ROCZNIKI HUMANISTYCZNE Tom LX zeszyt 2 : 2012
ARKADIUSZ M. STASIAK
WSPÓBCZESNE BADANIA RELACJI CZBOWIEK:PRZYRODA
W ZWI E
AZKU Z KSI E
AZFK E
A WBADYSBAWA DYNAKA
!OWIECTWO W KULTURZE POLSKIEJ.
OBSZARY I KSZTA!TY OBECNOS´CI
*Ksi EazFka !owiectwo w kulturze polskiej. Obszary i ksztaFty obecnos´ci
WKa-dysKawa Dynaka jest zbiorem rozpraw, studiów i szkiców publikowanych
w latach 1983-2008. B Eaczy je wspólne zaKozFenie badawcze, które Autor
stre-szcza hasKem Polska kultura Fowiecka. JeHzyk I folklor I literatura. CaKos´c´
wydawnictwa stanowi jednolity wykKad, ale pod wzgleEdem ujeEcia
metodo-logicznego i tematyki publikowane prace mozFna podzielic´ na trzy odreEbne
grupy. Pierwsz Ea tworz Ea teksty o profilu kulturowo-antropologicznym
(!owiec-two w kulturze polskiej. Obszary i ksztaFty obecnos´ci; Erotyka i Fowy, czyli
o funkcjonalnos´ci kodu Fowieckiego w jeHzyku, literaturze pieHknej i folklorze;
Zaginiony s´wiat. O polskich przysFowiach przyrodniczo-Fowieckich; O kulcie
s´w. Huberta na ziemiach polskich). Drug Ea grupeE stanowi Ea dwie rozprawy
pos´wieEcone uzFytkowemu pis´miennictwu Kowieckiemu (Recepcja ksieHgi
mys´liw-skiej (XI) Opus ruralium commodorum libri XII Piotra Krescentyna w polskim
pis´miennictwie gospodarskim i Fowieckim; Sprawy Fowieckie w staropolskich
ksieHgach gospodarskich). Z´ródeK dla tej czeEs´ci Autor ksi EazFki poszukiwaK
w najstarszych ksieEgach Kowieckich, ksieEgach gospodarskich i podreEcznikach
Dr ARKADIUSZ M. STASIAK : adiunkt Katedry Historii XVI-XVIII wieku Instytutu
Historii KUL, Al. RacKawickie 14, 20-950 Lublin, e-mail: arcus@kul.lublin.pl
* W. D y n a k, !owiectwo w kulturze polskiej. Obszary i ksztaFty obecnos´ci, WrocKaw:
Kowieckich. To ten materiaK z´ródKowy, zdeterminowany dos´wiadczeniem
Ko-wieckim nowozFytnych autorów wydaje sieE najciekawszym zasobem sKuzF Eacym
poznaniu wiedzy o przyrodzie w okresie staropolskim i relacji czKowieka
wobec natury, a w zwi Eazku z brakiem rozleglejszych badan´ nad faun Ea tego
okresu (nie prowadzono w Polsce systematycznych studiów nad przyrod Ea i
re-lacj Ea czKowiek-przyroda dla XVI i XVII wieku), takzFe z´ródKem najobfitszym
i najprecyzyjniejszym w opisie natury.
Trzeci Ea grupeE tekstów tworz Ea prace powstaKe dzieEki klasycznym,
histo-rycznoliterackim ujeEciom, jest to azF szes´c´ tekstów (!owiectwo w literaturze
pieHknej-poezji, dramacie i prozie; Staropolskie poematy mys´liwskie; Polska
pies´n´ Fowiecka (mys´liwska); S´wiat jako „pole ptasze” w literaturze
staropol-skiej; Zapomniany pomnik XVII-wiecznego jeHzyka Fowieckiego; Mys´liwskie
wiersze Marcina Smarzewskiego). Ksi EazFkeE uzupeKniaj Ea reprodukcje stron
tytuKowych analizowanych z´ródeK oraz ilustracje z nich zaczerpnieEte.
Autor ksi EazFki analizuje zjawiska z obszaru szeroko rozumianej kultury
Kowieckiej, pisze o recepcji w Eatków biblijnych, antycznych mitów Kowieckich
i s´redniowiecznych ksi Eag zoologiczno-Kowieckich w polskim pis´miennictwie
rolniczym i Kowieckim, a kon´czy analizeE na opisie kultu s´w. Huberta i s´w.
