Wiadomości Uczelniane : pismo informacyjne Politechniki Opolskiej, nr 7 (103), kwiecień 2002

W roku 2001 pracownicy Politechniki Opolskiej opublikowali 758 prac naukowych, z czego 257 prac w czasopismach zagranicznych lub o œwiatowym zasiêgu.

Rozwój nauki z natury rzeczy musi odbywaæ siê p³ynnie,

systematycznie i mieæ d³ugotrwa³y przebieg

Z prof. dr. hab. in¿. Jerzym Skubisem, prorektorem ds. nauki rozmawia Krystyna Duda

– Panie profesorze, przed Panem czwarta kadencja na stanowisku pro-rektora ds. nauki, jak ocenia Pan bie-¿¹c¹, czy coœ szczególnego charakte-ryzowa³o ten okres?

– Moja trzecia kadencja na tym sta-nowisku trwaj¹ca od roku 1999 do 2002 by³a ró¿na od poprzednich obejmuj¹-cych lata 1990 do 1996. Ró¿nicê upa-trywa³bym w mnogoœci spraw wynika-j¹cych ze wspó³pracy miêdzynarodowej m.in. z w³¹czeniem siê Politechniki Opolskiej w 5. Program Ramowy, a tak-¿e z realizowanych inwestycji, których wczeœniej nie by³o. W czasie pierwszej kadencji 1990–1993 – mówi¹c w znacz-nym skrócie – tworzona by³a koncepcja przetrwania uczelni jako samodzielnej uczelni, druga kadencja 1993–1996 przebieg³a pod znakiem prac zmierzaj¹-cych do przekszta³cenia ju¿ utrwalonej wy¿szej szko³y in¿ynierskiej w politech-nikê, natomiast bie¿¹c¹ kadencjê w znacznej mierze cechowa³y zadania ma-j¹ce na celu w³¹czenie siê w te mo¿li-woœci, jakie daje uczestnictwo w 5. PR, wspó³praca z Uni¹ Europejsk¹ i aktyw-niejszego wykorzystywania mo¿liwoœci stwarzanych przez Komitet Badañ Na-ukowych.

Kontynuowane by³y tak¿e prace, któ-re zmierza³y do poszerzenia oferty kszta³cenia PO o nowe kierunki studiów, takie jak: turystyka i rekreacja, wycho-wanie techniczne, architektura i urbani-styka, technika rolnicza i leœna.

Dobiegaj¹ca koñca kadencja by³a trudna, miêdzy innymi dlatego, ¿e w tym czasie zmienia³y siê uwarunkowa-nia zewnêtrzne. W ca³ym kraju nast¹pi-³a zmiana sytuacji politycznej, gospodar-czej i finansowej i mia³a ona bezpoœred-nie prze³o¿ebezpoœred-nie na dzia³alnoœæ uczelni. Z roku na rok pogarsza³y siê warunki finansowe, z koniecznoœci wiêc dzia³a-liœmy w warunkach du¿ej zmiennoœci

czynników, dawniej maj¹cych znacznie stabilniejszy charakter, a wiêc i ³atwiej przewidywalnych.

– W Pana gestii le¿y m.in. ocena dorobku naukowego pracowników, a ta przek³ada siê na ocenê ca³ej uczel-ni, jak aktualnie przedstawia siê na-sza sytuacja w tej dziedzinie?

– Jeœli chodzi o dzia³alnoœæ nauko-w¹, to powiedzia³bym, ¿e politechnika czyni sta³e i systematyczne postêpy w tej dziedzinie. Porównuj¹c obecn¹ liczbê publikacji naukowych naszych pracow-ników z podobnymi danymi sprzed trzech lat – widaæ wyraŸny wzrost w tym zakresie. By nie byæ go³os³ownym przytoczê konkretne liczby. W roku 2001 pracownicy Politechniki Opolskiej opublikowali 758 prac naukowych, z czego 257 prac w czasopismach zagra-nicznych lub o œwiatowym zasiêgu. Wi-daæ wyraŸny wzrost aktywnoœci w tej dziedzinie. Dwa wydzia³y, Wydzia³ Elektrotechniki i Automatyki oraz Wy-dzia³ Mechaniczny konsekwentnie zmie-rzaj¹ do tego, aby spe³niæ warunki nie-zbêdne do wyst¹pienia o uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowane-go. W tym zakresie bowiem nie ma na-g³ych i dynamicznych zwrotów, proces rozwoju nauki z natury rzeczy musi od-bywaæ siê p³ynnie, systematycznie i mieæ d³ugotrwa³y przebieg. W mijaj¹cej ka-dencji zmierza³em do uruchomienia me-chanizmów wewnêtrznej konkurencji w zakresie dzia³alnoœci naukowej. Chodzi-³o mi o to, aby rozbudziæ i wykorzystaæ ambicje poszczególnych pracowników, by nie konkurowali tylko w liczbie zre-alizowanych godzin dydaktycznych, lecz przede wszystkim w tym, jakie osi¹gnê-li wyniki naukowe w osi¹gnê-liczbie pubosi¹gnê-likacji, ich cytowañ, liczbie realizowanych gran-tów. Temu m.in. s³u¿y³y wydawane ra-porty charakteryzuj¹ce dzia³alnoœæ na-ukow¹ wydzia³ów, katedr i

poszczegól-nych pracowników. Wszyscy winni mieæ dostêp do tych informacji, czyli mo¿li-woœæ porównania siebie z innymi kole-¿ankami i kolegami, co w efekcie mo¿e pobudziæ aktywnoœæ naukow¹. Niebaga-telne znaczenie mia³o w mijaj¹cej ka-dencji w³¹czenie siê politechniki w ba-dania naukowe realizowane w ramach programów Unii Europejskiej – to jest nowe i bardzo cenne zjawisko.

– Dokument zatytu³owany „Strate-giczne cele i projekty rozwoju Poli-techniki Opolskiej” przyjêty przez Se-nat ujmuje zadania do realizacji tak-¿e w obszarze nauki, mo¿na go wiêc traktowaæ jako plan na nadchodz¹c¹ kadencjê, a jak konkretnie zamierza Pan Rektor dojœæ do za³o¿onych ce-lów?

– Jak wspomnia³em rzecz¹ nadrzêd-n¹, w obszarze nauki, jest uzyskanie przez uczelniê uprawnieñ habilitacyj-nych i temu zamierzam poœwiêciæ wiele uwagi licz¹c, ¿e w kadencji 2002–2005 uda siê sformu³owaæ formalne wnioski o uzyskanie praw do nadawania stopnia doktora habilitowanego dwóm jednost-kom: Wydzia³owi Elektrotechniki i Au-tomatyki oraz Wydzia³owi Mechanicz-nemu. Kolejnym celem jest zwiêkszanie naszego udzia³u w miêdzynarodowych programach badawczych. W mojej oce-nie Komitet Badañ Naukowych bêdzie finansowa³ naukê w coraz mniejszym

za-kresie, a dostêp do œrodków KBN-u bê-dzie coraz trudniejszy, natomiast mo¿li-woœci miêdzynarodowego finansowania badañ naukowych bêd¹ ros³y. Dlatego wydaje siê konieczne przeniesienie na-szej aktywnoœci w kontaktach z KBN na programy finansowane przez Uniê Eu-ropejsk¹. Tym dzia³aniom bêdê sprzy-ja³, gdy¿ uwa¿am je za kluczowe dla wypracowania naukowej pozycji poli-techniki w nadchodz¹cych latach. Prak-tyczna realizacja tych zamierzeñ polega m.in. na tym, ¿e z grona pracowników naukowych wy³oniona zosta³a grupa za-interesowana t¹ problematyk¹ biegle znaj¹ca jêzyki obce. Chodzi o to, aby szczegó³owe oferty kierowaæ nie do wszystkich 450 zatrudnionych nauczy-cieli akademickich, bo jest to kosztow-ne i nieefektywkosztow-ne, ale do kilkudziesiê-ciu zainteresowanych i dysponuj¹cych odpowiednim potencja³em naukowym, zainteresowanych wykonaniem tego typu prac. Do tej wyselekcjonowanej grupy adresowaæ bêdziemy szczegó³owe infor-macje zwi¹zane z pozyskaniem i reali-zacj¹ programów unijnych. W tym nur-cie dzia³añ mieœci siê ostatnio zorgani-zowane seminarium z udzia³em pana Bogdana Rokosza, radcy ds. polityki naukowej i naukowo-technicznej w Przedstawicielstwie RP przy Unii Euro-pejskiej w Brukseli, którego tematyka skupi³a siê na przygotowaniach Polski do udzia³u w 6. Programie Ramowym. – Jakie widzi Pan zagro¿enia lub przeszkody w realizacji przyjêtych za-dañ?

– Jako istotne zagro¿enie dostrzegam destabilizacjê dotychczasowych mecha-nizmów, g³ównie finansowych, lecz tak-¿e oprzyrz¹dowania prawnego. Trudno-œci¹ jest niemal sta³y niedobór œrodków; dodajmy niedobór wci¹¿ rosn¹cy. W 2002 roku z KBN uzyskamy oko³o 75% œrodków w stosunku do roku ubieg³e-go, w roku 2003 nie bêdzie zapewne lepszej sytuacji. Wobec tego nie mamy innego wyjœcia, jak przystosowaæ siê do dzia³añ w warunkach kurcz¹cego siê fi-nansowania. Trudnoœci¹ s¹ zmieniaj¹ce siê przepisy, czego skutkiem jest brak poczucia stabilnoœci. Ju¿ jest kwiecieñ, a my nadal nie mamy nawet podstawo-wych informacji, o tym, jakie tematy badawcze zosta³y przyjête i zatwierdzo-ne do realizacji, ani o poziomie finan-sowania badañ w roku bie¿¹cym. W moim odczuciu, w takich realiach

bê-dziemy pracowaæ przez ca³¹ kadencjê i musimy siê do nich przystosowaæ. To oczywiœcie os³abia, lub wrêcz eliminuje dzia³ania perspektywiczne, a przecie¿ w nauce powa¿ne przedsiêwziêcia nauko-we i badawcze, takie jak projekty, kon-ferencje planuje siê z wyprzedzeniem co najmniej roku lub nawet d³u¿szym. In-nego rodzaju zagro¿eniem jest nadcho-dz¹cy ni¿ demograficzny, z którym wi¹-¿e siê potencjalna mo¿liwoœæ ogranicze-nia funkcjonowaogranicze-nia wszystkich instytu-cji kszta³c¹cych, w tym tak¿e naszej po-litechniki.

– Bêd¹c prorektorem ani na chwilê nie przesta³ Pan byæ tak¿e aktywnym naukowcem, czym aktualnie zajmuje siê Pan Profesor?

– Zdajê sobie sprawê z tego, ¿e po kolejnych latach pracy w rektoracie wró-cê na wydzia³, gdzie o mojej pozycji jako pracownika naukowego œwiadcz¹ wyniki i rezultaty prowadzonych badañ naukowych. Przez trzy ostatnie lata kon-tynuowa³em pracê naukow¹, któr¹ roz-pocz¹³em u progu mojej dzia³alnoœci zawodowej. Nadal zajmujê siê metoda-mi diagnostycznymetoda-mi dotycz¹cymetoda-mi izola-cji urz¹dzeñ wysokiego napiêcia. W ostatnim okresie wraz z zespo³em za-koñczyliœmy badania naukowe, których owocem jest 11 referatów na najbli¿sz¹ konferencjê naukow¹ (17–20 kwietnia br.) poœwiêcon¹ eksploatacji transforma-torów. Nadal wykonujê ekspertyzy tech-nicznych uk³adów izolacyjnych ró¿nych urz¹dzeñ elektroenergetycznych. Jako profesor przez ostatnie dwa lata by³em recenzentem prac doktorskich na Poli-technice £ódzkiej, Poznañskiej, Wro-c³awskiej, Opolskiej. Kierujê dwoma doktorantami, którzy przygotowuj¹ swoje rozprawy doktorskie. W kierowa-nym przeze mnie zespole naukowym zrealizowaliœmy kilka grantów, kolejne przygotowane projekty czekaj¹ na recen-zje. Koledzy z zespo³u – a zespó³ na-ukowy liczy siedem osób – zdobywaj¹ swoj¹ pozycjê tak¿e w programach miê-dzynarodowych. Na przyk³ad dr Boczar opublikowa³ cykl artyku³ów zagranicz-nych, w wyniku czego powo³any zosta³ na recenzenta prac w USA, a tak¿e w wydawnictwach innych krajów europej-skich. Staram siê nie zaniedbywaæ dzia-³alnoœci naukowej, choæ czêsto jest mi j¹ trudno pogodziæ z obowi¹zkami, ja-kie nak³ada na mnie stanowisko prorek-tora ds. nauki. Prowadzenie mojej

pra-cy naukowej nie odczuwam jako ciê¿aru – chyba dlatego, ¿e lubiê swoj¹ pracê, czerpiê z niej satysfakcjê, czujê siê w niej dobrze.

