Życie jak gawęda o miłości

A K T U A L N O Ś C I

R O Z M O W A R O Z M A I T O Ś C I K U L T U R A N A U K A W S P O M N I E N I A F E L I E T O N

Ostatnia droga prof. Jana Domaniewskiego

Życie jak gawęda o miłości

W p rz e d o s ta tn i d zie ń 2 0 0 9 roku B ydgoszcz p o g rą ż y ła się w ż a ło b ie , uroczyście ż e g n a ją c s w e g o w y b itn e g o i n ie z w y k le z a ­ s łu ż o n e g o m ieszkańca - Profesora Jana D o m a n ie w s k ie g o .

N ie sp osób w y m ie n ić w szystkich p rz y m io tó w , za k tó re ta k b a rd z o cenili g o z a ró w n o lu d z ie n a u k i, przyjaciele, ja k i w s z y ­ scy, z k tó ry m i P ro feso r m ia ł z a w s z e ś w ie tn y k o n ta k t. U czestnicy p o g rz e b u , że g n a ją c y te g o w ie lk ie g o c z ło w ie k a , je d n o g ło ś n ie określili g o ja k o n ie z w y k le ż y c z liw e g o , c ie p łe g o , a z a ra z e m c h a ry z m a ty c z n e g o i z d e c y d o w a n e g o . Jak w s p o m in a li: „D la k a ż d e g o p o tra fił zd o b y ć się na u ś m ie c h ", nie tw o rz ą c p o d z ia ­ łó w na lu d zi b a rd z ie j i m n ie j u p rz y w ile jo w a n y c h . Z a p a m ię ta n y z o s ta n ie nie ty lk o ja k o w y b itn y n a u k o w ie c , tw ó rc a bydgoskiej A k a d e m ii M e d y c z n e j, je j w ie lo le tn i rektor, a le p rz e d e w szystkim ja k o s k ro m n y i w y tr w a ły w sw y m d ą ż e n iu u czestn ik P ow stan ia W a rs z a w s k ie g o - ps. „ W ilk ".

M im o s u ro w ych w a r u n k ó w a tm o s fe ry c z n y c h R ektora ż e g n a ł licznie z g ro m a d z o n y tłu m p rzy ja c ió ł, w s p ó łp ra c o w n ik ó w , lu ­ d zi, k tó rz y m ieli p rzy je m n o ś ć o b c o w a n ia z ty m n ie z ło m n y m ż o łn ie rz e m . W a lc z y ł d o końca, w ie rz ą c w s w o ją m isję, czując o d p o w ie d z ia ln o ś ć za g ło s z o n e p ra w d y . U ro czystą m szę w ka­ te d rz e b ydg o skiej k o n c e le b ro w a li d u c h o w n i p o d p rz e w o d n ic ­ tw e m bisku p a o rd y n a riu s z a d iecezji b ydg o skiej Jana Tyrawy. O b e c n i byli te ż p rz e d s ta w ic ie le w ła d z w o je w ó d z tw a , m ia s ta . U n iw e rs y te tu M ik o ła ja K op ern ika i C o lle g iu m M e d ic u m .

W zru s z a ją c e w y s tą p ie n ie ks. Ryszarda P ru c zk o w s k ie g o , ka­ n o n ik a g re m ia ln e g o bydg o skiej K a p itu ły K ate d ra ln e j, p o ru ­ szyło w szystkich z g ro m a d z o n y c h d o g łę b i: „P anie Profesorze! H arcerzu Szarych S ze re g ó w , hej na z b ió rk ę g ra ją , a Ty d o a p e lu nie s ta je s z!"