Eustachego. WKadysKaw Dynak bez w Eatpienia dokonuje fundamentalnych
ustalen´, zarówno dla charakteru i pochodzenia licznych analizowanych z´ródeK,
jaki i wiedzy o ich autorach. PrózFno byKoby szukac´ poza omawian Ea ksi EazFk Ea
rozleglejszych, analitycznych i naukowych informacji o poemacie Mys´liwiec
1i osobie jego autora Tomasza Bielawskiego, nie wiele lepiej jest z
infor-macjami o Mateuszu Cygan´skim i jego podstawowym dla nowozFytnej wiedzy
ornitologicznej dziele, zatytuKowanym Mys´listwo ptasze, w którym sieH opisuje
sposób dostawania wszelakiego ptaka
2. Taki tezF elementarny dla
wspóK-czesnej wiedzy charakter maj Ea ustalenia Autora na temat recepcji dorobku
Piotra Krescentyna w polskim pis´miennictwie gospodarskim i Kowieckim. Jak
wykazuje analiza, ten s´redniowieczny pisarz miaK ogromny wpKyw na polskich
autorów i w efekcie na odbiorców ich dzieK.
1T. B i e l a w s k i, Mys´liwiec, Kraków 1595.
2M. C y g a n´ s k i, Mys´listwo ptasze, w którym sieH opisuje sposób dostawania
wszela-kiego ptaka, Kraków 1584. O ile pisano np. o osobie i dorobku Jana Kazimierza Haura
(A. P o d r a z a, Jakub Kazimierz Haur pisarz rolniczy z XVII wieku, WrocKaw 1961; P. K o-w a l s k i, Theatrum s´o-wiata o-wszystkiego i poc´cio-wy gospodarz. O o-wizji s´o-wiata peo-wnego
sie-demnastowiecznego pisarza ziemian´skiego, Kraków 2000), o tyle autorzy tego pokroju, co
Olbrzymim wkKadem WKadysKawa Dynaka w poznanie polskiej kultury
nowo-zFytnej jest odkrywanie tekstów opisuj Eacych realizacje czKowieka wobec przyrody.
Prace te byKy znane i edytowane mieEdzy innymi przez Józefa Rostafin´skiego
3,
ale nikt wczes´niej nie poddaK tych dzieK przyrodniczych naukowej analizie, nikt
nie próbowaK systematycznie konfrontowac´ wiedzy w nich zawartej.
Aparat naukowy omawianej pracy jest bardzo rozbudowany. CzeEsto
obszer-ne przypisy powtarzaj Ea sieE, dzieje sieE tak mieEdzy innymi dlatego, zFe Autor,
przywoKuj Eac tytuK dzieKa, w kazFdym kolejnym artykule zamieszcza takzFe peKny
opis jego kolejnych wydan´, czeEsto wzbogacony dodatkowymi wyjas´nieniami.
Do tej pory dominuj Eace w badaniach relacji czKowieka wobec przyrody
studia etnolingwistyczne sprowadzaKy sieE najczeEs´ciej do analizy symboliki
zwierz Eat. Analiza taka wiodKa do próby okres´lenia recepcji takiej symboliki,
byKo to (i jest) podstaw Ea do s´ledzenia przepKywu wzorów kulturowych
i ewentualnych modyfikacji symboli. Wynikiem tego rodzaju prac naukowych
jest wyj Eatkowo ogólne uchwycenie zjawisk kulturowych niedaj Eace zFadnych
pogKeEbionych odkryc´. Zaproponowana przez Dynaka analiza jeEzykowa i
zna-czeniowa przeKamuje ten schemat, pomaga w tym takzFe osadzenie badanych
tres´ci w konteks´cie historycznym. Ale oceniaj Eac wspóKczes´nie prace na temat
relacji czKowieka wobec przyrody nie mozFna pomin Eac´ odniesienia do
metodo-logii posthumanistycznej. Ta nowa dziedzina refleksji nad sposobami
pozna-nia przeszKos´ci nazywana jest nieantropocentryczn Ea czy
antyantropocentrycz-n Ea. Twórcy tych pomysKów metodologiczantyantropocentrycz-nych, okres´laantyantropocentrycz-nych antyantropocentrycz-najczeEs´ciej jako
animal studies, koncentruj Ea sieE na zagadnieniu granic tozFsamos´ci gatunkowej,
relacji mieEdzy tym co ludzkie i nie ludzkie. Proponuj Ea przy tym
przedefinio-wanie relacji mieEdzy czKowiekiem a innymi gatunkami, tak by opieraKy sieE
one na wzajemnym szacunku i kooperacji. Bez w Eatpienia analizowany przez
WKadysKawa Dynaka materiaK z´ródKowy mozFe posKuzFyc´ takiemu, nowemu
ujeEciu problemu badawczego.