– W 1996 roku kiedy koñczy³a siê kadencja rektorska w niemal takim samym sk³adzie rektorskim jak obec-ny, jej uwieñczeniem by³a zmiana uczelni z WSI na Politechnikê Opol-sk¹, jakiego równie spektakularnego sukcesu ¿yczyæ mo¿na by obecnie?

– Zapewne du¿ym sukcesem by³oby uzyskanie praw do nadawania stopnia doktora habilitowanego, przynajmniej przez jeden wydzia³. Ten fakt jest byæ mo¿e ma³o medialny dla szerszej opinii publicznej, lecz w œrodowisku nauko-wym ma kluczowe znaczenie. S¹dzê, ¿e najbli¿sza kadencja, która nadchodzi, nie bêdzie czasem spektakularnych suk-cesów. Chcia³bym kontynuowaæ rozpo-czête inwestycje, w tym g³ównie budo-wê „³¹cznika”. Zakoñczenie tej inwesty-cji by³oby osi¹gniêciem nadchodz¹cej kadencji. Przez poprzednie lata budowa-liœmy pozycjê politechniki i podejmowa-liœmy szereg dzia³añ, tak¿e po to, aby teraz, kiedy nadesz³y trudniejsze czasy, mo¿na je by³o przetrwaæ z jak najmniej-szymi stratami. Nadchodzi ni¿ demogra-ficzny, studentów bêdzie mniej, pracow-nicy bêd¹ mieli mniej godzin i mniejsze zarobki. Nastawiam siê raczej na prze-trwanie w trudnych warunkach finanso-wych i demograficznych. W mojej oce-nie oce-nie ma nadmiernego optymizmu, zak³adam jednak sta³y przyrost w innych dziedzinach: w nauce, w inwestycjach, w zakresie kadrowym, w zakresie uzy-skiwanych uprawnieñ. W moim przeko-naniu tylko tak osi¹gn¹æ mo¿na sukces zarówno indywidualny jak i ca³ej uczel-ni. Przyk³adem trafnoœci takiej drogi jest wysoka pozycja Wydzia³u Elektrotech-niki i Automatyki w rankingu Newswe-eka (8. miejsce w kraju). Wydzia³ syste-matycznie poszerza³ swoj¹ ofertê kszta³-cenia, podejmowa³ wci¹¿ nowe inicjaty-wy dydaktyczne i to znalaz³o uznanie w cytowanym rankingu. Cierpliwe dzia³a-nia s¹ mo¿e ma³o efektowne, lecz efek-tywne w d³u¿szym okresie czasu. W nadchodz¹cej kadencji zamierzam nadal preferowaæ taki sposób dzia³ania i bu-dowaæ znaczenie naszej Politechniki Opolskiej w ten sposób w ró¿nych p³asz-czyznach.

Z

godnie z harmonogramem wy-borczym 27 marca 2002r. odby³ siê kolejny etap – czyli wybory prorektorów na kadencjê 2002–2005. Przewodnicz¹cy Uczelnianej Komisji Wyborczej, prof. Tadeusz Górecki roz-poczynaj¹c spotkanie zaproponowa³ po-rz¹dek zaakceptowany przez obecnych oraz sk³ad Komisji Skrutacyjnej w oso-bach: prof. Józef Wojnar, dr in¿. Ja-dwiga Krych, Karina Zawada, który równie¿ nie wzbudzi³ zastrze¿eñ. Pro-fesor przypomnia³ obecnym sposób g³o-sowania i poinformowa³, ¿e na stanowi-sko prorektora ds. nauki oraz prorekto-ra ds. organizacyjnych zg³oszono po jed-nym kandydacie, s¹ nimi: prof. Jerzy Skubis oraz dr Zygmunt Kasperski – dotychczasowi prorektorzy, a na stano-wisko prorektora ds. studenckich zg³o-szone zosta³y dwie kandydatury: prof. Grzegorza Gasiaka oraz prof. Stanis³a-wa Witczaka.

Realizuj¹c przyjêty porz¹dek prze-wodnicz¹cy UKW poprosi³ rektora, prof. Piotra Wacha o przedstawienie kandydatów.

Rektor we wstêpie podkreœli³, ¿e z ca³ym przekonaniem przedstawia i re-komenduje senatorom kandydatów do stanowisk prorektorów. Profesor Jerzy Skubis jest doœwiadczonym prorektorem sprawuj¹cym tê funkcjê ju¿ trzy razy i na proœbê rektora ubiega siê o to stano-wisko po raz czwarty.

Dzia³alnoœæ profesora J. Skubisa jest w œrodowisku uczelnianym znana jako prorektora, jako senatora i wysokiej kla-sy naukowca. Podstawowe cechy kandy-data to aktywnoœæ, lojalnoœæ i ca³kowite oddanie sprawom Politechniki Opol-skiej. W swoich aktywnych dzia³aniach prof. Skubis podporz¹dkowuje siê wspólnym dzia³aniom nie ulegaj¹c po-kusie forsowania tylko w³asnych koncep-cji, co czyni z niego bardzo dobrego partnera i wspó³pracownika. Ma na swo-im koncie szereg osi¹gniêæ, lecz zda-niem rektora na szczególne podkreœle-nie zas³uguje kilka, a wœród nich wpro-wadzony system rozliczania prac w³a-snych i statutowych, których wyniki w ostatnich latach s¹ publikowane i co ma ogromne znaczenie dla œrodowiska, gdy¿ ilustruje tak¿e sposób spo¿ytkowa-nia publicznych œrodków finansowych. Systematyczne seminaria, na których rozlicza siê efekty prac w³asnych i sta-tutowych przyczyni³y siê do wyrobienia

marki PO w œrodowisku akademickim kraju.

Zas³ug¹ prof. Skubisa jest równie¿ znaczna intensyfikacja wspó³pracy miê-dzynarodowej i rozwój uczestnictwa PO w programach europejskich. Du¿y udzia³ ma tak¿e prof. J. Skubis w poszerzaniu oferty edukacyjnej uczelni i z tego tytu³u rektor przedstawi³ osobê prorektora do Nagrody Marsza³ka Województwa, któr¹ uzyska³. W krêgu zainteresowañ prorek-tora le¿¹ tak¿e zagadnienia o znaczeniu strategicznym dla uczelni. Poza tymi ce-chami prof. Skubis jest silnym meryto-rycznie i dobrym partnerem do rozwi¹-zywania wielu trudnych spraw, nadto pe³-nym optymizmu i pogody ducha.

Z inicjatywy prof. J. Skubisa odby-wa siê szereg inicjatyw o zasiêgu lokal-nym, doœæ wymieniæ cyklicznie odbywa-j¹ce siê konferencje naukowe z serii W³asnoœæ Intelektualna gromadz¹ce za-interesowanych t¹ tematyk¹ z ca³ego re-gionu, czy ostatnie seminarium z udzia-³em radcy rz¹du RP w Brukseli na te-mat 5. i 6. Programu Ramowego.

Wymienione tu w du¿ym skrócie ce-chy charakteru i kompetencje prof. J. Skubisa s¹ powodem mojej gor¹cej jego rekomendacji do stanowiska prorektora ds. nauki w nadchodz¹cej kadencji – za-koñczy³ prezentacjê kandydata rektor P. Wach.

Kolejnym kandydatem, którego pra-gnê Pañstwu przedstawiæ do stanowiska prorektora ds. organizacyjnych jest dr Zygmunt Kasperski. Sprawuj¹cemu ju¿ tê funkcjê w bie¿¹cej kadencji powie-rzyliœmy pieczê nad finansami uczelni i procedurami przetargowymi. Finanse

uczelni s¹ obszarem niezwykle wra¿li-wym i dra¿liwra¿li-wym zarazem, szczególnie w sytuacji, gdy tych œrodków jest stale zbyt ma³o w stosunku do potrzeb. Sys-tem finansowy wdra¿any jest w naszej Uczelni od szeœciu lat, przy czym od-ró¿niæ nale¿y poszczególne jego etapy – przyjêcie uchwa³, ich wdra¿anie w ¿ycie, a zrozumienie oraz wspó³dzia³a-nie œrodowiska w tym zakresie. Dziêki zaanga¿owaniu i pracy pana prorektora w roku 2001 po raz pierwszy wszystkie te czynniki zagra³y, co jest du¿ym suk-cesem i zas³ug¹ zarówno dr. Kasperskie-go jak i wspó³dzia³aj¹cych z nim dzie-kanów, ich pe³nomocników oraz Senac-kiej Komisji ds. Bud¿etu i Finansów. Chcia³bym podkreœliæ osobiste zalety dr. Kasperskiego, który w tym dra¿liwym obszarze potrafi byæ ¿yczliwy, uczynny, cierpliwy, nie podlega emocjom.

Efektem wprowadzenia wspomniane-go systemu jest m.in. ubieg³oroczny wynik finansowy Uczelni. Mimo zmniejszonej – w stosunku do przyzna-nej – dotacji finansowej, uda³o nam siê zamkn¹æ ten jak¿e trudny rok z wyni-kiem dodatnim. To owocowaæ bêdzie jeszcze d³ugo, a szczególnie kiedy na-st¹pi jak¿e oczekiwana stabilizacja fi-nansów publicznych. Pragnê uzmys³o-wiæ, w ilu zebraniach naradach i posie-dzeniach wzi¹³ udzia³ prorektor Kasper-ski, by poprzez najpierw wyjaœnianie, potem uzgodnienia osi¹gn¹æ harmonij-ne funkcjonowanie w sferze finansowej. W œwietle przytoczonych tu faktów z ca³ym przekonaniem rekomendujê pana dr. Zygmunta Kasperskiego na stanowi-sko prorektora ds. organizacyjnych.

Na stanowisko prorektora ds. stu-denckich zg³oszonych zosta³o dwóch kandydatów; prof. Grzegorz Gasiak i prof. Stanis³aw Witczak.

Prof. Grzegorz Gasiak w czasie bie¿¹-cej kadencji pracowa³ na stanowisku pro-rektora ds. studenckich i z tej roli wywi¹-za³ siê – w mojej ocenie – lepiej ni¿ do-brze. Wczeœniej by³ prodziekanem ds. nauki na Wydziale Mechanicznym. Po-dobnie wysoko ocenili prorektora studen-ci – cz³onkowie senatu. Studenstuden-ci prosili jednak o przedstawienie do stanowiska drugiego kandydata proponuj¹c osobê prof. Stanis³awa Witczaka, na co przysta-³em. Kandydatura prof. Witczaka tak¿e mi odpowiada, zarówno ze wzglêdu na jego doœwiadczenie zdobyte na stanowisku prodziekana Wydzia³u Mechanicznego, ale i przymioty osobiste. Rekomenduj¹c dwie osoby do tego stanowiska mam œwiadomoœæ, ¿e senatorowie w swoim sumieniu sami podj¹æ musz¹ decyzjê i wybraæ jednego z nich. Kiedy na ten te-mat rozmawia³em z profesorem G. Ga-siakiem podkreœlaj¹c niezrêcznoœæ mojej sytuacji, ten odrzek³ – To jest s³u¿ba, a ja jestem do dyspozycji. Trudno o lepsz¹ charakterystykê motywów postêpowania, ni¿ ta godna uznania wypowiedŸ. Nato-miast pan prodziekan S. Witczak w roz-mowie w tej samej sprawie powiedzia³ – Nie chcia³bym startowaæ przeciw koledze, choæ jeœli rektor i studenci nalegaj¹, a prof. G. Gasiak nie ma nic przeciwko – jestem do dyspozycji.

Myœlê, ¿e obaj kandydaci œwietnie na-daj¹ siê do stanowiska prorektora ds. stu-denckich, dlatego przedstawiam i pole-cam ich obu. Decyzjê pozostawiam sena-torom, niech w swoich sumieniach roz-s¹dz¹ kogo wybraæ – zauwa¿y³ rektor.

