGISTYCZNEGO
WYNIKAJ
ĄCA Z PROCESOWEGO UJĘCIA LOGISTYKI
Streszczenie
Przyjmując jako punkt wyjścia procesowe ujęcie logistyki zaproponowano w pracy rozpatrzenie warunków powstawania procesów. Nawiązując następnie do strukturalnego przedstawienia zakresu pojęciowego logistyki i kryteriów integralności systemu określono zakres systemu logistycznego warunkującego realizację procesów dostawczych.
Słowa kluczowe: logistyka, system, integralność
1. WPROWADZENIE
W początkowych próbach definiowania logistyki na rozmaite sposoby ujmowano charakterystykę fizycznego przepływu towarów. Towarzyszyły temu poszukiwania kolejnych coraz bardziej adekwatnych definicji tego czym zajmują się pracownicy sfery dostarczania [przegląd definicji]. Można to prześledzić na podstawie zestawień definicji w literaturze [np.: 1, 2, 3, 4, 5, 11, 18]. Jednak próby ograniczenia tej dziedziny do realizacji przepływów materiałowych i informacyjnych nie powiodły się.
Na początku lat 80-tych zaproponowano, by logistykę określać jako proces [3]. Zawarto w tym zasadniczą cechę całościowego ujęcia dostarczania towarów. Przy tworzeniu współczesnych systemów dostarczania towarów, nie wystarczają już bowiem dotychczasowe umiejętności techniczne związane z projektowaniem systemów umożliwiających jedynie przemieszczanie i przechowywanie ładunków. Po dość szerokim rozpowszechnieniu się takiej definicji, pod koniec lat 90-tych dokonano kolejnej modyfikacji i przyjęto, że logistyka jako proces jest częścią większego procesu, nazwanego „Supply Chain Management” [7, 10, 19].
SCM, tłumaczone na język polski jako „zarządzanie łańcuchem dostaw” [16] wyraża obecnie nowe aspiracje wobec tego co do tej pory zawierało się w zakresie logistyki czy też zarządzania logistycznego. Choć początkowo termin ten zaproponowano dla nowego ujęcia logistyki [14], to z biegiem czasu przekształcił się on w określenie nowej dziedziny badań i działalności praktycznej. Jest to próba stworzenia swego rodzaju konglomeratu, tzn. zebrania rozmaitych nauk szczegółowych w ramach dziedziny, której czynnikiem rozpoznawczym jest całościowe rozpatrywanie zagadnień dotyczących dostarczania towarów [10]. Pojawił się tez problem relacji pomiędzy nowym przedmiotem badań jakim słało się „zarządzanie łańcuchem dostaw” a logistyką [16].
Postulat dotyczący całościowego ujęcia logistyki oznaczał początkowo odejście od operacyjnego ujęcia logistyki, które z oczywistych względów musiało ograniczać się do pojedynczego podmiotu gospodarczego, na rzecz ujęcia całego procesu, w wyniku którego odpowiedni towar docierał do odbiorcy, za pośrednictwem wielu podmiotów gospodarczych.
Jednak proces jest jedynie obserwowalnym skutkiem podejmowanych działań, a nie ich istotą. Zgodnie ze swą naturą jest wytworem dynamicznym co powoduje, że powstaje a następnie zanika. Jest przy tym niesamoistny i zależy od sposobu tworzenia go przez człowieka. Oczywiste jest, że w przypadku zdarzeń, które są efektem wykonywanych czynności pojawia się refleksja łącząca sekwencje czynności w pewną całość postrzeganą jako proces. Jednak ma ona jedynie znaczenie historyczne, gdyż dotyczy tego co już się wydarzyło a nie tego co będzie. Dlatego od strony teoretycznej należałoby badać to czego proces jest wynikiem, a wbrew pozorom nie są to elementarne czynności.