W opinii metodologów posthumanistycznych mamy obecnie do czynienia
z kryzysem humanizmu, który burzy przekonanie o wiod Eacej roli czKowieka
w s´wiecie. Doprowadza to do pojawienia sieE postulatu uczynienia z czKowieka
jednego z wielu równowazFnych podmiotów. Jak twierdzi Briana Massumi:
nie ma sensu badanie relacji ludzi i nie-ludzi, jes´li to, co nieludzkie jest tylko konstruktem ludzkiej kultury lub inercji. Koncepcje natury i kultury wymagaj Ea powazFnego przepracowania w taki sposób, aby nieredukowaln Ea innos´c´
nieludzkie-3
O mys´listwie, koniach i psach Fowczych ksi Haz[ek pieHcioro z lat 1584-1690, wyd. J.
go wyrazic´ w jej aktywnym zwi Eazku i poprzez zwi Eazek z czKowiekiem i vice
versa. Pozwólmy materii byc´ materi Ea, mózgom mózgami, meduzom meduzami,
a kulturze byc´ natur Ea w nieredukowalnej nieokres´lonej rózFnicy4.
Refleksja ta zapowiada zakon´czenie stanu, w którym czKowiek jest bytem
wyodreEbnionym z otaczaj Eacego go s´wiata, ale jednoczes´nie Massumi nie
pro-ponuje nawet sposobu, w jaki mozFna próbowac´ teE niepodmiotowos´c´ osi Eagn Eac´.
Znakomita polska znawczyni najnowszej s´wiatowej metodologii badan´
historycznych Ewa Doman´ska dowodzi, zFe studia nad zwierzeEtami znajduj Ea
sieE w zakresie pola badawczego historii, co wieEcej, miejsce tego nurtu
w „klasycznych” badaniach ma : zdaniem autorki : Historii
niekonwencjo-nalnych
konstytuowac´ przyszKos´c´ historiografii: tradycyjne okres´lenie historii
jako nauki o ludziach w czasie okazuje sieE niewystarczaj Eace, jezFeli dyscyplina
ta chce bronic´ swojego miejsca ws´ród dziedzin zainteresowanych przeszKos´ci Ea
i wytwarzaj Eacych o niej wazFn Ea dla przyszKos´ci wiedzeE
5. JezFeli badacze
prze-szKos´ci przyjm Ea powyzFsz Ea wypowiedz´ za wyznacznik zmian we wspóKczesnej
metodologii badan´ historycznych i uznaj Ea, zFe w humanistyce antropocentryzm
sKabnie, to nadal beEdzie im brakowaKo teorii metodologicznej, maj Eacej sKuzFyc´
poznaniu w tak zdefiniowanych badaniach. Próbuj Eac wyjs´c´ poza postulat
zmiany podejs´cia metodologicznego, poszukuj Eac metody mozFna oczekiwac´
przedstawienia historii zwierz Eat z perspektywy samych zwierz Eat, skoro
pod-miotowos´c´ ma byc´ wyznacznikiem narracji, ale takie ujeEcie jest naturalnie
niemozFliwe do realizacji na obecnym etapie rozwoju nauki. Pozostaje zatem
analiza relacji czKowiek : zwierzeE w przeszKos´c´ z zaKozFeniem
równouprawnie-nia poznawanych podmiotów.
Dostrzegaj Eac tendencje zblizFania sieE do siebie nauk humanistycznych
i przyrodniczych oraz krystalizowania sieE humanistyki nieantropocentrycznej,
Ewa Doman´ska stawia postulat komplementarnos´ci ujeEc´ naukowych i
wzajem-4B. M a s s u m i, Parables for the Virtual. Movement, Affect, Sensation,
Durham:Lon-don: Duke University Press 2002, s. 39. Dominick LaCapra (Powrót do pytania o to, co ludz-kie i zwierzeEce, w: Teoria wiedzy o przeszFos´ci na tle wspóFczesnej humanistyki, red. E. Do-man´ska, Poznan´: Wydawnictwo Poznan´skie 2010, s. 450) opisuj Eac przestrzen´ dziel Eac Ea czKo-wieka i zwierzeEta nazywa j Ea (za wykKadni Ea Giorgio Agambena) „centraln Ea pustk Ea”. Termin ten ukazuje zKozFonos´c´ dyskusji na temat tego, co ludzkie, a co zwierzeEce; ale znamionuje tezF nieklarownos´c´ w tej kwestii licznych wypowiedzi, w tym teorii Agambena. Kwestionowanie podziaKu na to co ludzkie i zwierzeEce ma swoje z´ródKo w filozofii poststrukturalnej. Zob. J. D e r r i d a, The Animal That Therefore I Am (More to Follow), „Critical Inquiry”, 28(2002), nr 2, s. 369-418.