Nastêpnie kandydaci, za zgod¹ prze-wodnicz¹cego UKW przedstawili w³asne programy dzia³ania.

Po przedstawieniu przez kandydatów w³asnych programów wyborczych prze-wodnicz¹cy, prof. T. Górecki otworzy³ dyskusjê.

Prof. E. Macha zabieraj¹cy g³os jako pierwszy zg³osi³ trzy problemy adreso-wane do ka¿dego z kandydatów. Pierw-szy dotyczy³ mo¿liwoœci uzyskania uprawnieñ do nadawania stopni nauko-wych przez poszczególne wydzia³y, dru-gi adresowany do prorektora ds. organi-zacyjnych wnosi³ mo¿liwoœæ uzyskiwa-nia œrodków na niezbêdne inwestycje z odpisów na amortyzacjê, kandydatom

na prorektora ds. studenckich zg³osi³ pod rozwagê kwestiê, ¿e zbytnie prze-ci¹¿enie dydaktyk¹ odbija siê czêsto nie-korzystnie na jakoœci kszta³cenia.

Jako drugi g³os w dyskusji zabra³ prof. J. Kubik. W swoim obszernym wyst¹pieniu profesor poruszy³ niezwy-kle szerokie spektrum zagadnieñ odwo-³uj¹c siê do tradycji akademickiej, któr¹ sformu³owa³ jeszcze Wilhelm von Hum-boldt, w myœl której ka¿dy profesor jest cz³owiekiem wolnym ³¹cz¹cym w jed-noœæ naukê i nauczanie, a rektor jest tyl-ko pierwszym z równych. Rozwijaj¹c dalej swoj¹ wypowiedŸ prof. J. Kubik domaga³ siê, aby sta³ym elementem koñ-ca kadencji by³o sprawozdanie sk³adane przez rektora i prorektorów, a przyjmo-wane przez senat.

J. Kubik wypowiedzia³ szereg uwag pod adresem realiów panuj¹cych w na-szym œrodowisku win¹ za nie obarczaj¹c nie tylko w³adze, lecz i ca³e œrodowisko. Wyst¹pienie wywo³a³o szereg tematów, na które odpowiadali nie tylko kandydaci i rektor P. Wach, lecz tak¿e inni profesoro-wie. Liczba i zakres poruszonych przez mówcê zagadnieñ daleko wykracza³o poza ramy spotkania wyborczego, dlate-go rektor w odpowiedzi zapewni³, ¿e jest za ich zg³oszenie bardzo wdziêczny, a poruszane problemy uwa¿a za bardzo wa¿ne i do³o¿y wielu starañ, aby je w miarê mo¿liwoœci realizowaæ. Na kwestie zg³oszone prze innych dyskutantów – prof. J. Hickiewicza, T. Chmielewskie-go, S. Króla, mgr M. Morawsk¹ odpo-wiadali kandydaci deklaruj¹c gotowoœæ realizacji zg³aszanych spraw.

Nastêpnie prof. T. Górecki zapropo-nowa³ zamkniêcie dyskusji i przejœcie do procedury wyborczej i raz jeszcze obja-œni³ obecnym sposób przeprowadzenia g³osowania. Po dokonaniu wyboru Ko-misja Skrutacyjna przeliczy³a g³osy, a przewodnicz¹cy przekaza³ wynik prof. T. Góreckiemu. Uprawnione do g³oso-wania by³y 43 osoby, obecnych 40. Na osobê prof. Jerzego Skubisa oddano 31 g³osów popieraj¹cych, 5 – przeciw, 4 – g³osuj¹cych wstrzyma³o siê od g³osu.

Na osobê dr. Z. Kasperskiego g³osy popieraj¹ce odda³o 36 senatorów, 3 – by³o przeciw, 1 – wstrzymuj¹cy siê

Prof. G. Gasiak otrzyma³ 13 g³osów popieraj¹cych, przy 0 – wstrzymuj¹cych siê, natomiast prof. S. Witczak uzyska³ 27 g³osów popieraj¹cych, przy 0 – wstrzymuj¹cych siê.

W wyniku wyborów w kadencji 2002–2005 stanowiska prorektorów sprawowaæ bêd¹:

• ds. nauki – prof. Jerzy Skubis, • ds. organizacyjnych – dr Zygmunt

Kasperski,

• ds. studenckich – prof. Stanis³aw Witczak.

Po og³oszeniu wyników przewodni-cz¹cy UKW wrêczy³ elektom akty no-minacji i z³o¿y³ gratulacje i s³owa po-dziêkowañ adresowane do wszystkich, którzy pomogli w przygotowaniu wybo-rów. Gratulacje elektom z³o¿y³ tak¿e rektor Piotr Wach oraz raz jeszcze pod-kresli³ swoj¹ wysok¹ ocenê pracy pro-rektora Grzegorza Gasiaka.

Do gratulacji do³¹cza siê tak¿e redak-cja Wiadomoœci Uczelnianych.

Jerzy Skubis

Podstawowe informacje biograficzne

Jerzy Skubis urodzi³ siê 6 stycznia 1950 roku w Olkuszu, w rodzinie inteligenckiej.

W roku 1968 ukoñczy³ Liceum Ogólno-kszta³c¹ce w Olkuszu, a w 1974 roku, na Wydziale Elektrycznym Politechniki Œl¹skiej w Gliwicach uzyska³ dyplom magistra in¿y-niera elektryka. Bezpoœrednio po studiach podj¹³ pracê w Wy¿szej Szkole In¿ynierskiej w Opolu, w ówczesnym Zespole Elektro-energetyki. W roku 1975 zosta³ asystentem, a rok póŸniej starszym asystentem. W roku 1981 na Wydziale Elektrycznym Politechni-ki Œl¹sPolitechni-kiej uzyska³ stopieñ doktora nauk technicznych i w tym te¿ roku zosta³ powo-³any na stanowisko adiunkta.

W latach 1983–1984 pe³ni³ funkcjê kie-rownika Zak³adu Elektroenergetyki. W listo-padzie 1987 roku uzyska³ na Politechnice Œl¹skiej stopieñ naukowy doktora habilito-wanego w dziedzinie elektroenergetyki. W sierpniu 1988 roku zosta³ powo³any na sta-nowisko docenta, a w paŸdzierniku 1990 roku na stanowisko profesora nadzwyczajne-go w Instytucie Elektrotechniki.

Tytu³ profesora uzyska³ w listopadzie 1997 roku, a w lutym 1999 roku Minister Edukacji Narodowej mianowa³ Go na stano-wisko profesora zwyczajnego.

W kadencjach: 1990–1993, 1993–1996 i 1999–2002 pe³ni³ funkcjê prorektora ds. na-uki w Wy¿szej Szkole In¿ynierskiej w Opo-lu, a od 1996 roku w Politechnice Opolskiej. Przedmiotem naukowej dzia³alnoœci prof. J. Skubisa jest nowoczesna diagno-styka wysokonapiêciowych uk³adów izo-lacyjnych ró¿nych urz¹dzeñ elektroenerge-tycznych. Z tej dziedziny prof. J. Skubis opublikowa³ do tej pory ponad 110 prac naukowych, w tym 25 w czasopismach

za-granicznych. Jest autorem lub wspó³auto-rem 9 ksi¹¿ek, 9 patentów i 3 skryptów. Wypromowa³ czterech doktorów, a obec-nie jest opiekunem naukowym dwóch.

Od pocz¹tku swojej pracy na uczelni prof. J. Skubis prowadzi³ intensywn¹ dzia³alnoœæ badawcz¹ na rzecz przemys³u. Do tej pory kierowa³ oko³o 170 pracami naukowo-badaw-czymi i wdro¿eniowymi, realizowanymi g³ównie dla potrzeb energetyki zawodowej. Jego oryginalnym osi¹gniêciem jest opraco-wanie i wdro¿enie do technicznej diagnosty-ki transformatorów akustycznej metody oce-ny wy³adowañ elektryczoce-nych. Dla wdro¿enia tej metody zbudowa³ przewoŸne laboratorium diagnostyczne umo¿liwiaj¹ce pomiary trans-formatorów zainstalowanych w krajowym systemie elektroenergetycznym.

W zakresie dydaktyki prowadzi³ wszyst-kie rodzaje zajêæ. By³ promotorem oko³o 150 prac in¿ynierskich i magisterskich. Poza uczelni¹ dzia³a w Stowarzyszeniu Elektry-ków Polskich i w Towarzystwie Elektrotech-niki Teoretycznej i Stosowanej. Jego

sylwet-ka odnotowana jest w wielu bibliografiach o uczonych, w tym w „Who`s Who”.

Od 1974 roku jest ¿onaty, ma troje doro-s³ych dzieci i od 1981 roku, po uzyskaniu mieszkania na osiedlu ZWM, na sta³e miesz-ka w Opolu.

Wyst¹pienie programowe

Panie Rektorze, Panie Przewodnicz¹cy, Szanowni Pañstwo.

Nie po raz pierwszy mam okazjê prezen-towaæ swój program dzia³ania, lecz okazuje siê, ¿e za ka¿dym razem towarzysz¹ temu du¿e emocje, dlatego z góry proszê o wyro-zumia³oœæ.

W wyst¹pieniu programowym Pana Rek-tora prezentowanym dwa tygodnie temu wy-mienione zosta³y najwa¿niejsze zamierzenia i g³ówne kierunki dzia³alnoœci na najbli¿sz¹ kadencjê, to samo zawiera przygotowany nie-dawno dokument pt. Strategiczne cele i pro-jekty rozwoju Politechniki. To znacznie u³a-twia i porz¹dkuje moje wyst¹pienie, w któ-rym ograniczê siê do przedstawienia w punk-tach spraw le¿¹cym w gestii prorektora ds. nauki.

Po pierwsze s¹dzê, ¿e w nadchodz¹cej ka-dencji otwiera siê szansa na wyst¹pienie o dal-sze uprawnienia w zakresie nadawania stopni naukowych. Mam nadziejê, ¿e dotyczyæ ona bêdzie uprawnieñ do nadawania stopnia dok-tora habilitowanego dla dwóch wydzia³u i praw doktoryzowania dla kolejnych jednostek. Dzia-³ania ku temu zmierzaj¹ce bêdê wspiera³ i im sprzyja³. Drug¹ spraw¹, maj¹c¹ moim zda-niem kluczowy wp³yw na jakoœæ kszta³cenia i badañ, jest promocja nowych doktorów. Ak-tualnie w Politechnice Opolskiej promowanie doktorów odbywa siê dwutorowo: w ramach studiów doktoranckich lub w klasyczny spo-sób. Studia doktoranckie kszta³c¹ 131 uczest-ników, a 29 osób pobiera stypendia doktor-skie i realizuje prace doktordoktor-skie w katedrach i zak³adach. Ta m³oda kadra za kilka lat stano-wiæ bêdzie grono samodzielnych pracowników naukowych politechniki i jej tworzeniu zamie-rzam sprzyjaæ.

Trzeci obszar zagadnieñ to wspó³praca miêdzynarodowa, wspó³uczestnictwo w pro-gramach unijnych, przyswajanie tematyki i pokonywanie trudnych barier formalnych. Ta kwestia wymaga sporego nak³adu pracy i wiele uwagi zamierzam poœwiêciæ pracowni-kom i zespo³om zdecydowanym wejœæ w ten obszar dzia³alnoœci naukowej.

Grupê wa¿nych zagadnieñ stanowi kate-goryzacja i granty. W³aœnie przeprowadzana jest przez KBN nowa kategoryzacja, której wynik nie jest jeszcze znany i do nas nale¿y sta³a troska o to, aby by³ on jak najlepszy. W ubieg³ym roku zg³oszonych zosta³o 41 gran-tów, i choæ jest to wyraŸny postêp w stosun-ku do tego, co by³o przed trzema laty, to mo¿liwoœci nasze s¹ znacznie wiêksze i o to bêdê zabiega³ staraj¹c siê po³¹czyæ naukê z przemys³em. Temu s³u¿yæ ma tworzone

Biu-ro PBiu-romocji i WdBiu-ro¿eñ Nowych Technologii oraz szeroka wspó³praca z Instytutem Mine-ralnych Materia³ów Budowlanych.