Dodatkowo uczynienie procesu przedmiotem logistyki spowodowało istotne problemy metodologiczne. Dopóki w ramach logistyki wystarczało sformułować cel działania wyłącznie w kategoriach technicznych – np. budowa magazynu, węzła komunikacyjnego, linii produkcyjnej, itp. to można było opracować metodykę oddziaływania na tego typu rzeczywistość. W przypadku zaś, gdy proces jako wynik działania zależy od aktywności człowieka, nie może być przydatne definiowanie czegokolwiek na podstawie obserwowanych własności obserwowanych zjawisk. Pojawianie się coraz to nowych ich przejawów uniemożliwia bowiem adekwatne nazywanie obiektu badań. Dlatego czynności łączone w procesy na skutek swojej sekwencyjności nie stanowią wystarczającej podstawy dla określenia zakresu pojęciowego dziedziny związanej z dostarczaniem ludziom potrzebnych im towarów.
Można przy tym wskazać co najmniej dwa powody poszukiwania adekwatnego określenia tej dziedziny. Jeden to określenie źródeł inspiracji przy formułowaniu sposobów dostarczania dóbr. W tym zakresie teoretycy nadal są zaskakiwani przez wybitnych logistyków [np. 15]. Drugi powód to określenie zakresu systemu logistycznego, który ma służyć dostarczaniu dóbr. Tu po dość długim okresie poszukiwań coraz wyraźniej widać, że zjawisko określane jako „supply chain management” nie dotyczy wyłącznie dostaw, a także nie przyjmuje tylko postaci łańcucha i nie polega jedynie na zarządzaniu [8].
Dlatego wobec tych ewidentnych niepowodzeń alternatywą dla prób definiowania logistyki jako procesu jest określanie warunków istnienia realizowanych procesów. W tym celu należałoby sięgnąć po źródła realizowanych przepływów. Tym źródłem jest to komu i do czego są potrzebne przemieszczane materiały czy informacje. Łatwo przy tym wskazać warunki, w jakich nie byłoby żadnych przepływów. Jeden warunek to brak asortymentu dóbr do dostarczenia, co zachodziłoby w przypadku gdyby wszyscy mieli to, co potrzebują lub też nikt niczego nie potrzebował. Drugi warunek, to brak możliwości przemieszczania tego, co będąc potrzebne w jednym miejscu znajduje się w innym.
Spełnienie dowolnego z tych warunków uniemożliwia jakiekolwiek dostarczanie. Dla zaistnienia dostarczania konieczne jest zanegowanie tych dwóch warunków. Tym samym dostarczanie staje się możliwe gdy zarówno jest asortyment potrzebnych dóbr, jak również jest możliwość przemieszczania tych dóbr lub ludzi.
Na tej podstawie można określić kolejne warunki tego, aby mogły być zrealizowane przepływy materiałów i informacji. Tworzą one strukturę pojęć wypełniających treścią niedefiniowalne pojecie logistyki [13]. Można przy tym przyjąć, ze dwa wyróżnione na początku warunki stanowią abstrakcyjny wyraz potrzeby wyposażenia człowieka w niezbędne
mu dobra. Z drugiej strony ta potrzeba jest realizowana w postaci sekwencji działań związanych z dostarczaniem dóbr, tzw. sekwencji dostawczej.
Pomiędzy stwierdzeniem potrzeby wyposażenia człowieka w określone dobra a ich użytkowaniem rozciąga się obszar, na którym należy umożliwić powstanie odpowiednich wyrobów oraz ich dostarczenie do użytkownika. To przekształcenie pewnej idei w realny proces dokonuje się za pomocą odpowiedniego zbioru środków powiązanych celowo w pewną całość. Oznacza to, że trzeba utworzyć odpowiedni system umożliwiający powstanie i zrealizowanie procesów dostarczania. Ze względu na dotychczasową tradycję obszar takich działań można nazwać logistyką, a system umożliwiający osiąganie takiego celu może być ze względu na swe znaczenie nazwany systemem logistycznym.
