PRACA Z DZIEĆMI W GRUPIE
SMERFÓW I SKRZATÓW W PRZEDSZKOLU
„BAJKA”
Na samym początku:
1. Poznajemy specyfikę funkcjonowania dziecka.
2. Określamy poziom rozwoju dziecka w odniesieniu do przyjętych norm rozwojowych.
3. Ustalamy cele jakie chcemy osiągnąć (czego chcemy nauczyć).
4. Dobieramy odpowiednie metody i formy pracy.
5. Dostosowujemy wybrane metody, formy i program nauczania do możliwości konkretnego dziecka.
6. Ciągle analizujemy efektywność stosowanych metod i form pracy.
7. Współpracujemy z domem rodzinnym dziecka.
Określenie poziom rozwoju dziecka w odniesieniu do przyjętych norm
rozwojowych:
Szczegółowa obserwacja dziecka podczas swobodnego działania oraz w sytuacji zadaniowej;
Określenie poziomu funkcjonowania dziecka we wszystkich sferach rozwoju:
- Motoryka duża i mała;
- Procesy poznawcze ( percepcja wzrokowa, słuchowa, uwaga, pamięć, mowa i myślenie);
- Emocje i motywacje;
- Komunikacja( gotowość komunikacyjna, nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów społecznych);
- Aktywność;
- Samodzielność (praktyczna, umysłowa i społeczna).
Wyznaczenie sfery najbliższego rozwoju.
Ustalenie celów jakie chcemy osiągnąć.
CEL OPERACYJNY jest jak
latarnia morska – pozwala ustalić i utrzymać kierunek terapii,
wtedy nie grozi nam bezmyślne stosowanie jakichkolwiek metod.
(J. Kielin)
Dobieramy odpowiednie metody i formy pracy.
Z punktu widzenia celu wyróżnić możemy szeroki wachlarz metod.
Ich uniwersalność polega na tym, że można je w prosty sposób dostosować w proponowanych treściach, rozwiązaniach metodycznych, czy w pomocach
dydaktycznych do konkretnego dziecka. Zaletą wielu z nich jest również możliwość wielozakresowego oddziaływania na rozwój psychofizyczny
wychowanka.
Metody najczęściej wykorzystywane
w pracy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych:
• Pedagogika zabawy
• Metoda F. Affolter
• Ruch rozwijający W. Sherborne
• Metoda M. Montessori
• Wykorzystanie kontaktu ze zwierzętami
• Metoda aktywności Knillów
• Integracja sensoryczna
• Terapia ręki
• Kinezjologia edukacyjna
• Metoda Dobrego Startu
• Terapia Behawioralna
• Trening Umiejętności Społecznych Goldsteina
• Metoda Krakowska
• Alternatywne metody komunikacji (PECS- Picture Exchange Communication Symbols;
Makaton; Piktogramy)
Dostosowujemy pracę do poszczególnych dzieci:
Znajdujemy alternatywny sposób komunikowania się z dzieckiem.
Układamy plan zajęć obejmujący kolejne czynności (dla dzieci ze spektrum autyzmu buduje poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności otoczenia).
Polecenia, które kierujemy do dziecka powinny być proste i krótkie.
Przeplatamy zadania nowe z opanowanymi.
Przeplatamy zadania przy stoliku z zadaniami ruchowymi.
Wykorzystujemy zainteresowania dziecka oraz stosujemy atrakcyjne pomoce (zwiększanie motywacji zadaniowej; dzieci ze spektrum – indywidulany system motywacyjny).
Stosujemy pomoce wizualne.
Nie spieszymy się z pomocą fizyczną podczas wykonywania zadań (czekamy na reakcję – może być opóźniona).
Rozkładamy zadanie na etapy.
Stosujemy różnorodne nagrody (nagradzamy zawsze za włożony wysiłek, a nie tylko za efekt końcowy).
W miarę opanowywania zadania stopniowo wycofujemy pomoc fizyczną.
Ograniczamy ilość bodźców dystrakcyjnych (przeszkadzających).
Nie pozwalamy na autostymulacje w trakcie zajęć.
Stosujemy Timer.
Uczymy dziecko zabawy konstrukcyjnej, tematycznej, zabawy w diadzie, zabawy w grupie, grania w gry – naprzemienność.
Znaczenie WZMACNIANIA i WYGASZANIA – wskazówki ogólne :
Zawsze pamiętaj o wzmacnianiu pożądanego zachowania w myśl zasady:
Zachowanie pożądane + wzmocnienie (nagroda) = więcej zachowań pożądanych Zachowanie pożądane + brak wzmocnienia = mniej zachowań pożądanych
Jeśli pojawi się zachowanie niewłaściwe zastosuj wygaszanie (brak reakcji ze strony nauczyciela – uwaga ze strony osoby dorosłej jest dla dziecka często największą
nagrodą):
Zachowanie niepożądane + brak wzmocnienia (wygaszanie) = mniej zachowań niepożądanych
Zachowanie niepożądane + wzmocnienie (nagroda) = więcej zachowań niepożądanych
Znaczenie KONSEKWENCJI w radzeniu sobie z zachowaniami trudnymi u dzieci.
KONSEKWENCJA to reakcja na niewłaściwe zachowanie dziecka. Powinna być ona jak działanie Supermena – szybka, skuteczna, sprawiedliwa, słuszna i sympatyczna
(Zasada 5 „S”):
SZYBKA – powinna nastąpić natychmiast po przewinieniu;
SKUTECZNA – należy doprowadzić ją do końca;
SPRAWIEDLIWA – powinna być dostosowana do skali przewinienia;
SŁUSZNA – związana z rzeczywistym przewinieniem dziecka;
SYMPATYCZNA – pamiętaj, że dziecko nie jest złe, po prostu czasami popełnia błąd, za który musi ponieść konsekwencje.
Nie daj dziecku odczuć, że nie akceptujesz go jako osoby.
Nasz warsztat
pracy
DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ MONIKA BARTKOWIAK KATARZYNA GOŹDZIEWSKA
KATARZYNA WIRA