Rozwojowi Politechniki Opolskiej s³u¿y tak¿e rozwój bazy materialnej. Pozyskanie œrodków niezbêdnych na kontynuacjê inwe-stycji „³¹cznik” stawiam na pierwszym miej-scu w tym obszarze, zaraz po tym – budowê Centrum badañ Wydolnoœciowych, które fi-nansowane mia³oby byæ przez KBN. Mam nadziejê, ¿e te plany w ci¹gu bie¿¹cej ka-dencji uda siê w znacznej mierze zrealizo-waæ, a mo¿e nawet sfinalizowaæ.

Wiele uwagi zamierzam poœwiêciæ two-rzeniu mechanizmów s³u¿¹cych parametry-zacji osi¹gniêæ naukowych. Temu s³u¿¹ od-biory prac statutowych i w³asnych odbywa-j¹ce siê na wydzia³ach, temu s³u¿y tak¿e pu-blikowanie tych wyników w formie corocz-nych raportów.

Chcia³bym nawi¹zaæ równie¿ do inicjaty-wy zg³oszonej przez rektora - elekta Uniwer-sytetu Opolskiego, który zapowiedzia³ orga-nizacjê w Opolu festiwalu nauki. Popieram j¹ i zamierzam w³¹czyæ siê ze strony poli-techniki w przygotowanie tej imprezy.

W mojej gestii le¿y tak¿e dzia³alnoœæ wydawnicza i w tym zakresie zak³adam wzrost liczby publikacji z dotychczasowych 300 do 500 arkuszy wydawniczych realizo-wanych w ramach planu podstawowego.

Wa¿ne miejsce zajmuje równie¿ dobra wspó³praca z w³adzami samorz¹dowymi, wojewódzkimi i kontakty z vgtte œrodkami masowego przekazu. Mam œwiadomoœæ, ¿e obszar ten wymaga sta³ej troski i uwagi.

Na zakoñczenie chcia³bym podzieliæ siê z jeszcze jednym istotnym wnioskiem. Opie-ram go na doœwiadczeniu zdobytym na tym stanowisku w poprzednich latach. Otó¿ naj-lepsze owoce przynosz¹ te inicjatywy, które rodz¹ siê na wydzia³ach, w jednostkach, i rozwijaj¹ siê wspierane przez w³adze

rektor-skie. Tak zamierzam postêpowaæ w przysz³o-œci – przy za³o¿eniu, ¿e Pañstwo powierzy-cie mi ten obowi¹zek raz jeszcze. Deklarujê ponadto, ¿e – podobnie jak i teraz – bêdê dla Pañstwa dostêpny, poœwiêcaj¹c sprawom uczelni mo¿liwie najwiêcej czasu.

Dziêkujê Pañstwu za uwagê.

Zygmunt Kasperski

Podstawowe informacje biograficzne

Dr Zygmunt Kasperski urodzi³ siê 4 kwietnia 1944 roku w Ni¿borgu Nowym (woj. tarnopolskie) W r. 1964 ukoñczy³ Li-ceum Pedagogiczne w Lubomierzu, a w roku 1969 studia na Wydziale Matematyki, Fizy-ki i Chemii Uniwersytetu Wroc³awsFizy-kiego – kierunek matematyka, specjalnoœæ metody numeryczne. Po ukoñczeniu studiów podj¹³ pracê jako asystent w Katedrze Matematyki Politechniki Czêstochowskiej. W r. 1972 przeniós³ siê do pracy w Oœrodku Elektro-nicznej Techniki Obliczeniowej Wy¿szej Szko³y In¿ynierskiej w Opolu, a w latach 1973–1977 pe³ni³ funkcjê kierownika tego oœrodka. Pracê doktorsk¹ pt. Numeryczne problemy w obliczeniach statycznych p³yt i pow³ok metod¹ elementów skoñczonych obroni³ w 1976 r. w Politechnice Gdañskiej Od r. 1977 do chwili obecnej pracuje na sta-nowisku adiunkta w Zak³adzie Matematyki naszej Uczelni, a od roku 1993 jest kierow-nikiem Zak³adu.

Jest autorem i wspó³autorem ponad 60 publikacji naukowych (w tym 2 monografie i 1 skrypt) z zakresu zastosowañ matematyki i informatyki, opublikowanych w czasopi-smach i materia³ach konferencyjnych krajo-wych i zagranicznych, a tak¿e autorem i wspó³autorem systemów i programów kom-puterowych do obliczeñ naukowych,

projek-towych oraz do zarz¹dzania przedsiêbior-stwami. Jest tak¿e promotorem ponad 50 prac dyplomowych (magisterskich i in¿ynier-skich) na kierunku zarz¹dzanie i marketing. W latach 1990–1996 przez dwie kaden-cje pe³ni³ funkcjê prorektora ds. studenckich naszej Uczelni, a w roku 1996 zosta³ wybra-ny na stanowisko dyrektora Instytutu

Mate-matyki, Fizyki i Chemii Politechniki Opol-skiej na kadencjê 1996–1999. W kadencji 1999–2002 pe³ni funkcjê prorektora ds. or-ganizacyjnych Politechniki Opolskiej. Od czerwca 1997 r, do grudnia 1998 by³ pe³no-mocnikiem JMRektora ds. restrukturyzacji finansów Uczelni. W latach 1991–19992 by³ przewodnicz¹cym Rady Informatycznej przy Sejmiku Samorz¹dowym Województwa Opolskiego.

Jest cz³onkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego oraz NSZZ „Solidarnoœæ” – w latach 1989–1990 by³ zastêpc¹ przewod-nicz¹cego Komisji Zak³adowej. Od stycznia do grudnia 1991 roku pe³ni³ funkcjê prezesa Ruchu Obywatelskiego Œl¹ska Opolskiego. Posiadane odznaczenia to: Z³oty Krzy¿ Za-s³ugi, odznaka za Zas³ugi dla Miasta Opola oraz odznaka Zas³u¿onemu OpolszczyŸnie.

Jest ¿onaty, ma dwoje dzieci: syna – 27 lat i córkê 24-letni¹.

Wyst¹pienie programowe

Szanowni Pañstwo, po raz kolejny jestem kandydatem na stanowisko prorektora ds. organizacyjnych i g³ówne za³o¿enia mojej dzia³alnoœci w tym obszarze mieliœcie Pañ-stwo okazjê oceniaæ w czasie trwania obec-nej kadencji. To tak¿e jest przyczyn¹ moje-go krótkiemoje-go wyst¹pienia.

Pan Rektor by³ uprzejmy przedstawiæ naj-wa¿niejsze wyniki trzyletnich dzia³añ w tym obszarze, ja dodam tylko, ¿e w rezultacie kilkuletniego wdra¿ania systemu finansowe-go, Uczelnia posiada zespó³ ludzi kompetent-nych, którzy prawie wszystko na ten temat wiedz¹ i jest to – moim zdaniem inwestycja

równie bardzo wa¿na, jak dobra materialne. Dysponujemy ponadto du¿¹ baz¹ danych tworzon¹ od roku 1998, kiedy rozpoczêli-œmy wdra¿anie systemu. S¹ to praktycznie wszystkie dane dotycz¹ce finansów uczelni, kosztów, wydatków i wiem, ¿e swemu na-stêpcy za parê miesiêcy lub trzy lata – w za-le¿noœci od wyników dzisiejszych wyborów – przeka¿ê ten cenny zbiór. Wracaj¹c do jak-¿e wa¿nych spraw finansowych, stwierdziæ muszê, ¿e wiele wskazuje na to, i¿ w naj-bli¿szym roku szkolnictwo wy¿sze czeka nowy system finansowania. Podjêta niedaw-no uchwa³a Rady G³ównej postuluje, aby w nowym podziale œrodków na dzia³alnoœæ uwzglêdniaæ jakoœæ kszta³cenia oraz poziom naukowy uczelni. Gdyby te za³o¿enia zosta-³y przyjête, to czeka nas bardzo trudne zada-nie uwzglêdzada-nienia wspomnianych wskaŸni-ków, a wiêc bardzo wiele pracy.

Kolejnym obszarem le¿¹cym w moich kompetencjach s¹ zamówienia publiczne. Ustawa reguluj¹c¹ tê dziedzinê jest bardzo trudna i budzi protesty niemal ca³ej spo³ecz-noœci akademickiej postuluj¹cej uwolnienie uczelni wy¿szych z jej okowów. Jak du¿e nak³ada na nas obowi¹zki postêpowanie zgodne z liter¹ tej ustawy, niech zilustruj¹ przedstawione tu liczby. Uczelniane Komi-sje Przetargowe tylko w roku 2001odby³y 113 posiedzeñ, zamówienia opiewa³y na kwotê blisko 5,5 mln z³otych, a pism wys³anych do ró¿nych instytucji – czego wymaga ustawa-nie licz¹c dokumentacji – by³o ponad 600.

W ostatniej kadencji dokonana zosta³a równie¿ szczegó³owa analiza kosztów kszta³-cenia, w tym kosztów kszta³cenia na studiach zaocznych. Jest to nowatorska praca, do któ-rej nie mieliœmy wzorów, a wykonanie tego zadania bêdzie przydatne tak¿e w kolejnych latach, gdy¿ tego wymaga m.in. wyrok Try-buna³u Konstytucyjnego.

Z upowa¿nienia Pana Rektora uczestniczê tak¿e w pracach zespo³u przygotowuj¹cego w Urzêdzie Marsza³kowskim strategiê roz-woju województwa; a konkretnie w dwóch tematach. Jeden dotyczy zagadnieñ dostoso-wania naszego kszta³cenia na ró¿nych pozio-mach dla potrzeb rynku UE, drugi – kszta³-cenia ustawicznego. Szczególnie drugi temat – moim zdaniem – jest integralnie powi¹ny z uczelni¹ wy¿sz¹ i temu zagadnieniu za-mierzam poœwiêciæ wiele pracy i uwagi.

W obszarze moich dzia³añ le¿y równie¿ troska o sta³e polepszanie jakoœci sieci inter-netowej w œrodowisku akademickim nasze-go miasta i regionu. Temu w najbli¿szych latach zamierzam poœwiêciæ wiele pracy i uwagi.

Przedstawi³em w wielkim skrócie najwa¿-niejsze dziedziny mojej pracy jako aktualne-go prorektora i zamierzenia na najbli¿sze lata licz¹c na zrozumienie i wspó³pracê.

Dziêkujê Pañstwu za uwagê.

Grzegorz Gasiak

Podstawowe dane biograficzne

Grzegorz Gasiak urodzi³ siê 16 lipca 1947 roku w Rudniku Ma³ym. W roku 1964 ukoñczy³ Zasadnicz¹ Szko³ê Zawodow¹ w £abêdach, a w 1968 roku – Technikum Prze-mys³owo-Pedagogiczne w Katowicach. W 1972 roku na Wydziale Mechanicznym Wy-¿szej Szko³y In¿ynierskiej w Opolu uzyska³ dyplom in¿yniera mechanika. Bezpoœrednio po studiach podj¹³ pracê w Wy¿szej Szkole In¿ynierskiej w Opolu w ówczesnym Zak³a-dzie Mechaniki na stanowisku asystenta. W roku 1974 zosta³ st. asystentem. W latach 1974–1977 odby³ studia doktoranckie w In-stytucie In¿ynieryjno-Budowlanym w Mo-skwie na Wydziale Budowlanym w Katedrze Wytrzyma³oœci Materia³ów.

W grudniu 1977 roku uzyska³ w Instytu-cie In¿ynieryjno-Budowlanym w Moskwie stopieñ doktora nauk technicznych i w stycz-niu 1978 roku zosta³ powo³any na stanowi-sko adiunkta w Katedrze Mechaniki i Pod-staw Konstrukcji Maszyn. W latach 1986– 1989 by³ na sta¿u habilitacyjnym w Instytu-cie In¿ynieryjno-Budowlanym w Moskwie.

W listopadzie 1991 roku uzyska³ w Poli-technice Wroc³awskiej stopieñ naukowy dok-tora habilitowanego w dziedzinie mechani-ki. W sierpniu 1992 roku zosta³ powo³any na stanowisko profesora nadzwyczajnego na Wydziale Mechanicznym w Katedrze Mecha-niki i PKM, na czas okreœlony, a w roku 1997 – na czas nieokreœlony.