Z tego obrazu logistyki wylania się odmienna od dotychczasowej rola systemu logistycznego. Tworzenie systemu logistycznego opiera się na przekształceniu idei asortymentu i przemieszczania w celu doprowadzeniu do powstania procesu jako wyniku realizacji odpowiedniej sekwencji działań. Do tego celu powinny być wykorzystane odpowiednie środki, tworzące celowo powiązane elementy składowe tego systemu.
Składniki systemu logistycznego na tym poziomie analizy powstają nie poprzez nawiązywanie relacji dostawczych, lecz po to by umożliwić wytworzenie i dostarczenie użytkownikowi odpowiedniego asortymentu towarów. Relacje dostawcy czy odbiorcy towarów, tworzące sieć dostaw nie są tu istotne, gdyż powstają one dopiero na potrzeby realizowanych procesów. Nie stanowią o specyfice systemu logistycznego, a jedynie o sposobie jego funkcjonowania.
Zatem potrzebne są inne kryteria potwierdzające zdolność systemu do zrealizowania zadań związanych z dostarczaniem dóbr. Z tego względu na taki system można patrzeć jako na całość spełniającą postulaty integralności [12].
2. INTEGRALNOŚĆ SYSTEMU
Do tej pory w ujęciu logistyki dominowała opinia wytwórcy towaru, a zadaniem logistyka było dostarczenie go do odbiorcy. Zauważono jednak, że działania logistyka tracą sens, jeśli odbiorca przyjmuje towar jako wynik pewnych konwencji a nie jako coś dla niego dobrego [17]. Oznacza to przypisanie odbiorcy nowej roli, która miałaby polegać nie tyle na przyjmowaniu dostarczanych towarów jako skutek zamówienia, lecz raczej na akceptowaniu ich jako spełniających jego oczekiwania.
Dopóki odbiorcą towarów był użytkownik zaprojektowanych, wytwarzanych i dostarczanych towarów, można było tworzyć system logistyczny odpowiednio do funkcji określonych przez producenta lub dostawcę. Dla takiego podejścia w zupełności wystarczało definiowanie systemu jako zbioru elementów i relacji podporządkowanych jasno sprecyzowanej funkcji systemu, czyli celowi jego działania. Elementy systemu były dobierane tak by spełniał on określone funkcje, formułowane w ramach specyfikowania systemu logistycznego [np. 6].
Istotnym elementem zmiany podejścia do logistyki był postulat zmiany ujęcia systemowego. Dla tego nowego ujęcia „kluczem jest integracja, a nie zwykłe współdziałanie w miejscach wspólnych interesów” [14]. Tym samym tradycyjne podejście nie odpowiada współczesnym potrzebom logistyki, a analiza współdziałania elementów systemu nie wystarcza do zrealizowania celu systemu. Nadal jednak cel działania systemu jest podstawowym i wystarczającym czynnikiem gwarantującym jego integralność, rozumianą
jako zdolność systemu do osiągania celu, dla jakiego był on utworzony. Jeśli cel zostanie osiągnięty, to stanowi to potwierdzenie, że system jest integralny. Jeśli z kolei system utraci swą integralność to wtedy cel nie będzie realizowany. W praktyce oznacza to, że dopiero po zaakceptowaniu towaru przez odbiorcę można przyjąć, że cel działania systemu został osiągnięty. Do tego czasu zdolność systemu do osiągnięcia założonego celu musi być sprawdzana i gwarantowana w inny sposób.
W takiej sytuacji problem polega na tym by uzyskać potwierdzenie integralności systemu przed osiągnięciem celu. Dopóki to nie nastąpi to nie ma podstaw do twierdzenia, że właśnie ten system umożliwia osiągnięcie postawionego celu. Z tego względu tworzenie systemu dla potrzeb dostarczania dóbr wymaga zmiany dotychczasowej metodyki projektowania. Ważne bowiem są kryteria integralności spełniane przez system w każdej chwili, gdyż od tego zależy efekt końcowy jego działania.
