• Nie Znaleziono Wyników

Interpretacja stratygraficzna wyników badań niektórych cech litologicznych glin zwałowych klifu Wysoczyzny Rewalskiej

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Interpretacja stratygraficzna wyników badań niektórych cech litologicznych glin zwałowych klifu Wysoczyzny Rewalskiej"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Inter pre ta cja stra ty gra ficz na wyni ków badañ nie któ rych cech lito lo gicz nych

glin zwa³owych kli fu Wyso czy zny Rewal skiej

Cyprian Seul*, Ireneusz J. Olszak**, Roman Racinowski*

Od wie lu lat pro wa dzo na jest dys ku sja o tym, czy

wystê puj¹ce w œcia nie kli fu Nie cho rze–Trzê sacz gli ny zwa³owe br¹zowe i sza re nale¿¹ do tego same go zlo do wa -ce nia co ni¿ ej le¿¹-ce sza re gli ny zwa³owe.

Na pod sta wie badañ Kar czew skie go (1961, 1963), Kostrzew skie go (1967), Kry gow skie go (1969), Stan kow -skiej (1964), Stan kow -skiej i Stan kow skie go (1967) oraz now szych opra co wañ (np. Raci now ski & Sochan, 1978; Dob rac ka & Rusza³owa, 1988; Dob rac ka, 1994) wyni ka, ¿e w sen sie lito lo gicz nym brak przes³anek na wywy dzie le -nie w œcia nach kli fu dwóch odrêb nych stra ty gra ficz -nie glin zwa³owych ró¿ ni¹cych siê miê dzy sob¹ barw¹. Dodat ko we argu men ty podaj¹ Lager lund i in. (1995). Odrêb ny pogl¹d repre zen tu je Kop czy ñskaLam par ska (1974), któ ra na pod sta wie cech tek stu ral nych wnio sku je o wystê po wa niu w kli -fie dwóch ró¿ nych wie ko wo glin zwa³owych. Do pogl¹du tego nawi¹zywa³y pra ce Raci now skie go i in. (1995), oraz Dwu cet i in. (1998), w któ rej auto rzy w opar ciu o uk³ad zabu rzeñ gla ci tek to nicz nych suge ro wa li mo¿li woœæ przy jê -cia takie go rozu mo wa nia.

Roz pa truj¹c w spo sób sche ma tycz ny cechy osa dów wystê puj¹cych w kli fie miê dzy Nie cho rzem a Trzê sa czem, wyod rêb niæ mo¿na w stro po wej czê œci kom pleks abla cyj -no-so li fluk cyj nych glin zwa³owych, a poni¿ ej kom pleks glin br¹zowych i sza rych. Stan kow ski obser wo wa³ przed laty w gli nach sza rych, prze war stwie nia mate ria³u orga -nicz ne go (infor ma cja ust na). W œcia nach kli fu, g³ównie w obrê bie serii glin sza rych, wystê puj¹ porwa ki i³ów kre do -wych. Wed³ug ust nej infor ma cji Dob rac kiej w i³ach tych wystê pu je zespó³ otwor nic turo ñskich. W œcia nach kli fu, szcze gól nie w jego dol nej czê œci, znaj duj¹ siê pia ski w for -mie prze war stwieñ lub socze wek.

W poni¿ szym opra co wa niu pod jê to kolejn¹ pró bê spoj rze nia na zwi¹zek zró¿ ni co wa nia nie któ rych stan dar do -wych cech lito lo gicz nych glin zwa³owych br¹zowych i sza rych z ich wie kiem. Oce nê stan dar do wych cech lito lo -gicz nych opar to o wyni ki badañ pro wa dzo ne od ostat nie go æwie ræ wie cza XX w. w Kate drze Geo tech ni ki Poli tech ni ki Szcze ciñ skiej we wspó³pra cy z Zak³adem Geo lo gii i Pale oge ogra fii Uni wer sy te tu Szcze ciñ skie go, Katedr¹ Geo gra -fii Fizycz nej Uni wer sy te tu Œl¹skie go oraz Katedr¹ Geo mor fo lo gii i Geo lo gii Uni wer sy te tu Gda ñskie go. Usta -le nie wie ku osa dów, z któ rych zbu do wa ny jest klif opar to o bada nia tego tere nu w latach 2000–2003 przez Seula i Olsza ka (Seul & Olszak, 2003; Olszak & Seul, 2003).