W kadencjach 1993–1996 i 1996–1999 pe³ni³ z wyboru funkcjê prodziekana ds. na-uki na Wydziale Mechanicznym, a w kaden-cji 1999–2002 zosta³ wybrany na funkcjê prorektora ds. studenckich,

Przedmiotem naukowej dzia³alnoœci dr. hab. in¿., prof. PO Grzegorza Gasiaka jest

mechanika konstrukcji pow³okowych oraz mechanika pêkania zmêczeniowego elemen-tów maszyn. Z tego zakresu Grzegorz Ga-siak opublikowa³ 86 prac naukowych, w tym 4 monografie, gdzie jedna jest wydana za granic¹. Jest autorem 4 patentów i wspó³au-torem 3. Napisa³ 5 skryptów z zakresu wy-trzyma³oœci materia³ów, mechaniki oœrod-ków ci¹g³ych, metod numerycznych w me-chanice i technik pomiarowych.

Dr hab. in¿., prof. PO G. Gasiak pracu-j¹c na uczelni prowadzi³ równie¿ dzia³alnoœæ naukowo-badawcz¹ na rzecz przemys³u. Kie-rowa³ i bra³ udzia³ w 31 pracach naukowo-badawczych i wdro¿eniowych.

Pod jego kierunkiem m. in. wykonano i wdro¿ono obliczenia wytrzyma³oœciowe den t³oczonych i p³yt sitowych wymienników cie-p³a wnêtrza reaktora syntezy amoniaku dla Zak³adów Azotowych PU£AWY. Wdro¿ono równie¿ technologiê giêcia na zimno blach na poszycie kad³ubów statków rzecznych w Stoczni KOLE w Kêdzierzynie-KoŸlu.

Wypromowa³ 2 doktorów na Wydziale Mechanicznym. By³ recenzentem 2 prac dok-torskich i 2 podrêczników z mechaniki

Pe³ni³ funkcjê wiceprzewodnicz¹cego Ko-mitetu Lokalnego programu S-JEP-11033-96 finansowanego z funduszu TEMPUS PHA-RE oraz programu Leonardo da Vinci.

W latach 1997 i 1998 by³ na miesiêcz-nym sta¿u w University of Nottingham w Anglii jako wizytuj¹cy profesor w ramach programu TEMPUS.

Cz³onek Komitetu Naukowego XIV Kon-ferencji Naukowej „Problemy Rozwoju Ma-szyn Roboczych, Zakopane 22–25.01.2001 oraz XX Sympozjum Podstaw Konstrukcji Maszyn, Polanica Zdrój 24–28.09.2001.

Od 1996 roku pe³ni funkcjê zastêpcy przewodnicz¹cego Oddzia³u Opolskiego Pol-skiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.

Jest ¿onaty, ma troje dzieci. Mieszka na sta³e w Opolu na osiedlu ZWM.

Wyst¹pienie programowe

Lata 2002–2005 bêd¹ kadencj¹, w której nale¿y zintensyfikowaæ prace na rzecz: 1) Jakoœci kszta³cenia;

2) Akredytacji kierunków kszta³cenia; 3) Wspó³pracy z oœrodkami zagranicznymi

w zakresie dydaktyki;

4) Polepszenia warunków kszta³cenia; 5) Wspierania Samorz¹du Studenckiego w

zakresie organizacji czasu wolnego stu-dentów;

6) Pozyskania kompleksu wojskowego na cele dydaktyczne i socjalne studentów. Powo³ana przez ministra edukacji narodo-wej i sportu Pañstwowa Komisja Akredyta-cyjna opracowa³a standardy kszta³cenia okre-œlaj¹ce minimalne wymagania, jakie musi spe³niaæ kierunek kszta³cenia np. minima kadrowe, maksymaln¹ liczbê studentów przypadaj¹cych na jednego pracownika sa-modzielnego. Aby kierunek kszta³cenia móg³ byæ prowadzony, standardy te musz¹ byæ bez-wzglêdnie spe³nione.

W zwi¹zku z powy¿szym nale¿y zinten-syfikowaæ dzia³ania w kierunku rozwoju w³a-snej samodzielnej kadry naukowej lub pozy-skania jej z zewn¹trz.

Utworzona przez Konferencjê Rektorów Polskich Uczelni Technicznych Komisja Akredytacyjna Uczelni Technicznych ma na celu zachêciæ jednostki w uczelniach do pod-noszenia jakoœci kszta³cenia i uzyskania akre-dytacji kierunków. W zwi¹zku z tym Komi-sja Akredytacji Uczelni Technicznych opra-cowa³a standardy kszta³cenia, jakie musi spe³niæ kierunek kszta³cenia w celu uzyska-nia akredytacji.

Uzyskanie takiej akredytacji jest dowo-dem wysokiej jakoœci kszta³cenia na danym kierunku. W zwi¹zku z powy¿szym nale¿y upowszechniæ i wdro¿yæ te standardy na ka¿-dym kierunku naszej Uczelni.

W kadencji 2002–2005 Polska wejdzie do Unii Europejskiej, gdzie w wielu uczelniach zachodnich procedura uzyskiwania akredy-tacji kierunków kszta³cenia jest wdro¿ona. Równie¿ polskie uczelnie musz¹ wdro¿yæ procedury akredytacji, aby mog³y konkuro-waæ z innymi uczelniami zachodnimi.

Proces rekrutacji na studia w naszym re-gionie przebiega ju¿ w warunkach ostrej kon-kurencji. S¹dzê, ¿e podjêcie wysi³ku do sys-tematycznego podnoszenia jakoœci kszta³ce-nia i w konsekwencji uzyskakszta³ce-nia akredytacji na niektórych kierunkach, pozwoli przyci¹-gn¹æ do naszej uczelni lepiej przygotowanych kandydatów.

Europejska wspó³praca miêdzy uczelnia-mi jest realizowana w ramach programu SO-CRATES-ERASMUS. Politechnika Opolska w bie¿¹cym roku akademickim w ramach programu SOCRATES-ERASMUS wys³a³a na jednosemestralne studia zagraniczne 32 studentów. Równoczeœnie na krótkotermino-we sta¿e zagraniczne wyje¿d¿aj¹ nauczycie-le akademiccy. Powy¿sze wyjazdy s¹ finan-sowane przez Uniê Europejsk¹ i s¹ bardzo korzystne dla naszych studentów i pracow-ników. Pozwalaj¹ na przystosowanie siê do nowych warunków spo³ecznych i ekonomicz-nych w perspektywie nowej zjednoczonej Europy.

Aby zwiêkszyæ liczbê studentów korzy-staj¹cych z programu SOCRATES-ERA-SMUS (obj¹æ programem wiêksz¹ grupê stu-dentów), nale¿y poczyniæ starania do po-wiêkszenia liczby uczelni partnerskich z kra-jów Unii Europejskiej. Podobnie, jak funk-cjonuje na kierunku informatyka grupa dwu-jêzyczna z jêzykiem niemieckim, nale¿y utworzyæ na niektórych kierunkach grupy dwujêzyczne z jêzykiem angielskim. W ten sposób zachêcilibyœmy studentów z krajów Unii Europejskiej do wyboru naszej Uczelni w ramach programu SOCRATES-ERA-SMUS.

Nale¿y zaznaczyæ, ¿e w ramach progra-mu SOCRATES-ERASMUS istnieje mo¿li-woœæ uzyskania grantu pt. „Sieci tematycz-ne”. Dzia³alnoœæ prowadzona przez Sieci te-matyczne obejmuje:

1) podnoszenie jakoœci kszta³cenia w zakre-sie metod, narzêdzi pedagogicznych, za-wartoœci i organizacji programów naucza-nia;

2) dzia³ania na rzecz wprowadzenia innowa-cji pedagogicznych, a w szczególnoœci – nowych technik informatycznych; 3) rozwijanie koncepcji uczenia siê przez

ca³e ¿ycie;

4) wspieranie integracji europejskiej w odniesieniu do wspó³pracy miêdzy-uczelnianej.

Fundusze na realizacjê projektów Sieci tematycznych mog¹ byæ przyznawane na okres trzech lat. W roku akademickim 2000/ 2001 œredni roczny grant na realizacjê Sieci

tematycznych wyniós³ 100 000 EURO na projekt.

Uwa¿am, ¿e w przysz³ej kadencji nale¿y przygotowaæ projekt Sieci tematycznych i wyst¹piæ do Unii Europejskiej o jego za-twierdzenie.

Kolejne zadanie w przysz³ej kadencji po-winno dotyczyæ inspiracji studentów i samo-rz¹du studenckiego do czynnego spêdzania czasu wolnego. Uwa¿am, ¿e prorektor ds. studenckich i samorz¹d studencki powinni œciœlej wspó³pracowaæ w tym zakresie.

Nale¿a³oby, np. powróciæ do tradycji stu-denckich rajdów górskich pod patronatem rektora lub dziekana, organizowaæ w klubie studenckim wieczorki literackie, muzyczne itp. Chcia³em równie¿ zaznaczyæ, ¿e Akade-micki Klub ¯eglarski dysponuje dobrym sprzêtem p³ywaj¹cym, jest w Turawie du¿y akwen wodny, wiêc nale¿a³oby rozpropago-waæ w œrodowisku akademickim uprawianie ¿eglarstwa.

S¹ to niektóre propozycje, które poddajê pod rozwagê studentów.

Stanis³aw Witczak

Podstawowe dane biograficzne

Dr hab. in¿. Stanis³aw Witczak, prof. Politechniki Opolskiej, ur. 29 sierpnia 1953 r. w Krakowie

Wykszta³cenie i stopnie naukowe

mgr in¿. – WSI w Opolu, Wydzia³ Mecha-niczny, specjalnoœæ: maszyny i urz¹dze-nia przemys³u chemicznego i spo¿ywcze-go (1978),

dr – Politechnika Wroc³awska, Instytut In-¿ynierii Chemicznej i Urz¹dzeñ Ciepl-nych (1985),

dr hab. – Politechnika Œl¹ska, Wydzia³ In¿y-nierii Œrodowiska i Energetyki (1997).

Przebieg pracy zawodowej

1978–1995 – WSI w Opolu, Zak³ad Tech-niki Cieplnej i Aparatury Chemicznej, Kate-dra Techniki Cieplnej i Aparatury Przemy-s³owej,

1995 – nadal – WSI w Opolu/Politechni-ka OpolsOpolu/Politechni-ka, Katedra In¿ynierii Procesowej, 1999 – nadal – prodziekan ds. nauki Wy-dzia³u Mechanicznego.

Dzia³alnoœæ naukowa

G³ówny kierunek dzia³alnoœci naukowej jest zwi¹zany z badaniami, modelowaniem i wykorzystaniem w in¿ynierii i aparaturze procesowej zjawisk wystêpuj¹cych przy prze-p³ywie mieszanin wielofazowych. Opubliko-wany dorobek naukowy obejmuje 125 pozy-cji a w tym: 2 monografie, 57 artyku³ów, 63 referaty, 3 skrypty.

Prace naukowo-badawcze

Patenty z zakresu aparatury przemys³owej (3), prace naukowo-badawcze dla przemys³u (36), granty Komitetu Badañ Naukowych (2 – kierownik, 6 – g³ówny wykonawca).

Dydaktyka

Wyk³ady, æwiczenia, projekty i seminaria z wybranych dzia³ów in¿ynierii procesowej na kierunkach mechanika i budowa maszyn oraz in¿ynieria œrodowiska. Wspó³praca ze studentami w ramach Studenckiego Ko³a Naukowego „Skruber”.

Nagrody i odznaczenia

Primus Inter Pares - studenckie, Rektora WSI w Opolu/Politechniki Opolskiej (8 in-dywidualnych oraz 2 zespo³owe), Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, Medal Komisji Edukacji Na-rodowej.

Funkcje poza Szko³¹

Cz³onek Sekcji Termodynamiki Komite-tu Termodynamiki i Spalania PAN, cz³onek Podsekcji Przep³ywów Wielofazowych Komi-tetu Mechaniki PAN w Gdañsku.

Stan cywilny: ¿onaty, 3 dzieci. Hobby: wêdkarstwo, turystyka górska.

Wyst¹pienie programowe

Panie Przewodnicz¹cy, Magnificencjo Rek-torze, Wysoki Senacie, Szanowni zebrani.

Po raz drugi uczestniczê w wyborach i po raz drugi odczuwam du¿¹ termê. W dniu dzisiejszym podyktowana ona jest z jednej strony zaszczytnoœci¹ i zakresem obowi¹z-ków tej funkcji, a z drugiej strony oczekiwa-niem spo³ecznoœci akademickiej, co do efek-tywnoœci jej sprawowania.