Warunkowanie systemu ze względu na kryteria integralności ma przy tym na celu uzyskanie w czasie funkcjonowania systemu jak największej pewności dostarczenia towaru, zarówno w aspekcie technicznym, tzn. aby żadne z urządzeń systemu nie uległo awarii a towar dotarł do odbiorcy, jak również etycznym, tzn. aby klient świadomie i dobrowolnie przyjmował dostarczony towar.
Funkcjonowanie systemu logistycznego jest zagrożone u samych jego podstaw przez nieuniknione zmiany środowiskowe i niepewność celu w momencie tworzenia systemu. Zatem o integralność trzeba zabiegać od chwili utworzenia systemu do zakończenia procesu dostarczania towarów. Zanim to nastąpi trzeba reagować na zagrożenia istnienia systemu ujawniające się poprzez niespełnienie postulatów jego integralności. W tym zakresie logistycy muszą mieć możliwość oddziaływania nie tylko na przebieg produkcji, ale również na projekt wyrobu końcowego, który czasami musi być dopasowany do posiadanych komponentów.
3. STRUKTURA SYSTEMU LOGISTYCZNEGO
Zakres pojęciowy logistyki został określony na bazie analizy dwóch warunków niezbędnych dla zaistnienia dostarczania dóbr (rys.1). w tym zakresie działania prowadzące do powstania sekwencji dostawczej spełniają zarazem kryteria integralności, przez co tworzą najogólniejszą strukturę systemu logistycznego.
ekwipunek
asortyment przemieszczanie
dostępność produkowanie środki transportu przejrzystość transportowanie park pojazdów
sy ste m in teg raln ość
łączność magazynowanie system komunikacji
sekwencja dostawcza
użytkowanie
Rys.1. Warunki kształtowania elementów składowych systemu logistycznego na tle struktury pojęciowej logistyki.
Źródło: opracowanie własne.
W kontekście przekształceń dotyczących asortymentu, sfera produkcji jest urealnieniem idei asortymentu. Jest on postrzegany jako zbiór środków produkcji umożliwiający powstanie
konkretnych realizacji tego asortymentu, które trzeba wyprodukować, a wcześniej zaprojektować a może nawet wynaleźć.
Oprócz tego na drodze od pomysłu do finalnego odbiorcy dostarczane dobra powinny być także przetransportowane i przechowywane. Dlatego transport i magazynowanie są od dawna tradycyjnym obszarem aktywności logistyków. Zarazem wzajemne synchronizowanie tych dwóch obszarów stało się początkiem nowego etapu w rozwoju logistyki. [9].
Nawet jeśli logistykę początkowo traktowano wyłącznie jako działalność magazynową bądź transportową, to postulat całościowego ujmowania logistyki oznaczał konieczność zajmowania się także pozostałymi rodzajami działań, które zarówno poprzedzają jak i następują po tych działaniach traktowanych jako podstawowe. W efekcie takiego ujęcia logistyka ogarnia takie dziedziny jak produkcja, zaopatrzenie, dystrybucja, obsługa posprzedażna, projektowanie wyrobu, itd. [9]
Często okazuje się przy tym, że nie tylko sposób transportowania i magazynowania może zależeć od rodzaju produktu, ale także sposób produkcji może zależeć od tego jak towar będzie później transportowany i przechowywany. Z tego względu produkowanie na równi z transportowaniem i magazynowaniem musi być włączone w obszar zainteresowań twórcy łańcucha dostawczego. Synchronizacji podlega już nie tylko transport z magazynowaniem ale również produkcja z transportem i magazynowaniem.
Zatem w systemie logistycznym droga od pomysłu do użytkowania wyposażenia człowieka musi prowadzić w swej istocie przez historycznie ukształtowane obszary produkowania, transportowania i magazynowania.
Jednak na tej drodze dominuje tylko jeden z warunków istnienia logistyki, czyli spełnienie idei asortymentu. Drugi warunek – idea przemieszczania – powinien podlegać podobnym przekształceniom.