Okre œle nie zmien no œci nie któ rych stan dar do wych cech lito lo gicz nych glin zwa³owych i porwa ków ila stych prze pro wa dzo no w uk³adzie pozio mym w œcia nach kli fu miê -dzy Trzê sa czem a Nie cho rzem. Prób ki pobie ra ne by³y loso wo z ró¿ nych wyso ko œci œcian kli fu. £¹cznie prze ana

li zo wa no ok. 80 pró bek. Uœred nio ne wyni ki stan dar do -wych badañ lito lo gicz nych przed sta wio no w tabe li 1.

Poszcze gól nym war stwom osa dów wystê puj¹cych w œcia nach kli fu miê dzy Nie cho rzem a Rewa lem przy pi sa no ich wiek okre œlo ny metod¹ TL.

Stan dar do we cechy lito lo gicz ne glin zwa³owych buduj¹cych klif miê dzy Trzê sa czem a Nie cho rzem

Gli ny zwa³owe br¹zowe s¹ repre zen to wa ne g³ównie przez gli ny piasz czy ste (Gp), w któ rych modaln¹ jest frak -cja 0,5–0,25 mm (~28%), frak cji i³owej jest ~11%. Gli ny te cha rak te ry zuj¹ siê prze ciêt nym roz mia rem ziaren Mz ~4,2N, wysor to wa niem F1 ~3,1, asy me tri¹ Sk1 ~0,21, i sp³asz cze niem KG ~0,85.

Gli ny zwa³owe sza re s¹ to g³ównie gli ny piasz czy ste (Gp) i gli ny (G), któ re cechuj¹ siê frak cj¹ modaln¹ 0,5–0,25 (~25%), przy udzia le frak cji i³owej ~12%. Gli ny maj¹ nastê puj¹ce para me try uziar nie nia Mz ~4,0N; F~ 3,5; Sk1 ~0,34; KG ~0,90. W kre do wym porwa ku i³u, któ ry jest repre zen to wa ny przez i³y pyla ste (Ið) oraz gli ny zwiêz³e (Gz) domi nuj¹c¹ jest frak cja <0,002 mm (~49%) oraz 0,01–0,002 mm (~37%). Para me try uziar nie nia w spo sób wyra Ÿny ró¿ ni¹ siê od para me trów glin zwa³owych i wynosz¹: Mz ~8,2N; F1=1,1 Sk1 ~ -0,57; KG ~0,82.

Stan dar do we bada nia petro gra ficz ne frak cji 10–5 mm wska zuj¹ na bar dzo du¿e podo bie ñstwo miê dzy oma wia -ny mi pozio ma mi glin zwa³owych. Naj wy ¿ szy udzia³ maj¹ wapie nie pale ozo icz ne (~ 40%) oraz ska³y kry sta licz ne (~32%). Na inne ska³y pó³noc ne przy pa da ~11%, na sk³adni ki lokal ne ~10%. Wska Ÿni ki petro gra ficz ne maj¹ dla glin br¹zowych i sza rych podob ne wiel ko œci (tab. 1).

Sk³ad mine ral ny frak cji 1–0,5 mm i 0,25–0,12 mm zosta³ wyra ¿ony wska Ÿni ka mi kw/skr i skr/w (kw — kwarc, skr — sk³adni ki ska³ kry sta licz nych bez kwar cu, w — sk³adni ki wêgla no we).

Dla frak cji 1,0–0,5 mm wska Ÿni ki s¹ nastê puj¹ce: gli ny br¹zowe kw/skr ~10,4, zaœ skr/w ~1,86; dla glin sza rych w czê œci gór nej kw/skr ~5,5, oraz skr/w ~1,7 i dla glin sza -rych: kw/skr ~5,5, oraz skr/w ~1,7 w czê œci dol nej glin sza rych wska Ÿni ki maj¹ wiel ko œci: kw/skr ~5,8, skr/w ~1,8. W kre do wym porwa ku ila stym wska Ÿni ki mine ral ne ró¿ ni¹ siê od wska Ÿni ków typo wych glin zwa³owych, we frak cji 1,0–05 mm wynosz¹ odpo wied nio: kw/skr ~2,1, zaœ skr/w ~0,96.