Chcia³bym na wstêpie podziêkowaæ m³o-dzie¿y akademickiej i Magnificencji Rekto-rowi za z³o¿on¹ mi propozycjê kandydowa-nia i udzielone mi zaufanie.

Pragnê w tym miejscu równoczeœnie oœwiadczyæ, ¿e w pe³ni popieram przedsta-wiony przez Rektora program dzia³añ na now¹ kadencjê i wyra¿am gotowoœæ jego re-alizacji.

Z rozwi¹zywaniem bie¿¹cych problemów dotycz¹cych spraw studenckich obejmuj¹cych zagadnienia dydaktyczne jak i socjalne mia-³em sposobnoœæ zetkn¹æ siê jako przedstawi-ciel Wydzia³u Mechanicznego w ramach prac senackiej komisji ds. dydaktycznych i stu-denckich. Ten okres pozwoli³ mi na

pozna-nie spektrum zagadpozna-nieñ bêd¹cych w gestii prorektora ds. studenckich oraz sposoby ich rozwi¹zywania. Uwzglêdniaj¹c skalê proble-mów, w swojej pracy chcia³bym w pe³ni sko-rzystaæ z du¿ej wiedzy i doœwiadczenia osób zatrudnionych na Uczelni i to zarówno w pio-nie dydaktycznym jak i socjalnym studentów. W zakresie sfery dydaktycznej zamierzam utrzymywaæ œcis³¹ wspó³pracê z dziekanami, prodziekanami ds. studenckich, dzia³em kszta³cenia, senack¹ komisj¹ ds. dydaktycz-nych i studenckich oraz bibliotek¹ i dzia³em wydawnictw i promocji.

Z kolei w odniesieniu do ca³ej sfery spraw studenckich wyra¿am pe³n¹ otwartoœæ na wspó³pracê z wszystkimi organizacjami i sto-warzyszeniami studenckimi oraz pracowni-kami uczelni maj¹cymi bezpoœrednio wp³yw na ¿ycie studenckie.

Zamierzam przy tym szanowaæ wszelkie zg³aszane inicjatywy i wspieraæ je w miarê mo¿liwoœci ich realizacji. Ze swojej strony zamierzam równie¿ pe³niæ rolê inicjatywn¹ maj¹c¹ na celu efektywn¹ realizacjê zamie-rzeñ programowych.

Ze szczególn¹ trosk¹ zamierzam dbaæ o jakoœæ kszta³cenia, która jest podstaw¹ do uzyskiwania akredytacji poszczególnych kie-runków studiów, a jednoczeœnie stanowi o marce i presti¿u naszej Uczelni. W tym za-kresie uwa¿am za konieczne popieranie dzia-³añ zmierzaj¹cych do unowoczeœniania labo-ratoriów i sal dydaktycznych w tym równie¿ wprowadzanie w nich ³¹czy internetowych, wprowadzania nowych treœci do programów studiów, a wynikaj¹cych z rozwoju nauki oraz oczekiwañ gospodarki.

Uwa¿am, ¿e du¿¹ bol¹czk¹ dnia dzisiej-szego, która nie wp³ywa pozytywnie na efek-tywnoœæ kszta³cenia, jest nadal brak wystar-czaj¹cej iloœci skryptów i podrêczników aka-demickich, zw³aszcza, ¿e na studiach dzien-nych i zaoczdzien-nych studiuje prawie 12 tysiêcy

studentów. Chcia³bym w tym zakresie stwo-rzyæ odpowiednie mechanizmy, które zachê-c¹ pracowników do ich tworzenia, tak w for-mie ksi¹¿kowej jak i elektronicznej.

S¹dzê, ¿e nadszed³ ju¿ czas na urzeczy-wistnienie realizacji bardziej elastycznego toku studiów w oparciu o system punktów kredytowych. W tym zakresie uwa¿am za s³uszne wprowadzenie na wszystkich kierun-kach studiów chocia¿by 2–3 przedmiotów obieralnych, z mo¿liwoœci¹ ich wyboru przez studentów ró¿nych kierunków i specjalnoœci. Pozwoli³oby to niew¹tpliwie na wprowadze-nie kszta³cenia interdyscyplinarnego, z mo¿-liwoœci¹ wyboru tych opcji, które bêd¹ przy-datne przysz³ym absolwentom.

Jestem za dalszym rozwojem wymiany zagranicznej w ramach programu Socrates-Erasmus, studiów dwujêzycznych, a tak¿e in-nych nowych skuteczin-nych form kszta³cenia. Chcia³bym promowaæ aktywnoœæ studenck¹ w ramach kó³ naukowych i wspieraæ ich opie-kunów.

Maj¹c na uwadze zbli¿aj¹cy siê ni¿ de-mograficzny oraz otwarcie na zjednoczon¹ Europê, w której otwieraj¹ siê inne nowe mo¿liwoœci kszta³cenia dla m³odzie¿y – w tym równie¿ dla m³odzie¿y z Opolszczyzny, uwa¿am za niezbêdne, podjêcie szerokich dzia³añ dla promocji mo¿liwoœci dydaktycz-nych naszej Uczelni. S¹dzê, ¿e nale¿y w tym zakresie w wiêkszym stopniu skorzystaæ z przychylnoœci mediów regionu opolskiego oraz mo¿liwoœci coraz bardziej powszechne-go dostêpu m³odzie¿y do sieci internetowej. Na zakoñczenie swojego wyst¹pienia pra-gnê podkreœliæ, ¿e funkcjê prorektora ds. denckich, pojmujê jako rolê rzecznika stu-dentów we w³adzach Uczelni. Rzecznika, który dba³by w jednakowym stopniu o ja-koœæ kszta³cenia, rozwój bazy dydaktycznej jak i sprawy socjalne m³odzie¿y.

Dziekani wydzia³ów w kadencji 2002–2005

Wydzia³ Budownictwa

Imiê i nazwisko: Tadeusz Chmielewski Data urodzenia: 1 lutego 1941 Dyscyplina naukowa: Budownictwo Specjalnoœæ: mechanika konstrukcji, konstrukcje budowlane

Stopnie i tytu³y naukowe

• mgr in¿. Politechnika Gdañska, Wy-dzia³ Budownictwa – 1964

• dr n.t. Politechnika Gdañska, Wy-dzia³ Budownictwa – 1972

• dr hab. n.t. Politechnika Gdañska, Wydzia³ Budownictwa – 1978 • profesor Wy¿sza Szko³a In¿ynierska

w Opolu – 1989

Stanowiska zwi¹zane z dzia³alno-œci¹ naukow¹

• asystent, st. asystent – Politechnika Gdañska, Polska, 1964–1972 • adiunkt – Politechnika Gdañska,

Polska, 1972–1973

• adiunkt – Wy¿sza Szko³a In¿ynier-ska w Opolu, PolIn¿ynier-ska, 1973–1978 • docent – Wy¿sza Szko³a In¿ynierska

w Opolu, Polska, 1978–1989 • profesor zwyczajny – Wy¿sza Szko³a

In¿ynierska w Opolu, Polska, 1994 Zagraniczne stypendia, sta¿e d³u-goterminowe i wyk³ady okoliczno-œciowe w oœrodkach zagranicznych • Philipp Holzmann – Technisches

Büro, Berlin Zachodni, 15.06.1965-15.09.1965 – sta¿ zawodowy • United States Government

Rese-arch Scholar – stypendium rz¹du USA, Georgtown University, Wa-shington, D.C., 1,5 miesi¹ca, Uni-versity of California, Berkeley 10 miesiêcy r. ak. 1976/1977,

• Military Housing Establishment, Adra, Damaszek, Syria, 1985-1986 (1 rok), ekspert ds. konstrukcji bu-dowlanych

• DAAD – 2-miesiêczne stypendium rz¹du Republiki Federalnej Niemiec, Uniwersytety: Göttingen, Aachen, Bochum, 1991

• Commision of the European Com-munities – 3-miesiêczne stypendium Unii Europejskiej, University of Aal-borg, AalAal-borg, Dania, 1993 • Japanese Government Research

Award for Foreign Specialists,

2-miesiêczne stypendium rz¹du Japo-nii, Building Reserach Institut w Tsu-kuba, Japan, 1997 r.

Wyg³asza³ referaty i wyk³ady okolicz-noœciowe w nastêpuj¹cych krajach: An-glia, Austria, Dania, Francja, Japonia, Niemcy, Syria, Szkocja, Szwajcaria, Szwecja, Tunezja, USA, W³ochy Cz³onkostwo w presti¿owych in-stytucjach, korporacjach i organi-zacjach naukowych

• Sekcja Mechaniki Konstrukcji Ko-mitetu In¿ynierii L¹dowej i Wodnej PAN, cz³onek, 1990-1992, 1993– 1996, 1996–1999, 1999 – nadal • Sekcja Metod Komputerowych w

Mechanice Komitetu Mechaniki PAN, cz³onek, 1987-1989

• Sekcja Metod Stochastycznych w Mechanice Komitetu Mechaniki PAN, cz³onek, 1987–1990, 1990-1993

• Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Oddzia³ w Opolu, cz³onek od 1970 r., prze-wodnicz¹cy w latach 1986-1990 • Polski Zwi¹zek In¿ynierów i

Tech-ników Budownictwa, cz³onek Komi-sji Nauki, od 1977 r.

Kierunki badawcze

Prof. T. Chmielewski jest znanym w kraju specjalist¹ z zakresu mechaniki kon-strukcji, a w szczególnoœci dynamiki bu-dowli. Poprzez swoj¹ dzia³alnoœæ miêdzy-narodow¹ (publikacje, konferencje, pra-ca, wyk³ady) dobrze znany za granic¹. Has³a kluczowe jego g³ównych kierunków

badawczych s¹ nastêpuj¹ce: mechanika konstrukcji, konstrukcje budowlane, dy-namika budowli, rachunek prawdopodo-bieñstwa i pola losowe, drgania losowe, niezawodnoœæ konstrukcji.

Najwa¿niejsze nagrody:

Nagroda dla najlepszego studenta za wyniki w nauce i pracy spo³ecznej w konkursie „Czerwonej Ró¿y” dla stu-dentów uczelni Wybrze¿a. Nagroda zo-sta³a przyzna przez Rektorów Wy¿szych Uczelni Wybrze¿a za zdobycie I miejsca na Wydziale Budownictwa L¹dowego Politechniki Gdañskiej, 1964 r.,

Nagroda Ministra Nauki, Szkolnic-twa Wy¿szego i Techniki za osi¹gniê-cia w dziedzinie badañ naukowych, a w szczególnoœci za opracowanie oryginal-nej metody analizy dynamiczoryginal-nej komi-nów przemys³owych, wdro¿onej m.in. do projektowania najwiêkszych polskich kominów przemys³owych elektrowni „Opole” i „Be³chatów” – indywidualna III stopnia, 1978 r.,

Nagroda Ministra Nauki, Szkolnic-twa Wy¿szego i Techniki za osi¹gniê-cia w dziedzinie autorstwa wyró¿niaj¹-cych siê podrêczników dla studentów – za opracowanie monograficzne pt.: Me-tody probabilistyczne w dynamice kon-strukcji, – indywidualna III stopnia 1983 r.

Nagroda Ministra Edukacji Naro-dowej za wspó³autorstwo ksi¹¿ki pt.: „Podstawy dynamiki budowli” – 1999 r., a tak¿e Nagroda Ministra Spraw We-wnêtrznych i Administracji za tê sam¹ ksi¹¿kê jako wyró¿niaj¹c¹ siê publika-cjê w Wydawnictwie Arkady w r. 1998, nagroda w 1999 r.

Dane rodzinne: ¿onaty, dwóch doro-s³ych synów.

Hobby: sport, tenis, siatkówka, jazda na nartach, muzyka.

Wydzia³ Elektrotechniki

i Automatyki

Józef Kêdzia ur. 21 maja 1940 r. w Kie³piniu.

Dyscyplina naukowa: elektrotechnika (technika wysokich napiêæ, materia³o-znawstwo elektryczne).

Absolwent Politechniki Wroc³awskiej 1963 r., doktor nauk technicznych 1972 r. doktor habilitowany nauk technicz-nych 1991r., profesor tytularny 2002r.

Zatrudnienie na stanowiskach: Poli-technika Wroc³awska Wydzia³ Elektrycz-ny: asystent 1963 r., adiunkt1972– 1975 r., Wy¿sza Szko³a In¿ynierska/Po-litechnika Opolska w Opolu: adiunkt 1975–1991 r., profesor nadzwyczajny Politechniki Opolskiej 1991–2002 r., profesor tytularny 2002 r.