Jako urealnienie idei przemieszczania występują środki transportu. Mogą to być najrozmaitszego rodzaju urządzenia techniczne umożliwiające przemieszczanie się ludzi i rzeczy. Dzięki ich istnieniu możliwe staje się przemieszczanie zarówno wyprodukowanego asortymentu jak i odbiorców towarów.
Razem z produkcją tworzą one statyczny aspekt systemu logistycznego, czyli tego co jest potrzebne do wytworzenia i dostarczenia ekwipunku. Zarazem umożliwiają one spełnienie postulatu dostępności wobec systemu dostarczania dóbr. Dzięki produkowaniu bowiem idea asortymentu przekształca się w realnie istniejące przedmioty dostępne użytkownikowi dzięki użyciu środków transportu.
Dynamikę systemu, czyli jego możliwość funkcjonowania, gwarantuje z jednej strony transport, który jest czynnikiem dynamizującym produkcję. Oznacza to możliwość przemieszczania materiału w poszczególnych fazach produkcyjnych, co tradycyjnie jest określane jako transport wewnętrzny. Jednak transportowanie umożliwia także dostarczenie towaru tam gdzie jest potrzebny. Dlatego stosowany w praktyce podział na transport wewnętrzny i zewnętrzny zaciera się podczas tworzenia skutecznych łańcuchów dostawczych.
Z kolei dynamika środków transportu gwarantująca możliwość ich wykorzystania do realizowania zadań transportowych jest osiągana poprzez zorganizowanie pojazdów w zbiór, zwany parkiem pojazdów. Jest to struktura umożliwiającą planowe przydzielanie zadań transportowych. Bez tej dodatkowej struktury środek transportu byłby bezużyteczny choćby dlatego, że jego uszkodzenie uniemożliwiłoby zrealizowanie zadania transportowego. Wobec niemożności uniknięcia uszkodzeń środków transportu pojawia się zagadnienie zdolności
adaptacyjnych parku pojazdów do realizowania tych zadań za pomocą zdatnych pojazdów. Park pojazdów zapewnia zarówno możliwość dobrania pojazdu o odpowiednich własnościach, zamianę uszkodzonego pojazdu na sprawny a także przywrócenie zdatności uszkodzonemu pojazdowi.
Zarazem transport oraz park pojazdów umożliwiają spełnienie postulatu przejrzystości w systemie dostarczania dóbr, gdyż umożliwiają znalezienie się towarów tam gdzie są potrzebne.
Ostatnie z możliwych przekształceń w systemie logistycznym jest związane z powstaniem magazynów. Gdy w logistyce dostrzeżono proces, magazyn przestał być postrzegany jako podstawowy element systemu logistycznego [14]. Pełni on rolę bufora w okresie gdy nie można dostarczyć wyprodukowanego towaru bezpośrednio do odbiorcy. Ogólnym celem działania jest bowiem dostarczanie towarów a nie ich przechowywanie.
To zaś oznacza, że potrzeba magazynowania pojawia się dopiero wówczas gdy asortyment towarów nie może być z różnych przyczyn przemieszczany. Odpowiednie przechowanie jest potrzebne do tego aby towar wytworzony w jednej chwili mógł być dostępny w innej zgodnie ze swoim przeznaczeniem.
Zatem przy tworzeniu systemu – oprócz jego aspektu statycznego i dynamicznego – należy także uwzględniać wzajemne relacje czynników konstytuujących ten system. Ponieważ w logistyce zostały one skojarzone z asortymentem i przemieszczaniem, to magazynowanie jest wynikiem przewagi roli asortymentu nad przemieszczaniem. Musi być zatem jeszcze element systemu wynikający z przewagi przemieszczania nad asortymentem. Ten element można nazwać komunikacją, gdyż z oczywistych względów występuje w niej tego rodzaju przewaga. Systemu komunikacji umożliwia przemieszczanie czegoś, co nie znajduje się w miejscu gdzie jest potrzebne. Dotyczy to wszelkich rodzajów przemieszczania w przestrzeni rozmaitych obiektów w celu uzyskania ich chwilowego współwystępowania w odpowiednim miejscu. Tak więc funkcją magazynu jest zachowanie łączności w czasie pomiędzy chwilą powstania wyrobu a chwilą jego wykorzystania. Tym samym magazynowanie łącznie z systemem komunikacji umożliwiają spełnienie postulatu łączności w systemie logistycznym.