W tra k c ie uroczystości w o je w o d a k u ja w s k o -p o m o rs k i Rafał Bruski o d c z y ta ł list od p re m ie ra D o n a ld a Tuska, a p ro b oszcz k a te d ry b ydg o skiej ks. p ra ła t Z b ig n ie w M a ru s z e w s k i p rze s ła n ie a b p . H en ry k a M u s zy ń s k ie g o , prym asa Polski. Ten o s ta tn i w y r a ­ z ił p o d z iw dla o s o b y Profesora za je g o w ie d z ę i k u ltu rę d u c h o ­ w ą o ra z g o d n e w y p e łn ia n ie p o w o ła n ia le karza i n auczyciela.

v

W

”

'W

' Hi ^

J

F

V

■ J

a

Pięknym i s ło w a m i p o ż e g n a ł R ektora p re z y d e n t B ydgoszczy K o n s ta n ty D o m b ro w ic z : „Z iem skie d z ie ło Profesora d o b ie g ło ko ń ca, ale tr w a to , c ze g o d o k o n a ł - w o ln a Polska i szkoła m e ­ d y c z n a ". R ekto r U M K p ro f. A n d rz e j R ad zim iński p o d k re ś lił, ja k w a ż n y był „ślad, ja k i p o z o s ta w ił na U n iw e rs y te c ie " te n n ie s tru ­ d z o n y d z ia ła c z i z d e te rm in o w a n y tw ó rc a b ydg o skiej A ka d e m ii M e d y c z n e j. W nas ta k ż e p o w s ta ł n ie p o w e to w a n y żal i p u stka, k tó re j n ik t nie p o tra fi ju ż zastąp ić.

P ro re k to r ds. C o lle g iu m M e d ic u m p ro f. M a łg o rz a ta Tafil-K la- w e , p o słu g u ją c się s ło w a m i W is ła w y S zym b orskiej, p rz e p ię k n ie nakreśliła s y lw e tk ę s w e g o n ie ży ją c e g o ju ż p rzyjaciela: „Zycie P rofesora D o m a n ie w s k ie g o to g a w ę d a o m iłości d o z ie m i o j­ czystej. D z ię k u ję Ci, Janku, za to , że n ie byłeś « w y p ło s z o n y m p ta k ie m » " . N ie z w y k le tr a fn ie u ję ła p rzyszłą ro lę te j w y b itn e j p o staci w h isto rii, czerp iąc z po ezji W ła d y s ła w a B ro niew skiego : „ N ie o k a żd y m ś p ie w a ją p ie ś n i/ lecz to im ię o p ie w a ć b ę d ą / o n o p o tra fi się w z n ie ś ć /p o n a d h is to rię le g e n d ą ".

Po M s zy ś w ię te j k o n d u k t ż a ło b n y p ro w a d z o n y p rz e z ko n n ą k a w a le rię ruszył, a b y p o ż e g n a ć ju ż na z a w s z e Profesora na C m e n ta rz u N o w o fa rn y m , p rz e m ie rz a ją c n a jw a ż n ie js z e ulice m ia s ta , z k tó ry m d o ko ńca id e n ty fik o w a ł się je g o w ie lk i O b y ­ w a te l.

N ad g ro b e m Profesora A n d rz e j B arano w ski - s e k re ta rz Z w ią z ­ ku P o w s ta ń c ó w W a rs za w s k ic h w Bydgoszczy - o ż y w ił w p a ­ m ięci z e b ra n y c h jes zc ze na c h w ilę postać W ie lk ie g o Jana - ja k zw y k li m a w ia ć o N im w s p ó łp ra c o w n ic y - k o n s ta tu ją c : „Ż y ł nie p o to , by m ieć, lecz a b y żyć".

C e re m o n ia ł w o js k o w y z o rk ie s trą g ra ją c ą h y m n Polski o ra z s a lw ą h o n o ro w ą d o p e łn ił o s ta tn ie c h w ile p o ż e g n a n ia . N a m , p o g rą ż o n y m w s m u tk u , p o z o s ta je je d y n ie kroczyć ś lad am i „ W ilk a " , a b y w ie lk ie d z ie ło Jego życia w c ią ż tr w a ło .

J o a n n a H ła d o ń - W ią c e k K rz y s z to f N ie r z w ic k i Z djęcia: P a w e ł W ią c e k