W latach 1.05.1977 – 31.08.1978 za-stêpca dyrektora Instytutu Elektrotechni-ki WSI ds. Nauczania, od 1.11.1979 do 31.08.1981 z-ca dyrektora Instytutu Elek-trotechniki WSI ds. Nauki i Wspó³pracy z Gospodark¹ Narodow¹, 1.09.1981– 31.08.1984 z-ca dyrektora Instytutu Elek-trotechniki WSI ds. Nauki, 1.12.1990 – 31.08.1993, 1.09.1993 – 31.08.1996 i 1.09.1999 – 31.08.2002 prodziekan ds. nauki Wydzia³u EiA; cz³onek kilku ko-misji senackich w WSI oraz w Politech-nice Opolskiej.

Sta¿e: w latach 1977–1993 przebywa³ okresowo na sta¿ach naukowych w Tech-nical University w Eindhoven w Holan-dii. Pocz¹tkowo na 3-miesiêcznym sty-pendium MszWiT (1977/78), póŸniej na stypendiach ufundowanych przez ww Uniwersytet (6-miesiêcznym w latach 1978/79, 3-miesiêcznym w roku 1989 i 5-miesiêcznym w r. 1993). Pracowa³ tam w grupie naukowej kierowanej przez prof. F.N. Hooge nad zagadnieniami szumów 1/f. W roku 1983 i 1984 prze-bywa³ na dwóch krótkoterminowych sta-¿ach naukowych w Uniwersytecie Poli-technicznym w Sankt Petersburgu u prof. S.N. Kojkowa.

Cz³onek: Polskiego Towarzystwa Elek-trotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Komitetu Materia³ów Elektro-technicznych SEP, Sekcji Elektrotechno-logii Komitetu Elektrotechniki PAN, cz³onek-senior Dielectrics and

Elektri-cal Insulation Society of the Institute of Electrical Engineering, Inc.

Badania: zagadnienia zwi¹zane z proce-sami starzeniowymi w dielektrykach i metody ich diagnostyki, a zw³aszcza: ba-dania przydatnoœci suszenia udarowego w produkcji kondensatorów do poprawy cosj, badania procesów starzeniowych

zachodz¹cych w polimerach oraz wp³y-wu starzenia na ich polaryzacjê statycz-n¹, opracowywanie czu³ych metod dia-gnostyki procesów starzeniowych w die-lektrykach z wykorzystaniem zjawisk po-laryzacji statycznej. Problemy kompaty-bilnoœci elektromagnetycznej, a zw³asz-cza badania szumów 1/f, w tym wp³ywu stanu skupienia oraz rozpraszania po-wierzchniowego i wnêtrzowego na gene-racjê tych szumów i mechanizmu prze-wodnictwa w bizmucie. Zagro¿enia izo-lacji transformatorów wywo³anymi elek-tryzacj¹ statyczn¹, w tym okreœlanie czyn-ników fizycznych i chemicznych wp³ywa-j¹cych na elektryzacjê olejów izolacyj-nych, badania elektryzacji w uk³adach przep³ywowych i wiruj¹cych, badania wp³ywu starzenia na tendencjê olejów do elektryzacji, prace nad uk³adem z wiru-j¹c¹ tarcz¹ rekomendowanym póŸniej przez CIGRE do standaryzacji tego typu pomiarów, prace nad kompatybilnoœci¹ metod pomiarowych.

Publikacje: 2 monografie, 1 ksi¹¿ka, wspó³autorstwo 1 ksi¹¿ki, 3 skrypty (w tym 1 pod redakcj¹), 120 prac nauko-wych oraz patentów, w tym publikowa-nych w takich czasopismach jak: Ap-plied Physics, IEEE Transaction EI, Physics Letters, J. Physics D. Appl. Phys., Thin Solid Films, Archiv für Elektrtechnik, Archives of Electrical Engineering, J. Electrostatics. Posiada 54 cytowania w Science Citation Index. Promotor dwóch doktoratów, aktu-alnie prowadzi jeden przewód doktorski. Recenzent 5 prac doktorskich, 4 wniosków projektów badawczych dla KBN i 3 ksi¹¿ek.

Nagrody i odznaczenia: nagrody Ministra Nauki Szkolnictwa Wy¿szego i Techniki (w roku 1980 – nagroda indy-widualna III stopnia, a w r. 1982 nagro-da zespo³owa III stopnia), w r. 1989 na-groda zespo³owa III stopnia Ministra Przemys³u i Urzêdu Postêpu Naukowo-Technicznego i Wdro¿eñ. Otrzyma³ równie¿ kilkanaœcie nagród JM

Rekto-rów Politechniki Wroc³awskiej i Poli-techniki Opolskiej; Z³oty Krzy¿ Zas³u-gi, Medal Komisji Edukacji Narodowej.

G³ówne tezy

programu wyborczego

Zadaniem podstawowym jest konty-nuacja i stabilizacja dokonañ wdra¿a-nych w okresie aktualnej kadencji oraz usprawnienie tych elementów pracy Wydzia³u, które nie spe³niaj¹ oczekiwañ spo³ecznoœci akademickiej.

Zwrócona tak¿e zostanie szczególna uwaga na promocje dzia³alnoœci i osi¹-gniêæ Wydzia³u na terenie Opolszczyzny, w kraju i za granic¹.

Szczegó³owe zagadnienia programu obejmuj¹:

Obszar nauki

• uzyskanie uprawnieñ do nadawania stopnia naukowego doktora habili-towanego w dyscyplinie elektro-technika,

• uzyskanie uprawnieñ do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w drugiej dyscyplinie, • d¹¿enie do uzyskania jak najwy¿szej

kategorii wg wymogów Komitetu Badañ Naukowych,

• w³¹czenie Wydzia³u Elektrotechniki i Automatyki do realizacji miêdzyna-rodowych programów naukowych realizowanych w ramach Unii Euro-pejskiej,

• rozwój wspó³pracy naukowo-badaw-czej dla potrzeb jednostek gospodar-czych,

• dodatki motywacyjne premiuj¹ce pu-blikacje w renomowanych periody-kach zagranicznych.

Obszar kszta³cenia

• ustabilizowanie liczby kszta³conych studentów w ró¿nych formach na obecnym poziomie,

• spe³nienie wymagañ akredytacyjnych dla prowadzonych kierunków stu-diów,

• dba³oœæ o poziom kszta³cenia i sta³e unowoczeœnianie programów naucza-nia poprzez ich modernizacjê, a tak-¿e pod k¹tem wiedzy informatycznej, ekonomiczno-prawne,

• szczególn¹ uwagê zwracaæ siê bêdzie (wg zaleceñ JM Rektora) na dalsze rozwijanie kszta³cenia w jêzykach obcych – pozyskanie sponsorów,

• propagowanie i rozwijanie programu Erasmus/Sokrates na wszystkich kie-runkach kszta³cenia,

• zapewnienie stabilnoœci kadry przy-pisanej poszczególnym kierunkom na Wydziale,

• d¹¿enie do nadania statusu studiów magisterskich wszystkim kierunkom studiów prowadzonym na Wydziale, • dalsze uaktywnienie dzia³alnoœci kó³

naukowych na Wydziale. W zakresie organizacji

• kontynuacja prac i doskonalenie pro-cedur zwi¹zanych z decentralizacj¹ finansowania i zarz¹dzania Wydzia-³em,

• dostosowywanie siê do norm akredy-tacji kszta³cenia na Wydziale, • rozwa¿enie celowoœci utworzenia

in-stytutów,

• zapewnienie ka¿demu pracownikowi samodzielnemu co najmniej jednego asystenta (doktoranta),

• opracowywanie niezbêdnych planów inwestycyjnych i planów remontów uwzglêdniaj¹cych priorytet s³u¿¹cy dydaktyce,

• podniesienie roli samorz¹du studenc-kiego jako partnera w zarz¹dzaniu Wydzia³em.

Przedk³adaj¹c powy¿szy program pragn¹³bym, aby na naszym Wydziale praca, nauczanie i kszta³cenie siê by³o przyjemnoœci¹, a co za tym idzie wy-niki tej pracy by³y skorelowane zarów-no z zarobkami pracowników, jak i wysok¹ œredni¹ ocen uzyskiwan¹ przez studentów.

Wydzia³ Mechaniczny

Prof. dr hab. in¿. Leon Troniewski ur. 7 paŸdziernika 1938 r. w Nowogródku.

Wykszta³cenie i stopnie naukowe • mgr in¿. – Politechnika Œl¹ska

Gli-wice, Wydzia³ Mechaniczno-Energe-tyczny – 1963

• dr – Politechnika Œl¹ska – Wydzia³ Technologii i In¿ynierii Chemicznej – 1970

• dr hab. – Politechnika Œl¹ska – Wy-dzia³ Technologii i In¿ynierii Che-micznej – 1977

• prof. – 1988

Przebieg pracy zawodowej • 1963 – 1975 – Politechnika Œl¹ska • 1975 – nadal – Politechnika Opolska • 1972/73 i 1978 – Stypendium

Hum-boldta Karlsruhe RFN. Dzia³alnoœæ naukowa

G³ówny kierunek dzia³alnoœci nauko-wej jest zwi¹zany z badaniami, modelo-waniem i wykorzystymodelo-waniem w in¿ynie-rii i aparaturze procesowej przep³ywów wielofazowych. Opublikowany dorobek naukowy to ok. 180 artyku³ów i komu-nikatów naukowych, 11 patentów i 2 monografie.

Kszta³cenie m³odej kadry naukowej Promotor 7 ukoñczonych i 3 otwar-tych przewodów doktorskich, inicjator 2 zakoñczonych przewodów habilitacyj-nych, recenzent 24 prac doktorskich i 9 prac habilitacyjnych.

Dydaktyka

Wyk³ady, æwiczenia, projekty i semi-naria z wszystkich przedmiotów wcho-dz¹cych w zakres in¿ynierii procesowej. Autor i wspó³autor 20 skryptów. Pro-motor ponad stu prac dyplomowych na ró¿nych kierunkach i rodzajach studiów. Nagrody i odznaczenia

Czterokrotnie nagrody ministra, Z³o-ty Krzy¿ Zas³ugi, Krzy¿ Kawalerski Or-deru Odrodzenia Polski, Krzy¿ Oficer-ski Orderu Odrodzenia PolOficer-ski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznaka za Zas³ugi dla Miasta Opola, Odznaka Zas³u¿eniem OpolszczyŸnie.

Funkcje poza Uczelni¹

Cz³onek Komitetu In¿ynierii Che-micznej i Procesowej PAN, wiceprze-wodnicz¹cy Rady Naukowej Instytutu In¿ynierii Chemicznej PAN, cz³onek Rady Redakcyjnej kwartalnika PAN „In-¿ynieria Chemiczna i Procesowa”,

prze-wodnicz¹cy Rady Programowej dwu-miesiêcznika „In¿ynieria i Aparatura Chemiczna”, cz³onek Zespo³u ds. Na-gród Prezesa Rady Ministrów, wiceprze-wodnicz¹cy Sejmiku Województwa Opolskiego.

Wydzia³ Wychowania Fizycznego

i Fizjoterapii

Imiê i nazwisko: Józef Wojnar Data i miejsce urodzenia: 21.02.1942, Górki Ma³e

Wykszta³cenie

• wy¿sze (WSP Opole 1960-1964, mgr historii, AWF Poznañ 1970-1974, mgr wych. fiz.).

• trener klasy II – 1973 r., • trener klasy I – 1980 r.,

• trener klasy mistrzowskiej – 1984 r. • dr nauk o wychowaniu fizycznym –

1984 r.,

• dr hab. nauk pedagogicznych – 2001 r.,

• prof. nadzw. Politechniki Opolskiej – 2002 r.

Zatrudnienie

• od 01.09.1965-30.08.1974 Zasadni-cza Szko³a Zawodowa w Opolu (na-uczyciel historii i wychowania fizycz-nego),

• od 01.09.1974 do chwili obecnej Po-litechnika Opolska (01.09.1974-30.11.1980 wyk³adowca, 01.12.1980 – 30.09.1995 starszy wyk³adowca, 01.10.1995 – 31.01.2002 adiunkt, 01.02.2002 profesor Politechniki Opolskiej).

Pe³nione funkcje na Uczelni

• dyrektor Instytutu Wychowania Fi-zycznego i Rehabilitacji Politechniki Opolskiej od 01.12.1995 do 30.11.1998 r.