Dla frak cji 0,25–0,12 mm wska Ÿni ki mine ral ne maj¹ odpo wied nio war to œci; gli ny br¹zowe: kw/skr ~14,3, skr/w ~9,2; gli ny sza re zaœ w górze maj¹: kw/skr ~15,7, zaœ skr/w ~1,78 (stwier dza siê te¿ licz ne ziar na glauko ni tu do 4%). W dol nej czê œci glin sza rych wska Ÿni ki te cechuj¹ siê du¿¹ zmien no œci¹. Wska Ÿnik kw/skr jest rzê du 10–45, zaœ skr/w — 2–7. W pozio mie tym udzia³ glauko ni tu jest sto sun ko -wo niski we frak cji 0,25–0,12 mm (~1%). W kre do wym porwa ku ila stym we frak cji 0,25–0,12 mm wystê puj¹ znacz ne waha nia wska Ÿni ków i tak kw/skr waha siê w prze dzia le 5,7–27,7, nato miast war to œci skr/w mieszcz¹ siê 432

Przegl¹d Geologiczny, vol. 52, nr 5, 2004

*Kate dra Geo tech ni ki, Poli tech ni ka Szcze ciñ ska, al. Piastów 50, 70-310 Szczecin; cyprian@mailbox.tuniv.szczecin.pl ** Kate dra Geo mor fo lo gii i Geo lo gii Czwar to rzê du, Uni -wer sy tet Gda ñski, ul. Dmowskiego 16A, 80-952 Gdañsk

(2)

w prze dzia le 0,39–0,09. Wi¹¿e siê to g³ównie ze zmienn¹ zawar to œci¹ wêgla no wych szkie le tów otwor nic.

Sk³ad mine ra³ów ciê ¿kich by³ okre œla ny w dwóch frak -cjach 0,25–0,12 mm i 0,12–0,06 mm. Skon cen tro wa no siê g³ównie na mine ra³ach prze zro czy s tych.

We frak cji 0,25–0,12 mm w obu rodzajach glin

zwa³owych sk³ad mine ra³ów ciê ¿kich jest bar dzo podob ny. Wiod¹cymi mine ra³ami s¹ gra na ty (~27%), amfi bo le (~17%) i epi do ty (~16%). Mine ra³ami towa rzysz¹cymi s¹ chlo ry ty (~11%), bio tyt (~10%) i pirok se ny (~5%). W kre do wym porwa ku ila stym domi nuj¹cym mine ra³em s¹ chlo -ry ty (~68%), a jako uzu pe³niaj¹ce bio tyt (~10%), gra na ty (~8%) i pirok se ny (~5%).

We frak cji 0,12–0,06 mm tak w gli nie br¹zowej, jak i sza rej spek trum mine ra³ów ciê ¿kich jest podob ne. Wiod¹cymi s¹: gra na ty (~25%), epi do ty (~18%), amfi bo le (~17%). Mine ra³em towa rzysz¹cym jest bio tyt (~10%), a uzu pe³niaj¹cym cyr kon (~7%), chlo ry ty (~6%) i pirok se ny (~4%). Nato miast w porwa ku ila stym domi nuj¹ce s¹ chlo -ry ty (~51%), a minera³ami uzu pe³niaj¹cymi bio tyt (~14%), gra na ty (~12%) i amfi bo le (~7%).

Na pod sta wie badañ dery wa to gra ficz nych i dyfrak to -me trycz nych stwier dzo no, ¿e w gli nach br¹zowych we frak cji poni¿ ej 0,05 mm domi nu je kwarc, któ re mu towa rzysz¹ pla gio kla zy, ska le nie pota so we, kal cyt, illit. Œlado -wo wystê pu je chlo ryt i smek tyt. W gli nach zwa³owych sza rych domi nuj¹cy jest udzia³ kwar cu. W mniej szej ilo œci wystê puj¹ ska le nie, kal cyt, illit, smek tyt, chlo ry ty. W nie -wiel kiej ilo œci wystê pu je dolo mit. W kre do wym porwa ku ila stym jest znacz na iloœæ mine ra³ów ila stych, wœród któ -rych domi nu je illit. W mniej szej ilo œci wystê puj¹ kwarc i kal cyt. Stwier dza siê te¿ obec noœæ chlo ry tów, smek ty tu, a tak¿e dolo mi tu.