Dopiero dzięki takiemu skonfigurowaniu systemu staje się możliwe zrealizowanie celu działań logistycznych dotyczącego dostarczania ekwipunku. Polega to na zrealizowaniu sekwencji odpowiednio zharmonizowanych czynności, kiedy to rozmaite formy magazynowania przeplatają się z różnymi formami komunikacji, poprzez które niezbędny ekwipunek może być dostarczony użytkownikowi. Wynik tych działań można postrzegać jako proces dostarczania przebiegający przez kolejne fazy i miejsca na drodze przemieszczania i przekształcania strumieni ładunków. Adekwatnym określeniem może być „sekwencja dostawcza”.
W efekcie powyższych przekształceń uzyskuje się strukturę systemu logistycznego zawierającą sześć składowych, których funkcjonowanie umożliwia realizację sekwencji dostawczej, odkrytej jako rozszerzenie zakresu tradycyjnie rozumianej logistyki. W aspekcie dynamicznym jest to sekwencja działań a w aspekcie statycznym – łańcuch albo raczej sieć działających obiektów. Jest to wynik wzajemnego przenikania się funkcji magazynowania i komunikowania lub wyraz zharmonizowania idei asortymentu i przemieszczania. Następstwem zrealizowania funkcji systemu logistycznego staje się możliwe użytkowanie dostarczonych dóbr.
Choć przedmiotem zainteresowania logistyka są procesy, których skutkiem jest dostarczenie odbiorcy odpowiednich towarów, to faktycznie musi on zajmować się nie tyle sposobami ich realizowania czy technicznego przygotowania, lecz warunkami ich powstawania, zarówno w aspekcie technicznym jak i organizacyjnym. Warunkowanie jest konieczne w każdej dziedzinie działalności praktycznej. Jednak nabiera ono szczególnego znaczenia w logistyce z tego względu, że choć koncentruje się ona na działalności operacyjnej i właśnie te działania powodują, że jest z niej pożytek, to jednak dominującą rolę odgrywa odpowiednie – a spoczywające na logistyku - przygotowanie działań operacyjnych. Oznacza to, że dopiero w ramach logistyki trzeba było odwołać się do najbardziej podstawowej działalności, jaką jest warunkowanie, aby objąć to wszystko, co logistyk musi zrobić, aby skutecznie i efektywnie dostarczyć wymagany towar. Formą tej działalności lub też narzędziem pomocnym do jej zrealizowania jest system logistyczny, który umożliwia przeniesienia efektów warunkowania do praktyki.
Procesowe ujęcie logistyki powoduje, że definiować można jedynie działania logistyków prowadzące do powstania logistyki. Natomiast definiowanie logistyki staje się bezcelowe, gdyż dotyczy sytuacji kiedy jest już zbędna, tzn. po dostarczeniu towaru.
4. ZAKOŃCZENIE
Przyjęcie podejścia alternatywnego wobec definiowania procesu, doprowadziło do określenia dwóch warunków krytycznych dla dostarczania. Oba te składniki stanowią z jednej strony warunki wyposażenia człowieka w niezbędne mu dobra, a z drugiej – podstawę dla utworzenia systemu, który umożliwia dostarczenie tych dóbr.
Odpowiednie potraktowanie procesowego ujęcia zagadnienia dostarczania umożliwia określenie kompletu składników niezbędnych do zrealizowania systemu umożliwiającego dostarczenie potrzebnych człowiekowi dóbr.