• dziekan Wydzia³u Wychowania Fi-zycznego i Fizjoterapii od 01.12.1998 r.

• od 1996 roku cz³onek Senatu, Dzia³alnoœæ w zakresie sportu • trener sekcji lekkoatletycznych: AZS

Opole, MKS Opole, Chemik Kêdzie-rzyn-KoŸle, Unia KêdzieKêdzie-rzyn-KoŸle, Schöller Namys³ów,

• trener kadry narodowej w rzutach, • trener kadry olimpijskiej w

pchniê-ciu kul¹,

• podopieczni uczestniczyli w IO, MŒ, ME, PE, LE, zdobyli 24 tytu³y mi-strza Polski seniorów.

Dzia³alnoœæ naukowa

• 4 monografie i 96 artyku³ów w wy-dawnictwach krajowych i zagranicz-nych.

Nagrody i wyró¿nienia • Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, • Srebrny Krzy¿ Zas³ugi,

• Medal Komisji Edukacji Narodowej, • Zas³u¿ony Dzia³acz Kultury

Fizycz-nej,

• Zas³u¿onemu OpolszczyŸnie • Za Zas³ugi dla Miasta Opola • Zespo³owa Nagroda III stopnia

Mi-nistra Nauki i Szkolnictwa Wy¿sze-go (1977),

• Zespo³owa Nagroda III stopnia Mi-nistra Nauki i Szkolnictwa Wy¿sze-go (1980).

Wydzia³ Zarz¹dzania

i In¿ynierii Produkcji

Nazwisko i imiê: dr Agata Zagórowska Data i miejsce urodzenia: 06.12.1953 r., Nysa

Rozwój zawodowy i naukowy • 2000–2002 Dziekan Wydzia³u

Zarz¹-dzania i In¿ynierii Produkcji • 2000 Prodziekan ds. studenckich • 1999 Pe³ni¹ca obowi¹zki dziekana

Wydzia³u Zarz¹dzania i In¿ynierii Produkcji

• 1992–1999 Zastêpca dyrektora Insty-tutu Zarz¹dzania

• 1992 Obrona pracy doktorskiej na Akademii Ekonomicznej w Katowi-cach

• 1976 Podjêcie pracy w Wy¿szej Szkole In¿ynierskiej w Opolu • 1972–1976 Studia na Akademii

Eko-nomicznej we Wroc³awiu. Zainteresowania naukowe

Zainteresowania dr Agaty Zagórow-skiej koncentruj¹ siê wokó³ problemów demograficznych, zatrudnienia i rynku pracy. Opublikowa³a oko³o 40 pozycji zwi¹zanych z przedmiotem badañ, w tym rozprawa habilitacyjna pt. „Rynek pracy a zmiany demograficzne dawnych województw makroregionu po³udniowe-go”. Otwarty przewód habilitacyjny na Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Dzia³alnoœæ organizacyjna na rzecz spo³ecznoœci akademickiej

• nagroda JM Rektora za osi¹gniêcia dydaktyczno-organizacyjne (1999), • wspó³tworzenie Instytutu

Zarz¹dza-nia oraz Wydzia³u Zarz¹dzaZarz¹dza-nia i In-¿ynierii Produkcji,

• opieka nad studentami studiów za-ocznych – opiekun I roku na kierun-ku zarz¹dzanie i marketing,

• aktywny udzia³ w pracach komisji se-nackich,

• cz³onek Rady Programowej czasopi-sma Zarz¹dzanie Produkcj¹, • cz³onek – za³o¿yciel Polskiego

Sto-warzyszenia Zarz¹dzania Produkcj¹ Hobby: muzyka, literatura, turystyka.

Dyrektor Instytutu Matematyki,

Fizyki i Chemii

Dr Czes³aw Górecki urodzony 16 maja 1951 roku w Oldrzyszowicach jest absolwentem kierunku fizyka Wydzia³u Matematyki, Fizyki i Chemii Wy¿szej Szko³y Pedagogicznej w Opolu. Po ukoñ-czeniu studiów w roku 1973 podj¹³ pracê w Zak³adzie Fizyki WSI w Opolu. Dok-toryzowa³ siê na Uniwersytecie Wroc³aw-skim w roku 1982, uzyskuj¹c stopieñ

na-ukowy doktora nauk fizycznych w zakre-sie fizyki cia³a sta³ego.

Dr Cz. Górecki od 1987 roku do chwili obecnej pe³ni funkcjê kierownika Zak³adu Fizyki. W latach 1992–1996 i od 1999 roku pe³ni³ tak¿e funkcjê za-stêpcy dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii. W latach 1997–1999 by³ pe³nomocnikiem ds. restrukturyza-cji Instytutu MFiCh.

Dzia³alnoœæ naukowa dr. Cz. Górec-kiego przedstawiona w licznych publi-kacjach (ok. 120) i materia³ach konfe-rencyjnych (ok. 55) dotyczy fizyki cia³a sta³ego i in¿ynierii materia³owej, a w szczególnoœci badania w³asnoœci war-stwy przypowierzchniowej cia³a sta³ego i uk³adów cienkowarstwowych.

Z innych form dzia³alnoœci dr. Cz. Góreckiego nale¿y wymieniæ udzia³ w pracach Senatu PO kilku kadencji, prze-wodniczenie senackiej komisji ds. bu-d¿etu i inwestycji (1993–1996), udzia³ w pracach innych senackich komisji, przewodniczenie komisji ds. przyznawa-nia miejsc w Hotelu Asystenta.

Z KALENDARZA

REKTORÓW

n 28 lutego br. rektor, prof. Piotr Wach wraz z prorektorem ds. studenckich, prof. G. Gasiakiem uczestniczyli w kolejnym posiedzeniu Komisji Akredy-tacyjnej Uczelni Technicznych, które tym razem odby³o siê na Politechnice Warszawskiej.

n 4 marca br. rektor by³ gospodarzem spotkania, na którym wrêczono 22 stu-dentom studiów polsko-francuskich cer-tyfikaty ukoñczenia pierwszego stopnia studiów DUT na Saint Denis Universite Paris 13.

n Nazajutrz, 5 marca rektor P. Wach przewodniczy³ posiedzeniu kolegium rektorskiego z udzia³em dziekanów wy-dzia³ów, dyrektora instytutu i przedsta-wicieli zwi¹zków zawodowych. n Prorektor ds. nauki – prof. Jerzy Skubis w dniu 11 marca 2002 r. uczest-niczy³ w uroczystoœci nadania przez Uniwersytet Opolski tytu³u doktora ho-noris causa Zbigniewowi Relidze wybit-nemu uczowybit-nemu, pionierowi transplan-tacji serca w Polsce i twórcy potêgi kar-diochirurgii œl¹skiej oraz Hendrikowi Fothowi mecenasowi kultury i sztuki, znawcy europejskiego prawa karnego i spadkowego. Uroczystoœæ mia³a miejsce w Wielkiej Auli Wydzia³u Teologiczne-go UO przy ul. Drzyma³y 2a.

n Tak¿e 11 marca br. rozpoczê³y siê XII Dni Elektryki, organizowane corocznie przez Stowarzyszenie Elektryków Pol-skich i Wydzia³ Elektrotechniki i Auto-matyki. W otwarciu, które mia³o miej-sce w auli im. O. Matei na Wydziale Budownictwa uczestniczy³ rektor P. Wach.

n 13 marca 2002 r. odby³y siê wybory rektora Politechniki Opolskiej na kaden-cjê 2002–2005. Jedynym kandydatem by³ urzêduj¹cy rektor, prof. Piotr Wach. On te¿ zosta³ ponownie wybrany. n 14 marca br. prof. Piotr Wach uczest-niczy³ w uroczystym spotkaniu poœwiê-conym obchodom 10-lecia istnienia Przedsiêbiorstwa

Innowacyjno-Wdro¿e-niowego Energetyki i Przemys³u RE-MAK-ROZRUCH SA.

n Nazajutrz rektor spotka³ siê z rekto-rem Uniwersytetu Opolskiego, prof. S.S. Niciej¹, który przyby³ z gratula-cjami z okazji ponownego wyboru prof. Piotra Wacha na stanowisko rektora Po-litechniki Opolskiej. Rektorzy rozma-wiali tak¿e o problemach wa¿nych dla œrodowiska akademickiego Opola. n 18 marca br. prorektor J. Skubis spo-tka³ siê z dyrektorem Instytutu Mineral-nych Materia³ów BudowlaMineral-nych – doc. dr. in¿. Jerzym Dud¹. Tematem spo-tkania by³a wspó³praca naukowa, dydak-tyczna i kierunki integracji miêdzy Po-litechnik¹ Opolsk¹ a Instytutem Mine-ralnych Materia³ów Budowlanych w Opolu. W dniu 20 marca br. podpisano w tej sprawie stosown¹ umowê. n Tego samego dnia rektor, prof. P. Wach spotka³ siê z prezesem Elektrowni Opole SA Henrykiem Szender¹ oraz z energetykami ukraiñskimi wchodz¹cymi w sk³ad delegacji goszcz¹cej na Opolsz-czyŸnie.

n 19 marca br. rektor przyj¹³ delegacjê z Politechniki Ukraiñskiej w sk³adzie: prorektor prof. E. Pistun, dziekan prof. G. Lysyak, prof. A. Malinovskyy. Ce-lem spotkania by³o omówienie zakresu planowanej wspó³pracy miêdzy uczelnia-mi i warunków umowy o wspó³pracy. n Na zaproszenie Zarz¹du Oddzia³u Opolskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich prof. Piotr Wach uczestniczy³ w walnym zgromadzeniu delegatów, które odby³o siê 20 marca br.

n W dniu 22 marca 2002 r. odby³o siê posiedzenie Uczelnianej Komisji ds. Od-znaczeñ, któremu przewodniczy³ pro-rektor ds. nauki Jerzy Skubis. Komisja rozpatrzy³a i zaopiniowa³a 30 wniosków o nadanie w roku 2002 pracownikom Politechniki Opolskiej ró¿nej rangi od-znaczeñ pañstwowych i resortowych. n 25 marca br. rektor spotka³ siê z pre-zesem Zak³adu Energetycznego Opole

SA dr. in¿. W. Skomudkiem, aby omó-wiæ wspó³pracê i merytorycznie przygo-towaæ siê do spotkania zaplanowanego na dzieñ 10 kwietnia br.

n W tym samym dniu spotka³ siê z rad-c¹ ds. polityki naukowej i naukowo-tech-nicznej RP przy Unii Europejskiej B. Rokoszem, a nazajutrz 26 marca doko-na³ otwarcia seminarium poœwiêconego udzia³owi polskich instytucji w 5. Pro-gramie Ramowym oraz perspektywom udzia³u Politechniki Opolskiej w 6. Pro-gramie Ramowym w latach 2002-2006. n 27 marca br. rektor by³ obecny w cza-sie wyborów prorektorów Politechniki Opolskiej na kadencjê 2002–2005 i za-rekomendowa³ kandydatów.

n 4 kwietnia br. prorektor ds. nauki – prof. J. Skubis wraz z dyrektorem IMMB w Opolu – doc. J. Dud¹ przeby-wa³ w KBN Warszawie, gdzie przedsta-wili plany i formy wspó³pracy obu in-stytucji. W tym samym dniu bêd¹c w Warszawie wzi¹³ udzia³ w konferencji zorganizowanej przez Ministerstwo Go-spodarki. Temat konferencji: Wspoma-ganie powstawania firm innowacyjnych. n W Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, której organiza-torem by³a Politechnika Rzeszowska na-sz¹ Uczelniê reprezentowa³ prorektor – prof. Jerzy Skubis. Konferencja odby³a siê w dniach 11–14 kwietnia br. w Kra-siczynie.

n Od 14 do 17 kwietnia rektor wraz z prof. Tadeuszem Chmielewskim prze-bywali z oficjaln¹ wizyt¹ w Fachhoch-schule für Technik w Stuttgarcie, gdzie prof. Piotr Wach odebra³ tytu³ honoro-wego senatora nadany przez niemieck¹ uczelniê w uznaniu zas³ug we wspó³pra-cy polsko-niemieckiej.

n 18 i 19 kwietnia br. odbywa³o siê ko-lejne posiedzenie Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych, które mia³o miej-sce na AGH w Krakowie. PO reprezento-wali rektor P. Wach i prorektor G. Gasiak Urszula Mazur