Szkie let (>0,03 mm) w szli fach bada nych osa dów sk³ada siê z mate ria³u mine ral ne go i okru chów ska³. W gli nach zwa³owych br¹zowych wystê puj¹ okru chy wêgla no -we pochodz¹ce g³ównie z wapie ni mezo zo icz nych. W gli nach zwa³owych sza rych sk³adni ki wêgla no we pochodz¹ tak z wapie ni mezo zo icz nych jak i pale ozo icz -nych. Wœród szkie le tu wystê puj¹ szcz¹tki ligni tu, bio -spary tu piasz czy ste go, mikro bio -spary tu, bio spa ry tu z glauko ni tem. W szkie le cie porwa ka ila ste go domi nuj¹ sko rup ki otwor nic. Stwier dza siê czê ste wystê po wa nie chlo ry -tu i bio ty -tu. Poje dyn czo wystê puj¹ okru chy kal cy spary -tu oraz poje dyn cze ziar na kwar cu i ska le ni.

W matrik sie we frak cji <0,03 mm w szli fach wyko na -nych z glin br¹zowych wystê pu je illit prze sy co ny tlen ka mi i wodo ro tlen ka mi ¿ela za, oraz obfi ta domiesz ka matrik su kal cy to we go. W posta ci drob ne go py³u wystê pu je kwarc, ska le nie, mine ra³y nie prze zro czy ste oraz sku pie nia tlen -ków ¿ela za. W gli nach zwa³owych sza rych w matrik sie wystê pu je illit, sil nie zanie czysz czo ny tlen ka mi i wodo ro tlen ka mi ¿ela za, oraz drob ne agre ga ty tlen ków i wodo ro -tlen ków ¿ela za. Znaj du je siê te¿ detry tus kwar co wy i wêglo wy. Spo ra dycz nie spo ty ka ne s¹ ska le nie. W matrik sie kre do we go porwa ka ila ste go wystê puj¹ tlen ki i wodo -ro tlen ki ¿ela za zabar wiaj¹ce matriks na rdza wo bru nat no. W for mie roz pro szo nej lokal nie wystê pu je drob no dy sper -syj ny kwarc i ska le nie. Pod wzglê dem petro gra ficz nym kom plek sy glin br¹zowych i sza rych s¹ bar dzo podob ne. Jedy nie w czê œci stro po wej nie któ rych glin br¹zowych zazna cza³ siê brak wapie ni lub mniej sza ich iloœæ, co mo¿e wska zy waæ na pro ce sy wie trze nio we.

Ter mo lu mi ne scen cyj ne okre œle nie wie ku osa dów buduj¹cych klif

W celu okre œle nia wie ku osa dów gla cjal nych, z któ rych jest zbu do wa ny klif, pod da no je bada niom ter mo lu mi -ne scen cyj nym. W kom plek sie br¹zowych glin zwa³owych na odcin ku Nie cho rze–Rewal wiek TL waha³ siê od 20 tys. lat BP dla pia sków do 37 tys. lat BP dla glin. Wyzna czo ny wiek TL dla glin br¹zowo sza rych i sza rych oraz dla mate -ria³u piasz czy sto-¿wi ro we go miej sca mi oddzie laj¹cego gli ny br¹zowe od sza rych lub sta no wi¹cego prze war stwie -433 Przegl¹d Geologiczny, vol. 52, nr 5, 2004

Cechy Typy osadów

Zabarwienie Glina br¹zowa Glina szara Kredowy porwak ilasty Rodzaj uziarnienia Gp Gp, G I , Gz

Œred. wskaŸniki uziarnienia

Mz 4,0 4,5 7,0

1 3,3 3,5 3,4

Sk1 0,36 0,34 -0,05

KG 1,11 1,06 0,75

Œred. wskaŸniki petrograficzne (10–4 mm)

O/K 1,55 1,59 –

K/W 0,80 0,79 –

A/B 1,08 0,79 –

Wiod¹ce mine ra³y ciê ¿kie (0,25–0,12)