Treścią logistyki są zatem działania, które poczynając od idei asortymentu i przemieszczania, poprzez system logistyczny, łączą się w sekwencji dostawczej i użytkowaniu dóbr. Tak rozumiana logistyka nie podlega definiowaniu na podobieństwo postrzeganego obiektu. Jest sposobem postępowania i myślenia nakierowanym na wyposażenie człowieka w niezbędne mu dobra. Definiowane mogą być jedynie poszczególne elementy składowe tego pojęcia. Przy czym definicje te mogą się zmieniać w miarę postępów poznawania odpowiadających im przedmiotów badań.
LITERATURA
[1] Abt S., Woźniak H.: Podstawy logistyki. Wyd. Uniw. Gdański, Gdańsk 1993. [2] Blaik P.: Logistyka. PWE, Warszawa, 1997.
[3] Dobrzyński M.: Logistyka, Instytut Zarządzania i Marketingu, Białystok 1999. [4] Dwiliński L.: Wstęp do logistyki. OW PW, Warszawa 1998.
[5] Dworecki S.E.: Zarządzanie logistyczne. WSH, Pułtusk 1999.
[6] Fijałkowski J.: Transport wewnętrzny w systemach logistycznych. Wybrane zagadnienia. OW PW, Warszawa 2000.
[7] Gibson B.J., Mentzer J.T., Cook R.L.: Supply chain management: the pursuit of a consensus
definition, Journal of Business Logistics; 2005; vol. 26, 2; s. 17.
[8] Melnyk S., Lummus R., Vokurka R.: Supply chain management 2010 and beyond: mapping the
future of the Supply chain. Nov 2006. (w: CSCMP’s Supply Chain Quarterly 2/2007)..
[9] Metz P.J.: Demystifying Supply Chain Management. Supply Chain Management Review, Winter 1998.
[10] Mentzer T.J., DeWitt W., Keebler S.J., Min S., Nix W.N., Smith D.C., Zaharia G.Z.: Defining
supply chain management. Journal of Business Logistics; 2001; vol. 22, 2; s. 1-25.
[11] Michlowicz E.: Podstawy logistyki przemysłowej. UWND AGH, Kraków 2002.
[12] Okulewicz J.: Kryteria analizy systemów transportowych. Międzynarodowa Konferencja Naukowa - Transport XXI wieku, Warszawa 2004, s. 479-488.
[13] Okulewicz J.: Zakres znaczeniowy logistyki współczesnej, X. Konferencja Logistyki Stosowanej - "Total Logistic Management", Zakopane, 2006 r.; Wybrane Zagadnienia Logistyki Stosowanej, PAN, Rocznik 2007, s.74-77.
[14] Oliver R.K., Webber M.D.: Supply-chain management: logistics catches up with strategy. Outlook, Booz Allen & Hamilton Inc., 1982 (w Christopher M. (editor), Logistics. The strategic issues. Chapman & Hall, 1992).
[15] Pagonis W.G.: Moving mountains - Lessons in Leadership and Logistics from the Gulf War, Harvard Business School Press, Boston 1992.
[16] Rutkowski K.: Zarządzanie łańcuchem dostaw - próba sprecyzowania terminu i określenia
związków z logistyką. Gospodarka Materiałowa i Logistyka, nr 12/2004 s.2-8.
[17] Waller A., 0'Sullivan D.: Supply chain in the boardroom. Logistics Europe, September 2004, s.22.
[18] Witkowski J.(red): Logistyka w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Wyd. AE, Wrocław 2002. [19] Witryna CSCMP, URL: http://www.cscmp.org .
THE STRUCTURE OF LOGISTICS SYSTEM AS A CONSEQUENCE OF PROCESS APPROACH LO LOGISTICS
Abstract
Process approach to logistics became very popular since more than twenty years. Instead of analyzing process properties the conditions for creating supply process was considered in the paper. Taking in account structural description of logistics and integrity criteria the structure of a logistics system has been developed..
Keywords: logistics, system, integrity