5 E. D o m a n´ s k a, Historie niekonwencjonalne, Poznan´: Wydawnictwo Poznan´skie
nego dopeKniania sieE badan´ humanistycznych i przyrodniczych. Postawa ta
zmierza do zast Eapienia interdyscyplinarnej perspektywy badawczej
perspekty-w Ea komplementarn Ea. Oznacza to poszukiperspekty-wanie komplementarnos´ci problemóperspekty-w
badawczych, a nie wspólnych humanistom i przyrodnikom metodologii. W
ta-kiej sytuacji podjeEcie jakiegos´ problemu przez humanistów (nauki
humanis-tyczne) ma powodowac´ zapotrzebowanie na podjeEcie tegozF problemu przez
przyrodników (nauki przyrodnicze). W efekcie problemy lub dyscypliny
ba-dawcze, a nie metodologie (jak chciaK tego John Zammito
6) stan Ea sieE K
Eaczni-kiem pomieEdzy naukami humanistycznymi i naukami przyrodniczymi
7.
Charles Patterson w swojej ksi EazFce Wieczna Treblinka (tytuK ksi EazFki
po-chodzi z opowiadania Isaaka Beshevisa Singera Listy do pisarza: dla zwierz H
at
wszyscy ludzie to nazis´ci, a ich z[ycie to wieczna Treblinka) dowodzi, zFe
in-dustrializacja zabijania zwierz Eat umozFliwiKa zaistnienie Holocaustu, a
udo-mowienie zwierz Eat hodowlanych byKo inspiracj Ea do ludobójstwa, pisze on:
Historia rozwoju dominacji czKowieka jako pana i wKadcy wszystkich gatunków, ujarzmiaj Eacego s´wiat zwierz Eat, jest zarazem przykKadem naszego ujarzmiania sieE nawzajem. Historia ludzkos´ci odsKania pewien schemat : najpierw ludzie eksploa-tuj Ea i zarzynaj Ea zwierzeEta, a póz´niej trakeksploa-tuj Ea innych ludzi jak zwierzeEta, czyni Eac z nimi to, co ze zwierzeEtami8.
6Prezentowanych w powyzFszym teks´cie poszukiwan´ metodologicznych nie mozFna mylic´
z biohistori Ea. Ta dziedzina K Eaczy biologieE ewolucyjna z naukami humanistycznymi. Teoretyk tego nurtu John H. Zammito (A Nice Derangement of Epistemes: Post-positivism in the Study
of Science from Quine to Latour, Chicago: University of Chicago Press 2004, s. 191, 228) postuluje poK Eaczenie poznawania rzeczywistos´ci w sposób historyczny z wyjas´nianiem badanych zjawisk w odwoKaniu do sfery przyrody, tj. przez przyczyny naturalne; por. R. S m i t h,
Being Human. Historical Knowledge and the Creation of Human Nature, New York: Columbia
University Press 2007, s. 35; A. T u c k e r, Our Knowledge of the Past. A Philosophy of
Historiography, Cambridge: Cambridge University Press 2004, s. 8. WedKug Aviezera Tuckera
praktyki badawcze historii i biologii maj Ea wiele wspólnych elementów, szczególnie Katwo dostrzec analogie w teorii tych dyscyplin badawczych. SadzeE, zFe jest to duzFe uogólnianie, bowiem trudnos´c´ zastosowania metody przynalezFnej naukom przyrodniczym do badan´ humanis-tycznych sprowadza sieE przede wszystkim do rózFnego charakteru materiaKu badawczego i dia-metralnie rózFnej perspektywy badawczej. Zob. A. W a l e w s k i, Metody badan´ relacji
przyroda czFowiek, „Prace i Studia Geograficzne”, 34(2004), s. 75-84. Propozycji wykorzystania metodologii nauk przyrodniczych do badan´ humanistycznych sprzeciwia sieE Frank Ankersmit (Sublime Historical Experience, Stanford: Stanford University Press 2005, s. 53). Z perspekty-wy postmodernistycznej dowodzi on, zFe „modele zapozFyczone z nauk przyrodniczych s Ea bez-uzFyteczne”.
7E. D o m a n´ s k a, Jakiej metodologii potrzebuje wspóFczesna humanistyka?, „Teksty
Drugie” 12(2010), s. 48.
wie-Za t Ea teori Ea mozFemy przyj Eac´, zFe nasze relacje ze zwierzeEtami mog Ea
deter-minowac´ stosunki mieEdzyludzkie, a w efekcie nasz Ea historieE. I nic wieEcej,
nowe spojrzenie jest bez w Eatpienia interesuj Eac Ea refleksj Ea, ale nie niesie ze
sob Ea zFadnej metodologii badan´. W recenzowanej pracy WKadysKawa Dynaka
tej nowej refleksji zabrakKo, ale tezF nie mogKo byc´ nowego ujeEcia
metodolo-gicznego. Animal studies to nadal hasKo bez odniesienia w realnej metodzie
poznania. Nadal blizFej temu nurtowi do sposobu na nowo ujmowanej
tematy-ki, nizF nowej metodologii. Na podstawie powyzFszych wypowiedzi trudno
sobie nawet wyobrazic´ tak Ea metodologieE, tak samo, jak trudno przewidziec´
konsekwencje przyjeEcia do naszego s´wiata podmiotów dot Ead wykluczanych.
W przeKomowej dla nowego mys´lenia o relacji czKowiek : przyroda ksi EazFce
Wyzwolenie zwierz H
at
Peter Singer pokazuje, zFe zmiany w ludzkiej s´wiadomos´ci
s Ea nieuchronne i przyszKos´c´ przyniesie rewolucjeE w ocenie przeszKos´ci zwierz Eat:
nadejdzie dzien´, gdy dzieci naszych dzieci, czytaj Eac o tym, co w dwudziesto-wiecznych laboratoriach robili sk Eadin Ead cywilizowani ludzie, przezFyj Ea to samo uczucie zgrozy i niedowierzania, z jakim dzis´ czytamy o okrucien´stwach na rzym-skiej arenie gladiatorów lub o osiemnastowiecznym handlu niewolnikami9.Znacz Eaco wzrastaj Eace badawcze zainteresowanie uczuciowym zFyciem
zwie-rz Eat w sposób naturalny idzie w pazwie-rze z krytycznym zainteresowaniem
mieE-dzygatunkowymi relacjami, w jakie wchodz Ea ludzie i w jakie wchodzili
w przeszKos´ci. Przedstawianie przeszKos´ci tych relacji beEdzie oznaczaKo
przed-stawianie dominacji czKowieka i cierpien´ zwierz Eat
10. W tym konteks´cie
ana-liza przeprowadzona przez WKadysKawa Dynaka jawi sieE jako doskonaKe
wpro-wadzenie dla kolejnych szczegóKowych i rózFnorodnych studiów nad relacj Ea
czKowiek : przyroda w okresie nowozFytnym. S EadzeE, zFe te przyszKe studia nie
musz Ea byc´ koniecznie prowadzone w zgodzie z nieantropocentryczn Ea wizj Ea
badan´ historycznych.
lokrotnie powraca w badaniach historii relacji czKowiek – zwierzeEta. Boria Sax (Animals
Ani-mals in the Third Reich. Pets, Scapegoats and the Holocaust, New York: Continuum 2000,
s. 83) pisze, zFe „hodowla zwierz Eat najpierw powoKaKa do zFycia koncepcje «rasy» i «czystej krwi», przejeEte nasteEpnie przez nazistów”.
9 P. S i n g e r, Wyzwolenie zwierz H
at, Warszawa: Pan´stwowy Instytut Wydawniczy 2004,
s. 146.
10 Robert Darnton (Wielka masakra kotów i inne epizody francuskiej historii kultury,
Warszawa: PWN 2012), badaj Eac relacjeE czKowiek – przyroda, opisuje wKas´nie cierpienia zwie-rz Eat, ale wnioski z takiej analizy maj Ea wymiar relacji spoKecznych w skali kultury danego pan´stwa (w przypadku Darntona os´wieceniowej Francji).