G>A>E G>E>A Ch

Wiod¹ce mine ra³y ciê ¿kie (0,12–0,06)

G>E>A G>E>A Ch

Wska Ÿni ki mine ral ne szkie le tu

k/skr 1,0–0,5 mm 5,1 3,8 8,5 k/skr 0,25–0,12 mm 14,3 15,7 20,3 skr/w 1,0–0,5 mm 1,4 1,4 1,1 skr/w 0,25–0,12 mm 9,2 1,8 0,20

Wska Ÿni ko we sk³adni ki szkie le tu

Glauko nit + – ++ ++

Wapie nie mezo zo icz ne + + – Wapie nie pale ozo icz ne – + – Wapie nie pre kam bryj skie – – –

Otwor ni ce – – ++

Szcz¹tki wêglo we i spa ry to we – + –

Wska Ÿni ko we sk³adni ki matriksu

Ska le nie + + – Chlo ry ty + – + +– Dolo mit – + – +– Smek tyt + – – +– Kal cyt + + + Illit + + ++ Kwarc ++ ++ +

A — amf ib ole, E — epi do ty, G — gra na ty, Ch — chlo ry ty, (++) — domi nuj¹cy, (+) — obec ny, (+ -) — œla do wy, (-) — brak; pozosta³e symbole objaœnione w tekœcie

Tab. 1. Nie któ re wa¿niej sze stan dar do we cechy lito lo gicz ne glin zwa³owych i kre do we go porwa ka ila ste go w œcia nach kli -fu Trzê sacz–Nie cho rze

(3)

nia w ramach glin sza rych, jest podob ny i waha siê od 53 tys. lat BP do 66 tys. lat BP. Mo¿e to œwiad czyæ o przy na le -¿no œci zarów no kom plek su br¹zowych, jak i sza rych glin zwa³owych do zlo do wa ce nia wis³y. Pia ski drob ne z du¿¹ domieszk¹ glauko ni tu podœ cie laj¹ce kom pleks sza rych glin w Rewa lu zosta³y wyda to wa ne metod¹ TL na 111 tys. lat BP.

Datow ane przez Butryma w 1987 r. metod¹ TL gli ny br¹zowe i sza re na odcinku Nie chor ze–Œwiê touœæ (mater ia³y archiw alne Kated ry Geo techn iki Polit echni ki Szcze ciñsk iej), dla Nie chor za i Rewala (Œliwina) wska zuj¹ na wcze sn¹ fazê zlo dow ace nia wis³y (TL 67–91 tys. lat BP). Natom iast wiek TL sza rych glin zwa³owych znaj duj¹cych siê w s¹siedz twie osadów ilas tych porwaka przedc zwartorzêdowego w Œliwin -ie wynosi³ 375 tys. lat BP, co mo¿e wskaz ywaæ na okres zlodowaceñ star szych od zlo dow ace nia wis³y.

Pod su mo wa nie

Pod wzg lêd em uziarn ienia, sk³adu petrog rafi cznego frak cji ¿wir owej, sk³adu minera³ów lek kich i ciê ¿kich gener alnie gli ny br¹zowe i sza re s¹ podobne do sie bie. Bar -dziej szc zegó³owe badan ia wykaz uj¹ jed nak miê dzy nimi pew ne odr êbnoœci. W gli nach sza rych wys têpuje nie co wiê cej ziarn nie zwiet rza³ego glauko nitu oraz podwy¿ szo -ny jest udzia³ okruchów wapienn ych. W obrêbie szkie letu czêsto stwier dza siê epid oty i zoizyty. W matriks ie glin sza -rych jest te¿ obecny wysoko zdy sperg owa ny detryt us wêglowy, który jest praw dop odo bnie czyn nik iem wp³ywaj¹cym na zabarw ienie tych glin sza rych. Badan ia dyfrakt ome try czne wska zuj¹ na wyst êpowanie tu kal cytu i dolom itu, które go brak w br¹zowych gli nach zwa³owych.

Przy pis ywa nie br¹zowego zabarw ienia górnemu kom pleks owi glin zwa³owych post sed yme ntac yjn emu pro ces -owi zwie trzen ia jest dys kus yjne, b-owiem w ca³ej war stwie gli ny zwa³owej wys têpuj¹ ziar na wapieni, które okreœla siê jako pochodz¹ce z roz padu ska³ mezoz oic znych. S¹ to okruc hy szcze gólnie podatne na wie trzen ie mechan iczne i che miczne. Stwier dza siê te¿ pospol icie ziar na glauko nitu. W matriks ie glin br¹zowych wystêpuje obfic ie domieszka detryt usu wêglan owe go.

Zasyg nali zow ane ró¿ni ce cech litol ogi cznych zdaj¹ siê wskaz ywaæ na ró¿ne obszary egzar acji l¹dolodu, z które go wytopi³y siê gli ny sza re i gli ny br¹zowe.

Badan ia wie ku pro wad zone metod¹ ter mol umi nes cen -cyjn¹ wska zuj¹, ¿e w œcia nie kli fu miê dzy Nie chor zem a Rewal em wystê puj¹ gli ny nal e¿¹ce do jed nego zlo dow ace -nia, któ re zgod nie z obo wi¹zuj¹cym obecn ie podzia³em mo¿na wi¹zaæ ze zlo dow ace niem wis³y.

Lite ra tu ra

CEDRO B. 1995 — Roz po zna nie sk³adu mine ral ne go frak cji pyla -sto-ila stej kli fu w Œliwi nie. Geo lo gia i Geo mor fo lo gia, 2. S³upsk: 71–76.

DOBRACKA E. 1994 — Lito ty py glin zwa³owych zlo do wa ce nia wis³y w pro fi lach brze gu kli fo we go w rejo nie Trzê sa cza i Œliwi na. 2 Kon fer. Geo lo gia i Geo mor fo lo gia Pobrze ¿a i Po³udnio we go Ba³tyku. S³upsk: 14–16.

DWUCET K., RACINOWSKI R. & SEUL C. 1998 — Lito stra ty gra fia osa dów kli fu w Œliwi nie ko³o Rewa la na Pomo rzu Zachod nim. Pr. UŒl., 1723, Geo gra phia. Stu dia et Dis ser ta tio nes, 22: 7–28.

DOBRACKA E. & RUSZA£A M. 1988 — Cha rak te ry sty ka geo lo gicz na i geo mor fo lo gicz na stre fy przy mor skiej na odcin ku Miê dzyz dro -je–Trzê sacz–Nie cho rze. Pr. Nauk. Polit. Szcz., 378: 17–52. KARCZEWSKI A. 1961 — Mor fo lo gia i struk tu ra more ny den nej oko lic Rewa la (Pomo rze Zachod nie). Bada nia Fizjo gra ficz ne nad Polsk¹ Zachod ni¹, 7: 129–145.

KARCZEWSKI A. 1963 — Mor fo lo gia, struk tu ra i tek stu ra more ny den nej na obsza rze Pol ski Zachod niej. PTPN, Wydz. Mat.-Przyr., Pr. Kom. Geo gr.-Geol., 4: 1–111.

KOPCZYÑSKA-LAMPARSKA K. 1974 — Gene za i stra ty gra fia glin zwa³owych oko lic Rewa la. Zesz. Nauk. UAM, Geo gra fia, 10: 167–176.

KOSTRZEWSKI A. 1966 — Tek stu ra gli ny zwa³owej kli fu w Rewa lu Bada nia Fizjo gra ficz ne nad Polsk¹ Zachod ni¹, 17: 165–169.

KRYGOWSKI B. 1969 — Kon fe ren cja polo wa. Ods³oniê cia w Pusz -czy ko wie ko³o Pozna nia i Rewa la. Zesz. Nauk. UAM, Geo gra fia, 8: 199–205.

LAGERLUND E., MALMBERG-PERSSON V., KRZYSZKOWSKI D., JOHANSSON P., DOBRACKA E., DOBRACKI R. & PANZING W. A. 1995 — Une xpec ted ice flow direc tion during the late Weich selian degla cia tions of the South Bal tic area indi ca ted by a new litho -stra ti gra phy in NW Poland and NE Ger ma ny. Quater. Inter ., 28. Lon don: 127–144.

OLSZAK I. & SEUL C. 2003 — Wiek utwo rów plej sto ce ñskich kli fu miê dzy Nie cho rzem a Rewa lem. [W:] Gene za, lito lo gia i stra ty gra fia utwo rów czwar to rzê do wych (stresz cze nia wyst¹pieñ), IV Sem., A. Kostrzew ski (red.). UAM, Poznañ: 47–50.

RACINOWSKI R., SEUL C. & CEDRO B. 1995 — Nie któ re cechy lito lo gicz ne osa dów kli fu w Œliwi nie (Pomo rze Zachod nie). Geo lo gia i Geo mor fo lo gia, 2. S³upsk: 257–268.

RACINOWSKI R., SEUL C. & DWUCET K. 1996 — Results of inve -sti ga tions of cho sen litho lo gic featu res of cohe rent gro und of cliff in Œliwin near Rewal (West Pome ra nian). Sem. Pro blems of Geo en gi ne er ing in Szcze cin Region. PAN Com mit tee of Civil Engi ne er ing, Tech ni -cal Univer si ty of Szcze cin: 33–49.

RACINOWSKI R. & SOCHAN A. 1978 — Zasto so wa nie pro stych metod sta ty stycz nych w bada niach petro gra ficz nych glin zwa³owych (na przyk³adzie mate ria³u z kli fu Trzê sacz-Nie cho rze). Biul. Inst. Geol, 300: 179–198.

RACINOWSKI R. & SOCHAN A. 1981 — Pró ba cha rak te ry sty ki lito -stra ty gra ficz nej osa dów plej sto ce ñskich pó³noc nej czê œci Pobrze ¿a Szcze ciñ skie go. Pr. Nauk. Polit. Szcz., 128: 1–110.

SEUL C. & OLSZAK I. 2003 — Wstêp ne wyni ki badañ wie ku utwo rów plej sto ce ñskich brze gu kli fo we go w Œliwi nie (Pobrze ¿e Szcze ciñ -skie). X Kon f . nt. Stra ty gra fia Plej sto ce nu Pol ski. Plej sto cen Kotli ny Raci bor sko-O œwiê cim skiej na tle struk tur mor fo tek to nicz nych pod³o¿a czwa tro rzê du (stresz cze nia wyst¹pieñ). Pañstw. Inst. Geo l., Uni wer sy -tet Œl¹ski, Sosno wiec–Rudy: 73–74.

STANKOWSKA A. 1964 — Z badañ glin more no wych kli fu pod Rewa lem w zakre sie mine ra³ów ciê ¿kich i nie któ rych ele men tów che -micz nych. Zesz. Nauk. UAM, Geo gra fia, 5: 121–130.

STANKOWSKA A. & STANKOWSKI W. 1967 — Pró ba roz po zio mo wa nia glin zwa³owych Pol ski Zachod niej w œwie tle ana liz mine ra lo -gicz nych i che micz nych. Bada nia Fizjo gra ficz ne nad Polsk¹ Zachod ni¹, 17: 109–139.

434

Cytaty

Powiązane dokumenty

Wydaje siê wiêc konieczne rozbudowanie skali przekszta³ceñ antro - po ge ni cz nych i zmiana wartoœci bonitacyjnych, szczególnie w pie r w szych czterech klasach.. An na les

pylori antigens both in the dental plaque and saliva, only in the dental plaque, only in saliva, and those demonstrating the pres- ence of antigens neither in the dental plaque nor

The confer- ence presentations were delivered by such well-known scholars as Robert Parker, Wykeham Professor of Ancient History, New College, Oxford University, Pietro

The edition of Hieronim Feicht’s major academic writings, prepared in the 1970s in Warsaw’s Institute of Musicology — Opera musicologica Hieronymi Feicht — contains 25 papers

Opierając się na tych dowodach sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu i świadkom: Teresie i Władysławowi

Nawrocki, Rzeczpospolita styropienna, Warszawa 1999, Wydawnictwo Książkowe IBIS, s.. Słowacki, Ksiądz Marek,

W rejonie wyehodni w serii dolomitowej moma wyromic dwa eharakterystyczne poziomy (rye.. loinie) jest zbudowany z lawic dolomitu z licznymi cienkimi wkladkami

Uchwała nr XXXIII/403/2014 Rady Miejskiej we Wrześni z dnia 10 czerwca 2014 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowościach